Los perciformes, también llamados percomorfos (Percomorphi) o acantópteros (Acanthopteri), incluyen alrededor del 40 % de todos los peces y son el orden más grande de vertebrados. El nombre Perciformes significa «con forma de perca». Pertenecen a la clase de los actinopterigios y comprenden más de 1270 especies en África, 1540 en Suramérica, 1550 en Alaska y Oceanía. En el océano Atlántico existen 7000 especies diferentes, con diferentes formas y tamaños, encontradas en casi todos los medios acuáticos. Aparecieron y se diversificaron por primera vez en el Cretácico.
Los peces perciformes generalmente tienen aleta dorsal con base amplia, normalmente con un entalle, y aletas dorsal y anal con los primeros radios transformados en espinas punzantes de número variable. La parte posterior posee rayas que pueden estar parcial o totalmente separadas. Regularmente presentan aletas pélvicas con una espina y hasta cinco rayas suaves, cerca de la garganta o bajo el vientre. Las escamas son usualmente ctenoides en la forma, sin embargo a veces son cicloides o de otros tipos. Muchos otros caracteres más técnicos definen al grupo.
Su clasificación es controvertida, como se los define tradicionalmente, los perciformes son casi ciertamente parafiléticos. Otros órdenes que posiblemente deberían ser incluidos como subórdenes son los escorpeniformes, tetraodontiformes y pleuronectiformes. De los subórdenes reconocidos actualmente varios también podrían ser considerados parafiléticos. A continuación se muestra la clasificación de Bleeker (1863) actualizada por Nelson en 2006:[1]
Sin embargo, de acuerdo a los datos obtenidos por Near et al., 2012, se obtuvo un cladograma para Acanthopterygii donde se puede observar el carácter parafilético del Orden Perciformes de Nelson:[2]
Acanthopterygii Berycimorphaceae Holocentrimorphaceae Percomorpha Scombrimopharia Gobiomopharia Carangimopharia Ovalentariae Atherinomorphae Blenniimorphae PercomorphariaPerciformes, Scorpaeniformes
, Gasterosteiformes
Acanthuroidei, Leiognathidae , Chaetodontidae
A continuación se compara con el sistema Betancur-Rodríguez:
Los perciformes, también llamados percomorfos (Percomorphi) o acantópteros (Acanthopteri), incluyen alrededor del 40 % de todos los peces y son el orden más grande de vertebrados. El nombre Perciformes significa «con forma de perca». Pertenecen a la clase de los actinopterigios y comprenden más de 1270 especies en África, 1540 en Suramérica, 1550 en Alaska y Oceanía. En el océano Atlántico existen 7000 especies diferentes, con diferentes formas y tamaños, encontradas en casi todos los medios acuáticos. Aparecieron y se diversificaron por primera vez en el Cretácico.
glej članek
Ostrižnjaki (znanstveno ime Perciformes, včasih pa tudi Percomorphi ali Acanthopteri) so najštevilčnejši red vretenčarjev. Kar okoli 40% vse ribje populacije spada v red ostrižnjakov. Latinsko ime Perciformes pomeni podoben ostrižu. Ostrižnjaki spadajo med žarkoplavutarice, na svetu pa živi več kot 7000 različnih vrst ostrižnjakov, ki jih najdemo skoraj v vseh vodah sveta. Pojavili so se v pozni kredi.
Ostrižnjaki imajo po večini hrbtne in analne plavuti sestavljene tako, da so sprednji deli sestavljeni iz ostrih, zadnji deli pa iz mehkih bodic (žarkov), dela pa sta med seboj včasih čisto ločena. Trebušne parne plavuti imajo po navadi eno bodico in do pet žarkov, nameščene pa so pod vratom ali na trebuhu. Večina ostrižnjakov ima ktenoidne luske, nekateri pa cikloidne ali drugače oblikovane.
Podredi in naddružine ostrižnjakov, po knjigi Fishes of the World.
Ostrižnjaki (znanstveno ime Perciformes, včasih pa tudi Percomorphi ali Acanthopteri) so najštevilčnejši red vretenčarjev. Kar okoli 40% vse ribje populacije spada v red ostrižnjakov. Latinsko ime Perciformes pomeni podoben ostrižu. Ostrižnjaki spadajo med žarkoplavutarice, na svetu pa živi več kot 7000 različnih vrst ostrižnjakov, ki jih najdemo skoraj v vseh vodah sveta. Pojavili so se v pozni kredi.
Ostrižnjaki imajo po večini hrbtne in analne plavuti sestavljene tako, da so sprednji deli sestavljeni iz ostrih, zadnji deli pa iz mehkih bodic (žarkov), dela pa sta med seboj včasih čisto ločena. Trebušne parne plavuti imajo po navadi eno bodico in do pet žarkov, nameščene pa so pod vratom ali na trebuhu. Večina ostrižnjakov ima ktenoidne luske, nekateri pa cikloidne ali drugače oblikovane.