Campanula fastigiata es una planta de la familia de las campanuláceas.
Planta anual, generalmente papilosa. Tallos de 3,5-6 cm, erectos, ramificados dicotómicamente, con ramas fastigiadas. Las hojas enteras o dentadas, obtusas; las basales espatuladas, atenuadas en pecíolo corto y ancho; las caulinares sentadas, de obovadas a lineares. Flores subsentadas. Cáliz de 2,2-4,6 mm; lóbulos de 1,4-2,8 x 0,4-0,7 mm, de oblongos a oblongo-lanceolados, obtusos o subobtusos. Corola de l,1-1,6 mm, azul. Anteras de 0,35-0,4 mm, mucronadas. Estilo glabro. Cápsulas de 3,5-4,5 x 2 mm, obcónicas, con 5 costillas bien marcadas, dehiscentes por poros apicales. Semillas de 0,35 x 0,2-0,3 mm, oblongoideas. 2n= 18. Florece y fructifica de mayo a junio.[1]
Se encuentra sobre margas yesosas. Muy localizada. Campiña Alta, Subbética de España, Norte de África, Sudoeste y centro de Asia.
Campanula fastigiata fue descrita por Dufour ex Schult. y publicado en Monographie des Campanulees 340 (1830)[2]
Número de cromosomas de Campanula fastigiata (Fam. Campanulaceae) y táxones infraespecíficos: 2n=18[3]
Campanula: nombre genérico diminutivo del término latíno campana, que significa "pequeña campana", aludiendo a la forma de las flores.[4]
fastigiata: epíteto latino que significa "agrupado, paralelo y erecto".[5]
Campanula fastigiata es una planta de la familia de las campanuláceas.
Campanula fastigiata là loài thực vật có hoa trong họ Hoa chuông. Loài này được Dufour ex Schult. mô tả khoa học đầu tiên năm 1819.[1]
Campanula fastigiata là loài thực vật có hoa trong họ Hoa chuông. Loài này được Dufour ex Schult. mô tả khoa học đầu tiên năm 1819.