Hypoderma ye un xéneru de dípteros braquíceros de la familia Oestridae conocíos como bárabos. Tienen unos vezos ecolóxicos bien especializaos y bien pocu frecuentes ente los invertebraos y menos entá ente los dípteros.
Son parásitos de mamíferos herbívoros, como ganáu doméstico y animales monteses rumiantes (por casu venaos) y non rumiantes, pero hai especies afeches a vertebraos bien diversos, como mamíferos non herbívoros, aves y reptiles. Les especies más conocíes son Hypoderma lineatum (n'equinos) y Hypoderma bovis (en ganáu bovino). El bárabu del home, pertenez a otru xéneru (Dermatobia hominis). El nome Hypoderma, del mesmu orixe que l'axetivu "hipodérmicu" fai referencia a los vezos ecolóxicos del grupu.
L'imagu adultu ye grande, peludu y ta mimetizáu a les abeyes; de color marronaceu o anaranxáu. Atópase en tolos continentes del Hemisferiu Norte, principalmente ente 25º y 60º llat N.
Les canesbes de la mosca deposítense frecuentemente sobre los cuartos delanteros del vertebráu. Estes va inxeriles l'animal al llambese. El ciclu internu implica a los músculos del esófagu, pel que pasen y la médula espinal antes del resurdimientu subcutáneu.
N'exemplares nuevos y vieyos pueden causar morrina por cuenta de debilitamientu, daños cerebrales o por cuenta d'infeiciones cuando xeneralmente la infestación foi producida por munches canesbes de mosca, sicasí nun ye bien frecuente. Cuando resurden, les canesbes causen munches hinchadures so la piel, con dañu (abcesos), magar, polo xeneral, nun ye mortal. El dípteru quédase baxo'l pelleyu (d'ende, el so nome científicu Hypoderma). Sicasí, cuando'l duviesu o pupa, destrúise por azar con presión, pueden apaecer hinchadures y zones angüeñoses, más estenses cuantes más canesbes heba.
Arriendes de la hinchadura subcutánea, el bárabu fura la piel, saliendo del animal güéspede. Según el númberu de perforaciones, el cueru puede perder más o menos valor. A diferencia de les canesbes de Lucilia, cuando migren pel cuerpu güéspede xeneralmente nun causen dañu grave na carne, pero nos animales nuevos puede provocar retrasu na crecedera y un pesu final inferior al de los exemplares ensin infestar. La producción de lleche tamién pueden sufrir, poniendo en peligru a la proxenie por fame, pero reparóse qu'en bóvidos adultos la infestación ye, xeneralmente, más llindada, por cuenta de la mayor resistencia dempués de la primera infestación.
Los bárabos erradicáronse en dellos países nos años 1960: Alemaña, Dinamarca,... Tamién foron a desanicialos del Reinu Xuníu, lo mesmo que de Bélxica.[1] El tratamientu usáu yera'l vertir sobre l'envés del animal susceptible un compuestu organofosforáu.
A partir de los años 1980, el tratamientu preventivu foi más fácil, pol emplegu subcutáneu d'Ivermectina. Sigui tando presente n'África del Norte.
Hypoderma ye un xéneru de dípteros braquíceros de la familia Oestridae conocíos como bárabos. Tienen unos vezos ecolóxicos bien especializaos y bien pocu frecuentes ente los invertebraos y menos entá ente los dípteros.
Son parásitos de mamíferos herbívoros, como ganáu doméstico y animales monteses rumiantes (por casu venaos) y non rumiantes, pero hai especies afeches a vertebraos bien diversos, como mamíferos non herbívoros, aves y reptiles. Les especies más conocíes son Hypoderma lineatum (n'equinos) y Hypoderma bovis (en ganáu bovino). El bárabu del home, pertenez a otru xéneru (Dermatobia hominis). El nome Hypoderma, del mesmu orixe que l'axetivu "hipodérmicu" fai referencia a los vezos ecolóxicos del grupu.
L'imagu adultu ye grande, peludu y ta mimetizáu a les abeyes; de color marronaceu o anaranxáu. Atópase en tolos continentes del Hemisferiu Norte, principalmente ente 25º y 60º llat N.
The wartbaccer (Hypoderma bovis) is a lairge flee that leeves on kye an deer.
The flee liggs eggs on the foreleg o the afflictit kye. Thir will be etten by lickin, an be swallaed. The egg syne gaes throu the oesophagus, muscles an spinal cord afore comin oot unner the skin.
