La serpeta (Nerophis ophidion) és una espècie de peix de la família dels singnàtids i de l'ordre dels singnatiformes present des de Noruega fins al Marroc (llevat de l'àrea compresa entre Dinamarca i els Països Baixos), la Mediterrània[4][5][6] i la Mar Negra.[7][8][9][10][11] [12][13][14][15] [16][17][18] Els mascles poden assolir 29 cm de longitud total i les femelles 30.[7][19] És un peix demersal i de clima temperat que viu entre 2-15 m de fondària.[7][20] Menja crustacis petits i alevins.[21] És ovovivípar, fresa entre maig i agost, i el mascle transporta els ous en una bossa ventral, que és a sota de la cua.[22]
La serpeta (Nerophis ophidion) és una espècie de peix de la família dels singnàtids i de l'ordre dels singnatiformes present des de Noruega fins al Marroc (llevat de l'àrea compresa entre Dinamarca i els Països Baixos), la Mediterrània i la Mar Negra. Els mascles poden assolir 29 cm de longitud total i les femelles 30. És un peix demersal i de clima temperat que viu entre 2-15 m de fondària. Menja crustacis petits i alevins. És ovovivípar, fresa entre maig i agost, i el mascle transporta els ous en una bossa ventral, que és a sota de la cua.
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac sy'n perthyn i deulu'r Syngnathidae ydy'r Pibell Fôr Drwynsyth sy'n enw benywaidd; lluosog: pibellau môr trwynsyth (Lladin: Nerophis ophidion; Saesneg: Straightnose pipefish).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Ewrop, Affrica, Môr y Gogledd, y Môr Du, y Môr Canoldir a'r Môr Baltig ac mae i'w ganfod ym Môr y Gogledd ac arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.[1]
Pysgodyn sy'n byw yn y môr ac sy'n perthyn i deulu'r Syngnathidae ydy'r Pibell Fôr Drwynsyth sy'n enw benywaidd; lluosog: pibellau môr trwynsyth (Lladin: Nerophis ophidion; Saesneg: Straightnose pipefish).
Mae ei diriogaeth yn cynnwys Ewrop, Affrica, Môr y Gogledd, y Môr Du, y Môr Canoldir a'r Môr Baltig ac mae i'w ganfod ym Môr y Gogledd ac arfordir Cymru.
Ar restr yr Undeb Rhyngwladol dros Gadwraeth Natur (UICN), caiff y rhywogaeth hon ei rhoi yn y dosbarth 'Heb ei gwerthuso' o ran niferoedd, bygythiad a chadwraeth gan nad oes data digonol.
Die Kleine Schlangennadel (Nerophis ophidion) ist eine Seenadelart, die an den Küsten des östlichen Atlantiks von Südnorwegen bis Marokko, rund um die Britischen Inseln, im Mittelmeer, im Marmarameer und im Schwarzen Meer vorkommt. Sie fehlt an der Nordseeküste Dänemarks, Deutschlands und der Niederlande. In der Ostsee kommt sie vom Kattegat bis auf die Höhe von Stockholm und der estnischen Insel Saaremaa vor.
Die Kleine Schlangennadel hat einen sehr langgezogenen, dünnen Körper und wird bis zu 30 Zentimeter lang. Männchen bleiben etwas kleiner. Der Körper ist durch 28 bis 33 knöcherne Ringplatten gepanzert. Die Schnauze mit dem oberständigen Maul ist röhrenförmig ausgezogen. Brust-, Bauch, After- und Schwanzflosse fehlen. Der Anus befindet sich unterhalb des Vorderendes der Rückenflosse.
Die Fische leben vor allem an seichten Küsten in Seegras- und Tangwiesen in Tiefen von 2 bis 15 Metern, wobei sie sich im Regelfall am Boden zwischen dem Tang aufhalten und durch ihre Form gut getarnt sind. Sie ernähren sich vor allem von Kleinkrebsen, Fischlaich und Fischlarven, die sie mit dem röhrenartigen Maul aufsaugen.
Von Mai bis August laichen die Rogner, wobei sie etwa 200 bis 300 Eier mit Hilfe ihrer verlängerten Genitalpapille an die Bauchseite des Männchens anheften. Die Männchen befruchten die Eier und tragen sie mit sich herum bis die Jungfische schlüpfen. Jedes Männchen trägt die Eier eines einzigen Weibchens, aber Weibchen können mit mehreren Männchen ablaichen. Die Jungfische sind beim Schlupf 9 mm lang und leben zunächst pelagisch. Ihre Geschlechtsreife erreichen sie mit einem Alter von zwei Jahren.
