Planhigyn cigysol, blodeuol yw Chwysigenddail bach sy'n enw lluosog. Mae'n perthyn i'r teulu Lentibulariaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Utricularia minor a'r enw Saesneg yw Lesser bladderwort.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Swigenddail Lleiaf, Chwysigenddail Lleiaf, Chwysigenwraidd Lleiaf.
Mae'r planhigyn hwn yn byw mewn gwlyptiroedd, rhostir, glannau llynnoedd a mannau tebyg. Gall ddal a threulio pryfaid bychan yn ei dentaclau gludiog. Cant eu dennu yno gan arogl siwgwr a gaiff ei greu mewn chwarennau pwrpasol. Mae ganddo flodau bychan pinc. Tyf i uchder o 3–16 cm ac mae ganddo flodau pinc, weithiau rhai gwyn sydd oddeutu 15 mm, o siap twmffat.
Planhigyn cigysol, blodeuol yw Chwysigenddail bach sy'n enw lluosog. Mae'n perthyn i'r teulu Lentibulariaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Utricularia minor a'r enw Saesneg yw Lesser bladderwort. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Swigenddail Lleiaf, Chwysigenddail Lleiaf, Chwysigenwraidd Lleiaf.
Mae'r planhigyn hwn yn byw mewn gwlyptiroedd, rhostir, glannau llynnoedd a mannau tebyg. Gall ddal a threulio pryfaid bychan yn ei dentaclau gludiog. Cant eu dennu yno gan arogl siwgwr a gaiff ei greu mewn chwarennau pwrpasol. Mae ganddo flodau bychan pinc. Tyf i uchder o 3–16 cm ac mae ganddo flodau pinc, weithiau rhai gwyn sydd oddeutu 15 mm, o siap twmffat.
Bublinatka menší (Utricularia minor) je vodní masožravá rostlina nevytvářející kořeny. Vyskytuje se zřídka i v České republice.
Druh vyskytující se v Eurasii od Britských ostrovů až po Kavkaz, Altaj i Himálajské podhůří (v Nepálu v nadmořské výšce až 4300 m). Dále je k nalezení na indickém subkontinentu i v horách Barmy a Nové Guiney. Roste také v Severní Americe až po 70. rovnoběžku a v severozápadní Africe v pohoří Atlas.
Nejčastějším biotopem jsou mělké bažinaté vody s organogenním sedimentem v zatopených terénních depresích, na okrajích rybníků a přírodních jezer, v rašeliništích, prameništích apod. Snáší polostín, vyrůstá mnohdy společně s rákosem a ostřicí. V České republice se vyskytuje poměrně málo, největší počet lokalit se nachází v okolí Třeboně. Často roste obojživelně, tehdy jeho zelené lodyhy jsou rozprostřené po povrchu ostrůvku vodních rostlin a bezbarvé lodyhy jsou ukotveny ve dně; takto přežívá i krátkodobé vyschnutí stanoviště.[2][3][4]
Je to rostlina vytrvalá, často s dvojtvarými lodyhami, ke svému růstu si vybírá především místa s nízkou hloubkou vody. Vytváří dva druhy lodyh. Prvé jsou zelené, vláknité, větvené, dorůstají délky až 50 cm, ve vodě splývají. Jsou porostlé listy a lapacími měchýřky. Okrouhlé listy (dlouhé 3 až 18 mm a široké 4 až 20 mm) vyrůstající ve dvou řadách jsou vidličnatě členěné do 7 až 22 koncových jemných úkrojků bez postranních štětin, pouze na koncích mají obvykle po jedné. Na listu vyrůstá 1 až 8 přisedlých lapacích měchýřků hruškovitého tvaru nepřesahujících velikost 2 mm. Ze zelených lodyh někdy roste směrem dolů druhý typ lodyh, které jsou bezbarvé a bezlisté (nemají chlorofyl), ale jsou porostlé lapacími měchýřky. Nejčastěji jsou nevětvené a jejich konce zasahují až do bahnitého dna.
Ze zelených lodyh vyrůstají kolmo nad vodu stvoly dlouhé až 17 cm nesoucí 2 až 6 květů, které mají dvoupyský kalich i dvoupyskou korunu světle žluté barvy. Koruna má celistvý horní pysk kratší než spodní. Dolní pysk, také celistvý, má ploše vyklenuté patro hnědě žilkované, jeho okraje jsou mírně skloněné dolů. Dolní pysk je 6 až 7 mm dlouhý a 5 až 7 mm široký, jeho krátká ostruha s nektarem s ním svírá pravý úhel.[2][5][6][7]
Kvete od června do září, opylení zprostředkovává létající hmyz. Brzy po opylení rostlina květy stahuje pod hladinu, tam dozrávají malé kulovité tobolky s drobnými semeny vysypávající se přímo na dno stanoviště. Rostliny se častěji než semeny rozmnožují úlomky zelených lodyh, z kterých se stávají samostatní jedinci.
Koncem léta vytvářejí silné lodyhy na svých koncích zvláštní pupeny, turiony, které pomáhají rostlině přežít zimní období. S příchodem chladu lodyhy odumírají a klesají ke dnu i s turiony. Po jarním oteplení se turiony odlomí a vyplavou k hladině, kde z nich opět vyroste původní rostlina. Čerstvě vyplavaný turion je lepkavý, může se nalepit na peří plovoucího ptáka a takto přenést na nové místo.[2][3]
Bublinatka menší zákonem chráněná není, ale v "Černém a červeném seznamu cévnatých rostlin ČR" vydaném Agenturou ochrany přírody a krajiny ČR v roce 2000 je uváděna jako silně ohrožený druh (C2).[2][8]
Obrázky, zvuky či videa k tématu bublinatka menší ve Wikimedia Commons
Galerie bublinatka menší ve Wikimedia CommonsBublinatka menší (Utricularia minor) je vodní masožravá rostlina nevytvářející kořeny. Vyskytuje se zřídka i v České republice.
