dcsimg
Image of cinnamon fern
Creatures » » Plants » » Polypodiopsida » » Royal Ferns »

Osmundastrum cinnamomeum Presl

Zimtfarn ( German )

provided by wikipedia DE

Der Zimtfarn (Osmundastrum cinnamomeum, Syn.: Osmunda cinnamomea L.) ist die einzige Art der Pflanzengattung Osmundastrum innerhalb der Familie der Königsfarngewächse (Osmundaceae). Sie ist von Nordamerika über Mexiko und die Karibischen Inseln bis Zentral- sowie Südamerika und in Ostasien weitverbreitet. Er gedeiht in Brüchen, Mooren und feuchten Wäldern. Sie ist seit dem Campanium (83,6 bis 72 Millionen Jahre v.h.) belegt. Von der TNC wird Osmundastrum cinnamomeum als wahrscheinlich ungefährdet („G4“) eingestuft. Ein englischsprachiger Trivialname ist cinnamon fern.

Beschreibung

 src=
Nahaufnahme der Fiederblätter an einem sterilen Wedel
 src=
Sterile Wedel im Spätsommer

Der Zimtfarn ist eine sommergrüne krautige Pflanze. Sie bringt voneinander getrennte fertile und sterile Wedel hervor. Die sterilen Wedel sind im Umriss eiförmig bis lanzettlich. Sie sind ausgebreitet, 30 bis 150 Zentimeter (in China nur bis 80 Zentimeter) lang und 15 bis 25 Zentimeter breit, gefiedert mit 5 bis 20 Zentimeter langen und 1,5 bis 3 Zentimeter breiten tiefen Lappen, so dass die Wedel nahezu doppelt gefiedert wirken. Sie sind jung dicht hellbraun behaart und verkahlen im Alter. Die oberen Fiederchen sind ganzrandig und am oberen Ende zugespitzt bis stachelspitzig.[1][2]

Die fertilen Sporen-tragenden Wedel sind aufrecht und kürzer, 20 bis 45 Zentimeter hoch; sie werden zimtfarben, was dieser Pflanzenart ihren Trivialnamen Zimtfarn und das Artepitheton verleiht. Die fertilen Wedel erscheinen zuerst; ihre zunächst grüne Farbe wird mit fortschreitender Jahreszeit zunehmend braun. Die sporentragenden Wedel überdauern bis zur nächsten Vegetationsperiode, nachdem der Frost sie hat absterben lassen. Die Sporen entwickeln sich innerhalb weniger Wochen.

 src=
Sporentragender Wedel

Ökologie und Nutzung

Zimtfarne bilden riesige klonale Kolonien in bruchartigen Gebieten. Die Farne bilden feste Wurzelstöcke mit dichten, haarförmigen Wurzeln aus. Die Wurzelmasse bildet ein ausgezeichnetes Substrat für Epiphyten. Sie werden als Osmunda-Fasern geerntet und als Zierpflanze verwendet, insbesondere für die Vermehrung und das Wachstum von Orchideen. Von Zimtfarnen wird kein Zimt gewonnen; sie sind ausschließlich wegen der Farbe der fertilen Wedel so genannt.

Verbreitung

In Nordamerika kommt der Zimtfarn vom südlichen Labrador westwärts bis nach Ontario und südwärts über die östlichen Vereinigten Staaten bis ins östliche Mexiko und die Westindischen Inseln vor; in Südamerika kommt er westwärts bis Peru und südwärts bis nach Paraguay vor. In Asien ist er vom südöstlichen Sibirien südwärts über Japan, Korea, China und Taiwan bis nach Myanmar, Thailand und Vietnam verbreitet.

