Coregonus pidschian és una espècie de peix de la família dels salmònids i de l'ordre dels salmoniformes.
Realitza migracions fluvials de més de 1.200 km terra endins per fresar.[6]
Els adults mengen, principalment, mol·luscs, crustacis i larves de quironòmids.[7]
Es troba a l'Àrtic: des de Suècia i Finlàndia fins a l'extrem nord-est de Sibèria i Alaska. També n'hi ha poblacions a Polònia i els Alps.[8][4]
Viu fins als 14 anys.[9]
Coregonus pidschian és una espècie de peix de la família dels salmònids i de l'ordre dels salmoniformes.
Die Kleine Bodenrenke (Coregonus pidschian), auch als Kilch bezeichnet, ist eine Fischart aus der Familie der Lachsfische, der zur Gattung der Felchen, Renken oder Maränen (Coregonus) gehört.
Die Kleine Bodenrenke besitzt einen langgestreckten und seitlich abgeflachten Körper mit unterständigem Maul. Er erreicht eine durchschnittliche Körperlänge von 20 bis 35 Zentimetern bei einer Maximallänge von etwa 50 Zentimeter. Die Rückenfärbung ist blaugrün bis bräunlich, die Flanken und der Bauch sind silbrig bis weiß. Auf dem ersten Kiemenbogen sind bei dieser Art 15 bis 35 Reusendornen ausgebildet, wodurch er sich von anderen Arten der Gattung unterscheiden lässt.[1] Besonders in den Alpen kommen Populationen mit sehr großen Augen vor und Tiefenformen sind zudem meist sehr hell gefärbt.[1]
Die Kleine Bodenrenke kommt circumpolar im Süßwasser in Skandinavien (Mittel- und Nordschweden und Finnland), in Russland im nordöstlichen Sibirien, im westlichen Einzugsbereich des Beringmeers und teilweise des Ochotskischen Meeres sowie in Alaska im Bereich der Beaufortsee, der Tschuktschensee und des Beringmeers vor.[2] Außerdem leben einzelne Populationen in Polen sowie in den Alpen[2] und Voralpen, beispielsweise im Boden-, Chiem-, Ammer- und Thunersee.[1]
Die Fische sind Schwarmfische im Bodenbereich von kühlen Flüssen und Seen und ernähren sich bevorzugt von benthischem Zooplankton (wirbellosen Organismen wie Insektenlarven und Kleinkrebsen), kleinen Muscheln und Schnecken. Dabei bevorzugen sie sandigen und Geröllboden. Innerhalb der Art gibt es wie bei anderen Lachsfischen sowohl stationäre wie auch wandernde Formen.
Die Fortpflanzung und Eiablage findet zwischen September und Januar bei Wassertemperaturen von 4 °C statt, wobei die Rogner (Weibchen) zwischen 8.000 und 50.000 Eier auf den Boden ablegen. Die Geschlechtsreife erreichen die Fische mit drei bis vier Jahren.[1]
In der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN wird Die Kleine Bodenrenke als „nicht gefährdet“ (Least concern) gelistet.[3]
Die Kleine Bodenrenke (Coregonus pidschian), auch als Kilch bezeichnet, ist eine Fischart aus der Familie der Lachsfische, der zur Gattung der Felchen, Renken oder Maränen (Coregonus) gehört.
The humpback whitefish (Coregonus pidschian),[2] also referred to as the bottom whitefish,[2][3] the Arctic whitefish[4] or the pidschian,[4] is a species of freshwater whitefish with a northern distribution. It is one of the members in the broader common whitefish complex, or the Coregonus clupeaformis complex.[2] This fish lives in estuaries and brackish water near river mouths, in deltas and in slowly running rivers, in large lakes with tributaries, and floodplain lakes.[2][3] It can migrate long distances upriver for spawning.
The distribution of Coregonus pidschian is in the Arctic basin, ranging from Northern Norway and Finland across the Russian coast to Alaska and up to the Mackenzie River drainage in North-West Canada.[1] It is also found in the Okhotsk Sea basin.[5]
The humpback whitefish (Coregonus pidschian), also referred to as the bottom whitefish, the Arctic whitefish or the pidschian, is a species of freshwater whitefish with a northern distribution. It is one of the members in the broader common whitefish complex, or the Coregonus clupeaformis complex. This fish lives in estuaries and brackish water near river mouths, in deltas and in slowly running rivers, in large lakes with tributaries, and floodplain lakes. It can migrate long distances upriver for spawning.
The distribution of Coregonus pidschian is in the Arctic basin, ranging from Northern Norway and Finland across the Russian coast to Alaska and up to the Mackenzie River drainage in North-West Canada. It is also found in the Okhotsk Sea basin.
