Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Philemon corniculatus ye una especie d'ave paseriforme de la familia Meliphagidae.[2] Esta especie ye nativa del este d'Australia y de Nueva Guinea.[1]
== Subespecies reconoz les siguientes subespecies:[2]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Philemon corniculatus ye una especie d'ave paseriforme de la familia Meliphagidae. Esta especie ye nativa del este d'Australia y de Nueva Guinea.
== Subespecies reconoz les siguientes subespecies:
Philemon corniculatus corniculatus (Latham, 1790) Philemon corniculatus monachus (Latham, 1802)El filemó cridaner (Philemon corniculatus) és una espècie d'ocell, membre del gènere Philemon, de la família Meliphagidae. Aquesta espècie en concret és nadiua de l'est d'Austràlia i de Nova Guinea.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Melysor moel swnllyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: melysorion moel swnllyd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Philemon corniculatus; yr enw Saesneg arno yw Noisy friarbird. Mae'n perthyn i deulu'r Melysorion (Lladin: Meliphagidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. corniculatus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia ac Awstralia.
Mae'r melysor moel swnllyd yn perthyn i deulu'r Melysorion (Lladin: Meliphagidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn cloch Seland Newydd Anthornis melanura Melysor aelfelyn Melidectes rufocrissalis.jpg){kind=small}
_-_Meliphagidae_-_bird_skin_specimen.jpeg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Melysor moel swnllyd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: melysorion moel swnllyd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Philemon corniculatus; yr enw Saesneg arno yw Noisy friarbird. Mae'n perthyn i deulu'r Melysorion (Lladin: Meliphagidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn P. corniculatus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia ac Awstralia.
Der Lärmlederkopf (Philemon corniculatus) ist ein australischer Singvogel aus der Familie der Honigfresser (Meliphagidae).
Der 35 cm lange Lärmlederkopf ist ein großer grauer Vogel mit weißer Kehle, roten Augen und langem Schwanz mit weißer Spitze. Ungewöhnlich für einen Singvogel sind der schwarze kahle Kopf und der schwarze Schnabel mit kleinem Höcker. Der Lärmlederkopf hat eine laute, raue, gackernde Stimme.
Das Verbreitungsgebiet des Lärmlederkopfes reicht in Ostaustralien vom Nordosten Queenslands bis in den Nordosten Victorias. Außerdem kommt er in Neuguinea vor. Er lebt sowohl in Eukalyptuswäldern, Trockenwäldern, Heideland als auch in Feuchtgebieten.
Obwohl der Vogel mit seinem nackten Kopf einem Geier ähnlich sieht, ist er kein Aasfresser, sondern ernährt sich vor allem von Nektar aus Blüten, aber auch von Beeren, Früchten, Insekten und Eiern von anderen Vögeln. Gelegentlich erbeutet er auch Jungvögel, Amphibien und Reptilien. Außerhalb der Brutzeit lebt er in großen Schwärmen.
In der Brutzeit von August bis Februar bilden die Lärmlederköpfe Paare. Zwischen dichtem Blattwerk bauen sie an einem der äußeren Äste eines Baumes, oft über Wasser, ein tiefes, schalenförmiges Nest aus Borke, Gräsern, Blättern und Spinnweben. Das Gelege besteht aus zwei bis drei Eiern.
Der Lärmlederkopf (Philemon corniculatus) ist ein australischer Singvogel aus der Familie der Honigfresser (Meliphagidae).
The noisy friarbird (Philemon corniculatus) is a passerine bird of the honeyeater family Meliphagidae native to southern New Guinea and eastern Australia. It is one of several species known as friarbirds whose heads are bare of feathers. It is brown-grey in colour, with a prominent knob on its bare black-skinned head. It feeds on insects and nectar.
