Capra aegagrus hircus es un taxon.
Es un mammifero hervibore ruminante que pertine al familia Bovidae et al subfamilia Caprinae.
Il ha grande quantitate de racias caprin, le plus cognocite inter illos es; Le capra: Alpin, Saanen, Angora, Cachmir, nana, anglo-nubian inter alia.
Le capra ha essite domesticate il ha multe tempore desde, super toto per su carne, pelle e lacte, isto ultime specialmente in le region mediterranee.
Illo es un animal de parve talia, con cuernos arcate , illo es un animal multo agile e particularmente adaptate a saltar e scalar.
Le capra se trova in omne le regiones del planeta, specialmente in le montanias.
Le masculos se nomina capros, e lor prole caprettos.
Le capras pote trovar se al stato salvage, sed le grande majoritate de illos ha essite domesticate; su domestication es ancian data de circa VIII millennio a. de C.
Iste animal es elevate per le homine per su lacte (usate frequentemente in le production de caseo), carne, pelle e pilo.
Inter le racias es elevate specialmente pro le production de fibra (pilo) es le Angora, originari de Turchia (Angora es le ancian nomine de Ankara) et equalmente le racia Cachmir.
Le principal paises con bestial caprin son :
· Total mundial : 764 500 000
· China : 173 000 000
· India : 124 500 000
· Pakistan : 52 800 000
· Sudan : 40 000 000
· Bangladesh : 34 500 000
· Nigeria : 27 000 000
· Iran : 26 000 000
· Indonesia : 12 450 000
· Tanzania : 11 700 000
· Kenya : 11 000 000
Capretto
Grege de Capras
Capro
A craba[1] (en as parlas conservaderas con as consonants oclusivas xordas crapa[1][2][3]; d'o latín <CAPRA[4], scientificament Capra aegagrus hircus[5] (L., 1753)) ye un mamifero artiodactilo herbivoro y domestico d'a familia Bovidae, en a subfamilia Caprinae, concretament una subespecie domesticada de Capra aegagrus.[5]
Anque existen bellas 300 variedatz de crabas, y a mayoría varían en a mida y o peso, se considera que as dmensions d'a craba domestica bailan d'entre os 15 kilos que fan qualques razas enanas dica os mas de 60 kg que han gosau fer bells bucos d'as razas más granizas.
Tienen diferents colors de pelache, que van dende o blanco palomo dica o negro muino, en pasando por todas as variants de grisos y marrons, martos, soros y rubios. En i ha muitas que son malladas de qualsiquier color sobre blanco.
Todas as razas de crabas tienen dos cuernos, anque puntualment en puede naixer eixemplars a os que nunca les creixen, y belatros que en tienen más de dos (de forma muit excepcional) estando o numero maximo que s'ha documentau os que teneba una craba que en teneba ueito. En a craba, os chens que garantizan o herencio de cuernos van muit achustaus con os que determinan a maduración d'os organos sexuals en o feto, de forma que ha estau imposible conseguir linaches de crabitos sin cuernos[6] pus quan se fa buquir una craba sin cuernos con un buco que tampoco en tiene, os crabitos naixen, en un porcentache elevadismo de casos, como estadíos inter-sexuals y vacivos.[6]
As crabas son herbivoros remugants, como totz os bovidos, o que quiere dicir que zaga de a inchesta tornan a vomecar-se a pastura dica la boca, a on que a mastican. Como totz os remugants, se meten a amurriar con freqüencia. As crabas son conoixidas por consumir a pastura más bastiza y dura que belatros remugants domesticos, como as uellas, desaprofitan.
Se piensa que a craba fue un d'os primers animals de domesticar-se, con bells 7.000 u 8.000 anyos d'historia domestica.[7] Se'n ha trobau restas sub-fósils en Orient Meyo, en os chacimientos neoliticos de Chericó, Chogha, Mami, Cheitún y Cayonu.[7]
D'alcuerdo con estudeos cheneticos feitos en os anyos recients, todas as crabas muestran bagache chenetico de Capra aegagrus aegagrus,[7] un bucardo salvache que vive encara en l'actualidat en as montanyas d'Asia Menor, por o que se suposa que a craba domestica dimana d'eixemplars domesticaus d'aquell animal.
A cría d'a craba ye o crabito.
Corazón de craba.
