dcsimg
Image of yellow floatingheart
Creatures » » Plants » » Dicotyledons » » Buckbean Family »

Yellow Floatingheart

Nymphoides peltata (S. G. Gmelin) O. Kuntze

Associations

provided by BioImages, the virtual fieldguide, UK
Plant / resting place / on
subaquatic adult of Macroplea appendiculata may be found on Nymphoides peltata
Remarks: season: (2-)4-9(-11)

Foodplant / parasite
pycnium of Puccinia scirpi parasitises live Nymphoides peltata

In Great Britain and/or Ireland:
Foodplant / spot causer
numerous, epiphyllous, covered, black pycnidium of Septoria coelomycetous anamorph of Septoria villarsiae causes spots on fading leaf of Nymphoides peltata
Remarks: season: 8

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
BioImages
project
BioImages

Comments

provided by eFloras
Limnanthemum cordatum Dunn, described from a specimen collected in NE Guangdong, is probably synonymous with Nymphoides peltata.

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliographic citation
Flora of China Vol. 16: 141 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
source
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
project
eFloras.org
original
visit source
partner site
eFloras

Description

provided by eFloras
Rhizomes horizontal. Stem cylindric, unbranched, sometimes producing rootlets from nodes. Leaves alternate at stem base but opposite at apex; petiole cylindric, 5-10 cm, base widened into an amplexicaul sheath; leaf blade ovate-orbicular to orbicular, 1.5-8 cm in diam., subcoriaceous, abaxially purple-brown and densely glandular, adaxially glabrous, base cordate, margin entire, veins indistinct. Flowers usually densely clustered at nodes, 5-merous, distylous. Pedicel 3-7 cm. Calyx 7-9 mm, lobed to near base; lobes elliptic-lanceolate to elliptic, apex obtuse. Corolla golden yellow, 2.5-3 cm, rotate, lobed to near base; lobes obovate, margin broadly membranous and irregularly laciniate, apex rounded to emarginate. Filaments sparsely pilose. Short styled flowers: ovary 5-7 mm; style 1-2 mm; stigma small, filaments 3-4 mm; anthers curved, sagittate, 4-6 mm. Long styled flowers: ovary 0.7-1.7 cm; style to 1 cm; stigma large, 2lobed, suborbicular; filaments 1-2 mm; anthers 2-3.5 mm. Glands golden yellow. Capsules elliptic, 1.7-2.5 × 0.8-1.1 cm. Seeds brown, compressed, elliptic, 4-5 mm, densely ciliate. Fl. and fr. Apr-Oct. 2n = 54.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliographic citation
Flora of China Vol. 16: 141 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
source
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
project
eFloras.org
original
visit source
partner site
eFloras

Distribution

provided by eFloras
Essentially throughout China except Hainan, Qinghai, and Xizang [Japan, Korea, Mongolia, Russia; C and SW Asia, Europe]
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliographic citation
Flora of China Vol. 16: 141 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
source
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
project
eFloras.org
original
visit source
partner site
eFloras

Habitat

provided by eFloras
Standing water; below 100-1800 m.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliographic citation
Flora of China Vol. 16: 141 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
source
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
project
eFloras.org
original
visit source
partner site
eFloras

Synonym

provided by eFloras
Limnanthemum peltatum S. G. Gmelin, Novi Comment. Acad. Sci. Imp. Petrop. 14(1): 527. 1770; Menyanthes nymphoides Linnaeus.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Missouri Botanical Garden, 4344 Shaw Boulevard, St. Louis, MO, 63110 USA
bibliographic citation
Flora of China Vol. 16: 141 in eFloras.org, Missouri Botanical Garden. Accessed Nov 12, 2008.
source
Flora of China @ eFloras.org
editor
Wu Zhengyi, Peter H. Raven & Hong Deyuan
project
eFloras.org
original
visit source
partner site
eFloras

Lili'r-dŵr eddïog ( Welsh )

provided by wikipedia CY

Planhigyn blodeuol dyfrol yw Lili`r-dŵr eddïog sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Menyanthaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Nymphoides peltata a'r enw Saesneg yw Fringed water-lily.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Ffaen Gors Eddïog.

Tyf y dail cyfansawdd bob yn ail. Gwyn yw lliw'r blodyn a chant eu peillio gan y wenynen.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gerddi Kew; adalwyd 21 Ionawr 2015
Comin Wikimedia
Mae gan Gomin Wikimedia
gyfryngau sy'n berthnasol i:
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CY

Lili'r-dŵr eddïog: Brief Summary ( Welsh )

provided by wikipedia CY

Planhigyn blodeuol dyfrol yw Lili`r-dŵr eddïog sy'n enw benywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Menyanthaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Nymphoides peltata a'r enw Saesneg yw Fringed water-lily. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Ffaen Gors Eddïog.

Tyf y dail cyfansawdd bob yn ail. Gwyn yw lliw'r blodyn a chant eu peillio gan y wenynen.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CY

Plavín štítnatý ( Czech )

provided by wikipedia CZ
 src=
Změť lodyh plavínu štítnatého

Plavín štítnatý (Nymphoides peltata), někdy také nazývaný plavín leknínovitý, je vytrvalá sladkovodní bylina z čeledi vachtovitých, rostoucí ve stojatých nebo mírně tekoucích vodách.

Rozšíření

Je to rostlina boreálního (mírně studeného) klimatu. Pochází z Eurasie a je rozšířena v Evropě hlavně v západní a jižní a ostrůvkovitě ve střední a východní, v Asii v severních částech Indie a Ruska a v jižních oblastech Číny a Japonska. Druhotně je zavlečena na východ i západ Spojených států.

V České republice z volné přírody postupně mizí, vyskytuje se velice vzácně, nachází se pouze na osmi lokalitách v jihovýchodních, jižních a východních Čechách, v okolí Ostravy, na Hané a jižní Moravě.[3][4][5]

Popis

Je to vodní rostlina připomínající na prvý pohled leknín. V bahně ukotvený kořen je silně rozvětvený. Vyrůstají z něho oddenky, které se v uzlinách s adventivní kořeny silně větví na lodyhy ponořené těsně pod hladinou a ty se vzájemně proplétají, opět vytvářejí uzliny a dále se větví. Pokud uzlina zakoření v bahně, vytvoří se další kořen. Rostliny společně vytvářejí tzv. plovoucí rohož, je obtížné definovat jedince.

Z některých uzlin vyrůstají stvoly s kožovitými listy na vodě splývajícími a stopky květů. Listy s dlouhými řapíky vyrůstají vstřícně nebo ve tří až čtyř četných přeslenech. Čepele mají celistvé, srdčitě okrouhlé až široce vejčitě okrouhlé, nahoře lesklé, tmavě zelené, dole šedozelené nebo nachové.

Květy s nestejně dlouhými stopkami vyrůstající ve svazečcích po 2 až 5 z úžlabí listů rozkvétají nad hladinou. Pětičetný kalich má cípy dlouze kopinaté. Pět zlatožlutých obvejčitých korunních lístků je na okraji brvitých a mají široký vystouplý pruh. Tyčinek v květu je pět a jsou nitkami srostlé s korunou. Svrchní semeník má různě dlouhé čnělky, heterostylie pro zamezení samoopylení.

Vykvétá v červnu až srpnu, po odkvětu se květ stahuje pod vodu. Jeho stopka se ohýbá a kališní lístky se stahují, uzavírají oplodněný semeník. Dozraje v jednopouzdrou pukající vejčitou tobolku s mnoha plochými semeny opatřenými háčky, které se zachycují za peří ptáků nebo vydrží dlouho plavat po hladině. Rostlina se také úspěšně množí vegetativně z ulomených oddenků.[6][7]

Přírodní podmínky

Plavín štítnatý roste ve stojatých vodách rybníků, slepých říčních ramen a tůní nebo v pomalu tekoucích vodách řek s hladinou vody od 20 do 140 cm. Snáší pomalé změny ve výšce hladiny i vysychání (např. letnění rybníků), pak je schopen na bahnitém substrátu vytvořit i pozemní formu rostliny, která většinou nekvete. Nejlépe mu vyhovuje na živiny bohatá voda s tvrdším dnem, do kterého může zapustit kořeny a tím se ochránit před vyrytím rybami.[8]

Ohrožený druh

Plavín štítnatý je v ČR hodnocen jako kriticky ohrožený druh (C1t).[9] Chráněným druhem je mj. v Německu, Polsku, na Slovensku i Ukrajině.

Historicky se plavín štítnatý v naší republice nacházel zhruba v 80 lokalitách, v současnosti je k nalezení jen na 8 místech. Mezi negativní vlivy, které mají za následek téměř vymizení druhu, patří především zavedení intenzivního chovu ryb. Kapr ze dna vyrývá zakořeněné oddenky a nepůvodní býložravci amur černý i amur bílý žerou přímo rostliny. Plavín štítnatý požírají také kachny a labutě.

Tam kde se plavínu štítnatému daří tak dobře, že zaroste velkou plochu, jeho listy zastíní vodní hladinu a sníží se koncentrace kyslíku ve vodě, což má za následek úhyn ryb i dalších vodních živočichů. Proto je rybáři považován za plevel a v takovém případě se přistupuje k částečnému zkosení porostů.[4][7]

Invazní druh

V některých oblastech, jako například ve Spojených státech, je plavín štítnatý naopak považován za invazní druh[10], a v některých dokonce za "zakázaný" druh.[11]

Do USA se rozšířil pravděpodobně jako dovezená rostlina pro okrasné vodní nádrže, odkud pronikl do velkých jezer, bažin, rybníků i pomalých říčních toků a při nedostatku přirozených nepřátel se místně velice rozšířil. Škodí jednak intenzivním zastiňováním vodní hladiny a vytlačováním původní flóry a dále hustou spletí lodyh a listů, která brání plavbě.[12]

Odkazy

Reference

  1. Červený seznam IUCN 2018.1. 5. července 2018. Dostupné online. [cit. 2018-08-10]
  2. www.biolib.cz
  3. data.gbif.org
  4. a b www.sagittaria.cz
  5. HASSLER, Markus. Catalogue of Life: Nymphoides peltata [online]. Naturalis biodiverzity Center, Leiden, NL, rev. 11.2018 [cit. 2010-11-30]. Dostupné online. (anglicky)
  6. botanika.wendys.cz
  7. a b www.kvetenacr.cz
  8. rostliny.prirodou.cz
  9. Červený seznam květin ČR
  10. Invazivní rostliny v Connecticat
  11. Zakázané rostliny v Massachusetts
  12. www.issg.org

Externí odkazy

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Plavín štítnatý: Brief Summary ( Czech )

provided by wikipedia CZ
 src= Změť lodyh plavínu štítnatého

Plavín štítnatý (Nymphoides peltata), někdy také nazývaný plavín leknínovitý, je vytrvalá sladkovodní bylina z čeledi vachtovitých, rostoucí ve stojatých nebo mírně tekoucích vodách.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Europäische Seekanne ( German )

provided by wikipedia DE

Die Europäische Seekanne (Nymphoides peltata) ist eine Wasserpflanze aus der Gattung der Seekannen (Nymphoides) in der Familie der Fieberkleegewächse (Menyanthaceae).

