Pływacz drobny, p. mniejszy[3], pływacz Brema[4] (Utricularia minor L.) – gatunek rośliny mięsożernej, należący do rodziny pływaczowatych (Lentibulariaceae).
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w Ameryce Północnej, Azji oraz Europie, również na Grenlandii i w Islandii[5]. W Polsce gatunek rodzimy[3], występujący na rozproszonych stanowiskach na niżu i rzadko w górach. W polskich Karpatach znane są tylko stanowiska w miejscowości Podszkle na Działach Orawskich, na Puściznie Rękowiańskiej w Kotlinie Orawskiej i na Polanie Biały Potok w Rowie Podtatrzańskim[5].
Morfologia
- Pokrój
- Roślina wodna pływająca, bez korzeni. Łodyga cienka, długości 2–20(40) cm, zróżnicowana na część pływającą – zieloną oraz ziemną (zakorzeniającą się) – bezbarwną o długości 3–13 mm[6]. Nie wytwarza ani chwytników, ani pędów powietrznych. Zarówno na pędach pływających, jak i ziemnych znajdują się pęcherzyki pułapkowe[4]. W niekorzystnych warunkach wytwarza niewielkie, jajowate turiony[6].
- Liście
- Liście łodyg pływających dł. 2–10(18) mm, szer. 4–10(20) mm, eliptyczne do nerkowatych, kilkukrotnie widlasto podzielone na 7–15(22) zaostrzonych, odstających łatek z 1–7 pęcherzykami chwytnymi. Liście łodyg ziemnych przekształcone w 1–6 pęcherzyków długich na 1–2 mm[6].
- Kwiaty
- Obupłciowe, o symetrii grzbiecistej, umieszczone na szypułkach długich na 2–6 mm, w kątach błoniastych przysadek długości ok. 1,2 mm. Pręciki dwa, słupek jeden. Działki kielicha i korony dwuwargowe. Działki kielicha o kształcie okrągławym, tępe. Korona długa na 5–11 mm, bladożółta, o górnej wardze wyciętej, dolnej jajowatej, niekiedy biało prążkowanej, długiej na ok. 6 mm, po zapyleniu o podwiniętych brzegach. Kwiaty w ilości 2–6, zebrane w grona długości 5–15 mm[6]
- Owoc
- Kulista torebka o średnicy 2–2,5 mm[6].
![src=]()
Zbiorowisko pływacza drobnego
Biologia i ekologia
- Rozwój
-
Bylina, hydrofit, roślina mięsożerna. Kwitnie w Polsce od czerwca do września. Czasami jednak nie wytwarza kwiatów. Rozmnaża się nzarówno przez nasiona, jak i wegetatywnie przez fragmentację pędów oraz turiony[4].
- Siedlisko
- Występuje głównie na torfowiskach przejściowych, w dołach potorfowych, młakach oraz w zagłębieniach torfowisk wysokich i niektórych niskich[7].
- Fitosocjologia
- W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Utricularietea oraz zespołu (Ass.) Scorpidio Utricularietum minoris[8].
- Genetyka
- Liczba chromoosomów 2n = 36, 44[9].
Zagrożenia
Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[10] w grupie gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożenia: V). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię NT (bliski zagrożenia)[11].
Pływacz drobny objęty jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.
Przypisy
-
↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-03-24].
-
↑ a b The Plant List. [dostęp 2017-03-09].
-
↑ a b Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
-
↑ a b c Zbigniew Podbielkowski, Henryk Tomaszewicz: Zarys hydrobotaniki. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1979. ISBN 83-01-00566-1.
-
↑ a b Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
-
↑ a b c d e Stanisław Kłosowski, Grzegorz Kłosowski: Rośliny wodne i bagienne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2007. ISBN 978-83-7073-248-6.
-
↑ Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
-
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
-
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
-
↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
-
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
_(14576755937).jpg)
