Ślimak przydrożny (Xerolenta obvia) – pontokaspijski, ekspansywny gatunek ślimaka lądowego z rodziny Hygromiidae[1], wcześniej zaliczany do ślimakowatych[2].
Od Turcji przez wschodni i środkowy Półwysep Bałkański do wybrzeży Morza Bałtyckiego. W Polsce jest gatunkiem obcym.
Ciepło- i sucholubny, o muszli białej lub pokrytej nieregularnie zanikającymi brązowymi lub czarnymi paskami. Muszla płaska, z zupełnie otwartym dołkiem osiowym. Końce otworu ostro zakończone, bez wargi. Wysokość 6–9 mm i szerokość 12–20 mm[2]. Jest podobny i łatwy do pomylenia ze ślimakiem wrzosowiskowym (Helicella itala), występującym w całej Europie Zachodniej, wliczając tu zachodnią część Polski. Żywi się roślinami. W czasie suszy zamyka się w muszli i zapada w stan anabiozy[2].
Ślimak przydrożny (Xerolenta obvia) – pontokaspijski, ekspansywny gatunek ślimaka lądowego z rodziny Hygromiidae, wcześniej zaliczany do ślimakowatych.
