Les xyridacees (nome científicu Xyridaceae) formen una familia de plantes monocotiledónees que tienen una inflorescencia bien carauterística, que naz de 1 a munchos escapos, coles flores formando una cabeza como un conu o una espiga a la fin del escapo, con bráctees persistentes inxeríes dispuestes n'espiral. Les flores tienen 3 sépalos los, 3 pétalos, 3 estames y usualmente 3 estaminodios, y 3 carpelos d'ovariu súperu. Son plantes carauterístiques de rexones húmedes tropicales a subtropicales, y Xyris suel ser cultivada especialmente n'acuarius. Les vistoses flores de Xyris son efímeres, y les coroles ábrense usualmente por namái unes poques hores. Usualmente namái una o dos flores per cabeza ábrense coles mesmes. La polinización pue ser predominantemente cumplida por abeyes almacenadoras de polen. Los estaminodius, colos sos pelos, pueden facilitar la polinización xuntando'l polen y presentándo-y lo a les abeyes, o pueden engañar a les abeyes atrayéndoles cola creencia de qu'hai polen.
La familia foi reconocida por sistemes de clasificación modernos como'l sistema de clasificación APG III (2009[3]) y el APWeb (2001 d'equí p'arriba[2]).
Vezu: Yerbes, perennes o añales, les perennes con tarmos como cáudices, menos comúnmente cormos, dacuando rizomes. Pelos simples o ramificaos.
Fueyes de disposición alterna, usualmente dísticas (dacuando espiraladas), munches vegaes ensiformes, equitantes y unifaciales (pueden ser bifaciales), planes a cilíndriques, les de la porción cimera del tarmu amenorgaes, usualmente basales y arrosetaes. Simples, de marxe enteru, con venación paralela, envainadoras na base con vaina munches vegaes persistente, ensin estípules. Con lígula en dalgunes. Delgaes, planes o circulares en seición tresversal.
Inflorescencies usualmente indeterminaes y formando una cabeza como un conu o una espiga (d'una única flor en Achlyphila o 2 o 3 flores nel restu), con bráctees persistentes inxeríes n'espiral, terminal, sobre una llongura escapo. Escapos 1 a munchos, que crecen de la axila de bráctees o fueyes internes.
Les flores bisexuales, actinomorfes o llixeramente billaterales, con periantu estremáu en mota y corola, caúna na axila d'una bráctea ríxida papirosa a coriosa, hipóginas, sésiles o pedicelaes.
3 sépalos, separaos y dimórficos, l'internu membranosu y envolubrando a la corola, y cai cuando la flor ábrese, los dos sépalos llaterales subopuestos, ríxidos y papirosos, usualmente aquillaos, y persistentes.
3 pétalos efímeros (que s'amostalguen rápido), separaos y en garra a conaos na base, si connaos formando una corola con un tubu delgáu y una elongación 3-llobada, inxerida, usualmente mariella a blanca (raramente azul o magenta).
3 estames (raramente 6) verticilaos, opuestos a los pétalos, usualmente 3 estames alternando con 3 estaminodios, filamentos curtios y adnatos a los pétalos, estaminodius ramificaos en 3 cañes nel ápiz, densamente cubiertos con pelos moniliformes. Anteres de dehiscencia llonxitudinal.
Polen monosulcáu o ensin apertura.
3 carpelos, connaos, 3 o 1 lóculo, ovariu súperu, con placentación parietal a central o axilar o basal. Estilu solitariu, 3 estigmes más o menos capitaos. Óvulos usualmente numberosos en cada llibradura, anátropos a ortótropos, con un megaesporangio gruesu a delgáu, bitégmicos.
Nun hai nectarios.
El frutu ye usualmente una cápsula loculicida o de dehiscencia irregular, dacuando arrodiáu polos dos sépalos llaterales y les bráctees.
Granes pequeñes, usualmente con crestes llonxitudinales. Endosperma con almidón y proteináceo, dacuando aceitosu.
Ver Kral (1998[4]) pa un tratamientu detalláu de la familia.
Fueyes de Orectanthe
Vezu de Orectanthe
Flor de Xyris
Llargamente distribuyíos en rexones tropicales y subtropicales, con unos pocos estendiéndose en hábitats templaos. Tres xéneros tán acutaos al norte de Suramérica.
Son carauterísticos de rexones húmedes, como sabanes pantanoses.
Les vistoses flores de Xyris son efímeres, y les coroles ábrense usualmente por namái unes poques hores. Usualmente namái una o dos flores per cabeza ábrense coles mesmes. Les flores d'especies simpátricas usualmente abrir en momentos distintos del día.
Nun hai nectarios, y la polinización pue ser predominantemente cumplida por abeyes almacenadoras de polen. Los estaminodios, colos sos pelos moniliformes, pueden facilitar la polinización xuntando'l polen y presentándo-y lo a les abeyes, o pueden engañar a les abeyes atrayéndoles cola creencia de qu'hai polen.
Les diminutes granes son tremaes pol vientu o l'agua.
3 xéneros de la familia son dacuando clasificaos na familia Abolbodaceae: Abolboda, Aratitiyopea, y Orectanthe. Tienen fueyes espiralaes y bifaciales, polen espinosu, pétalos altamente conaos, y estilos asimétricos con apéndices.
Los otros dos xéneros, Achlyphila y Xyris, tienen fueyes dísticas y unifaciales, polen non espinosu, pétalos llixeramente conaos o separaos, y estilos simétricos ensin apéndices.
Eriocaulaceae ("les Compositae de les monocotiledónees") y Xyridaceae tán xuníes polos sos calteres d'ADN, pero tamién fueron llargamente reconocíes como cláu nel pasáu por cuenta de los sos calteres morfolóxicos: el so vezu distintivu (son plantes en roseta con un agregáu trupu de flores nun escapo), les sos fueyes puramente basales con estomas paracíticos, les inflorescencies capitaes con flores dímeras, el periantu que consta de mota y corola, les anteres adnatas a la corola, el polen espinulado/equináu, y los óvulos con megaesporangio de paré delgada (Dahlgren et al. 1985,[5] Linder y Kellogg 1995[6]).
Nótese que Eriocaulaceae tien un escapo ensin bráctees (esto ye, ye un "escapo verdaderu"), ente que l'escapo de Xyridaceae puede tener bráctees de la metá escontra riba.
La familia foi reconocida pol APG III (2009[3]), el Linear APG III (2009[1]) asignó-y el númberu de familia 94. La familia yá fuera reconocida pol APG II (2003[7]).
La familia componer de casi 300 especies en cinco xéneros, pero la mayoría de les especies atopar nel xéneru Xyris, con 260 especies (ver tamién Abolboda).
Xéneros, según el APWeb[2] (visitáu en xineru del 2009):
La morfoloxía de los sépalos los en forma de bote aprove un importante calter diagnósticu pa determinar especies.
Unes poques especies de Xyris ("campera de güeyos mariellos") son cultivaes como ornamentales, especialmente n'acuarios. Dacuando delles especies d'esti xéneru son usaes en medicina.