Liden blærerod (Utricularia minor) er en kødædende plante i blærerod-familien. Det er en op til 30 centimeter lang vandplante uden rødder, men med flere gange delte blade, der som regel har fangstblærer. Blomsterne er samlet i en klase over vandoverfladen og består af gule maskeblomster med et todelt bæger. Liden blæreod har ikke blomster med spore som de øvrige danske blærerod-arter, men har en skålformet udposning på blomsten. Desuden er bladenes trådformede afsnit uden børster i randen, men har en enkelt endestillet børste. Kronens underlæbe er blot 0,5-0,8 centimeter lang.
I Danmark er liden blærerod temmelig almindelig i Vest- og Nordvestjylland i søer, vandhuller og grøfter, mens den er sjælden i resten af landet.[1]
Liden blærerod (Utricularia minor) er en kødædende plante i blærerod-familien. Det er en op til 30 centimeter lang vandplante uden rødder, men med flere gange delte blade, der som regel har fangstblærer. Blomsterne er samlet i en klase over vandoverfladen og består af gule maskeblomster med et todelt bæger. Liden blæreod har ikke blomster med spore som de øvrige danske blærerod-arter, men har en skålformet udposning på blomsten. Desuden er bladenes trådformede afsnit uden børster i randen, men har en enkelt endestillet børste. Kronens underlæbe er blot 0,5-0,8 centimeter lang.
I Danmark er liden blærerod temmelig almindelig i Vest- og Nordvestjylland i søer, vandhuller og grøfter, mens den er sjælden i resten af landet.
Der Kleine Wasserschlauch (Utricularia minor) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Wasserschläuche (Utricularia) innerhalb der Familie der Wasserschlauchgewächse (Lentibulariaceae). Diese Fleischfressende Pflanzenart (Karnivore) lebt untergetaucht in nährstoffarmen, moorigen Gewässern.
Der Kleine Wasserschlauch ist eine sommergrüne, wurzellose, untergetauchte Wasserpflanze, die Wuchshöhen von 4 bis 15 Zentimetern erreicht. Neben grünen Tauchsprossen sind meist auch sehr zarte, bleiche Schlammsprossen vorhanden, mit denen die Pflanze verankert sein kann. Die Laubblätter haben zwei bis zehn Fangblasen an den ganzrandigen oder einzähnigen Zipfeln. Die Blattzipfel stehen meist zu 7 bis 22 (extrem: 2 bis 37) an den bis zu zwei Zentimeter breiten Blättern. Die Endzipfel weisen keine borstige Bewimperung auf, es ist höchstens eine Endborste vorhanden.
Die meist 5 bis 15 Zentimeter langen Trauben bestehen aus 2 bis 5 (6) blassgelben Blüten, die 6 bis 9 Millimeter lang sind und sich zwischen Juni und August über die Wasseroberfläche erheben. Ihr Sporn ist ungefähr so lang wie breit und stumpf kegelförmig. Die nach unten gebogene, kreisrunde Unterlippe ist länglich und 5 bis 8 Millimeter breit. Der Gaumen der Unterlippe ist flach und verschließt den Schlund nicht vollständig.
Die Winterknospen sind kahl.
Die Blütezeit ist Juni bis August.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 36 oder 44.[1]
Der Kleine Wasserschlauch wächst in oligo- bis mesotrophen Gewässern wie Torfstichen, Teichbuchten, Moorschlenken und -tümpeln. Er ist in Mitteleuropa eine Charakterart des Scorpidio-Utricularietum minoris aus dem Verband der Moortümpel-Wassrschlauchgesellschaften (Sphagno-Utricularion).[1]
Die Art ist in den subarktischen und gemäßigten Zonen der Nordhalbkugel verbreitet und kommt außerdem in Neuguinea vor.[2] In Deutschland kommt sie etwas stetiger in Südbayern, zerstreut in Mittel- und Nordbayern, dem südlichen Baden-Württemberg, Sachsen, Brandenburg und Niedersachsen sowie selten in Rheinland-Pfalz, Nordrhein-Westfalen, Hessen, Thüringen, Sachsen-Anhalt, Mecklenburg-Vorpommern und Schleswig-Holstein vor und gilt als „stark gefährdet“.
Obwohl sie in einigen Teilen ihres Verbreitungsgebietes gefährdet oder vom Aussterben bedroht ist, gilt die gesamte Art aufgrund ihrer weiten Verbreitung als Least Concern (gering gefährdet). Es sind keine artspezifischen Bedrohungen bekannt.[3]
Der Kleine Wasserschlauch (Utricularia minor) ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Wasserschläuche (Utricularia) innerhalb der Familie der Wasserschlauchgewächse (Lentibulariaceae). Diese Fleischfressende Pflanzenart (Karnivore) lebt untergetaucht in nährstoffarmen, moorigen Gewässern.
Utricularia minor, the lesser bladderwort,[1] is a small, perennial carnivorous plant that belongs to the genus Utricularia. It is usually found affixed to the substrate but it can also survive suspended in a body of water. U. minor is a circumboreal species and is found in North America, Asia, and Europe.[2]
Utricularia minor, the lesser bladderwort, is a small, perennial carnivorous plant that belongs to the genus Utricularia. It is usually found affixed to the substrate but it can also survive suspended in a body of water. U. minor is a circumboreal species and is found in North America, Asia, and Europe.
La lentibularia menor (Utricularia minor) es una pequeña planta carnívora perenne que pertenece al género Utricularia. Es una hierba acuática de la familia de las lentibulariáceas.
