Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
Aegithalos concinnus,[2] ye una especie d'ave paseriforme perteneciente a la familia Aegithalidae.
El Raullargu de gargüelu negru ye un paseriforme pequeñu, que mide alredor de 10,5 cm de llargu y un pesu de 4.9 g. Esiste una considerable variación nel plumaxe, pero toles subespecies tienen una cola de llargor medianu (en comparanza cola llarga cola de la rellacionada Aegithalos caudatus ), tien el gargüelu negru y mázcara negra alredor del güeyu. La banda del pechu, los lladrales y el llombu de color gris escuru, nales, cola, y el banduyu blancu.
Estiéndese dende les estribaciones del Himalaya en Paquistán y el norte de l'India al traviés de grandes zones del sur de China, el norte de Myanmar, Vietnam y Taiwán. Vive nos montes de fueya ancha, según nos montes de pinos, polo xeneral atopar n'altitúes medies.
Ye bien social y va viaxar en grandes bandaes d'hasta 40 aves. El nial ye construyíu a partir de mofos y líquenes , y cuelga de les cañes de los árboles.
La especie aliméntase de pequeños inseutos y arañes, lo mesmo que de pequeñes granes, frutes y bayes (artimores, sobremanera).
Entiende les siguientes subespecies:[3]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. Aegithalos concinnus, ye una especie d'ave paseriforme perteneciente a la familia Aegithalidae.
Aegithalos concinnus[1] a zo ur spesad golvaneged bihan-bihan eus ar c'herentiad Aegithalidae.
Anvet e voe Psaltria concinna (kentanv) da gentañ-penn (e 1855) gant ar skiantour saoz John Gould (1804-1881).
Aegithalos concinnus. Bevañ a ra diwar amprevaned bihan ha kevnid ha kemer frouezh, greun, had ha hugennoù (flamboez en o zouez) ivez.
Ar spesad a gaver ar c'hwec'h isspesad[2] anezhañ :
Aegithalos concinnus a zo ur spesad golvaneged bihan-bihan eus ar c'herentiad Aegithalidae.
Anvet e voe Psaltria concinna (kentanv) da gentañ-penn (e 1855) gant ar skiantour saoz John Gould (1804-1881).
La mallerenga gorjanegra (Aegithalos concinnus) és un ocell de la família dels egitàlids (Aegithalidae) que habita boscos de muntanya des de Pakistan, nord de l'Índia i Birmània, fins a la Xina, Taiwan, Hainan i nord d'Indoxina.
La mallerenga gorjanegra (Aegithalos concinnus) és un ocell de la família dels egitàlids (Aegithalidae) que habita boscos de muntanya des de Pakistan, nord de l'Índia i Birmània, fins a la Xina, Taiwan, Hainan i nord d'Indoxina.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Titw pengoch (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: titwod pengoch) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Aegithalos concinnus; yr enw Saesneg arno yw Red-headed tit. Mae'n perthyn i deulu'r Titwod cynffonhir (Lladin: Aegithalidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. concinnus, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r titw pengoch yn perthyn i deulu'r Titwod cynffonhir (Lladin: Aegithalidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Corditw Psaltria exilis Titw bochwyn Aegithalos leucogenys
.jpg)
_-on_branch.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Titw pengoch (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: titwod pengoch) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Aegithalos concinnus; yr enw Saesneg arno yw Red-headed tit. Mae'n perthyn i deulu'r Titwod cynffonhir (Lladin: Aegithalidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. concinnus, sef enw'r rhywogaeth.
Die Rostkappen-Schwanzmeise (Aegithalos concinnus) ist eine recht kleine und kontrastreich gezeichnete Vogelart aus der Familie der Schwanzmeisen. Sie bewohnt den Himalaya, China, Myanmar und Teile Indochinas. Wie alle Arten der Gattung ist sie sehr gesellig und bildet kleine Schwärme, die außerhalb der Brutzeit auf der Suche nach Nahrung umherstreifen.
