Dlouhososka velká (Bombylius major) je dvoukřídlý hmyz z čeledi dlouhososkovitých.
Dosahuje délky 8-12 mm, sosák 6-7 mm. Jde o výborného letce, který dokáže, podobně jako kolibřík, sát nektar z květů za letu. Zvýšenou aktivitu projevují samičky zjara. Do prvních květů kladou vajíčka. Vylíhlé larvy se přichytí na drobné včely, které navštíví květ a vniknou takto do jejích hnízda. Zde se larva živí pylem a včelími larvami. Parazituje takto především na pískorypkách. Na rozdíl od včel mají dlouhososky jen jeden pár křídel. Velikost 8-16 mm. Vyskytuje se na brzy jaře (od března do května) na loukách v blízkosti vod, nejčastěji na květech hluchavek. Velmi dobře létá. Často se vznáší ve vzduchu na jednom místě.
Obrázky, zvuky či videa k tématu dlouhososka velká ve Wikimedia Commons
Dlouhososka velká (Bombylius major) je dvoukřídlý hmyz z čeledi dlouhososkovitých.
Der Große Wollschweber (Bombylius major) ist eine Art aus der Familie der Wollschweber innerhalb der Ordnung der Zweiflügler (Diptera).
Die Art erreicht eine Körperlänge von 9 bis 12 Millimetern. Der Körper ist vom Kopf bis zum Hinterleib sowie auch seitlich dicht pelzig braun bis gelblich-beige behaart. Am Mesonotum und Schildchen (Scutellum) befinden sich aufrechte gelbliche bis sandfarbene Härchen. Auffällig ist der 5,5 bis 7,7 Millimeter lange Saugrüssel, der in Ruhelage meist gerade nach vorne gestreckt ist. Die dunklen Fühler sind ebenfalls nach vorne gestreckt und sind basal rotbraun beborstet. Am Vorderrand der Flügel ist eine dunkle, breite, nach hinten gezackte Binde zu erkennen, die hintere Flügelhälfte ist durchsichtig. Schenkel (Femora), Knie bzw. der untere Teil der Schienen (Tibien) und Tarsen sind rotbraun gefärbt und beborstet. Die Klauen und deren Pulvilli sind eher klein.
Der Große Wollschweber kann leicht mit dem größeren Gefleckten Wollschweber (Bombylius discolor) verwechselt werden, der dunkel gefleckte Flügel besitzt. Der Große Wollschweber lässt sich aber auch durch die schwarzen Haare hinten am Augenrand von ähnlichen Arten gut unterscheiden.
Die Art ist in Europa, Nordafrika, Asien und Nordamerika weit verbreitet. Man findet sie an Weg- und Waldrändern, Lichtungen, Wiesen und gelegentlich auch in Gärten, meist in der Nähe von Kolonien der Solitärbienen und Grabwespen. Sie sind häufig und weit verbreitet, die Flugzeit ist von April bis Juni.
Die Larven entwickeln sich parasitoid, unter anderem ernähren sie sich von Larven der Solitärbienen, Grabwespen und bestimmten Schmetterlingen, wie zum Beispiel Eulenfalterarten.
Die Imagines hingegen nehmen nur Nektar zu sich, den sie ähnlich wie Kolibris schwebend saugen. Sie können durch ein Sonnenbad aufgeheizt beachtlich schnell fliegen und sind sehr wendig. Männchen zeigen ein Revierverhalten, denn sie verteidigen bevorzugte Sitzplätze, um dort auf Weibchen zu warten. Bei der Paarung, die einige Minuten dauert, sind Männchen und Weibchen mit den Hinterleibsspitzen verbunden. Nach der Paarung legt das Weibchen die blassgelben, reiskornförmigen und etwa 0,5 Millimeter großen Eier vor die Eingänge der Wirtsnester; dabei benetzt es die Eier zum Schutz mit Sand. Die geschlüpften und sehr beweglichen Larven dringen eigenständig in die Wirtsnester ein und ernähren sich zunächst von den Vorräten und später von den Wirtslarven. Die Larven der Großen Wollschweber sind anfangs mit beweglichen Beinen ausgestattet, nach der ersten Häutung besitzen sie eine madenartige, beinlose Gestalt und können sich nur schlecht bewegen. Sie überwintern als Puppe, die Imagines schlüpfen ab März.
