Ranunculus pygmaeus (lat. Ranunculus pygmaeus) - qaymaqçiçəyikimilər fəsiləsinin qaymaqçiçəyi cinsinə aid bitki növü.
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Ranunculus pygmaeus (lat. Ranunculus pygmaeus) - qaymaqçiçəyikimilər fəsiləsinin qaymaqçiçəyi cinsinə aid bitki növü.
Pryskyřník trpasličí (Ranunculus pygmaeus) je druh rostliny z čeledi pryskyřníkovité (Ranunculuaceae).
Jedná se o vytrvalou rostlinu dorůstající nejčastěji výšky 2–5 (řidčeji až 10) cm s hlízovitým oddenkem porostlým hnědými šupinami.[1][2] Lodyha je přímá až vystoupavá, jemně chlupatá, na vrcholu pouze s jedním květem. Listy jsou střídavé, přízemní jsou dlouze řapíkaté, lodyžní jsou s kratšími řapíky až přisedlé. Čepele přízemních listů jsou zpravidla hluboce troj až pětidílné, úkrojky jsou celokrajné popř. boční laločnaté.[2][1] Lodyžní listy jsou podobné přízemním, všechny listy jsou lysé. Květy jsou světle žluté, celkem malé, jen 5–10 mm v průměru, květní lůžko je vyklenuté, válcovité až vejčité.[2] Kališních lístků je 5, zhruba stejně dlouhé jako korunní.[1] Korunní lístky jsou světle žluté. Kvete v červenci až v srpnu.[1] Plodem je nažka, která je asi 1,5 mm dlouhá, křídlatě lemovaná, na vrcholu zakončená krátkým háčkovitým zobánkem. Nažky jsou uspořádány do souplodí. Počet chromozómů je 2n=16.[2]
Pryskyřník trpasličí je severský druh, v Evropě roste především ve Skandinávii a v severní části evropského Ruska, na Islandu a na Špicberkách. Izolovaně jako glaciální relikt roste celkem vzácně v Alpách a ve Vysokých Tatrách. Dále je rozšířen na severní Sibiři, v horách jižní Sibiře a na Dálném Východě, má a izolovaně Himálaj a hory Japonska. Roste i v Severní Americe, kde ho najdeme především na Aljašce, v Grónsku, v Kanadě a Skalnatých horách.[3][4] V České republice neroste. Vyskytuje se zpravidla na kyselých substrátech na sněhových výležiskách, při okrajích ledovců a na skalách.[1]
Obrázky, zvuky či videa k tématu pryskyřník trpasličí ve Wikimedia Commons
Pryskyřník trpasličí (Ranunculus pygmaeus) je druh rostliny z čeledi pryskyřníkovité (Ranunculuaceae).
Ranunculus pygmaeus, the pygmy buttercup[1] or dwarf buttercup, is a species of buttercup found throughout the Arctic, as well as in the mountains of Norway and the Rocky Mountains. A few populations also exist in the Eastern Alps and Tatra Mountains.
It is a small plant, prostrate-ascending, 1–5 cm tall. The stems are single-flowered, with the basal leaves numerous. The leaves are deeply cleft into 3-5 lobes. The flowers are 5–6 mm in diameter, with five pale yellow petals, and five hairy sepals. After flowering, the stems stretch considerably, reaching far above the basal leaves. It grows in snowbeds, moss carpets and other moist localities.
Ranunculus pygmaeus, the pygmy buttercup or dwarf buttercup, is a species of buttercup found throughout the Arctic, as well as in the mountains of Norway and the Rocky Mountains. A few populations also exist in the Eastern Alps and Tatra Mountains.
Pygmy buttercup, Ranunculus pygmaeus It is a small plant, prostrate-ascending, 1–5 cm tall. The stems are single-flowered, with the basal leaves numerous. The leaves are deeply cleft into 3-5 lobes. The flowers are 5–6 mm in diameter, with five pale yellow petals, and five hairy sepals. After flowering, the stems stretch considerably, reaching far above the basal leaves. It grows in snowbeds, moss carpets and other moist localities.
Ranunculus pygmaeus es una especie de planta perenne de la familia Ranunculaceae. Se encuentra en el Ártico, así como en las montañas de Noruega y las Montañas Rocosas. Una pequeña población se encuentra en los Alpes y los Montes Tatras.