The noisy friarbird was first described by ornithologist John Latham in 1790. The generic name is from the Ancient Greek philēmōn 'affectionate, kissing'.[2] Its specific epithet is derived from the Latin corniculum '(having a) little horn'.[3] It is sometimes known as a leatherhead.[4] Wirgan was a name used by the local Eora and Darug inhabitants of the Sydney basin.[5]
Molecular study shows its closest relative to be the silver-crowned friarbird within the genus Philemon.[6] DNA analysis has shown honeyeaters to be related to the Pardalotidae (pardalotes), Acanthizidae (Australian warblers, scrubwrens, thornbills, etc.), and Maluridae (Australian fairy-wrens) in the large superfamily Meliphagoidea.[7]
Measuring 31–36 cm (12–14 in) in length, the noisy friarbird is a large honeyeater with dull brownish grey upperparts and paler brown-grey underparts. Its black head is completely bald apart from tufts of feathers under the chin and along the eyebrow. It can be distinguished by its rounded knob above the black bill, which is visible at distance. It has dark blue-black legs and red eyes.[8]
As its name suggests, it is noisy; one of its calls has been likened to "four o'clock".[4]
The natural range is from the vicinity of Lakes Entrance and the Murray valley in Victoria, north through New South Wales and Queensland to Cape York.[8] In New Guinea, it is restricted to the Trans-Fly in the south of the island where it is locally abundant.[9]
In southern parts of eastern Australia the species is migratory, moving north to overwinter and returning south in the spring. Large aggregations of noisy friarbirds are possible, often in association with little friarbirds. At such times, the constant cackling and chattering of the noisy friarbird can fill the forest with sound. The calls are used to identify an individual's feeding territory, and also announce the presence of food sources worth defending to other birds—not necessarily friarbirds alone. Their diet consists of nectar, insects, and fruit. The consumption of commercially grown fruit, such as grapes and berries, can bring noisy friarbirds into direct conflict with humans who may regard them as pests under those circumstances. They are aggressively protective of their nests, and are known to swoop.
Breeding may occur from July to January, with one or two broods during this time. The nest is a large, deep cup with an inverted lip or rim, made of bark and grass hanging from a horizontal branch, 1–3 metres above the ground, and usually well-hidden. Two to four (rarely five) eggs are laid, measuring 22 by 33 millimetres (0.87 in × 1.30 in), and buff- to pale-pink splotched with darker pink-brown or purplish colours.[10]
Adult in New South Wales
.jpg)
Juvenile in Canberra, Australia
Adult by nest
Noisy Friarbird, Canungra, Queensland
Head
The noisy friarbird (Philemon corniculatus) is a passerine bird of the honeyeater family Meliphagidae native to southern New Guinea and eastern Australia. It is one of several species known as friarbirds whose heads are bare of feathers. It is brown-grey in colour, with a prominent knob on its bare black-skinned head. It feeds on insects and nectar.
El filemón chillón (Philemon corniculatus)[2] es una especie de ave paseriforme de la familia Meliphagidae.[3] Esta especie es nativa del este de Australia y de Nueva Guinea.[1]
Se reconoce las siguientes subespecies:[3]
El filemón chillón (Philemon corniculatus) es una especie de ave paseriforme de la familia Meliphagidae. Esta especie es nativa del este de Australia y de Nueva Guinea.
Philemon corniculatus Philemon generoko animalia da. Hegaztien barruko Meliphagidae familian sailkatua dago.
Philemon corniculatus Philemon generoko animalia da. Hegaztien barruko Meliphagidae familian sailkatua dago.
Meluapotti (Philemon corniculatus) eli aiemmalta nimeltään melukaljumesikko on itäisessä Australiassa ja Uudessa-Guineassa tavattava mesikkoihin kuuluva varpuslintu.
Meluapotti on suurikokoinen varpuslintu. Se on kooltaan 32–35 cm. Lajin tunnistaa parhaiten sen korppikotkamaisesta täysin kaljusta ja mustasta päästä. Nokka on suurkokoinen ja tukevarakenteinen ja siinä on ylänokassa selvästi erottuva kyhmy. Selkä on ruskea tai harmaa ja rinnassa on hopeanharmaa kaulus. Vatsa on melukaljumesikolla likaisen valkoinen. Ulkonäöltään lajin voi sekoittaa samankokoiseen punahelttamesikkoon (Anthochaera carunculata), mutta eroaa viiruttoman vatsansa ja suorakulmaisemman pyrstönsä perusteella. Nimensä mukaisesti meluapotti on äänekäs; lajin äänet ovat karkeita, riitasointuisia ja törähteleviä. [3]
Meluapotti tavataan Uudessa-Guineassa ja Australiassa. Australiassa laji elää maan itäosissa alueella, joka ulottuu Queenslandista Uuteen Etelä-Walesiin. Linnun elinympäristöä ovat kuivat eukalyptusmetsät sekä pensaikot, mutta myös kosteammat metsä maat. Kuivilla seuduilla laji elää yleensä jokien lähettyvillä. Meluapotit ovat osittain muuttolintuja, jotka muuttavat pohjoisemmaksi syksyllä ja palaavat etelään myöhään talvella. [3]
Meluapotit muodostavat pitkäaikaisia pareja. Pesimäkausi ulottuu elokuulta maaliskuulle. Naaras rakentaa oksanhaarukkaa suuren kuppimaisen pesän ruohosta, puiden kuoresta ja hämähäkinseitistä. Naaras hautoo munia yksin, mutta koiras osallistuu poikasten ruokintaan. Poikaset poistuvat pesästä vajaan kolmen viikon kuluttua kuoriutumisestaan.[3]
Meluapottien ravinto koostuu pääosin kukkien medestä sekä hyönteisitä ja muista pienistä selkärangattomista eläimistä. Satunnaisesti laji syö muiden lintujen munia ja poikasia. Linnut etsivät ravintonsa enimmäkseen puista. [3]
Meluapotti (Philemon corniculatus) eli aiemmalta nimeltään melukaljumesikko on itäisessä Australiassa ja Uudessa-Guineassa tavattava mesikkoihin kuuluva varpuslintu.