Coregonus pidschian es una especie de pez de la familia Salmonidae en el orden de los Salmoniformes.
Realiza migraciones fluviales de más de 1.200 km tierra adentro para desovar.
Los adultos comen, principalmente, moluscos, crustáceos y larvas de quironómidos.[2]
Se encuentra en el Ártico: desde Suecia y Finlandia hasta el extremo noreste de Siberia y Alaska. También hay poblaciones en Polonia y los Alpes.
Vive hasta los 14 años.
Coregonus pidschian es una especie de pez de la familia Salmonidae en el orden de los Salmoniformes.
Coregonus pidschian Coregonus generoko animalia da. Arrainen barruko Salmonidae familian sailkatzen da.
Coregonus pidschian Coregonus generoko animalia da. Arrainen barruko Salmonidae familian sailkatzen da.
Il coregone artico (Coregonus pidschian (Gmelin, 1789)), noto anche come pidschian, è un pesce della famiglia dei Salmonidi, appartenente al genere dei coregoni (Coregonus).
Ha un corpo allungato e appiattito lateralmente, con la bocca posta inferiormente. Misura in media tra 20 e 35 centimetri di lunghezza, potendo raggiungere al massimo i 50 centimetri. La livrea del dorso va dal blu-verdastro al brunastro, mentre i fianchi e il ventre vanno dall'argento al bianco. Sul primo arco branchiale si trovano da 15 a 35 branchiospine, caratteristica che lo distingue dalle altre specie del genere.[2] Sulle Alpi in particolare sono presenti popolazioni che vivono in profondità con occhi molto grandi e generalmente una colorazione molto chiara.[2]
Il coregone artico è una specie dalla distribuzione circumpolare, presente in acqua dolce in Scandinavia (Svezia centrale e settentrionale e Finlandia), in Russia fino alla Siberia nord-orientale, nei corsi d'acqua appartenenti al bacino idrografico occidentale del mare di Bering e di parte del mare di Ochotsk, nonché in Alaska, nei fiumi appartenenti ai bacini del mare di Beaufort, del mare dei Ciukci e del mare di Bering.[3] Inoltre, singole popolazioni vivono in Polonia, sulle Alpi[3] e sulle Prealpi Svizzere, ad esempio nei laghi di Costanza e di Thun, nel Chiemsee e nell'Ammersee.[2]
Questa specie si aggira in banchi in prossimità del fondale di fiumi e laghi d'acqua dolce e preferisce nutrirsi di zooplancton bentonico (organismi invertebrati come larve di insetti e piccoli crostacei), piccoli bivalvi e gasteropodi. Predilige i fondali sabbiosi e ghiaiosi. Come presso altri Salmonidi, all'interno di questa specie esistono popolazioni stanziali e popolazioni migratrici.
La riproduzione e la deposizione delle uova avviene tra settembre e gennaio ad una temperatura dell'acqua di 4 °C; ciascuna femmina depone tra le 8000 e le 50000 uova. Questi pesci raggiungono la maturità sessuale a tre o quattro anni di età.[2].
Nella Lista Rossa IUCN delle specie minacciate, il coregone artico viene elencato come «specie a rischio minimo» (Least Concern).[1]
Il coregone artico (Coregonus pidschian (Gmelin, 1789)), noto anche come pidschian, è un pesce della famiglia dei Salmonidi, appartenente al genere dei coregoni (Coregonus).
Coregonus pidschian is een straalvinnige vissensoort uit de familie der zalmen (Salmonidae) en de onderfamilie van de houtingen. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Johann Friedrich Gmelin in 1789. De vis komt voor in de Noordelijke IJszee. Een Engelse benaming voor de vis is bottom whitefish.
De vis is gemiddeld 33 cm lang, maximaal 50 cm. De verschilt van andere soorten houting in het gebied door onder andere 15 tot 30 kieuwboogaanhangels en een onderstandige bek.[2][3]
De bottom whitefish komt voor in rivieren die uitmonden in de Noordelijke IJszee van Finland tot aan Oost-Siberië, alsmede Alaska en Canada tot het stroomgebied van de rivier de Mackenzie. De vis leeft in de monding of in langzaam stromende delen van grote rivieren, grote meren, overstromingsvlakten en estuaria in brak water. De vis trekt in de paaitijd iets hoger de rivier op, maar niet zo ver. De paaitijd is tussen augustus en november. Verschillende populaties in het uitgestrekte verspreidingsgebied hebben een onderling verschillende timing en paaitrekroutes. De vis foerageert voornamelijk op ongewervelde dieren die in de bodem leven zoals slakken, vlokreeften, aasgarnalen en de larven van dansmuggen.[2]
Er bestaat beroepsvisserij op deze soort. De populatie is zeer versnipperd over het verspreidingsgebied, maar er zijn geen factoren bekend die de soort in zijn voortbestaan bedreigen. Coregonus pidschian staat daarom op de Rode Lijst van de IUCN sinds 2008 geclassificeerd als niet bedreigd.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesCoregonus pidschian is een straalvinnige vissensoort uit de familie der zalmen (Salmonidae) en de onderfamilie van de houtingen. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd door Johann Friedrich Gmelin in 1789. De vis komt voor in de Noordelijke IJszee. Een Engelse benaming voor de vis is bottom whitefish.