Die Kleine Schlangennadel (Nerophis ophidion) ist eine Seenadelart, die an den Küsten des östlichen Atlantiks von Südnorwegen bis Marokko, rund um die Britischen Inseln, im Mittelmeer, im Marmarameer und im Schwarzen Meer vorkommt. Sie fehlt an der Nordseeküste Dänemarks, Deutschlands und der Niederlande. In der Ostsee kommt sie vom Kattegat bis auf die Höhe von Stockholm und der estnischen Insel Saaremaa vor.
The straightnose pipefish (Nerophis ophidion) is a species of pipefish which lives in brackish water in the northeastern Atlantic, the Baltic, Mediterranean and Black Sea.[2]
The straightnose pipefish initially gives the impression of being a worm. The head is tiny and resembles that of a seahorse, to which this fish is closely related. The body is round in cross-section and the fins are tiny. The only fish with which it might be confused is the broadnosed pipefish (Syngnathus typhle) but that is more robust and has a hexagonal cross-section. The general colour of the straightnose pipefish is green with a yellowish belly. The female has pale blue markings on the head and body and both sexes become more colourful at breeding time when the male's snout turns yellow. The average size is about 15 to 20 cm (6 to 8 in) with a maximum of 30 cm (12 in).[3]
This fish is found in the North-eastern Atlantic along the coasts of Europe, its range extending from southern Norway to Morocco. It is also present in the Baltic, the Mediterranean, and the Black Sea. It inhabits sandy bottoms and is part of the fouling community, at depths from 2 to 15 m (6 ft 7 in to 49 ft 3 in).
The straightnose pipefish lives among eelgrass and seaweed with its tail wrapped around the vegetation and its head elevated. Here it is well-camouflaged, and feeds on zooplankton and copepods by sucking them in.[3]
This species of pipefish is used as a model to study mate choice and sex role-reversal. Like other species of pipefish and the closely related seahorses, the straighnose pipefish exhibits male parental care, meaning that female reproductive success is limited by her ability to court and mate with a suitable male. In the straighnosed pipefish, female-female competition and mate choice by males has resulted in female-specific coloration, female ornamental skin folds, and more active courtship in females.[4]
Head of a straightnose pipefish from the Hryhorivsky Estuary, Black Sea, Ukraine The straightnose pipefish (Nerophis ophidion) is a species of pipefish which lives in brackish water in the northeastern Atlantic, the Baltic, Mediterranean and Black Sea.
El alfiler (Nerophis ophidion) es una especie de pez singnatiforme de la familia Syngnathidae.
Los machos pueden alcanzar 29 cm de longitud total y las hembras 30.[1][2]
Es ovovivíparo, desova entre mayo y agosto, y el macho transporta los huevos en una bolsa ventral que se encuentra debajo de la cola.[3]
Se alimenta de crustáceos de pequeño tamaño y alevines.
Es un pez demersal y de clima templado que vive entre los 2 y 15 m de profundidad.
Se encuentra desde Noruega hasta Marruecos (a excepción del área comprendida entre Dinamarca y los Países Bajos), el Mediterráneo y el mar Negro.
El alfiler (Nerophis ophidion) es una especie de pez singnatiforme de la familia Syngnathidae.
See artikkel räägib liigist; perekonna kohta vaata artiklit Madunõel (perekond) Madunõel (Nerophis ophidion) on merinõellaste sugukonda kuuluv kalaliik.
Madunõelal on vaid üks uim – seljauim. Väliselt sarnaneb ta suuresti merinõelaga (Syngnathus typhle).
Madunõel (Nerophis ophidion) on merinõellaste sugukonda kuuluv kalaliik.
Madunõelal on vaid üks uim – seljauim. Väliselt sarnaneb ta suuresti merinõelaga (Syngnathus typhle).
Orratz muturzuzena (Nerophis ophidion) Syngnathidae familiako ur gaziko arraina da, ipar-ekialdeko Ozeano Atlantikoan, Itsaso Baltikoan, Mediterraneo itsasoan eta Itsaso Beltzan bizi dena[1].
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Orratz muturzuzena (Nerophis ophidion) Syngnathidae familiako ur gaziko arraina da, ipar-ekialdeko Ozeano Atlantikoan, Itsaso Baltikoan, Mediterraneo itsasoan eta Itsaso Beltzan bizi dena.
