Ar c'horn mouk (Chelidonichthys obscurus pe Aspitrigla obscura) a zo ur pesk mor.
La lluerna fosca, el biret, el garneu, el graneu, la lluerna, la lluerna filosa, la lluverna, l'oriola, la pubilla, el rafet o el viret[5] (Chelidonichthys obscurus) és una espècie de peix pertanyent a la família dels tríglids.
És un peix marí, demersal i de clima temperat (53°N-15°N, 32°W-36°E) que viu fins als 170 m de fondària. És el tríglid més costaner de tots i també fa migracions cap a zones més fondes.[6][9]
Es troba a l'Atlàntic oriental (des del sud de les illes Britàniques fins a Mauritània, les illes Açores i Madeira) i la mar Mediterrània (tot i que és absent de la mar Negra i del nord de la mar Egea).[6][10][11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29]
És bentònic a la plataforma continental.[6]
És una espècie molt comuna als mercats.[9]
És inofensiu per als humans.[6]
La lluerna fosca, el biret, el garneu, el graneu, la lluerna, la lluerna filosa, la lluverna, l'oriola, la pubilla, el rafet o el viret (Chelidonichthys obscurus) és una espècie de peix pertanyent a la família dels tríglids.
Το καπόνι (Chelidonichthys obscurus - Χελιδωνιχθύς ο σκοτεινός) είναι ένα επίμηκες ψάρι με πλατύ και μεγάλο κεφάλι. Το μήκος του κυμαίνεται γύρω στα 20 cm με μέγιστο μήκος που φτάνει και τα 40 cm.
To διαιτολόγιο του περιλαμβάνει τροφές όπως μαλάκια και οστρακόδερμα.
Αναπαράγεται την περίοδο του καλοκαιριού και το συναντάμε συνήθως στον ανατολικό Ατλαντικό Ωκεανό από τη Μεγάλη Βρετανία μέχρι τη Μαδέρα και τα νότια της Αφρικής. Επίσης συναντάται και στη Μεσόγειο.
Όσον αφορά το βιότοπο, το καπόνι είναι βενθικό είδος και ο βιότοπος του περιέχει μαλακούς πυθμένες. Συναντάται σε βάθη μέχρι 170 m με συχνότητα εμφάνισης γύρω στα 75 m .
Είναι ένα είδος το οποίο αν και αλιεύεται έντονα γιατί είναι κατεξοχήν ψάρι για διαφόρων ειδών σούπες, δεν περιλαμβάνεται στα απειλούμενα είδη. Τέλος το χρώμα του είναι κοκκινοπορτοκαλί. Λεπτομερέστερα, στη ράχη του είναι κόκκινο και στην κοιλιά προς το πορτοκαλί. Τα πλευρικά πτερύγιά του έχουν χρώμα βαθύ μπλε ενώ τα υπόλοιπα πτερύγιά του είναι σχεδόν ροδοκόκκινα.
The longfin gurnard (Chelidonichthys obscurus), the long-finned gurnard or shining gurnard, is a species of ray-finned fish belonging to the family Triglidae, the gurnards and sea robins. This fish is found in the eastern Atlantic Ocean, including the Mediterranean Sea and the Black Sea. This species is of commercial importance as a food fish.