Mit 10,5 cm Körperlänge ist die Rostkappen-Schwanzmeise kleiner als eine Schwanzmeise. Der Schwanz ist mittellang und damit wesentlich kürzer, als bei den langschwänzigen Unterarten der Schwanzmeise.
Die namensgebende Kopfkappe ist rostrot oder – bei den Unterarten A. c. pulchellus und A. c. annamensis – graubraun. Die Augen kontrastieren mit ihrer hellgelben Iris auffällig zu der breiten samtschwarzen Maske, die sich vom Schnabel bis in den Nacken erstreckt. Am Schnabel ist die Maske nur ein schmales Band, wird dann am oberen Rand in einem Bogen parallel zum Augenrand sehr viel breiter, verengt sich ein Stück hinter dem Auge wieder und wird dann zum Nacken hin kontinuierlich schmaler. Am unteren Rand verläuft sie zunächst relativ gerade, wird hinter dem Auge schmaler und buchtet sich dann in einem Haken aus, um dann im Nacken schmal zuzulaufen. Die Unterart A. c. iradalei zeigt am oberen Rand der Maske hinter dem Auge einen auffälligen, weißen Superciliarstreifen. Vom Kinn über die Halsseiten bis in den Nacken und auf die Brust erstreckt sich eine weiße Partie, innerhalb der ein großer, schwarzer, zu den Seiten spitz auslaufender Kehlfleck liegt, der der Art ihren englischen Namen „Black-throated Tit“ einbrachte. Die Oberseite ist bläulich- bis schiefergrau, die Flügel und der Schwanz sind etwas dunkler. Die Schwanzaußenseiten sind weiß. Bei der Unterart A. c. iradalei ist die Unterseite beige mit rostfarben überhauchter Brust und Flanken, bei den anderen Unterarten weiß mit hell rostfarbenen Flanken und einem breiten rostroten Brustband, das in der Mitte unterbrochen ist. Die stark abweichende Unterart A. c. annamensis hat neben einer graubraunen Kopfkappe ein bräunliches Brustband und ins rosa spielende Flanken.
Ein Geschlechtsdimorphismus ist nicht vorhanden. Die Jungvögel haben eine mattere Kopfkappe und ein weißes Kinn (der schwarze Kehlfleck fehlt). Dieses setzt sich von der Unterseite deutlich ab, am Rand zeigt sich auf der Brust ein dunkel streifiges oder fleckiges Band. Der weiße Supercilliarstreifen über der Maske ist, wenn vorhanden, weniger ausgeprägt.
Die Lautäußerungen sind denen der Schwanzmeise recht ähnlich. Der Kontaktruf ist ein leises psip-psip und ein schwirrendes si-si-si-si…. Als Erregungsruf wird ein kräftigeres zap vorgebracht, das oft in ein knarrendes tschirr-trrt-trrt übergeht. Der Gesang ist ein wiederholtes, zwitscherndes tir-ir-ir-ir-ir, das bisweilen von einem abgesetzten, kurzen Tschilpen unterbrochen wird.
Wie andere Arten der Gattung sind Rostkappen-Schwanzmeisen wenig scheu, sehr gesellig und schließen sich vor allem außerhalb der Brutzeit zu kleinen Schwärmen mit bis zu 40 Exemplaren zusammen. Oft gesellen sich diese auch zu Schwärmen anderer Vogelarten. Auch während der Brutzeit sind Schwärme aus Nichtbrütern oder Paaren ohne Bruterfolg zu beobachten. Die Nahrung wird vorwiegend in der Strauchschicht gesucht, gelegentlich auch in Bäumen. Sie besteht vor allem aus Insekten, aber auch aus Sämereien und Früchten.
Wie bei der Schwanzmeise werden Schlafgemeinschaften gebildet.