Hierba acuática sumergida en su mayor parte. Tallos de hasta 25 cm, muy delgados, de dos tipos: los que llevan hojas divididas palmeadamente en segmentos filiformes con unas pocas o sin vesiculitas, y aquellos que portan hojas muy reducidas, con muchas vesiculitas de unos 2 mm. Inflorescencias de 4-15 cm, con 2 a 6 flores; cáliz bilabiado, dividido casi hasta la base; corola bilabiada, espolonada, de 6-8 mm dew longitud, blanca o de color amarillo pálido. Fruto en cápsula de 1-2 mm. Florece desde finales de primavera y a lo largo del verano.[1]
Charcas, acequias, charcos en turberas.
Extendida por Europa, excepto Portugal y Turquía.[2]
Las utrícularias son plantas carnívoras que poseen vesículas especializadas, de origen foliar, consistentes en una pequeña jarrita con tapadera. Cuando algún pequeño insecto roza los pelos de la tapadera, ésta se abre y forma un remolino que atrae al insecto hasta el interior de la vesícula donde es digerido.
Utricularia minor fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 18. 1753.[3]
Utricularia: nombre genérico que deriva de la palabra latina utriculus, lo que significa "pequeña botella o frasco de cuero".[4]
minor: epíteto latino que significa "más pequeño".[5]
La lentibularia menor (Utricularia minor) es una pequeña planta carnívora perenne que pertenece al género Utricularia. Es una hierba acuática de la familia de las lentibulariáceas.
Utricularia minor, la petite utriculaire, est une espèce végétale de la famille des Lentibulariaceae. C'est une plante carnivore aquatique qui vit dans les zones humides.
Ses pièges à petits invertébrés, les utricules, peuvent être portés aussi bien par des rameaux chlorophylliens que non chlorophylliens. Les fleurs, de petite taille, sont jaune pâle et portent un court éperon conique.
La petite utriculaire est une plante vivace présentant des feuilles courtes, ovales ou arrondies dans leur pourtour, palmatiséquées, munies de vésicules très petites. Elle présente de deux à quatre fleurs jaune pâle par grappe, un calice à lobes largement ovales, une corolle de 6 à7 mm à gorge ouverte et lèvre supérieure émarginée. L'éperon est court, réduit à une bosse obtuse.
On la retrouve principalement dans les landes et les marais tourbeux, dans des plans d'eau bien éclairés, tempérés. Le pH est principalement basique, pauvre en nutriment et riche en matière organique[1].
Le code Catminat de ce taxon est 03/3.0.1.0.1 Il est caractéristique du syntaxon de niveau « alliance » présenté dans le tableau ci-dessous avec ses niveaux supérieurs.
Classe Utricularietea intermedio - minoris Pietsch 1965 herbiers dulcaquicoles vivaces, libres, dystrophiles organiques, eurasiatiques répartitions : Bassin parisien, Jura, Massif central 03/3.0.1
Ordre Utricularietalia intermedio - minoris Pietsch 1965 herbiers dulcaquicoles vivaces, libres, dystrophiles organiques, européens répartitions Bassin parisien, Jura, Massif central 03/3.0.1.0.1
Alliance Utricularion intermedio - minoris (Müller & Görs 1960) Julve 1993 prov. herbiers dulcaquicoles vivaces, libres, dystrophiles organiques, européens répartitions Bassin parisien, Jura, Massif central
Utricularia minor, la petite utriculaire, est une espèce végétale de la famille des Lentibulariaceae. C'est une plante carnivore aquatique qui vit dans les zones humides.
Ses pièges à petits invertébrés, les utricules, peuvent être portés aussi bien par des rameaux chlorophylliens que non chlorophylliens. Les fleurs, de petite taille, sont jaune pâle et portent un court éperon conique.
Mały pucherjak (Utricularia minor) je rostlina ze swójby pucherjakowych rostlinow (Lentibulariaceae).
Mały pucherjak je trajne zelo, kotrež docpěwa wysokosć wot 5 hač 15 cm. Wón je často w błóće zakótwjena wódna rostlina. Jeho wurostki docpěwaja dołhosć wot hač do 2 m.
Łopjena docpěwaja dołhosć wot 2 cm, su do 7-22 nitkojtych kónčkow rozdźělene a njesu 1-2 mm dołhe łójenske pucherje.
Kćěje wot junija hač awgusta. Blědožołte kćenja docpěwaja dołhosć wot 6 hač 9 mm a steja po dwěmaj hač po pjećoch w kićach, kotrež z wody wusahuja. Delnja hubka je owalna.
Z pomocu łójenskich pucherjow łóji małke wódne zwěrjata. Za to pucherje maja klapki z wotstejacymi seršćikami, kotrež so při dótkanju wočinja a podćišća dla zwěrja zaćehnje. Klapka so hnydom začini. Potom łójene zwěrjo so spožiwa.
Rosće w tymjenjach, jězorowych zaliwach, na bahnojtych łukach w 5-10 cm hłubokej w prawym měrje wutkatym, wapnitym wodźe nad pochatym błótom.
Mały pucherjak (Utricularia minor) je rostlina ze swójby pucherjakowych rostlinow (Lentibulariaceae).
Klein blaasjeskruid (Utricularia minor) is een vleesetende, wortelloze, vaste waterplant, die behoort tot de blaasjeskruidfamilie. De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als vrij zeldzaam en matig afgenomen. De plant komt voor in de gematigde streken van het noordelijk halfrond. Het aantal chromosomen is n=18 of 22.
De tere plant wordt 10-50 cm hoog en heeft zowel op de witachtige grondscheuten als op de waterloten 2 mm grote vangblaasjes. Op de grondscheuten zitten de schuin naar beneden groeiende waterloten, die tevens voor houvast van de plant zorgen. Op de waterloten zitten de lichtgroene bladeren.