Seitenansicht
Großer Wollschweber schwebend an Huflattich (Tussilago farfara)
Im Flug
Weibchen mit Eipaket
Großer Wollschweber an Schleifenblume
Beim Sonnenbaden (Video, 2m 10s)
Der Große Wollschweber (Bombylius major) ist eine Art aus der Familie der Wollschweber innerhalb der Ordnung der Zweiflügler (Diptera).
Bombylius major (commonly named the large bee-fly, the dark-edged bee-fly or the greater bee fly) is a parasitic bee mimic fly. B. major is the most common type of fly within the Bombylius genus. The fly derives its name from its close resemblance to bumblebees and are often mistaken for them.
B. major exhibits a unique flight behavior known as "yawing"[1] and plays a role in general pollination, without preference of flower types.[2] The fly does not bite, sting, or spread disease.[3] However, the fly uses this mimicry of bumblebees to its own advantage, allowing close access to host solitary bee and wasp nests in order to deposit its eggs. After hatching, the larvae find their way into the nests to parasitically feed on the grubs.[4]
B. major is part of the family Bombyliidae, with a reported 6000 species worldwide.[2] The subfamily Bombyliinae contains approximately 1100 identified species.[5] The genus Bombylius currently comprises around 450 described species.[2]
B. major can be found from April to June throughout temperate Europe, North America and some parts of Asia, concentrated in the northern hemisphere.[2] The species occurs across a variety of environments, from arid to moist.[2]
The adult body size varies from 6.3 to 12 mm in length and is considered a relatively medium-sized fly. The body color is dark, but is densely covered by a thick coat of lighter color hairs.[2][6] The head is typically brown and black hairs, but the lower portion of the head is mostly white hairs. It has dark patches on the anterior half of the wings and long hairy legs that dangle while in flight.[7] The dark wing span can range from 8.4 to 14 mm and has a dark brown edge.[6] Their boldly patterned wings have a distinct dividing border through the horizontal middle between the dark and clear portions. Their antennae are typically very short and pointed.[7] Additionally, the species has long legs and a long rigid proboscis found in the front of the head, which is used to feed on the nectar of flowers.[6] The proboscis ranges from 5.5 to 7.5 mm in length.[2] While its wings continue to beat, its front legs grip the flower and its long rigid beak is inserted to collect the nectar.[8] Despite its fearsome appearance, the beak is quite harmless.[8] Males are typically smaller than females.[2] Movement is categorized by both hovering and darting between locations.[9] The flies also emit a high-pitched buzz.[7]
The species gets its common name from its similarity in appearance to bees. This mimicry likely confers some defense against predation. However, there are several distinguishing features: B. major has only one pair of wings (bees have two), extremely thin legs, and the head is very small, with a long rigid proboscis.[9]
B. major is mostly seen in the spring, beginning to appear at the end of March and large numbers seen until the end of May, with the species being sighted into June.[2] The fly is holometabolous.[2]
B. major has several host species, including the brood of solitary wasps and bees, particularly digging bees such as Andrena. Egg deposition takes place by the female hovering above the entrance of a host insect nest, usually a solitary bee, and throwing down her eggs using a flicking movement.[10] The larvae are hypermetamorphic parasitoids which then feed on the food stored, as well as the young solitary bees or wasps. If the female is unable to flick her eggs near the nest, she plants them on flowers visited by the host insects. The developing larvae then make their way to the host nest or attach themselves to the bees or wasps to then be carried to the nest.[10]
The parasitic eggs of B. major are produced in large numbers, however few will make it to the host insect burrow entrance.[9] The female fly will dip down and coat her rear abdomen with dust that covers the eggs as they leave the female.