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les xyridacees (nome científicu Xyridaceae) formen una familia de plantes monocotiledónees que tienen una inflorescencia bien carauterística, que naz de 1 a munchos escapos, coles flores formando una cabeza como un conu o una espiga a la fin del escapo, con bráctees persistentes inxeríes dispuestes n'espiral. Les flores tienen 3 sépalos los, 3 pétalos, 3 estames y usualmente 3 estaminodios, y 3 carpelos d'ovariu súperu. Son plantes carauterístiques de rexones húmedes tropicales a subtropicales, y Xyris suel ser cultivada especialmente n'acuarius. Les vistoses flores de Xyris son efímeres, y les coroles ábrense usualmente por namái unes poques hores. Usualmente namái una o dos flores per cabeza ábrense coles mesmes. La polinización pue ser predominantemente cumplida por abeyes almacenadoras de polen. Los estaminodius, colos sos pelos, pueden facilitar la polinización xuntando'l polen y presentándo-y lo a les abeyes, o pueden engañar a les abeyes atrayéndoles cola creencia de qu'hai polen.
La familia foi reconocida por sistemes de clasificación modernos como'l sistema de clasificación APG III (2009) y el APWeb (2001 d'equí p'arriba).
Xyridaceae és una família de plantes amb flors monocotiledònies.
El sistema de classificació APG II system, de 2003 l'assigna a l'ordre Poales dins el clade commelinids.
Aquest família conté gairebé 300 espècies en cinc gèneres, però la majoria d'espècies es troben dins el gènere Xyris (vegeu també Abolboda). La majoria de les espècies són tropicals i subtroicals.
Xyridaceae és una família de plantes amb flors monocotiledònies.
El sistema de classificació APG II system, de 2003 l'assigna a l'ordre Poales dins el clade commelinids.
Aquest família conté gairebé 300 espècies en cinc gèneres, però la majoria d'espècies es troben dins el gènere Xyris (vegeu també Abolboda). La majoria de les espècies són tropicals i subtroicals.
Mečovkovité (Xyridaceae) je čeleď jednoděložných rostlin z řádu lipnicotvaré (Poales). Starší taxonomické systémy čeleď často řadily do řádu křížatkotvaré (Commelinales) nebo do samostatného řádu Xyridales.
Jsou to vytrvalé byliny s přízemními růžicemi listů a s oddenky. Mohou to být bahenní rostliny, mezofyty až xerofyty. Listy jsou jednoduché, střídavé, dvouřadě, řidčeji spirálně uspořádané, často kožovité, přisedlé, s listovými pochvami. Čepele jsou čárkovité, nedělené, celokrajné, ploché nebo oblé, žilnatina je souběžná. Jsou to jednodomé rostliny s oboupohlavnými květy. Květy jsou uspořádány v květenstvích, v hlávkách až klasech. Okvětí je rozlišeno na kalich a korunu. Kališní lístky jsou 3, zřídka 2, volné nebo 2 lístky na bázi srostlé. Koruna se skládá ze 3 lístků, nejčastěji žluté barvy, řidčeji bílé, modré až fialové. Tyčinky jsou 3, vnější kruh je přeměněn na 3 staminodia nebo chybí. Gynecum se skládá ze 3 plodolistů, je synkarpní, semeník je svrchní. Plodem je tobolka[1][2].
Je známo asi 5 rodů a asi 260 druhů, které jsou rozšířeny hlavně v tropech a subtropech většiny světa s přesahem až do mírného pásu, hlavně v Severní Americe. V Evropě a v Asii (s výjimkou tropické jižní a jihovýchodní) chybí[1].
Abolboda, Achlyphila, Aratitiyopea, Orectanthe, Xyris[4]
Obrázky, zvuky či videa k tématu Xyridaceae ve Wikimedia Commons
Mečovkovité (Xyridaceae) je čeleď jednoděložných rostlin z řádu lipnicotvaré (Poales). Starší taxonomické systémy čeleď často řadily do řádu křížatkotvaré (Commelinales) nebo do samostatného řádu Xyridales.
Die Xyridaceae sind eine Pflanzenfamilie innerhalb der Ordnung der Süßgrasartigen (Poales). Die fünf Gattungen mit 260 bis 300 Arten sind vor allem in den Tropen und Subtropen verbreitet.
Es sind meist ausdauernde, seltener einjährige, krautige Pflanzen mit Rhizomen. Die wechselständigen Laubblätter sind in einer basalen Blattrosette konzentriert oder spiralig oder zweizeilig am Stängel angeordnet. Die einfachen Laubblätter sind parallelnervig und haben einen glatten Rand.
In ährigen, traubigen oder kopfigen Blütenständen mit Hochblättern (Brakteen) sind die Blüten zusammengefasst. Die zwittrigen, dreizähligen Blüten sind radiärsymmetrisch bis stark zygomorph. Die drei (selten zwei) Kelchblätter sind gleichgestaltig. Die drei Kronblätter sind meist gelb, seltener weiß oder blau. Es sind ein oder zwei Kreise mit je drei freien Staubblättern vorhanden, bei manchen Taxa sind sie mit den Kronblättern verwachsen. Bei manchen Taxa sind drei Staubblätter zu Staminodien reduziert. Die Staminodien sind bei vielen Xyris-Arten kronblattartig. Drei Fruchtblätter sind zu einem oberständigen Fruchtknoten verwachsen. Der Griffel ist dreigeteilt, endend in ein oder drei Narben.
Es werden Kapselfrüchte gebildet, die (selten ein bis sechs) 15 bis 90 oder mehr Samen enthalten. Die meist gerippten Samen sind geflügelt oder ungeflügelt.
Die Familie wurde Xyridaceae wurde 1823 durch Carl Adolph Agardh in Aphorismi Botanici 158 unter der Bezeichnung „Xyrideae“ erstbeschrieben. Typusgattung ist Xyris L.[1][2]
Die Familie Xyridaceae ist in zwei Unterfamilien gegliedert und enthält fünf Gattungen mit 260 bis etwa 400 Arten:[2][3]
Die Xyridaceae sind eine Pflanzenfamilie innerhalb der Ordnung der Süßgrasartigen (Poales). Die fünf Gattungen mit 260 bis 300 Arten sind vor allem in den Tropen und Subtropen verbreitet.
The Xyridaceae are a family of flowering plants. This family has been recognized by many taxonomists and is known as the yellow-eyed grass family.
The APG II system, of 2003 (unchanged from the APG system of 1998), also recognizes this family, and assigns it to the order Poales in the clade commelinids, in the monocots. This treatment in APG II represents a slight change from the APG system of 1998, which had recognized the family Abolbodaceae for some of the plants included here; that family was unplaced as to order, but was assigned to this same clade (although APG used the spelling "commelinoids").
The family contains almost 400 species in five genera,[2] but most of the species are found in the genus Xyris (see also Abolboda). The species are mostly tropical and subtropical.