Met de vangblaasjes worden kleine kreeftachtigen en waterinsecten gevangen. In de vangblaasjes is vacuüm en als iets de haartjes op het blaasje aanraakt springt deze open en zuigt het omringende water met daarin het insect naar binnen. Vertering van de prooi duurt afhankelijk van de grootte twaalf minuten tot twee uur. Na de vertering transporteren speciale cellen het voedselrijke water de stengel in, waarbij tegelijkertijd het vacuüm in het blaasje wordt hersteld.
Het lichtgroene, gevorkte blad is 0,3-3 cm lang en heeft draadvormige slippen, die gaafrandig zijn en aan de top een stekelhaar hebben.
Klein blaasjeskruid bloeit van juni tot augustus met bleekgele, 6-8 mm grote bloemen, waarvan het gehemelte gestreept kan zijn. De onderlip heeft bij het ouder worden teruggeslagen randen. De bloem heeft een kort, kegelvormig spoor. De bloeiwijze is een tros.
De vrucht is een doosvrucht, die een gekromd steeltje heeft.
De plant komt voor langs vennen, en in sloten in heidegebieden, in trilveenmoerassen en in turfgaten.
Planten
Bloeiwijze
Waterlot met vangblaasjes
De namen in andere talen kunnen vaak eenvoudig worden opgezocht met de interwiki-links.
Klein blaasjeskruid (Utricularia minor) is een vleesetende, wortelloze, vaste waterplant, die behoort tot de blaasjeskruidfamilie. De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als vrij zeldzaam en matig afgenomen. De plant komt voor in de gematigde streken van het noordelijk halfrond. Het aantal chromosomen is n=18 of 22.
De tere plant wordt 10-50 cm hoog en heeft zowel op de witachtige grondscheuten als op de waterloten 2 mm grote vangblaasjes. Op de grondscheuten zitten de schuin naar beneden groeiende waterloten, die tevens voor houvast van de plant zorgen. Op de waterloten zitten de lichtgroene bladeren.
Met de vangblaasjes worden kleine kreeftachtigen en waterinsecten gevangen. In de vangblaasjes is vacuüm en als iets de haartjes op het blaasje aanraakt springt deze open en zuigt het omringende water met daarin het insect naar binnen. Vertering van de prooi duurt afhankelijk van de grootte twaalf minuten tot twee uur. Na de vertering transporteren speciale cellen het voedselrijke water de stengel in, waarbij tegelijkertijd het vacuüm in het blaasje wordt hersteld.
Het lichtgroene, gevorkte blad is 0,3-3 cm lang en heeft draadvormige slippen, die gaafrandig zijn en aan de top een stekelhaar hebben.
Klein blaasjeskruid bloeit van juni tot augustus met bleekgele, 6-8 mm grote bloemen, waarvan het gehemelte gestreept kan zijn. De onderlip heeft bij het ouder worden teruggeslagen randen. De bloem heeft een kort, kegelvormig spoor. De bloeiwijze is een tros.
De vrucht is een doosvrucht, die een gekromd steeltje heeft.
De plant komt voor langs vennen, en in sloten in heidegebieden, in trilveenmoerassen en in turfgaten.
Planten
Bloeiwijze
Waterlot met vangblaasjes
Pływacz drobny, p. mniejszy[3], pływacz Brema[4] (Utricularia minor L.) – gatunek rośliny mięsożernej, należący do rodziny pływaczowatych (Lentibulariaceae).
Występuje w Ameryce Północnej, Azji oraz Europie, również na Grenlandii i w Islandii[5]. W Polsce gatunek rodzimy[3], występujący na rozproszonych stanowiskach na niżu i rzadko w górach. W polskich Karpatach znane są tylko stanowiska w miejscowości Podszkle na Działach Orawskich, na Puściznie Rękowiańskiej w Kotlinie Orawskiej i na Polanie Biały Potok w Rowie Podtatrzańskim[5].
Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006)[10] w grupie gatunków narażonych na wyginięcie (kategoria zagrożenia: V). W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię NT (bliski zagrożenia)[11].
Pływacz drobny objęty jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.
Pływacz drobny, p. mniejszy, pływacz Brema (Utricularia minor L.) – gatunek rośliny mięsożernej, należący do rodziny pływaczowatych (Lentibulariaceae).