Larvae live parasitically in the nests of various solitary bees and wasps.[2] When the fly larva locates a host larva, it will consume it slowly, greatly increasing in size as it tightly holds onto the host, eventually becoming a pupa and overwintering.[9]
White larvae gradually turn into a yellowish brown pupa, with distinct mouthparts, wings, antennae, and legs.[9]
The species acts as a nectar robber; this foraging behavior allows the species to feed on floral nectar and is an essential part of adult fly diets. This is facilitated by the characterizable long proboscis of the fly, which is horizontally inserted into the flower.[2] This occurs as the fly continues to buzz in the air, without touching either the anthers or stigma of the flower.[2] The fly also consumes pollen as part of its diet, with considerable differences between the sexes. Males and females visit the same range of flowers as a food source.[11]
Along with one other species, Bombylius pygmaeus, B. major was observed to selectively (and almost exclusively) visit bluets at several North American sites despite the abundant presence of many other flowers.[12] Of the other pollinators present, these flies were also the most frequent visitors to the flowers.[12]
In Russia, female B. major act in a narrow oligophagous manner, favoring a limited number of food sources, including pollen grains of Siberian squill (Scilla siberica), lesser celandine (Ficaria verna), and willow (Salix caprea) over dandelion (Taraxacum officinale), coltsfoot (Tussilago farfara), and primrose (Primula vulgaris).[11]
In the same study, male B. major preferred plants similar to females, with the exception of dandelion. However, an examination of the gut showed a regularly lower amount of pollen than in females. Males consistently consume less quantities of pollen than females. Ingestion of pollen differs throughout a male life cycle, with more pollen being consumed in towards earlier stages. Overall, males had a preference for nectar and fed on significantly greater portions of nectar over pollen.[11]
There is continued research on the behavior of B. major in respect to environmental factors, mating, and human interaction.
It has been discovered that the fly is capable of a unique type of flight behavior, which was discovered with the use of a high speed camera. In this behavior, the flies are seen to rotate around a vertical axis as they fly (this action is known as “yawing”). However, it is still unknown what can cause this behavior to be triggered and what purpose it serves, but a proposed explanation includes mating habits.[1]
The B. major bee-fly is a common, generalist floral pollinator, meaning that it does not give preference to one flower over another, instead pollinating a wide variety of plant families and species.[2][13] The fly uses its proboscis to carry and transfer the pollen. The species is a dominant pollinator within its community, sometimes even pollinating up to two thirds of the local flowers. In addition, B. major will visit and pollinate plants that attract few other species. Some types of flowers, for example Pulmonaria officinalis, will be almost exclusively pollinated by B. major, with other species contributing a negligible amount to that plants pollination. Some flower species, such as Delphinium tricorne, are even specifically adapted to the fly in terms of color, shape, and form. If given the choice, B. major will have a consistency in plant choice.[13]
Long distance floral attraction is governed by optical sense, with color being the most important factor. The flies are typically more attracted to blue and violet colors, and occasionally yellow, over orange and pink. However, short distance floral attraction is based on the fly's olfactory sense.[2]
The fly is mostly active during day hours when the weather conditions are warm and sunny. B. major is attracted to sunnier places and is more likely to pollinate these areas, with a larger average of flower visits in areas of higher amounts of sunshine. The fly will hide in the trees during the night[2] and usually dart away from a cast shadow and occasionally hide in clean washing brought in fresh from the washing line and fly out causing unsettled behaviour in the discoverer.[9]
Bombylius major (commonly named the large bee-fly, the dark-edged bee-fly or the greater bee fly) is a parasitic bee mimic fly. B. major is the most common type of fly within the Bombylius genus. The fly derives its name from its close resemblance to bumblebees and are often mistaken for them.
B. major exhibits a unique flight behavior known as "yawing" and plays a role in general pollination, without preference of flower types. The fly does not bite, sting, or spread disease. However, the fly uses this mimicry of bumblebees to its own advantage, allowing close access to host solitary bee and wasp nests in order to deposit its eggs. After hatching, the larvae find their way into the nests to parasitically feed on the grubs.
La mosca abejorro (Bombylius major) es una mosca de la familia Bombyliidae, llamadas moscas abejas. Es una mimética batesiana de las abejas. La hembra de B. major arroja sus huevos hacia la entrada de los nidos subterráneos de abejas solitarias y avispas. Luego de la eclosión, las larvas ingresan al nido y se alimentan de las larvas que encuentran allí.[1]
Bombylius major se encuentra de abril a junio en todas las regiones templadas de Europa, Norteamérica y Asia.
