Limnephilus flavicornis is een schietmot uit de familie Limnephilidae.
L. flavicornis is een van de meest voorkomende soorten uit de familie en is veelal te vinden in de buurt van stilstaand water, van mei tot oktober. De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Johann Christian Fabricius.
Een volwassen L. flavicornis heeft een geelbruine basiskleur en een grijzig borststuk. De vleugels zijn licht grijsbruin en donker gevlekt en aan de top schuin aflopend. In rust worden de voorvleugels als dakje over het lichaam gevouwen. De soort kan een lengte 1.5 cm en een spanwijdte van 2.5 tot 3 cm bereiken. De antennes zijn even lang als het lichaam.
De larven (kokerjuffers) van deze schietmot bereiken een grootte van ongeveer 2,5 cm , ze leven zoet tot brak water, in het ondiepe gedeelte van meren, kleine plassen en moerassen. De kokers van de larven zijn samengesteld uit plantaardig afval en vaak bestaan ze ook uit de huisjes van in het water levende slakken, soms worden zelfs levende levende weekdieren verwerkt.
De soort komt voor in het Palearctisch gebied en in Nederland en België komt de soort overal algemeen voor.
koker gemaakt van slakkenhuisjes
van boven gezien
detail vleugels
Limnephilus flavicornis is een schietmot uit de familie Limnephilidae.
L. flavicornis is een van de meest voorkomende soorten uit de familie en is veelal te vinden in de buurt van stilstaand water, van mei tot oktober. De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Johann Christian Fabricius.
Limnephilus flavicornis (polska nazwa bagiennik żółtorogi) – owad z rzędu chruścików (Insecta: Trichoptera), z rodziny Limnephilidae, jeden z najpospolitszych gatunków. Larwy osiągają wielkość ok. 2,5 cm, żyją w litoralu jezior, drobnych zbiornikach, bagnach. Domki larw zbudowane są z detrytusu, fragmentów roślin oraz bardzo często z muszli ślimaków wodnych – czasem wbudowywane są żywe mięczaki.
Limnefil, preferuje w jeziorach strefę helofitów oraz dno z grubym detrytusem, spotykany we wszystkich typach jezior. Gatunek eurosyberyjski, nie występuje w Hiszpanii i Islandii. Podawany z Kaukazu, larwy występują we wszystkich typach wód śródlądowych oraz wodach słonawych. Notowany z całej Polski (Tomaszewski 1965).
Na Pojezierzu Pomorskim larwy są często spotykane w jeziorach lobeliowych oraz jeziorach eutroficznych Niziny Szczecińskiej, w szuwarach, oczeretach, napływkach, na gałęziach, dnie piaszczystym, sporadycznie w izoetidach i elodeidach. Larwy i imagines często łowione w jeziorach Pojezierza Mazurskiego, w jeziorach mezotroficznych, eutroficznych, śródleśnych i zanikających, torfowiskowych, najliczniej wśród trzcin i roślinności szuwarowej, także na gałęziach i kłodach, czasami wśród osoki w litoralu zanikającym. W niektórych jeziorach występował w kasie eudominantów (np. w jez. Skanda). W Dolinie Biebrzy łowiony w ciekach, torfiankach i śródleśnych drobnych zbiornikach, rzadziej w starorzeczach, w Dolinie Narwi w kilku starorzeczach. Na Poj. Łęczyńsko-Włodawskim, nieliczne larwy spotykane były wśród trzcin. Obecny także w jeziorach Wielkopolski.
W Skandynawii pospolity we wszystkich rodzajach wód stojących, w tym w jeziorach, także w zalewach morskich. W Karelii larwy L. flavicornis poławiano wśród turzyc na dnie z detrytusem. Imagines poławiane nad jeziorami Estonii, Karelii, Łotwy i Litwy, najczęściej nad eutroficznymi i ultraeutroficznymi jeziorami, rzadziej nad mezotroficznymi i oligo-dystroficznymi. Wykazywany także z jezior niemieckich oraz zbiorników Holandii, obecny wśród osoki w glonach nitkowatych, stwierdzony w zbiornikach o pH 3,9 - 9,4.
Limnephilus flavicornis (polska nazwa bagiennik żółtorogi) – owad z rzędu chruścików (Insecta: Trichoptera), z rodziny Limnephilidae, jeden z najpospolitszych gatunków. Larwy osiągają wielkość ok. 2,5 cm, żyją w litoralu jezior, drobnych zbiornikach, bagnach. Domki larw zbudowane są z detrytusu, fragmentów roślin oraz bardzo często z muszli ślimaków wodnych – czasem wbudowywane są żywe mięczaki.
Limnefil, preferuje w jeziorach strefę helofitów oraz dno z grubym detrytusem, spotykany we wszystkich typach jezior. Gatunek eurosyberyjski, nie występuje w Hiszpanii i Islandii. Podawany z Kaukazu, larwy występują we wszystkich typach wód śródlądowych oraz wodach słonawych. Notowany z całej Polski (Tomaszewski 1965).
Na Pojezierzu Pomorskim larwy są często spotykane w jeziorach lobeliowych oraz jeziorach eutroficznych Niziny Szczecińskiej, w szuwarach, oczeretach, napływkach, na gałęziach, dnie piaszczystym, sporadycznie w izoetidach i elodeidach. Larwy i imagines często łowione w jeziorach Pojezierza Mazurskiego, w jeziorach mezotroficznych, eutroficznych, śródleśnych i zanikających, torfowiskowych, najliczniej wśród trzcin i roślinności szuwarowej, także na gałęziach i kłodach, czasami wśród osoki w litoralu zanikającym. W niektórych jeziorach występował w kasie eudominantów (np. w jez. Skanda). W Dolinie Biebrzy łowiony w ciekach, torfiankach i śródleśnych drobnych zbiornikach, rzadziej w starorzeczach, w Dolinie Narwi w kilku starorzeczach. Na Poj. Łęczyńsko-Włodawskim, nieliczne larwy spotykane były wśród trzcin. Obecny także w jeziorach Wielkopolski.
W Skandynawii pospolity we wszystkich rodzajach wód stojących, w tym w jeziorach, także w zalewach morskich. W Karelii larwy L. flavicornis poławiano wśród turzyc na dnie z detrytusem. Imagines poławiane nad jeziorami Estonii, Karelii, Łotwy i Litwy, najczęściej nad eutroficznymi i ultraeutroficznymi jeziorami, rzadziej nad mezotroficznymi i oligo-dystroficznymi. Wykazywany także z jezior niemieckich oraz zbiorników Holandii, obecny wśród osoki w glonach nitkowatych, stwierdzony w zbiornikach o pH 3,9 - 9,4.
Limnephilus flavicornis là một loài Trichoptera trong họ Limnephilidae. Chúng phân bố ở miền Cổ bắc.
Phương tiện liên quan tới Limnephilus flavicornis tại Wikimedia Commons
Limnephilus flavicornis là một loài Trichoptera trong họ Limnephilidae. Chúng phân bố ở miền Cổ bắc.
,_Arnhem,_the_Netherlands_-_2.jpg)