Die ostasiatische Art besiedelt im Himalaya den äußersten Nordosten Pakistans, Nordwestindien (Kaschmir, Himachal Pradesh, das nördliche Uttar Pradesh) sowie Teile Nepals, Sikkims und Bhutans und Tibets. Sie kommt in Nordostindien (Arunachal Pradesh, Nagaland, Manipur, Meghalaya sowie im äußersten Süden von Assam und Mizoram) und in Myanmar vor, wo sie, große Teile in der Mitte auslassend, im Nordwesten und im Nordosten verbreitet ist. In Indochina kommt sie zudem im äußersten Nordwesten Thailands, im Norden von Laos und Vietnam, sowie in einem großen Teilareal im Süden von Laos und Vietnam vor. In China erstreckt sich die Verbreitung von Sichuan durch das südliche Gansu und Shaanxi, Henan, Anhui und in das südliche Jiangsu. Zudem besiedelt sie Taiwan. In Hongkong ist sie ein unregelmäßiger Wintergast.
Die Rostkappen-Schwanzmeise ist vorwiegend Standvogel. Neben gelegentlichen Dispersionen wandert sie nur bisweilen in kälteren Wintern aus höheren Lagen ab.
Die sechs Unterarten der Rostkappenschwanzmeise können in drei Gruppen unterteilt werden.
Weißes Supercillium und recht einfarbig rostbeige Unterseite, fehlendes oder schwach ausgeprägtes weißes Brustband.
Kein weißes Supercillium, rostbraune Flanken und rostrotes Brustband auf weißer Unterseite.
Beige Unterseite mit bräunlichem Brustband und ins rosa spielende Flanken.
Die Rostkappen-Schwanzmeise (Aegithalos concinnus) ist eine recht kleine und kontrastreich gezeichnete Vogelart aus der Familie der Schwanzmeisen. Sie bewohnt den Himalaya, China, Myanmar und Teile Indochinas. Wie alle Arten der Gattung ist sie sehr gesellig und bildet kleine Schwärme, die außerhalb der Brutzeit auf der Suche nach Nahrung umherstreifen.
The black-throated bushtit (Aegithalos concinnus), also known as the black-throated tit, is a very small passerine bird in the family Aegithalidae.
The species has six currently recognised subspecies, and several others have been suggested. Genetic studies have suggested that these subspecies may represent separate species, but further research is needed.[2]
The black-throated bushtit is a small passerine, around 10.5 cm long and weighing 4-9 g.[2] There is considerable racial variation in the plumage, but all subspecies have a medium length tail (as opposed to the long tail of the related long-tailed tit), a black throat and a black 'bandit mask' around the eye. The nominate race has a chestnut cap, breast band and flanks and dark grey back, wings and tail, and a white belly. The other subspecies have generally the same pattern (minus the chest band) but with grey caps or all grey bellies and flanks. Both sexes are alike.
It ranges from the foothills of the Himalayas, stretching across northern India through north-eastern Bangladesh, Nepal, Bhutan, northern Myanmar, Vietnam, and Taiwan.[2] Disjunct populations also occur in southern Vietnam, the island of Hainan and further north in China up to the Yellow River.[3] It lives in open broadleaf forest as well as pine forest, generally occurring in middle altitudes.
The black-throated bushtit is highly social and will travel in large flocks of up to 40 birds.[2]
The nest is constructed out of moss and lichen and hangs from the branches of trees.
The species feeds on small insects and spiders, as well as small seeds, fruits and berries (particularly raspberries). Group numbers swell during the non-breeding season, but smaller groups exist year round. These groups will often join mixed-species feeding flocks.
At West Himalayan Fir carrying feed for chicks in Kullu-Manali District. of Himachal Pradesh, India.
Bathing in Kullu- Manali District of Himachal Pradesh, India.
Perching on a branch
The black-throated bushtit (Aegithalos concinnus), also known as the black-throated tit, is a very small passerine bird in the family Aegithalidae.