The Cronquist system of 1981 also recognized such a family and placed it in the order Commelinales in the subclass Commelinidae in class Liliopsida in division Magnoliophyta.
The Wettstein system, last updated in 1935, placed the family in order Enantioblastae.
Xyris torta, twisted yellow-eyed grass, is on Minnesota's endangered species list.
In 2021 it was discovered that Fusarium xyrophilum was able to hijack a South American species of yellow-eyed Xyris grass, creating fake flowers, fooling bees and other pollinating insects into visiting them, taking fungal spores to other plants.[3]
Xyridaceae
.jpg)
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (link) Las xyridáceas (nombre científico Xyridaceae) forman una familia de plantas monocotiledóneas que poseen una inflorescencia muy característica, que nace de 1 a muchos escapos, con las flores formando una cabeza como un cono o una espiga al final del escapo, con brácteas persistentes imbricadas dispuestas en espiral. Las flores poseen 3 sépalos, 3 pétalos, 3 estambres y usualmente 3 estaminodios, y 3 carpelos de ovario súpero. Son plantas características de regiones húmedas tropicales a subtropicales, y Xyris suele ser cultivada especialmente en acuarios. Las vistosas flores de Xyris son efímeras, y las corolas se abren usualmente por solo unas pocas horas. Usualmente sólo una o dos flores por cabeza se abren al mismo tiempo. La polinización puede ser predominantemente cumplida por abejas almacenadoras de polen. Los estaminodios, con sus pelos, pueden facilitar la polinización juntando el polen y presentándoselo a las abejas, o pueden engañar a las abejas atrayéndolas con la creencia de que hay polen.
La familia fue reconocida por sistemas de clasificación modernos como el sistema de clasificación APG III (2009[3]) y el APWeb (2001 en adelante[2]).
Hábito: Hierbas, perennes o anuales, las perennes con tallos como cáudices, menos comúnmente cormos, ocasionalmente rizomas. Pelos simples o ramificados.
Hojas de disposición alterna, usualmente dísticas (a veces espiraladas), muchas veces ensiformes, equitantes y unifaciales (pueden ser bifaciales), planas a cilíndricas, las de la porción superior del tallo reducidas, usualmente basales y arrosetadas. Simples, de margen entero, con venación paralela, envainadoras en la base con vaina muchas veces persistente, sin estípulas. Con lígula en algunas. Delgadas, planas o circulares en sección transversal.
Inflorescencias usualmente indeterminadas y formando una cabeza como un cono o una espiga (de una única flor en Achlyphila o 2 o 3 flores en el resto), con brácteas persistentes imbricadas en espiral, terminal, sobre un largo escapo. Escapos 1 a muchos, que crecen de la axila de brácteas u hojas internas.
Las flores bisexuales, actinomorfas o ligeramente bilaterales, con perianto diferenciado en cáliz y corola, cada una en la axila de una bráctea rígida papirosa a coriosa, hipóginas, sésiles o pediceladas.
3 sépalos, separados y dimórficos, el interno membranoso y envolviendo a la corola, y cae cuando la flor se abre, los dos sépalos laterales subopuestos, rígidos y papirosos, usualmente aquillados, y persistentes.
3 pétalos efímeros (que se marchitan rápidamente), separados y en garra a conados en la base, si connados formando una corola con un tubo delgado y una elongación 3-lobada, imbricada, usualmente amarilla a blanca (raramente azul o magenta).
3 estambres (raramente 6) verticilados, opuestos a los pétalos, usualmente 3 estambres alternando con 3 estaminodios, filamentos cortos y adnatos a los pétalos, estaminodios ramificados en 3 ramas en el ápice, densamente cubiertos con pelos moniliformes. Anteras de dehiscencia longitudinal.
Polen monosulcado o sin apertura.
3 carpelos, connados, 3 o 1 lóculo, ovario súpero, con placentación parietal a central o axilar o basal. Estilo solitario, 3 estigmas más o menos capitados. Óvulos usualmente numerosos en cada placenta, anátropos a ortótropos, con un megaesporangio grueso a delgado, bitégmicos.
No hay nectarios.
El fruto es usualmente una cápsula loculicida o de dehiscencia irregular, a veces rodeado por los dos sépalos laterales y las brácteas.
Semillas pequeñas, usualmente con crestas longitudinales. Endosperma con almidón y proteináceo, a veces aceitoso.
Ver Kral (1998[4]) para un tratamiento detallado de la familia.
Hojas de Orectanthe
Hábito de Orectanthe
Flor de Xyris
Ampliamente distribuidos en regiones tropicales y subtropicales, con unos pocos extendiéndose en hábitats templados. Tres géneros están restringidos al norte de Sudamérica.
Son característicos de regiones húmedas, como sabanas pantanosas.
Las vistosas flores de Xyris son efímeras, y las corolas se abren usualmente por solo unas pocas horas. Usualmente sólo una o dos flores por cabeza se abren al mismo tiempo. Las flores de especies simpátricas usualmente se abren en momentos diferentes del día.
No hay nectarios, y la polinización puede ser predominantemente cumplida por abejas almacenadoras de polen. Los estaminodios, con sus pelos moniliformes, pueden facilitar la polinización juntando el polen y presentándoselo a las abejas, o pueden engañar a las abejas atrayéndolas con la creencia de que hay polen.
Las diminutas semillas son dispersadas por el viento o el agua.
3 géneros de la familia son a veces clasificados en la familia Abolbodaceae: Abolboda, Aratitiyopea, y Orectanthe. Tienen hojas espiraladas y bifaciales, polen espinoso, pétalos altamente conados, y estilos asimétricos con apéndices.
Los otros dos géneros, Achlyphila y Xyris, tienen hojas dísticas y unifaciales, polen no espinoso, pétalos ligeramente conados o separados, y estilos simétricos sin apéndices.
Eriocaulaceae ("las Compositae de las monocotiledóneas") y Xyridaceae están unidas por sus caracteres de ADN, pero también fueron ampliamente reconocidas como clado en el pasado debido a sus caracteres morfológicos: su hábito distintivo (son plantas en roseta con un agregado denso de flores en un escapo), sus hojas estrictamente basales con estomas paracíticos, las inflorescencias capitadas con flores dímeras, el perianto que consta de cáliz y corola, las anteras adnatas a la corola, el polen espinulado/equinado, y los óvulos con megaesporangio de pared delgada (Dahlgren et al. 1985,[5] Linder y Kellogg 1995[6]).
Nótese que Eriocaulaceae tiene un escapo sin brácteas (es decir, es un "escapo verdadero"), mientras que el escapo de Xyridaceae puede tener brácteas de la mitad hacia arriba.
La familia fue reconocida por el APG III (2009[3]), el Linear APG III (2009[1]) le asignó el número de familia 94. La familia ya había sido reconocida por el APG II (2003[7]).
La familia se compone de casi 300 especies en cinco géneros, pero la mayoría de las especies se encuentran en el género Xyris, con 260 especies (ver también Abolboda).
