dcsimg

clasificacion taxonomica ( Spanish; Castilian )

provided by EOL authors

nombre comun: matarraton

nombre cientifico: gliricidia sepium

reino: plantae

filo: magnoliophyta

clase: magnoliopsida

orden: fabales

familia: fabaceae

genero: gliricidia

distribucion: global

license
cc-by-3.0
copyright
Green Movement
original
visit source
partner site
EOL authors

datos sobre la gliricidia sepium ( Spanish; Castilian )

provided by EOL authors

estado de amenaza: no evaluado

medios de establecimiento: nativa

usos: medicinal

bioindicador: no

license
cc-by-3.0
copyright
Green Movement
original
visit source
partner site
EOL authors

Comprehensive Description

provided by North American Flora
Gliricidia lambii Fernald, Bot. Gaz. 20: 533. 1895
A tree, 5-8 m.high; branches minutely puberulent; leaves 1.5-2 dm. long;leaflets mostly 7, ovate-oblong, 5-7 cm. long, tapering to an obtuse tip, glabrous on both sides or puberulentsilky beneath; rachis appressed-silky ; racemes clustered, 5-10 cm. long, appressed-pubescent; pedicels about 12 mm. long; bracts suborbicular, fuscous-pubescent; calyx appressed-silky. 7mm. long, 10 mm. broad; corolla pale-blue, fading in age; banner yellow at the base, suborbicular, 2.5 cm. long; wings 22 mm. long, broadly oblanceolate, semi-hastate at the base; keel 2 cm. long, 5 mm. wide.
Type locality: Rosario, Sinaloa. Distribution: Sinaloa and Tepic.
license
cc-by-nc-sa-3.0
bibliographic citation
Per Axel Rydberg. 1919. (ROSALES); FABACEAE; PSORALEAE. North American flora. vol 24(1). New York Botanical Garden, New York, NY
original
visit source
partner site
North American Flora

Comprehensive Description

provided by North American Flora
Gliricidia sepium (Jacq.) Steud. Nom. Bot ed. 2. 1: 688. 1841.
Robinia sepium Jacq. Enum. PI. Carib. 28. 1760. Robinia hispida L. Mant. 101, in part. 1767. Lonchocarpus sepium DC. Prodr. 2: 260. 1825. Robinia variegata Schlecht. Linnaea 12: 301. 1838.
Tree, 3-10 m. high; branches puberulent especially when young; stipules ovate or lanceolate. 2 mm. long, deciduous; leaves 1-2 dm. long: rachis puberulent, sulcate; leaflets 7-15, elliptic or oval, 3-7 cm. long, 2-3 cm. wide, acute at the base, bluntly acuminate or acute at the apex, short-silky on both sides when young, glabrate in age; racemes 5-10 cm. long, often 2 or 3 from the same axil, many-flowered; bracts ovate, 1 mm. long, deciduous; pedicels about 5 mm long, articulate below the flower; calyx-tube proper 4 mm. long, and as wide, with a stipe-like base 2 mm. long; corolla pink, usually with a yellow or white spot on the banner or wholly white, 15-20 mm. long, the keel slightly shorter than the banner and wings; pod 1015 cm. long, 1.5 cm. wide, glabrous, short-stipitate; seeds lenticular, about 1 cm. high, darkbrown.
Type locality: West Indies. . ..„,..,,
Distribution: West Indies, southern Mexico, and Central America; also in Colombia, Venezuela, and Guiana.
license
cc-by-nc-sa-3.0
bibliographic citation
Per Axel Rydberg. 1919. (ROSALES); FABACEAE; PSORALEAE. North American flora. vol 24(1). New York Botanical Garden, New York, NY
original
visit source
partner site
North American Flora

Physical Description

provided by USDA PLANTS text
Perennial, Trees, Woody throughout, Nodules present, Stems erect or ascending, Stems greater than 2 m tall, Stems solid, Stems o r young twigs glabrous or sparsely glabrate, Stems or young twigs sparsely to densely hairy, Leaves absent at flowering time, Leaves alternate, Leaves petiolate, Stipules inconspicuous, absent, or caducous, Leaves compound, Leaves odd pinnate, Leaf or leaflet margins entire, Leaflets opposite, Leaflets 5-9, Leaflets 10-many, Leaves glabrous or nearly so, Leaves coriaceous, Inflorescences racemes, Inflorescence axillary, Bracts very small, absent or caducous, Flowers zygomorphic, Calyx 5-lobed, Calyx glabrous, Calyx hairy, Petals separate, Corolla papilionaceous, Petals clawed, Petals white, Petals pinkish to rose, Petals blue, lavander to purple, or violet, Banner petal suborbicular, broadly rounded, Wing petals narrow, oblanceolate to oblong, Wing tips obtuse or rounded, Keel tips obtuse or rounded, not beaked, Keel petals fused on sides or at tip, Stamens 9-10, Stamens diadelphous, 9 united, 1 free, Filaments glabrous, Style terete, Style sharply bent, Fruit a legume, Frui t stipitate, Fruit unilocular, Fruit freely dehiscent, Fruit tardily or weakly dehiscent, Fruit elongate, straight, Fruit oblong or ellipsoidal, Fruit twisted, Fruit coriaceous or becoming woody, Fruit exserted from calyx, Valves twisting or coiling after dehiscence, Fruit glabrous or glabrate, Fruit 3-10 seeded, Seeds ovoid to rounded in outline, Seed surface smooth, Seeds olive, brown, or black.
license
cc-by-nc-sa-3.0
compiler
Dr. David Bogler
source
Missouri Botanical Garden
source
USDA NRCS NPDC
original
visit source
partner site
USDA PLANTS text

Gliricidia sepium ( Asturian )

provided by wikipedia AST

Gliricidia sepium (Madriago, Madriáu, Madre Cacao, Maderu Negru, Kakawate,Matarratón), ye un árbol de tamañu mediu perteneciente a les lleguminoses (familia Fabaceae). Ye consideráu como'l segundu árbol leguminoso d'usos múltiples más importante, namái superáu por Leucaena leucocephala.[1]

 src=
Flores
 src=
Fueyes
 src=
Vista del árbol
 src=
Ilustración
 src=
Inflorescencia
 src=
Tueru

Descripción

Son árboles pequeños o medianos, qu'algamen un tamañu de 10 a 12 metros d'altor. La corteza ye llisa y el so color puede variar dende un gris ablancazáu a un fondu color marrón-acoloratáu. Tien fueyes compuestes que pueden ser de 30 cm de llargu. Cada fueya componer de foliolos que son de 2 a 7 cm de llargu y de 1 a 3 cm d'anchu. Les flores atopar nel estremu de les cañes que nun tienen fueyes. Estes flores tienen un color rosa a lila brillosa que se tiñe de blancu. Un llurdiu de color mariellu maciu apaez, polo xeneral, na base de la flor. El frutu ye una vaina de 10 a 15 cm de llargor, de color verde cuando ta inmadura y que se vuelve de color mariellu-marrón cuando algama'l maduror. La vaina produz de 4 a 10 granes marrones arrondaes.[2]

Distribución y hábitat

L'árbol crez bien en suelos acedos con un pH de 4,5-6,2. L'árbol alcuéntrase en suelos volcánicos na so área de distribución en América Central y Méxicu. Sicasí, tamién puede crecer en suelos d'arena, magre y piedra caliar.[3][4]

Usos

L'árbol utilizar en munchos países tropicales y sub-tropicales pa diversos fines, tales como barganales vivos, forraxe, solombra de cafetales, lleña,[5] abonu verde y venenu p'aguarones.[6] Como barganales vivos pueden ser cultivaes a partir d'estaques, algamando de 1,5 m a 2,0 m en namái un mes. Gliricidia sepium puede ser entrepolada con maíz. El so efeutu ye'l d'un fertilizante potente.[7][6]

G. sepium tamién utilizar poles sos propiedaes melecinales y empuste d'inseutos. El llabradores d'América Llatina de cutiu llaven el so ganáu con una pasta fecho de fueyes esmagayaes de G. sepium p'alloñar los tórsalos. Nes Filipines, l'estractu llográu a partir de les sos fueyes utilizar pa esaniciar parásitos esternos.[3]

G. sepium tien una rápida crecedera ente les especies ruderales que s'aprovechen de la práutica de raspia y quema na so área de distribución natural. El so rápidu espardimientu provocó que seya considerada como una meruxa en Xamaica.[4] Por cuenta del so fácil espardimientu y a que crez rápido, tamién se suxurió qu'esta especie puede ser llantada p'amenorgar la capa cimera del suelu de la erosión nes etapes iniciales de la reforestación d'árees denudaes, un pasu entemediu pa ser tomáu enantes de la introducción d'especies que tarden más en crecer.