ಗೂಳಿ ನೊಣಡಿಪ್ಟರ ಗಣದ ಈಸ್ಟ್ರಿಡೀ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಒಂದು ಕೀಟ (ಆಕ್ಸ್‌ಬಾಟ್ ಫ್ಲೈ). ಹೈಪೋಡರ್ಮ ಇದರ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಹೆಸರು.
ಜೇನು ನೊಣವನ್ನು ಹೋಲುತ್ತದೆ. ದಪ್ಪವಾದ ಹಾಗೂ ರೋಮಮಯವಾದ ದೇಹ, ಚಿಕ್ಕ ಗ್ರಾಹಕಾಂಗ (ಆಂಟಿನೀ), ಕ್ಷೀಣಿಸಿರುವ ವದನಾಂಗಗಳು, ನೀಳವಾದ ಅಂಡ ನಿಕ್ಷೇಪಕ - ಇವು ಪ್ರೌಢ ನೊಣದ ಮುಖ್ಯ ಲಕ್ಷಣಗಳು. ಪ್ರೌಢ ಗೂಳಿ ನೊಣಗಳು ಸ್ವತಂತ್ರ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸಬಲ್ಲವು. ಆದರೆ ಡಿಂಭಗಳು (ಇವಕ್ಕೆ ಗ್ರಬ್ ಎಂದು ಹೆಸರು) ಮಾತ್ರ ದನಕರುಗಳ ಮೇಲೆ ಪರಾವಲಂಬಿಗಳಾಗಿರುತ್ತವೆ.
ಗೂಳಿನೊಣಗಳಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಪ್ರಭೇದಗಳಿವೆ. ಮುಖ್ಯವಾದವು ಯುರೋಪಿನಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ಬೋವಿಸ್ ಪ್ರಭೇದ ಮತ್ತು ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿನ ಲೈನಿಯೇಟಂ ಪ್ರಭೇದ. ಕೊನೆಯದು ಭಾರತದಲ್ಲೂ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.
ಪ್ರೌಢ ನೊಣಗಳ ಚಟುವಟಿಕೆ ಮೇ-ಆಗಸ್ಟ್‌ ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು. ಹೆಣ್ಣುನೊಣ ದನಕರುಗಳ ಕಾಲುಗಳ ಮೇಲಿರುವ ಮತ್ತು ಗೊರಸುಗಳ ಬಳಿಯಿರುವ ಕೂದಲಿನ ಮೇಲೆ ಸಾಲುಸಾಲಾಗಿ ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನಿಡುತ್ತದೆ. ಒಂದೊಂದು ಕೂದಲಿನ ಮೇಲೂ 1-10 ಮೊಟ್ಟೆಗಳು ಇರುತ್ತವೆ. ಮೊಟ್ಟೆಗಳ ಆಕಾರ ಚುಟ್ಟದಂತೆ. ಒಂದೊಂದೂ ತನ್ನ ತುದಿಯಲ್ಲಿನ ಉಪಾಂಗಗಳ ಸಹಾಯ ದಿಂದ ಕೂದಲಿಗೆ ಅಂಟಿರುತ್ತದೆ. ಕೆಲದಿನ ಗಳಾದ ಮೇಲೆ ಮೊಟ್ಟೆಯಿಂದ ಹೊರ ಬಂದ ಡಿಂಭಗಳು ಪೋಷಕ ಜೀವಿಯ ಚರ್ಮ ವನ್ನು ಕೊರೆದು ದೇಹವನ್ನು ಹೊಕ್ಕು, ಹಲವು ತಿಂಗಳ ಕಾಲ ದೇಹದಾದ್ಯಂತ ಓಡಾಡಿ, ಕೊನೆಗೆ ಗಂಟಲಿನ ಒಳಗೋಡೆಗೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. ಚಳಿಗಾಲದವರೆಗೆ ಅಲ್ಲಿದ್ದು ಅನಂತರ ಬೆನ್ನಿನ ತಳಭಾಗದಲ್ಲಿ ಬಂದು ನೆಲೆಗೊಂಡು ತಮ್ಮ ಬೆಳೆವಣಿಗೆ ಯನ್ನು ಮುಂದುವರಿ ಸುತ್ತವೆ (ಇವುಗಳ ಕ್ರಿಯಾಚಟುವಟಿಕೆ ಗಳಿಂದಾಗಿ ಇವು ಇರುವ ಸ್ಥಳಗಳು ಊದಿಕೊಂಡಂತೆ ಕಾಣುತ್ತವೆ). ಪೋಷಕಜೀವಿಯ ಲಸಿಕೆ (ಸೀರಂ) ಮತ್ತು ಕೀವನ್ನು ಸೇವಿಸಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಬೆಳೆವಣಿಗೆ ಪೂರ್ಣಗೊಂಡ ಮೇಲೆ ಉರುಳೆಯಾಕಾರ ವನ್ನು ತಳೆಯುವ ಇವು ಸು. 25ಮೀಮೀ ಉದ್ದವಿರುತ್ತವೆ. ಕೊನೆಗೆ ಪೋಷಕ ಜೀವಿಯ ದೇಹದಿಂದ ಹೊರಬಂದು, ನೆಲಕ್ಕುದು ರುತ್ತವೆ. ಭೂಮಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಅನತಿಕಾಲದಲ್ಲಿಯೇ ಕೋಶಾವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಸೇರುತ್ತವೆ. ಕೋಶಾವಸ್ಥೆಯ ಅವಧಿ 5-6 ವಾರಗಳು ಮಾತ್ರ. ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ರೂಪಾಂತರಗೊಂಡು ಎರಡು ರೆಕ್ಕೆಯುಳ್ಳ ಪ್ರೌಢ ನೊಣಗಳಾಗುತ್ತವೆ.