Géneros, según el APWeb[2] (visitado en enero del 2009):
La morfología de los sépalos en forma de bote provee un importante carácter diagnóstico para determinar especies.
Unas pocas especies de Xyris ("pasto de ojos amarillos") son cultivadas como ornamentales, especialmente en acuarios. Ocasionalmente algunas especies de este género son usadas en medicina.
|coautores= (ayuda) Las xyridáceas (nombre científico Xyridaceae) forman una familia de plantas monocotiledóneas que poseen una inflorescencia muy característica, que nace de 1 a muchos escapos, con las flores formando una cabeza como un cono o una espiga al final del escapo, con brácteas persistentes imbricadas dispuestas en espiral. Las flores poseen 3 sépalos, 3 pétalos, 3 estambres y usualmente 3 estaminodios, y 3 carpelos de ovario súpero. Son plantas características de regiones húmedas tropicales a subtropicales, y Xyris suele ser cultivada especialmente en acuarios. Las vistosas flores de Xyris son efímeras, y las corolas se abren usualmente por solo unas pocas horas. Usualmente sólo una o dos flores por cabeza se abren al mismo tiempo. La polinización puede ser predominantemente cumplida por abejas almacenadoras de polen. Los estaminodios, con sus pelos, pueden facilitar la polinización juntando el polen y presentándoselo a las abejas, o pueden engañar a las abejas atrayéndolas con la creencia de que hay polen.
La familia fue reconocida por sistemas de clasificación modernos como el sistema de clasificación APG III (2009) y el APWeb (2001 en adelante).
Xyridaceae on tropiikin ja lämpimien alueiden ruohokasviheimo, joka kuuluu koppisiemenisten Poales-lahkoon ja on siten sukua heinäkasveille (Poaceae).
Heimon kasvit ovat tavallisesti varrettomia lehtiruusukekasveja, joiden aineenvaihdunta tuottaa antrakinoneja, ja joilla on limaa erittäviä monisoluisia karvoja. Lehdet ovat usein kahteen riviin järjestyneitä ja asennoltaan syrjittäisiä. Kukinnon varressa on tavallisesti yksi tai useampi alalehtipari, ja kukat sijaitsevat mykeröissä. Kukan verhiö on vastakohtainen ja kölimäinen, joskus kölejä on kaksi; yksi kehälehti on kalvomainen. Terälehdet ovat huomiota herättäviä, enemmän tai vähemmän kynnellisiä, lyhytikäisiä ja toisinaan yhteen kasvaneita. Heteitä on kolme ja ne sijaitsevat terävastaisesti. Emiön luotti on rakenteeltaan monimutkainen ja liuskainen tai suppilomainen. Kussakin emilehdessä on monta siemenaihetta.[1]
Xyridaceae-kasvit kasvavat tropiikissa ja lämpimänlauhkeilla alueilla.[1]
Heimo koostuu viidestä suvusta ja 260 lajista, jotka jaetaan kahdeksi alaheimoksi. Heimon erilaistuminen alaryhmikseen lienee alkanut 63 miljoonaa vuotta sitten.[1]
Xyridoideae-kasvit ovat joskus juurakollisia ja tavallisesti haarajatkoisia kasvutavaltaan. Lehdet sijaitsevat kahdessa rivissä syrjittäin; harvoin lehdet ovat liereitä, toisinaan ne ovat kielekkeellisiä. Kukassa on kolme haarovaa joutohedettä, ja tavallisesti haarojen päissä on karvoja. Sikiäimessä on monentyyppisiä istukoita ja niissä pitkävartisia siemenaiheita. Luotit sijaitsevat emilehtien saumoissa. Siemenissä on kärkisuomuja tai -hapsuja.[1]
Alaheimon ainoa suku on Xyris, jossa on 225–300 lajia. Se kasvaa kaikkialla tropiikissa ja lämpimillä alueilla, enimmäkseen kuitenkin Brasiliassa, jossa on 150 Xyris-lajia.[1]
Abolbodoideae käsittää kasveja, joiden lehtiasento on kierteinen, harvoin kaksirivinen. Achlyphila-suvussa lehdet sijaitsevat syrjittäin. Kukinto on tavallisesti haaraton. Kukassa on erillä Abolboda-lajeilla rihmamaisia joutoheteitä; tavallisesti ne puuttuvat. Sikiäimen istukat ovat aksiletyyppisiä tai laitaistukoita, ja niihin kiinnittyy siemenaiheita, jota ovat tavallisesti suoria (anatrooppisia), joskus luokkimaisia (kampylotrooppisia).[1]
Alaheimon neljään sukuun kuuluvat 26 lajia kasvavat Etelä-Amerikassa ja erityisesti Guyanan ylängöllä. Runsaslajisin on 22-lajinen Abolboda-suku.[1]
Xyridaceae sisältää seuraavat suvut:[2]
Abolboda pulchella.
Orectanthe sceptrum.
Hedelmöivä Xyris fimbriata.
Xyridaceae on tropiikin ja lämpimien alueiden ruohokasviheimo, joka kuuluu koppisiemenisten Poales-lahkoon ja on siten sukua heinäkasveille (Poaceae).
La famille des Xyridacées est constituée de plantes monocotylédones ; elle comprend près de 300 espèces réparties en 4-5 genres. Ce sont des plantes herbacées, pérennes, rhizomateuses, des régions subtropicales à tropicales, même arides pour certaines espèces.
Le genre Xyris fournit des plantes ornementales pour les jardins aquatiques ou en aquariophilie.
Le nom vient du genre Xyris dérivé du grec ξυράφι / xyrafi, rasoir, en référence aux feuilles de certaines espèces dont les bords sont tranchants[1].
La première classification phylogénétique APG (1998) distinguait les Abolbodacées (genre Abolboda) rattaché directement à la base des Commelinidées, mais la classification phylogénétique APG II (2003) réintègre ce genre dans les Xyridaceae.
Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (22 avr. 2010)[2], Angiosperm Phylogeny Website (19 mai 2010)[3] et DELTA Angio (22 avr. 2010)[4] :
Selon NCBI (22 avr. 2010)[5] :
Selon ITIS (22 avr. 2010)[6] :
La famille des Xyridacées est constituée de plantes monocotylédones ; elle comprend près de 300 espèces réparties en 4-5 genres. Ce sont des plantes herbacées, pérennes, rhizomateuses, des régions subtropicales à tropicales, même arides pour certaines espèces.
Le genre Xyris fournit des plantes ornementales pour les jardins aquatiques ou en aquariophilie.
Xyridaceae, biljna porodica iz reda travolike. Ime je dobila po rodu ksiris (Xyris). U pet rodova postoji preko 400 vrsta.[1]
Xyridaceae, biljna porodica iz reda travolike. Ime je dobila po rodu ksiris (Xyris). U pet rodova postoji preko 400 vrsta.
Xyridaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk ke dalam bangsa Poales, klad commelinids (euMonokotil).
Xyridaceae adalah salah satu suku anggota tumbuhan berbunga. Menurut sistem klasifikasi APG II suku ini termasuk ke dalam bangsa Poales, klad commelinids (euMonokotil).
Xyridaceae is een botanische naam, voor een familie van eenzaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt algemeen erkend door systemen voor plantensystematiek, en ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003).
APG I (1998) erkende naast deze familie ook een familie Abolbodaceae, terwijl APG II de betreffende planten hier teruginvoegt.
In APG II gaat het om een middelgrote familie, van enkele honderden soorten in vijf genera: Abolboda, Achlyphila, Aratitiyopea, Orectanthe, Xyris.
In het Cronquist systeem (1981) was de plaatsing in de orde Commelinales.
Xyridaceae is een botanische naam, voor een familie van eenzaadlobbige planten. Een familie onder deze naam wordt algemeen erkend door systemen voor plantensystematiek, en ook door het APG-systeem (1998) en het APG II-systeem (2003).
APG I (1998) erkende naast deze familie ook een familie Abolbodaceae, terwijl APG II de betreffende planten hier teruginvoegt.
In APG II gaat het om een middelgrote familie, van enkele honderden soorten in vijf genera: Abolboda, Achlyphila, Aratitiyopea, Orectanthe, Xyris.
In het Cronquist systeem (1981) was de plaatsing in de orde Commelinales.
Xyridaceae er en plantefamilie i ordenen Poales. Den omfatter anslagsvis 300 arter fordelt på 5 slekter. De vokser i tropene og subtropene i alle verdensdeler unntatt Europa.
Familien Abolbodaceae med slekten Abolboda regnes nå inn under Xyridaceae, og ikke lenger som en selvstendig familie.
Abolboda – 25 arter, Sør-Amerika
Xyris – 250 arter
Denne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Xyridaceae er en plantefamilie i ordenen Poales. Den omfatter anslagsvis 300 arter fordelt på 5 slekter. De vokser i tropene og subtropene i alle verdensdeler unntatt Europa.
Familien Abolbodaceae med slekten Abolboda regnes nå inn under Xyridaceae, og ikke lenger som en selvstendig familie.
Łuczydłowate (Xyridaceae) – rodzina roślin jednoliściennych z rzędu wiechlinowców. Centrum zróżnicowania rodziny znajduje się w Ameryce Południowej, gdzie w północnej części kontynentu występują wszyscy przedstawiciele podrodziny Abolbodoideae (zwłaszcza na Wyżynie Gujańskiej). W Brazylii rośnie ponad połowa gatunków z podrodziny Xyridoideae. Należący tu rodzaj Xyris jest najszerzej rozpowszechniony – spotykany jest także w Ameryce Północnej, w Afryce, południowej Azji, w Australii i wyspach Oceanii[1]. Należy tu w sumie ok. 260 gatunków, przy czym rodzaj Xyris reprezentuje ok. 230 gatunków.
Byliny z mieczowatymi liśćmi skupionymi u nasady pędu naprzemianlegle lub w dwóch rzędach. Spomiędzy liści wyrasta kwiatostan na bezlistnej łodydze (głąbiku). Kwiaty zebrane są krótkie kłosy lub główki. Wewnętrzny okółek okwiatu składa się z trzech okazałych listków o barwie białej, żółtej lub niebieskiej. Zewnętrzny okółek ma symetrię grzbiecistą – dwa listki są zielone, a jeden jest błoniasty i albo wyraźnie większy (Xyris) lub mniejszy od pozostałych (ewentualnie nawet zanikły). Pręcikowie składa się z dwóch okółków. Zewnętrzny to prątniczki, często rozgałęzione widełkowato, rzadziej nitkowate lub zanikłe. Pręciki okółka wewnętrznego zrośnięte są z listkami okwiatu. Słupek z trzech zrośniętych owocolistków. Owocem są wielonasienne torebki[3].
Kwiaty zapylane są przez owady, kwitną krótko, przez kilka godzin. Drobne nasiona wysypują się z torebek przez pękające szwy lub wieczko i rozsiewane są przez wiatr. Łuczydłowate rosną najczęściej na stanowiskach wilgotnych i mokrych, także na bagnistych solniskach, rzadziej na suchych siedliskach[3].
Klad okrytonasienne, klad jednoliścienne (monocots), rząd wiechlinowce (Poales), rodzina łuczydłowate (Xyridaceae). Rodzina stanowi grupę siostrzaną dla rodziny niedotrawowatych (Eriocaulaceae)[1].
Pozycja rodziny w kladogramie przedstawiającym powiązania filogenetyczne w obrębie rzędu wiechlinowców:
wiechlinowcepałkowate Typhaceae
bromeliowate Bromeliaceae
łuczydłowate Xyridaceae
niedotrawowate Eriocaulaceae
majakowate Mayacaceae
turniowate Thurniaceae
sitowate Juncaceae
ciborowate Cyperaceae
rześciowate Restionaceae
biczycowate Flagellariaceae
wiechlinowate Poaceae
żuanwiliowate Joinvilleaceae
Rodzaj Abolboda wyodrębniany był do rodziny Abolbodaceae (1943), która jednak w systemach z drugiej połowy XX wieku i późniejszych uznawanej za synonim Xyridaceae[1].
W Azji południowej i południowo-wschodniej oraz w Ameryce Południowej liści niektórych gatunków wykorzystuje się do leczenia chorób skóry[3].
Łuczydłowate (Xyridaceae) – rodzina roślin jednoliściennych z rzędu wiechlinowców. Centrum zróżnicowania rodziny znajduje się w Ameryce Południowej, gdzie w północnej części kontynentu występują wszyscy przedstawiciele podrodziny Abolbodoideae (zwłaszcza na Wyżynie Gujańskiej). W Brazylii rośnie ponad połowa gatunków z podrodziny Xyridoideae. Należący tu rodzaj Xyris jest najszerzej rozpowszechniony – spotykany jest także w Ameryce Północnej, w Afryce, południowej Azji, w Australii i wyspach Oceanii. Należy tu w sumie ok. 260 gatunków, przy czym rodzaj Xyris reprezentuje ok. 230 gatunków.
A família Xyridaceae pertencente à ordem Poales e é formada por plantas herbáceas, em sua maioria perenes e acaules, que ocorrem preferencialmente em solos brejosos e úmidos das regiões tropicais e subtropicais (Smith & Downs 1968). Essa família é composta por cinco gêneros e cerca de 350 espécies com distribuição pantropical. A maior parte das espécies Xyris se encontra na América do Sul, sendo encontradas no Brasil 138 espécies dos gêneros Xyris e Abolboda.
Fruto não carnoso; deiscentes; uma cápsula. Cápsulas loculicidas. Sementes endospérmicas. Endosperma oleoso, ou não oleoso. Sementes aladas, ou sem asas. Embrião rudimentar no momento da liberação das sementes para fracamente diferenciado (pequenas e grandes). Os cotilédones (1 bifacial).