A craba (en as parlas conservaderas con as consonants oclusivas xordas crapa; d'o latín
Capra aegagrus hircus es un taxon.
Шаблон:Taxobox end[[Гурӯҳ:Ҳайвонҳо аз рӯи алифбо]] БУЗ (Сарга hircus), моиз, ҳайвонест хонагии нуфтсум. Бино ба таснифоти зоологи ба гурӯҳи ширхурон (оилаи ковокшохон) мансуо аст. Буз яке аз аввалин ҳайвонҳои хонагист. Аксар олимон Бузҳои ҳозираи вахшии безоаровй — позахр (С. aega-gerus), морхур (С. falconeri) ва Бузи мунцаризи «ибтидой» (С. pri^ca)-po ачдоди Бузи хонагй мехисобанд. Дар Тоҷикистон 2 намуди Бузи вахшй: нахчир — С. sibirica (дар х,ама но-х,иях,о, гайр аз водиҳои чануби Тоҷикистон) ва морхур (ц-кухдои Санглох,_ Сарсарак ва Х,азратишох,) во-мехурад. Маълумотҳои бостоншиносй оид ба бокимондаҳои ҳайвонот (дар Яримтеппаи шимоли Ирок ва Анови назди Ашхобод), тасвироти руисангии асри санг ва бозёфтҳои аз нохияҳои гуногун пайдокарда шаходат медиханд, ки бузпарварй 8 ҳазор сол мукаддам вучуд дошт. Буз нигохубини зиёдеро талаб намекунад ва ба касалиҳои сил, хоришак, нагзак, тоун, трипаносомоз кам гирифтор мешавад. Бинобар ин Буз дар баъзе нохияҳои Африқо ягона ҳайвони хонагй аст. Буз нисбат ба дигар чор¬вои хоҷагии қишлок барои дар чарогох парвариш кардан бештар мувофиқ мебошад. Бинобар хуб инкишоф ёфтани аъзои хозима Буз растаниҳои гуногунро хурда, хурокиҳои аз 27 то 64% клетчаткадорро ҳазм мекунад. Вояи хуроки Бузҳои вазни зиндаашон 30— 35 кг бояд 0^90—1,32 воҳиди хурокй, 1,25—1,35 кг модда^ои хушк, 80— 100 кг протеини х;озим, беда, хасбеда, ярмаи ҷуворимакка, хурокиҳои омехта ва гайраро. дошта бошад. Рамаи Бузро барои нест кардани буттаю паттазори заминкой киштбоб ва каяал-х,о истифода мебаранд. Буз ба шароити гуногуни экологи зуд мутобиқ мешавад ва аз ин ру дар тамоми мамлакатҳои ҷаҳон онро мепарвараяд. Маҳсулоти асосии Буз пашм, гӯшт, ва тибит аст. Буp ҳайвони зудрас мебошад. Тақаҳои нага нигоҳубиншударо дар 5—6-моҳаги ба¬рои гӯшт мекушанд. Вазни зиндаи модабузи болиг 40—60, такааш 60— 65 (баъзан то 105) кг мешавад. Б. 9—10, баъзан то 17 сол умр меби-над. Онро дар хоҷаги 7—9 сол ис¬тифода мекунанд, сина 6а гушт месупоранд. Буз дар 5—8 моҳагй кобилияти чуфтшавй дорад, вале аз 14— 18-моҳаги барвакттар чуфтй кардани ва бузголаҳояш майдаву логар таваллуд мешаванд. Давраи хамлаш буда, 2 (баъзан 5) бузгола мезоянд. Дар ноҳияҳои чорводори Тоҷикистон Буз тамоми сол дар чарогоҳ парвариш меёбад. Дар чарогоҳ барои зимистонгузаронии чорво ура ме-созанд, ки дар он Б. ва дигар моли майдаро шабона ва рӯзз^ои хунук, ин¬чунин дар х,авои номусоид нигох, ме-доранд. Х,антоми ташкил кардани ра¬ма 300—350 модабуз, 450—500 бузго-ла ва 600—700 таках,ои ахтакардаро чудо мекунанд. Бо мацеади дар фас-ли гарми сол тул гирифтан мода-бузз;оро мо^и нояб. чуфт мекунанд. Агар зимистон барои зоидани Б. ша-роити мусоид мавч,уд бошад, пас мо^ои июнь ва авг. чуфтй кардани модабузз^о равост. Бузголах,ои дек.