Systematik

Traditionell wurde diese Art unter Osmunda cinnamomea L. geführt. Neuere genetische und morphologische Untersuchungen (Metzgar et al. 2008[3]; Jud et al. 2008[4]) zeigen jedoch klar, dass der Zimtfarn eine Schwesterart aller anderen lebenden Königsfarne (Osmundaceae) darstellt. Kladistisch gesehen ist es entweder nötig, alle Arten der Osmundaceae einschließlich der Gattungen Todea und Leptopteris in der Gattung Osmunda zu führen, oder es ist nötig, die Gattung Osmundastrum abzutrennen. Osmundastrum cinnamomeum ist die einzige lebende Art der Gattung Osmundastrum; es kann jedoch sein, dass weitere fossile Arten auch zur Gattung Osmundastrum gerechnet werden müssen.[4]

Früher bezogen einige Autoren auch den Teufelsfarn (Osmunda claytoniana) aufgrund des großen Anteils morphologischer Ähnlichkeiten in die Gattung oder Sektion Osmundastrum ein. Genauere morphologische und genetische Analysen haben jedoch erbracht, dass der Osmunda claytoniana tatsächlich zur Gattung Osmunda gehört. Dies wird durch die Tatsache unterstützt, dass er mit dem Amerikanischen Königsfarn (Osmunda spectabilis) die Hybride Osmunda ×ruggii erzeugt, und das in einer Familie in der selten Arten hybridisieren, während Osmundastrum cinnamomeum keine bekannten Hybride aufweist.

Der Zimtfarn gilt als lebendes Fossil, weil er bereits in bis zu 75 Millionen Jahre alten geologischen Schichten gefunden wurde.[4] Eine jüngere Entdeckung verschiebt diesen Wert sogar auf bis zu 180 Millionen Jahre.[5]

Die asiatischen und amerikanischen Populationen des Zimtfarns werden allgemein als Varietäten einer einzigen Art angesehen, doch einige Botaniker klassifizieren auch sie als getrennte Arten.[6] oder Unterarten. Die asiatische Art wird demzufolge als Osmundastrum asiaticum beschrieben. Man könnte sie also folgendermaßen gliedern: [7]

  • Osmundastrum cinnamomeum subsp. cinnamomeum: Sie kommt in Nord-, Zentral- und Südamerika und auf Inseln in der Karibik vor.[7]
    • Osmundastrum cinnamoneum var. glandulosum (Waters) McAvoy: Sie kommt in den Vereinigten Staaten vor.[7]
    • Osmundastrum cinnamomeum var. imbricatum (Kunze) Milde: Sie kommt in Brasilien vor.[7]
  • Osmundastrum cinnamomeum subsp. asiaticum (Fernald) Fraser-Jenk. (Syn.: Osmunda asiatica (Fernald) Ohwi, Osmundastrum asiaticum (Fernald) X.C.Zhang): Sie kommt in Indien, Bhutan, Myanmar, Thailand, Vietnam, China, Korea, Japan, Taiwan und im fernöstlichen Russland vor.[7]
 src=
Bestand
 src=
Illustration aus Die Farrnkräuter in kolorirten Abbildungen naturgetreu Erläutert und Beschrieben, 1848

Nutzung

Laut der Native American Ethnobotany Database[8] wurde der Zimtfarn von einigen Indianer-Stämmen (Abenaki, Menominee) als Nahrungsquelle genutzt. Die Stämme der Irokesen und Cherokee nutzten den Farn für vielfältige medizinische Zwecke als kaltes Heilmittel bei Frauenleiden, Geschlechtskrankheiten und Schlangenbissen.

