Multimedia w Wikimedia Commons Karłówka płowolica[9] (Micropsitta pusio) – gatunek ptaka z podrodziny papug wschodnich (Loriinae) w rodzinie papug wschodnich (Psittaculidae). Ptak ten zamieszkuje Nową Gwineę i Archipelag Bismarcka, według IUCN nie jest zagrożony wyginięciem.
Karłówka płowolica występuje w zależności od podgatunku[10][11]:
Gatunek po raz pierwszy opisał w 1866 roku angielski ornitolog Philip Lutley Sclater, nadając mu nazwę Nasiterna pusio[1]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Sclater wskazał błędnie Wyspy Salomona[1], prawidłową lokalizacją były Wyspy Księcia Yorku[12]. Podstawowe dane taksonomiczne podgatunków (oprócz podgatunku nominatywnego) przedstawia poniższa tabelka:
Podgatunek Autor i rok opisu Miejsce typowe M. p. beccarii Salvadori, 1876[2] Wairoro (lub Wairor), na wsch. wybrzeżu Ptasiej Głowy M. p. harterti Mayr, 1940[6] Fergusson (Wyspy d’Entrecasteaux) M. p. stresemanni Hartert, 1926[7] Mount Riu, Sudest (= Tagula)M. pusio tworzy grupę gatunków wraz z M. keiensis i M. geelvinkiana[11]. Wszystkie podgatunki są do siebie bardzo podobne i ich ważność jest kwestionowana[11]. Wstępnie rozpoznano cztery podgatunki[10].
Długość ciała około 8 cm; masa ciała 10–15 g[11]. Upierzenie generalnie koloru zielonego, nieco bardziej żółtawe na spodzie ciała. Czoło, pokrywy uszne, skroń i gardło płowo-brunatnożółte, czasem z żółtawym paskiem nad brwią; centralna część ciemienia do karku koloru modrego. Tył ciała i skrzydła koloru zielonego, z czarnymi łatami na środkowej części pokryw skrzydłowych; pokrywy podogonowe żółte. Ogon w centralnej części niebieski, czarny na bokach z małymi, żółtymi plamami na końcach[11]. U samicy twarz i ciemię ma bledsze. U młodych ptaków ciemię jest koloru zielonego. U podgatunku harterti spód ciała jest bardziej zielony zaś gardło rozmyto niebieskie; podgatunek stresemanni podobny do harterti ale spód ciała bardziej żółtawy; podgatunek beccarii ciemniejszy, z matowo brązową twarzą[11].
Karłówka płowolica zamieszkuje nizinne i zalewowe las galeriowe, wysokie lasy przyrostu wtórnego i drzewa na polanach, czasami spotykana na gęstej sawannie do 800 m n.p.m., choć najczęściej nie przekracza 400 m n.p.m.[11].
Żywią się porostami, grzybami rosnącymi na korze i prawdopodobnie termitami; w żołądkach schwytanych ptaków znaleziono szczątki owadów, małe czarne nasiona, żółty miąższ owoców i kwiaty[11].
Okres lęgowy przypada na okres wrzesień[21]–maj[11]. Gniazdo budowano jest w otworze nadrzewnych termitier, w jednym przypadku, gniazdo znajdowało się w termitierze gatunku Microcerotermes biroi około 2 m nad ziemią w pniu małego drzewa w lesie wtórnym[11]. W zniesieniu 2–3 jaja, o rozmiarze 16,2 × 14,3 mm (n = 1)[21] i masie 1,67 g[22].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern – najmniejszej troski[8]. Globalna wielkość populacji nie jest znana, ale gatunek ten ocenia się na bardzo rzadki i występujący lokalnie[8]. U podnóża Gór Owena Stanleya, w płd.-wsch. Papui-Nowej Gwinei, gęstość szacuje się na 20 ptaków na km²[11]. Liczebność tego ptaka może być zaniżona z powodu skrytego trybu życia, np. w pobliżu Port Moresby gatunek ten jest rzadko obserwowany, jednak śpiewy tej papugi sugerują że najobfitszą papugą na tym obszarze[11]. Populacja wydaje się być stabilna ze względu na brak dowodów na jakiekolwiek spadków lub inne istotne zagrożenia[8].
Karłówka płowolica (Micropsitta pusio) – gatunek ptaka z podrodziny papug wschodnich (Loriinae) w rodzinie papug wschodnich (Psittaculidae). Ptak ten zamieszkuje Nową Gwineę i Archipelag Bismarcka, według IUCN nie jest zagrożony wyginięciem.