— янв. зоидашударо бах,орон ба чаро¬гох; баровардан мумкин. Дар су рати хуб парваришу нигох,убин кардани Б. аз он соле 2 ё дар 2 сол 3 маротиба наел гирифтан мумкин аст. Б. сунъй х,ам ч,уфтй карда мешавад. 45 рӯз пеш яз чуфтй кардан, бузгола^оро ч,удо намуда, модабузх,оро аз назо-рати ветеринарию профилактики ме-гузаронанд. Бо мацеади гирифтани наел таках,ои зотии солим ва бокув-ватро истифода мебаранд. Ба такахо 45—60 рӯз к,абл аз дуфтикунй хуро-ких,ои сергизо (пояи хушки лубиёи-х,о, хасбеда, силос, сабзй, лаблабуи цанд, хуроких,ои омехта — ярмаи ч,у-воримакка, ч,ав, сабус) медих,анд. Вояи хуроки такай вазни зиндааш 60 кг бояд 1,10 вохдщи хурокй, 1,44 кг моддах,ои хушк, 100—110 г про¬теини х,озим дошта бошад. Ба х,ар така 25—30 ва барои таках,ои калон 30—40 cap модабуз ЧУДО мекунанд. Х,ангоми бордоркунии сунъй бо нутфаи 1 така дар 40 рӯз то 500 мода-бузро бордор кардан мумкин. Соли 1937 дар р-ни Ашт дар як мавсими ч,уф-тикунй бо нутфаи така^ои рацами 01 ва 04-и зоти ангорй 1300—1500 мо-дабузро бордор карда буданд.
Шаблон:Taxobox end[[Гурӯҳ:Ҳайвонҳо аз рӯи алифбо]] БУЗ (Сарга hircus), моиз, ҳайвонест хонагии нуфтсум. Бино ба таснифоти зоологи ба гурӯҳи ширхурон (оилаи ковокшохон) мансуо аст. Буз яке аз аввалин ҳайвонҳои хонагист. Аксар олимон Бузҳои ҳозираи вахшии безоаровй — позахр (С. aega-gerus), морхур (С. falconeri) ва Бузи мунцаризи «ибтидой» (С. pri^ca)-po ачдоди Бузи хонагй мехисобанд. Дар Тоҷикистон 2 намуди Бузи вахшй: нахчир — С. sibirica (дар х,ама но-х,иях,о, гайр аз водиҳои чануби Тоҷикистон) ва морхур (ц-кухдои Санглох,_ Сарсарак ва Х,азратишох,) во-мехурад. Маълумотҳои бостоншиносй оид ба бокимондаҳои ҳайвонот (дар Яримтеппаи шимоли Ирок ва Анови назди Ашхобод), тасвироти руисангии асри санг ва бозёфтҳои аз нохияҳои гуногун пайдокарда шаходат медиханд, ки бузпарварй 8 ҳазор сол мукаддам вучуд дошт. Буз нигохубини зиёдеро талаб намекунад ва ба касалиҳои сил, хоришак, нагзак, тоун, трипаносомоз кам гирифтор мешавад. Бинобар ин Буз дар баъзе нохияҳои Африқо ягона ҳайвони хонагй аст. Буз нисбат ба дигар чор¬вои хоҷагии қишлок барои дар чарогох парвариш кардан бештар мувофиқ мебошад. Бинобар хуб инкишоф ёфтани аъзои хозима Буз растаниҳои гуногунро хурда, хурокиҳои аз 27 то 64% клетчаткадорро ҳазм мекунад. Вояи хуроки Бузҳои вазни зиндаашон 30— 35 кг бояд 0^90—1,32 воҳиди хурокй, 1,25—1,35 кг модда^ои хушк, 80— 100 кг протеини х;озим, беда, хасбеда, ярмаи ҷуворимакка, хурокиҳои омехта ва гайраро. дошта бошад. Рамаи Бузро барои нест кардани буттаю паттазори заминкой киштбоб ва каяал-х,о истифода мебаранд. Буз ба шароити гуногуни экологи зуд мутобиқ мешавад ва аз ин ру дар тамоми мамлакатҳои ҷаҳон онро мепарвараяд. Маҳсулоти асосии Буз пашм, гӯшт, ва тибит аст. Буp ҳайвони зудрас мебошад. Тақаҳои нага нигоҳубиншударо дар 5—6-моҳаги ба¬рои гӯшт мекушанд. Вазни зиндаи модабузи болиг 40—60, такааш 60— 65 (баъзан то 105) кг мешавад. Б. 9—10, баъзан то 17 сол умр меби-над. Онро дар хоҷаги 7—9 сол ис¬тифода мекунанд, сина 6а гушт месупоранд. Буз дар 5—8 моҳагй кобилияти чуфтшавй