Einzelnachweise

  1. X. C.Zhang, K. Iwatsuki, Y. Kadokawa: Osmundaceae. In: Wu Zheng-yi, Peter H. Raven, Deyuan Hong (Hrsg.): Flora of China. Volume 2–3: Lycopodiaceae through Polypodiaceae. Science Press und Missouri Botanical Garden Press, Beijing und St. Louis, 2013, ISBN 978-1-935641-11-7. Osmundastrum cinnamomeum, S. 90–92 - textgleich online wie gedrucktes Werk.
  2. R. David Whetstone, T.A. Atkinson: Osmundaceae. In: Flora of North America Editorial Committee (Hrsg.): 1993+. Flora of North America North of Mexico. Volume 2: Pteridophytes and Gymnosperms. Osmunda cinnamomea Linnaeus - textgleich online wie gedrucktes Werk.
  3. Jordan S. Metzgar, Judith E. Skog, Elizabeth A. Zimmer, Kathleen M. Pryer: The Paraphyly of Osmunda is Confirmed by Phylogenetic Analyses of Seven Plastid Loci. In: Systematic Botany. 33, Nr. 1, Mai, S. 31–36. doi:10.1600/036364408783887528.
  4. a b c Nathan A. Jud, Gar W. Rothwell, Ruth A. Stockey: Todea from the Lower Cretaceous of western North America: Implications for the phylogeny, systematics, and evolution of modern Osmundaceae. In: Amer. J. Bot.. 95, 2008, S. 330–339. doi:10.3732/ajb.95.3.330.
  5. Lava fossilised this Jurassic fern down to its cells. In: New Scientist. Abgerufen am 13. Februar 2017.
  6. Alan S. Weakley: Flora of the Carolinas, Virginia, and Georgia, and Surrounding Areas. April 2008. Abgerufen am 8. Juli 2019.
  7. a b c d e Michael Hassler: Datenblatt bei World Ferns. Synonymic Checklist and Distribution of Ferns and Lycophytes of the World. Version 11.0 vom 5. Dezember 2020.
  8. work=Native American Ethnobotany Database Osmunda cinnamomea L.. Abgerufen am 8. Juli 2019.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Zimtfarn: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE

Der Zimtfarn (Osmundastrum cinnamomeum, Syn.: Osmunda cinnamomea L.) ist die einzige Art der Pflanzengattung Osmundastrum innerhalb der Familie der Königsfarngewächse (Osmundaceae). Sie ist von Nordamerika über Mexiko und die Karibischen Inseln bis Zentral- sowie Südamerika und in Ostasien weitverbreitet. Er gedeiht in Brüchen, Mooren und feuchten Wäldern. Sie ist seit dem Campanium (83,6 bis 72 Millionen Jahre v.h.) belegt. Von der TNC wird Osmundastrum cinnamomeum als wahrscheinlich ungefährdet („G4“) eingestuft. Ein englischsprachiger Trivialname ist cinnamon fern.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Osmundastrum

provided by wikipedia EN

Osmundastrum is genus of leptosporangiate ferns in the family Osmundaceae with one living species, Osmundastrum cinnamomeum, the cinnamon fern. It is native to the Americas and eastern Asia, growing in swamps, bogs and moist woodlands.

In North America it occurs from southern Labrador west to Ontario, and south through the eastern United States to eastern Mexico and the West Indies; in South America it occurs west to Peru and south to Paraguay. In Asia it occurs from southeastern Siberia south through Japan, Korea, China and Taiwan to Myanmar, Thailand and Vietnam. Osmundastrum cinnamomeum has a fossil record extending into the Late Cretaceous of North America, approximately 70 million years ago, making it one of the oldest living plant species.[5][6] The fossil records of the genus extend into the Triassic.

Characteristics

Close-up of the pinnae of a sterile frond
Sterile fronds in late summer

Osmundastrum cinnamomeum is a deciduous herbaceous plant that produces separate fertile and sterile fronds. The sterile fronds are spreading, 30–150 cm (0.98–4.92 ft) tall and 15–20 cm (5.9–7.9 in) broad, pinnate, with pinnae 5–10 cm (2.0–3.9 in) long and 2–2.5 cm (0.79–0.98 in) broad, deeply lobed (so the fronds are nearly, but not quite, bipinnate). The fertile spore-bearing fronds are erect and shorter, 20–45 cm (7.9–17.7 in) tall; they become cinnamon-colored, which gives the species its name. The fertile leaves appear first; their green color slowly becomes brown as the season progresses and the spores are dropped. The spore-bearing stems persist after the sterile fronds are killed by frost, until the next season. The spores must develop within a few weeks or fail.

