Boletus erythropus var. erythropus —nomenclatura aceptada, anteriormente denominado B. erythropus—[1][2] es un hongo de la familia Boletaceae que crece en el norte de Europa. Descrito por Christian Hendrik Persoon en 1796, su nombre proviene del griego antiguo ἐρυθρός ‘rojo’ y πούς ‘pie’, en referencia a su base coloreada.
Aunque es comestible una vez cocinado, puede producir problemas gástricos si se consume crudo, y es a menudo confundido con la variedad venenosa Boletus satanas, a pesar de la cabeza más pálida de este último.
La seta de este hongo es de tamaño considerable, sólida y con un sombrerillo marrón de forma hemisférica a convexa, que puede crecer hasta los 20 cm de diámetro. Presenta poros de color naranja rojizo y un tallo amarillo de 4 a 12 cm de altura densamente moteado de puntos rojos. Los tejidos se manchan de color azul oscuro al cortarse. Es poco oloroso, y el polvo de las esporas es verde oliva.
El hongo crece en terrenos ocupados por especies caducifolias o coníferas, en el verano y otoño europeos. Suele hallarse en los mismos lugares que el Boletus edulis.
De sabor suave, Boletus erythropus resulta comestible después de cocinado, pero se parece mucho a otras especies venenosas, por lo que su recolección no es recomendable para personas con poca experiencia en el tema.
Boletus erythropus var. erythropus —nomenclatura aceptada, anteriormente denominado B. erythropus— es un hongo de la familia Boletaceae que crece en el norte de Europa. Descrito por Christian Hendrik Persoon en 1796, su nombre proviene del griego antiguo ἐρυθρός ‘rojo’ y πούς ‘pie’, en referencia a su base coloreada.
Aunque es comestible una vez cocinado, puede producir problemas gástricos si se consume crudo, y es a menudo confundido con la variedad venenosa Boletus satanas, a pesar de la cabeza más pálida de este último.
Žametasti goban ali žametni goban (znanstveno ime Boletus erythropus) je užitna goba iz rodu gobanov.
Žametasti goban spada v skupino gobanov, ki imajo bolj ali manj oranžno rdeče luknjice pod klobukom. Njegova značilnost je žametast klobuk, ki je sprva polkrožen, kasneje pa se zravna, a ostane izbočen in rumeno rdeči bet, ki nima mrežice. Mesnat klobuk pri odraslih primerkih doseže premer do 20 cm in je rdeče rjave barve, včasih pa tudi temnejših odtenkov. Stare gobe imajo klobuke pogosto mastne, kadar so mokri.
Pod klobukom je debela trosovnica, sestavljena iz navpičnih rumenih cevk, ki na prerezanih mestih pozelenijo. Luknjice so bolj ali manj rdeče, drobne, na pritisk pa prav tako pozelenijo. Pri zelo starih primerkih postanejo luknjice olivno zelene. V cevkah je olivno rjav trosni prah, trosi pa so vretenasti, veliki od 12 - 19 x 5 - 7 mikronov.
Bet doseže v višino od 6 do 15 cm in ima premer od 2 - 6 cm. Mlade gobe imajo trebušast bet, ki postane pri odraslih primerkih valjast. Na betu ni nikdar mrežice, posut pa je z rdečimi do rdeče-rjavimi luskicami ali pikami.
Meso teh gobanov je citronasto rumeno, na prerezu v trenutku pomodri, nato postane zeleno ter počasi posivi. Nima posebnega vonja in okusa.
Žametasti goban raste v mešanih gozdovih, na različnih podlagah, od pomladi do pozne jeseni. Najpogosteje raste na kislih tleh in v višje ležečih gozdovih. Je dokaj pogosta gobja vrsta, ki je pogojno užitna, kar pomeni, da jo je treba pred uporabo prekuhati ali prepeči. Za sušenje ni primeren.
Žametasti goban ali žametni goban (znanstveno ime Boletus erythropus) je užitna goba iz rodu gobanov.