Folhas rosuladas ou distribuídas ao longo do caule, espiraladas ou dísticas; bainha foliar aberta, algumas vezes com lígula marginal na transição da bainha para a lâmina (Xyris e Achlyphila); lâmina isobilateral (Xyris e Achlyphila) ou bifacial, achatada, elíptica, cilíndrica ou filiforme. Inflorescência lateral ou terminal, em geral espiga no ápice de um escapo áfilo (Xyris) ou bracteado (Abolboda e Orectanthe) portando brácteas imbricadas ou inflorescência ramificada e pedunculada (Achlyphila) ou mais raramente séssil (Aratitiyopea).
Flores trímeras, heteroclamídeas; sépalas geralmente três, dimórficas (Xyris, Abolboda e Orectanthe), sendo a abaxial ou anterior diferente das duas adaxias (laterais) ou raramente a sépala adaxial suprimida (Abolboda); pétalas amarelas, azuis, púrpuras ou brancas, concrescidas entre si ou livres; estames epipétalos (exceto Achlyphila); anteras tetrasporângiadas, deiscência longitudinal, latrorsa ou introrsa; grão de pólen elipsoide e sulcado ou esferoidal e inaperturado; ovário com três lóculos ou mais raramente um, pluriovulado ; placentação basal, supra-basal, central-livre ou parietal, óvulos anátropos, campilótropos ou ortótropos; glândula dorsal desenvolvida e pedicelada no ápice do ovário (Aratitiyopea e Orectanthe), ou delicada, desigual ao longo do estilete (maioria das Abolboda), ausente em Xyris; estilete simples, em geral 3-ramificado na região apical, estigma plumoso (exceto Achlyphila).
A Xyridaceae possui distribuição essencialmente tropical e subtropical, com poucos representantes de Xyris nas zonas temperadas da América, Ásia e Austrália (Campbell 2004). Compreende cerca de 400 espécies, distribuídas em cinco gêneros: Aratitiyopea Steyerm. & P.E. Berry e Achlyphila Maguire & Wurdack (ambos monoespecíficos), Orectanthe Maguire (duas espécies), Abolboda Bonpl. (23 espécies) e Xyris L., o maior gênero (cerca de 360 espécies). Os representantes do gênero Xyris habitam preferencialmente formações campestres, em áreas de solo úmido ou periodicamente alagado (Kral 1983, 1988, Wanderley 1992, 2003, Campbell 2005, Campbell et al. 2009, Wanderley & Silva 2009). No Brasil, o gênero Xyris ocorre predominantemente nos campos rupestres, sendo bem representado na Cadeia do Espinhaço, que se estende ao longo dos estados de Minas Gerais e Bahia. Esta região apresenta um reconhecido índice de endemismo em várias famílias de Angiospermas, dentre elas Xyridaceae (Giulietti et al. 1987; Giulietti & Pirani 1988; Wanderley 1992).
A família Xyridaceae é encontrada em solos brejosos e úmidos das regiões tropicais e subtropicais. As espécies do gênero Xyris ocorrem como plantas terrestres em ambientes abertos como borda de floresta, campos-cerrados, campos rupestres ou como aquáticas.
A Xyridaceae possuem ovário com três lóculos ou mais raramente um, pluriovulado. Cápsulas loculicidas, com sementes pequenas, estriadas ou reticuladas, têm flores grandes, coloridas e atraentes, o que indica que a polinização é feita por animal. As flores Xyridaceae não produzem néctar, e os polinizadores são atraídos pelo pólen.
As Xyridaceae apresentam uma considerável importância econômica, pois possuem espécies com potencial ornamental, que são comercializadas como “sempre-vivas”, por conseguirem manter o mesmo aspecto depois de serem colhidas. Essa família é comercializada pelas comunidades nas serras da Bahia e Minas Gerais e nos cerrados do Distrito Federal e Goiás. Xyris fredericoi, conhecida popularmente como “abacaxi-dourado”, é uma das espécies com maior potencial ornamental da família Xyridaceae. Essa espécie é popularmente conhecida assim pelo fato da espiga apresentar numerosas brácteas fortemente imbricadas, algumas vezes de coloração amarelo dourada, dando o aspecto de uma coroa semelhante a do abacaxi, das Bromeliaceae (Giulietti et al. 1996). Devido ao aspecto ornamental que essa família apresenta, a espécie Xyris fredericoi se encontra entre as “sempre-vivas” mais ornamentais e com um grande valor comercial.
Em Minas Gerais, 16 espécies de Xyris estão listadas como ameaçadas e presumivelmente ameaçadas de extinção (Mendonça & Lins 2000).
As Xyridaceae são conhecidas como “sempre-vivas” e destacam-se especialmente pelas espigas vistosas e pelas plantas de pequeno porte. Possuem flores grandes, coloridas e atraentes, o que indica que a polinização é feita por animais. Por tais características as espécies do gênero Xyris são as mais usadas em arranjos e ramalhetes para decoração.
Họ Hoàng đầu hay họ Thảo vàng, Họ Hoàng nhãn hoặc họ Cỏ vàng (danh pháp khoa học: Xyridaceae) là một họ thực vật hạt kín. Họ này được nhiều nhà phân loại học công nhận.
Hệ thống APG III năm 2009 (không thay đổi so với Hệ thống APG II năm 2003 và Hệ thống APG năm 1998), cũng công nhận họ này và gán nó vào bộ Poales trong nhánh commelinids thuộc nhánh lớn hơn là thực vật một lá mầm. Xử lý này của APG III là sự thay đổi nhỏ so với hệ thống APG, năm 1998, trong đó người ta còn công nhận cả họ Abolbodaceae cho một số loài thực vật mà hiện tại được đưa vào họ này. Họ Abolbodaceae khi đó không đặt trong bộ nào, nhưng vẫn được gán trong cùng nhánh (mặc dù khi đó APG sử dụng cách viết "commelinoids").
Họ Xyridaceae là các loài thực vật thân thảo ưa điều kiện đầm lầy, ưa ẩm vừa phải hay chịu hạn, sống lâu năm, có thân rễ, thân mọc thẳng, có lá mọc thành hình nơ ở sát gốc, đôi khi có các lá cưỡi (xếp đè lên nhau tại phần gốc để tạo thành một kiểu sắp xếp phẳng giống như quạt trong 2 hàng); tốt nhất có thể nhận ra bằng các cụm hoa và các hoa của chúng. Cụm hoa thường mang 1 hay nhiều cặp lá bắc dọc theo cuống cụm hoa (cán hoa); các hoa mọc thành đầu hoa và có tràng hoa dễ thấy nhưng chóng tàn. Hoa lưỡng tính, thụ phấn nhờ côn trùng. Hoa không đều vì 2 trong 3 lá đài có phiến hình thuyền còn phiến trong (giữa) dạng màng và tạo thành mũ chụp lên tràng trước khi hoa nở. Bầu nhụy thượng một ô với 3 giá noãn hoặc bầu 3 ô với giá noãn gốc. Quả nang không dày cùi thịt, chẻ ô (chia ngăn), nứt khi chín bằng ba van nằm trong ống đài bền. Hạt có cánh hay không cánh, chứa nội nhũ. Nội nhũ chứa dầu hoặc không dầu. Phôi mầm thẳng hay cong.
