Atraks, podkopnik, potocznie ptasznik australijski[a] (łac.: Atrax robustus) – gatunek dużego pająka (osiągającego od 24 do 60 mm długości[3]). Występuje w australijskich stanach Queensland i Nowej Południowej Walii, szczególnie często w okolicach Sydney. Ubarwienie brunatnoczarne. Buduje sieci w lejkowatym kształcie, przy wylocie węższej części lejka czyha na potencjalną ofiarę, bytuje w szczelinach skał, pod kamieniami i przy pniach drzew w rzadkich lasach eukaliptusowych, parkach i ogrodach; czasem wnika do domów, unika otwartych przestrzeni[4]. Aktywny jest głównie o zmierzchu lub w nocy. Bardzo agresywny i niebezpieczny (osobniki męskie), zwykle uważany za najbardziej jadowitego pająka na świecie[5][6]. Objawy kliniczne po ukąszeniu są wywoływane przez δ-heksatoksynę – peptyd zbudowany z 42 aminokwasów. Opóźnia on inaktywację bramkowanych napięciem kanałów sodowych, co powoduje masowe uwolnienie neuroprzekaźników z zakończeń neuronów układów somatycznego i autonomicznego[5]. Atrax robustus atakuje również ludzi. Jego szczękoczułki są w stanie przebić nawet paznokieć człowieka. Istnieją zapisy 26 przypadków śmierci od ukąszeń pająków w Australii do roku 1979. Ukąszenia atraksa spowodowały co najmniej 14 przypadków śmierci[5] (7 u dzieci[6]). We wszystkich przypadkach, w których ustalono płeć pająka, okazało się, że ukąszenia spowodowały osobniki męskie (osobniki żeńskie są około 5 razy mniej jadowite niż męskie)[7]. Większość ofiar była w młodym wieku, chora lub niedołężna. Od momentu odkrycia antidotum (1979 r.) w Australii nie odnotowano żadnego przypadku śmierci spowodowanego jadem pająków.[8]
Atraks, podkopnik, potocznie ptasznik australijski (łac.: Atrax robustus) – gatunek dużego pająka (osiągającego od 24 do 60 mm długości). Występuje w australijskich stanach Queensland i Nowej Południowej Walii, szczególnie często w okolicach Sydney. Ubarwienie brunatnoczarne. Buduje sieci w lejkowatym kształcie, przy wylocie węższej części lejka czyha na potencjalną ofiarę, bytuje w szczelinach skał, pod kamieniami i przy pniach drzew w rzadkich lasach eukaliptusowych, parkach i ogrodach; czasem wnika do domów, unika otwartych przestrzeni. Aktywny jest głównie o zmierzchu lub w nocy. Bardzo agresywny i niebezpieczny (osobniki męskie), zwykle uważany za najbardziej jadowitego pająka na świecie. Objawy kliniczne po ukąszeniu są wywoływane przez δ-heksatoksynę – peptyd zbudowany z 42 aminokwasów. Opóźnia on inaktywację bramkowanych napięciem kanałów sodowych, co powoduje masowe uwolnienie neuroprzekaźników z zakończeń neuronów układów somatycznego i autonomicznego. Atrax robustus atakuje również ludzi. Jego szczękoczułki są w stanie przebić nawet paznokieć człowieka. Istnieją zapisy 26 przypadków śmierci od ukąszeń pająków w Australii do roku 1979. Ukąszenia atraksa spowodowały co najmniej 14 przypadków śmierci (7 u dzieci). We wszystkich przypadkach, w których ustalono płeć pająka, okazało się, że ukąszenia spowodowały osobniki męskie (osobniki żeńskie są około 5 razy mniej jadowite niż męskie). Większość ofiar była w młodym wieku, chora lub niedołężna. Od momentu odkrycia antidotum (1979 r.) w Australii nie odnotowano żadnego przypadku śmierci spowodowanego jadem pająków.