Demodex canis ist eine schlanke, etwa 250 bis 300 µm lange Milbe, die in den Haarbälgen (Haarfollikel) und Talgdrüsen von Hunden parasitiert. Dort ernährt sie sich von Talg und den natürlich abgestoßenen Zellen. In geringer Zahl ist diese Demodex-Milbe Bestandteil der Hautfauna behaarter Säugetiere. Bei stärkerem Vorkommen oder bei Schwächung des Immunsystems verursacht sie die Canine Demodikose.
Die weiblichen Milben legen Eier, die sich über ein Larven- und Nymphenstadium zu den erwachsenen Milben entwickeln.
Demodex canis ist eine schlanke, etwa 250 bis 300 µm lange Milbe, die in den Haarbälgen (Haarfollikel) und Talgdrüsen von Hunden parasitiert. Dort ernährt sie sich von Talg und den natürlich abgestoßenen Zellen. In geringer Zahl ist diese Demodex-Milbe Bestandteil der Hautfauna behaarter Säugetiere. Bei stärkerem Vorkommen oder bei Schwächung des Immunsystems verursacht sie die Canine Demodikose.
Die weiblichen Milben legen Eier, die sich über ein Larven- und Nymphenstadium zu den erwachsenen Milben entwickeln.
Demodex canis est une espèce d'acariens de la famille des Demodicidae. Elle est commensale de la peau du chien dont elle fait partie de la flore normale (dans le follicule pileux) et est présente en très petit nombre.
Lorsque le système immunitaire de l'organisme hôte est déficient ou que celui-ci est affaibli par une autre pathologie, cet acarien peut proliférer et entraîner des lésions cutanées locales ou généralisées. C'est ce qu'on appelle la démodécie du chien.
Selon BioLib (27 décembre 2019)[2] :
Demodex canis est une espèce d'acariens de la famille des Demodicidae. Elle est commensale de la peau du chien dont elle fait partie de la flore normale (dans le follicule pileux) et est présente en très petit nombre.
Lorsque le système immunitaire de l'organisme hôte est déficient ou que celui-ci est affaibli par une autre pathologie, cet acarien peut proliférer et entraîner des lésions cutanées locales ou généralisées. C'est ce qu'on appelle la démodécie du chien.
Demodex canis é unha especie de ácaros que vive predominantemente sobre os cans domésticos, pero que pode infestar ocasionalmente aos humanos. Na maioría das infestacións no can os ácaros actúan como comensais inofensivos e subclínicos, pero poden ás veces orixinar unha condición chamada sarna por Demodex.
Debido a que o hábitat dos ácaros é profundo da derma da pel, a transmisión ocorre xeralmente só por medio dun contacto prolongado directo, como a transmisión desde a cadela aos cadelos fillos durante a lactación. Como resultado, os sitios máis comúns para a aparición inicial das lesións demodicódicas son a faciana, fociño, membros anteriores e rexións periorbitais. A demodicose en cans pode manifestarse en forma de lesiós de dous tipos: escamosas, que causan alopecia seca e engrosamento da pel, e pustular, que é a forma máis grave, causando infeccións secundarias (xeralmente por Staphylococcus) que dan lugar ás características pústulas vermellas numerosas e enrugas da pel.
A escalada desde unha infestación de tipo comensal de D. canis a outra que requira atención veterinaria xeralmente implica complexos factores inmunes. A demodicose pode aparecer despois de situacións ou tratamentos inmunosupresores ou pode estar relacionada cunha deficiencia xenética. Isto é complicado porque se cre que Demodex suprime a resposta normal dos linfocitos T. Ademais, certas razas de cans, como os dálmatas, o buldog americano e o pit buill terrier americano, parecen ser máis susceptibles.[1]
Aínda que o tratmento directo dos casos graves pode facese por administración oral de ivermectina ao 1% en razas tolerantes á ivermectina (a dose xeral é 0,3–0,6 mg/kg, oral, unha soa vez, ata 2 raspados da pel negativos separados 1 mes),[2] outras razas poden ser tratadas con éxito aplicándolles os fármacos antiparasitarios amitraz na pel, xunto cunha mellora da nutrición e tratar nas posibles enfermidades supresoras do sistema inmnitario. Entre as preparacións comerciais eficaces están: fipronil, amitraz, e (S)-methoprene.[3] As infeccións bacterianas asociadas coa demodicose pustular poden requirir o tratamento con antibióticos.