The Osmundastrum cinnamomeum fern forms huge clonal colonies in swampy areas. These ferns form massive rootstocks with densely matted, wiry roots. This root mass is an excellent substrate for many epiphytal plants. They are often harvested as osmunda fiber and used horticulturally, especially in propagating and growing orchids. Cinnamon Ferns do not actually produce cinnamon; they are named for the color of the fertile fronds.

Classification

Spore-bearing frond

Traditionally, this plant has been classified as Osmunda cinnamomea L. However, recent genetic and morphological evidence (Metzgar et al. 2008; Jud et al. 2008) clearly demonstrate that the cinnamon fern is a sister species to the entire rest of the living Osmundaceae. Cladistically, it is either necessary then to include all species of the Osmundaceae, including Todea and Leptopteris in the genus Osmunda, or else it is necessary to segregate the genus Osmundastrum. O. cinnamomeum is the sole living species in the genus,[7] although it is possible that some additional fossils should be assigned to Osmundastrum.[8]

Formerly, some authors included the interrupted fern, Osmunda claytoniana, in the genus or section Osmundastrum, because of its gross apparent morphological similarities. However, detailed morphology and genetic analysis have proven that the interrupted fern is actually a true Osmunda. This is borne out by the fact that it is known to hybridize with the American royal fern, Osmunda spectabilis to produce Osmunda × ruggii in a family in which hybrids are rare, while Osmundastrum cinnamomeum has no known hybrids.

Osmundastrum cinnamomeum is considered a living fossil because it has been identified in the geologic record as far back as 75 million years ago.[8] The oldest member of the genus is O. indentatum from the Triassic of Tasmania, Australia.[9]

The Asian and American populations of cinnamon fern are generally considered to be varieties of a single species, but some botanists classify them as separate species.[7] The Asian taxon is thus named Osmundastrum asiaticum.

Uses

According to the Native American Ethnobotany Database, cinnamon fern has been historically used by first nations tribes (Abnaki, Menominee) as a food source. The Iroquois and Cherokee tribes used the fern for a wide variety of medicinal purposes including as a cold remedy, gynecological aid, venereal aid, and as a remedy to snake bites.

A large cinnamon fern outcropping.

References

  1. ^ Bazhenova, N. V.; Bazhenov, A. V. (2019). "Stems of a New Osmundaceous Fern from the Middle Jurassic of Kursk Region, European Russia". Paleontological Journal. 53 (5): 540–550. doi:10.1134/S0031030119050034. S2CID 203848747. Retrieved 9 November 2021.
  2. ^ a b Bomfleur, B.; Grimm, G. W.; McLoughlin, S. (2017). "The fossil Osmundales (royal ferns)—a phylogenetic network analysis, revised taxonomy, and evolutionary classification of anatomically preserved trunks and rhizomes". PeerJ. 5: e3433. doi:10.7717/peerj.3433. PMC 5508817. PMID 28713650. Retrieved 27 October 2021.
  3. ^ Benjamin Bomfleur; Guido W. Grimm; Stephen McLoughlin (2017). "The fossil Osmundales (Royal Ferns)—a phylogenetic network analysis, revised taxonomy, and evolutionary classification of anatomically preserved trunks and rhizomes". PeerJ. 5: e3433. doi:10.7717/peerj.3433. PMC 5508817. PMID 28713650.
  4. ^ "NatureServe Explorer 2.0 - Osmunda cinnamomea Cinnamon Fern". explorer.natureserve.org. Retrieved 9 October 2020.
  5. ^ Serbet, Rudolph; Rothwell, Gar W. (March 1999). "Osmunda cinnamomea (Osmundaceae) in the Upper Cretaceous of Western North America: Additional Evidence for Exceptional Species Longevity among Filicalean Ferns". International Journal of Plant Sciences. 160 (2): 425–433. doi:10.1086/314134. ISSN 1058-5893. S2CID 84290371.
  6. ^ Rothwell, Gar W.; Stockey, Ruth A.; Smith, Selena Y. (December 2020). "Revisiting the Late Cretaceous Parataxodium wigginsii flora from the North Slope of Alaska, a high-latitude temperate forest". Cretaceous Research. 116: 104592. doi:10.1016/j.cretres.2020.104592. S2CID 224893472.
  7. ^ a b Alan S. Weakley (April 2008). "Flora of the Carolinas, Virginia, and Georgia, and Surrounding Areas".
  8. ^ a b Jud, Nathan, Gar W. Rothwell, and Ruth A. Stockey (2008). "Todea from the Lower Cretaceous of western North America: implications for the phylogeny, systematics, and evolution of modern Osmundaceae". American Journal of Botany. 95 (3): 330–339. doi:10.3732/ajb.95.3.330. PMID 21632358.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  9. ^ Bomfleur, Benjamin; Grimm, Guido W.; McLoughlin, Stephen (2017-07-11). "The fossil Osmundales (Royal Ferns)—a phylogenetic network analysis, revised taxonomy, and evolutionary classification of anatomically preserved trunks and rhizomes". PeerJ. 5: e3433. doi:10.7717/peerj.3433. ISSN 2167-8359. PMC 5508817. PMID 28713650. S2CID 12235529.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Osmundastrum: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Osmundastrum is genus of leptosporangiate ferns in the family Osmundaceae with one living species, Osmundastrum cinnamomeum, the cinnamon fern. It is native to the Americas and eastern Asia, growing in swamps, bogs and moist woodlands.