ಗೂಳಿ ನೊಣಗಳ ಡಿಂಭಗಳು ದನಗಳ ಚರ್ಮವನ್ನು ಕೊರೆಯುವುದರಿಂದ ರೋಗಪೀಡಿತ ದನಗಳ ಚರ್ಮ ಅಪ್ರಯೋಜಕವಾಗುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲದೆ ದನಗಳ ಮಾಂಸವೂ ಕೆಟ್ಟುಹೋಗುತ್ತದೆ. ಹಸುಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಲಿನ ಉತ್ಪಾದನೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಇವೆಲ್ಲ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ ಗೂಳಿ ನೊಣಗಳು ದನಗಳ ಪಿಡುಗು ಎನಿಸಿಕೊಂಡಿವೆ. ಇವನ್ನು ನಾಶ ಪಡಿಸಲು ಕೋಶಾವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿರುವಾಗಲೀ ಇವುಗಳ ಡಿಂಭಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಕೊಲ್ಲುವುದೊಂದೇ ಮಾರ್ಗ.
ಗೂಳಿ ನೊಣಡಿಪ್ಟರ ಗಣದ ಈಸ್ಟ್ರಿಡೀ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಒಂದು ಕೀಟ (ಆಕ್ಸ್‌ಬಾಟ್ ಫ್ಲೈ). ಹೈಪೋಡರ್ಮ ಇದರ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಹೆಸರು.
Warble fly is a name given to the genus Hypoderma: large flies which are parasitic on cattle and deer. Other names include "heel flies", "bomb flies" and "gadflies", while their larvae are often called "cattle grubs" or "wolves." Common species of warble fly include Hypoderma bovis (the ox warble fly) and Hypoderma lineatum (the cattle warble fly) and Hypoderma tarandi (the reindeer warble fly). Larvae of Hypoderma species also have been reported in horses, sheep, goats and humans.[1] They have also been found on smaller mammals such as dogs, cats, squirrels, voles and rabbits.
Adult warble flies are large, hairy and bumblebee-like and brown, orange or yellow in color. The adults have vestigial mouthparts, so they cannot feed during their short lifespans, which can be as little as five days.[2]
They are found on all continents of the Northern Hemisphere, mainly between 25° and 60° latitude.
The fly lays eggs on the forelegs of large animals. The eggs hatch within a week and penetrate the skin, where they migrate throughout the connective tissues (H. bovis) or to the esophagus (H. lineatum). After a few months, the larvae travel back to the skin surface and cause swellings called "warbles". They remain under the skin, and when destroyed by pressure, the larvae can cause large purulent swellings, or anaphylaxis. Upon emergence, the fly leaves holes in the skin. Large numbers of such punctures can render cattle hides valueless.
The migrating larvae can cause damage to meat, as the tunnels they make in the muscle fill with a substance known as "butcher's jelly".[2] Infestations also hinder weight gain and growth in the animals. Milk yields may also decline. Most infections in adult cows are minor, due to immunity developed over time.