Utricularia minor[1] este o specie de plante carnivore din genul Utricularia, familia Lentibulariaceae, ordinul Lamiales, descrisă de Carl von Linné.[2][3] Conform Catalogue of Life specia Utricularia minor nu are subspecii cunoscute.[2]
U. adpressa
U. albiflora
U. albocaerulea
U. alpina
U. amethystina
U. andongensis
U. antennifera
U. appendiculata
U. arcuata
U. arenaria
U. arnhemica
U. asplundii
U. aurea
U. aureomaculata
U. australis
U. babui
U. beaugleholei
U. benjaminiana
U. benthamii
U. bifida
U. biloba
U. biovularioides
U. bisquamata
U. blanchetii
U. bosminifera
U. brachiata
U. bracteata
U. bremii
U. breviscapa
U. buntingiana
U. caerulea
U. calycifida
U. campbelliana
U. capilliflora
U. cecilii
U. cheiranthos
U. chiakiana
U. chiribiquitensis
U. choristotheca
U. christopheri
U. chrysantha
U. circumvoluta
U. cochleata
U. cornigera
U. cornuta
U. corynephora
U. costata
U. cucullata
U. cymbantha
U. delicatula
U. delphinioides
U. densiflora
U. determannii
U. dichotoma
U. dimorphantha
U. dunlopii
U. dunstaniae
U. endresii
U. erectiflora
U. fimbriata
U. firmula
U. fistulosa
U. flaccida
U. floridana
U. foliosa
U. forrestii
U. foveolata
U. fulva
U. furcellata
U. garrettii
U. geminiloba
U. geminiscapa
U. geoffrayi
U. georgei
U. gibba
U. graminifolia
U. guyanensis
U. hamiltonii
U. helix
U. heterochroma
U. heterosepala
U. hintonii
U. hirta
U. hispida
U. holtzei
U. humboldtii
U. huntii
U. hydrocarpa
U. inaequalis
U. incisa
U. inflata
U. inflexa
U. intermedia
U. inthanonensis
U. involvens
U. jackii
U. jamesoniana
U. juncea
U. kamienskii
U. kenneallyi
U. kimberleyensis
U. kumaonensis
U. laciniata
U. lasiocaulis
U. lateriflora
U. laxa
U. lazulina
U. leptoplectra
U. leptorhyncha
U. letestui
U. limosa
U. linearis
U. livida
U. lloydii
U. longeciliata
U. longifolia
U. macrocheilos
U. macrorhiza
U. malabarica
U. mangshanensis
U. mannii
U. menziesii
U. meyeri
U. microcalyx
U. micropetala
U. minor
U. minutissima
U. mirabilis
U. moniliformis
U. muelleri
U. multicaulis
U. multifida
U. myriocista
U. nana
U. naviculata
U. nelumbifolia
U. neottioides
U. nephrophylla
U. nervosa
U. nigrescens
U. ochroleuca
U. odontosepala
U. odorata
U. olivacea
U. oliveriana
U. panamensis
U. parthenopipes
U. paulineae
U. pentadactyla
U. peranomala
U. perversa
U. petersoniae
U. petertaylorii
U. phusoidaoensis
U. physoceras
U. pierrei
U. platensis
U. pobeguinii
U. poconensis
U. podadena
U. polygaloides
U. praelonga
U. praeterita
U. praetermissa
U. prehensilis
U. pubescens
U. pulchra
U. punctata
U. purpurea
U. purpureocaerulea
U. pusilla
U. quelchii
U. quinquedentata
U. radiata
U. ramosissima
U. raynalii
U. recta
U. reflexa
U. regia
U. reniformis
U. resupinata
U. reticulata
U. rhododactylos
U. rigida
U. rostrata
U. salwinensis
U. sandersonii
U. sandwithii
U. scandens
U. schultesii
U. simmonsii
U. simplex
U. simulans
U. singeriana
U. smithiana
U. spinomarginata
U. spiralis
U. spruceana
U. stanfieldii
U. steenisii
U. stellaris
U. steyermarkii
U. striata
U. striatula
U. stygia
U. subramanyamii
U. subulata
U. tenella
U. tenuissima
U. terrae-reginae
U. tetraloba
U. tortilis
U. trichophylla
U. tricolor
U. tridactyla
U. tridentata
U. triflora
U. triloba
U. troupinii
U. tubulata
U. uliginosa
U. uniflora
U. unifolia
U. uxoris
U. violacea
U. viscosa
U. vitellina
U. volubilis
U. vulgaris
U. warburgii
U. warmingii
U. welwitschii
U. westonii
U. wightiana
Utricularia minor este o specie de plante carnivore din genul Utricularia, familia Lentibulariaceae, ordinul Lamiales, descrisă de Carl von Linné. Conform Catalogue of Life specia Utricularia minor nu are subspecii cunoscute.
Dvärgbläddra (Utricularia minor) är en växtart i familjen tätörtsväxter.
Wikimedia Commons har media som rör Dvärgbläddra.
Dvärgbläddra (Utricularia minor) är en växtart i familjen tätörtsväxter.
Трав'яниста рослина, що плаває у воді або лежить у прибережному мулі, гелофіт.
Кореневища редуковані. Зимуючі бруньки голі. Стебла завдовжки 5-20 (зрідка до 40) см. Листки чергові, розсічені на вузьколінійні долі, всі однакові за будовою і можуть нести ловчі пухирці завширшки 1-1,5 мм. Кожна доля завдовжки 2-18 мм, завширшки 4-20 мм.
Суцвіття — китиця з 2-6 квіток на квітконосі 5-15 см заввишки, що підіймається над поверхнею води. Віночок 7-12 мм завдовжки, світло-жовтий з червоними смужками, із короткою трубочкою та двогубим відгином. Шпорка коротка, нижня губа віночка видовжена. Плід — багатонасінна куляста коробочка завширшки 2-2,5 мм.
Рослина водна, зростає у прісних замкнених та малопроточних водоймах — озерах, старицях. Віддає перевагу добре освітленим водоймам з мулувато-піщаним або мулувато-торфовим дном, також може зростати на обводнених торфовищах на глибині 5-100 см. Полюбляє воду з кислою реакцією, низьким вмістом мінеральних речовин і досить високим вмістом органічних. Належить до піонерів рослинного світу, що найпершими заселяють новоутворенні водойми. Коливання рівня води переносить погано.
У зв'язку з редукцією кореневої системи пухирник малий не має змоги всмоктувати з ґрунту азотисті сполуки, тому цей вид виробив пристосування для забезпечення організму азотом. Частина листків несе пухирці, які мають клапани. При наближенні дрібних водних безхребетних тварин клапани відкриваються, і жертву засмоктує всередину рухом води. Впіймані комахи перетравлюються за допомогою ферментів.
Квітне в липні-серпні, плодоносить у вересні. У відтворенні цієї рослини головну роль грає вегетативне розмноження за допомогою туріонів (зимуючих бруньок) або поділом рослини на частини. Насіннєве розмноження другорядне.