Acordies col World Agroforestry Centre, esta especie ta convirtiéndose nuna parte importante de les práutiques agrícoles n'África. G. sepium tien una combinación de propiedaes deseables. Por cuenta de que afita'l nitróxenu nel suelu, aumenta rendimientos de los cultivos de manera significativa ensin el costo de los fertilizantes químicos. Amás, tolera que se retaye'l so altor nos cultivos añu tres d'añu. Los árboles entren nun estáu de llatencia cuando se retayen, polo que'l sistema del raigañu nun ta compitiendo de momentu polos nutrientes y el cultivu ye llibre d'establecese. Los árboles realmente empiecen a salir de la fase latente cuando'l cultivu yá ta altu.[8]

Química

Les fueyes contienen un 20% de proteína[9][10], siendo usada na medicina tradicional.[11]

Taxonomía

Gliricidia sepium describióse por (Jacq.) Kunth ex Walp. y espublizóse en Repertorium Botanices Systematicae. 1(4): 679. 1842.[12]

Sinonimia
  • Galedupa pungam Blanco *

Gliricidia lambii Fernald

  • Gliricidia maculata (Kunth) Walp.
  • Gliricidia maculata var. multijuga Micheli
  • Lonchocarpus rosea (Mill.) DC.
  • Lonchocarpus sepium (Jacq.) DC.
  • Millettia luzonensis A.Gray
  • Millettia slendidissima "sensu Naves, non Blume"
  • Robinia maculata Kunth
  • Robinia rosea Mill.
  • Robinia sepium Jacq.
  • Robinia variegata Schltdl.[13]

Nomes comunes

Ver tamién

Referencies

  1. Rani Batish, Daizy (2007). Ecological Basis of Agroforestry. CRC Press, 44. Consultáu lo 2008-09-26.
  2. http://www.tropicos.org/Name/13048407?projectid=7
  3. 3,0 3,1 «Gliricidia sepium». Treating Livestock with Melecinal Plants: Beneficial or Toxic?. Cornell University. Consultáu'l 2008-09-26.
  4. 4,0 4,1 «Gliricidia sepium». Tropical Forages. Australian Centre for International Agricultural Research. Consultáu'l 2008-09-26.
  5. Lowe, Andrew (2004). Ecological Genetics. Blackwell Publishing, 154. Consultáu lo 2008-09-26.
  6. 6,0 6,1 Elevitch, Craig R. (2004). The Overstory Book: Cultivating Connections with Trees. Permanent Agriculture Resources, 152. Consultáu lo 2008-09-26.
  7. http://www.worldagroforestry.org/downloads/publications/PDFs/JA06107.pdf
  8. «Trees 'boost African crop yields and food security'». Planting trees to boost crop yields in Africa. BBC News. Consultáu'l 2011-10-16.
  9. Purdue Un.
  10. (en) K. K. Kojima, X. Zhu, Y. Ogihara, « Saponins fron Gliricidia sepium », Phytochemistry, vol. 48, non 5,‎ 1998
  11. http://www.ars-grin.gov/cgi-bin/duke/ethnobot.pl?ethnobot.taxon=Gliricidia%20sepium
  12. «Gliricidia sepium». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 11 d'abril de 2014.
  13. Gliricidia sepium en The Plant List
  14. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [Online Database]. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. URL: http://www.ars-grin.gov.4/cgi-bin/npgs/html/taxon.pl?17647 (02 September 2015)
  15. http://www.tropicalforages.info/key/Forages/Media/Html/Gliricidia_sepium.htm

Bibliografía

  1. «Gliricidia sepium (Jacq.) Steud.». Purdue University. Consultáu'l 26 de setiembre de 2008.

Enllaces esternos

Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Gliricidia sepium: Brief Summary ( Asturian )

provided by wikipedia AST
Gliricidia sepium

Gliricidia sepium (Madriago, Madriáu, Madre Cacao, Maderu Negru, Kakawate,Matarratón), ye un árbol de tamañu mediu perteneciente a les lleguminoses (familia Fabaceae). Ye consideráu como'l segundu árbol leguminoso d'usos múltiples más importante, namái superáu por Leucaena leucocephala.

 src= Flores  src= Fueyes  src= Vista del árbol  src= Ilustración  src= Inflorescencia  src= Tueru
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Cacahuanāntli ( Nahuatl )

provided by wikipedia emerging languages

Cacahuanāntli (gliricidia sepium).

Nō xiquitta

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Kakawate ( Tagalog )

provided by wikipedia emerging languages

Ang kakawate[2] (mula sa katutubong salitang Mehikanong cacahuate; Ingles: Gliricidia, Mexican lilac, mother of cocoa, Nicaraguan cacao shade, quickstick, St. Vincent plum, at tree of iron[1]) ay isang uri ng puno na karaniwang itinatanim bilang palamuti. Ginagamit itong silungan o pananggalang sa labis na sikat ng araw para sa mga punong kakaw. Ginagamit din ito bilang haligi ng maliit na bahay, hawakan ng mga kagamitang pangkamay, panggatong, at bakod. Dahil nga nagiging pananggalang ng kakaw, tinatawag din itong madre kakaw, madre de kakaw, madre ng kakaw (o ina ng kakaw), marikakaw, madrekako, marikadaw, at marikadaw. Dagdag pang katawagan dito ang apatot, balok-balok, kakwate, at kukuwatit.[1] Sa Sulu, tinatawag itong mandiri kakaw. Sa agham, kilala ito bilang Gliricidia sepium o Robinia sepium. Kabilang sa iba pang katawagang pang-agham nito ang Gliricidia maculata, Galedupa pungam, Milletia luzoniensis, at Milletia splendidissima.

Sa panggagamot

Ginagamit itong nakaugaliang gamot laban sa galis-aso sa tao (Ingles: scabies) .[3] Kabilang sa iba pang gamit ng kakawate ang panlunas sa pangangati at pamamantal ng balat kung saan ipinapahid ang katas mula sa mga dahon, balat ng puno, o ugat; bilang pambugaw ng mga lamok kung saan inilalagay ang sariwang dahon sa balat; panlaban sa rayuma, saradong pagkabali ng buto, at pagkakaroon ng pilay (na tinatawag ding bati o balinganga) kung saan dinudurog o pinipisa ang mga dahon at ginagamit na panapal; at bilang pampagaling at panghilom ng mga sugat kung saan ginagamit ang mga dagta ng balat ng puno, dahon at ugat nito.[4]

Mayroon din itong katangian panlaban sa mga fungus, pampalabas ng plem, pampakalma, panlanggas o pampalabas ng nana, lunas sa alopecia, beke, gasgas sa balat, paso, sipon, panghihina, erysipelas, lagnat, gangrene, sakit ng ulo, pangangati ng balat, tumor ng balat, mga ulser, urticaria, at iba pang sakit sa balat.[5]

Paggagamot ng galis-aso

Ito ang mga kailangan sa paghahanda ng gamot sa galis-asong ginagamitan ng kakawate: apat na puting mga kandila (tinatawag na esperma), langis ng niyog o anumang mantika (550 cc; mga dalawang baso), at mga dahon ng kakawate (250 g; mga isang baso). Nililinis muna ng lubos ang mga dahon ng kakawate at hinihiwa ng husto at pino. Idinadagdag ang mga dahon sa langis o mantika. Hinahalo ito habang pinapakuluan. Nililikom ang mga dahon sa ibabaw ng langis o mantika, saka sinasala pagkaraan. Kinukuha ang apat na puting mga kandila at tinatadtad ng pino. Idinadagdag ang mga pininong kandila sa pinakuluang mga sangkap, hinahalo ang lahat hanggang sa matunaw ang mga kandila. Sa mag-uli, habang ginagamitan ng panala, sinasala ang lahat at inililipat sa isang malinis na lalagyang babasaging yari sa salamin. Pinalalamig muna ito bago gamitin.[3]

Bilang pagkain

Sa tao

Sinasabing maaaring kainin ang bulaklak kapag pinirito.[5]

Sa hayop

Sinasabing mayaman sa protina ang mga dahon ng kakawate at madaling matunaw sa tiyan. Mababa ito sa tannin at pibra o himaymay. Bilang pagkain ng hayop, nakapagdudulot ito ng paglakas ng produksiyon ng gatas at karneng mula sa hayop. Sa mga kambing, nakakitaan ang pagpapakain nito ng pagdaragdag ng timbang ng katawan ng hayop. Nagagamit itong pakain sa hayop tuwing panahon ng tag-tuyot. Nakabibighani sa mga bubuyog (partikular na ang Apis spp.) ang mga bulaklak ng kakawate kung kaya't isa itong mahalagang halaman sa paggawa ng pulut-pukyutan.[5]

Pagkalason

Bagaman nagagamit bilang pakain sa mga hayop, may ilang mga hayop na nalalason sa pagkain ng kakawate. Nakalalason sa mga tao ang mga dahon, buto, at mga pinulbos na mga balat ng puno kapag hinalo sa sinaing o lutong bigas, mais, at kapag nagdaan sa permentasyon o pagbubulok. Hindi pa natitiyak kung bakit nagiging nakalalason ang kakawate sa ganitong mga anyo at paraan, subalit dahil dito, nagagamit ang kakawate bilang lason laban sa mga daga at iba pang mga pesteng hayop.[5]