In North America it occurs from southern Labrador west to Ontario, and south through the eastern United States to eastern Mexico and the West Indies; in South America it occurs west to Peru and south to Paraguay. In Asia it occurs from southeastern Siberia south through Japan, Korea, China and Taiwan to Myanmar, Thailand and Vietnam. Osmundastrum cinnamomeum has a fossil record extending into the Late Cretaceous of North America, approximately 70 million years ago, making it one of the oldest living plant species. The fossil records of the genus extend into the Triassic.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Osmunda cinnamomea ( French )

provided by wikipedia FR

Osmundastrum cinnamomeumOsmonde cannelle

Osmunda cinnamomea, communément nommée l’Osmonde cannelle, est une espèce de fougère de la famille des Osmondacées. Elle pousse dans les bois, les marais et les tourbières dans plusieurs endroits du monde.

Description générale

Osmunda cinnamomea présente un gros rhizome, qui porte une couronne de longues frondes végétatives (stériles), mesurant de 50 et 150 cm. Au milieu de celles-ci, trouve une ou plusieurs frondes fructifères (fertiles) d'une longueur variant entre 30 et 60 cm. Les deux sortes de frondes, lorsque encore jeunes, ont leur pétiole et leur rachis couverts de poils écailleux bruns. Cependant, étant dimorphiques, elles deviennent avec le temps très différentes l'une de l'autre. Les frondes stériles sont pinnatiséquées, au contour oblongues-lancéolées et vertes, tandis que les frondes fertiles ne portent que les spores et deviennent brun-cannelle. Il n'est toutefois pas rare d'en voir qui sont mélangées.

Répartition

L'osmonde cannelle n'est pas limitée à un seul contient. On la retrouve dans la moitié Est de l'Amérique du Nord au Pérou, au Paraguay en Amérique du Sud, du côté de l'Asie au Japon, en Chine, en Corée, à Taïwan, en Thaïlande, au Myanmar et au Sud de la Sibérie.

En Amérique du Nord, il semble que cette espèce ne soit pas nouvelle. Il a été démontré que Osmunda cinnamomea y est présente depuis au moins 70 millions d'années[1].

Écologie

L'osmonde cannelle croît dans les sols humides. En Amérique du Nord, on retrouve l'osmonde cannelle dans des milieux tels les tourbières, les marais et les sous-bois.

