El rasclet mandarí (Zapornia paykullii) és un ocell de la família dels ràl·lids (Rallidae) que habita aiguamolls del nord d'Àsia Oriental, a l'est de Sibèria, nord-est de la Xina i Corea. Passa l'hivern al Sud-est asiàtic i les illes Grans de la Sonda.
El rasclet mandarí (Zapornia paykullii) és un ocell de la família dels ràl·lids (Rallidae) que habita aiguamolls del nord d'Àsia Oriental, a l'est de Sibèria, nord-est de la Xina i Corea. Passa l'hivern al Sud-est asiàtic i les illes Grans de la Sonda.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Rhegen Paykull (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: rhegennod Paykull) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Rallina paykulli; yr enw Saesneg arno yw Band-bellied crake. Mae'n perthyn i deulu'r Rhegennod (Lladin: Rallidae) sydd yn urdd y Gruiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn R. paykulli, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
Mae'r rhegen Paykull yn perthyn i deulu'r Rhegennod (Lladin: Rallidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Corsiar Porphyrio porphyrio Iâr ddŵr Allen Porphyrio alleni
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Rhegen Paykull (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: rhegennod Paykull) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Rallina paykulli; yr enw Saesneg arno yw Band-bellied crake. Mae'n perthyn i deulu'r Rhegennod (Lladin: Rallidae) sydd yn urdd y Gruiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn R. paykulli, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Asia.
The band-bellied crake (Zapornia paykullii) is a species of bird in the family Rallidae. It breeds in Manchuria, eastern China and northern Korea ; it winters throughout Southeast Asia.
It is getting rare due to habitat loss.
In 1813 the Swedish taxon author Sven Ingemar Ljungh named the bird after the naturalist Gustaf von Paykull.[2]
The band-bellied crake (Zapornia paykullii) is a species of bird in the family Rallidae. It breeds in Manchuria, eastern China and northern Korea ; it winters throughout Southeast Asia.
It is getting rare due to habitat loss.
In 1813 the Swedish taxon author Sven Ingemar Ljungh named the bird after the naturalist Gustaf von Paykull.
La polluela mandarín (Porzana paykullii)[2] es una especie de ave gruiforme de la familia Rallidae que vive en el extremo oriente.
Es una especie migratoria que cría en el noreste de China, Corea del Norte, Corea del Sur y el extremo sudoriental de Rusia, y pasa el invierno en el sudeste asiático, pudiéndose encontrarse en Vietnam, Tailandia, Malasia e Indonesia.
La polluela mandarín (Porzana paykullii) es una especie de ave gruiforme de la familia Rallidae que vive en el extremo oriente.
Rumpaliräikkä (Zapornia paykullii) on itäaasialainen rantakana. Sen elinympäristö käsittää Venäjän Kaukoidän, Kiinan koillisosan ja Korean niemimaan. Se on muuttolintu, joka talvehtii Kaakkois-Aasiassa ja Indonesiassa. Sven Ingemar Ljungh kuvaili lajin holotyypin Borneon Banjarmasinista ja Jaavan Jakartasta vuonna 1813[2], ja nimesi sen Gustaf von Paykullin kunniaksi.
Rumpaliräikkä (Zapornia paykullii) on itäaasialainen rantakana. Sen elinympäristö käsittää Venäjän Kaukoidän, Kiinan koillisosan ja Korean niemimaan. Se on muuttolintu, joka talvehtii Kaakkois-Aasiassa ja Indonesiassa. Sven Ingemar Ljungh kuvaili lajin holotyypin Borneon Banjarmasinista ja Jaavan Jakartasta vuonna 1813, ja nimesi sen Gustaf von Paykullin kunniaksi.
Porzana paykullii
La Marouette mandarin (Porzana paykullii) est une espèce d'oiseaux de la famille des Rallidae.
Cette espèce vit en Chine, en Indonésie, en Corée du Nord, en Corée du Sud, en Malaisie, en Russie, en Thaïlande et au Vietnam.
Porzana paykullii
La Marouette mandarin (Porzana paykullii) est une espèce d'oiseaux de la famille des Rallidae.
La schiribilla fasciata (Zapornia paykullii (Ljungh, 1813)) è un uccello della famiglia dei Rallidi originario dell'Asia orientale[2].
La schiribilla fasciata è un rallide di piccole dimensioni: misura 20–22 cm di lunghezza, ha un'apertura alare di 42 cm e pesa 96-132 g. Ha la sommità del capo, le regioni superiori e le ali di colore marrone-grigio scuro, talvolta con delle sottili striature più chiare sulle ali. I fianchi, la parte bassa del petto, l'addome e il sottocoda sono striati di bianco e nero. Il becco, breve, è di colore grigio-verdastro, l'iride è rossa e le zampe rosso-arancio.
Si distingue dalla schiribilla fosca (Zapornia fusca) e dalla rallina fasciata (Rallina fasciata) per la colorazione più grigia e meno marrone delle regioni superiori e delle ali, e per la colorazione delle zampe arancio chiaro invece che rossa.