Sanggunian

Talababa

  1. 1.0 1.1 1.2 Agroforestry Database, mula sa World Agroforestry Centre, Agroforestry.net
  2. "Kakawate". English, Leo James. Tagalog-English Dictionary (Talahulugang Tagalog-Ingles). 1990.
  3. 3.0 3.1 Stuart, Godofredo. "Kakawate," Preparation for scabies treatment, Philippine Medicinal Plants, StuartXchange.org
  4. "Kakawate," Gamot Pinoy, GlobalPinoy.com
  5. 5.0 5.1 5.2 5.3 "Kakawate," Filipino Herbs Healing Wonders, Philippine Medicinal Plants Healing Wonders, Collection of Philippine Medicinal Herbs and Plants Photos, FilipinoVegetarianRecipe.com

Bibliyograpiya

Panlabas na kawing

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Mga may-akda at editor ng Wikipedia

Kakawate: Brief Summary ( Tagalog )

provided by wikipedia emerging languages

Ang kakawate (mula sa katutubong salitang Mehikanong cacahuate; Ingles: Gliricidia, Mexican lilac, mother of cocoa, Nicaraguan cacao shade, quickstick, St. Vincent plum, at tree of iron) ay isang uri ng puno na karaniwang itinatanim bilang palamuti. Ginagamit itong silungan o pananggalang sa labis na sikat ng araw para sa mga punong kakaw. Ginagamit din ito bilang haligi ng maliit na bahay, hawakan ng mga kagamitang pangkamay, panggatong, at bakod. Dahil nga nagiging pananggalang ng kakaw, tinatawag din itong madre kakaw, madre de kakaw, madre ng kakaw (o ina ng kakaw), marikakaw, madrekako, marikadaw, at marikadaw. Dagdag pang katawagan dito ang apatot, balok-balok, kakwate, at kukuwatit. Sa Sulu, tinatawag itong mandiri kakaw. Sa agham, kilala ito bilang Gliricidia sepium o Robinia sepium. Kabilang sa iba pang katawagang pang-agham nito ang Gliricidia maculata, Galedupa pungam, Milletia luzoniensis, at Milletia splendidissima.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Mga may-akda at editor ng Wikipedia

Klérésédhé ( Javanese )

provided by wikipedia emerging languages

Klérésédhé (Gliricidia sepium) ya iku tuwuhan wujud perdu saka jinis polong-polongan (suku Fabaceae alias Leguminosae). Tuwuhan iki asring digunakake kanggo tandruan pager, eyub-eyub lan uga dadi sumber pakan kéwan rajakaya kang wigati sawisé lamtoro (Leucaena leucocephala). Jeneng klérésédhé, utawa sliridia, liriksidia dumadi saka jeneng genus tuwuhan iki : Gliricidia.

 src=
Godhong kleresedhe
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Penulis lan editor Wikipedia

ग्लिरिसीडिया (वृक्ष) ( Marathi )

provided by wikipedia emerging languages
 src=
Gliri sepi 081226-4794 F ipb

ग्लिरिसीडिया (उंदीरमारी, गिरिपुष्प, सारया झाड) हा जलद वाढणारा ठिसूळ खोड असलेला वृक्ष असून शेतात, कुंपणाला लागून, रस्त्याच्या दुतर्फा, भात-खाचरांच्या बांधांवर, मोकळ्या जागेत लावण्यासाठी योग्य असतो. त्याच्या बिया खाल्ल्यावर उंदीर मरतात, त्यामुळे त्यास उंदीरमारी म्हणतातत. ग्लिरिसीडियापासून सरपण मिळते. ग्लिरिसीडिया असलेल्या जमिनीत मोठ्या प्रमाणात नायट्रोजन स्थिर होऊन नापीक जमिनी सुधारतात.

ग्लिररिसीडिया झुडपापासून वाढतो. योग्यरीतीने वाढ नियंत्रित केल्यास हा वृक्ष ३० ते ३५ फूट उंच होतो. खोडाचा घेर एक फुटापर्यंत होऊ शकतो. भारतात सर्वत्र या वृक्षाची वाढ होऊ शकते. हलक्या तेमध्यम स्वरूपाच्या जमिनीत तसेच चुनखडीयुक्त जमिनीत याची वाढ होते. महाराष्ट्रात त्याची सर्वत्र लागवड होऊ शकते.

ग्लिरसीडियाची लागवड बियांपासून रोपे तयार करून केली जाते. छाट कलमे लावून देखील लागवड होऊ शकते. साधारणत: गरम पाण्यात बी टाकून रात्रभर तसेच ठेवून तसेच रोपण करतात. बियाणाची उगवण भरपूर प्रमाणात होते.चार-सहा महिन्यांची रोपे लागवडीसाठी योग्य असतात.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
विकिपीडियाचे लेखक आणि संपादक

ග්ලිරිසීඩියා සේපියම් ( Sinhalese )

provided by wikipedia emerging languages

ග්ලිරිසීඩියා සේපියම් (ඉංග්‍රීසි: Gliricidia sepium) එසේත් නැත්නම් සාමාන්‍ය ව්‍යවහාරයට අනුව ග්ලිරිසීඩියා යනු මීටර 10 ක් 12 ක් පමණ උසට වැවෙන ගසකි. ගිනිසීරියා, මකුලත, ලාඩප්පා, නන්චි, වැටහිරියා, වැටමාර, ඇල්බීසියා, සෙවන සහ කොළ පොහොර යන නම් ද මේ ගසට භාවිතා වේ.[2]

මූලාශ්‍ර

license
cc-by-sa-3.0
copyright
විකිපීඩියා කතුවරුන් සහ කතුවරුන්

Gliricidia sepium

provided by wikipedia EN

Gliricidia sepium, often simply referred to as its genus name Gliricidia, is a medium size leguminous tree belonging to the family Fabaceae. Common names include quickstick, mata ratón; cacao de nance, cachanance; balo in Panama; piñon Cubano in the Dominican Republic; madreado in Honduras; kakawate in the Philippines; madre xacao, madre cacao, or madre de cacao in the Philippines and Guatemala; madero negro in Nicaragua; undirmari in Marathi; pathal or semmakonna in Malayalam and wetahiriya in Sinhala). It is an important multi-purpose legume tree,[2] with a native range from Mexico to Colombia, but now widely introduced to other tropical zones.[3]

Description

Flower

Gliricidia sepium is a medium-sized tree that grows 10–12 m (33–39 ft) high. The bark is smooth, and its color can range from a whitish gray to deep red-brown.

The flowers are located on the end of branches that have no leaves. These flowers have a bright pink to lilac color that is tinged with white. A pale yellow spot is usually at the flower's base.

The tree's fruit is a pod about 10–15 cm (4–6 in) long. It is green when unripe and becomes yellow-brown when it reaches maturity. The pod produces four to ten round brown seeds.

G. sepium is native to tropical dry forests in Mexico and Central America. In addition to its native range it is cultivated in many tropical and subtropical regions, including the Caribbean, northern parts of South America, central Africa, parts of India,parts of Sri Lanka, parts of Myanmar and Southeast Asia.[4]

The tree grows well in acidic soils with a pH of 4.5-6.2. The tree is found on volcanic soils in its native range in Central America and Mexico. However, it can also grow on sandy, clay, and limestone soils.[5][6]

Uses

G. sepium was spread from its native range throughout the tropics to shade plantation crops such as coffee.[7] Today it is used for many other purposes including live fencing, fodder, firewood,[8] green manure, intercropping, and rat poison.[9] Its use expanded following the widespread defoliation of Leucaena by psyllid in the 1980s.[7] In the charsutri method of paddy cultivation, leaves of glyricidia are incorporated in soil during ploughing.

Fodder

G. sepium is used as cut and carry forage for cattle, sheep, and goats. Its high protein content allows it to complement low-quality tropical forages. G. sepium can tolerate repeated cutting, every 2 to 4 months depending on the climate. Cutting G. sepium causes it to retain its leaves during the dry season when many forage crops have lost their leaves. In some cases it is the only source of feed during the dry season.[7]

Intercropping

G. sepium trees are used for intercropping in part because they fix nitrogen in the soil and tolerate low soil fertility, so when they are interplanted with crops they can boost crop yields significantly, without the need of chemical fertilizers.