дорад, вале аз 14— 18-моҳаги барвакттар чуфтй кардани ва бузголаҳояш майдаву логар таваллуд мешаванд. Давраи хамлаш буда, 2 (баъзан 5) бузгола мезоянд. Дар ноҳияҳои чорводори Тоҷикистон Буз тамоми сол дар чарогоҳ парвариш меёбад. Дар чарогоҳ барои зимистонгузаронии чорво ура ме-созанд, ки дар он Б. ва дигар моли майдаро шабона ва рӯзз^ои хунук, ин¬чунин дар х,авои номусоид нигох, ме-доранд. Х,антоми ташкил кардани ра¬ма 300—350 модабуз, 450—500 бузго-ла ва 600—700 таках,ои ахтакардаро чудо мекунанд. Бо мацеади дар фас-ли гарми сол тул гирифтан мода-бузз;оро мо^и нояб. чуфт мекунанд. Агар зимистон барои зоидани Б. ша-роити мусоид мавч,уд бошад, пас мо^ои июнь ва авг. чуфтй кардани модабузз^о равост. Бузголах,ои дек.— янв. зоидашударо бах,орон ба чаро¬гох; баровардан мумкин. Дар су рати хуб парваришу нигох,убин кардани Б. аз он соле 2 ё дар 2 сол 3 маротиба наел гирифтан мумкин аст. Б. сунъй х,ам ч,уфтй карда мешавад. 45 рӯз пеш яз чуфтй кардан, бузгола^оро ч,удо намуда, модабузх,оро аз назо-рати ветеринарию профилактики ме-гузаронанд. Бо мацеади гирифтани наел таках,ои зотии солим ва бокув-ватро истифода мебаранд. Ба такахо 45—60 рӯз к,абл аз дуфтикунй хуро-ких,ои сергизо (пояи хушки лубиёи-х,о, хасбеда, силос, сабзй, лаблабуи цанд, хуроких,ои омехта — ярмаи ч,у-воримакка, ч,ав, сабус) медих,анд. Вояи хуроки такай вазни зиндааш 60 кг бояд 1,10 вохдщи хурокй, 1,44 кг моддах,ои хушк, 100—110 г про¬теини х,озим дошта бошад. Ба х,ар така 25—30 ва барои таках,ои калон 30—40 cap модабуз ЧУДО мекунанд. Х,ангоми бордоркунии сунъй бо нутфаи 1 така дар 40 рӯз то 500 мода-бузро бордор кардан мумкин. Соли 1937 дар р-ни Ашт дар як мавсими ч,уф-тикунй бо нутфаи така^ои рацами 01 ва 04-и зоти ангорй 1300—1500 мо-дабузро бордор карда буданд.
A cabra (ou bode, no masculino) (nome científico: Capra aegagrus hircus) é um animal herbívoro pertencente ao gênero Capra.[1][2] A cabra-doméstica é considerada uma subespécie da cabra-selvagem que habita o sudoeste da Ásia e Europa Oriental.[3]
"Cabra" se originou do latim capra[4].
O cabrito é um dos menores ruminantes domesticados. As cabras foram um dos primeiros animais a serem domesticados, por volta do ano 7000 a.c. no Oriente Médio, a partir das cabras-selvagens. Talvez a sua resistência natural e capacidade de adaptação a condições extremas tenha chamado a atenção dos povos nómadas da região para este animal e para a possibilidade de o domesticar.[5][6]
Na maioria das raças de caprinos, os dois sexos têm cornos e barba. Os cornos podem ser curvos ou em forma de espiral, mas muitos têm um lado interno afiado. O pelo pode ser comprido ou curto, macio ou áspero, dependendo do habitat e do controle da criação.[5][6]
A cabra fornece couro, carne, leite e, às vezes, estrume e lã (em algumas variedades, como na cabra-angorá). O esgotamento de pastos pelas cabras se tornou, onde não há um manejo adequado dos animais, um problema ambiental em muitas partes do mundo.