La Maskegitalo, Brunkrona egitalo aŭ Nigragorĝa egitalo, Aegithalos concinnus, estas tre eta paserina birdo de la familio de Egitaledoj. Tiu specio havas ses subspeciojn nuntempe agnoskitajn, kaj kelkajn aliajn sugestitajn. Genetikaj studoj sugestis, ke tiuj subspecioj povus reprezenti separatajn speciojn, sed necesas pli da studoj.[1]
La Maskegitalo estas eta paserino, ĉirkaŭ 10.5 cm longa kaj 4-9 g peza.[1] Estas konsiderinda rasa variado en la plumaro, sed ĉiuj subspecioj havas mezlongan voston (male kiel la longa vosto de la rilata Longvosta paruo), tre bone limigitajn nigrajn gorĝon kaj 'maskon' ĉirkaŭ la okuloj kaj al la nuko, kio nomigas la specion. La nomiga raso havas helbrunajn kronon, kio nomigas la specion, brustozonon kaj flankojn kaj malhelgrizajn dorson, flugilojn kaj voston kaj blankan ventron. La aliaj subspecioj havas ĝenerale la saman bildon (escepte la brustostrio) sed kun grizaj kronoj aŭ tutgrizaj ventroj kaj flankoj. Ambaŭ seksoj estas similaj. Temas pri specio kio montras tre buntan bildon el krono al brusto laŭ 6 sinsekvaj zonoj de diversaj koloroj alterne inter bruna, blanka kaj nigra, nome bruna krono, nigra masko, blankaj mentono kaj subvizaĝo, nigra gorĝo, blanka supra brusto kaj bruna brusto.
La teritorio etendas el Himalajo en Pakistano kaj norda Barato tra grandaj areoj de suda Ĉinio, norda Birmo kaj Vjetnamo, kaj Tajvano.[1] Estas disaj populacioj ankaŭ en suda Vjetnamo kaj la insulo de Hainan. Ili loĝas en malferma arbaro de larĝa folio kaj de pinoj, ĝenerale en mezaj altitudoj.
Tiu specio manĝas etajn insektojn kaj araneojn, kaj etajn semojn, fruktojn kaj berojn (ĉefe raspberries). La specio Maskegitalo estas tre sociema kaj moviĝas en grandaj aroj de ĝis 40 birdoj.[1] Tiu nombro malpliiĝas dum la nereprodukta sezono, sed pli malgrandaj grupoj ekzistas la tutan jaron. Tiuj grupoj ofte kuniĝas al miksitaj aroj. La nesto estas konstruita el musko kaj likenoj kaj pendas el branĉo de arbo.
Ĉe okcidenta Himalaja Fir manĝigante idojn en Kullu-Manali Distrikto de Himaĉal Pradeŝ, Barato.
Bano en Kullu-Manali Distrikto de Himaĉal Pradeŝ, Barato.
Ripoze sur branĉo
La Maskegitalo, Brunkrona egitalo aŭ Nigragorĝa egitalo, Aegithalos concinnus, estas tre eta paserina birdo de la familio de Egitaledoj. Tiu specio havas ses subspeciojn nuntempe agnoskitajn, kaj kelkajn aliajn sugestitajn. Genetikaj studoj sugestis, ke tiuj subspecioj povus reprezenti separatajn speciojn, sed necesas pli da studoj.
La Maskegitalo estas eta paserino, ĉirkaŭ 10.5 cm longa kaj 4-9 g peza. Estas konsiderinda rasa variado en la plumaro, sed ĉiuj subspecioj havas mezlongan voston (male kiel la longa vosto de la rilata Longvosta paruo), tre bone limigitajn nigrajn gorĝon kaj 'maskon' ĉirkaŭ la okuloj kaj al la nuko, kio nomigas la specion. La nomiga raso havas helbrunajn kronon, kio nomigas la specion, brustozonon kaj flankojn kaj malhelgrizajn dorson, flugilojn kaj voston kaj blankan ventron. La aliaj subspecioj havas ĝenerale la saman bildon (escepte la brustostrio) sed kun grizaj kronoj aŭ tutgrizaj ventroj kaj flankoj. Ambaŭ seksoj estas similaj. Temas pri specio kio montras tre buntan bildon el krono al brusto laŭ 6 sinsekvaj zonoj de diversaj koloroj alterne inter bruna, blanka kaj nigra, nome bruna krono, nigra masko, blankaj mentono kaj subvizaĝo, nigra gorĝo, blanka supra brusto kaj bruna brusto.