Classification

La taxonomie de O. cinnamomea demeure débattue. Une analyse phylogénétique réalisée en 2008 a permis de clairement classifier cette espèce[2], qui serait la seule du genre Osmundastrum. Les auteurs de l'étude encouragent l'utilisation de ce nom de genre, et de Osmundastrum cinnamomeum comme nom d'espèce.

Propriétés

Selon le Père Louis-Marie (1896-1978), le rhizome serait légèrement astringent.

Une étude a mis en évidence la présence de deux flavonoïdes dans les tissus de O. cinnamomea, la quercétine et le kaempférol[3].

Utilisations

Les jeunes pétioles peuvent être mangés, alors qu'ils sont tendres et sucrés.

Notes et références

  1. Serbet, R., and Rothwell, G.W. 1999. Osmunda cinnamomea (Osmundaceae) in the Upper Cretaceous of western North America: Additional evidence for exceptional species longevity among filicalean ferns. International Journal of Plant Sciences 160(2): 425-433.
  2. Metzgar, J.S., Skog, J.E., Zimmer, E.A., and Pryer, K.M. 2008. The paraphyly of Osmunda is confirmed by phylogenetic analyses of seven plastid loci. Systematic Botany 33(1): 31-36.
  3. Sobel, G.L., and Whalen, M.D. 1983. The Flavonoids of the Osmundaceae. Fern Gazette 12(5): 295-298.

Voir aussi

Références taxonomiques

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Osmunda cinnamomea: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Osmundastrum cinnamomeum • Osmonde cannelle

Osmunda cinnamomea, communément nommée l’Osmonde cannelle, est une espèce de fougère de la famille des Osmondacées. Elle pousse dans les bois, les marais et les tourbières dans plusieurs endroits du monde.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Kaneelvaren ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

De kaneelvaren (Osmundastrum cinnamomeum) is een varen uit de koningsvarenfamilie (Osmundaceae). Het is een grote, terrestrische varen uit Noord- en Zuid-Amerika en uit Oost-Azië.

De naam 'kaneelvaren' verwijst naar de sporenaren van deze varen, die bij rijpheid prachtig goudbruin verkleuren, wat ook de algemene naam van deze familie, de bloemvarens, verklaart. De varen heeft verder niets van doen met kaneel, een specerij die uit de schors van de kaneelboom (Cinnamomum verum) afkomstig is.

Fossiele restanten van de kaneelvaren zijn bekend van het Campanien, een tijdperk uit het Krijt (75 miljoen jaar geleden), wat de soort de status van levend fossiel geeft.

Naamgeving en etymologie

De soortaanduiding cinnamomeum verwijdt naar de wetenschappelijke naam van de kaneelboom, Cinnamomum. De geslachtsnaam Osmundastrum refereert aan het zustergeslacht Osmunda.

Kenmerken

De kaneelvaren is een grote, bladverliezende, overblijvende varen met een sterk vertakte, kruipende rizoom en twee soorten bladen (bladdimorfie). De steriele bladen of trofofyllen zijn tot 1,5 m lang, dubbel geveerd, langwerpig tot ovaal, met langwerpige pinnae of deelblaadjes en zittende pinnula of eindblaadjes met ronde top en gave rand. De fertiele bladen of sporofyllen zijn korter en smaller en dragen enkel sterk gereduceerde, sporendragende deelblaadjes.

De bladsteel is iets korter dan de bladschijf, ongevleugeld, aanvankelijk lichtbruin behaard, later glad.

De sporendoosjes zijn groot en naakt, niet gegroepeerd in sporenhoopjes of sori, aanvankelijk groen maar bij rijpheid goudbruin kleurend, wat de naam 'kaneelvaren' verklaart.

De steriele bladen kunnen van die van Osmunda claytoniana onderscheiden worden door de aanwezigheid van bosjes viltige haren aan de basis van de deelblaadjes.