Họ này dường như không có nấm rễ. Cán hoa của chi Xyris đôi khi xoắn vòng. Hạt phấn có đường kính tới 185 µm ở chi Orectanthe, và chúng là các hạt phấn gần như lớn nhất trong thực vật hạt kín. Kiểu đính noãn rất hay thay đổi ở chi Xyris, nhưng về cơ bản trong họ là kiểu đính noãn vách.
Có một vài đề xuất cho rằng họ Xyridaceae có thể không đơn ngành (Michelangeli et al. 2003; Davis et al. 2004, hỗ trợ rất yếu), nhưng việc lấy mẫu cần được cải thiện. Campbell (2004) đã thực hiện một phân tích phát sinh chủng loài chi tiết của sự biến thiên hình thái. Cụ thể, chi Abolboda là khác biệt và có thể được đặc trưng như sau: khí khổng 4 tế bào; nhị lép hình chỉ, lớp tế bào dinh dưỡng quanh bào tử có dạng hợp bào, noãn có 1 hay nhiều lớp tế bào ngoài túi phôi; các tế bào vỏ trong lớn, so le với các tế bào vỏ ngoài; nội nhũ phân chia không đều (helobial).
Hệ thống Cronquist năm 1981 cũng công nhận họ này và đặt nó trong bộ Commelinales của phân lớp Commelinidae trong lớp Liliopsida thuộc ngành Magnoliophyta. Hệ thống Wettstein phiên bản cập nhật lần cuối năm 1935 đặt họ này trong bộ Enantioblastae.
Họ Hoàng đầu theo nghĩa của APG III chứa khoảng 260-300 loài trong 5 chi, trong đó phần lớn các loài thuộc về chi Xyris (xem thêm Abolboda). Các loài này chủ yếu sinh sống tại khu vực nhiệt đới và cận nhiệt đới và ôn đới ấm.
APG chia họ này ra thành 2 nhóm như sau.
Lá xếp thành 2 hàng, cưỡi và có cấu trúc hai bề mặt giống nhau, có lưỡi bẹ; (A 6), (vách trong bao phấn thiếu phần dày lên), các tế bào trong lớp mô dinh dưỡng của bao phấn là loại hai nhân, nhị lép 3, phân nhánh và với các lông chuỗi hạt tại chỗ kết thúc nhánh; hạt phấn thuôn dài, không gai, (có đường nứt chẻ đôi); noãn thẳng, kiểu đính noãn vách (xâm nhập); n = 8, 9, 13, 14, 16 v.v., đa bội rộng khắp; n = 9, 13, 17. Chất nhầy do các lông trong các nách lá tiết ra. Chỉ có 1 chi (Xyris) với khoảng 225-300 loài. Phân bố rộng khắp vùng nhiệt đới tới ôn đới ấm, trong đó khoảng 150 loài tại Brasil.
Lá mọc vòng (hai hàng, có thể cưỡi hoặc không, có cấu trúc hai bề mặt giống nhau - chi Achlyphila); (cụm hoa phân nhánh; mở - Achlyphila và một vài loài chi Abolboda; với 1 hay nhiều cặp lá bắc mọc đối dọc theo cán hoa - Achlyphila, Abolboda); (K 2 - Abolboda), (bao phấn hướng trong), nhị lép thường không có (hình chỉ ở một vài loài thuộc chi Abolboda); phấn hoa hình cầu, không lỗ hở; bộ nhụy với các phần phụ đường gờ có mạch [không chỗ nối] trên bầu nhụy, (0 ở chi Achlyphila), vòi nhụy thường đặc; noãn ngược (hơi đối xứng nhưng một nửa đảo ngược; với 1 hay vài lớp tế bào ngoài túi phôi), lỗ hở nhỏ ở đỉnh noãn là loại hai khí khổng [Aratitiyopea]; n = 8-10, 13, 17. Có 4 chi với khoảng 26 lài: Chi đa dạng nhất là Abolboda (22 loài). Sinh sống tạ Nam Mỹ, cụ thể là tại cao nguyên Guyana.
Cây phát sinh chủng loài dưới đây lấy theo APG III.
Poales
Typhaceae s. l.
Typhaceae s. s.
Sparganiaceae (Sparganium)
Xyridaceae
Họ Hoàng đầu hay họ Thảo vàng, Họ Hoàng nhãn hoặc họ Cỏ vàng (danh pháp khoa học: Xyridaceae) là một họ thực vật hạt kín. Họ này được nhiều nhà phân loại học công nhận.
Hệ thống APG III năm 2009 (không thay đổi so với Hệ thống APG II năm 2003 và Hệ thống APG năm 1998), cũng công nhận họ này và gán nó vào bộ Poales trong nhánh commelinids thuộc nhánh lớn hơn là thực vật một lá mầm. Xử lý này của APG III là sự thay đổi nhỏ so với hệ thống APG, năm 1998, trong đó người ta còn công nhận cả họ Abolbodaceae cho một số loài thực vật mà hiện tại được đưa vào họ này. Họ Abolbodaceae khi đó không đặt trong bộ nào, nhưng vẫn được gán trong cùng nhánh (mặc dù khi đó APG sử dụng cách viết "commelinoids").
Xyridaceae C.Agardh
Виды
Кси́рисовые (лат. Xyridáceae) — семейство растений, входящее в порядок Злакоцветные (Poales). Включает в себя 270 видов в 5 родах, распространённых, главным образом, в тропических и субтропических районах Америки, Африки, Южной и Юго-Восточной Азии, Австралазии.
Представители семейства — невысокие, многолетние, редко однолетние травы. Корень волокнистый или утолщённый, короткий, иногда ползучий или луковица, как у Ксириса скрученного (Xyris torta).
Листья узкие, линейные или нитевидные, приземные двурядные или собранные в розетку, в нижней части переходят во влагалище.
Цветки обоеполые, 3-членные, актиноморфные или слегка зигоморфные, собраны в верхушечные шарообразные или цилиндрические головки, высоко поднятые над землей на цветоносах. Каждый отдельный цветок сидит в пазухе небольшого кожистого или жесткого прицветника слегка вогнутой формы. Прицветники расположены по спирали, черепитчато налегая друг на друга.
Чашелистики плёнчатые, их, как правило, три, редко два, как у большинства представителей рода Абольбода (Abolboda). Венчик из 3 жёлтых, реже голубых или белых лепестков. Лепестки ноготковые, срастаются в короткую или длинную трубку с тремя равными и широко отогнутыми лопастями. Для представителей рода Оректанта (Orectanthe) характерен зигоморфный венчик.