El adulto mide de 14 a 18mm de longitud, es redondeado y posee muchos pelos, con una envergadura en las alas de cerca de 24mm. Posee parches oscuros en la mitad anterior de las alas y patas peludas que le cuelgan durante el vuelo. Utiliza su larga proboscis para alimentarse del néctar de numerosas especies de flores, particularmente de las prímulas. Mientras bate las alas B. major sujeta la flor con las patas delanteras e inserta su larga trompa para recolectar el néctar.[2] A pesar del aspecto amenazador, la trompa es inofensiva.[2]
Se mimetiza de forma aposemática con las abejas; su cuerpo es redondeado y peludo, y la mitad superior de su tórax es negra y brillante, mientras que el vello es marrón, amarillo o blanco. Tiene patas largas y una proboscis larga en la cabeza. Sus alas moteadas tienen un patrón distintivo con una línea que las separa, a lo ancho, entre una mitad oscura y una mitad translúcida. Sus antenas son normalmente muy cortas y puntiagudas. En el campo se las encuentra volando cerca de la tierra y alrededor de flores, en un movimiento de arriba-a-abajo, acompañado de un zumbido de alta frecuencia.
Bombylius major tiene numerosas especies huéspedes, incluyendo las larvas de abejas y avispas solitarias, en particular las abejas mineras como Andrena. Se mimetiza con las abejas para poder acercarse a sus nidos subterráneos. Una vez lo suficientemente cerca, la hembra arroja los huevos fertilizados cerca o dentro de los nidos de los insectos huésped. Las larvas son parasitoides hipermetamórficas que se alimentan de la comida almacenada en el nido, así como de las crías de las abejas o avispas solitarias. Si la hembra no puede arrojar los huevos cerca de un nido, los deposita en las flores que los insectos huésped visitan más frecuentemente. Las larvas en crecimiento encuentran luego su propio camino al nido, o se sujetan a la abeja o avispa para viajar al nido.[3] Bombylius major es un excelente polinizador, pero sus larvas limitan la población de otros polinizadores.
Arrojando un huevo (animación repetida 5 veces)
En vuelo
Sobre una flor
Asoleándose
Descansando
Bombylius major sobre una flor de una celidonia menor (Ficaria verna)
La mosca abejorro (Bombylius major) es una mosca de la familia Bombyliidae, llamadas moscas abejas. Es una mimética batesiana de las abejas. La hembra de B. major arroja sus huevos hacia la entrada de los nidos subterráneos de abejas solitarias y avispas. Luego de la eclosión, las larvas ingresan al nido y se alimentan de las larvas que encuentran allí.
Bombylius major se encuentra de abril a junio en todas las regiones templadas de Europa, Norteamérica y Asia.
Villakärpänen (Bombylius major) on kärpäslaji kimalaiskärpästen (Bombyliidae) heimossa.
Villakärpänen voi karvaisella ruumiillaan ja erikoisella lentotavallaan muistuttaa kaukaa katsottuna kimalaista. Lähempää sen kuitenkin tunnistaa kaksisiipiseksi. Villakärpäsellä on pitkä imukärsä, suuret silmät sekä pitkät jalat. Pituus on 7 - 12 millimetriä.
Villakärpänen elää lauhkeilla alueilla Euroopassa, Pohjois-Amerikassa ja osissa Aasiaa. Se on yleinen Etelä- ja Keski-Suomessa.
Villakärpänen voi pörrättä paikallaan ilmassa kukkien äärellä, joista se imee mettä. Sitä tavataan keväällä huhtikuusta toukokuuhun. Villakärpänen munii lähelle erakkomehiläisen pesää. Kun toukka kuoriutuu, se menee isäntänsä pesään. Ensin se syö mehiläisten toukille tarkoitettua mettä ja hunajaa, mutta lopulta myös itse toukat ja koteloituu pesään.