Ареал охоплює помірні області Євразії. Пухирник малий трапляється у водоймах Середньої, Західної Європи і деяких субарктичних регіонів (зокрема Скандинавії), Сибіру, Далекого Сходу, Японських островів, Китаю, Гімалаїв, Середньої Азії, Кавказу, а також у Північній Америці.
В Україні ця рослина поширена переважно у Поліссі, інколи — в лісостепу. В степових районах пухирник малий трапляється вкрай рідко і лише по долинам великих річок.
На скорочення українських популяцій впливають зміни рівня води, її забруднення, проведення таких меліораційних робіт як осушення і розчищення дна водойм. Пухирник малий охороняється в Черемському, Поліському, Рівненському заповідниках, Шацькому національному парку, Нижньоворсклянському, Надслучанському регіональних ландшафтних парках та заказнику «Теребіжі».
У природі рослини утворюють локальні скупчення, після їх відмирання рештки складають основу новоутвореного шару торфу.
Stanisław Kłosowski, Grzegorz Kłosowski / Rośliny wodne i bagienne. — Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2007.(пол.)
關於别名亦为小狸藻的狸藻属物种，請見「异枝狸藻」。
细叶狸藻[1][2]（學名：Utricularia minor），小狸藻[3]，为狸藻屬多年生的小型食虫植物。其种加词“minor”来源于拉丁文，意为“较少”和“较小”，指其植株体型。细叶狸藻分布于北美洲、亚洲及欧洲。其常贴生，也可浮水生。[4]
细叶狸藻为多年生贴生或水生草本。细叶狸藻的匍匐茎为丝状，多分枝[2]，可长达20厘米，直径0.1至0.3毫米，无毛被。匍匐茎分两种类型，其一具具叶片，绿色，漂浮生长；另一种无叶片，无色，固着于泥土中。[1]
细叶狸藻的叶片互生[2][3]，长0.2至1.5厘米，掌状深裂至基部或近基部。叶裂片为一至四回二岐状深裂；末回裂片为狭线形。秋季时，细叶狸藻匍匐枝及分枝的顶端可产生冬芽，球形，直径1.5至4毫米，无毛或具少量小刚毛。[1]
细叶狸藻的捕虫囊为膜质[2][3]，黄白色[2][3]，大部分分布于无色匍匐茎的叶裂片上，少量分布于发育的叶裂片上。捕虫囊为斜卵球形，侧扁，具短柄，长5至20毫米。囊口开于捕虫囊侧面，边缘具少量刚毛，上唇具2条长而多分枝的刚毛状附属物。[1]捕虫囊内表面具许多形状吸收毛。[2][3]
细叶狸藻的花序为总状花序[2][3]，长5至20厘米，中上部具2至8朵花。花序轴为圆柱形，直径0.3至1毫米，具2至4枚鳞片。苞片长1.5至2毫米，基部着生，与鳞片同形，为宽卵状三角形[2][3]，顶端钝，基部为耳状。无小苞片。花梗长4至7毫米，于花期直立，果期展开，末端反折。花萼2裂[2][3]，裂片近相等；上唇略大，长约2毫米，为宽卵形，顶端钝。花冠唇形[2][3]，长8至10毫米，黄色，具红色小斑点[2][3]；上唇为卵形，顶端钝；下唇大于上唇[2][3]，为倒卵形[1]或近圆形[2][3]，顶端微凹；喉凸隆起并延伸至下唇中部；距不发达，圆锥形[2][3]，长约1.5毫米，呈囊状，内表面具大量腺体。雄蕊无毛；花丝为线形，弯曲，药室汇合。子房为球形，无毛。花柱无毛。柱头二裂[2][3]，下唇为圆形，反卷，上唇为狭三角形，两者的边缘都呈流苏状。花期为8至9月。[1]
细叶狸藻的果实为蒴果，长约3毫米，周裂。[1]蒴果具宿存花萼。[2][3]种子为褐色，近圆形或椭圆形[2][3]，表面具细小网状突起，边缘具6角及棱翅。果期为9至10月。[1]
细叶狸藻广泛分布于北温带地区的池塘及沼泽中，海拔分布范围为3100米至3650米。[1][2][3]
匍匐狸藻
白花狸藻
白蓝狸藻
高山狸藻
紫水晶狸藻
安东狸藻
触角狸藻
附件狸藻
弓形狸藻
砂石狸藻
阿纳姆狸藻
阿斯普倫德狸藻
黃花狸藻
金斑狸藻
南方狸藻
巴布狸藻
比格霍爾狸藻
本杰明狸藻
本瑟姆狸藻
兩裂狸藻
双瓣狸藻
双卵狸藻
雙鱗片狸藻
布莱克曼狸藻
布兰切特狸藻
水蚤狸藻
分支狸藻
苞片狸藻
布雷密狸藻
短葶狸藻
邦廷狸藻
長距狸藻
雙裂苞狸藻
坎贝尔狸藻
刺花狸藻
塞西尔狸藻
手花狸藻
知昌狸藻
奇里比库特山狸藻
远囊狸藻
克里斯托弗狸藻
金花狸藻
盘绕狸藻
壳形狸藻
角形狸藻
角狀狸藻
有桿狸藻
肋脈狸藻
僧帽狸藻
船花狸藻
優雅狸藻
翠雀狸藻
密花狸藻
德特曼狸藻
雙岔狸藻
雙形花狸藻
邓洛普狸藻
邓斯坦狸藻
恩德雷斯狸藻
U. adpressa
U. albiflora
U. albocaerulea
U. alpina
U. amethystina
U. andongensis
U. antennifera
U. appendiculata
U. arcuata
U. arenaria
U. arnhemica
U. asplundii
U. aurea
U. aureomaculata
U. australis
U. babui
U. beaugleholei
U. benjaminiana
U. benthamii
U. bifida
U. biloba
U. biovularioides
U. bisquamata
U. blackmanii
U. blanchetii
U. bosminifera
U. brachiata
U. bracteata