Erscheinungsbild

Es handelt sich um eine ausdauernde krautige Pflanze mit langem, kriechenden Wurzelstock. Die Europäische Seekanne oder Teichkanne hat 80 bis 150 cm lange, flutende Stängel, an deren oberem Ende sich wechselständige Laubblätter befinden, die auf der Wasseroberfläche schwimmen. Diese sind kahl und oval bis fast kreisrund, mit einer Länge von 7 bis 13 cm; ihre Oberseite ist grün glänzend. An der Unterseite sind die Blätter graugrün bis rötlich. Dort befinden sich auch kleine Pünktchen, die sogenannten Hydropoten oder „Wassertrinker“, mit denen die Pflanze in der Lage ist, im Wasser gelöste Nährstoffe aufzunehmen. Ohne Blüten kann die Art aufgrund der Blattform leicht mit kleinen Seerosen verwechselt werden.

 src=
Blüte der Seekanne

Die Blüten sind groß, trichterförmig und tief fünflappig. Sie befinden sich ebenfalls am Ende von langen und flutenden Stielen und erscheinen in einer von zwei Hochblättern gestützten Doldenrispe. Die Kelchblätter sind lanzettlich; die fünf gelben Kronblätter haben am Rand bärtig bewimperte Zipfel. Die Blüten erscheinen von Juni bis August. Der Nektar wird am Grund des Fruchtknotens von fünf Drüsen abgesondert, die zwischen den Staubblättern liegen.

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 54.[1]

Fortpflanzung

Als Bestäuberinsekten fungieren Honigbienen und Hummeln. Nach der Bestäubung bilden sich grüne, zugespitzte und eiförmige Fruchtkapseln aus, die unter Wasser ausreifen. Reife Fruchtkapseln entlassen breitovale und strahlig gewimperte Samen, die dank ihrer Luftkammern lange schwimmfähig sind. Als Ausbreitungsstrategie nutzt die Pflanze unter anderem die Zoochorie. Im Gefieder von Wasservögeln bleiben diese Samen haften und werden von den Vögeln zu anderen Gewässern getragen. Die Pflanze ist daher in der Lage, weit auseinanderliegende Standorte zu besiedeln.

Verbreitung und Lebensraum

Die Europäische Seekanne ist im Tiefland Süd- und Mitteleuropas sowie dem klimatisch gemäßigten Asien (ostwärts bis Japan) zu finden. In Nordamerika wurde sie örtlich eingebürgert. In Deutschland ist sie eher selten anzutreffen, mit Schwerpunkten an Unterläufen großer Flüsse, in der Oberrheinebene und an der Donau. Die Seekanne ist hier eine „besonders geschützte Art“[2] und vielerorts im Rückgang.

Die Art bevorzugt stehende oder träg fließende, seichtere und sommerwarme Gewässer, die nährstoffreich sind und einen Schlamm- oder humosen Sandgrund aufweisen. Sie ist in Mitteleuropa eine Charakterart des Nymphoidetum peltatae aus dem Nymphaeion albae-Verband.[1] Als Zierpflanze in Gartenteichen erfreut sie sich großer Beliebtheit.

Literatur

Einzelnachweise

  1. a b Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. Unter Mitarbeit von Angelika Schwabe und Theo Müller. 8., stark überarbeitete und ergänzte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2001, ISBN 3-8001-3131-5, S. 750–751.
  2. Eintrag bei wisia.de
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Europäische Seekanne: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE

Die Europäische Seekanne (Nymphoides peltata) ist eine Wasserpflanze aus der Gattung der Seekannen (Nymphoides) in der Familie der Fieberkleegewächse (Menyanthaceae).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Wòdny kòblunk ( Kashubian )

provided by wikipedia emerging languages
 src=
Wòdny kòblunk z kwiatã

Wòdny kòblunk (Nymphoides peltata) – to ôrt roscënë z rodzëznë bòbkòwatëch (Menyanthaceae). Na Kaszëbach ti roscënë prawie ni ma.


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Nymphoides peltata

provided by wikipedia EN

Nymphoides peltata (syn. Villarsia nymphaeoides, Limnanthemum peltatum S.G. Gmel., Nymphoides nymphaeoides (L.) Britton, fringed water lily, yellow floating heart, floating heart, water fringe, entire marshwort) is perennial, rooted aquatic plant with floating leaves of the family Menyanthaceae.

N. peltata is native to East Asia and the Mediterranean.[2] N. peltata has spread outside its native range and now occurs in North America,[2] Ireland,[3] Sweden,[3] and New Zealand.[3] In many of its introduced regions, N. peltata is considered a noxious weed because it can form dense mats that shade out native aquatic plant species, thereby reducing biodiversity, and also inhibit recreation.[3]

Description

Nymphoides peltata

N. peltata is an aquatic bottom-rooted perennial species with underwater creeping stolons that extend up to 2 meters.[2] Each node on a stolon can produce a new shoot and roots.[4] N. peltata has cordate floating leaves that are 3-15 cm in diameter, green to yellow-green in color, have purple-tinted undersides, and are attach to submerged rhizomes.[3] The leaves have slightly wavy margins and support a lax, or loose, inflorescence of two to five yellow, five-petal flowers (2-4 cm in diameter) with fringed petal margins.[2][5] N. peltata peduncles can rise several inches out of the water.[5] Each flower produces a 1.5-2.5 cm beaked capsule which hold many flattened seeds with stiff marginal hairs.[5][6]

N. peltata is similar in appearance to Nuphar variegata and species in the genus Nymphaea.[3] N. variegata can be distinguished from N. peltata most easily by its larger leaves, which can measure up to 30 cm, and its cup-shaped flower.[7] Nymphaea have angled leaf bases as opposed to the rounded leaf bases of Nymphoides, and Nymphoides have significantly longer peduncles that support smaller flowers.[3] In order to identify different species within Nymphoides, flowers are usually required.[3]

Ecology

N. peltata is a freshwater species and does not occur in waters with an average chlorinity exceeding about 300 mg/L.[8] N. peltata is most commonly found in slow-moving rivers, lakes, ponds, and reservoirs, but it can also establish in swamps and wetlands.[3] It is also known to occur in ditches, canals, break-through pools of dikes, and backwaters, especially those subject to winter flooding.[8][9] The presence of N. peltata can signal an environment with water movement.[8]

N. peltata spreads the most aggressively in eutrophic lakes with neutral to alkaline water, but the species has also been found in oligotrophic lakes and acidic ponds.[10] It most frequently occurs in water 1 to 1.5 m deep, but it can survive in water between 0.3 and 3.0 meters deep.[8] The ideal substrate for N. peltata consists of clay or clay covered with a thin layer of sapropel.[10] N. peltata occurs in temperate environments and has even been found eastern Ontario and western Russia.[10] The northernmost limit of N. peltata is approximately the 16°C July isotherm.[9]

Depending on water temperature, N. peltata flowers between May and October in the Northern Hemisphere and between October and April in the Southern Hemisphere.[3] Each flower survives a single day, while leaves can persist from 23-43 days.[3] Seeds are released 32-60 days following the end of the flowering period and can germinate under hypoxic conditions.[11][12] In fall, the aboveground biomass of N. peltata dies, sinks to the substrate and decomposes, and the plant overwinters as dormant rhizomes.[2] These rhizomes can survive freezing temperatures up to -30°C.[10] During the winter, stolons and stems either on or buried beneath the substrate can remain dormant until spring, and some small submerged leaves measuring 1-2 cm sometimes grow on these stems.[10] After winter, the species requires light and oxygen to produce new growth and floating leaves begin to appear in spring.[11]

N. peltata can reproduce vegetatively or sexually. Fragments of one plant, including stolons, rhizomes, and leaves attached to part of a stem, can also develop into a new plant.[3] Seeds are produced either by cross or self-pollination, though self-pollination usually produces fewer and less viable seeds than cross-pollination.[13] Seed dispersal is facilitated by the semi-hydrophobia of seeds, which causes them to float on the water's surface until disturbed.[14] Seeds are suited to adhering to surfaces such as the flanks, folds of skin on digit webs, and the short feathers on the heads of waterfowl, which are hydrophobic.[14] While in flight, the marginal trichomes surround the seeds keep the seeds attached to the bird, but once again in water, the seeds detach and sink to the substrate, where germination can commence.[14] Adherence to amphibious animals and boats are two other possible dispersal mechanisms.[10] Conversely, seeds that are eaten by waterfowl or fish are completely digested and no longer viable.[15]

As an invasive species

N. peltata are commonly sold for use in ornamental water gardens.[3][10] The species is intentionally or accidentally transferred to lakes and rivers outside of its native range.[2] In the United States, the first recorded occurrence of the plant was in 1882 in Massachusetts,[3] and the plant has been sold domestically since the 1930s.[16] N. peltata has been recorded in 29 U.S. states and Washington, D.C., and it has naturalized in slow-moving waters.[2][10] In Canada, N. peltata has been found in Newfoundland, Nova Scotia, Quebec, Ontario, and British Columbia, but has not yet been naturalized.[10] N. peltata was intentionally introduced to Sweden in the early 19th century and was first recorded as a non-indigenous species in 1870.[2] Native to central and eastern Britain, N. peltata was transported around Britain and Ireland as an ornamental plant[17] and first documented in Ireland in before 1866.[3] In 1988, N. peltata was discovered in New Zealand, where it is considered a noxious weed.[3] It is also designated an invasive species in Sweden, Ireland, and parts of North America.[3]

However, while N. peltata is an invasive species outside its native range, in its indigenous to Japan where it is now classified as a vulnerable species.[3] In Spain, Belarus, and the Czech Republic, N. peltata is critically endangered, and it is endangered in Lithuania, and vulnerable in Germany and Switzerland.[1]

N. peltata can have many negative ecological and social impacts on its introduced regions. N. peltata can rapidly grow and spread to form dense patches of vegetation on the water’s surface that restrict the amount of light penetrating the surface.[2] As a result, native submerged macrophytes are excluded and biodiversity is reduced.[16] Especially if algae are shaded out, entire food webs can be disrupted by dense populations of N. peltata.[17] Dense N. peltata mats can also reduce the amount of oxygen in water and create stagnant water areas.[2] Fish and other aquatic wildlife can also be forced to relocate once N. peltata mats form.[16] N. peltata also affects internal fertilization patterns as it moves nitrogen and phosphorus up from the sediment to its floating biomass as it grows and releases these nutrients back into the ecosystem during its winter decomposition.[10]

Socially, N. peltata can negatively impact recreational activities such as boating, fishing, and swimming.[17] The presence of mats of N. peltata can also decrease the aesthetic value of waterbodies which can, in turn, depreciate property and tourism values.[3]

Control strategies

As N. peltata can propagate through fragmentation, mechanical control is a challenging strategy because it can often aid in dispersal. One approach is to cut leaf petioles one to two times each spring and summer.[18] Cutting, harvesting, and covering plants with barrier materials can sometimes result in a successful control effort.[18] Hand raking can be a viable strategy in very localized areas.[3] However, dredging is not an effective method as roots and rhizomes can survive mechanical dredging.[18]

There are no known effective biological control agents for N. peltata. While grass carp may feed on parts of N. peltata, the fish usually first consumes submerged macrophytes and has not been shown to feed on N. peltata.[18]

Glyphosate applied to floating leaves after emergence during late spring or summer has been used as a chemical control for N. peltata.[18] Nonetheless, repeated applications are necessary,[18] and spraying floating leaves shows 40-50% control for a single season.[3] Dichlobenil is more effective than glyphosate in controlling N. peltata.[3] The application of the chemical in the spring during emergence coupled with mechanical removal of floating leaves and repeated dichlobenil applications has been successful.[3] However, the producers of dichlobenil advise not to treat more than 20% of a waterbody and to not treat areas where flow exceeds 90m/hour.[3] In Ireland, dichlobenil is no longer legally allowed to be used near or in waterbodies as it can potentially harm other aquatic organisms such as fish.[17]

Other

N. peltata is an edible plant. Leaves and flowers are cooked as a potherb, and so are the stems, but only the interior of the stem is eaten.[19] Seeds are ground and used for other culinary purposes.[19] The fresh leaves are commonly used to treat headaches.

