El Crocus albiflorus Kit., 1814 l'è 'na piànta erbàcea de la famìa delle Iridaceae, fàcil de troà 'ndèle zòne alpìne e tìpica per la sò fiuridüra a la fì de l'envéren.
L'altèsa de la piànta la vària dei 5 ai 15 ghèi. La fùrma biològica l'è de geòfita bulbùza (G bulb), cioè i è piànte erbàcee perèni che pórta le gème en puzisiù soterànea. Quan che la stagiù l'è mìa adatàda le g'ha mìa órghegn aèrei e i böcc i se tróa 'ndèn órghen che stà sotatèra e che 'l se ciàma bùlbo.
Le raìs i è fascicolàde e le part a la bàze del bùlbo.
Gh'è apéna dèle fòie lónghe che part de la bàze e che vé fò diretamènte del bùlbo che stà sotatèra; le pöl véser dò o trè; le g'ha fùrma lineàr-laminàda ma sitìla condèna strìscia piö ciàra 'n mès che cór longitudinàl (l'è 'na scanaladüra); la bànda 'nsìma l'è culuràda de vért scür, chèla de sóta la tìra al biànch; l'òrlo l'è apéna apéna riultàt endré, envéce le parcc terminài le se piéga 'n zó. Dimensiù de le fòie: larghèsa 2 – 4 mm; longhèsa: compàgn dei fiùr.
La 'nfiurescènsa l'è furmàda de 'n fiùr sul (de rar du), i è mìa prufumàcc e i è 'nciurciàcc sö 'ndèna spàta membranùza. La fùrma l'è chèla de 'n tübo drit e lóch che 'ndèla part terminàl el se dèrf con 6 segmèncc (tépali).
La strütüra del fiùr l'è chèla tìpica de le monocotilédone: en peregóne con tré tépali dópe de tìpo curulì e de culùr de sòlet biànch (o viòla). I è fiùr ermafrudìcc, atinomòrf, tetracìclich (con 4 vertezèi: du vertezèi del peregóne + androcèo + ginecèo) e trìmeri (i vertezèi i è furmàcc de tré parcc). La longhèsa del fiùr l'è tra i 13 e i 35 mm.
El fröt l'è 'na càpsula loculicìda bislónga furmàda de tre vàlve (càpsula triloculàr). La somésa che gh'è dét endèl fröt l'è nömerùza e de fùrma globulàr. La somésa la vé a madürà 'ndèi més de màgio o zögn.
Del pónt de vìsta fitosociològich el Crocus albiflorus el fa part de la comunità vegetàl:[1] :
El Crocus albiflorus Kit., 1814 l'è 'na piànta erbàcea de la famìa delle Iridaceae, fàcil de troà 'ndèle zòne alpìne e tìpica per la sò fiuridüra a la fì de l'envéren.