La teritorio etendas el Himalajo en Pakistano kaj norda Barato tra grandaj areoj de suda Ĉinio, norda Birmo kaj Vjetnamo, kaj Tajvano. Estas disaj populacioj ankaŭ en suda Vjetnamo kaj la insulo de Hainan. Ili loĝas en malferma arbaro de larĝa folio kaj de pinoj, ĝenerale en mezaj altitudoj.
Tiu specio manĝas etajn insektojn kaj araneojn, kaj etajn semojn, fruktojn kaj berojn (ĉefe raspberries). La specio Maskegitalo estas tre sociema kaj moviĝas en grandaj aroj de ĝis 40 birdoj. Tiu nombro malpliiĝas dum la nereprodukta sezono, sed pli malgrandaj grupoj ekzistas la tutan jaron. Tiuj grupoj ofte kuniĝas al miksitaj aroj. La nesto estas konstruita el musko kaj likenoj kaj pendas el branĉo de arbo.
El mito gorjinegro (Aegithalos concinnus)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Aegithalidae propia de la región indomalaya.
El mito gorjinegro es un paseriforme pequeño, que mide alrededor de 10,5 cm de largo y un peso de 4.9 g. Existe una considerable variación en el plumaje, pero todas las subespecies tienen una cola de longitud mediana (en comparación con la larga cola de la relacionada Aegithalos caudatus ), tiene la garganta negra y máscara negra alrededor del ojo. La banda del pecho, los flancos y la espalda de color gris oscuro, alas, cola, y el vientre blanco.
Se extiende desde las estribaciones del Himalaya en Pakistán y el norte de la India a través de grandes zonas del sur de China, el norte de Birmania, Vietnam y Taiwán. Vive en los bosques de hoja ancha, así como en los bosques de pinos, por lo general se encuentran en altitudes medias.
Es muy social y viajará en grandes bandadas de hasta 40 aves. El nido es construido a partir de musgos y líquenes , y cuelga de las ramas de los árboles.
La especie se alimenta de pequeños insectos y arañas, así como de pequeñas semillas, frutas y bayas (frambuesas, sobre todo).
Comprende las siguientes subespecies:[3]
El mito gorjinegro (Aegithalos concinnus) es una especie de ave paseriforme de la familia Aegithalidae propia de la región indomalaya.
Aegithalos concinnus Aegithalos generoko animalia da. Hegaztien barruko Aegithalidae familian sailkatua dago.
Aegithalos concinnus Aegithalos generoko animalia da. Hegaztien barruko Aegithalidae familian sailkatua dago.
Aegithalos concinnus
La Mésange à tête rousse (Aegithalos concinnus) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Aegithalidae.
Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (version 7.3, 2017)[1] et Alan P. Peterson, il existe six sous-espèces :
Aegithalos concinnus
La Mésange à tête rousse (Aegithalos concinnus) est une espèce de passereaux appartenant à la famille des Aegithalidae.
Il codibugnolo golanera (Aegithalos concinnus (Gould, 1855)) è un uccello passeriforme della famiglia Aegithalidae[2].
Il nome scientifico della specie, concinnus, deriva dal latino e significa "elegante".
Misura 10,5 cm di lunghezza, per 4-9 g di peso[3].
Si tratta di uccelletti dall'aspetto paffuto e arrotondato, muniti di grossa testa arrotondata con corto becco conico dalla mandibola superiore lievemente ricurva verso il basso, ali corte ma appuntite e coda lunga quasi quanto il corpo e dall'estremità cuneiforme.