Demodex canis é unha especie de ácaros que vive predominantemente sobre os cans domésticos, pero que pode infestar ocasionalmente aos humanos. Na maioría das infestacións no can os ácaros actúan como comensais inofensivos e subclínicos, pero poden ás veces orixinar unha condición chamada sarna por Demodex.
Debido a que o hábitat dos ácaros é profundo da derma da pel, a transmisión ocorre xeralmente só por medio dun contacto prolongado directo, como a transmisión desde a cadela aos cadelos fillos durante a lactación. Como resultado, os sitios máis comúns para a aparición inicial das lesións demodicódicas son a faciana, fociño, membros anteriores e rexións periorbitais. A demodicose en cans pode manifestarse en forma de lesiós de dous tipos: escamosas, que causan alopecia seca e engrosamento da pel, e pustular, que é a forma máis grave, causando infeccións secundarias (xeralmente por Staphylococcus) que dan lugar ás características pústulas vermellas numerosas e enrugas da pel.
A escalada desde unha infestación de tipo comensal de D. canis a outra que requira atención veterinaria xeralmente implica complexos factores inmunes. A demodicose pode aparecer despois de situacións ou tratamentos inmunosupresores ou pode estar relacionada cunha deficiencia xenética. Isto é complicado porque se cre que Demodex suprime a resposta normal dos linfocitos T. Ademais, certas razas de cans, como os dálmatas, o buldog americano e o pit buill terrier americano, parecen ser máis susceptibles.
Aínda que o tratmento directo dos casos graves pode facese por administración oral de ivermectina ao 1% en razas tolerantes á ivermectina (a dose xeral é 0,3–0,6 mg/kg, oral, unha soa vez, ata 2 raspados da pel negativos separados 1 mes), outras razas poden ser tratadas con éxito aplicándolles os fármacos antiparasitarios amitraz na pel, xunto cunha mellora da nutrición e tratar nas posibles enfermidades supresoras do sistema inmnitario. Entre as preparacións comerciais eficaces están: fipronil, amitraz, e (S)-methoprene. As infeccións bacterianas asociadas coa demodicose pustular poden requirir o tratamento con antibióticos.
Systematyka Domena eukarionty Królestwo zwierzęta Typ stawonogi Podtyp szczękoczułkowce Gromada pajęczaki Rząd roztocze Rodzina nużeńcowate Rodzaj nużeńce Gatunek nużeniec psi Nużeniec psi (Demodex canis) - pasożyt z rzędu roztoczy.
Długość ciała 0,25-0,30 mm, szerokość ok. 0,04 mm. W przedniej części ciała 4 pary krótkich nóg. Odwłok wydłużony z poprzecznym prążkowaniem, w tylnej części zwężony. Żywicielem jest pies. Całkowity rozwój trwa ok. 3 tygodni. Do zapłodnienia dochodzi na powierzchni skóry. Bytuje w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych. Spotykane również w węzłach chłonnych.
Wywołuje u psów chorobę zwaną nużycą lub demodekozą.
Nie jest gatunkiem zoonotycznym, czyli nie stanowi zagrożenia dla człowieka.
Nużeniec psi (Demodex canis) - pasożyt z rzędu roztoczy.
Długość ciała 0,25-0,30 mm, szerokość ok. 0,04 mm. W przedniej części ciała 4 pary krótkich nóg. Odwłok wydłużony z poprzecznym prążkowaniem, w tylnej części zwężony. Żywicielem jest pies. Całkowity rozwój trwa ok. 3 tygodni. Do zapłodnienia dochodzi na powierzchni skóry. Bytuje w mieszkach włosowych i gruczołach łojowych. Spotykane również w węzłach chłonnych.
Wywołuje u psów chorobę zwaną nużycą lub demodekozą.
Nie jest gatunkiem zoonotycznym, czyli nie stanowi zagrożenia dla człowieka.