References

  1. ^ a b Lansdown, R.V. (2014). "Nymphoides peltata". IUCN Red List of Threatened Species. 2014: e.T164309A42398483. doi:10.2305/IUCN.UK.2014-1.RLTS.T164309A42398483.en. Retrieved 12 November 2021.
  2. ^ a b c d e f g h i "Nymphoides peltata (S.G. Gmel.) Kuntze". USGS. Retrieved 24 March 2018.
  3. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x Nault, Michelle E.; Mikulyuk, Allison. "Yellow Floating Heart (Nymphoides peltata): A Technical Review of Distribution, Ecology, Impacts, and Management" (PDF). Wisconsin DNR. Retrieved 24 March 2018.
  4. ^ "Nymphoides peltata". The Global Invasive Species Database. Retrieved 24 March 2018.
  5. ^ a b c "Nymphoides peltata (S.G. Gmel.) Kuntze". University of Michigan Herbarium. Archived from the original on 22 November 2016. Retrieved 22 November 2016.
  6. ^ Sivarajan, V. V .; Joseph, K. T. (1993). "The genus Nymphoides Seguier (Menyanthaceae) in India". Aquatic Botany. 45 (2–3): 145–170. doi:10.1016/0304-3770(93)90019-s.
  7. ^ "Yellow Floating Heart" (PDF). Indiana Department of Natural Resources. Retrieved 25 March 2018.
  8. ^ a b c d Van der Velder, G.; Giesen, T. G.; Van der Heijden, L. (1979). "Structure, biomass and seasonal changes in biomass of Nymphoides peltata (Gmel.) O. Kuntze (Menyanthaceae), a preliminary study". Aquatic Botany. 7: 279–399. doi:10.1016/0304-3770(79)90029-9.
  9. ^ a b Van der Voo, E. E.; Westhoff, V. (1961). "An autecological study of some limnophytes and helophytes in the area of the large rivers". Wentia. 5 (163–258).
  10. ^ a b c d e f g h i j Darbyshire, S. J.; Francis, A. (2008). "The Biology of Invasive Alien Plants in Canada. 10. Nymphoides peltata (S. G. Gmel.) Kuntze". Canadian Journal of Plant Science. 88 (4): 811–829. doi:10.4141/cjps07208.
  11. ^ a b Smits, A. J. M.; Van Avesaath, P. H.; Van der Velde, G. (1990). "Germination requirements and seed banks of some nymphaeid macrophytes: Nymphaea alba L., Nuphar lutea (L.) Sm. and Nymphoides peltata (Gmel.) O. Kuntze". Freshwater Biology. 24 (2): 315–326. doi:10.1111/j.1365-2427.1990.tb00712.x.
  12. ^ Van der Velde, G.; Van der Heijden, L. A. (1981). "The floral biology and seed production of Nymphoides peltata (Gmel.) O. Kuntze (Menyanthaceae)". Aquatic Botany. 10: 261–293. doi:10.1016/0304-3770(81)90027-9.
  13. ^ Ornduff, R. (1996). "The origin of dioecism from heterostyly in Nymphoides (Menyanthaceae)". Evolution. 20 (3): 309–314. doi:10.1111/j.1558-5646.1966.tb03368.x. PMID 28562972. S2CID 40969352.
  14. ^ a b c Cook, C. D. K. (1990). "Seed dispersal of Nymphoides peltata (S.G. Gmelin) O. Kuntze (Menyanthaceae)". Aquatic Botany. 37 (4): 325–340. doi:10.1016/0304-3770(90)90019-h.
  15. ^ Smits, A. J. M.; Van Ruremonde, R.; Van der Velde, G. (1989). "Seed dispersal of three nymphaeid macrophytes". Aquatic Botany. 35 (2): 167–180. doi:10.1016/0304-3770(89)90103-4.
  16. ^ a b c "Weed Risk Assessment for Nymphoides peltata (S. G. Gmel.) Kuntze (Menyanthaceae) – Yellow floating heart" (PDF). U.S. Department of Agriculture. Retrieved 25 March 2018.
  17. ^ a b c d Kelly, J.; Maguire, C. M. "Fringed Water Lily (Nymphoides peltata) Invasive Species Action Plan" (PDF). Invasive Species Ireland. Retrieved 25 March 2018.
  18. ^ a b c d e f DiTomaso, J. M.; Kyser, G. B. "Weed Control in Natural Areas in the Western United States: Yellow floatingheart" (PDF). Weed Research and Information Center, University of California. Retrieved 24 March 2018.
  19. ^ a b Lim, T. K. (2014). Edible Medicinal and Non Medicinal Plants: Volume 8, Flowers. Springer.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Nymphoides peltata: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Nymphoides peltata (syn. Villarsia nymphaeoides, Limnanthemum peltatum S.G. Gmel., Nymphoides nymphaeoides (L.) Britton, fringed water lily, yellow floating heart, floating heart, water fringe, entire marshwort) is perennial, rooted aquatic plant with floating leaves of the family Menyanthaceae.

N. peltata is native to East Asia and the Mediterranean. N. peltata has spread outside its native range and now occurs in North America, Ireland, Sweden, and New Zealand. In many of its introduced regions, N. peltata is considered a noxious weed because it can form dense mats that shade out native aquatic plant species, thereby reducing biodiversity, and also inhibit recreation.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Nymphoides peltata ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El falso nenúfar amarillo (Nymphoides peltata) es una planta acuática de la familia Menyanthaceae nativa de Eurasia. Tiene hojas flotantes cordadas que sostienen una inflorescencia laxa de flores amarillas. El fruto es una cápsula que contiene muchas semillas aplanadas con pelos marginales rígidos.[1]

Se encuentra comúnmente en estanques y cuerpos de agua de movimiento lento. No puede crecer a la sombra y debe tener un cuerpo de agua relativamente profundo. Las flores florecen de julio a septiembre, mientras que las semillas maduran de agosto a octubre.

Las flores de N. peltata son heteroestiladas y débilmente autoincompatibles.

Usos

MakKerkiniSeekanne01.jpg

Nymphoides peltata es una planta comestible. Las hojas se cocinan como verdura, y también lo son los tallos, pero solo se come el interior del tallo. Las flores también se cocinan. Las semillas se muelen y se usan para otros fines culinarios. Las hojas frescas se usan comúnmente para tratar dolores de cabeza.

Se vende comúnmente para su uso en jardines ornamentales con cuerpos de agua (fuentes, estanques..). Sin embargo, fuera de su lugar nativo puede convertirse en una hierba nociva y molesta. Nymphoides peltata se ha convertido en un problema creciente en Michigan, donde ha sido declarada como una especie invasora por el Departamento de Michigan] de recursos naturales. [2]​ Se ha convertido en un problema como especie invasora debido a la facilidad con que se propagan sus semillas a través del agua en movimiento. Se controla físicamente arrancándolas a mano. [3]

Referencias

  1. «Nymphoides peltata - Michigan Flora». michiganflora.net. Archivado desde el original el 22 de noviembre de 2016. Consultado el 19 de abril de 2018.
  2. «DNR - Lista de vigilancia de especies invasoras de Michigan». Consultado el 22 de noviembre de 2016.
  3. Symbol = NYPE «Perfil de las plantas para Nymphoides peltata ( corazón flotante amarillo )». Consultado el 22 de noviembre de 2016.
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Nymphoides peltata: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

El falso nenúfar amarillo (Nymphoides peltata) es una planta acuática de la familia Menyanthaceae nativa de Eurasia. Tiene hojas flotantes cordadas que sostienen una inflorescencia laxa de flores amarillas. El fruto es una cápsula que contiene muchas semillas aplanadas con pelos marginales rígidos.​

Se encuentra comúnmente en estanques y cuerpos de agua de movimiento lento. No puede crecer a la sombra y debe tener un cuerpo de agua relativamente profundo. Las flores florecen de julio a septiembre, mientras que las semillas maduran de agosto a octubre.

Las flores de N. peltata son heteroestiladas y débilmente autoincompatibles.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Lammikki ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Lammikki (Nymphoides peltata) on vedessä kasvava monivuotinen keltakukkainen raatekasvi.

Ulkonäkö

Lammikki on kelluvavartinen ja kasvaa 80–150 senttimetriä pitkäksi. Sen lehdet ovat herttamaiset, pitkäruotiset, 3–10 cm leveät ja alta punapilkkuiset. Lammikin kukan teriö on 3–4 cm leveä ja väriltään keltainen. Teriön sisäpinta on karvainen ja reuna ripsinen. Hedelmänä on suippo, munamainen kahden senttimetrin mittainen kota.[2] Ulkonäöltään lammikki muistuttaa vähän kilpukkaa.

Levinneisyys

Lammikki kasvaa alkuperäisenä Keski-Euroopassa ja Aasiassa. Se on Euroopassa levinnyt tulokaslajina pohjoisemmaksi, muun muassa Tanskaan ja Etelä-Ruotsiin, missä se kasvaa runsasravinteisissa järvissä ja lammissa.[3][2]

Havainnot Suomessa

Suomessa lammikki tavattiin ensimmäisen kerran luonnonvaraisena Littoistenjärvessä syksyllä 2012. Esiintymä pyrittiin poistamaan välittömästi, koska laji on muualla luontaisen esiintymisalueensa ulkopuolella osoittautunut haitalliseksi vieraslajiksi. Hyvin menestyessään se voi muodostaa veden pinnalle tiheää kasvustoa, mikä aiheuttaa happikatoa ja veden laadun huononemista. Se voi myös syrjäyttää luontaisia kasvilajeja.[4][5] Myöhemmin syksyllä lammikkia löydettiin myös Aurajoesta Vanhalinnan yläpuolelta, Naantalin Luolalanjärvestä ja Maskusta.[6] Vuonna 2013 lammikki levisi myös Haunisten altaan matalikoille Raisiossa.[7]

Lähteet

  1. Lansdown, R.V.: Nymphoides peltata IUCN Red List of Threatened Species. Version 2016.1. 2014. International Union for Conservation of Nature, IUCN, Iucnredlist.org. Viitattu 16.8.2016. (englanniksi)
  2. a b Mossberg, B. & Stenberg, L.: Suuri Pohjolan kasvio, 2. painos, s. 474. Suomentanut Vuokko, S. & Väre, H. Helsinki: Tammi, 2005. ISBN 951-31-2924-1.
  3. Den virtuella floran: Sjögull (Nymphoides peltata) (ruotsiksi)
  4. Uusi tulokaslaji pyrkii Suomen luontoon Turun Sanomat. 27.9.2012. Viitattu 3.10.2012.
  5. Haitallista tulokaslajia kitkettiin Littoisissa Turun Sanomat. 1.10.2012. Viitattu 3.10.2012.
  6. Ann-Mari Rannikko: Haitallista lammikkia löytynyt lisää. Turun Sanomat, 3.10.2012, s. 7.
  7. TSTV Luonto Plus ohjelma Haunisten altaalta. Turun Sanomat. 20.8.2013. Viitattu 20.8.2013.