O habitat natural dos bodes são as montanhas, geralmente nas zonas temperadas. A alta altitude, aliada aos pulmões desenvolvidos dos bodes e à grossa pelagem que os protege do frio, permite a sobrevivência em um local protegido de qualquer tipo de predador.
As crias — popularmente chamadas de cabritos — nascem após uma gestação de cerca de 150 dias. Têm uma expectativa de vida de cerca de vinte anos e emitem um som chamado de "balido". O substantivo coletivo para grupos de cabras é "fato".[5][6]
Os caprinos recebem diferentes denominações de acordo com seu gênero e fase de vida. Ao nascer, machos e fêmeas são denominados cabriteiros até o fim da fase de lactação. Da fase de lactação à maturidade sexual, são denominados cabritos. A partir da maturidade sexual, as fêmeas são denominadas cabras e os machos, bodes.
As cabras são consideradas animais pequenos, com variação entre raças que variam de mais de 140 kg para bodes das raças maiores, como a raça boér, a 20 a 27 kg para cabras menores.[7] Em cada raça, diferentes estirpes ou linhas de sangue podem ter diferentes tamanhos. No extremo inferior da escala estão as raças diminutas tais como o pigmeu africano, com 41 a 58 cm de altura.[8]
A maioria das cabras naturalmente têm chifres, a menos que sejam colhidas (ou seja, geneticamente sem corno) ou os chifres tenham sido removidos, tipicamente logo após o nascimento.[9] Houve incidentes de cabras de policarato (tendo até oito chifres), embora esta seja uma raridade genética que se pensa ser herdada.[9] Os chifres são mais tipicamente removidos em rebanhos comerciais de cabras leiteiras para reduzir as lesões.[10]
As cabras são ungulados ruminantes, com um estômago de quatro câmaras que consiste no rúmen, no retículo, no omasum e no abomaso. As fêmeas têm um úbere consistindo de duas tetas.[11] Uma excepção a esta é a cabra boér, que às vezes pode ter até oito tetas.[12][13][14]
O leite de cabra pode ser contaminado com toxoplasma e infectar humanos pela penetração dos taquizoítos pelas mucosas da boca e faringe, o que leva à toxoplasmose.[15] A carne tem grandes apreciadores. A pele é usada na produção de calçado, vestuário e ainda artigos de decoração.[5][6]
Portugal conta com a presença de 6 raças autóctones de cabras[16]:
A cabra serrana é a raça mais representativa das raças portuguesas, sendo possível encontrá-la em mais de metade do território continental português[17].
Em fazendas é muito comum a utilização de artifícios, como a inseminação artificial, para que se obtenha um rebanho com o menor número de indivíduos fisiologicamente deficientes. Com esta seleção artificial é possível se obter uma prole mais resistente a doenças e com porte que torna viável a comercialização de derivados caprinos.
A inseminação artificial ou inseminação intrauterina é uma técnica de reprodução medicamente assistida que consiste na deposição artificial do sêmen nas vias genitais da fêmea.[18] Utiliza-se em casos em que os espermatozoides não conseguem atingir as trompas ou simplesmente por escolha do proprietário do animal. Consiste em transferir, para a cavidade uterina, os espermatozoides previamente recolhidos e processados, com a seleção dos espermatozoides morfologicamente mais normais e móveis.
Além de populações selvagens cruzadas por conta própria com raças importadas de cabras, as primitivas raças britânicas têm sido usadas em cruzamentos seletivos e intencionais de gado por humanos.
A antiga estirpe inglesa, em particular, está entre as bases de algumas raças modernas padronizadas. Por exemplo, o anglo-nubiano popular (chamado frequentemente por Nubian na America do Norte) originou-se na Inglaterra nos anos 1920-1930, resultado de um cruzamento entre as cabras milch inglesas e os bucks importados,[19] incluindo Zariby e Nubian original (africano), da Índia, Rússia e Egito.
A cabra (ou bode, no masculino) (nome científico: Capra aegagrus hircus) é um animal herbívoro pertencente ao gênero Capra. A cabra-doméstica é considerada uma subespécie da cabra-selvagem que habita o sudoeste da Ásia e Europa Oriental.