G. Sepium tolerates being cut back to crop height, and can even be coppiced, year after year. When the trees are cut back, they enter a temporary dormant state during which their root systems do not compete for nutrients needed by the crops, so the crops can establish themselves.[10]

These properties also enable G. Sepium to be used as green manure.[7]

Soil stabilization

G. sepium is a fast-growing ruderal species that takes advantage of slash and burn practices in its native range.[5] Because it is easily propagated and grows quickly, it is also planted to prevent topsoil erosion in the initial stages of reforesting denuded areas, and as an intermediate step to be taken before introducing species that take longer to grow.[10]

Shade trees

The common name madre de cacao (literally "mother of cacao" in Spanish) used in Central America and the Philippines is in reference to its traditional use as shade trees for cocoa tree plantations.[11]

Other

G. sepium is widely used in the form of poles for live fencing in Cuba[12] and India. This is one of the best plants used for traditional live fencing to protect agriculture and fruit bearing plantations from animals such as goats, cow, and buffalo. As a Caribbean native, G. sepium has traditionally been used for live fencing in Cuba.

As in India, during the recent past one could see many living fences around mango and cashew orchards and agricultural properties in Goa, Maharashtra and Karnataka, erected with G. sepium and tied with bamboo rafters.

G. sepium is also used for its insect repellent properties. Farmers in Latin America often wash their livestock with a paste made of crushed G. sepium leaves to ward off torsalos (botflies). In the Philippines, the extract obtained from its leaves is made into anti-mange dog shampoo.[5]

Limitations

G. sepium seems to be toxic to non-ruminants. The generic name Gliricidia means "mouse killer" in reference to the traditional use of its toxic seeds and bark as rodenticides.[11]

Some palatability challenges have been reported; animals seem to refuse the leaves on the basis of smell, but this depends on management and geography.[13]

Another limitation is frost intolerance and the lack of adaptation to a cool season: it is a tropical plant.

In terms of cultivation, it requires the presence of pollinators to set seeds, but is often propagated with stem cuttings despite it giving shallow roots. The seeds are often hard, smooth and (water impermeable when mature and dry, but a light scratching against coarse sandpaper or a rough cement floor can make them all take up water fast to germinate Further, it has invasive potential: its swift propagation has caused it to be considered a weed in Jamaica.[14]

Until now G. sepium has remained free of serious diseases; only a number of insect problems are reported in exotic environments,[13] but there are issues with defoliation under humid conditions.[15]

In late April, 2023 on the island of Montserrat, BWI, the Black bean bug (Brachyplatys subaeneus) was observed infesting this plant.

Names in other Languages

In Indonesian Gliricidia sepium is known as gamal, which is an acronym for Ganjang Malaysia (Down with Malaysia.) [16]

References

  1. ^ "Gliricidia sepium (Jacq.) Walp. — the Plant List".
  2. ^ Rani Batish, Daizy (2007). Ecological Basis of Agroforestry. CRC Press. p. 44. ISBN 978-1-4200-4327-3. Retrieved 2008-09-26.
  3. ^ Plants of the World Online (POWO) Gliricidia sepium (Jacq.) Steud. (retrieved 28 June 2020)
  4. ^ Hughes, C.E. (1987) Biological considerations in designing a seed collection strategy for Gliricidia sepium. Commonwealth Forestry Review 66, 31-48.
  5. ^ a b c "Gliricidia sepium". Treating Livestock with Medicinal Plants: Beneficial or Toxic?. Cornell University. Retrieved 2008-09-26.
  6. ^ "Gliricidia sepium". Tropical Forages. Australian Centre for International Agricultural Research. Archived from the original on 2015-09-13. Retrieved 2008-09-26.
  7. ^ a b c d Stuttle, J.M. "Gliricidia sepium (Jacq.)". Food and Agriculture Organization of the United Nations. Archived from the original on 26 November 2015. Retrieved 29 November 2015.
  8. ^ Lowe, Andrew; Stephen Harris; Paul Ashton (2004). Ecological Genetics. Blackwell Publishing. p. 154. ISBN 1-4051-0033-8. Retrieved 2008-09-26.
  9. ^ Elevitch, Craig R. (2004). The Overstory Book: Cultivating Connections with Trees. Permanent Agriculture Resources. p. 152. ISBN 0-9702544-3-1. Retrieved 2008-09-26.
  10. ^ a b "Trees 'boost African crop yields and food security'". Planting trees to boost crop yields in Africa. BBC News. 16 October 2011. Retrieved 2011-10-16.
  11. ^ a b Abulude, F.O; Adebote, V.T. (2009). "Antibacterial investigation of crude extracts of the root bark of Gliricidia sepium". Continental J. Microbiology (3): 23–26. S2CID 14135175.
  12. ^ "Plantas, flora y vegetación endémica de Cuba". 13 April 2017.
  13. ^ a b "2.2 Gliricidia sepium - a Multipurpose Forage Tree Legume". Archived from the original on 2001-02-28.
  14. ^ "Gliricidia sepium"[1] Archived 2015-09-13 at the Wayback Machine. Tropical Forages. Australian Centre for International Agricultural Research. Retrieved 2008-09-26.
  15. ^ "Species description". Archived from the original on 2001-01-21.
  16. ^ Webb, R.A.F. Paul (1989). "PROGRESS AND CRISIS IN NUSA TENGGARA TIMUR, INDONESIA". Philippine Quarterly of Culture and Society. 17 (2): 149–167.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Gliricidia sepium: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Gliricidia sepium, often simply referred to as its genus name Gliricidia, is a medium size leguminous tree belonging to the family Fabaceae. Common names include quickstick, mata ratón; cacao de nance, cachanance; balo in Panama; piñon Cubano in the Dominican Republic; madreado in Honduras; kakawate in the Philippines; madre xacao, madre cacao, or madre de cacao in the Philippines and Guatemala; madero negro in Nicaragua; undirmari in Marathi; pathal or semmakonna in Malayalam and wetahiriya in Sinhala). It is an important multi-purpose legume tree, with a native range from Mexico to Colombia, but now widely introduced to other tropical zones.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Gliricidia sepium ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El cacahuananche (Gliricidia sepium[1]​) también conocido como gliricidia, madre de cacao, madriado, madricacao, mata ratón, mataratón, madera negro[2]​ es un árbol de tamaño medio de hasta 15 m de alto, perteneciente a la familia de las leguminosas (familia Fabaceae). Es considerado como el segundo árbol leguminoso de usos múltiples más importante, sólo superado por Leucaena leucocephala.[3]​ Habita desde el sur de México por toda América Central hasta Colombia, Venezuela y las Guayanas desde el nivel del mar llegando hasta los 1,600 metros de altitud. Es nativo y también cultivado ampliamente en América. Crece muy rápidamente y sus raíces fijan nitrógeno por lo cual tiene gran potencial en la reforestación productiva en zonas secas y áridas.[4]​ Sus flores se llegan a consumir hervidas, fritas o en conserva. Sin embargo es peligroso comerlas ya que contienen sustancias tóxicas. Las hojas son tóxicas para perros, caballos y ratas. Las semillas, hojas, corteza y raíz contienen sustancias tóxicas que se usan localmente para envenenar roedores en los campos de cultivo. También se usa como insecticida para barrenador de granos (Prostephanus truncatus[5]​), grogojo pinto del frijol (Zabrotes subfasciatus[6]​) y conchuela del frijol (Epilachna varivestis[7]​).[8]

 src=
Flores
 src=
Hojas
 src=
Vista del árbol
 src=
ILustración
 src=
Inflorescencia
 src=
Tronco

Descripción

Son árboles pequeños o medianos, que alcanzan un tamaño de 10 a 12 metros de altura. La corteza es lisa y su color puede variar desde un gris blanquecino a un profundo color marrón-rojizo. Tiene hojas compuestas que pueden ser de 30 cm de largo. Cada hoja se compone de foliolos que son de 2 a 7 cm de largo y de 1 a 3 cm de ancho. Las flores se encuentran en el extremo de las ramas que no tienen hojas. Estas flores tienen un color rosa a lila brillante que se tiñe de blanco. Una mancha de color amarillo pálido aparece, por lo general, en la base de la flor. El fruto es una vaina de 10 a 15 cm de longitud, de color verde cuando está inmadura y que se vuelve de color amarillo-marrón cuando alcanza la madurez. La vaina produce de 4 a 10 semillas marrones redondeadas.[9]

Distribución y hábitat

El árbol crece bien en suelos ácidos con un pH de 5-6. El árbol se encuentra en suelos volcánicos en su área de distribución en América Central y México. Sin embargo, también puede crecer en suelos de arena, arcilla y piedra caliza.[10][11]

Usos

El árbol se utiliza en muchos países tropicales y subtropicales para diversos fines, tales como cercas vivas, forraje, sombra de cafetales, leña,[12]​ abono verde y veneno para ratas.[13]​ Como cercas vivas pueden ser cultivadas a partir de estacas. Gliricidia sepium puede ser intercalada con maíz. Su efecto es el de un fertilizante potente.[14][13]

G. sepium también se utiliza por sus propiedades medicinales y repelente de insectos. Los agricultores de América Latina a menudo lavan su ganado con una pasta hecha de hojas trituradas de G. sepium para alejar los tórsalos. En las Filipinas, el extracto obtenido a partir de sus hojas se utiliza para eliminar parásitos externos.[10]

G. sepium tiene un rápido crecimiento entre las especies ruderales que se aprovechan de la práctica de roza y quema en su área de distribución natural. Su rápida propagación ha provocado que sea considerada como una mala hierba en Jamaica.[11]​ Debido a su fácil propagación y a que crece rápidamente, también se ha sugerido que esta especie puede ser plantada para reducir la capa superior del suelo de la erosión en las etapas iniciales de la reforestación de áreas denudadas, un paso intermedio para ser tomado antes de la introducción de especies que tardan más en crecer.