Il piumaggio è di color nocciola-arancio su fronte, vertice e nuca, nonché su fianchi, codione, parte piumata delle zampe e su una sottile banda che va da una scapola all'altra, separando la gola (che è bianca con una macchia triangolare nera dal vertice rivolto verso la parte inferiore del becco) dal petto, che è anch'esso di colore bianco candido, così come bianchi sono ventre e sottocoda: gli occhi sono cerchiati di nero, colore che partendo dai lati del becco va a formare una mascherina che assottigliandosi giunge fino alla nuca. Dorso, ali e coda sono di color grigio ardesia, con queste ultime due parti più scure ma dai riflessi argentei.
Sussiste una certa variabilità nel piumaggio a seconda della sottospecie presa in considerazione, generalmente consistente nella ridotta estensione (quando non nell'assenza) dell'arancio di testa e fianchi, sostituito dal grigio.
Il becco è nerastro, le zampe sono di color carnicino-arancio e gli occhi sono giallini.
Si tratta di uccelletti vispi e vivaci, piuttosto gregari, che durante il giorno si muovono in stormi che possono arrivare a contare una quarantina d'individui (non di rado aggregandosi a stormi misti con altre specie dalle abitudini di vita simili), passando la maggior parte della giornata alla ricerca di cibo fra i rami di alberi e cespugli, tenendosi frattanto in contatto vocale quasi costante mediante corti e melodiosi richiami sibilanti.
Il codibugnolo golanera è un uccello insettivoro, la cui dieta si compone perlopiù d'insetti, ragni ed altri piccoli invertebrati rinvenuti cercando fra le foglie delle piante: questi uccelli si cibano inoltre di tanto in tanto anche di semi, frutta e frutti di bosco[3].
La stagione riproduttiva va da marzo a maggio (con alcune coppie che possono nidificare anche all'inizio di giugno)[3]: si tratta di uccelli monogami, nei quali i due partner, che si isolano dallo stormo durante il periodo degli amori, collaborano nelle varie fasi dell'evento riproduttivo, talvolta con l'aiuto di altri esemplari esterni.
Il nido è a forma di sacco e viene costruito fra i cespugli spinosi con ragnatela e pezzetti di licheni: al suo interno la femmina depone 4-10 uova, che vengono covate per circa due settimane, al termine delle quali schiudono pulli ciechi ed implumi.
I nidiacei vengono imbeccati e accuditi da ambedue i genitori: essi sono pronti per l'involo a una ventina di giorni di vita, tuttavia rimangono coi genitori (seguendoli nei loro spostamenti e chiedendo loro sempre più sporadicamente l'imbeccata) almeno fino al mese e mezzo d'età, prima di allontanarsi dal nido in maniera definitiva e disperdersi.
Il codibugnolo golanera abita un areale piuttosto ampio che va dalle pendici sud-occidentali dell'Himalaya all'Indocina nord-orientale, in direttrice nord-est fino alle sponde meridionali del Fiume Giallo e a Shanghai: popolazioni disgiunte sono inoltre presenti ad Hainan, a Taiwan e nell'area di confine fra Vietnam, Cambogia e Laos.
L'habitat di questi uccelli è rappresentato dalla foresta decidua temperata e subtropicale, collinare o pedemontana, a prevalenza di latifoglie (soprattutto querce[3]), ma con tolleranza anche per le conifere.
Se ne riconoscono sei sottospecie[2]:
Lo status tassonomico del codibugnolo golanera è ancora lungi dall'essere chiarito: mentre rimane ancora oscura l'appartenenza di alcune popolazioni, secondo alcuni autori le sottospecie annamensis ed iredalei sarebbero sufficientemente distinte dalle altre a livello genetico, di vocalizzazioni e di piumaggio da poter essere elevate al rango di specie a sé stanti, coi nomi rispettivamente di Aegithalos annamensis ed Aegithalos iredalei (quest'ultima addirittura con una propria sottospecie, A. i. rubricapillus[5])[3].