U. bremii
U. breviscapa
U. buntingiana
U. caerulea
U. calycifida
U. campbelliana
U. capilliflora
U. cecilii
U. cheiranthos
U. chiakiana
U. chiribiquitensis
U. choristotheca
U. christopheri
U. chrysantha
U. circumvoluta
U. cochleata
U. cornigera
U. cornuta
U. corynephora
U. costata
U. cucullata
U. cymbantha
U. delicatula
U. delphinioides
U. densiflora
U. determannii
U. dichotoma
U. dimorphantha
U. dunlopii
U. dunstaniae
U. endresii
竖花狸藻
流蘇狸藻
坚固狸藻
中空狸藻
軟葉狸藻
佛罗里达狸藻
葉狀狸藻
福里斯特狸藻
陷阱狸藻
杏黃狸藻
叉状狸藻
加勒特狸藻
复裂狸藻
复柄狸藻
杰弗里狸藻
乔治狸藻
絲葉狸藻
禾葉狸藻
圭亚那狸藻
汉密尔顿狸藻
螺旋状狸藻
异色狸藻
异萼狸藻
欣顿狸藻
毛柄狸藻
硬刺狸藻
霍尔策狸藻
洪堡狸藻
亨特狸藻
水果狸藻
不均狸藻
切口狸藻
浮囊狸藻
弯曲狸藻
异枝狸藻
茵他侬山狸藻
包纏狸藻
杰克狸藻
詹姆森狸藻
灯芯草狸藻
卡缅斯基狸藻
肯尼利狸藻
金伯利狸藻
库蒙狸藻
裂叶狸藻
毛茎狸藻
侧花狸藻
疏鬆狸藻
蓝花狸藻
细长距狸藻
细喙狸藻
勒泰斯蒂狸藻
长梗狸藻
线形狸藻
青紫狸藻
劳埃德狸藻
长毛狸藻
長葉狸藻
巨唇狸藻
U. erectiflora
U. fimbriata
U. firmula
U. fistulosa
U. flaccida
U. floridana
U. foliosa
U. forrestii
U. foveolata
U. fulva
U. furcellata
U. garrettii
U. geminiloba
U. geminiscapa
U. geoffrayi
U. georgei
U. gibba
U. graminifolia
U. guyanensis
U. hamiltonii
U. helix
U. heterochroma
U. heterosepala
U. hintonii
U. hirta
U. hispida
U. holtzei
U. humboldtii
U. huntii
U. hydrocarpa
U. inaequalis
U. incisa
U. inflata
U. inflexa
U. intermedia
U. inthanonensis
U. involvens
U. jackii
U. jamesoniana
U. juncea
U. kamienskii
U. kenneallyi
U. kimberleyensis
U. kumaonensis
U. laciniata
U. lasiocaulis
U. lateriflora
U. laxa
U. lazulina
U. leptoplectra
U. leptorhyncha
U. letestui
U. limosa
U. linearis
U. livida
U. lloydii
U. longeciliata
U. longifolia
U. macrocheilos
巨根狸藻
马拉巴尔狸藻
莽山狸藻
曼氏狸藻
孟席斯狸藻
迈耶狸藻
小萼狸藻
小瓣狸藻
细叶狸藻
斜果狸藻
奇异狸藻
念珠狸藻
米勒狸藻
多茎狸藻
多裂狸藻
多囊狸藻
侏儒狸藻
小船狸藻
荷叶狸藻
鸟巢兰狸藻
肾叶狸藻
蓬勃狸藻
黑狸藻
赭白狸藻
牙萼狸藻
香花狸藻
橄欖狸藻
奥利弗狸藻
巴拿马狸藻
海妖女狸藻
保琳狸藻
五指狸藻
靈異狸藻
歪斜狸藻
彼得森狸藻
彼得泰勒狸藻
普岁道山狸藻
膨角狸藻
皮埃尔狸藻
普拉塔狸藻
波贝甘狸藻
波科内狸藻
柄腺狸藻
远志狸藻
延长狸藻
过去狸藻
未及狸藻
紧抱狸藻
绒毛狸藻
美丽狸藻
斑点狸藻
紫狸藻
紫蓝狸藻
微小狸藻
奎尔奇狸藻
五齿狸藻
辐射狸藻
多枝狸藻
雷纳尔狸藻
U. macrorhiza
U. malabarica
U. mangshanensis
U. mannii
U. menziesii
U. meyeri
U. microcalyx
U. micropetala
U. minor
U. minutissima
U. mirabilis
U. moniliformis
U. muelleri
U. multicaulis
U. multifida
U. myriocista
U. nana
U. naviculata
U. nelumbifolia
U. neottioides
U. nephrophylla
U. nervosa
U. nigrescens
U. ochroleuca
U. odontosepala
U. odorata
U. olivacea
U. oliveriana
U. panamensis
U. parthenopipes
U. paulineae
U. pentadactyla
U. peranomala
U. perversa
U. petersoniae
U. petertaylorii
U. phusoidaoensis
U. physoceras
U. pierrei
U. platensis
U. pobeguinii
U. poconensis
U. podadena
U. polygaloides
U. praelonga
U. praeterita
U. praetermissa
U. prehensilis
U. pubescens
U. pulchra
U. punctata
U. purpurea
U. purpureocaerulea
U. pusilla
U. quelchii
U. quinquedentata
U. radiata
U. ramosissima
U. raynalii
直立狸藻
反卷狸藻
帝王狸藻
肾形狸藻
颠倒狸藻
網紋狸藻
瑰指狸藻
硬狸藻
喙萼狸藻
怒江狸藻
桑德森狸藻
桑德威斯狸藻
攀梗狸藻
舒尔特斯狸藻
西蒙斯狸藻
單純狸藻
拟狸藻
辛格狸藻
史密斯狸藻
刺缘狸藻
旋狸藻
斯普鲁斯狸藻
斯坦菲尔德狸藻
斯蒂尼斯狸藻
星形狸藻
斯特耶马克狸藻
条纹狸藻
圓葉狸藻
冥河狸藻