De acuerdo con el World Agroforestry Centre, esta especie se está convirtiendo en una parte importante de las prácticas agrícolas en África. G. sepium tiene una combinación de propiedades deseables. Debido a que fija el nitrógeno en el suelo, aumenta rendimientos de los cultivos de manera significativa sin el costo de los fertilizantes químicos. Además, tolera que se recorte su altura en los cultivos año tras año. Los árboles entran en un estado de latencia cuando se recortan, por lo que el sistema de la raíz no está compitiendo de inmediato por los nutrientes y el cultivo es libre de establecerse. Los árboles realmente comienzan a salir de la fase latente cuando el cultivo ya está alto.[15]

En el estado mexicano de Chiapas se consumen los botones de la flor de "G. sepium" bajo el nombre de cuchunuc, su uso como alimento está bastante extendido en el área central de Chiapas. Desde tamales y empanadas, hasta ensaladas, son algunas de las recetas en las que el "cuchunuc" puede ser un ingrediente central. A su vez, en el sur de México y Centroamérica se le conoce a la planta como Mata ratón, pues es usada como veneno para contrarrestar plagas de roedores.

Química

Las hojas contienen un 20 % de proteína,[16][17]​ siendo usada en la medicina tradicional.[18]

Taxonomía

Gliricidia sepium fue descrita por (Jacq.) Kunth ex Walp. y publicado en Repertorium Botanices Systematicae. 1(4): 679. 1842.[19]

Sinonimia
  • Galedupa pungam Blanco
  • Gliricidia lambii Fernald
  • Gliricidia maculata (Kunth) Walp.
  • Gliricidia maculata var. multijuga Micheli
  • Lonchocarpus rosea (Mill.) DC.
  • Lonchocarpus sepium (Jacq.) DC.
  • Millettia luzonensis A.Gray
  • Millettia slendidissima "sensu Naves, non Blume"
  • Robinia maculata Kunth
  • Robinia rosea Mill.
  • Robinia sepium Jacq.
  • Robinia variegata Schltdl.[20]

Nombres comunes

  • México: (Tamaulipas) palo de sol, (Veracruz y Tabasco) cocohite, cocuite.[21]​ (Chiapas) Mataratón, Yaite y Madracacao.
  • Colombia: Matarratón
  • En Honduras se le conoce como Madriado.

Referencias

  1. «Gliricidia sepíum». Enciclovida. Conabio. Consultado el 5 de marzo de 2020.
  2. «Copia archivada». Archivado desde el original el 13 de septiembre de 2015. Consultado el 2 de septiembre de 2015.
  3. Rani Batish, Daizy (2007). Ecological Basis of Agroforestry. CRC Press. p. 44. ISBN 1-4200-4327-7. Consultado el 26 de septiembre de 2008.
  4. Vázquez-Yanes, C.; Batis Muñoz, A.I.; Alcocer Silva, MI.; Gual Díaz, M.; Sánchez Dirzo, C. (1999). «Árboles y arbustos potencialmente valiosos para la restauración y la reforestación.». Reporte técnico del proyecto J084. CONABIO-Instituto de Ecología. Unam. Consultado el 4 de febrero de 2020.
  5. «Prostephanus truncatus». Enciclovida. Conabio. Consultado el 5 de marzo de 2020.
  6. «Zabrotes subfasciatus». Enciclovida. Conabio. Consultado el 5 de marzo de 2020.
  7. «Epilachna varivestis». Enciclovida. Conabio. Consultado el 5 de marzo de 2020.
  8. Gutiérrez Carvajal, L.; Dorantes López, J. (2006). «Especies forestales de uso tradicional del Estado de Veracruz. Potencialidades de especies con uso tradicional del estado de Veracruz, como opción para establecer Plantaciones Forestales Comerciales.». Universidad Veracruzana. Consultado el 3 de febrero de 2020.
  9. [1]
  10. a b «Gliricidia sepium». Treating Livestock with Medicinal Plants: Beneficial or Toxic?. Cornell University. Archivado desde el original el 22 de junio de 2008. Consultado el 26 de septiembre de 2008.
  11. a b «Gliricidia sepium». Tropical Forages. Australian Centre for International Agricultural Research. Archivado desde el original el 14 de septiembre de 2008. Consultado el 26 de septiembre de 2008.
  12. Lowe, Andrew; Stephen Harris; Paul Ashton (2004). Ecological Genetics. Blackwell Publishing. p. 154. ISBN 1-4051-0033-8. Consultado el 26 de septiembre de 2008.
  13. a b Elevitch, Craig R. (2004). The Overstory Book: Cultivating Connections with Trees. Permanent Agriculture Resources. p. 152. ISBN 0-9702544-3-1. Consultado el 26 de septiembre de 2008.
  14. [2]
  15. «Trees 'boost African crop yields and food security'». Planting trees to boost crop yields in Africa. BBC News. Consultado el 16 de octubre de 2011.
  16. Purdue Un.
  17. (en) Kojima, K. K., X. Zhu, Y. Ogihara. «Saponins fron Gliricidia sepiumPhytochemistry, vol. 48, no 5, 1998.
  18. «Copia archivada». Archivado desde el original el 23 de septiembre de 2015. Consultado el 2 de septiembre de 2015.
  19. «Gliricidia sepium». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 11 de abril de 2014.
  20. Gliricidia sepium en The Plant List
  21. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. Germplasm Resources Information Network - (GRIN) [Online Database]. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. URL: http://www.ars-grin.gov.4/cgi-bin/npgs/html/taxon.pl?17647 (02 September 2015)

Bibliografía

  1. «Gliricidia sepium (Jacq.) Steud.». Purdue University.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Gliricidia sepium: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El cacahuananche (Gliricidia sepium​) también conocido como gliricidia, madre de cacao, madriado, madricacao, mata ratón, mataratón, madera negro​ es un árbol de tamaño medio de hasta 15 m de alto, perteneciente a la familia de las leguminosas (familia Fabaceae). Es considerado como el segundo árbol leguminoso de usos múltiples más importante, sólo superado por Leucaena leucocephala.​ Habita desde el sur de México por toda América Central hasta Colombia, Venezuela y las Guayanas desde el nivel del mar llegando hasta los 1,600 metros de altitud. Es nativo y también cultivado ampliamente en América. Crece muy rápidamente y sus raíces fijan nitrógeno por lo cual tiene gran potencial en la reforestación productiva en zonas secas y áridas.​ Sus flores se llegan a consumir hervidas, fritas o en conserva. Sin embargo es peligroso comerlas ya que contienen sustancias tóxicas. Las hojas son tóxicas para perros, caballos y ratas. Las semillas, hojas, corteza y raíz contienen sustancias tóxicas que se usan localmente para envenenar roedores en los campos de cultivo. También se usa como insecticida para barrenador de granos (Prostephanus truncatus​), grogojo pinto del frijol (Zabrotes subfasciatus​) y conchuela del frijol (Epilachna varivestis​).​

 src= Flores  src= Hojas  src= Vista del árbol  src= ILustración  src= Inflorescencia  src= Tronco
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Rusotuonenpuu ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Rusotuonenpuu (Gliricidia sepium) on tropiikissa kasvava puulaji. Lajia viljellään yleisesti sen monikäyttöisyyden takia.

Ulkonäkö ja koko

 src=
Rusotuonenpuun kukintoja ja lehtiä.
 src=
Kukkiva rusotuonenpuu. Kuva: Forest & Kim Starr

Rusotuonenpuu kasvaa 10–15 metriä korkeaksi. Runko on mutkainen ja ohut. Puuaines on tummaa ja kovaa. Luontaisella levinneisyysalueella se pudottaa kuivana kautena lehtensä. Siemenet ovat myrkyllisiä. Laji vesoo voimakkaasti ja sitä on helppoa lisätä myös suvuttomasti pistokkaista.[2]

Levinneisyys

Luonnonvaraisena rusotuonenpuuta tavataan Meksikon ja Keski-Amerikan alavilla alueilla, joilla on selkeä sade- ja kuivankauden vaihtelu. Villiintyneenä viljelykarkulaisena lajia tavataan lähes koko tropiikin alueella.[2]

Käyttö

Rusotuonenpuu on monikäyttöinen puulaji. Perinteisesti sitä on käytetty peltometsäviljelyksessä esimerkiksi kaakaon kanssa. Tällöin rusotuonenpuu suojaa viljelyksiä liialta auringonpaahteelta ja lehtikarike lannoittaa maata. Laji myös sitoo erittäin hyvin typpeä maaperään. Puun myrkyllisistä siemenistä valmistetaan käymisteitse rotanmyrkkyä. Karjankasvattajat käyttävät katkaistuja, voimakkaasti vesovia rusotuonenpuun lehtiä karjanrehuksi. Vaikka puun siemenet ovat myrkyllisiä, lehdet ovat erittäin proteiinipitoista rehua karjalle. Puuaines ei kelpaa rakennuspuuksi, mutta sitä käytetään polttopuuna.[2] Lajia kasvatetaan myös varjoa antavana aidannepuuna.