Aiheesta muualla

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Lammikki: Brief Summary ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Lammikki (Nymphoides peltata) on vedessä kasvava monivuotinen keltakukkainen raatekasvi.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Nymphoides peltata ( French )

provided by wikipedia FR

Nymphoides peltata (syn. Villarsia nymphaeoides, Limnanthemum peltatum SG Gmel., Nymphoides nymphaeoides (L.) Britton), communément appelé nénuphar frangé, cœur flottant jaune, cœur flottant ou encore frange d'eau, est une plante aquatique de la famille des Menyanthaceae, enracinée, vivace, avec des feuilles flottantes.

N. peltata est originaire d'Asie de l'Est et de la Méditerranée[2]. C'est la seule espèce du genre Nymphoides que l'on puisse trouver dans les régions tempérées[3]. N. peltata s'est répandue en dehors de son aire de répartition d'origine, jusqu'en Amérique du Nord[2], en Irlande[3], en Suède[3] et en Nouvelle-Zélande[3]. N. peltata est considérée comme une plante invasive dans bon nombre des régions où elle a été introduite, car elle étouffe les espèces de plantes aquatiques indigènes et peut former des tapis denses, réduisant ainsi la biodiversité et empêchant les activités de loisir[3].

Description

N. peltata est une espèce aquatique vivace à racine enracinée avec des stolons rampants au fond de l'eau jusqu'à 2 mètres de profondeur[2]. Chaque nœud sur un stolon peut produire une nouvelle pousse et de nouvelles racines[4]. Les feuilles de N. peltata qui flottent sur l'eau sont cordées et ont un diamètre de 15 cm, une couleur verte à jaune-verte, un dessous teinté de pourpre et elles se fixent aux rhizomes au fond de l'eau[3]. Les feuilles ont des bords légèrement ondulés et supportent une inflorescence relâchée ou lâche de deux à cinq fleurs jaunes à cinq pétales (4 cm de diamètre) avec des bords de pétales frangés[2],[5]. Les pédoncules de N. peltata peuvent s'élever de plusieurs centimètres hors de l'eau[5]. Chaque fleur produit une capsule à bec de 2,5 cm contenant de nombreuses graines aplaties avec des poils marginaux raides[5],[6].

N. peltata est semblable en apparence à Nuphar variegata et aux espèces du genre Nymphaea[3]. N. variegata se distingue le plus facilement de N. peltata par ses feuilles plus grandes, pouvant mesurer jusqu'à 30 cm et sa fleur en forme de coupe[7]. Les nymphacées ont des bases de feuilles inclinées, par opposition aux bases arrondies des nymphoïdes, et les nymphoïdes ont des pédoncules nettement plus longs qui supportent des fleurs plus petites[3]. Pour identifier différentes espèces au sein de Nymphoides, des fleurs sont généralement nécessaires[3].

Écologie

MakKerkiniSeekanne01.jpg

N. peltata est une espèce d'eau douce et ne se rencontre pas dans les eaux avec une salinité moyenne supérieure à environ 300 mg/l[8]. N. peltata est le plus souvent trouvé dans les rivières, les lacs, les étangs et les réservoirs au débit lent, mais il peut également s'établir dans les marécages et les zones humides[3]. On sait également qu'elle peut aussi pousser dans les fossés, les canaux, les flaques de digues percées et les mares, en particulier celles exposées aux inondations hivernales[8],[9]. La présence de N. peltata peut signaler un environnement dans lequel l'eau circule[8].

N. peltata se propage de la manière la plus agressive dans les lacs eutrophiques aux eaux neutres à alcalines, mais l’espèce a également été trouvée dans les lacs oligotrophiques et les étangs acides[10]. N. peltata survient le plus souvent dans des eaux de 1,5 m de profondeur, mais elle peut survivre dans des eaux de 3,0 [9]. Le substrat idéal pour N. peltata est constitué d'argile ou d'argile recouverte d'une fine couche de sapropèle[10]. N. peltata est présent dans les environnements tempérés et a même été trouvé dans l'est de l'Ontario et dans l'ouest de la Russie[10]. La limite la plus septentrionale de N. peltata est aux environs de l'isotherme de juillet à 16 °C[9].

Selon la température de l'eau, N. peltata fleurit entre mai et octobre dans l'hémisphère nord et entre octobre et avril dans l'hémisphère sud[3]. Chaque fleur survit une journée, alors que les feuilles peuvent persister de 23 à 43 [3]. Les graines sont libérées 32 à 60 hypoxiques[11],[12]. En automne, la biomasse aérienne de N. peltata meurt, s'enfonce dans le substrat et se décompose. La plante hiverne alors sous forme de rhizomes en sommeil[2]. Ces rhizomes peuvent survivre à des températures de gel allant jusqu'à −30 °C[10]. En hiver, les stolons et les tiges, sur ou sous le substrat, peuvent rester en dormance jusqu'au printemps et certaines petites feuilles submergées de 2 cm poussent parfois sur ces tiges[10]. Après l'hiver, l'espèce a besoin de lumière et d'oxygène pour produire une nouvelle croissance et des feuilles flottantes commencent à apparaître au printemps[11].

N. peltata peut se reproduire par voie végétative ou sexuelle. Les fragments d'une plante, notamment les stolons, les rhizomes et les feuilles attachées à une partie de la tige, peuvent également devenir une nouvelle plante[3]. Les graines sont produites soit par pollinisation croisée, soit par autopollinisation, bien que l'auto-pollinisation produise généralement moins de graines viables que la pollinisation croisée[13]. La dispersion des graines est facilitée par leur semi-hydrophobie, qui leur permet de flotter à la surface de l'eau jusqu'à ce qu'elles soient perturbées[14]. Les graines sont adaptées pour adhérer à des surfaces telles que les flancs, les plis de peau interdigitaux et les petites plumes de la tête des oiseaux aquatiques, qui sont hydrophobes[14]. En vol, les trichomes marginaux qui entourent les graines, les maintiennent attachées à l'oiseau, mais une fois retournées dans l'eau, les graines se détachent et s'enfoncent dans le substrat, où la germination peut commencer[14]. L'adhérence aux animaux amphibies et aux bateaux est un autre moyen de dispersion[10]. Inversement, les graines mangées par les canards, les oies ou les poissons sont complètement digérées et ne sont plus viables[15].

Espèce invasive

Thalersee Neusäß 03.jpg

N. peltata est couramment vendu pour l'ornement de jardins d'eaux[3],[10]. L'espèce est transférée intentionnellement ou accidentellement vers des lacs et des rivières situés en dehors de son aire de répartition naturelle[2]. Aux États-Unis, la première apparition de la plante enregistrée est faite en 1882 dans le Massachusetts[3], et elle est vendue sur le marché intérieur depuis les années 1930[16]. N. peltata a été observé dans 29 États américains et à Washington D.C., et s'est naturalisé dans des eaux à faible vitesse de circulation[2],[10]. Au Canada, N. peltata a été trouvé à Terre-Neuve, en Nouvelle-Écosse, au Québec, en Ontario et en Colombie-Britannique, mais n'a pas encore été naturalisé[10]. N. peltata a été introduit intentionnellement en Suède au début du XIXe siècle et a été répertorié pour la première fois en tant qu'espèce non autochtone en 1870[3]. Originaire du centre et de l'est de la Grande-Bretagne, N. peltata a été transporté comme plante ornementale autour de la Grande-Bretagne et de l'Irlande[17] et a été documenté pour la première fois en Irlande avant 1866[3]. En 1988, N. peltata a été découvert en Nouvelle-Zélande, où il est considéré comme une mauvaise herbe nuisible[3]. Il est également désigné espèce envahissante en Suède, en Irlande et dans certaines régions d'Amérique du Nord[3].

Cependant, alors que N. peltata est une espèce envahissante située en dehors de son aire de répartition d'origine, elle est maintenant classée au Japon, où elle est considérée comme une espèce vulnérable[3]. En Espagne, en Biélorussie et en République tchèque, N. peltata est en danger critique d'extinction, en danger en Lituanie et vulnérable en Allemagne et en Suisse[18].

N. peltata peut avoir de nombreux impacts écologiques et sociaux négatifs sur ses régions introduites. N. peltata peut rapidement croître et s’étendre pour former des plaques de végétation denses à la surface de l’eau qui limitent la quantité de lumière entrant dans l'eau[2]. En conséquence, les macrophytes immergés indigènes sont exclus et la biodiversité est réduite[16]. Les populations denses de N. peltata peuvent être perturbées par des populations denses de réseaux trophiques, en particulier si les algues sont ombrées[17]. Les tapis de N. peltata peuvent également réduire la quantité d'oxygène dans l'eau et créer des zones d'eaux stagnantes[2]. Les poissons et autres espèces aquatiques peuvent également être forcés de se déplacer une fois que les tapis de N. peltata se forment[16]. N. peltata a également une incidence sur les schémas de fertilisation internes, car il transporte l'azote et le phosphore des sédiments vers sa biomasse flottante au fur et à mesure de sa croissance et libère ces nutriments dans l'écosystème lors de sa décomposition hivernale[10].

Sur le plan social, N. peltata peut avoir un impact négatif sur les activités de loisirs telles que la navigation de plaisance, la pêche et la natation[17]. La présence de nappes de N. peltata peut également réduire la valeur esthétique des étendues d’eau, ce qui peut à son tour déprécier les valeurs immobilières et touristiques[3].

Stratégie de contrôle

Comme N. peltata peut se propager par fragmentation, le contrôle mécanique est une stratégie difficile, car il peut souvent aider à sa dispersion. Une approche plus efficace consiste à couper les pétioles des feuilles une à deux fois chaque printemps et chaque été[19]. Couper, récolter et recouvrir les plantes avec des matériaux de barrière peut parfois aboutir à un effort de contrôle réussi[19]. Le ratissage manuel peut être une stratégie viable dans des zones très localisées[3]. Cependant, le dragage n'est pas une méthode efficace car les racines et les rhizomes peuvent survivre au dragage mécanique[19].

 src=
Carpe de roseau (Ctenopharyngodon idella)

Il n’existe aucun agent de lutte biologique efficace contre N. peltata. Bien que la Carpe de roseau puisse se nourrir de parties de N. peltata, le poisson consomme généralement d'abord les macrophytes immergés et il n'a pas été démontré que ce dernier se nourrissait de N. peltata[19].