苏布拉马尼亚姆狸藻
尖叶狸藻
柔嫩狸藻
极细狸藻
昆士兰狸藻
四冠狸藻
扭曲狸藻
毛叶狸藻
三色狸藻
三指狸藻
三齒狸藻
三花狸藻
三裂瓣狸藻
特鲁平狸藻
管状狸藻
溼地狸藻
独花狸藻
独叶狸藻
配偶狸藻
紫花狸藻
粘液狸藻
蛋黄狸藻
纏繞狸藻
普通狸藻
沃伯格狸藻
沃明狸藻
威爾維茨狸藻
韋斯頓狸藻
怀特狸藻
U. recta
U. reflexa
U. regia
U. reniformis
U. resupinata
U. reticulata
U. rhododactylos
U. rigida
U. rostrata
U. salwinensis
U. sandersonii
U. sandwithii
U. scandens
U. schultesii
U. simmonsii
U. simplex
U. simulans
U. singeriana
U. smithiana
U. spinomarginata
U. spiralis
U. spruceana
U. stanfieldii
U. steenisii
U. stellaris
U. steyermarkii
U. striata
U. striatula
U. stygia
U. subramanyamii
U. subulata
U. tenella
U. tenuissima
U. terrae-reginae
U. tetraloba
U. tortilis
U. trichophylla
U. tricolor
U. tridactyla
U. tridentata
U. triflora
U. triloba
U. troupinii
U. tubulata
U. uliginosa
U. uniflora
U. unifolia
U. uxoris
U. violacea
U. viscosa
U. vitellina
U. volubilis
U. vulgaris
U. warburgii
U. warmingii
U. welwitschii
U. westonii
U. wightiana
貉藻
锦地罗
長葉毛氈苔
長柱毛氈苔
盾葉毛氈苔
圓葉毛氈苔
小毛氈苔
高山捕蟲堇
野捕蟲堇
Aldrovanda vesiculosa
Drosera burmannii
Drosera indica
Drosera oblanceolata
Drosera peltata
Drosera rotundifolia
Drosera spatulata
Pinguicula alpina
Pinguicula vulgaris
奇異豬籠草
黃花狸藻
南方狸藻
長距狸藻
福里斯特狸藻
陷阱狸藻
叉狀狸藻
絲葉狸藻
禾葉狸藻
Nepenthes mirabilis
Utricularia aurea
Utricularia australis
Utricularia caerulea
Utricularia forrestii
Utricularia foveolata
Utricularia furcellata
Utricularia gibba
Utricularia graminifolia
異枝狸藻
庫蒙狸藻
莽山狸藻*
细叶狸藻
斜果狸藻
多莖狸藻
靈異狸藻*
斑点狸藻
直立狸藻
Utricularia intermedia
Utricularia kumaonensis
Utricularia mangshanensis
Utricularia minor
Utricularia minutissima
Utricularia multicaulis
Utricularia peranomala
Utricularia punctata
Utricularia recta
怒江狸藻*
攀梗狸藻
圓葉狸藻
溼地狸藻
沃伯格狸藻*
†長頸古瓶子草*
Utricularia salwinensis
Utricularia scandens
Utricularia striatula
Utricularia uliginosa
Utricularia warburgii
Archaeamphora longicervia
锦地罗
長葉毛氈苔
盾葉毛氈苔
（†台灣本島）
小毛氈苔
黃花狸藻
Drosera burmannii
Drosera indica
Drosera peltata
Drosera spatulata
Utricularia aurea
南方狸藻
長距狸藻
（可能†台灣本島）
絲葉狸藻
禾葉狸藻！
异枝狸藻？
Utricularia australis
Utricularia caerulea
Utricularia gibba
Utricularia graminifolia
Utricularia intermedia
利維達狸藻！
细叶狸藻？
斜果狸藻
（侷限於金門島）
圓葉狸藻
三色狸藻
Utricularia livida
Utricularia minor
Utricularia minutissima
Utricularia striatula
Utricularia tricolor
溼地狸藻
（†台灣本島）
†棒狀毛氈苔粉*
†胞芽毛氈苔花粉*
†台灣毛氈苔花粉*
Utricularia uliginosa
Droserapites clavatus
Droserapollis gemmatus
Droserapollis taiwanensis
细叶狸藻（學名：Utricularia minor），小狸藻，为狸藻屬多年生的小型食虫植物。其种加词“minor”来源于拉丁文，意为“较少”和“较小”，指其植株体型。细叶狸藻分布于北美洲、亚洲及欧洲。其常贴生，也可浮水生。
分類 界 : 植物界 Plantae 門 : 被子植物門 Magnoliophyta 綱 : 双子葉植物綱 Magnoliopsida 亜綱 : キク亜綱 Asteridae 目 : ゴマノハグサ目 Scrophulariales 科 : タヌキモ科 Lentibulariaceae 属 : タヌキモ属 Utricularia 種 : ヒメタヌキモ U. minor 学名 Utricularia minor L. ヒメタヌキモ(lesser bladderwort)[1]は、小さく多年性の食虫植物でタヌキモ属である。何かに張り付いて生きているが、水中で体を支えることもできる。北アメリカ、アジア、ヨーロッパ等の周北地域で見られる[2]。
.jpg)
.JPG)
.jpg)
_(14576755937).jpg)