Lähteet

  • Nygren, Pekka: Rusotuonenpuu. Teoksessa Luonnossa: Kasvit II. Toim. Piirainen, Mikko. WSOY, Porvoo 2008, s. 165.

Viitteet

  1. Kassu – Finnish Names of Plants: Gliricidia sepium Viitattu 5.7.2015. (englanniksi)
  2. a b c Nygren 2008, s. 165.

Aiheesta muualla

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Rusotuonenpuu: Brief Summary ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Rusotuonenpuu (Gliricidia sepium) on tropiikissa kasvava puulaji. Lajia viljellään yleisesti sen monikäyttöisyyden takia.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Gliricidia sepium ( French )

provided by wikipedia FR

Le Gliricidia sepium (ou gliciridia aux Antilles françaises) est un arbre de taille moyenne de la famille des Fabaceae, originaire d'Amérique du Sud et d'Amérique centrale. Cet arbre a été introduit dans de nombreuses zones tropicales du monde pour faire des haies, produire du fourrage ou de l'ombrage aux cultures.

Description

Cet arbre[2] pouvant atteindre 10-15 m de hauteur possède de jeunes rameaux pubescents et une écorce lisse, grise à rouge brun.

Les longues feuilles imparipennées, caduques, sont composées de 3-7 paires de folioles, elliptiques ou lancéolées, de 3-8 × 2 cm, à apex aigu ou acuminé.

 src=
Racème de fleurs roses

Les fleurs roses et blanches sont groupées en grands racèmes (jusqu'à 15 cm de long). Le calice campanulé, taché de rouge, fait 5-6 mm ; la corolle rose-mauve ou blanche, comporte un étendard émarginé, rose à centre jaune, et des ailes roses.

La floraison a lieu durant la saison sèche (de mars à juin pendant le carême, aux Antilles).

Le fruit est une gousse de 10-15 × 1,6 cm, glabre ; les graines de 1 cm sont brun-pourpre.

Écologie

Le gliricidia est originaire du nord de l'Amérique du Sud, d'Amérique Centrale et du Mexique. Il est largement cultivé dans la plupart des pays tropicaux. Il s'est naturalisé dans les régions tropicales d'Afrique et d'Asie.

Cet arbre est très commun aux Antilles françaises[2].

Composition

Les feuilles contiennent 20 % de protéines[3],[4], de la coumarine, des acides coumariques, féruliques, galliques, p-hydroxybenzoïques, vanilliques, syringiques et sinapiniques[5], de la myricétine, des glycosides de kaempférol et des glucides. Ces composés allélopathiques inhibent la germination des graines des plantes adventices.

Les fleurs contiennent des glycosides de quercétol.

Dans les graines, de la canavanine et des saponines ont été isolées.

Utilisations

  • Cet arbre sert à constituer des haies d'alignement ou pour l'ombrage. Il pousse rapidement (jusqu'à 3 m la première année) et se multiplie facilement par bouturage ou par semis des graines[6]. Il peut être régulièrement taillé pour fournir du bois de chauffage ou de l'engrais vert[7].
  • A la saison sèche, les éleveurs peuvent couper les branches pour donner à manger à leur bétail. Malgré la grande valeur nutritive des feuilles, il existe de petits problèmes de toxicité avec les ruminants.
  • Il est planté pour stabiliser les sols.

Références

  1. IPNI. International Plant Names Index. Published on the Internet http://www.ipni.org, The Royal Botanic Gardens, Kew, Harvard University Herbaria & Libraries and Australian National Botanic Gardens., consulté le 13 juillet 2020
  2. a et b Jacques Fournet, Flore illustrée des phanérogames de Guadeloupe et de Martinique, Gondwana éditions, Cirad, 2002
    Tome 1 (ISBN 2-87614-489-1) ; Tome 2 (ISBN 2-87614-492-1).
  3. Purdue Un.
  4. (en) K. K. Kojima, X. Zhu, Y. Ogihara, « Saponins fron Gliricidia sepium », Phytochemistry, vol. 48, no 5,‎ 1998
  5. (en) MURUGESAN RAMAMOORTHY, KAILASH PALIWAL, « Allelopathic compounds in leaves of Gliricidia sepium (Jacq.) Kunth ex Walp. and its effect on Sorghum vulgare L. », Journal of chemical ecology, vol. 19, no 38,‎ 1993, p. 1691-1701
  6. Agroforestry
  7. Les moissons du futur.
  8. Tropicalfoliage

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Gliricidia sepium: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Le Gliricidia sepium (ou gliciridia aux Antilles françaises) est un arbre de taille moyenne de la famille des Fabaceae, originaire d'Amérique du Sud et d'Amérique centrale. Cet arbre a été introduit dans de nombreuses zones tropicales du monde pour faire des haies, produire du fourrage ou de l'ombrage aux cultures.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Gamal ( Indonesian )

provided by wikipedia ID

Gamal (Gliricidia sepium) adalah nama sejenis perdu dari kerabat polong-polongan (suku Fabaceae alias Leguminosae). Sering digunakan sebagai pagar hidup atau peneduh, perdu atau pohon kecil ini merupakan salah satu jenis leguminosa multiguna yang terpenting setelah lamtoro (Leucaena leucocephala).[1] Nama-nama lainnya adalah kerside, gliriside (kolokial), sliridia, liriksidia, sirida (Jw.); cebreng (Su.); kh’è: no:yz, kh’è: fàlangx (Laos (Sino-Tibetan)); bunga Jepun (Mly.); kakawate (Filipina); madre de cacao (Portugis); mata raton (Honduras); dan gliricidia, Nicaraguan coffee shade (Ingg.).[1][2][3][4]

Sejarah Tanaman Gamal ke Indonesia

Gamal berasal dari daerah Amerika Tengah dan Brazil. Di daerah asalnya digunakan sebagai pelindung tanaman kakao/coklat dan dikenal dengan nama madre cacao. Oleh penjajah Eropa tanaman ini dibawa ke benua Asia dan ditanam di India dan Srilangka sebagai tanaman pelindung teh sejak tahun 1870-an.[5] Gamal masuk ke Indonesia melalui perusahaan perkebunan Belanda yang tertarik untuk menggunakannya sebagai tanaman pelindung di perkebunan teh di Medan pada tahun 1900-an. Namun, gamal hanya belum menyebar dan hanya ditemukan di daerah Medan saja. Pada tahun 1958 gamal ditemukan oleh Bapak R. Soetarjo Martoatmodjo. Dialah yang memberinya nama Gamal yang diambil dari nama cucunya dan sama seperti nama presiden Mesir Gamal Abdul Nasser. Gamal atau Kemal atau jamal artinya halus. Bapak Soetarjo menafsirkan gamal sebagai unta yang sanggup menundukkan sahara di Indonesia, yaitu padang alang-alang. Menteri pertanian Indonesia waktu itu Bapak Frans Seda mengartikan gamal sebagai Ganyang Mati Alang-alang, karena gamal digunakan untuk membasmi alang-alang.

Bapak Soetarjo mempopulerkan tanaman gamal ini ke seluruh Indonesia. Sekarang tanaman gamal bisa temui hampir di seluruh Indonesia.

Pengenalan

 src=
Pepagan (kulit batang) gamal

Perdu atau pohon kecil, biasanya bercabang banyak, tinggi 2–15m dan gemang (besar batang) 15–30 cm. Pepagan coklat keabu-abuan hingga keputih-putihan, kadang kala beralur dalam pada batang yang tua. Menggugurkan daun di musim kemarau.[2]

Daun majemuk menyirip ganjil, panjang 15–30 cm; ketika muda dengan rambut-rambut halus seperti beledu. Anak daun 7–17 (-25) pasang yang terletak berhadapan atau hampir berhadapan, bentuk jorong atau lanset, 3–6 cm × 1.5–3 cm, dengan ujung runcing dan pangkal membulat.[6] Helaian anak daun gundul, tipis, hijau di atas dan keputih-putihan di sisi bawahnya.

 src=
Karangan bunga, muncul ketika daun berguguran

Karangan bunga berupa malai berisi 25-50 kuntum, 5–12 cm panjangnya. Bunga berkelopak 5, hijau terang, dengan mahkota bunga putih ungu dan 10 helai benangsari yang berwarna putih.[6] Umumnya bunga muncul di akhir musim kemarau, tatkala pohon tak berdaun. Buah polong berbiji 3-8 butir, pipih memanjang, 10–15 cm × 1.5–2 cm, hijau kuning dan akhirnya coklat kehitaman, memecah ketika masak dan kering, melontarkan biji-bijinya hingga sejauh 25 m dari pohon induknya.[6]

Gamal mempunyai bunga, sehingga sebagian orang menanamnya sebagai tumbuhan yang eksotik. Bunga gamal sering Tampak di seluruh pohon, meskipun dalam kondisi daun yang sangat sedikit.