Il codibugnolo golanera (Aegithalos concinnus (Gould, 1855)) è un uccello passeriforme della famiglia Aegithalidae.
De roodkruinstaartmees (Aegithalos concinnus) is een zangvogel uit de familie staartmezen (Aegithalidae). De vogel behoort niet tot de familie van echte mezen (Paridae), staartmezen vormen een eigen familie.
Deze soort komt voor van de Himalaya tot zuidelijk Vietnam en telt 6 ondersoorten:
De roodkruinstaartmees (Aegithalos concinnus) is een zangvogel uit de familie staartmezen (Aegithalidae). De vogel behoort niet tot de familie van echte mezen (Paridae), staartmezen vormen een eigen familie.
Praktstjertmeis (Aegithalos concinnus) er en fugl i stjertmeisfamilien.
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Praktstjertmeis (Aegithalos concinnus) er en fugl i stjertmeisfamilien.
Rödhättad stjärtmes[2] (Aegithalos concinnus) är en mycket liten asiatisk tätting inom familjen stjärtmesar.[3]
Rödhättad stjärtmes är en mycket liten (10,5 cm) tätting med medellång stjärt, vit haka och halssida, svart strupe och svart "banditmask" kring ett vitt öga. Den har även ett rostfärgat till kastanjebrunt bröstband och likadant färgade flanker. I övrigt är ovansidan grå, undersidan vitaktig.[4]
De olika populationerna skiljer sig något åt i utseende, framför allt hjässans färg. Normalt sett har arten rostfärgad hjässa, underarterna pulchellus och annamensis dock grå. Den senare underarten har även grått bröstband. Västliga fåglar i Himalaya (iredalei) har ett vitt streck ovan och bakom ögat, genomgående blekt rostbeige undersida utan bröstband eller vit buk samt blekare grå ovansida.
Rödhättad stjärtmes sjunger ett upprepat, kvittrande "tir-ir-ir-ir-ir". Bland lätena hörs tunna "psip psip" och mycket ljusa "si-si-si-si". Upprörd avger den ett mer fylligt "sup" som övergår i ett kort, skallrande "chur trrrt trrrt".[4]
Arten har sitt utbredningsområde från Indien till Kina och Taiwan. Den delas vanligtvis upp i sex underarter med följande utbredning:[3]
Sedan 2016 urskiljer Birdlife International och naturvårdsunionen IUCN iredalei och annamensis som de egna arterna "rödhuvad stjärtmes" och "gråkronad stjärtmes", på basis av avvikande utseende och läten.
Rödhättad stjärtmes lever av små insekter och spindlar och återfinns i både lövskog och barrskog på en höjd av 1000 till 3200 meter. Den är en stannfågel men vissa populationer genomför vissa höjdförflyttningar om vintern. Den bygger ett hängande bo av mossa och lav.
Internationella naturvårdsunionen IUCN bedömer hotstatus för underartsgrupperna (eller arterna) var för sig, alla som livskraftiga med stabil populationsutveckling.[1][6][7]
Wikispecies har information om rödhättad stjärtmes.
Wikimedia Commons har media som rör rödhättad stjärtmes.
Rödhättad stjärtmes (Aegithalos concinnus) är en mycket liten asiatisk tätting inom familjen stjärtmesar.
Aegithalos concinnus là một loài chim trong họ Aegithalidae.[2]
Aegithalos concinnus là một loài chim trong họ Aegithalidae.
Aegithalos concinnus (Gould, 1855)
Охранный статус
Рыжеголовая длиннохвостая синица[1] (лат. Aegithalos concinnus) — мелкая певчая птица из семейства длиннохвостых синиц (Aegithalidae)[2]. Распространена в Гималаях, Китае, Мьянме и части Индокитая. Общительная птица, вне периода инкубации образует небольшие стаи для поиска питания.