Galerij

Habitat en verspreiding

De kaneelvaren is een terrestrische plant die groeit op vochtige tot natte plaatsen op zure bodem, zoals in moerassen, veengebieden, kwelzones en broekbossen, dikwijls in het gezelschap van Osmunda claytoniana, de struisvaren (Matteuccia struthiopteris) en de moerasvaren (Thelypteris palustris). Hij kan daarbij grote kolonies vormen met een dicht wortelstelsel, waarop epifytische planten een voedingsbodem vinden. Hij komt voor van zeeniveau tot op 2.300 m hoogte.

Zijn verspreidingsgebied is voornamelijk Noord-Amerika (noordelijk tot Labrador, westelijk tot Ontario en zuidelijk tot Mexico en de Caraïben), Zuid-Amerika (van Peru tot Paraguay) en Oost-Azië (van zuidoost-Siberië over China, Japan, Korea en Taiwan tot in Myanmar, Thailand en Vietnam).

Bronnen, noten en/of referenties


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Kaneelvaren: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

De kaneelvaren (Osmundastrum cinnamomeum) is een varen uit de koningsvarenfamilie (Osmundaceae). Het is een grote, terrestrische varen uit Noord- en Zuid-Amerika en uit Oost-Azië.

De naam 'kaneelvaren' verwijst naar de sporenaren van deze varen, die bij rijpheid prachtig goudbruin verkleuren, wat ook de algemene naam van deze familie, de bloemvarens, verklaart. De varen heeft verder niets van doen met kaneel, een specerij die uit de schors van de kaneelboom (Cinnamomum verum) afkomstig is.

Fossiele restanten van de kaneelvaren zijn bekend van het Campanien, een tijdperk uit het Krijt (75 miljoen jaar geleden), wat de soort de status van levend fossiel geeft.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Kanelbregneslekten ( Norwegian )

provided by wikipedia NO

Kanelbregneslekten (latin: Osmundastrum eller Osmunda cinnamomeum) er en slekt av bregner innenfor kongsbregnefamilien. Denne slekten har bare to kjente arter, begge en slags varianter av kanelbregne. Før trodde man den var en Osmunda cinnamomea, men genetiske studier viser at kanalbregnen er en egen søsterslekt av de andre slektene i kongsbregnefamilien.[1][2]

 src=
Nærbilde av de dobbelt flikete, sterile bladene.

Kanelbregneslekten regnes av og til inn i kongsbregneslekten Osmunda, og artene vokser på henholdsvis den østlige og den vestlige halvkule. De danner enorme bestander fra store, massive rotsystemer, og trives godt i svært fuktig eller myrlendt terreng.

De sterile skuddene har dobbelt flikete, lysegrønne eller mellomgrønne blader, som er 30-150 cm høye og 15-20 cm brede. De fertile skuddene er 25-40 cm høye, smale, først grønne men deretter lysebrune når de avgir sporehushoper i klaser. De fertile skuddene spirer først, og rager omtrent så høyt som de sterile når sistnevnte bøyer seg ned mot bakken. De fertile skuddene varer derimot lengre utover høsten, de overlever faktisk vinteren mens de sterile bladene tas av frosten og dør.

Enkelte urbefolkninger i Asia bruker Asiatisk kanelbregne som mat, ved at enten fibrene i røttene trevles opp og spises etter lengre bearbeiding, eller de unge skuddene kokes som en grønnsak.

Arter

For en mer utfyllende taksonomi, se: bregneplanter

De 2 artene i denne gruppen omfatter:

  • Asiatisk kanelbregne (Osmundastrum cinnamomeum) eller (Osmundastrum asiaticum) (syn. Osmunda cinnamomea var. asiatica) (sørøstre Sibir, Japan, Korea, Kina, Taiwan, Vietnam, Thailand, Myanmar)
  • Kanelbregne (Osmundastrum cinnamomeum) (Labrador, Ontario, nordlige og østlige USA, Mexico, Karibien, Sør-Amerika sør til Paraguay)

Referanser

  1. ^ Metzgar, Jordan S., Judith E. Skog, Elizabeth A. Zimmer, og Kathleen M. Pryer: «The Paraphyly of Osmunda is Confirmed by Phylogenetic Analyses of Seven Plastid Loci», i Systematic Botany nr 33(1) 2008, side 31–36.
  2. ^ Jud, Nathan, Gar W. Rothwell, og Ruth A. Stockey: «Todea from the Lower Cretaceous of western North America: implications for the phylogeny, systematics, and evolution of modern Osmundaceae», i American Journal of Botany nr 95, 2008, side 330-339.