Siloneula (Nerophis ophidion) on lieromainen kala. Se on 20-30 cm pitkä mutta vain noin puolen sentin levyinen.[2] Väriltään siloneula on viherä ja vatsasta kellertävä. Naaraalla on myös vaaleansinistä kirjailua kyljissä.[3] Siloneulan ainoa evä on pieni selkäevä, jonka avulla kala pystyy liikkumaan hitaasti. Uidessaan se kiemurtelee koko ruumiillaan. Rantavesien suurlevät ja muukin vesikasvillisuus tarjoaa suojaisia paikkoja hidasliikkeisille siloneuloille.
Siloneulat kutevat heinäkuussa. Värikkään kutuasun omaava naaras kiinnittää mätimunat monimutkaisten kutumenojen saattelemina koiraan huolehdittavaksi sen vatsaan.[2]
Siloneulaa tavataan kaikilla Suomen rannikoilla Oulun korkeudelle asti. Se piileskelee usein levien, varsinkin rakkolevän joukossa, josta se saattaa joutua vahingossa kalastajan verkkoon. Siloneula syö eläinplanktonia ja muita pikkueläimiä. Talveksi siloneulat siirtyvät syvänteisiin.[2]
Siloneula (Nerophis ophidion) on lieromainen kala. Se on 20-30 cm pitkä mutta vain noin puolen sentin levyinen. Väriltään siloneula on viherä ja vatsasta kellertävä. Naaraalla on myös vaaleansinistä kirjailua kyljissä. Siloneulan ainoa evä on pieni selkäevä, jonka avulla kala pystyy liikkumaan hitaasti. Uidessaan se kiemurtelee koko ruumiillaan. Rantavesien suurlevät ja muukin vesikasvillisuus tarjoaa suojaisia paikkoja hidasliikkeisille siloneuloille.
Siloneulat kutevat heinäkuussa. Värikkään kutuasun omaava naaras kiinnittää mätimunat monimutkaisten kutumenojen saattelemina koiraan huolehdittavaksi sen vatsaan.
Siloneulaa tavataan kaikilla Suomen rannikoilla Oulun korkeudelle asti. Se piileskelee usein levien, varsinkin rakkolevän joukossa, josta se saattaa joutua vahingossa kalastajan verkkoon. Siloneula syö eläinplanktonia ja muita pikkueläimiä. Talveksi siloneulat siirtyvät syvänteisiin.
Nerophis ophidion, le nérophis ophidion ou nérophis à nez droit, est une espèce de poissons marins appartenant à la famille des Syngnathidae.
Il Nerophis ophidion, noto in italiano come pesce ago sottile, è un pesce osseo marino della famiglia Syngnathidae.
Questo pesciolino è diffuso nel mar Mediterraneo, nel mar Nero e nell'Oceano Atlantico orientale tra il Marocco e la Norvegia meridionale.
Si trova solo in acque molto basse su fondali ricchi di vegetazione, in particolare si incontra molto spesso nei prati di Zostera noltii ma si trova anche sugli scogli coperti di alghe, lungo i moli dei porti e anche nei pressi delle foci.
Molto simile al pesce ago maculato, anch'esso ha corpo sottilissimo ed è privo di tutte le pinne tranne della pinna dorsale ma ha il muso più spesso e non rivolto in alto e la pinna dorsale più breve.
Il colore è variabilissimo, spesso verde negli esemplari di prateria e bruno negli altri. Il corpo delle femmine è percorso da linee da azzurrognole a blu vivo.
Misura fino a 30 cm (eccezionalmente), le femmine sono più grandi. Lo spessore del corpo non supera gli 0,5 cm.
Passa il suo tempo in acque profonde pochi cm (al massimo 10 metri), nella vegetazione fitta dove sta con la coda aggrappata agli appigli come i cavallucci marini.
In questa specie, come in molti signatidi, il rapporto tra i sessi pare quasi invertito, la femmina è più grande, più colorata e guida il corteggiamento. Il maschio porta le uova in un solco sul ventre fino alla schiusa. L'accoppiamento avviene all'inizio dell'estate. Le uova hanno forma irregolare. Gli avannotti sono normalmente dotati di pinne pari e impari.
Si può catturare per caso con i retini per i gamberetti di scoglio e non è commestibile.
Il Nerophis ophidion, noto in italiano come pesce ago sottile, è un pesce osseo marino della famiglia Syngnathidae.
Gyvatadatė, arba jūrų yla, mažoji adatžuvė (Nerophis ophidion) – adatžuvinių (Syngnathidae) šeimos žuvis. Kūnas kirmėliškas, gelsvai žalsvos ar gelsvai pilkos spalvos su rusvais taškeliais, maža galva. Ilgis iki 29 cm.