The longfin gurnard was first formally described in 1798 as Trigla obscura by the German physician, naturalist and taxonomist Johann Julius Walbaum with the type locality given as the Mediterranean Sea.[3] Within the genus Chelidonichthys the longfin gurnard is classified within the subgenus Aspitrigla. The specific name obscura means “dark”, “dim” or “indistinct”, Walbaum did not explain this but it may refer to this species plain colour pattern in comparison to the streaked gurnard (C. lastoviza).[4]
The longfin gurnard has a large head which is armoured by large bony plates characterised by many ridges and spines,[5] with no occipital groove. There are two separate dorsal fins, the first contains 10 or 11 spines while the second has between 17 and 19 soft rays and the anal fin has 17 or 18 soft rays.[6] The first dorsal fin spine is elongated and there are three pectoral fin rays which are separate from the fin. The scales on the lateral line are plate like. The upper body is reddish pink, the flanks are iridescent and the lower body is pale. The pectoral fins are dark blue and the other fins are yellowish.[5] The maximum published total length of this species is 50.5 cm (19.9 in).[2]
The Longfin gurnard is found in the Eastern Atlantic Ocean and the Mediterranean Sea.[1] It is rare off southern England,[7] and Ireland[8] The range extends from there south to Mauritania, including the Canary Islands, the Azores and Madeira. It is found in most of the Mediterranean,[1] but is very rare off Turkey[5] and absent from the Far East of that sea. It does not occur in the Black Sea.[1] It is a demersal, benthic fish found on the continental shelf living on soft substrata and among fallen rocks.[1] It is found at depths between 20 and 170 m (66 and 558 ft).[2]
The longfin gurnard feeds mainly on benthic invertebrates, especially mysids. Its eggs and larvae are planktonic.[5]
The longfin gurnard is not commercially exploited in its Atlantic range, although, it may be caught and eaten as bycatch. However, in the Mediterranean, it is of minor commercial interest. Red gurnards are regularly present in fish markets in Spain, Morocco, Italy, Cyprus and Egypt, and sometimes in France, Greece and Turkey, although it is rarely marketed in Tunisia. The catch is sold fresh, chilled and frozen.[1]
The longfin gurnard (Chelidonichthys obscurus), the long-finned gurnard or shining gurnard, is a species of ray-finned fish belonging to the family Triglidae, the gurnards and sea robins. This fish is found in the eastern Atlantic Ocean, including the Mediterranean Sea and the Black Sea. This species is of commercial importance as a food fish.
Perloi iluna (Chelidonichthys obscurus) Triglidae familiako ur gaziko arraina da, ipar-ekialdeko Ozeano Atlantikoan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena[1].
Bizkarralde gorrixkakoa eta sabelalde zurikoa dena eta bizkar-hegaleko bigarren arantza oso luzea duena. Ezkata zuloen azpiko gingilak mehe luzeak izaten ditu.[2]
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Perloi iluna (Chelidonichthys obscurus) Triglidae familiako ur gaziko arraina da, ipar-ekialdeko Ozeano Atlantikoan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena.
Bizkarralde gorrixkakoa eta sabelalde zurikoa dena eta bizkar-hegaleko bigarren arantza oso luzea duena. Ezkata zuloen azpiko gingilak mehe luzeak izaten ditu.
Il capone gavotta (Chelidonichthys obscurus Bloch & Schneider 1801), è un pesce di mare appartenente alla famiglia dei Triglidae. Il nome commerciale è gallinella o cappone[1].
È presente nel mar Mediterraneo e nell'Atlantico orientale tra il sud delle Isole Britanniche ed il Senegal.
Vive su fondi di sabbia fine a basse profondità.
Ha, in proporzione, la testa più piccola che gli altri caponi. Si riconosce principalmente perché ha la prima pinna dorsale molto appuntita con raggi assai allungati. Le pinne pettorali sono nere bordate di azzurro vivo.
Il colore è variabile tra il beige ed il rossiccio, sempre abbastanza chiaro con marmorizzature più scure.
Non supera i 30 cm.
Predatore, si nutre soprattutto di invertebrati.
Al contrario degli altri Triglidae si infossa nella sabbia quando si sente minacciato.
Si cattura occasionalmente con lenze e reti e finisce nelle zuppe.
Il capone gavotta (Chelidonichthys obscurus Bloch & Schneider 1801), è un pesce di mare appartenente alla famiglia dei Triglidae. Il nome commerciale è gallinella o cappone.
Chelidonichthys obscurus is een straalvinnige vissensoort uit de familie van ponen (Triglidae).[2] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1792 door Walbaum.
Bronnen, noten en/of referenties
Kurek sinopłetwy[3] (Chelidonichthys obscurus) – gatunek morskiej ryby skorpenokształtnej z rodziny kurkowatych (Triglidae)[4][5].
Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał niemiecki fizyk i przyrodnik Johann Julius Walbaum w 1792 na podstawie okazu z Morza Śródziemnego, pod nazwą Trigla obscura, w pracy zatytułowanej Petri Artedi sueci genera piscium. Z rodzaju Trigla kurek sinopłetwy przeniesiony został do Aspitrigla, a następnie do Chelidonichthys[5].
Kurek sinopłetwy jest rybą morską. Występuje we wschodnim Atlantyku, od południowego wybrzeża Wysp Brytyjskich do Mauretanii, także w wodach wokół Madery[4], Wysp Selvagens[2] i Azorów. Obecny również w Morzu Śródziemnym, z wyjątkiem Morza Czarnego[4]. Sporne było jego występowanie w Morzu Egejskim, natomiast zgodnie ze stanem wiedzy na 2018 wiadomo, że pojawia się i tam[4][2]. Według niektórych źródeł nieobecny we wschodniej części Morza Lewantyńskiego[2]. W tunezyjskiej Małej Syrcie jest to ryba pospolita[2]. Zasięg występowania C. obscurus zamyka się w obszarze 53°N–15°N, 32°W–36°E, obejmując wody Wielkiej Brytanii, Irlandii, Francji, Hiszpanii (w tym Wysp Kanaryjskich), Gibraltaru, Portugalii (w tym Madery i Azorów), Monako, Włoch, Malty, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Albanii, Grecji, Turcji, Cypru, Syrii, Libanu, Izraela, Egiptu, Libii, Tunezji, Algierii, Maroka, Sahary Zachodniej i Mauretanii. W podziale na regiony rybołówstwa FAO (ang. FAO Major Fishing Areas) gatunek notowany w regionach północno-wschodniego Atlantyku (27), środkowo-wschodniego Atlantyku (34) oraz Mórz Śródziemnego i Czarnego (37)[4].
Prowadzi denny tryb życia, na szelfie kontynentalnym, nad miękkim podłożem[4][2]. Bytuje na głębokości do 170 m[4]. Widywany także na załamaniu szelfu, gdzie jego obecność związana jest z siedliskiem liliowców z rodzaju Leptometra[2].
Osiąga do 34 cm długości całkowitej. Wymiary przykładowego osobnika (15 cm TL) w odniesieniu do długości całkowitej: długość standardowa – 85,0%, długość ogonowa – 97,7%, długość przedanalna – 42,3%, długość przedgrzbietowa – 24,7%, długość przedbrzuszna – 18,1%, długość przedpiersiowa – 20,2%, głębokość ciała – 15,7%, długość głowy – 24,1%, średnica oka – 18,5% długości głowy[4]. Od innych kurków odróżnia go duża głowa pokryta kostnymi płytkimi kolczasto zakończonymi, z wieloma zagłębieniami i grzbietami (sprawia to wrażenie jakby głowa była opancerzona), ale z dobrze zaznaczoną częścią potyliczną; nieco wcięte rostrum. Dwie płetwy grzbietowe – pierwsza z 10–11 promieniami twardymi, przy czym pierwszy z nich wyraźnie wydłużony, druga z 17–19 miękkimi; płetwa odbytowa z 17–18 promieniami miękkimi; płetwy brzuszne z jednym twardym i 5 miękkimi; płetwy piersiowe z 10 promieniami miękkimi i trzema promieniami przekształconymi w wolne (nie są związane błoną) i ruchliwe, palczaste wyrostki (co jest cechą charakterystyczną dla całej rodziny[6]). Pełnią one funkcję motoryczną, tzn. ułatwiają rybie poruszanie się po dnie, przytrzymują i stabilizują ciało, a także czuciową, przede wszystkim smakową[7]. Na pierwszym łuku skrzelowym znajduje się 7–11 wyrostków filtracyjnych. Kręgosłup jest zbudowany z 36-37 kręgów. Wzdłuż linii bocznej występuje 68–70 łusek przypominających zrogowaciałe płytki. Grzbiet czerwony, boki różowo opalizujące, brzuch jasny, płetwy piersiowe ciemnoniebieskie, pozostałe różowe[8].