Le glyphosate appliqué aux feuilles flottantes après leur émergence vers la fin du printemps ou en été, a été utilisé comme moyen de lutte chimique contre N. peltata[19]. Néanmoins, des applications répétées sont nécessaires[19] et la pulvérisation des feuilles permet un contrôle de 40 à 50% pour une seule saison[3]. Le dichlobénil est plus efficace que le glyphosate pour contrôler N. peltata[3]. L'application du produit chimique au printemps pendant l'émergence des feuilles, associée à l'élimination mécanique des feuilles et à l'application répétée de dichlobénil a été efficace[3]. Cependant, les producteurs de dichlobénil conseillent de ne pas traiter plus de 20% d'un plan d'eau et de ne pas traiter les zones où le débit dépasse 90 m/heure[3]. En Irlande, le dichlobénil n'est plus légalement autorisé à être utilisé à proximité ou dans des étendues d'eau, car il peut potentiellement nuire aux autres organismes aquatiques tels que les poissons[17].

Autre

N. peltata est une plante comestible. Les feuilles et les fleurs sont cuites comme une plante potagère, de même que les pétioles, mais ils doivent être épluchés[20]. Les graines sont moulues et utilisées à d'autres fins culinaires[20]. Les feuilles fraîches sont couramment utilisées pour traiter les maux de tête[20].

Notes et références

  • (en) Cet article est partiellement ou en totalité issu de l’article de Wikipédia en anglais intitulé .
  1. IPNI. International Plant Names Index. Published on the Internet http://www.ipni.org, The Royal Botanic Gardens, Kew, Harvard University Herbaria & Libraries and Australian National Botanic Gardens., consulté le 13 juillet 2020
  2. a b c d e f g h et i Nymphoides peltata (S.G. Gmel.) Kuntze, USGS,consulté le 24 mers 2018.
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y et z Michelle E. Nault, Allison Mikulyuk, (pdf) Yellow Floating Heart (Nymphoides peltata): A Technical Review of Distribution, Ecology, Impacts, and Management, Wisconsin DNR, consulté le 24 mars 2018.
  4. "Nymphoides peltata", The Global Invasive Species Database consulté le 24 mars 2018.
  5. a b et c Nymphoides peltata (S.G. Gmel.) Kuntze, University of Michigan Herbarium, consulté le 22 novembre 2016.
  6. V. V . Sivarajan, K. T. Joseph, The genus Nymphoides Seguier (Menyanthaceae) in India, Aquatic Botany, 1993, vol. 45, p. 145–170. .
  7. (pdf) "Yellow Floating Heart", Indiana Department of Natural Resources, consulté le 25 mars 2018.
  8. a b et c G. Van der Velder, T. G. Giesen, L. Van der Heijden, Structure, biomass and seasonal changes in biomass of Nymphoides peltata (Gmel.) O. Kuntze (Menyanthaceae), a preliminary study, Aquatic Botany, 1979, vol. 7, p. 279–399. .
  9. a b et c E. E. Van der Voo, V. Westhoff, An autecological study of some limnophytes and helophytes in the area of the large rivers, Wentia, 1961, vol. 5, p. 163–258.
  10. a b c d e f g h i et j S. J. Darbyshire, A. Francis, The Biology of Invasive Alien Plants in Canada. 10. Nymphoides peltata (S. G. Gmel.) Kuntze, Canadian Journal of Plant Science, 2008, vol. 88, p. 811–829. .
  11. a et b A. J. M. Smits, P. H. Van Avesaath, G. Van der Velde, Germination requirements and seed banks of some nymphaeid macrophytes: Nymphaea alba L., Nuphar lutea (L.) Sm. and Nymphoides peltata (Gmel.) O. Kuntze, Freshwater Biology, 1990, vol. 24, p. 315–326. .
  12. G. Van der Velde, L. A. Van der Heijden, The floral biology and seed production of Nymphoides peltata (Gmel.) O. Kuntze (Menyanthaceae), Aquatic Botany, 1981, vol. 10, p. 261–293. .
  13. R. Ornduff, The origin of dioecism from heterostyly in Nymphoides (Menyanthaceae), Evolution,1996, vol. 20(3), p. 309–314. , PMID 28562972.
  14. a b et c C. D. K. Cook, Seed dispersal of Nymphoides peltata (S.G. Gmelin) O. Kuntze (Menyanthaceae), Aquatic Botany, 1990, vol. 37, p. 325–340. .
  15. A. J. M.Smits, R. Van Ruremonde, G. Van der Velde, Seed dispersal of three nymphaeid macrophytes, Aquatic Botany. 1989, vol. 35, p. 167–180. .
  16. a b et c (pdf) "Weed Risk Assessment for Nymphoides peltata (S. G. Gmel.) Kuntze (Menyanthaceae) – Yellow floating heart", U.S. Department of Agriculture, consulté le 25 mars 2018.
  17. a b c et d J. Kelly, C. M. Maguire, (pdf) Fringed Water Lily (Nymphoides peltata) Invasive Species Action Plan, Invasive Species Ireland, consulté le 25 mas 2018.
  18. R. V. Lansdown, Nymphoides peltata, The IUCN Red List of Threatened Species, consulté le 25 mars 2018.
  19. a b c d e et f J. M. DiTomaso, G. B. Kyser, (pdf) Weed Control in Natural Areas in the Western United States: Yellow floatingheart, Weed Research and Information Center, University of California, consulté le 24 mars 2018.
  20. a b et c T. K. Lim, Edible Medicinal and Non Medicinal Plants, 2014, vol. 8, Flowers, Springer.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Nymphoides peltata: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Nymphoides peltata (syn. Villarsia nymphaeoides, Limnanthemum peltatum SG Gmel., Nymphoides nymphaeoides (L.) Britton), communément appelé nénuphar frangé, cœur flottant jaune, cœur flottant ou encore frange d'eau, est une plante aquatique de la famille des Menyanthaceae, enracinée, vivace, avec des feuilles flottantes.

N. peltata est originaire d'Asie de l'Est et de la Méditerranée. C'est la seule espèce du genre Nymphoides que l'on puisse trouver dans les régions tempérées. N. peltata s'est répandue en dehors de son aire de répartition d'origine, jusqu'en Amérique du Nord, en Irlande, en Suède et en Nouvelle-Zélande. N. peltata est considérée comme une plante invasive dans bon nombre des régions où elle a été introduite, car elle étouffe les espèces de plantes aquatiques indigènes et peut former des tapis denses, réduisant ainsi la biodiversité et empêchant les activités de loisir.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Scéithín uisce ( Irish )

provided by wikipedia GA

Is planda é an scéithín uisce.

 src=
Is síol é an t-alt seo. Cuir leis, chun cuidiú leis an Vicipéid.
Má tá alt níos forbartha le fáil i dteanga eile, is féidir leat aistriúchán Gaeilge a dhéanamh.


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Údair agus eagarthóirí Vicipéid
original
visit source
partner site
wikipedia GA

Wšědny wódny bónčk ( Upper Sorbian )

provided by wikipedia HSB

Wšědny wódny bónčk (Nymphoides peltata) je rostlina ze swójby kótwicowych rostlinow (Menyanthaceae).

Wopis

Wšědny wódny bónčk je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 80 hač do 150 cm. Rostlina je zmjerzkokruta.

Łopjena

Łopjena su kožane, błyšćate a kulojte, docpěwaja wulkosć wot 3 hač do 10cm. Wobšěrne nerwy ze centruma won běža.

Kćenja

Kćěje wot meje hač do junija. Złotožołte kćenja jenož mało z wody wusahuja, docpěwaja wulkosć wot 3 hač do 3 cm. Kćenja maja 5 wupřestrětych kónčkow. Kroma krónowych łopješka njese trodle.

Symjenja

Symjenja so přez wodowy prud rozšěrja. Nimo toho při pjerju, pysku a płuwanskej koži wódnych ptačkow wisajo wostanu, jeli ptačk wodu wopušći.

Stejnišćo

Rosće w stejacych abo pomału bězatych, wutkatych, ćopłych wodźiznach.

Rozšěrjenje

Rostlina je w dźělach Europy a w Japanskej rozšěrjena.

Wužiwanje

Nóžki

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 50, pod hesłom bónčk.
  2. W internetowym słowniku: Seekanne

Žórła

  • Botanica, Einjährige und mehrjährige Pflanzen, Über 2000 Pflanzenporträts, ISBN 978-3-8331-4469-1, strona 602 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 286 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kubát, K. (Hlavní editor): Klíč ke květeně České republiky. Academia, Praha (2002)
  • Lajnert, Jan: Rostlinske mjena. Serbske. Němske. Łaćanske. Rjadowane po přirodnym systemje. Volk und Wissen Volkseigener Verlag Berlin (1954)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)

Eksterne wotkazy

Commons
Hlej wotpowědne dataje we Wikimedia Commons:
Wšědny wódny bónčk
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia HSB

Wšědny wódny bónčk: Brief Summary ( Upper Sorbian )

provided by wikipedia HSB

Wšědny wódny bónčk (Nymphoides peltata) je rostlina ze swójby kótwicowych rostlinow (Menyanthaceae).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia HSB

Nymphoides peltata ( Italian )

provided by wikipedia IT

Il limnantemio (Nymphoides peltata (S.G. Gmel.) Kuntze, 1891) è una pianta acquatica della famiglia Menyanthaceae.[1]

Descrizione

Menyanthaceae sp Sturm5.jpg

È una pianta acquatica idrofita radicante, fissata al substrato mediante un lungo e sottile rizoma, da cui si originano fusti lunghi da pochi centimetri a quasi 2 metri.[2]
Le foglie, cuoriformi, di diametro fino a 12 cm, galleggiano sulla superficie dell'acqua; per il loro aspetto ricordano quelle delle ninfee, ma la somiglianza è frutto di mera convergenza evolutiva.
I fiori, sorretti da peduncoli lunghi fino a 10 cm che originano dall'ascella foliare, sono di colore giallo, con corolla composta da 5 petali dal margine finemente sfrangiato. Fioriscono da giugno ad agosto.
Il frutto è una capsula lunga 2,5 cm, che a deiscenza libera numerosi piccoli semi appiattiti, con un margine alato che ne facilita la dispersione.

Distribuzione e habitat

L'areale originario della pianta è eurasiatico, ma la sua diffusione come pianta ornamentale già a partire dal XIX secolo ne ha facilitato la propagazione anche in Nord America, ove è considerata una specie invasiva.[3]
In Italia la sua presenza è limitata alla Val Padana e a poche aree umide della Toscana, del Lazio e della Sardegna.[2]

Predilige acque poco profonde, stagnanti o con leggera corrente.

Note

  1. ^ Nymphoides peltata, in The Plant List. URL consultato il 10 settembre 2012.
  2. ^ a b Ninfoide, Limnantemio - Nymphoides peltata, in Flora delle aree umide della Toscana. URL consultato l'11 settembre 2012 (archiviato dall'url originale il 21 ottobre 2007).
  3. ^ Nymphoides peltata, in Nonindigenous Aquatic Species, U.S. Department of the Interior. URL consultato l'11 settembre 2012 (archiviato dall'url originale il 7 marzo 2012).

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Nymphoides peltata: Brief Summary ( Italian )

provided by wikipedia IT

Il limnantemio (Nymphoides peltata (S.G. Gmel.) Kuntze, 1891) è una pianta acquatica della famiglia Menyanthaceae.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Vandeninė plaumuonė ( Lithuanian )

provided by wikipedia LT

Vandeninė plaumuonė (lot. Nymphoides peltata, vok. Europäische Seekanne) – puplaiškinių (Menyanthaceae) šeimos augalų rūšis.