Villakärpänen (Bombylius major) on kärpäslaji kimalaiskärpästen (Bombyliidae) heimossa.
Le grand bombyle (Bombylius major) est une espèce d'insectes diptères, un brachycère parasitoïde de la famille des Bombyliidae, ressemblant à une abeille ou à un petit bourdon.
L'adulte de longueur variable (8 à 12 mm), est trapu et très velu (semble couvert d'une fourrure), chez les individus les plus grands, l'envergure des ailes lors du vol peut atteindre 25 mm[1]. Il a des taches sombres sur la partie antérieure de la moitié des ailes et de longues pattes velues qui pendillent en vol.
Bombyle butinant.
Grand bombyle en train de se nourrir, vu de dessus.
Bombyle au repos sur un chaton au début du printemps.
Ces mouches volent remarquablement bien et cette aptitude avait conduit à les classer à tort dans la famille des Syrphidae.
Le bombyle, totalement inoffensif, utilise sa très longue trompe proéminente pour se nourrir du nectar de nombreuses espèces de fleurs printanières, en particulier des primevères sauvages et des jardins. En butinant, il continue de battre des ailes.
Comme beaucoup de syrphes, il effectue souvent des vols stationnaires à la manière des colibris en émettant un léger vrombissement.
La femelle du grand bombyle pond ses œufs en volant à proximité des entrées des galeries souterraines des nids de certaines abeilles sauvages et guêpes. Après éclosion, les larves se dirigent dans le nid de leurs hôtes pour se nourrir de leurs larves[2].
C'est une espèce aisément visible de mars à juin sur une aire de répartition très étendue incluant l'Europe, l'Indo-Himalaya et l'Amérique du Nord.
Un grand bombyle butinant une fleur de tussilage
La trompe reste saillante, même au repos
En butinant, il pose les pattes sur la fleur et continue de battre des ailes
En vol d'approche
Une petite halte au soleil
Un bombylius major.
Le grand bombyle (Bombylius major) est une espèce d'insectes diptères, un brachycère parasitoïde de la famille des Bombyliidae, ressemblant à une abeille ou à un petit bourdon.
De gewone wolzwever (Bombylius major) is een vlieg van het geslacht Bombylius uit de familie wolzwevers (Bombyliidae). De soort komt in Nederland en België algemeen voor op zandige en zonnige taluds langs bosranden en in tuinen.
De soort lijkt op een hommel of bij, hoewel deze laatsten vliesvleugeligen zijn, dus geen familie. Deze gelijkenis is geen toeval, maar berust op mimicry; het verschijnsel dat ongevaarlijke soorten op minder onschuldige soorten lijken, zoals ook voorkomt bij de verwante zweefvliegen. Wolzwevers hebben namelijk geen angel, maar hommels en bijen wel. Dieren die graag vliegen eten, maar hommels of bijen vrezen en ontwijken worden zo misleid door de wolzwevers.
Vergeleken met hommels is ook de kleur anders, meestal bruin, en de gewone wolzwever heeft geen zwarte, witte of gele kleuren, laat staan patronen. Ook zijn de dunne poten maar juist ook de grote ovale ogen typisch vlieg-achtig. De vleugels staan altijd zijwaarts terwijl veel hommels en bijen deze op de rug vouwen in rust. De lange tong van de gewone wolzwever is ongeveer een derde van de lichaamslengte en dient om dieper in de bloem te komen waar de nectar zit.
Toch is het verschil niet moeilijk te zien, vooral als er gegeten wordt; de gewone wolzwever eet nectar uit bloemen en blijft dan doodstil 'hangen' in de lucht, waarbij de voorpoten nog wel de bloem raken. De wolzwever is ook veel behendiger dan hommels en bijen die een beetje zigzaggend vliegen en niet stil kunnen hangen in de lucht. Eigenlijk is van hangen geen sprake; hoewel de vlieg stil lijkt te staan, slaan de vleugels zo'n 300 keer per seconde. Daardoor doet deze soort qua vlieggedrag aan de kolibrie denken. Overigens is er ook een vlindersoort die deze goede vliegeigenschappen heeft met de toepasselijke naam kolibrievlinder (Macroglossum stellatarum).