Pemanfaatan

 src=
Lukisan menurut Blanco

Gamal terutama ditanam sebagai pagar hidup, peneduh tanaman (kakao, kopi, teh), atau sebagai rambatan untuk vanili dan lada. Perakaran gamal merupakan penambat nitrogen yang baik. Tanaman ini berfungsi pula sebagai pengendali erosi dan gulma terutama alang-alang.[2] Namanya dalam bahasa Indonesia, gamal, merupakan akronim dari: ganyang mati alang-alang. Bunga-bunga gamal merupakan pakan lebah yang baik, dan dapat pula dimakan setelah dimasak.

Daun-daun gamal mengandung banyak protein dan mudah dicernakan, sehingga cocok untuk pakan ternak, khususnya ruminansia.[7] Daun-daun dan rantingnya yang hijau juga dimanfaatkan sebagai mulsa atau pupuk hijau untuk memperbaiki kesuburan tanah.[8]

Gamal merupakan sumber kayu api yang baik; terbakar perlahan dan menghasilkan sedikit asap, kayu gamal memiliki nilai kalori sekitar 4900 kcal/kg. Kayu terasnya awet dan tahan rayap, dengan BJ antara 0,5- 0,8, kayu ini baik untuk membuat perabot rumah tangga, mebel, konstruksi bangunan, dan lain-lain.[9]

Daun-daun, biji dan kulit batang gamal mengandung zat yang bersifat racun bagi manusia dan ternak, kecuali ruminansia. Dalam jumlah kecil, ekstrak bahan-bahan itu digunakan sebagai obat bagi berbagai penyakit kulit, rematik, sakit kepala, batuk, dan luka-luka tertentu. Ramuan bahan-bahan itu digunakan pula sebagai pestisida dan rodentisida alami (gliricidia berasal dari bahasa Latin yang berarti kurang lebih racun tikus).[4][10] Di Wonogiri, irisan batang gamal direbus dalam air dan diteteskan ke mata untuk mengobati penyakit belekan.[3]

Ekologi dan pelestarian

 src=
Gamal menggugurkan daun di musim kemarau. SoE, Timor

Habitat asli gamal adalah hutan gugur daun tropika, di lembah dan lereng-lereng bukit, sering di daerah bekas tebangan dan belukar. Pada elevasi 0–1600 m dpl.[11] Tumbuh pada berbagai habitat dan jenis tanah, mulai pasir sampai endapan aluvial di tepi danau, pada curah hujan 600–3500 mm/tahun.[4]

Gamal bisa diperbanyak dengan vegetatif dan generatif.[4] Biji-biji itu, khususnya yang segar (baru), dapat ditanam tanpa perlakuan pendahuluan, langsung di lahan atau di persemaian.[2]

Cara lain ialah dengan menanam stek batangnya, panjang maupun pendek. Stek panjang sepanjang 1–2,5 m dan dengan diameter 6–10 cm, diruncingkan kedua ujungnya dan digores-gores potongan sebelah bawahnya untuk merangsang tumbuhnya akar. Stek panjang ditanam sedalam lk 50 cm agar kuat.[2][8][12]

Stek pendek 30 – 50 cm panjangnya dan diperlakukan serupa dengan stek panjang. Stek pendek ditanam lebih kurang sepertiganya dalam tanah.[2]

Persebaran

Tumbuhan ini asli Meksiko, Amerika Tengah, Hindia Barat, Kolombia. Diintroduksi dan mengalami naturalisasi di pelbagai daerah, termasuk Indonesia.[2]

Galeri

Referensi

  1. ^ a b Rani Batish, Daizy (2007). Ecological Basis of Agroforestry. CRC Press. hlm. 44. ISBN 1420043277. Diakses tanggal 2008-09-26.
  2. ^ a b c d e f g NFTA. 1994. Gliricidia sepium: the quintessential agroforestry species. NFTA 94-04. Waimanalo.
  3. ^ a b Hidayat, Syamsul (2005). Ramuan Tradisional ala 12 Etnis Indonesia. hal.98 & 320. Jakarta:Penebar Swadaya. ISBN 979-489-944-5.
  4. ^ a b c d Prosea - Prohati. "Gliricidia sepium Diakses pada 26 Juni 2013.
  5. ^ R. Soetarjo Martoatmodjo, Ismail Hamid, Soemartono (1973) Gamal Pohon Serba Guna, Penerbit Balai Pustaka, Jakarta
  6. ^ a b c Gliricidia sepium (gliricidia), Species Profiles for Pacific Island Agroforestry.
  7. ^ Gliricidia sepium (Jacq.), FAO Grassland Species Profile.
  8. ^ a b Gliricidia for improving soil fertility, Science Tech Entrepreneur October 2007
  9. ^ Jøker, D. 2002. Gliricidia sepium (Jacq.) Steud. Seed Leaflet no 51: Jan 2002. DANIDA Forest Seed Center.
  10. ^ Kakawate, Philippine Medicinal Plants.
  11. ^ Jensen, M. 1999. Trees Commonly Cultivated in Southeast Asia: an illustrated field guide. 2nd Ed. FAO - RAP Publication: 1999/13
  12. ^ Elevitch, Craig R. (2004). The Overstory Book: Cultivating Connections with Trees. Permanent Agriculture Resources. hlm. 152. ISBN 0970254431. Diakses tanggal 2008-09-26.

Pranala luar

Cerita tanaman gamal

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Penulis dan editor Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ID

Gamal: Brief Summary ( Indonesian )

provided by wikipedia ID

Gamal (Gliricidia sepium) adalah nama sejenis perdu dari kerabat polong-polongan (suku Fabaceae alias Leguminosae). Sering digunakan sebagai pagar hidup atau peneduh, perdu atau pohon kecil ini merupakan salah satu jenis leguminosa multiguna yang terpenting setelah lamtoro (Leucaena leucocephala). Nama-nama lainnya adalah kerside, gliriside (kolokial), sliridia, liriksidia, sirida (Jw.); cebreng (Su.); kh’è: no:yz, kh’è: fàlangx (Laos (Sino-Tibetan)); bunga Jepun (Mly.); kakawate (Filipina); madre de cacao (Portugis); mata raton (Honduras); dan gliricidia, Nicaraguan coffee shade (Ingg.).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Penulis dan editor Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ID

Gliricidia sepium ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Gliricidia sepium, popularmente referenciada simplesmente por seu gênero Gliricidia, é uma árvore leguminosa de tamanho médio pertencente à família Fabaceae. É uma importante árvore multifuncional,[1] com uma distribuição nativa do México à Colômbia, mas agora amplamente introduzida em outras zonas tropicais.[2] No Brasil, é bastante usada atualmente em sistemas agroflorestais e na agricultura sintrópica.[3]

Descrição

 src=
Flor da Gliricidia Sepium

G. sepium é uma árvore de tamanho médio que cresce até 12 metros de altura. A casca é lisa e sua cor pode variar de um cinza esbranquiçado a um marrom-avermelhado.

As flores estão localizadas na extremidade dos ramos que não possuem folhas. Estas flores têm uma cor rosa brilhante a lilás tingido de branco. Uma pálida mancha amarela é geralmente visivel na base da flor.

