Galega officinalis, llamada popularmente galega o arruda cabruno, ye una especie herbal perteneciente a la familia de les fabacees.
Ye una planta yerbácea perenne qu'algama 70-100 cm d'altor. Tarmu erecto. Fueyes que surden del raigañu, alternes, compuestes asemeyaes a la alverja, con peciolu curtiu y de color verde brillante. Los foliolos son llanceolaos y terminen en punta. Les flores son bien formoses de color rosa lila o púrpura y crecen axilares formando recímanos llargos. El mota tien cinco lóbulos, los estames tán xuníos ente sigo. El frutu ye una llegume seca con 3-5 granes brilloses.
Ye orixinal d'Europa central y meridional, Asia Menor ya Irán, n'España atopar dende'l ríu Guadiana al Guadiaro.
Crez en campos húmedos, hábitats arenosos anubiertos cercanos a regueros o cabianes. Ye una planta perenne. Viva mientres l'intre del añu, anque nos iviernos sume toa muerte de vida y a la llegada del mes d'abril, retoma'l so procesu vital cola nacencia de nueves plantes de les que resurden otra vegada nueves fueyes y órganos reproductores.
Emplegar en forma de tisana na diabetes mellitus (contién galegina, una sustanza hipoglucemiante) y p'aguiyar l'actividá de les glándules mamaries mientres la lactancia. Indicáu pa estaos nos que se riquir un aumentu de la diuresis: afecciones genitourinarias (cistitis, ureteritis, uretritis, oliguria, urolitiasis), hiperuricemia (gota), hipertensión arterial, edemes y sobrepesu con retención de líquidos. Ye por tantu un coadyuvante nel tratamientu de la diabetes.[1]
Galega officinalis describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 714. 1753[2]
Galega (según Archangel 1882), provién del griegu gala que significa "lleche", y de ega (provocar) yá que yera utilizada como galactógeno en pequeños animales domésticos.
officinalis: epítetu llatín que significa "planta melecinal de vienta en herbarios".
N'Arxentina:
Galega officinalis, llamada popularmente galega o arruda cabruno, ye una especie herbal perteneciente a la familia de les fabacees.