Multimedia w Wikimedia Commons Miodopijek długodzioby (Acanthorhynchus tenuirostris) – gatunek ptaka z rodziny miodojadów (Meliphagidae). Gatunek ten zamieszkuje północno-wschodnią część Australii w obszarach leśnych oraz w miejskich ogrodach w Sydney i Melbourne. Sklasyfikowany został przez ornitologa Johna Lathama w roku 1802.
Wyróżniono cztery podgatunki A. tenuirostris[4]:
Długość ciała wynosi 13–16 cm (z tego 2–5 cm przypada na dziób), rozpiętość skrzydeł 18–23 cm, zaś masa ciała – średnio 11 g; ulega ona wahaniom związanym z odkładaniem tłuszczu[5], może wynosić 4–24 g u samca i 7–16 g u samicy[2]. Dymorfizm płciowy w upierzeniu słabo zaznaczony. U samca większość upierzenia jest połyskliwie czarna, szare są pokrywy nadogonowe i wewnętrzna część skrzydła. Można dostrzec biały śliniak ciągnący się aż po brzuch; mniejszy, brązowy, przykrywa jedynie gardło. Niższą część piersi i brzuch porastają pióra od jasnobrązowym po żółtobrązowe. Samice są bardziej oliwkowo-brązowe, a ich śliniak na gardle nie jest tak wyraźnie brązowy, jak u samca. Często są dodatkowo ozdobione białymi plamami rozsianymi po całym ciele. U dorosłych osobników tęczówka ma barwę intensywnie czerwoną, u młodych czarne[5].
Środowiskiem życia miodopijka długodziobego są przeważnie gęste lasy lub lasy o gęstym podszycie. Pospolicie zamieszkują nizinne wrzosowiska, ale zdarzają się i obserwacje na wyższych wysokościach. Okazjonalnie odwiedza wilgotny las równikowy lub las zawsze zielony twardolistny. Przeważnie miodopijki długodziobe przebywają samotnie, w parach lub grupach do 5 osobników. W okolicach z obfitującymi w nektar roślinami niekiedy spotyka się miodopijki długodziobe wraz z przedstawicielami Zosterops, innymi miodojadami lub niewielkimi wróblowymi. Zimą samce zachowują się agresywnie wobec co słabszych samic i odganiają je od nektaru, przez co przyczyniają się do wzrostu ich śmiertelności. Są jednak zmuszone wycofać się przy konflikcie z większymi ptakami, np. miodaczkami białouchymi (Phylidonyris novaehollandiae). Przedstawiciele A. tenuirostris żywią się głównie nektarem, jednak dorosłe w okresie lęgowym lub tuż przed nim żywią się głównie owadami ze względu na tymczasowe niedobory nektaru po zimie. Osobniki młodociane otrzymują wyłącznie bezkręgowce[5].
Lęgi stwierdzano od sierpnia do maja, jednak odbywają się głównie w listopadzie i grudniu[2]. Materiały na gniazdo zbierają oba ptaki z pary, jednak buduje je samica. Składa zwykle 2 jaja (maksymalnie 4), może osiągnąć 5 zniesień na sezon. Przeważnie inkubacja trwa dwa tygodnie, wysiaduje wyłącznie samica. Pisklęta po wykluciu ważą około 8 g. Karmią je oboje rodzice. Przeważnie po 14 dniach są w pełni opierzone, a po kolejnych 8 stają się samodzielne[5].
Miodopijek długodzioby (Acanthorhynchus tenuirostris) – gatunek ptaka z rodziny miodojadów (Meliphagidae). Gatunek ten zamieszkuje północno-wschodnią część Australii w obszarach leśnych oraz w miejskich ogrodach w Sydney i Melbourne. Sklasyfikowany został przez ornitologa Johna Lathama w roku 1802.