O fruto da árvore é uma vagem de cerca de 10-15 cm, de cor verde quando imatura e amarelo-acastanhado quando atinge a maturidade. A vagem produz quatro a dez sementes redondas de cor castanha. Suas sementes são dispersas até 40 metros de distância, após a abertura "explosiva" das vagens, com uma taxa de germinação em torno de 90%. Por isso é considerada uma espécie invasora em algumas regiões.[4]

G. sepium é nativa de florestas tropicais secas no México e na América Central. Além de sua ocorrência nativa, é cultivada em muitas regiões tropicais e subtropicais, incluindo o Caribe, partes do norte da América do Sul, África Central, partes da Índia, partes de Mianmar e sudeste da Ásia.[5]

A árvore cresce bem em solos ácidos com um pH de 4,5-6,2. É encontrada em solos vulcânicos em sua ocorrência nativa na América Central e no México. No entanto, também pode crescer em solos arenosos, argilosos e calcários.[6][7]

É bastante tolerante a seca, produzindo bastante biomassa mesmo em condições de baixa disponibilidade hídrica.[8]

G. sepium é popularmente chamada ao redor do mundo de: mata ratón, cacao de nance, cacahuananche, balo-no-Panamá, piñón cubano na República Dominicana, madreado em Honduras, kakawate nas Filipinas, madre xacao ou madre de cacao nas Filipinas e na Guatemala, madera negro na Nicarágua, undirmari em Marathi, wetahiriya em Sinhala e quick-stick em inglês.[7]

Usos

G. sepium foi espalhada pelos trópicos para sombrear plantações, como as de café e cacau.[9] Hoje é usada para muitos outros fins, incluindo cercas vivas, forragem, lenha[10], adubo verde, cultivo intercalado e veneno de rato.[11] Seu uso se expandiu após a desfoliação generalizada de Leucaena, atacadas pelo psilídeo na década de 1980. No método charsutri de cultivo de arroz, as folhas de gliricidia são incorporadas ao solo durante a aração.

Forragem

G. sepium é usada como forragem para bovinos, ovinos e caprinos. Seu alto teor de proteína permite complementar forragens tropicais de baixa qualidade. G. sepium pode tolerar constantes podas, a cada 2 a 4 meses dependendo do clima. A poda da G. sepium faz com que ela retenha suas folhas durante a estação seca, quando muitas culturas forrageiras perderam suas folhas. Em alguns casos, é a única fonte de alimento durante a estação seca.[9]

Consórcio

G. sepium é usada em cultivos consorciados, em parte porque fixa nitrogênio no solo e tolera condições de baixa fertilidade. Portanto, quando são intercaladas com outras culturas, podem aumentar significativamente a produtividade das lavouras, sem a necessidade de fertilizantes químicos.

É altamente tolerável a podas drásticas anuais, até mesmo na altura de outras culturas baixas ou na base do tronco.[12] Dessa forma, é utilizada também como adubo verde.

Estabilização do solo

G. sepium é uma planta pioneira de rápido crescimento e fácil propagação por estacas ou sementes. Por isso, também é plantada para evitar a erosão da camada superficial do solo nos estágios iniciais do reflorestamento de áreas desmatadas e como uma etapa intermediária a ser realizada antes da introdução de espécies que demoram mais para crescer, ou são mais exigentes quanto a qualidade do solo e quantidade de luz solar.[12]

Árvore de sombra

O nome vulgar madre de cacao (literalmente "mãe do cacau " em espanhol), usado na América Central e nas Filipinas, é uma referência ao seu uso tradicional como árvore de sombra para as plantações de cacau.[13]

Outros

G. sepium é amplamente utilizado como estaca para cercas vivas em Cuba e Índia, com o intuito de proteger as culturas de animais como cabras, vacas e búfalos. Para esta finalidade, é considerada uma das melhores plantas.[14] Também é usada por suas propriedades repelentes de insetos. Fazendeiros da América Latina costumam lavar seus rebanhos com uma pasta feita de folhas esmagadas de G. sepium para afastar a mosca-berneira. Nas Filipinas, o extrato obtido de suas folhas é transformado em xampu anti-sarna para cães.[6]

Referências

  1. BATISH, Rani Daizy; etal.(2007).Ecological Basis of Agroforestry. CRC Press. Isbn 978-1-4200-4327-3. Disponível em https://books.google.com/books?id=HsDrg48t4TkC&pg=PA44&dq=Gliricidia+sepium#PPA44,M1
  2. Kewscience: plants of the world online. Giricídia Kunth. Disponível em http://www.plantsoftheworldonline.org/taxon/urn:lsid:ipni.org:names:327152-2
  3. MARTINELLI, João Victor. Os sistemas agroflorestais no Brasil: abordagem conceitual, ecológica e socioeconômica. 2020. Dissertação (Mestrado em Ciências Ambientais). Universidade Estadual do Oeste do Paraná, Toledo. Disponível em http://tede.unioeste.br/bitstream/tede/5085/2/Joao_Martinelli_2020.pdf
  4. SIMONS A.J.; STEWART J.L. 2007. Gliricidia sepium - a Multipurpose Forage Tree Legume. In: Fodder Tree Legumes in Tropical Agriculture. Gutteridge, R. C. and Shelton, H.M.J. (Eds.). pp. 30-48. CABI, Wallingford, UK. Acessado em 11 de abril de 2021. Disponível em https://www.gov.uk/research-for-development-outputs/gliricidia-sepium-a-multipurpose-forage-tree-legume
  5. HUGHES, C.E. (1987). Biological considerations in designing a seed collection strategy for Gliricidia sepium (Jacq.) Walp. (Leguminosae). Commonwealth Forestry Review 66, 31-48. Disponível em https://www.gov.uk/research-for-development-outputs/biological-considerations-in-designing-a-seed-collection-strategy-for-gliricidia-sepium-jacq-walp-leguminosae
  6. a b (2008). Treating Livestock with Medicinal Plants: Beneficial or Toxic?. Cornell University.
  7. a b Australian Centre for International Agricultural Research. Tropical Forages: Gliricidia sepium. Disponível em https://web.archive.org/web/20150913010418/http://www.tropicalforages.info/key/Forages/Media/Html/Gliricidia_sepium.htm
  8. MARIN, Aldrin Martin Pérez, MENEZES, Rômulo Simões César, SILVA, Emanuel Dias, & SAMPAIO, Everardo Valadares de Sá Barreto. (2006). Efeito da Gliricidia sepium sobre nutrientes do solo, microclima e produtividade do milho em sistema agroflorestal no Agreste Paraibano. Revista Brasileira de Ciência do Solo, 30(3), 555-564. https://dx.doi.org/10.1590/S0100-06832006000300015 Acessado em 11 de abril de 2021.
  9. a b STUTTLE, J.M. (2015). Gliricidia sepium (Jacq.). Food and Agriculture Organization of the United Nations. Disponível em: https://web.archive.org/web/20151126195540/http://www.fao.org/ag/agp/AGPC/doc/gbase/data/pf000156.htm
  10. LOWE, Andrew; etal. (2004). Ecological Genetics: Design, Analysis, and Application. Wiley. Isbn 1405100338, 9781405100335. Disponível em https://books.google.com.br/books?id=L1hy1hu6MW0C&redir_esc=y
  11. ELEVITCH, Craig R. (2004). The Overstory Book: Cultivating Connections with Trees. Permanent Agriculture Resources. Isbn 0-9702544-3-1. Disponível em https://books.google.com.br/books?id=SAJQhK1fWDoC&pg=RA1-PA152&dq=Gliricidia+sepium&redir_esc=y#v=onepage&q=Gliricidia%20sepium&f=false
  12. a b KINVER, Mark. Trees 'boost African crop yields and food security. BBC News. Disponível em https://www.bbc.co.uk/news/science-environment-15305271
  13. ABULUDE, F.O.; ADEBOTE, V.T.(2009). Antibacterial investigation of crude extracts of the root bark of Gliricidia sepium. Continental J. Microbiology. Disponível em https://core.ac.uk/display/144828062
  14. GONZÁLEZ, José Raúl Hernandez. Plantas, flora y vegetación endémica de Cuba. Disponível em https://www.monografias.com/docs113/plantas-flora-y-vegetacion-endemica-cuba/plantas-flora-y-vegetacion-endemica-cuba.shtml
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Gliricidia sepium: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Gliricidia sepium, popularmente referenciada simplesmente por seu gênero Gliricidia, é uma árvore leguminosa de tamanho médio pertencente à família Fabaceae. É uma importante árvore multifuncional, com uma distribuição nativa do México à Colômbia, mas agora amplamente introduzida em outras zonas tropicais. No Brasil, é bastante usada atualmente em sistemas agroflorestais e na agricultura sintrópica.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Gliricidia sepium ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Gliricidia sepium là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được (Jacq.) Walp. miêu tả khoa học đầu tiên.[1]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Gliricidia sepium. Truy cập ngày 5 tháng 6 năm 2013.

Liên kết ngoài


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến Phân họ Đậu này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Gliricidia sepium: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Gliricidia sepium là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được (Jacq.) Walp. miêu tả khoa học đầu tiên.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

南洋櫻 ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科
二名法 Gliricidia sepium
(Jacq.) Kunth ex Walp.

南洋櫻,(学名Gliricidia sepium),属豆科蝶形花亞科南洋櫻屬。原产于热带美洲地区。因花朵盛開時似櫻花滿樹,故名南洋櫻。在春季可用播种或扦插繁殖。

参考文献

小作品圖示这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

南洋櫻: Brief Summary ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

南洋櫻,(学名:Gliricidia sepium),属豆科蝶形花亞科南洋櫻屬。原产于热带美洲地区。因花朵盛開時似櫻花滿樹,故名南洋櫻。在春季可用播种或扦插繁殖。

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