Es una planta pequeña, postrado-ascendente, que alcanza un tamaño de 1-5 cm de altura. Los tallos son solo de flores. Las hojas están profundamente hendidas en 3-5 lóbulos. Las flores son 5-6 mm de diámetro, con cinco pétalos de color amarillo pálido, y cinco peludos sépalos. Después de la floración, los tallos se extienden considerablemente, sobrepasando las hojas basales. Crece en lechos de nieve, alfombras de musgo y otros lugares húmedos.
Ranunculus pygmaeus fue descrita por Göran Wahlenberg y publicado en Flora Lapponica 157, pl. 3, f. 3. 1812.[1]
Ver: Ranunculus
pygmaeus: epíteto latino que significa "enano".[2]
Datos: Q2017656
Multimedia:
Especies: Ranunculus pygmaeus
Ranunculus pygmaeus es una especie de planta perenne de la familia Ranunculaceae. Se encuentra en el Ártico, así como en las montañas de Noruega y las Montañas Rocosas. Una pequeña población se encuentra en los Alpes y los Montes Tatras.
Pikkuleinikki (Ranunculus pygmaeus) on pohjoisella pallonpuoliskolla kasvava arktisten alueiden pienikokoinen leinikkilaji. Pikkuleinikki on myrkyllinen kasvi.[1]
Monivuotinen pikkuleinikki kasvaa 2–10 cm korkeaksi. Varsi on koheneva tai pysty. Aluslehdet ovat pitkäruotisia. Lehtien lapa on tavallisesti 10–15 mm leveä, muodoltaan munuaismainen ja kolmihalkoinen. Keskiliuska on tavallisesti ehyt ja sivuliuskat 2–3-halkoisia. Varsilehdet ovat tavallisesti ruodittomia ja niiden lehtien lapa kolmiliuskainen. Liuskat ovat kapean vastapuikeita ja ehyitä. Kukkaperä on lähes aina ainakin yläosastaan vaaleakarvainen, ja pitenee hedelmävaiheessa. Keltaisessa kukassa on kaksi kehäkiehkuraa. Verhiö on viisilehtinen, verholehdet ovat harvaan vaaleakarvaisia ja varisevat varhain. Myös terälehtiä on viisi kappaletta. Ne ovat tavallisesti verholehtiä pienempiä, 2–4 mm pitkiä ja mesikuopallisia. Suomessa pikkuleinikki kukkii heinä-elokuussa. Leveyttään korkeammassa hedelmistössä on noin 1 mm:n pituisia pähkylöitä, joissa on käyrä, alle 0,5 mm pitkä ota.[2]
Suomessa tavattavista leinikkikasveista pikkuleinikki muistuttaa eniten pohjanleinikkiä (R. hyperboreus). Laji voi toisinaan risteytyä toisen arktisen leinikkilajin, lumileinikin (R. nivalis) kanssa.[3]
Pikkuleinikkiä tavataan pohjoisen pallonpuoliskon vuoristoissa ja arktisilla alueilla. Euroopassa sitä paikoin Alpeilla, Norjan, Ruotsin ja Suomen vuoristo- ja tunturialueilla, Islannissa, Huippuvuorilla sekä Pohjois-Venäjän arktisilla alueilla. Pohjois-Venäjällä levinneisyysalue jatkuu Siperian pohjoisimmissa osissa aina Tyynelle valtamerelle saakka. Itä-Siperiassa lajia tavataan myös etelämpänä. Pohjois-Amerikan puolella pikkuleinikkiä tavataan Alaskassa, Kanadan pohjoisosissa sekä Kalliovuorilla. Laji on levinnyt laajalle myös Grönlannissa.[3]
Suomessa pikkuleinikki on pohjoisimman Lapin kasvi. Sitä kasvaa Enontekiöllä, Muonion ja Kittilän pohjoisosissa sekä harvinaisena Utsjoella. Runsaimmiillaan laji on Kilpisjärven alueen suurtuntureilla.[4]
Pikkuleinikki viihtyy lumenviipymäpaikoilla, pahtojen kosteilla penkereillä ja sorakoilla. Suomessa se kasvaa lähinnä yläpaljakan korkeudella, harvoin alempana.[1]
Pikkuleinikki (Ranunculus pygmaeus) on pohjoisella pallonpuoliskolla kasvava arktisten alueiden pienikokoinen leinikkilaji. Pikkuleinikki on myrkyllinen kasvi.
La renoncule naine (Ranunculus pygmaeus) est une espèce de plante de la famille des renonculacées. Elle a une distribution arctique et dans les chaînes de montagnes (Alpes scandinaves, rocheuses, Alpes orientales et Tatras).