Paplitusi Europos jūrų pakraščiais iki Skandinavijos. Dažna Baltijos jūros Lietuvos pakrantėse.
Gyvatadatė, arba jūrų yla, mažoji adatžuvė (Nerophis ophidion) – adatžuvinių (Syngnathidae) šeimos žuvis. Kūnas kirmėliškas, gelsvai žalsvos ar gelsvai pilkos spalvos su rusvais taškeliais, maža galva. Ilgis iki 29 cm.
Paplitusi Europos jūrų pakraščiais iki Skandinavijos. Dažna Baltijos jūros Lietuvos pakrantėse.
Nerophis ophidion is een straalvinnige vissensoort uit de familie van zeenaalden en zeepaardjes (Syngnathidae).[1] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1758 door Linnaeus.
Bronnen, noten en/of referenties
Systematyka Domena eukarionty Królestwo zwierzęta Typ strunowce Podtyp kręgowce Gromada promieniopłetwe Rząd igliczniokształtne Rodzina igliczniowate Rodzaj Nerophis Gatunek wężynka Synonimy Wężynka[2] (Nerophis ophidion) – gatunek morskiej ryby z rodziny igliczniowatych (Syngnathidae).
Północno-wschodni Ocean Atlantycki wzdłuż wybrzeży Europy (od południowej Norwegii) do Maroko, Morze Bałtyckie, Śródziemne i Czarne, nad piaszczystym podłożem oraz w zaroślach traw morskich, na głębokościach od 2–15 m. Wstępuje do wód słonawych.
Ciało wydłużone, bardzo wąskie, o zmiennym ubarwieniu, w przekroju okrągłe, u samicy lekko spłaszczone. Samice osiągają długość do 30 cm, samce są o kilka centymetrów krótsze. Wąski, wyciągnięty pysk o długości równej połowie długości głowy. Brak innych płetw, poza płetwą grzbietową. Jedynie u osobników młodocianych są obecne płetewki piersiowe i płetwa ogonowa, które zanikają w pierwszych 3–4 miesiącach życia. U samców nie występuje torba lęgowa. Tarło odbywa od maja do sierpnia. Samica przykleja 200–300 ziaren ikry do zagłębienia skórnego wzdłuż brzusznej części ciała samca. Wylęgłe ryby mają 1 cm długości. Żyją do trzech lat.
Wężynka żywi się skorupiakami i narybkiem innych gatunków.
Na terenie Polski gatunek był objęty ścisłą ochroną gatunkową[3][4]. Od 2014 r. podlega ochronie częściowej [5][6].
Wężynka (Nerophis ophidion) – gatunek morskiej ryby z rodziny igliczniowatych (Syngnathidae).
Mindre havsnål (Nerophis ophidion) en art av familjen kantnålsfiskar.
Den mindre havsnålen är en långsträckt, rörformad fisk som saknar fjäll, och i stället har kroppen klädd med vanligtvis grönaktiga benplattor. Färgen kan dock variera. Nosen är rak och ganska kort. Fisken saknar bröst- och stjärtfenor utan har endast en ryggfena (till skillnad från kantnålarna, som har alla slagen av fenor). Ungfiskar har dock bröstfenor.[1] Anus mynnar under den främre delen av ryggfenan (till skillnad från vad som är fallet hos den större havsnålen). Den mindre havsnålen blir upp till 30 centimeter lång för honor, 25 centimeter för hanar.[2] Till skillnad från kantnålarna har hanen ingen egentlig yngelpåse på buken, utan han bär äggen fastklibbade direkt på buken[1].
Den mindre havsnålen finns från Svarta havet, Medelhavet och Marocko norrut längs europeiska kontinentens atlantkust (med undantag för sträckan från Nederländerna till Jylland) över Brittiska öarna till mellersta Norge. Går in i Östersjön upp till mynningen av Finska viken.[3] Mindre havsnål går åtminstone upp till Sundsvallsbukten utanför Alnön i Medelpad.
Den lever i kustnära tång- och bandtångbälten ner till omkring 20 meters djup[1]. Liksom sjöhästarna använder den sin smala snabelliknande mun som en pipett, och suger i sig smådjur som fiskyngel och små kräftdjur[2].
Den leker under sommaren, varvid honan kan lägga upptill 500 ägg. Dessa fästs på flera hanar, i 2 till 4 rader under buken, upp till 150 ägg hos varje hane. De omkring 1 millimeter stora[2] äggen kläcks efter omkring en månad.[1] Arten blir könsmogen vid 2 års ålder[2].
Mindre havsnål (Nerophis ophidion) en art av familjen kantnålsfiskar.