La schiribilla fasciata vive unicamente in Asia orientale, dove è piuttosto rara. Nidifica in Russia orientale (lungo il fiume Amur e nel Territorio del Litorale), in Cina nord-orientale e, almeno in passato, in Corea del Nord. Coppie nidificanti a volte sono state registrate anche sull'isola di Sachalin. Sverna nel Sud-est asiatico e nel Borneo, ma talvolta ha fatto la sua comparsa anche in Giappone e a Taiwan.
Si incontra nelle paludi, nelle zone erbose umide, sui prati e nelle risaie.
La schiribilla fasciata è una creatura timida e riservata, molto difficile da avvistare. Il richiamo, un veloce tototototo seguito da un trillo urrrrr, viene emesso all'alba, al crepuscolo e di notte. Le sue abitudini, seppur poco conosciute, non si discostano da quelle delle altre schiribille.
La schiribilla fasciata (Zapornia paykullii (Ljungh, 1813)) è un uccello della famiglia dei Rallidi originario dell'Asia orientale.
Sintar Berjalur (Porzana paykullii) adalah satu spesies burung dalam keluarga Rallidae. Ia boleh dijumpai di China, Indonesia, Korea Utara, Korea Selatan, Malaysia, Rusia, Thailand, dan Vietnam.
Burung ini kini jarang ditemui ekoran kehilangan habitat.
Pada tahun 1813, seorang pengarang taksonomi Sweden Sven Ingemar Ljungh telah menamakan burung ini bersempena dengan nama ahli alam semulajadi Gustaf von Paykull.[2]
Sintar Berjalur (Porzana paykullii) adalah satu spesies burung dalam keluarga Rallidae. Ia boleh dijumpai di China, Indonesia, Korea Utara, Korea Selatan, Malaysia, Rusia, Thailand, dan Vietnam.
Burung ini kini jarang ditemui ekoran kehilangan habitat.
Pada tahun 1813, seorang pengarang taksonomi Sweden Sven Ingemar Ljungh telah menamakan burung ini bersempena dengan nama ahli alam semulajadi Gustaf von Paykull.
De bontbekral (Porzana paykullii) is een vogel uit de familie van rallen (Rallidae). Het is een voor uitsterven gevoelige vogelsoort die broedt in Oost-Azië en overwintert in Zuidoost-Azië. De vogel werd in 1813 door de Zweedse natuuronderzoeker Sven Ingemar Ljungh beschreven. Hij verkreeg de vogel via de collectie van de toen al overleden Nederlandse Lutherse predikant Jan Brandes. Brandes vestigde zich met zijn uitgebreide verzameling in Zweden na een verblijf in Batavia. Ljungh vernoemde de vogel naar de adellijke, Zweedse verzamelaar en natuuronderzoeker Gustaf von Paykull.[2]
De vogel is 20 tot 22 cm lang. Er is weinig verschil tussen de seksen, beide hebben strepen op de buik, afwisselend donker en wit, bij het mannetje is dit een zwart-wit patroon en bij het vrouwtje meer donkerbruin en wit. De borst, hals en kop zijn roodbruin, de kruin en bovendelen zijn donker grijsbruin. Op de vleugel is ook een patroon van afwisselend licht en donker, door de lichte veerranden van de vleugelveren. De poten zijn rood en de snavel is donkergrijs.[3]
Deze soort broedt in oostelijk Siberië, Korea en noordoostelijk China en overwintert in Zuid-Korea, Zuid- en Midden China, Thailand, Vietnam, Malakka en het noorden van de Grote Soenda-eilanden. Het leefgebied bestaat uit moerasgebieden in laagland, overstromingsvlakten en nat akkerland, vaak in de buurt van dorpen. De vogel overwintert in vergelijkbaar gebied waaronder natte rijstvelden.[1]
De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd, maar aannemelijk is dat de populatie-aantallen afnemen door habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door omzetting van moerasgebieden in gebied voor intensief agrarisch gebruik, aanleg van infrastructuur en menselijke bewoning. Om deze redenen staat deze soort als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe bontbekral (Porzana paykullii) is een vogel uit de familie van rallen (Rallidae). Het is een voor uitsterven gevoelige vogelsoort die broedt in Oost-Azië en overwintert in Zuidoost-Azië. De vogel werd in 1813 door de Zweedse natuuronderzoeker Sven Ingemar Ljungh beschreven. Hij verkreeg de vogel via de collectie van de toen al overleden Nederlandse Lutherse predikant Jan Brandes. Brandes vestigde zich met zijn uitgebreide verzameling in Zweden na een verblijf in Batavia. Ljungh vernoemde de vogel naar de adellijke, Zweedse verzamelaar en natuuronderzoeker Gustaf von Paykull.