Sieja piżjan[3] (Coregonus pidschian) – gatunek ryby siejowatej.
Zasiedla zlewisko Oceanu Arktycznego – od Finlandii po północno-wschodnią Syberię, oraz Kanada na wschód od Mackenzie. Przebywa w wodach przybrzeżnych mórz, w deltach i estuariach, na tarło wstępuje do rzek (do 1200 km w głąb lądu). Występują też słodkowodne formy niewędrowne.
Na północy zasiedla rzeki, tworząc formy wędrowne, osiągające do 50 cm. Formy stacjonarne mają do 30 cm. Ciało smukłe, głowa mała, zakończona otworem gębowym skierowanym ku dołowi. Wyrostki filtracyjne bardzo krótkie w liczbie około 20.
Odżywiają się bezkręgowcami zamieszkującymi dno zbiorników.
Tarło odbywa się od sierpnia do stycznia w rzekach lub przybrzeżnych strefach jezior, rzadziej na dużych głębokościach. Piżjany rosną powoli, samce osiągają dojrzałość płciową w 4–7, a samice 5–8 roku życia.
Nie ma większego znaczenia gospodarczego ze względu na ograniczoną liczbę stanowisk.
Sieja piżjan (Coregonus pidschian) – gatunek ryby siejowatej.
Coregonus pidschian é uma espécie de peixe da família Salmonidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Canadá, Finlândia, Itália, Lituânia, Rússia, Suécia, Suíça e nos Estados Unidos da América.
Coregonus pidschian é uma espécie de peixe da família Salmonidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Canadá, Finlândia, Itália, Lituânia, Rússia, Suécia, Suíça e nos Estados Unidos da América.
Vithavssik (Coregonus pidschian) är en av de större sikarterna och kan bli upp till 120–130 centimeter lång och väga upp till 16 kilogram. Den lever främst i norra ishavets avrinningsområden från Petjora till Tjuktjerhalvön, i Alaska och Kanada.
Karaktäristiskt för arten är den höga ryggen som bildar en puckel. Ögonen är små, ryggen olivbrun till mörkprun, sidorna är silverfärgade och buken silvervit. Rygg-, stjärt- och bröstfenor är ljusgrå medan buk- och analfenorna är ljusare. Hos den nedåtriktade munnen sticker överkäken ut över underkäken.
Den leker i oktober och november då vattentemperaturen är omkring noll grader. Den lever oftast i floder, men uppehåller sig även i sjöar, vid tillflödenas mynningar. De sikar som uppehåller sig i stora sjöar under sommaren stannar där under vinter. De som lever i mindre sjöar under sommaren lämnar dock dessa under hösten för att istället övervintra i flodbäckena. Älvsikens huvudföda (såväl för yngel som vuxna älvsikar) utgörs av zooplankton av släktena Cyclops och Leptodora. Under hösten äter den också fiskyngel av andra arter. Arten blir könsmogen vid sju års ålder och äggen (som blir upp till h4 i diameter) kläcks efter 4–5 månader. Älvsiken kan bli upp till 15 år gammal.
Vithavssik (Coregonus pidschian) är en av de större sikarterna och kan bli upp till 120–130 centimeter lång och väga upp till 16 kilogram. Den lever främst i norra ishavets avrinningsområden från Petjora till Tjuktjerhalvön, i Alaska och Kanada.
Karaktäristiskt för arten är den höga ryggen som bildar en puckel. Ögonen är små, ryggen olivbrun till mörkprun, sidorna är silverfärgade och buken silvervit. Rygg-, stjärt- och bröstfenor är ljusgrå medan buk- och analfenorna är ljusare. Hos den nedåtriktade munnen sticker överkäken ut över underkäken.
