Marattiopsida is een klasse van primitieve varenachtige planten die enkel in tropische gebieden voorkomen.
De klasse omvat slechts één orde, de Marattiales, met één familie, de Marattiaceae.
Marattiopsida zijn planten zonder bloemen die zich verspreiden door middel van sporen, wat ze gemeen hebben met de andere varens, paardenstaarten en wolfsklauwen. Ze hebben zich zeer vroeg in de evolutionaire geschiedenis afgescheiden van de andere planten en verschillen dan ook vrij sterk van de 'moderne' varens. Ze bezitten over het algemeen zeer dikke, vlezige rizomen en de grootste bladen van alle varens. Het sporendoosjes of sporangium ontwikkelt zich uit een groep van cellen (waardoor ze tot de eusporangiate varens worden gerekend), in tegenstelling tot de moderne varens waar het sporendoosje uit één cel ontstaat (leptosporangiate varens).
De klasse is monotypisch, omvat slechts één orde die op zijn beurt slechts één familie omvat. Recent onderzoek van de DNA-nucleotidesequentie toont aan dat de Marattiopsida nauw verwant zijn aan de Equisetopsida, de klasse van de paardenstaarten, en een zustergroep is van alle andere varens met uitzondering van de Psilotopsida.
De klasse heeft een lange fossielengeschiedenis met talrijke uitgestorven en nog zes recente geslachten.
Marattiopsida is een klasse van primitieve varenachtige planten die enkel in tropische gebieden voorkomen.
De klasse omvat slechts één orde, de Marattiales, met één familie, de Marattiaceae.
Strzelichowe (Marattiopsida) – grupa roślin zarodnikowych stanowiąca linię rozwojową siostrzaną dla pozostałych paproci. W systemach grupa ta ma rangę klasy w obrębie gromady roślin telomowych (ew. monilofitów)[1][2] lub podklasy w obrębie klasy paproci (Pteropsida)[3]. Grupa ta reprezentowana jest współcześnie przez około 200 gatunków zaliczanych do jednego rzędu Marattiales i rodziny Marattiaceae. Znanych jest jednak wiele szczątków kopalnych przedstawicieli tej grupy roślin, co świadczy o znacznym bogactwie form w dawnych epokach geologicznych, już z ery paleozoicznej, od karbonu. Obecnie żyjące strzelichowe mają wyraźnie reliktowy charakter i obecne są wyłącznie w krajach tropikalnych. Formy wymarłe miały wysmukłe pnie, które nie były rozgałęzione, a na szczycie znajdował się pióropusz wielkich liści.
Łodygi są w młodości protosteliczne, grubiejąc stają się syfonosteliczne, ale łyko jest wykształcone z obu stron pierścienia drewna. Jest to syfonostella amfifloiczna. Przy dalszym grubieniu łodygi, tkanki przewodzące układają się w policykliczną diktiostelę. Grubienie łodyg jest ma charakter pierwotny, tkanki wtórne zakładają się wyjątkowo i nigdy nie mają większego znaczenia.
glewiki (Anthocerotophyta)
wątrobowce (Marchantiophyta)
mchy (Bryophyta)
widłaki (Lycopodiophyta)
rośliny nasienne (Spermatophyta)
psylotowe (Psilotopsida)
skrzypowe (Equisetopsida)
strzelichowe (Marattiopsida)
paprociowe (Pteridopsida)
Podklasa: Marattiidae Klinge, Fl. Est-Liv-Churland 1: 93. 22-28 Jun 1882
Przeważnie strzelichowe występują w miejscach bardzo wilgotnych, a więc na brzegach rzek i moczarów oraz na terenach górskich.
Strzelichowe (Marattiopsida) – grupa roślin zarodnikowych stanowiąca linię rozwojową siostrzaną dla pozostałych paproci. W systemach grupa ta ma rangę klasy w obrębie gromady roślin telomowych (ew. monilofitów) lub podklasy w obrębie klasy paproci (Pteropsida). Grupa ta reprezentowana jest współcześnie przez około 200 gatunków zaliczanych do jednego rzędu Marattiales i rodziny Marattiaceae. Znanych jest jednak wiele szczątków kopalnych przedstawicieli tej grupy roślin, co świadczy o znacznym bogactwie form w dawnych epokach geologicznych, już z ery paleozoicznej, od karbonu. Obecnie żyjące strzelichowe mają wyraźnie reliktowy charakter i obecne są wyłącznie w krajach tropikalnych. Formy wymarłe miały wysmukłe pnie, które nie były rozgałęzione, a na szczycie znajdował się pióropusz wielkich liści.