Philemon corniculatus
Le Polochion criard (Philemon corniculatus) est une espèce d'oiseaux de la famille des Meliphagidae.
Cette espèce vit dans l'est de l'Australie et en Nouvelle-Guinée.
Philemon corniculatus
Le Polochion criard (Philemon corniculatus) est une espèce d'oiseaux de la famille des Meliphagidae.
Un polochon criard à Lithgow, Australie. Novembre 2019.
Koakiau adalah burung yang berasal dari Papua dan terancam punah. Burung ini termasuk hewan yg dilindungi.
Artikel bertopik biografi tokoh ini adalah sebuah rintisan. Anda dapat membantu Wikipedia dengan mengembangkannya. Koakiau adalah burung yang berasal dari Papua dan terancam punah. Burung ini termasuk hewan yg dilindungi.
De schreeuwlederkop (Philemon corniculatus) is een zangvogel uit de familie van de honingeters die voorkomt in Australië en het zuiden van Nieuw-Guinea.
De schreeuwlederkop is een grote, eigenaardig uitziende zangvogel van 30 tot 35 cm lengte. De vogel is overwegend grijsbruin, van onder lichter dan van boven. Heel kenmerkend is de knobbel op de snavel. De wetenschappelijke naam corniculatus betekent hoorntje. Verder heeft deze lederkop een geheel kale kop en een zwarte huid. Geen enkele vogel heeft deze combinatie van kenmerken.
Alle lederkoppen zijn vaak luidruchtig, maar deze soort spant de kroon met een vreemde opeenvolging van fluittonen en klikgeluiden waarin mensen soms ook gesproken taal menen te horen zoals tabacco, keyhole, four o'clock of poor soldier.[2]
De soort komt voor in het oosten van Australië tot aan de staat Victoria en in het savannegebied in het zuiden van Nieuw-Guinea in Trans Fly (Papoea-Nieuw-Guinea) en het uiterste zuidoosten van de provincie Papoea (Indonesië) en telt 2 ondersoorten:
Het leefgebied van de schreeuwlederkop is half open bosgebied, moerasbos, mangrove en gebied met struikgewas en ook wel wijn- en boomgaarden, tuinen, parken en lanen, mits daar veel bloesembomen zijn.
De schreeuwlederkop heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op de status kwetsbaar (voor uitsterven) uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar de vogel is in geschikt habitat algemeen en de aantallen zijn stabiel. Om deze redenen staat deze lederkop als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe schreeuwlederkop (Philemon corniculatus) is een zangvogel uit de familie van de honingeters die voorkomt in Australië en het zuiden van Nieuw-Guinea.
Skrålemunkefugl er en fugl i gruppen Philemon i familien Honningetere (Meliphagidae). Den finnes i den østlige Australia og på den sørlige Ny-Guinea.
Det er beskrevet tre underarter av skrålemunkefugl[3]:
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Skrålemunkefugl er en fugl i gruppen Philemon i familien Honningetere (Meliphagidae). Den finnes i den østlige Australia og på den sørlige Ny-Guinea.