Kurek ten żywi się głównie skorupiakami – dziesięcionogami (krewetkami Aegaeon lacazei, Alpheus glaber, miękkoodwłokowcami Galathea intermedia, krabami Goneplax rhomboides, Liocarcinus corrugatus), obunogami (Ampelisca typica, Eusiroides dellavallei), widłonogami Caligus lacustris, rzadziej rybami (np. Callionymus risso z rodziny lirowatych). W jego diecie sporadycznie występują glony[4]. Badania przeprowadzone w latach 1985–1986 na 372 osobnikach wykazały, że średnia zawartość skorupiaków w żołądkach tych ryb wynosiła 76% całkowitej masy pokarmowej[9].
Znaczenie gospodarcze kurka sinopłetwego jest niewielkie. Poławiany komercyjnie jedynie w basenie Morza Śródziemnego. Obecny jest na rynkach miejscowości położonych nad Morzem Tyrreńskim, na Sycylii i w Maroku, rzadziej we Francji, miejscowościach nadadriatyckich, Grecji, Turcji, na Cyprze i w Tunezji. Sprzedawany świeży lub schłodzony. Poławiany przy pomocy m.in. niewodów, włoków, sieci skrzelowych[2].
Od 2015 (stan 2018) IUCN uznaje kurka czerwonego za gatunek najmniejszej troski (LC)[2]. Ze środkowo-wschodniego Atlantyku nie są znane poważniejsze zagrożenia dla tego gatunku. W Turcji uważany za gatunek narażony. Wśród głównych występujących tam zagrożeń wymienia się degradację siedlisk, eutrofizację wód i nadmierne połowy. Mimo spadku liczebności tamtejszej populacji priorytet działań ochronnych określono jako niski[10].
Kurek sinopłetwy (Chelidonichthys obscurus) – gatunek morskiej ryby skorpenokształtnej z rodziny kurkowatych (Triglidae).
Silverbandad knot (Chelidonichthys obscurus) är en bottenfisk i familjen knotfiskar (Triglidae) som finns i östra Atlanten.
Den silverbandade knoten är avlång med ett stort, benklätt huvud, och en kropp färgad i grårött till brunrött med ett silverfärgat, längsgående sidoband. Den påminner om en rödknot med murrigare färger, men de tvärribbor som hos rödknoten utgår från sidolinjen och uppåt, är hos denna art begränsade till själva den pärlglänsande sidolinjen. Arten har två ryggfenor; en främre med taggstrålar, och en bakre med mjukstrålar. Den andra taggstrålen i den främre ryggfenan är starkt förlängd. Arten kan bli upp till 36 cm lång.[2]
Arten är en bottenfisk som lever vid mjuka och klippiga bottnar på kontinentalhyllan ner till 170 m djup. [3] Arten lever framför allt av kräftdjur som pungräkor och mindre tiofotade kräftdjur.[4]
Utbredningsområdet omfattar östra Atlanten från södra Brittiska öarna till Mauritanien, Azorerna och Madeira. Den går in i Medelhavet men saknas i norra Egeiska havet och Svarta havet.[3]
Silverbandad knot (Chelidonichthys obscurus) är en bottenfisk i familjen knotfiskar (Triglidae) som finns i östra Atlanten.
Chelidonichthys obscurus — вид риб з родини Триглові (Triglidae).
Поширений у Егейському морі, біля Британських островів та Мавританії. Також мешкає в Східному Атлантичному океані, де вони зустрічаються на глибині 170 метрів.
Загальна довжина тіла до 34 см.
Цей вид має комерційне значення.
Chelidonichthys obscurus — вид риб з родини Триглові (Triglidae).
Поширений у Егейському морі, біля Британських островів та Мавританії. Також мешкає в Східному Атлантичному океані, де вони зустрічаються на глибині 170 метрів.
Загальна довжина тіла до 34 см.
Цей вид має комерційне значення.