In humans, the disease intracerebral myiasis is a rare infestation of the brain by the larva of H. bovis. It penetrates the brain by an unknown mode and causes symptoms such as convulsions and intracerebral hematoma. The first case of human warble fly infection in Britain (to a four-year-old boy on a farm near South Brent, Devon) was reported in the British Medical Journal in June 1924 by Dr Frederick William Style[3] Other cases appear in medical literature.[4] Myiasis of the human eye can be caused by H. tarandi, a parasite of reindeer. It is known to cause uveitis, glaucoma and retinal detachment.[5] H. lineatum and H. sinense may also infest humans.[5]
Warble flies have been eradicated in many countries, beginning with Denmark and Western Germany, in the 1960s. It was eradicated in the United Kingdom in 1990.[6][7] It is a notifiable disease. It may have been eradicated from Belgium.
From the 1980s, the preventive treatment is easier, by subcutaneous use of ivermectin, but the warble fly remains present in North Africa.
Warble fly is a name given to the genus Hypoderma: large flies which are parasitic on cattle and deer. Other names include "heel flies", "bomb flies" and "gadflies", while their larvae are often called "cattle grubs" or "wolves." Common species of warble fly include Hypoderma bovis (the ox warble fly) and Hypoderma lineatum (the cattle warble fly) and Hypoderma tarandi (the reindeer warble fly). Larvae of Hypoderma species also have been reported in horses, sheep, goats and humans. They have also been found on smaller mammals such as dogs, cats, squirrels, voles and rabbits.
Adult warble flies are large, hairy and bumblebee-like and brown, orange or yellow in color. The adults have vestigial mouthparts, so they cannot feed during their short lifespans, which can be as little as five days.
They are found on all continents of the Northern Hemisphere, mainly between 25° and 60° latitude.
Hypoderma es un género de dípteros braquíceros de la familia Oestridae conocidos vulgarmente como barros[1].
Son parásitos de mamíferos frecuentemente herbívoros, como ganado doméstico y animales silvestres rumiantes (por ejemplo ciervos) y no rumiantes, pero hay especies adaptadas a vertebrados muy diversos, como mamíferos no herbívoros, aves y reptiles. Las especies más conocidas son Hypoderma lineatum (en equinos) e Hypoderma bovis (en ganado bovino). El rezno del hombre, pertenece a otro género (Dermatobia hominis). El nombre Hypoderma, del mismo origen que el adjetivo "hipodérmico" hace referencia a los hábitos ecológicos del grupo.
El imago o adulto es grande, peludo y está mimetizado a las abejas; de color marronáceo o anaranjado. Se encuentran en todos los continentes del Hemisferio Norte, principalmente entre 25º y 60º lat N.
Las larvas de la mosca son depositadas frecuentemente sobre los cuartos delanteros del vertebrado. Estas serán ingeridas al lamerse el animal. El ciclo interno implica a los músculos del esófago, por el que pasan antes del resurgimiento subcutáneo.
En ejemplares jóvenes y viejos pueden causar mortandad debido a debilitamiento, daños cerebrales o debido a infecciones cuando generalmente la infestación ha sido producida por muchas larvas de mosca, sin embargo no es muy frecuente. Cuando resurgen, las larvas causan muchas hinchazones bajo la piel, con daño (abscesos), si bien, en general, no es mortal. El díptero se queda bajo la piel (de ahí, su nombre científico Hypoderma). Sin embargo, cuando el quiste o pupa por azar es destruido por presión, pueden aparecer hinchazones y zonas purulentas, más extensas cuantas más larvas haya.
Además de la hinchazón subcutánea, el rezno perfora la piel, saliendo del animal huésped. Según el número de perforaciones, el cuero puede perder más o menos valor. A diferencia de las larvas de Lucilia, cuando migran por el cuerpo huésped generalmente no causan daño grave en la carne, pero en los animales jóvenes puede provocar retraso en el crecimiento y un peso final inferior al de los ejemplares no infestados. La producción de leche también puede sufrir, poniendo en peligro a la progenie por hambre, pero se ha observado que en bóvidos adultos la infestación es, generalmente, más limitada, debido a la mayor resistencia después de la primera infestación.