Multimedia w Wikimedia Commons Filemon sępiogłowy (Philemon corniculatus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny miodojadów (Meliphagidae). Występuje na obszarze Nowej Gwinei i we wschodniej Australii. Jest jednym z kilku gatunków ptaków zaliczanych do rodzaju Philemon, których głowy są pozbawione piór. Upierzenie jest koloru brązowoszarego. Zwierzę ma rzucającą się w oczy wypukłość na czarnej głowie. Żywi się owadami i nektarem.
Filemon sępiogłowy został opisany przez ornitologa Johna Lathama w roku 1790. Jego epitet gatunkowy wywodzi się od łacińskiego słowa corniculum, które oznacza "(mający) mały róg"[4]. Natomiast ludy Eora i Darug nazywały ptaka wirgan[5].
Jako najbliższego krewnego gatunku badania molekularne wskazują filemona sędziwego, zaliczanego do tego samego rodzaju[6]. Na podstawie analizy DNA filemona sępiogłowego wykazano, że jest spokrewniony z rodzinami lamparcików (Pardalotidae), buszówkowatych (Acanthizidae) i chwostek (Maluridae), należącymi do nadrodziny Meliphagoidea[7].
Długość ciała filemona sępiogłowego wynosi 31–36 cm. Barwa jego piór w górnych partiach ciała jest matowo bura, w dolnej części bledsza, brązowo-szara. Czarna głowa ptaka jest całkowicie pozbawiona piór, pomijając kępki powyżej gardła i wzdłuż brwi. Może być rozpoznawany przez swoje zaokrąglone wybrzuszenie umiejscowione na dziobie, które jest widoczne z dużej odległości. Ma ciemne, niebieskoczarne nogi i czerwone oczy[8].
Polska nazwa zwyczajowa nawiązuje do podrodziny sępów, której członkowie także charakteryzują się nagą głową.
Naturalny obszar występowania filemona sępiogłowego znajduje się w sąsiedztwie Lakes Entrance i Murray w Victorii, na północ od Nowej Południowej Walii i Queensland, po półwysep Jork oraz na Nowej Gwinei[8].
W południowych częściach wschodniej Australii gatunek jest wędrowny, na zimę przenosi się na północ i wraca na wiosnę na południe. Możliwe jest występowanie dużych skupisk filemonów sępiogłowych, często razem z filemonami białoszyimi. Taka gromada ptaków, zwłaszcza przy ustawicznym gdakaniu i ćwierkaniu filemonów sępiogłowych, może napełniać hałasem cały las. Ptaki pokrzykują, by poinformować inne osobniki o położeniu swego indywidualnego terytorium, na którym szukają pożywienia, i odstraszyć je od niego. Ich dieta składa się z nektaru, owadów i owoców. Spożywanie owoców uprawnych, takich jak winogrona czy jagody może doprowadzić do bezpośredniego konfliktu pomiędzy filemonami sępiogłowymi a ludźmi, którzy mogą uważać je za szkodniki.
Sezon rozrodczy może następować od lipca do stycznia. W tym czasie ma miejsce jeden lub dwa lęgi. Gniazdo jest duże i głębokie, kształtem przypomina filiżankę z wywiniętym brzegiem. Zrobione jest z kory i mniejszych gałązek, ulokowane na poziomej gałęzi, od jednego do trzech metrów ponad powierzchnią ziemi, zazwyczaj dobrze ukryte. Ptaki składają od dwóch do czterech (rzadziej pięciu) jaj o wymiarach 22 x 33 mm[9].
Filemon sępiogłowy (Philemon corniculatus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny miodojadów (Meliphagidae). Występuje na obszarze Nowej Gwinei i we wschodniej Australii. Jest jednym z kilku gatunków ptaków zaliczanych do rodzaju Philemon, których głowy są pozbawione piór. Upierzenie jest koloru brązowoszarego. Zwierzę ma rzucającą się w oczy wypukłość na czarnej głowie. Żywi się owadami i nektarem.
Skränmunkskata[2] (Philemon corniculatus) är en fågel i familjen honungsfåglar inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Skränmunkskata delas in i tre underarter:[3]
Wikimedia Commons har media som rör skränmunkskata.
Wikispecies har information om Philemon corniculatus.
Skränmunkskata (Philemon corniculatus) är en fågel i familjen honungsfåglar inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Skränmunkskata delas in i tre underarter:
Philemon corniculatus ellioti – förekommer i området Trans Fly i låglandet på sydöstra Nya Guinea Philemon corniculatus corniculatus – förekommer i North Queensland (Kap Yorkhalvön till Burdekin River) Philemon corniculatus monachus – förekommer från östra Australien (östra och centrala Queensland till södra och centrala Victoria)
Philemon corniculatus là một loài chim trong họ Meliphagidae.[1]
Philemon corniculatus là một loài chim trong họ Meliphagidae.