Den leker i oktober och november då vattentemperaturen är omkring noll grader. Den lever oftast i floder, men uppehåller sig även i sjöar, vid tillflödenas mynningar. De sikar som uppehåller sig i stora sjöar under sommaren stannar där under vinter. De som lever i mindre sjöar under sommaren lämnar dock dessa under hösten för att istället övervintra i flodbäckena. Älvsikens huvudföda (såväl för yngel som vuxna älvsikar) utgörs av zooplankton av släktena Cyclops och Leptodora. Under hösten äter den också fiskyngel av andra arter. Arten blir könsmogen vid sju års ålder och äggen (som blir upp till h4 i diameter) kläcks efter 4–5 månader. Älvsiken kan bli upp till 15 år gammal.
Wikimedia Commons'ta Coregonus pidschian ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Coregonus pidschian ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Coregonus pidschian, alabalıkgiller familyasından, Kuzey Amerika ile kuzey Avrasya'nın tatlısularında, yavaş akan nehirlerde, nehir ağızlarında ve büyük göllerde yaşayan bir balık türüdür[1][2]
Coregonus pidschian, alabalıkgiller familyasından, Kuzey Amerika ile kuzey Avrasya'nın tatlısularında, yavaş akan nehirlerde, nehir ağızlarında ve büyük göllerde yaşayan bir balık türüdür
Cá hồi trắng lưng gù, (danh pháp hai phần: Coregonus pidschian) là một loài cá thuộc Chi Cá hồi trắng, họ Cá hồi. Nó được tìm thấy ở Canada, Phần Lan, Ý, Litva, Nga, Thụy Điển, Thụy Sĩ, và Hoa Kỳ.
Bài viết Lớp Cá vây tia này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Cá hồi trắng lưng gù, (danh pháp hai phần: Coregonus pidschian) là một loài cá thuộc Chi Cá hồi trắng, họ Cá hồi. Nó được tìm thấy ở Canada, Phần Lan, Ý, Litva, Nga, Thụy Điển, Thụy Sĩ, và Hoa Kỳ.
Coregonus pidschian (Gmelin, 1789)
Охранный статус
Пыжья́н[1], или сибирский сиг[1] (лат. Coregonus pidschian) — вид лучепёрых рыб рода сигов, семейства лососёвых, обитает в водоёмах европейского Севера и Сибири. Длина тела до 55 см; масса до 2 кг; сезон добычи: с весны до осени.
Тело прогонистое, с возрастом становится более высоким. За головой хорошо выражен горб. Рыло короткое, округлое, с небольшим горбом перед глазами. Рот нижний, небольшой. Зубы на челюстях отстутствуют; мелкие редкие зубы имеются только на язычной пластинке. Верхняя челюсть при закрытом рте выдаётся над нижней. Верхнечелюстная кость относительно длинная, её ширина заметно меньше половины длины кости. Сочленение нижней челюсти с черепом расположено под серединой глаза; её длина меньше высоты хвостового стебля. Хвостовой стебель высокий. В анальном плавнике 3—4 колючих и 10—14 мягких лучей, край анального плавника с небольшой выемкой. Хвостовой плавник выемчатый, с заострёнными лопастями. Голова и туловище сверху тёмно-серые, парные плавники светлые. Бока, голова и туловище снизу серебристо-белые. У крупных общий фон тела бывает с золотистым отливом. В период нереста голова, тело и плавники покрываются белыми эпителиальными бугорками (так называемая «жемчужная сыпь»), которые лучше заметны у самцов.
Реки бассейна Северного Ледовитого океана от Мурманского побережья до канадской Арктики. В пределах ареала отмечается существование полупроходной и речной форм пыжьяна.
Пыжьян — ценная промысловая рыба. Больше половины уловов сига, а в отдельные годы до 80% обеспечивает полупроходной сиг из низовьев Енисея. Основной его промысел осуществляется ставными и закидными неводами на путях нерестовой миграции. Зимний промысел развит слабо. Обладая отменными вкусовыми качествами, является ценным объектом любительского рыболовства. Из мяса пыжьяна производят консервы.
Пыжья́н, или сибирский сиг (лат. Coregonus pidschian) — вид лучепёрых рыб рода сигов, семейства лососёвых, обитает в водоёмах европейского Севера и Сибири. Длина тела до 55 см; масса до 2 кг; сезон добычи: с весны до осени.
駝背白鮭，為輻鰭魚綱鮭形目鮭科的一種，為溫帶淡水魚，分布於北極圈沿岸淡水、半鹹水、海域，體長可達50公分，棲息在沿岸底中層水域，會進行洄游，以甲殼類、軟體動物及魚類為食，生活習性不明，可做為食用魚及養殖魚。