Длина тела составляет 10,5 см, вес 4—9 г. Верх головы ржаво-красного или бурого цвета (у подвидов A. c. pulchellus и A. c. annamensis). Светло-жёлтые радужины контрастируют с широкой бархатисто-чёрной маской лица, которая тянется от клюва до затылка. У подвида A. c. iradalei по верхнему краю маски за глазом проходит белая полоса. От подбородка по бокам шеи до затылка и на груди оперение белое, на его фоне выделяется большое, чёрное пятно на горле. Верхняя часть тела от синевато-серого до сланцевато-серого цвета, крылья и хвост немного темнее. Внешняя сторона хвоста белого цвета. У подвида A. c. iradalei нижняя часть тела бежевого цвета с рыжеватым оттенком на груди и по бокам, у других подвидов — белая со светло-коричневыми боковыми сторонами и широкой ржаво-красной полосой на груди, прерывающейся в центре. У подвида A. c. annamensis на груди коричневатая полоса, боковые стороны розового оттенка.
Половой диморфизм отсутствует. У молодых птиц отсутствует чёрное пятно на горле.
Вид населяет в Гималаях крайний северо-восток Пакистана, северо-запад Индии (Кашмир, Химачал-Прадеш, северный Уттар-Прадеш), а также части Непала, Сиккима, Бутана и Тибета. Он обитает на северо-востоке Индии и в Мьянме. Кроме того, в Индокитае он распространён на крайнем северо-западе Таиланда, на севере Лаоса и Вьетнама, в Китае и Тайване. Это преимущественно оседлая птица.
Птицы не робкие, очень общительны и объединяются, прежде всего, вне периода инкубации в маленькие стаи до 40 особей. Часто присоединяются к стаям других видов птиц. Питание, состоящее, прежде всего, из насекомых, а также из семян и плодов, ищут в зарослях кустов, иногда на деревьях.
Гнездо строит из мха и лишайника на ветвях деревьев.
Рыжеголовая длиннохвостая синица (лат. Aegithalos concinnus) — мелкая певчая птица из семейства длиннохвостых синиц (Aegithalidae). Распространена в Гималаях, Китае, Мьянме и части Индокитая. Общительная птица, вне периода инкубации образует небольшие стаи для поиска питания.
红头长尾山雀（学名：Aegithalos concinnus）为长尾山雀科长尾山雀属的雀形目鸟类，又名红头山雀或紅頂山雀、俗稱小老虎、红宝宝儿、红白面只，常见於東亞、南亞等地區中低海拔山區，分布于巴基斯坦、地球、尼泊尔、锡金、不丹、印度、孟加拉、缅甸、老挝、越南、台灣以及中国的自西藏、长江流域从四川东抵江苏沿海地带、北至甘肃、陕西、河南等省南部、南抵云南、贵州、广西、广东、福建等地，一般栖息于灌丛或乔木间。该物种的模式产地在浙江舟山。[2]红头长尾山雀經常與山雀科和畫眉科的鳥類混淆。
長度約10公分。頭及腰為赤褐色，有一條寬而黑之腰帶，尾羽為濃灰色，飛羽為黑褐色，腹白色，成鳥喉處有黑色濃斑，嘴黑色，腳紅褐色，尾下羽為濃栗色。
红头长尾山雀（学名：Aegithalos concinnus）为长尾山雀科长尾山雀属的雀形目鸟类，又名红头山雀或紅頂山雀、俗稱小老虎、红宝宝儿、红白面只，常见於東亞、南亞等地區中低海拔山區，分布于巴基斯坦、地球、尼泊尔、锡金、不丹、印度、孟加拉、缅甸、老挝、越南、台灣以及中国的自西藏、长江流域从四川东抵江苏沿海地带、北至甘肃、陕西、河南等省南部、南抵云南、贵州、广西、广东、福建等地，一般栖息于灌丛或乔木间。该物种的模式产地在浙江舟山。红头长尾山雀經常與山雀科和畫眉科的鳥類混淆。
_-on_branch.jpg)
d.JPG)