Dvergsóley (fræðiheiti: Ranunculus pygmaeus) er sóleyjartegund sem vex á Norðurslóðum og til fjalla í Noregi og í Klettafjöllunum. Litlir stofnar vaxa í austurhluta Alpafjalla og Tatrafjöllum í Evrópu.
Dvergsóley er lítil jurt sem myndar litlar þúfur. Stilkarnir eru 1-5sm langir og bera eitt gult blóm með fimm krónublöðum. Við rótina vex síðan fjöldi laufblaða sem skiptast í 3-5 blöð.
Á Íslandi vex dvergsóley á hálendinu og til fjalla um allt land en ekki á láglendi.
Dvergsóley (fræðiheiti: Ranunculus pygmaeus) er sóleyjartegund sem vex á Norðurslóðum og til fjalla í Noregi og í Klettafjöllunum. Litlir stofnar vaxa í austurhluta Alpafjalla og Tatrafjöllum í Evrópu.
Dvergsóley er lítil jurt sem myndar litlar þúfur. Stilkarnir eru 1-5sm langir og bera eitt gult blóm með fimm krónublöðum. Við rótina vex síðan fjöldi laufblaða sem skiptast í 3-5 blöð.
Á Íslandi vex dvergsóley á hálendinu og til fjalla um allt land en ekki á láglendi.
Il ranuncolo pigmeo (Ranunculus pygmaeus Wahlenb., 1812) è una pianta appartenente alla famiglia delle Ranunculaceae, abitatrice dei rilievi montani[1].
Il nome generico (Ranunculus), passando per il latino, deriva dal greco Batrachion[2], e significa “rana” (è Plinio scrittore e naturalista latino, che c'informa di questa etimologia) in quanto molte specie di questo genere prediligono le zone umide, ombrose e paludose, habitat naturale degli anfibi.
L'epiteto specifico (pygmaeus = pigmeo) deriva dal latino e si riferisce alle piccole dimensioni di questa pianta.
Il binomio scientifico attualmente accettato (Ranunculus pygmaeus) è stato proposto dal botanico e micologo svedese Göran Wahlenberg (Kroppa, 1780 – Uppsala, 1851) in una pubblicazione del 1821 intitolata “Flora Lapponica”.
Sono piante perenni, erbacee terrestri la cui altezza media oscilla tra 1 e 5 cm (massimo 10 cm). Da un punto di vista biologico sono definite emicriptofite scapose (H scap), ossia piante con gemme svernanti al livello del suolo e protette dalla lettiera o dalla neve. Questi vegetali sono fondamentalmente glabri e privi di cellule oleifere.
Le radici sono secondarie da rizoma (mai tuberose) a forma fascicolata e sottili (da 0,1 a 0,6 mm di spessore).
L'infiorescenza è composta da fiori terminali e solitari (uno per ogni peduncolo).
I fiori sono ermafroditi, emiciclici, attinomorfi. I fiori sono di tipo molto arcaico anche se il perianzio[3](o anche più esattamente il perigonio[4]) di questo fiore è derivato dal perianzio di tipo diploclamidato (tipico dei fiori più evoluti), formato cioè da due verticilli ben distinti e specifici: sepali e petali. Il ricettacolo (supporto per il perianzio) è glabro. Diametro dei fiori: 5 – 10 mm.
I frutti (un poliachenio) sono degli acheni indeiscenti, lisci e glabri a forma ovoide; sono molto numerosi, appiattiti, compressi e con un piccolo becco (o rostro) apicale lungo circa ¼ dell'achenio (= achenio a becco breve); il rostro è fondamentalmente dritto o lievemente ricurvo, ma non uncinato. Ogni achenio contiene un solo seme. Insieme formano una testa sferica posta all'apice del peduncolo fiorale. In questa specie dopo la fioritura gli steli si allungano considerevolmente. Dimensione del singolo achenio: larghezza 0,8 – 1 mm; lunghezza 0,8 – 1,2 mm.
La riproduzione di questa pianta avviene per via sessuata grazie all'impollinazione degli insetti pronubi (soprattutto api) in quanto è una pianta provvista di nettare (impollinazione entomogama). La dispersione dei semi è prevalentemente di tipo zoocoria.
Dal punto di vista fitosociologico la specie Ranunculus acris appartiene alla seguente comunità vegetale[8]:
Il genere Ranunculus è un gruppo molto numeroso di piante comprendente oltre 400 specie originarie delle zone temperate e fredde del globo, delle quali quasi un centinaio appartengono alla flora spontanea italiana. La famiglia delle Ranunculaceae invece comprende oltre 2500 specie distribuite su 58 generi[4].