Amursumphöna[2] (Zapornia paykullii) är en fåtalig östasiatisk fågel i familjen rallar inom ordningen tran- och rallfåglar.[3]
Amursumphönan är en medelstor (20-22 cm) sumphöna, något större än rödbrun sumphöna. Hjässa, ovansida och vingar är mörkt gråbruna, vissa med fin bandning på övre vingtäckarna. På undersidan syns svartvit bandning på flankerna, nedre delen av bröstet, buken och undre stjärttäckarna. Den korta näbben är grågrön och benen orangeröda. Lätet som hörs från skymning till gryning är ett snabbt spinnande eller trummande "tototototo..." övergående i en drill.[4]
Amursumphönan häckar i nordöstra Asien i sydostligaste Ryssland (sydvästra Amurland och södra Ussuriland), nordöstra Kina (Heilongjiang, Jilin och Liaoning till Hebei och norra Henan) samt Korea.[5] Vintertid flyttar den till Sydostasien och Stora Sundaöarna.[3]
Tidigare fördes den till släktet Porzana, men DNA-studier visar att den endast är avlägset släkt med typarten för Porzana småfläckig sumphöna och förs därför tillsammans med flera andra arter till ett annat släkte, Zapornia.[6]
Amursumphönan är en skygg, tillbakadragen och dåligt känd fågel som häckar i låglänta våtmarker och fuktängar med grästuvor, buskar och småträd. Den hittas också nära byar och utmed odlingsfält. Vintertid påträffas den i fuktiga gräsmarker, träsk och risfält. Födan består mestadels av kräftdjur och insekter, men även frön. Den har också observerats äta mask och på en död fisk. I Ryssland häckar den från slutet av maj, monogamt men ibland i täta kolonier.[1][5]
Amursumphönan har ett rätt stort utbredningsområde, men är fåtalig och minskar dessutom i antal till följd av intensivare jordbruk. Internationella naturvårdsunionen IUCN kategoriserar därför arten som nära hotad.[1]
Fågelns vetenskapliga artnamn hedrar baron Gustaf von Paykull (1757-1826), svensk poet, entomolog och ornitolog.[7]
Wikispecies har information om Zapornia paykullii.
Wikimedia Commons har media som rör tornfalk.
Amursumphöna (Zapornia paykullii) är en fåtalig östasiatisk fågel i familjen rallar inom ordningen tran- och rallfåglar.
Cuốc nâu (Porzana paykullii) là loài chim thuộc họ Gà nước. Loài này có ở Trung Quốc, Indonesia, bán đảo Triều Tiên, Malaysia, Nga, Thái Lan và Việt Nam. Chúng đang bị đe dọa mất nơi sống.
Cuốc nâu (Porzana paykullii) là loài chim thuộc họ Gà nước. Loài này có ở Trung Quốc, Indonesia, bán đảo Triều Tiên, Malaysia, Nga, Thái Lan và Việt Nam. Chúng đang bị đe dọa mất nơi sống.
Porzana paykullii (Ljungh[en], 1813)
Охранный статус
Большо́й пого́ныш[1] (лат. Porzana paykullii) — самый крупный представитель рода погонышей в фауне России. Видовое латинское название дано в честь шведского натуралиста Густава Пайкуля (1757—1826)[2].
Спина однотонная оливково-бурая, пестрины на ней отсутствуют. Бока головы, шея и грудь — ярко каштаново-рыжие. На боках тела бурые и белые чередующиеся пестрины. Самка и молодые окрашены более бледно[3].
По размерам крупнее скворца[3]. Длина тела 200—230 мм. Длина крыла самцов 120—136 мм, длина крыла самок 117—130 мм[4].
Этот вид отмечен в России, Китае (провинция Хэйлунцзян), Северной Корее, Южной Корее (?). Зимует в Южном Китае, во Вьетнаме, Центральном Таиланде, в Малайзии, на Больших Зондских островах и на Филиппинах[4].
Вид становится редким из-за сокращения местообитаний[5]. Населяет луговые низины и долины рек в лесной зоне. Биотоп — кочкарниковые, не слишком сырые луга и болота с зарослями кустарников[3].
Гнездится отдельными парами. Гнездо строится в небольшим углублении, выстланном стеблями травы. Помещается среди густой травы в сухом месте, обычно на кочке. Кладка 6—9 яиц[3]. Их грязновато-белый фон испещрён мелкими светло-охристыми пятнами и точками глубокого фиолетового тона, сгущающимися к тупому концу. Окраска напоминает таковую у яиц пастушка и коростеля[6].
Активность ночная. По поведению больше похож на коростеля, чем на других погонышей. Быстро бегает в густой траве, небольшие лужи не переплывает, а перелетает. Поднимается в воздух только при большой нужде, при полёте ноги свисают вниз. Голос — короткие металлические дребезжания, сливающиеся в трескучую трель «урррр»[3].
Плохо изучено. У 4-х птиц с Имана в желудках обнаружены остатки жуков и моллюсков. В желудках 5 птиц из Южного Приморья найдены кобылки, жуки (водолюбы, долгоносики, мертвоед, жужелицы) и семена вики амурской[6].
Большо́й пого́ныш (лат. Porzana paykullii) — самый крупный представитель рода погонышей в фауне России. Видовое латинское название дано в честь шведского натуралиста Густава Пайкуля (1757—1826).
.png){kind=small}