Плод — локулицидная коробочка, открывающаяся тремя створками. Семена мелкие, продолговато-веретеновидные или шарообразные, с обильным мучнистым или мясистым эндоспермом и маленьким верхушечным зародышем. Созревшие коробочки, растрескиваясь, высыпают многочисленные легкие семена, которые распространяются при помощи ветра и воды.
Растения этого семейства распространены в тропических и субтропических областях Америки, Африки, Южной и Юго-Восточной Азии, Новой Каледонии, Австралии, Тасмании.
Ксирисовые — растения главным образом болотистых местообитаний. Обычны на песчаных кислых и засоленных почвах, на выходах горных пород, где нередко образуют довольно плотные заросли вместе с осоками, росянками, эриокаулонами и ситниками. Также растут на сфагновых болотах, на торфяниках, вдоль потоков, канав, по берегам рек и озёр. Большинство из них — растения низин, реже их можно встретить на заболоченных участках в горах, где они могут расти на высоте до 3000 м над уровнем моря.
Некоторые виды используются местным населением для приготовления лекарственных препаратов.
В системе классификации APG II (2003), как и в системе APG (1998) это семейство включено в порядок Злакоцветные (Poales) клады commelinids. Основное отличие от системы APG состоит в том, что не входившее ни в один порядок семейство Абольбодовые (Abolbodaceae), состоявшее из одного рода Абольбода (Abolboda), было включено в семейство Ксирисовые.
Система Кронквиста (1981) поместила семейство Ксирисовые (Xyridaceae) в порядок Commelinales подкласса Commelinidae класса Liliopsida.
Система Веттштейна (1935) поместила семейство Ксирисовые (Xyridaceae) в порядок Enantioblastae.
Семейство включает в себя пять родов в двух подсемействах:
Кси́рисовые (лат. Xyridáceae) — семейство растений, входящее в порядок Злакоцветные (Poales). Включает в себя 270 видов в 5 родах, распространённых, главным образом, в тропических и субтропических районах Америки, Африки, Южной и Юго-Восточной Азии, Австралазии.
参见正文
黄眼草科包括5属约270种，分布在全球热带和亚热带地区，中国只有1属7种。
本科植物为一年生或多年生草本植物，叶基生，线形，基部有鞘；花两性，稍两侧对称；花萼和花冠3裂；果实为蒴果，3瓣裂。种子极少。
1981年的克朗奎斯特分类法将其列入鸭跖草目，1998年根据基因亲缘关系分类的APG 分类法将其分为两科—黄眼草科和阿波波达草科，将生长在南美洲的阿波波达草属植物单独列为一个科，没有放入任何一目中，黄眼草科放到禾本目中。2003年经过修订的APG II 分类法将这两个科仍然合并为一个科。
黄眼草科包括5属约270种，分布在全球热带和亚热带地区，中国只有1属7种。
本科植物为一年生或多年生草本植物，叶基生，线形，基部有鞘；花两性，稍两侧对称；花萼和花冠3裂；果实为蒴果，3瓣裂。种子极少。
属 阿波波达草属 Abolboda Achlyphila Aratitiyopea Orectanthe 黄眼草属 Xyris1981年的克朗奎斯特分类法将其列入鸭跖草目，1998年根据基因亲缘关系分类的APG 分类法将其分为两科—黄眼草科和阿波波达草科，将生长在南美洲的阿波波达草属植物单独列为一个科，没有放入任何一目中，黄眼草科放到禾本目中。2003年经过修订的APG II 分类法将这两个科仍然合并为一个科。
トウエンソウ科（Xyridaceae C. Agardh）は被子植物の科である[3]。5属300種含まれており、種のほとんどはトウエンソウ属である。種は、主に熱帯および亜熱帯に分布している。 1981年に発表されたクロンキスト体系では、ツユクサ目ツユクサ亜綱に分類された。ヴェットシュタイン体系（英語版） の1935年最終版では, Enantioblastae目に分類されていた。
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 トウエンソウ科（Xyridaceae C. Agardh）は被子植物の科である。5属300種含まれており、種のほとんどはトウエンソウ属である。種は、主に熱帯および亜熱帯に分布している。 1981年に発表されたクロンキスト体系では、ツユクサ目ツユクサ亜綱に分類された。ヴェットシュタイン体系（英語版） の1935年最終版では, Enantioblastae目に分類されていた。
크시리스과는 속씨식물의 과이다. 다수의 식물학자들이 인정하고 있는 과이다.
2003년의 APG II 분류 체계(1998년의 APG 분류 체계와 다르지 않음) 또한 이 과를 인정했으며, 외떡잎식물군의 닭의장풀군에 속하는 벼목으로 분류했다. 이와 같은 APG II 분류 체계의 취급은 아볼보다과를 인정한 1998년의 APG 분류 체계와 약간 다르다. APG 분류 체계는 아볼보다과를 목 등급은 분류하지 않고 닭의장풀군 아래에 분류했다. 크시리스과는 5개 속에 거의 300여 종을 포함하고 있지만, 이 종들의 대부분은 크시리스속(아볼보다속도 참조)에 속한다. 그리고 대부분 열대 및 아열대 지역에 자생한다.
1981년의 크론퀴스트 분류 체계 또한 이 과를 인정했으며, 속씨식물문(Magnoliophyta) 백합강(Liliopsida)의 닭의장풀아강(Commelinidae)에 속하는 닭의장풀목(Commelinales)으로 분류했다. 1935년 최종 업데이트된 베트슈타인 분류 체계는 Enantioblastae목으로 분류했다. 크시리스 토르타(Xyris torta)는 미네소타주의 멸종위기종 목록에 올라 있다.
크시리스과는 속씨식물의 과이다. 다수의 식물학자들이 인정하고 있는 과이다.
2003년의 APG II 분류 체계(1998년의 APG 분류 체계와 다르지 않음) 또한 이 과를 인정했으며, 외떡잎식물군의 닭의장풀군에 속하는 벼목으로 분류했다. 이와 같은 APG II 분류 체계의 취급은 아볼보다과를 인정한 1998년의 APG 분류 체계와 약간 다르다. APG 분류 체계는 아볼보다과를 목 등급은 분류하지 않고 닭의장풀군 아래에 분류했다. 크시리스과는 5개 속에 거의 300여 종을 포함하고 있지만, 이 종들의 대부분은 크시리스속(아볼보다속도 참조)에 속한다. 그리고 대부분 열대 및 아열대 지역에 자생한다.
1981년의 크론퀴스트 분류 체계 또한 이 과를 인정했으며, 속씨식물문(Magnoliophyta) 백합강(Liliopsida)의 닭의장풀아강(Commelinidae)에 속하는 닭의장풀목(Commelinales)으로 분류했다. 1935년 최종 업데이트된 베트슈타인 분류 체계는 Enantioblastae목으로 분류했다. 크시리스 토르타(Xyris torta)는 미네소타주의 멸종위기종 목록에 올라 있다.