Augalas turi ilgą, iki 1,6 m šliaužiantį šakniastiebį. Auga stovinčiame ir lėtai tekančiame vandenyje. Žiedai po 3-6 susitelkę į nedidelius skėtiškus žiedynus lapų pažastyse, iškilę virš vandens. Vainikėlis ryškiai geltonas. Žydi lieposrugpjūčio mėn.

Lietuvoje retas, randamas tik vakarinėje respublikos dalyje. Rūšis įrašyta į Lietuvos raudonąją knygą.


Vikiteka

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visit source
partner site
wikipedia LT

Watergentiaan ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

De watergentiaan (Nymphoides peltata) is een plant uit de watergentiaanfamilie (Menyanthaceae). De plant komt van nature voor in Noordwest-Europa. Het is een overblijvende waterplant. De plant groeit in 25-80 cm diep water.

De watergentiaan lijkt op een waterlelie, maar er zijn enkele duidelijke verschillen. De bladvorm, ingesneden hartvormig, lijkt er het meest op, maar is bij de watergentiaan veel kleiner dan bij een waterlelie. Ook is de onderzijde vaak rood aangelopen. De plant behoort tot dezelfde familie als van het waterdrieblad (Menyanthes trifoliata). De ondergedoken bladeren zijn meer spatelvormig. De onderwaterdelen van de plant hebben op 'pukkels' lijkende groepen cellen, die voedsel uit het water opnemen.

De gele (soms witte) bloemen hebben gekartelde kroonbladen en wijken hierdoor sterk af van een waterlelie. De bloemen staan op een 5-10 cm hoog steeltje boven het water, vaak in kleine groepjes. De bloeitijd loopt van juli tot augustus, soms tot de eerste helft van september.

De bloemen zijn eendagsbloemen: na een dag trekt de plant de bloemen weer onderwater en stuurt nieuwe knoppen naar boven de oppervlakte. Hierdoor blijft de plant vrij lang bloeien.

De verspreiding vindt allereerst plaats via de wortelstokken. Deze dunne wortels kruipen tot 80 cm diep over de bodem. De jonge plantjes die hieraan ontstaan, laten los en drijven naar de oppervlakte van het water.

Voorkomen

In het midden van Nederland en ook in delen van België komt de plant vrij regelmatig voor. De soort ontbreekt in Zeeland en op de Waddeneilanden. Waar de plant voorkomt, breidt deze zich vaak sterk uit. In Europa komt ze verspreid over een vrij groot gebied voor: Frankrijk, Zuid- en Midden-Engeland, via België en Nederland, Duitsland en Polen tot Noord- en Midden-Rusland. De zuidgrens ligt in Europa bij de Alpen, de noordgrens bij de Oostzee, al komt ze in Zuid-Zweden adventief wel voor. In Azië komt ze voor tot in China en Japan.

Ecologische aspecten

Leliekevers kunnen veel schade aanrichten, hiernaast is de plant voedselplant voor verschillende soorten slakken, die het vooral op jonge delen van de plant voorzien hebben.

Tuin

De watergentiaan vormt een heel decoratieve plant in middelgrote tot grote tuin-en parkvijvers. Voor kleine vijvers is de plant niet of minder geschikt, doordat de plant kan gaan woekeren en in een kleine ruimte anderen kan verdringen. Een vijvermand kan daar een gedeeltelijke oplossing zijn, doordat de plant slecht tegen vorst kan. Haal de vijvermand in de winter binnen, de wortels sterven dan in een ondiepe vijver tijdens sterke vorst af.

In grote vijvers met een dikke modderlaag legt ze het vaak af tegen de gele plomp. Na een goede schoonmaakbeurt van de bodem komt de watergentiaan vaak weer als eerste terug, doordat de wortels zo in de bodem verspreid zijn.

bloem watergentiaan bloem watergentiaan bloem watergentiaan

Externe link

Wikimedia Commons Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Nymphoides peltata op Wikimedia Commons.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Watergentiaan: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

De watergentiaan (Nymphoides peltata) is een plant uit de watergentiaanfamilie (Menyanthaceae). De plant komt van nature voor in Noordwest-Europa. Het is een overblijvende waterplant. De plant groeit in 25-80 cm diep water.

De watergentiaan lijkt op een waterlelie, maar er zijn enkele duidelijke verschillen. De bladvorm, ingesneden hartvormig, lijkt er het meest op, maar is bij de watergentiaan veel kleiner dan bij een waterlelie. Ook is de onderzijde vaak rood aangelopen. De plant behoort tot dezelfde familie als van het waterdrieblad (Menyanthes trifoliata). De ondergedoken bladeren zijn meer spatelvormig. De onderwaterdelen van de plant hebben op 'pukkels' lijkende groepen cellen, die voedsel uit het water opnemen.

De gele (soms witte) bloemen hebben gekartelde kroonbladen en wijken hierdoor sterk af van een waterlelie. De bloemen staan op een 5-10 cm hoog steeltje boven het water, vaak in kleine groepjes. De bloeitijd loopt van juli tot augustus, soms tot de eerste helft van september.

De bloemen zijn eendagsbloemen: na een dag trekt de plant de bloemen weer onderwater en stuurt nieuwe knoppen naar boven de oppervlakte. Hierdoor blijft de plant vrij lang bloeien.

De verspreiding vindt allereerst plaats via de wortelstokken. Deze dunne wortels kruipen tot 80 cm diep over de bodem. De jonge plantjes die hieraan ontstaan, laten los en drijven naar de oppervlakte van het water.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Grzybieńczyk wodny ( Polish )

provided by wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
 src=
Kwiat
NymphoidesPeltata-overv.jpg

Grzybieńczyk wodny[3] (Nymphoides peltata (S. G. Gmel.) Kuntze) – gatunek byliny należący do rodziny bobrkowatych (Menyanthaceae). Roślina wodna występująca w Europie i Azji, zawleczona do Ameryki Północnej. W Polsce rzadka, objęta ochroną prawną i narażona na wymarcie. Bywa uprawiana jako roślina ozdobna w oczkach wodnych.

Rozmieszczenie geograficzne

Pochodzi z obszarów Europy i Azji o umiarkowanym klimacie (na wschodzie po Chiny i Japonię[4]), ale występuje również w Indiach na obszarze klimatu tropikalnego. Jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się w Ameryce Północnej[5]. W Szwecji[6] i Irlandii jest uważany za obcy gatunek inwazyjny i zwalczany[7]. W Polsce rodzimy, występuje wyłącznie na niżu i jest rośliną bardzo rzadką[8]. Na większości dawniej podawanych stanowisk gatunek ten już wyginął[9].

Morfologia

Pokrój
Roślina wodna o pływających liściach i z kłączem o długości do 1,5 m[10]. Unoszenie się rośliny na powierzchni wody umożliwia dobrze rozwinięta tkanka powietrzna zawierająca system przestrzeni międzykomórkowych wypełnionych powietrzem. Przestrzenie takie znajdują się we wszystkich częściach rośliny, z wyjątkiem korzeni i kłączy[11].
Kłącze
Walcowate i rozgałęzione. Płoży się na dnie zbiorników wodnych osiągając długość do 1,6 m[11].
Liście
Ulistnienie skrętoległe[10]. Liście pływające po powierzchni wody. Mają okrągławy kształt z sercowatą nasadą i długi, błoniasto oskrzydlony, długi i pochwiasto rozszerzony w nasadzie ogonek. Blaszka całobrzega, skórzasta i lśniąca, na górnej stronie ciemnozielona, na dolnej czerwonofioletowa lub szarozielona[10][4].
Kwiaty
Na długich szypułkach (do 10 cm długości[4]) w pęczkach po 2-5 wystają ponad wodą tworząc baldachowaty kwiatostan. Kielich składa się z 5 zielonych, lancetowatych i tępo zakończonych działek. Korona składa się z 5 płatków złocistożółtej barwy o długości 1,5-2 cm. Korona tworzy krótki lejek, a jej rzęsowato ząbkowane płatki są szeroko rozpostarte. Wewnątrz kwiatu pojedynczy słupek z grubą szyjką i pałeczkowatym znamieniem oraz 5 pręcików międzyległych płatkom. Występuje heterostylia[10][11][4].
Owoc
Jajowata torebka o długości do 2,5 cm. Zawiera silnie spłaszczone nasiona z haczykowatymi włoskami[10].

Biologia i ekologia

Rozwój
Bylina, hydrofit, geofit ryzomowy. Roślina kwitnie od czerwca do września, zapylana jest przez owady. Kwiaty rozwijają się stopniowo, pojedynczy kwiat kwitnie tylko przez jeden dzień. Mięsiste owoce rozwijają się pod wodą, po dojrzeniu odpadają od rośliny. Ich łupina jest odporna na nasiąkanie wodą i posiadają tkankę powietrzną. Dzięki temu przez jakiś czas mogą utrzymywać się na powierzchni. Rozsiewane są przez wodę (hydrochoria), ale również przez ptaki wodne (epizoochoria). Nasiona kiełkują w strefie brzegowej zbiorników wodnych. Może się rozmnażać wegetatywnie, z oderwanych i przenoszonych przez wodę części rośliny[11].
Siedlisko
Występuje w eutroficznych wodach stojących lub wolno płynących o mulistym dnie; w stawach, starorzeczach, zakolach wód i płytkich jeziorach, w których latem woda dobrze nagrzewa się. Jest jednym z gatunków biorących udział we wczesnym etapie zarastania wód. W niektórych miejscach, przy masowym wystąpieniu może w tym procesie odgrywać dużą rolę[11]. Rośnie w wodach słodkich, jednak znosi niewielkie zasolenie (występuje np. w Zalewie Szczecińskim)[10].
Fitosocjologia
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Nymphoideum peltatae[12].
Genetyka
Liczba chromosomów 2n = 54[9].

Zagrożenia i ochrona

Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Kategorie zagrożenia gatunku:

Jeszcze pod koniec XX w. było w Polsce 50 stanowisk tej rośliny, w 2006 r. stwierdzono ją tylko na 25 stanowiskach[16]. Zagraża mu zanieczyszczenie wód i naturalne zarastanie płytkich zbiorników wodnych, w których występuje[10].

Zastosowanie

Ze względu na dekoracyjne kwiaty bywa czasami uprawiany jako roślina ozdobna w większych oczkach wodnych. Rośliny rozmnażane są przez podział kłączy pod koniec zimy lub wczesną wiosną. Sadzi się je na głębokości 10-45 cm. Strefy mrozoodporności 6-10[17].