Le specie spontanee della nostra flora sono suddivise in tre sezioni (suddivisione a carattere pratico in uso presso gli orticoltori organizzata in base al colore della corolla)[9]: Xanthoranunculus – Batrachium – Leucoranunculus. La specie Ranunculus pygmaeus appartiene alla prima sezione (Xanthoranunculus) caratterizzata dall'avere la corolla gialla.
Un'altra suddivisione, che prende in considerazione caratteristiche morfologiche ed anatomiche più consistenti, è quella che divide il genere in due sottogeneri (o subgeneri)[10], assegnando il Ranunculus pygmaeus al subgenere Ranunculus, caratterizzato da piante con fusti eretti (e quindi forniti di tessuti di sostegno), peduncoli dell'infiorescenza eretti alla fruttificazione, lamina fogliare ben sviluppata e petali gialli (o bianchi).
Il numero cromosomico di R. pygmaeus è: 2n = 16[11][12].
Nell'elenco che segue sono indicate alcune varietà e sottospecie (l'elenco può non essere completo e alcuni nominativi sono considerati da altri autori dei sinonimi della specie principale o anche di altre specie):
Questa entità ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco che segue indica uno tra i sinonimi più frequenti:
Il genere Ranunculus comprende diverse centinaia di specie, molte delle quali sono simili tra di loro; qui elenchiamo solamente quelle più vicine al “ranuncolo pigmeo” sia per altezza della pianta che per l'area di appartenenza (le Alpi):
Queste piante contengono l'anemonina; una sostanza particolarmente tossica per animali e uomini. Infatti gli erbivori brucano le foglie di queste piante con molta difficoltà e solamente dopo una buona essiccazione (erba affienata) che fa evaporare le sostanze più pericolose. Anche le api evitano di bottinare il nettare dei “ranuncoli”. Sulla pelle umana queste piante possono creare delle vesciche (dermatite); mentre sulla bocca possono provocare intenso dolore e bruciore alle mucose[9].
Il ranuncolo pigmeo (Ranunculus pygmaeus Wahlenb., 1812) è una pianta appartenente alla famiglia delle Ranunculaceae, abitatrice dei rilievi montani.
De dwergboterbloem (Ranunculus pygmaeus) is een overblijvende plant uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae) die te vinden is in het noordpoolgebied en in de alpiene zone van de Europese en Noord-Amerikaanse hooggebergtes.
De botanische naam Ranunculus is afgeleid van het Latijnse rana (kikker) en betekent 'kleine kikker', naar de voorkeur van waterranonkels voor waterrijke standplaatsen. De soortaanduiding pygmaeus is uiteindelijk afkomstig van het Oudgrieks πυγμαῖος (pugmaios), dat 'dwergachtig' betekent.[1]
De dwergboterbloem is een kleine, overblijvende, kruidachtige plant, tot 5 cm hoog. De kruipende of halfopgaande bloemstengel is onvertakt en draagt een enkele bloem. De grondbladeren zijn niervormig, drie- tot vijflobbig, met diep ingesneden, stompe lobben.
De bloemen zijn zeer klein, radiaal symmetrisch, tot 6 mm in doorsnede met vijf behaarde kelkblaadjes en eveneens vijf bleekgele kroonblaadjes. Na de bloei strekt de bloemstengel zich uit tot hoog boven de grondbladeren.
De plant bloeit rond juli.
De dwergboterbloem groeit voornamelijk op vochtige plaatsen zoals in graslanden en in mostapijten, dikwijls vlak bij sneeuwveldjes, in de subalpiene en de alpiene zone van het hooggebergte, van 1.800 tot 2.800 m hoogte.
De plant kent een alpien-arctische verspreiding, ze komt voor in het hele noordpoolgebied en daarbuiten in de Alpen en het Tatra-gebergte, de bergen van Scandinavië en de Rocky Mountains in Noord-Amerika.
Bronnen, noten en/of referentiesDe dwergboterbloem (Ranunculus pygmaeus) is een overblijvende plant uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae) die te vinden is in het noordpoolgebied en in de alpiene zone van de Europese en Noord-Amerikaanse hooggebergtes.
Dvergsoleie (Ranunculus pygmaeus) er ei plante i soleiefamilien. Arten har ei sirkumpolar utbreiing. Planta vert kring 5 cm høg og og har langskafta lysgrøne blad og grann stengel med brune hår. Blomsteren er 6-7 mm brei. Begerblada er lodne og kronblada korte og lysgule. Nøtta har kort kroknebb. Dvergsoleie blømer kring juli månad på fuktige stader og snøleger til fjells.