Тіло тонке, видовжене, округле. У дорослих риб відсутні грудні, анальний і хвостовий плавці. У молоді розміром до 10 см грудні плавці присутні. Виводкова камера відкрита, розташована на череві й на хвості, яйця прикріплюються безпосередньо до черева самця. Анальний отвір знаходиться під переднім кінцем спинного плавця.[2] Тіло довжиною до 29 см, іноді до 30 см,[3] має жовтувато-сіре або жовтувато-зелене забарвлення із бурими цятками. Під час нересту вкривається блакитними смужками та плямами.
Поширені у північно-східній Атлантиці вздовж берегів Європи від південної Норвегії до Марокко, а також в Балтійському, Середземному і Чорному морях. Відсутні на ділянці узбережжя від Данії до Нідерландів.
Морська, або солонуватоводна демерсальна риба, що поширена у помірних водах. Живуть на піщаних ділянках, а також в заростях водної рослинності, на глибині 2-15 м.[4] Яйцеживородні, нерестують з травня по серпень.[2] Живляться дрібними ракоподібними і мальками риб.[5]
Nerophis ophidion (Linnaeus, 1758)
Синонимы
Морское шило[1][2], или змеевидная морская игла[3] (лат. Nerophis ophidion), — вид морских лучепёрых рыб семейства игловых (Syngnathidae). Распространены в северо-восточной части Атлантического океана, включая Балтийское, Средиземное и Чёрное моря.
Тело длинное, тонкое, округлое в поперечном сечении; покрыто костными щитками, которые образуют кольца. Верхние гребни туловища переходят в верхние гребни хвостового отдела. В туловищном отделе 28—33 кольца, а хвостовых колец 60—82. Рыло вытянуто в виде трубки, с прямым верхним профилем и продольным гребнем. На конце рыла расположен маленький беззубый рот. Спинной плавник с 32—44 мягкими лучами сдвинут далеко к хвостовому отделу. Брюшные, анальный и хвостовой плавники отсутствуют. У молоди есть грудные плавники, которые исчезают у рыб длиной более 10 см[2][4][5].
Спина желтовато-серая или зеленовато-коричневая, бока тела светло-зелёного цвета иногда с бурыми пятнышками. В нерестовый период у самок на нижней половине тела появляются голубые полосы и пятнышки[2][4].
Максимальная длина тела 30 см. Самки несколько крупнее самцов[2][6].
Морские рыбы, обитают в прибрежных водах на глубине 2—15 м среди бурых водорослей (представители родов фукус, ламинария) и на лугах морских трав (например, взморники). В некоторых районах предпочитают заросли трав семейства цимодоцеевых (Cymodocea nodosa). Переносят воды с низкой солёностью (например, в Финском заливе). Иногда заходят в устья рек[2][7][8].
Питаются мелкими ракообразными. Поскольку у морского шила довольно короткое рыло, то представители данного вида игловых малоподвижны и предпочитают питаться под пологом растительности. В состав рациона входят преимущественно бокоплавы (род Ericthonius) и гарпактикоиды (роды Tisbe и Porcellidium)[9].
Нерестовый период продолжительный, обычно продолжается с мая до августа, а в Адриатическом море растянут с апреля до октября[10]. Самки откладывают икру в выводковую камеру самца. Выводковая камера у морского шила открытая, без кожных складок. Икра прикрепляется непосредственно к брюху самца на уровне 17—20 туловищного кольца. Каждый самец вынашивает икру только от одной самки. Каждая самка может отложить икру на брюхо нескольких самцов. Икра приклеена к брюху в два ряда. Каждый самец вынашивает 120—150 икринок диаметром 1,0—1,4 мм[2][4][11].
Распространены в северо-восточной части Атлантического океана от юга Норвегии и Британских островов до севера Марокко, за исключением прибрежных вод Дании и Нидерландов. Обычны в Балтийском море (включая Финский залив), Средиземном, Чёрном и Азовском морях.
Морское шило, или змеевидная морская игла (лат. Nerophis ophidion), — вид морских лучепёрых рыб семейства игловых (Syngnathidae). Распространены в северо-восточной части Атлантического океана, включая Балтийское, Средиземное и Чёрное моря.
裸胸海龍（学名：Nerophis ophidion），為輻鰭魚綱棘背魚目海龍科的其中一種，分布於東大西洋區，從挪威至摩洛哥及地中海、黑海等海域，棲息深度2-15公尺，體長可達29公分，棲息在海藻或鰻草床，繁殖期在5月至8月，卵胎生，屬肉食性，以小型甲殼類等為食。
这是一篇關於魚類的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