Przypisy

  1. P.F. Stevens: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-04-15].
  2. a b The Plant List. [dostęp 2017-03-01].
  3. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland : a checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  4. a b c d B. Pawłowski (red.): Flora Polska. Rośliny naczyniowe Polski i ziem ościennych. T. XI. PAN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967, s. 261.
  5. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-04-03].
  6. Melanie Josefsson, Berta Anderson 2001 "The Environmental Consequences of Alien Species in the Swedish Lakes Malaren, Hjalmaren, Vanern and Vattern". Ambio 30, 8: 514-521.
  7. Kelly, J., Maguire, C.M. (2009). Fringed Water Lily (Nymphoides peltata) Invasive Species Action Plan. Prepared for NIEA and NPWS as part of Invasive Species Ireland.
  8. ZbigniewZ. Podbielkowski ZbigniewZ., HenrykH. Tomaszewicz HenrykH., Zarys hydrobotaniki, Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1996, ISBN 83-01-00566-1, OCLC 830104398 .
  9. a b Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
  10. a b c d e f g Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
  11. a b c d e Zbigniew Podbielkowski, Henryk Tomaszewicz: Zarys hydrobotaniki. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1979. ISBN 83-01-00566-1.
  12. Władysław Matuszkiewicz. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ​ISBN 83-01-14439-4​.
  13. Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
  14. Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
  15. Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
  16. Dolina Karpia
  17. Geoff Burnie i inni: Botanica. Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 83-8331-1916-0.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Grzybieńczyk wodny: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL
 src= Kwiat NymphoidesPeltata-overv.jpg

Grzybieńczyk wodny (Nymphoides peltata (S. G. Gmel.) Kuntze) – gatunek byliny należący do rodziny bobrkowatych (Menyanthaceae). Roślina wodna występująca w Europie i Azji, zawleczona do Ameryki Północnej. W Polsce rzadka, objęta ochroną prawną i narażona na wymarcie. Bywa uprawiana jako roślina ozdobna w oczkach wodnych.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Nymphoides peltata ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Nymphoides peltata é uma espécie de planta com flor pertencente à família Menyanthaceae.

A autoridade científica da espécie é (S.G.Gmel.) Kuntze, tendo sido publicada em Revisio Generum Plantarum 2: 429. 1891.[1]

Os seus nomes comuns são golfão-pequeno ou golfo-menor.[2]

Portugal

Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.

Em termos de naturalidade é nativa da região atrás indicada.

Protecção

Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.

Referências

  1. Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. 5 de Outubro de 2014 http://www.tropicos.org/Name/20800054>
  2. Nymphoides peltata - Flora Digital de Portugal. jb.utad.pt/flora.

Bibliografia

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Nymphoides peltata: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Nymphoides peltata é uma espécie de planta com flor pertencente à família Menyanthaceae.

A autoridade científica da espécie é (S.G.Gmel.) Kuntze, tendo sido publicada em Revisio Generum Plantarum 2: 429. 1891.

Os seus nomes comuns são golfão-pequeno ou golfo-menor.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Ščitastolistni plavček ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia SL

Ščitastolistni plavček (znanstveno ime Nymphoides peltata), tudi ščitolistna močvirka, je vodna rastlina iz družine mrzličevk.

Opis

Rastlina ima okroglo srčaste svetlo zelene liste, ki plavajo na gladini. Cvetovi so zlato rumene barve, rastlina pa cveti v juliju in avgustu. Domovina ščitastolistnega plavčka je Evrazija. Zaradi svoje atraktivnosti je pogosta okrasna rastlina, ki pa se je ponekod razširila iz ribnikov in postala invazivna vrsta.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Avtorji in uredniki Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia SL

Ščitastolistni plavček: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia SL

Ščitastolistni plavček (znanstveno ime Nymphoides peltata), tudi ščitolistna močvirka, je vodna rastlina iz družine mrzličevk.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Avtorji in uredniki Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia SL

Sjögull ( Swedish )

provided by wikipedia SV
För fartyget, se M/S Sjögull.

Sjögull (Nymphoides peltata) är en flytbladsväxt i familjen vattenklöverväxter. Blommorna har gula kronblad, bladen är gröna och mindre än näckrosornas, som sjögull i viss mån liknar. Arten är avsiktligt introducerad i Sverige, och har nått en massutveckling i vissa sjöar och vattensystem.

Sjögull introducerades i Sverige första gången på 1800-talet. Dess naturliga utbredningsområde är delar av Sydeuropa och Mindre Asien men den finns även i bl.a. Nordamerika och (sällsynt) i Japan.

Omkring 1920 introducerades sjögull i vissa sjöar i Bergslagen för att förbättra fisket i tron att de täta bestånden skulle utgöra ett skydd för fiskyngel. I sjön Väringen i Arbogaåns vattensystem planterades sjögull 1933. Där har den fått en sådan utbredning att mekanisk bekämpning har satts in. Arten betecknas som invasiv[1]. Bestånd finns även vid Kungsör och i Galten (den västligaste delen av Mälaren), vidare vid Finspång, i sjön Glan i Östergötland och i sjön Åsnen i Småland.[2]

I de sjöar och vattendrag där sjögull etablerat kraftiga bestånd påverkas det akvatiska livet bl.a. genom förändringar i ljusklimatet. Det problem som upplevs som störst är dock att arten utgör ett hinder vid bad, fiske och båtfart vilket leder till att kostsamma rensningar måste utföras.

Sjögull har en stor potentiell spridningsförmåga genom att den kan sprida sig dels med frön (både genom själv- och korspollinering) dels med vegetativa delar. Då arten dessutom säljs som prydnadsväxt är risken att nya vatten ska invaderas att betrakta som stor.

Källor

Noter

  1. ^ ”Sjögull, hos Sveriges Radio”. http://sverigesradio.se/sida/artikel.aspx?programid=1650&artikel=5630005.
  2. ^ Länsstyrelsen i Kronobergs län: Sjögull – Främmande art i Åsnen och Mörrumsån Arkiverad 8 mars 2016 hämtat från the Wayback Machine. Läst 2014-08-19

Litteratur

Daniel Larson och Eva Willén: "Främmande och invasionsbenägna vattenväxter i Sverige", Svensk Botanisk Tidskrift volym 100, häfte 1, 2006, s. 5–15, ISSN 0039-646X

Externa länkar

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Sjögull: Brief Summary ( Swedish )

provided by wikipedia SV
För fartyget, se M/S Sjögull.

Sjögull (Nymphoides peltata) är en flytbladsväxt i familjen vattenklöverväxter. Blommorna har gula kronblad, bladen är gröna och mindre än näckrosornas, som sjögull i viss mån liknar. Arten är avsiktligt introducerad i Sverige, och har nått en massutveckling i vissa sjöar och vattensystem.

Sjögull introducerades i Sverige första gången på 1800-talet. Dess naturliga utbredningsområde är delar av Sydeuropa och Mindre Asien men den finns även i bl.a. Nordamerika och (sällsynt) i Japan.

Omkring 1920 introducerades sjögull i vissa sjöar i Bergslagen för att förbättra fisket i tron att de täta bestånden skulle utgöra ett skydd för fiskyngel. I sjön Väringen i Arbogaåns vattensystem planterades sjögull 1933. Där har den fått en sådan utbredning att mekanisk bekämpning har satts in. Arten betecknas som invasiv. Bestånd finns även vid Kungsör och i Galten (den västligaste delen av Mälaren), vidare vid Finspång, i sjön Glan i Östergötland och i sjön Åsnen i Småland.

I de sjöar och vattendrag där sjögull etablerat kraftiga bestånd påverkas det akvatiska livet bl.a. genom förändringar i ljusklimatet. Det problem som upplevs som störst är dock att arten utgör ett hinder vid bad, fiske och båtfart vilket leder till att kostsamma rensningar måste utföras.

Sjögull har en stor potentiell spridningsförmåga genom att den kan sprida sig dels med frön (både genom själv- och korspollinering) dels med vegetativa delar. Då arten dessutom säljs som prydnadsväxt är risken att nya vatten ska invaderas att betrakta som stor.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Плавун щитолистий ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK

Ботанічна характеристика

Кореневище довге, повзуче, закріплюється на дні водойми. Листки з квітами плавають на поверхні води. Цвіте у червні-серпні. Плоди – яйцевидні коробочки з насінням достигають у серпні-вересні. Розмножуються кореневищем та насінням.

Екологічна приуроченість

Росте спорадично на мілководдях (30-50 см), непроточних або мало проточних водоймах з піщаним та мулисто-піщаним дном.

Поширення

В Хмельницькій області плавун щитолистий виявлений в старому руслі Південного Бугу біля Меджибожа.

Охорона

Занесений до Червоної книги України. Природоохоронний статус виду: «Вразливий».

Посилання

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Nymphoides peltata ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI
Tango style Wikipedia Icon.svg
Đây là một bài mồ côi vì không có hoặc có ít bài khác liên kết đến nó.
Xin hãy tạo liên kết đến bài này trong các bài của các chủ đề liên quan. (tháng 7 2018)


Nymphoides peltata là một loài thực vật có hoa trong họ Menyanthaceae. Loài này được (S.G. Gmel.) Kuntze mô tả khoa học đầu tiên năm 1891.[1]

Chú thích

  1. ^ The Plant List (2010). Nymphoides peltata. Truy cập ngày 17 tháng 9 năm 2013.

Liên kết ngoài


Bài viết về chủ đề Bộ Cúc này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Nymphoides peltata: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI


Nymphoides peltata là một loài thực vật có hoa trong họ Menyanthaceae. Loài này được (S.G. Gmel.) Kuntze mô tả khoa học đầu tiên năm 1891.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Болотноцветник щитолистный ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
Царство: Растения
Подцарство: Зелёные растения
Отдел: Цветковые
Надпорядок: Asteranae
Порядок: Астроцветные
Семейство: Вахтовые
Вид: Болотноцветник щитолистный
Международное научное название

Nymphoides peltata (S.G.Gmel.) Kuntze, 1891

Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 29998NCBI 49614EOL 581364GRIN t:417535IPNI 370207-1TPL kew-2384918

Болотноцветник щитолистный, или Болотноцветник щитконосный, или Болотоцветник щитолистный (известен также под названиями Лимнантемум кувшинковидый, Нимфейник щитолистный, Нимфоцветник щитолистный[2]; лат. Nymphoides peltata) — вид двудольных растений рода Болотноцветник (Nymphoides) семейства Вахтовые (Menyanthaceae). Впервые описан немецким ботаником, работавшим в России, Самуилом Готлибом Гмелином в 1770 году[3].

Распространение и среда обитания

Естественный ареал включает в себя ряд стран Европы, страны Закавказья и Центральной Азии, Япония, Китай, Монголия, Корейский полуостров, Турция (европейская часть), Иран и Индия (Джамму и Кашмир). Занесён на ряд других территорий в Европе, Азии и Северной Америке. В России встречается в центре и на востоке европейской части, в западной и центральной Сибири и на Дальнем Востоке[4].

Произрастает в низинных болотах, на озёрах и в реках с медленным течением[2].

Ботаническое описание

 src=
Цветок

Водное травянистое укореняющееся растение с ползучим подводным корневищем[2].

Листья и цветки плавающие. Листья простые, овальной, округлой либо яйцевидной формы, слабовыямчатые, подогнуты кверху; верхняя их часть кожистая, нижняя — желёзчатая[2].

Цветки пятилепестковые, жёлтого цвета, размером 2—5 см, собраны в зонтиковидное или щитковидное соцветие[2].

Плод — коробочка бурого, жёлтого или зелёного цвета[2].

Экология

Светолюбивое растение; гидрофит, мезотроф или эвтроф[2].

Значение

Выращивается как декоративное растение[2].

Природоохранный статус

Включается в Красные книги различных регионов России (республик Башкортостан, Марий Эл, Якутия — Саха, Татарстан и Чувашия, Брянской, Ивановской, Иркутской, Калининградской, Кировской, Нижегородской, Ростовской, Самарской, Свердловской, Томской и Тюменской областей, Камчатского и Пермского краев, Ханты-Мансийского автономного округа) и Украины (Житомирской, Львовской, Сумской и Тернопольской областей), а также в Красные книги Белоруссии, Казахстана, Латвии и Литвы[2].