De larven van de wolzwever groeien op in de nesten van zandbijen. Het vrouwtje bepoedert haar rijpe eitjes eerst met zand zodat ze minder kleverig worden. Ze heeft daartoe een speciaal structuurtje aan het achterlijf. Ze vliegt vervolgens over de nestplaats van een zandbij en blijft even zweven voor de open nestingang om daar met een slingering van haar achterlijf een ei in te werpen.[1][2] Het wegschieten van een ei is te zien in bijgaande animatie (5 keer vertraagd)
De wolzweverlarve kruipt in het nest van de zandbij en vervelt daar in een made. Het dier leeft eerst van de aanwezige stuifmeelvoorraad en consumeert vervolgens de bijenlarve.
De mannetjes wachten zwevend op een hoogte van enkele meters op langsvliegende vrouwtjes.
Video van de gewone wolzwever
Met stuifmeel aan de "neus"
Kop met tong
Deze soort komt voor in het Nearctisch gebied en het Oriëntaals gebied: vrijwel geheel Europa, met inbegrip van het Europees deel van Rusland (noordelijk tot in Karelië), Noord-Afrika (Egypte, Marokko, Algerije), het zuiden van Siberië, de Kaukasus, Klein-Azië, Mongolië en het Verre Oosten.[3]
De gewone wolzwever (Bombylius major) is een vlieg van het geslacht Bombylius uit de familie wolzwevers (Bombyliidae). De soort komt in Nederland en België algemeen voor op zandige en zonnige taluds langs bosranden en in tuinen.
Velika volnarica ali velika čmrljevka (znanstveno ime Bombylius major) je posnemovalska vrsta muh, ki je razširjena po Evropi, Severni Ameriki in Aziji, kjer leta od aprila do junija. Samica izleže jajčeca na vhodu v podzemne rove, v katerih imajo svoja gnezda samotarske divje čebele in ose. Ličinke volnaric se nato hranijo z ličinkami teh žuželk.
Odrasle živali merijo v dolžino med 14 in 18 mm in imajo močno poraščen trup, ki spominja na čmrlja. Po večini telesa so svetlo rjave, le ob straneh oprsja in zadka je bela lisa. Preko kril merijo okoli 24 mm, posebej vpadljivo pa je iztegnjeno sesalo, ki je dolgo 10 mm. Na prednjem delu kril imajo značilno temno liso, dolge noge pa žuželki med letom opletajo okoli trupa. Za veliko volnarico je značilno, da med hranjenjem s cvetnim nektarjem lebdi v zraku, zaradi česar jih ljudje pogosto zamenjujejo s trepetavkami.
Velika volnarica ali velika čmrljevka (znanstveno ime Bombylius major) je posnemovalska vrsta muh, ki je razširjena po Evropi, Severni Ameriki in Aziji, kjer leta od aprila do junija. Samica izleže jajčeca na vhodu v podzemne rove, v katerih imajo svoja gnezda samotarske divje čebele in ose. Ličinke volnaric se nato hranijo z ličinkami teh žuželk.
Stor svävfluga (Bombylius major) är en tvåvinge i familjen svävflugor (Bombyliidae).
Den stora svävflugan kan på avstånd påminna lite om en humla, med sin kraftigt behårade kropp och speciella flygsätt. På närmare håll ser man dock att den är en tvåvinge. Den har en påtagligt lång sugsnabel. Längd 7-12 millimeter.
Finns i tempererade områden i Europa, Nordamerika och delar av Asien. Ganska vanlig i södra och mellersta Sverige.
Som namnet antyder så kan denna fluga sväva, hovra, framför blommor som de suger nektar av. Man ser den på våren (april-maj). Den lägger ägg i närheten av bon av solitära bin. Larven tar sig in i boet och parasiterar först på biets pollen och honungsförråd och senare på själva bilarven.
Wikimedia Commons har media som rör Stor svävfluga.
Denna insekts-relaterade djurartikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Stor svävfluga (Bombylius major) är en tvåvinge i familjen svävflugor (Bombyliidae).
.jpg)