Planta veks i alle fjelltrakter i Noreg. Ho er funnen opp til 2230 m i Jotunheimen.
Dvergsoleie (Ranunculus pygmaeus) er ei plante i soleiefamilien. Arten har ei sirkumpolar utbreiing. Planta vert kring 5 cm høg og og har langskafta lysgrøne blad og grann stengel med brune hår. Blomsteren er 6-7 mm brei. Begerblada er lodne og kronblada korte og lysgule. Nøtta har kort kroknebb. Dvergsoleie blømer kring juli månad på fuktige stader og snøleger til fjells.
Planta veks i alle fjelltrakter i Noreg. Ho er funnen opp til 2230 m i Jotunheimen.
Multimedia w Wikimedia Commons Jaskier karłowaty[3] (Ranunculus pygmaeus Wahlenb.) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae Juss.). Występuje naturalnie w środkowej i północno-wschodniej części Alp, na Półwyspie Skandynawskim, Wyspach Owczych, Svalbardzie, Islandii, Grenlandii, w północnej i zachodniej Kanadzie oraz na Alasce[4][5] oraz w Tatrach po stronie słowackiej[3].
Rośnie na łąkach, w miejscach, gdzie zalega śnieg. Występuje na wysokości do 4000 m n.p.m. – w południowej części swojego zasięgu rośnie na obszarze górskim. Kwitnie od lipca do września[5].
Jaskier karłowaty (Ranunculus pygmaeus Wahlenb.) – gatunek rośliny z rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae Juss.). Występuje naturalnie w środkowej i północno-wschodniej części Alp, na Półwyspie Skandynawskim, Wyspach Owczych, Svalbardzie, Islandii, Grenlandii, w północnej i zachodniej Kanadzie oraz na Alasce oraz w Tatrach po stronie słowackiej.
Dvärgranunkel (Ranunculus pygmaeus) är en växtart i familjen ranunkelväxter.
Wikimedia Commons har media som rör Dvärgranunkel.
Dvärgranunkel (Ranunculus pygmaeus) är en växtart i familjen ranunkelväxter.
Це багаторічні трав'янисті рослини заввишки 2–10 см. Коріння тонкі, завтовшки 0.1–0.6 мм. Стебел 1–4, від безвільних до піднятих, нерозгалужені, майже голі. Листки чергові, прикореневих листків 2–6, довгочерешкові, стеблові зазвичай безчерешкові. Базальні листові пластинки ниркоподібні, 3(5)-дольні, центральні долі зазвичай цілі, бічні долі 2–3-лопатеві, 0.45–0.9 × 0.6–1.3 см. Стеблові листки 3-лопатеві, лопаті вузько оберненояйцевиді, з цілими краями. Квітки поодинокі, квіткові стебла густо опушені. Квіти: віночки радіально-симетричні, блідо-жовті, як правило, 5–8 мм шириною; пелюсток 5, трохи коротші за чашолистки, 1.2–3.5 × 1.1–2.8 мм; чашолистків 5, бідно світловолосі, 2–4 × 1.2–1.6 мм; тичинок багато. Голови сім'янок від майже кулястих до циліндричних, 2.5–7 × 2.5–5 мм; сім'янки 1–1.2 × 0.8–1.1 мм, голі; дзьоби шиловиді, прямі або зігнуті, 0.3–0.7 мм. 2n = 16.
Розмножується насінням; немає вегетативне розмноження. Сім'янки розсіюються з тваринами, в іншому випадку, ймовірно, існує деяке розосередження з проточною водою і вітром.
Північна Америка (Ґренландія, Канада, США); Євразія (Північна Росія, Австрія, Фінляндія, Швейцарія, Ісландія, Італія, Норвегія [вкл. Шпіцберген], Польща, Словаччина, Швеція). Ізольовані південні форпости в досить південних горах Східної Азії (наближаючись до Гімалаїв) і в Європі вважаються льодовиковими реліктами. Населяє арктичні й альпійські луки та схили, западини в пустищах; байдужий до реакції ґрунту (рН).
Це незавершена стаття про Жовтецеві.Ranunculus pygmaeus là một loài thực vật có hoa trong họ Mao lương. Loài này được Wahlenb. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1812.[1]
Bài viết về chủ đề tông mao lương Ranunculeae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Ranunculus pygmaeus là một loài thực vật có hoa trong họ Mao lương. Loài này được Wahlenb. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1812.