Синонимы

Синонимичные названия[5]:

Примечания

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 Болотноцветник щитолистный — Nymphoides peltata — Описание таксона — Плантариум Архивная копия от 12 мая 2015 на Wayback Machine
  3. Gmelin S.G. // Novi Commentarii Academiae Scientiarum Imperalis Petropolitanae. — St. Petersburg, 1770. — Т. 14, № 1. — С. 527.
  4. Catalogue of Life — 22nd December 2014 :: Species details
  5. Болотноцветник щитолистный (англ.): сведения о названии таксона на сайте The Plant List (version 1.1, 2013).
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

Болотноцветник щитолистный: Brief Summary ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию

Болотноцветник щитолистный, или Болотноцветник щитконосный, или Болотоцветник щитолистный (известен также под названиями Лимнантемум кувшинковидый, Нимфейник щитолистный, Нимфоцветник щитолистный; лат. Nymphoides peltata) — вид двудольных растений рода Болотноцветник (Nymphoides) семейства Вахтовые (Menyanthaceae). Впервые описан немецким ботаником, работавшим в России, Самуилом Готлибом Гмелином в 1770 году.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

アサザ ( Japanese )

provided by wikipedia 日本語
アサザ NymphoidesPeltata-flower1.jpg
アサザ
保全状況評価 準絶滅危惧環境省レッドリスト
Status jenv NT.png 分類 : 植物界 Plantae : 被子植物門 Magnoliophyta : 双子葉植物綱 Magnoliopsida : ナス目 Solanales : ミツガシワ科 Menyanthaceae : アサザ属 Nymphoides : アサザ N. peltata 学名 Nymphoides peltata
((S.G. Gmel.) Kuntze, 1891) 和名 アサザ(浅沙、阿佐佐) 英名 Fringed Water-lily
Yellow Floating-heart
Water Fringe
 src=
水面を覆うアサザ(小さい浮葉はウキクサの一種)

アサザ(浅沙、阿佐佐、Nymphoides peltata (S.G.Gmel.) Kuntze)はミツガシワ科アサザ属多年草ユーラシア大陸の温帯地域に分布し、日本では本州や九州などに生育する。

特徴[編集]

浮葉性植物で、地下茎をのばして生長する。スイレンに似た切れ込みのある浮葉をつける。若葉は食用にされることもある。

夏から秋にかけて黄色の花を咲かせる。五枚ある花弁の周辺には細かい裂け目が多数ある。アサザの繁殖方法には、クローン成長と種子繁殖という2つの方法がある。成長期のアサザは、走出枝をさかんに伸ばすことで展葉面積を広げるが、同じ遺伝子からなる1個体である。また時として、走出枝が切れて(切れ藻)漂着し、そこから新たに成長することもあるが、この切れ藻は、元の個体と同じ遺伝子を持ったクローンである。 一方種子繁殖について、アサザは「異型花柱性」という独特の繁殖様式を持っている。花柱(めしべ)が長くて雄ずい(おしべ)の短い「長花柱花」と、反対に花柱が短く雄ずいが長い「短花柱花」を持つ個体が存在する。そして、異なる花型を持つ花の間で花粉がやり取りされないと正常に種子繁殖を行うことが出来ない[1][2]。花から生産された種子は翌年に発芽するほか、土壌シードバンク(埋土種子)を形成して、数年間休眠することもある[1]

東欧では、絶滅が危惧されているが、北米などでは侵略的外来種とみなされている[1]

生育環境[編集]

水路や小河川、池に生育する。浮葉植物であることから、波浪が高い湖沼には通常、生息しない。池や水路の護岸工事や水質汚濁などにより、各地で個体群が消滅、縮小している[1]。アサザの遺伝解析の結果、ほとんどの自生地が1つないし2つのクローンで構成され、種子を作るために必要な異なる2つの花型が生育するのは霞ヶ浦だけとなっていて、日本にわずか61個体しか残存していないことがわかったとされる[3]。しかしながらこの研究は、霞ヶ浦以外では1カ所で1サンプルしか採取していないところがあるなどサンプリングに偏りがあることから、さらなる調査が必要である。 上記研究によれば、その内20個体が霞ヶ浦に生育していて、霞ヶ浦にしか残されていない霞ヶ浦固有の遺伝子が存在するとしている。そして、霞ヶ浦では近年生育環境が悪化し、非常に高い絶滅の危機に瀕しているとの意見がある一方で、周辺の水路での自生が報告されている。局所個体群が急激に減少しはじめた1996年から2000年2004年以降は、霞ヶ浦の水位が高く維持されるようになった年であり、何らかの関連性があると考えられている[4]とする意見もある。

保全活動[編集]

アサザ個体群の保全や復元が、NPOと行政の協働によって霞ヶ浦北浦で行われていた。兵庫県の天満大池、福島県の猪苗代湖などでも保全活動が行われている。 霞ヶ浦ではアサザ群落の急激な減少を受けて、霞ヶ浦の湖岸植生帯の保全に係る検討会(2000年より5回開催)が開催され[5]、公開の場での議論を経て、湖岸植生帯の保全や再生のために緊急対策が実施された経緯がある。 また、この検討会では、事後モニタリング結果に基づき順応的な管理を実施し、改善していくことが提案された。緊急対策に伴い、2000年より湖の水位を上昇する管理を中止した後、アサザ群落の回復が見られた。 2002年より緊急保全対策工の事後モニタリング調査が開始、物理環境、施設状況、生物状況に関するデータが毎年蓄積されている。さらに、霞ヶ浦湖岸植生帯の緊急保全対策評価検討会(2003年10月より開催、平成25年12月に第16回を開催[6])が開催され、知見や評価がとりまとめられている。その後、2005年から2007年頃を境に、アサザ群落は一部地域を除き、減少に転じることとなり、その原因が模索されている[7][8]

その後アサザは、絶滅の危険性が低下したとされ、2007年環境省レッドデータブックが改定された際に、ランクが絶滅危惧II類(VU)から準絶滅危惧(NT)に下げられた[9]

脚注[編集]

  1. ^ a b c d 土壌シードバンクを用いたアサザ個体群再生に関する保全生態学的研究,高川晋一,東京大学大学院農学生命研究科,2006年 Archived 2014年1月11日, at the Wayback Machine.
  2. ^ http://www.pref.kagawa.jp/kankyo/e_center/syohou/pdf/2003/report_2003_003.pdf 希少水生植物保護の取り組み(第1報)-香川県で唯一アサザの自生する久米池の環境について-,白井康子ほか,香川県環境保健研究センター所報 第2号,2003年
  3. ^ 日本における絶滅危惧水生植物アサザの個体群の現状と遺伝的多様性 保全生態学研究 14(1), 13-24, 2009-05-30 日本生態学会
  4. ^ 霞ヶ浦湖岸植生帯の緊急保全対策評価検討会中間評価 2007年10月 国土交通省霞ヶ浦河川事務所
  5. ^ 「霞ヶ浦の湖岸植生帯の保全に係る検討会の開催」 霞ヶ浦湖岸植生帯の緊急保全対策評価検討会中間評価 2007年10月 国土交通省霞ヶ浦河川事務所 Archived 2014年1月11日, at the Wayback Machine.
  6. ^ 「第16回霞ヶ浦湖岸植生帯の緊急保全対策評価検討会」を開催 平成25年12月
  7. ^ 霞ヶ浦湖岸植生帯の緊急保全対策評価検討会中間評価 2007年10月 国土交通省霞ヶ浦河川事務所
  8. ^ 浮葉植物(アサザ)の分析調査の経過について 国土交通省 霞ヶ浦河川事務所 平成23年11月
  9. ^ 哺乳類、汽水・淡水魚類、昆虫類、貝類、植物I及び植物IIのレッドリストの見直しについて 2007年8月 環境省報道発表資料

外部リンク[編集]

 src= ウィキメディア・コモンズには、アサザに関連するメディアがあります。 執筆の途中です この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めていますプロジェクト:植物Portal:植物)。
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
ウィキペディアの著者と編集者
original
visit source
partner site
wikipedia 日本語

アサザ: Brief Summary ( Japanese )

provided by wikipedia 日本語
 src= 水面を覆うアサザ(小さい浮葉はウキクサの一種)

アサザ(浅沙、阿佐佐、Nymphoides peltata (S.G.Gmel.) Kuntze)はミツガシワ科アサザ属多年草ユーラシア大陸の温帯地域に分布し、日本では本州や九州などに生育する。

license
cc-by-sa-3.0
copyright
ウィキペディアの著者と編集者
original
visit source
partner site
wikipedia 日本語

노랑어리연꽃 ( Korean )

provided by wikipedia 한국어 위키백과

노랑어리연꽃(Nymphoides peltata)은 한국 각처의 늪, 연못, 도랑에 나는 여러해살이 수초이다. 근경은 물 밑의 진흙 속에 가로 뻗고, 줄기는 끈 모양으로 길고 굵다. 잎은 마주나며, 잎자루는 길고, 수면에 뜨며, 넓고 둥근 모양으로 가장자리에 물결 모양의 뭉뚝한 톱니가 있다. 표면은 녹색, 뒷면은 갈색, 다소 두꺼우며, 길이 10cm 내외이다. 꽃은 밝은 노란색, 산형꽃차례, 물 위에서 피고, 꽃자루는 길며, 녹색의 꽃받침은 깊게 5갈래지며 꽃받침은 피침형, 꽃이 진 후에도 떨어지지 않는다. 화관은 가장자리에 털이 있고, 수술은 5개이다. 열매는 타원형의 삭과이며 납작하고, 씨는 가장자리에 털이 나 있고, 날개가 있다.

Heckert GNU white.svgCc.logo.circle.svg 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다.
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia 작가 및 편집자

노랑어리연꽃: Brief Summary ( Korean )

provided by wikipedia 한국어 위키백과

노랑어리연꽃(Nymphoides peltata)은 한국 각처의 늪, 연못, 도랑에 나는 여러해살이 수초이다. 근경은 물 밑의 진흙 속에 가로 뻗고, 줄기는 끈 모양으로 길고 굵다. 잎은 마주나며, 잎자루는 길고, 수면에 뜨며, 넓고 둥근 모양으로 가장자리에 물결 모양의 뭉뚝한 톱니가 있다. 표면은 녹색, 뒷면은 갈색, 다소 두꺼우며, 길이 10cm 내외이다. 꽃은 밝은 노란색, 산형꽃차례, 물 위에서 피고, 꽃자루는 길며, 녹색의 꽃받침은 깊게 5갈래지며 꽃받침은 피침형, 꽃이 진 후에도 떨어지지 않는다. 화관은 가장자리에 털이 있고, 수술은 5개이다. 열매는 타원형의 삭과이며 납작하고, 씨는 가장자리에 털이 나 있고, 날개가 있다.

Heckert GNU white.svgCc.logo.circle.svg 이 문서에는 다음커뮤니케이션(현 카카오)에서 GFDL 또는 CC-SA 라이선스로 배포한 글로벌 세계대백과사전의 내용을 기초로 작성된 글이 포함되어 있습니다.  title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia 작가 및 편집자