Los reznos han sido erradicados en ciertos países: Alemania, Dinamarca,..., en los años 1960. También han sido erradicados del Reino Unido,[2] así como de Bélgica. El tratamiento usado era el verter sobre el dorso del animal susceptible un compuesto organofosforado.
A partir de los años 1980, el tratamiento preventivo fue más fácil, por el empleo subcutáneo de ivermectina. Sigue estando presente en África del Norte.
Hypoderma es un género de dípteros braquíceros de la familia Oestridae conocidos vulgarmente como barros.
Son parásitos de mamíferos frecuentemente herbívoros, como ganado doméstico y animales silvestres rumiantes (por ejemplo ciervos) y no rumiantes, pero hay especies adaptadas a vertebrados muy diversos, como mamíferos no herbívoros, aves y reptiles. Las especies más conocidas son Hypoderma lineatum (en equinos) e Hypoderma bovis (en ganado bovino). El rezno del hombre, pertenece a otro género (Dermatobia hominis). El nombre Hypoderma, del mismo origen que el adjetivo "hipodérmico" hace referencia a los hábitos ecológicos del grupo.
El imago o adulto es grande, peludo y está mimetizado a las abejas; de color marronáceo o anaranjado. Se encuentran en todos los continentes del Hemisferio Norte, principalmente entre 25º y 60º lat N.
Hypoderma is een geslacht van vliegen uit de familie van de horzels (Oestridae).
Hypoderma is een geslacht van vliegen uit de familie van de horzels (Oestridae).
Hypoderma – rodzaj owadów z rodziny gzowatych. Larwy są pasożytami zwierząt.
Występują tutaj następujące gatunki:
Hypoderma – rodzaj owadów z rodziny gzowatych. Larwy są pasożytami zwierząt.
Występują tutaj następujące gatunki:
Hypoderma actaeon Hypoderma aeratum Hypoderma albofasciatum (Portschinsky, 1884) Hypoderma bovis – Giez bydlęcy duży Hypoderma capreola Hypoderma crossi Hypoderma diana Hypoderma lineatum – Giez bydlęcy mały Hypoderma moschiferi Hypoderma silenus Hypoderma tarandi (Linnaeus, 1758)Hypoderma[1] är ett släkte av tvåvingar som beskrevs av Pierre André Latreille 1818. Enligt Catalogue of Life[1] ingår Hypoderma i familjen styngflugor, men enligt Dyntaxa[2] är tillhörigheten istället familjen Hypodermatidae.
I Sverige har fyra arter inom släktet förekommit: två arter oxstyng (Hypoderma bovis numera utrotade i Sverige), renstyng och en med kronhjorten införd art, Hypoderma diana. Utanför Sverige förekommer även flera arter som parasiterar på gnagare och hardjur.
Kladogram enligt Catalogue of Life[1] och Dyntaxa[2]:
Wikimedia Commons har media som rör Hypoderma (fluga).
Wikispecies har information om Hypoderma.
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 節足動物門 Arthropoda 綱 : 昆虫綱 Insecta 亜綱 : 有翅昆虫亜綱 Pterygota 目 : ハエ目（双翅目） Diptera 上科 : ヒツジバエ上科 Oestroidea 科 : ヒツジバエ科 Oestridae 亜科 : ウシバエ亜科 Hypodermatinae 属 : ウシバエ属 Hypoderma 種 本文参照
ウシバエ属（-ぞく、学名：Hypoderma）は、ハエ目に属する生物の分類群のひとつ。牛や水牛などの家畜、あるいは鹿などの野生動物に牛バエ幼虫症をもたらす寄生虫として知られる。
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。
쇠파리속(Hypoderma)은 쇠파리과에 딸린 한 속이다. 이 속의 파리들은 유충 시절에 소, 순록, 사슴, 말, 양, 염소, 인간,[1] 개, 고양이, 다람쥐, 토끼 등 대부분의 포유동물의 피부 밑을 파고들어가 살을 파먹으며 기생한다.
쇠파리 성체는 털이 많아 뒤영벌처럼 생겼으며 그 털색은 노란 편이다. 성체는 입이 흔적기관이기 때문에 먹이를 먹을 수 없으며, 닷새 정도 사이에 숙주에게 알을 낳고 금방 죽는다.[2]
위도 25도에서 60도 사이의 북반구 전역에서 발견된다.
대표적인 종으로 소에게 주로 기생하는 쇠파리, 순록에게 주로 기생하는 순록파리 등이 있다.