Крикливый филемон, или крикливый монах[1] (лат. Philemon corniculatus) — австралийская певчая птица семейства медососовых (Meliphagidae).
Крикливый филемон достигает величины 35 см. Это крупная серая птица с белой шеей, красными глазами и длинным хвостом с белым кончиком. Необычной для певчей птицы является чёрная лысая голова и чёрный клюв с горбиком. У крикливого филемона громкий, хриплый и каркающий голос.
Ареал крикливого филемона простирается в восточной Австралии от северо-востока Квинсленда до северо-востока Виктории. Кроме того, он встречается и в Новой Гвинее. Его средой обитания являются эвкалиптовые леса, сухие леса, пустоши и влажные биотопы.
Несмотря на внешнее сходство с грифами, обусловленное лысой головой, крикливый филемон не поедает падаль, а питается в основном нектаром цветков, а также ягодами, плодами, насекомыми и яйцами других птиц. Иногда он ловит птенцов, земноводных и пресмыкающихся.
В брачный период, длящийся с августа по февраль, крикливые филемоны образуют пары. В густых зарослях они строят на внешних ветках деревьев, нередко над водой, глубокое гнездо, используя при этом кусочки коры, травинки, листья и паутину. В кладке от двух до трёх яиц.
Крикливый филемон, или крикливый монах (лат. Philemon corniculatus) — австралийская певчая птица семейства медососовых (Meliphagidae).
噪吮蜜鳥（學名：Philemon corniculatus）是一種分佈於新幾內亞和澳大利亞東部的鳥類，屬雀形目吸蜜鳥科。它是該屬鳥種中其中一種頭部沒有羽毛的品種。其色棕灰，在黑色無毛的頭上有一明顯突起，以昆蟲和花蜜為生。
噪吮蜜鳥於1790年首次由鳥類學家約翰·拉薩姆描述。其種小名來自拉丁語的 corniculum，即「（有）小角」的意思。[2]有時又被稱為Leatherhead。[3]悉尼盆地的歐拉族和達魯格族原住民稱之為 Wirgan。[4]
分子研究顯示，與其最接近的品種為同屬的銀冠吮蜜鳥。[5]DNA分析顯示，吸蜜鳥與同屬吸蜜鳥總科的斑啄果鳥科 （班啄果鳥）、刺嘴鶯科 和細尾鷯鶯科有親緣關係。[6]
噪吮蜜鳥身長 31-36 公分 （12-14 英吋），是同科的大型烏種。它上半身為暗棕灰色，下身顏色較淺。黑色的頭部除頰下和眉毛周圍冢外無毛，其種小名也源於此。黑色的喙上的圓形突出是其特徵，在遠處也可看見。腳暗藍色，眼紅色。[7]
噪吮蜜鳥得名於其嘈吵的叫聲。其中一種叫聲被比作「四時的鐘聲」。[3]
本種的天然分佈始於維多利亞州的萊克斯恩特倫斯和墨累河流域，北經新南威爾斯州和昆士蘭州，經約克角半島至新畿內亞。
在澳大利亞的東南部，本種為候鳥，飛向北方越冬直至春天回歸。它們大群聚集，並與小吮蜜鳥混雜。遷移的時候，噪吮蜜鳥的咯咯聲和吱吱聲，會令森林熱鬧不已。叫聲是作識別各自的覓食範圍，以及向其他鳥，包括其他品種的鳥，宣佈發現食物之用。它們的食物包括花蜜、昆蟲和果實。它們也會食用種植作商業用途的水果，包括葡萄和其他漿果，在那些情況它們因為被視為害鳥而與人類產生直接衝突。
每年的七月至翌年的一月為繁殖期，每次養育一至兩隻雛鳥。雀巢大而深，呈杯狀，外圍向外翻。以樹皮和草築成，離地面1至3公尺，較為隱蔽。雌鳥一次下二至四隻蛋，偶爾會下五隻。蛋長33公厘，寬22公厘 （即1⅓ x 1 英吋），棕粉紅色或偏紫色，上有暗黃或淺粉紅的斑點。[8]