Eksterne lenker

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia NO

Kanelbregneslekten: Brief Summary ( Norwegian )

provided by wikipedia NO

Kanelbregneslekten (latin: Osmundastrum eller Osmunda cinnamomeum) er en slekt av bregner innenfor kongsbregnefamilien. Denne slekten har bare to kjente arter, begge en slags varianter av kanelbregne. Før trodde man den var en Osmunda cinnamomea, men genetiske studier viser at kanalbregnen er en egen søsterslekt av de andre slektene i kongsbregnefamilien.

 src= Nærbilde av de dobbelt flikete, sterile bladene.

Kanelbregneslekten regnes av og til inn i kongsbregneslekten Osmunda, og artene vokser på henholdsvis den østlige og den vestlige halvkule. De danner enorme bestander fra store, massive rotsystemer, og trives godt i svært fuktig eller myrlendt terreng.

De sterile skuddene har dobbelt flikete, lysegrønne eller mellomgrønne blader, som er 30-150 cm høye og 15-20 cm brede. De fertile skuddene er 25-40 cm høye, smale, først grønne men deretter lysebrune når de avgir sporehushoper i klaser. De fertile skuddene spirer først, og rager omtrent så høyt som de sterile når sistnevnte bøyer seg ned mot bakken. De fertile skuddene varer derimot lengre utover høsten, de overlever faktisk vinteren mens de sterile bladene tas av frosten og dør.

Enkelte urbefolkninger i Asia bruker Asiatisk kanelbregne som mat, ved at enten fibrene i røttene trevles opp og spises etter lengre bearbeiding, eller de unge skuddene kokes som en grønnsak.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia NO

Ráng ất minh quế ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Ráng ất minh quế hay còn gọi rau vi hai dạng lá, rau vi nâu vàng (danh pháp khoa học: Osmundastrum cinnamomeum) là một loài dương xỉ trong họ Osmundaceae. Loài này được L. C. Presl mô tả khoa học đầu tiên năm 1847.[1]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ a ă The Plant List (2010). Osmundastrum cinnamomeum. Truy cập ngày 28 tháng 5 năm 2014.

Tham khảo

 src= Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Ráng ất minh quế  src= Wikispecies có thông tin sinh học về Ráng ất minh quế
Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến ngành Dương xỉ này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Ráng ất minh quế: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Ráng ất minh quế hay còn gọi rau vi hai dạng lá, rau vi nâu vàng (danh pháp khoa học: Osmundastrum cinnamomeum) là một loài dương xỉ trong họ Osmundaceae. Loài này được L. C. Presl mô tả khoa học đầu tiên năm 1847.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

分株假紫萁 ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科
二名法 Osmunda cinnamomea
L., 1753

分株假紫萁学名Osmunda cinnamomea),又名假紫萁,为紫萁科紫萁属下的一个种。

参考文献

扩展阅读


小作品圖示这是一篇與蕨類植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

分株假紫萁: Brief Summary ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

分株假紫萁(学名:Osmunda cinnamomea),又名假紫萁,为紫萁科紫萁属下的一个种。

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

꿩고비 ( Korean )

provided by wikipedia 한국어 위키백과

꿩고비(학명: Osmundastrum cinnamomeum)는 고비과에 속하는 여러해살이 양치식물이자 꿩고비속의 유일종으로,[1] 고비와는 달리 고비속에 속하지 않는다. 아메리카 대륙과 아시아 대륙에 분포하며 습지에서 빽빽하게 잘 자란다. 식용할 수 있으며 보통 새싹을 잘라서 먹는다.

각주

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia 작가 및 편집자