Səhra balakəkliyi (lat. Ammoperdix griseogularis) — Qırqovullar fəsiləsinə aid quş növü.
Nadirdir.
(EN). Təhlükə altındadır.
Regionda cinsin tək növüdür.
Kəklikdən kiçikdir (200 q). Gözlərindən boynuna uzanan ağ zolağın üstündən qara "qaş" uzanır. Bədəninin yanlarında bel tərəfdən aşağıya və önə doğru qəhvəyi-qara zolaqlar çəpinə uzanır. Toyuğunda bu zolaqlar aydın deyil. Səsi zəif–"ti-pi, ti-pi", bəzən isə bərk çıxır-"kvak-kvak-kvak" [1].
Ön Asiyada və Cənubi Qafqazda yayılıb. Azərbaycan Respublikasının ərazisi (Naxçıvan MR) bu növün arealının qərb kənarını təşkil edir. Hələlik, əsasən, İlandağ massivində və Gilyançay vadisində olur. Oturaq quşdur [2].
Səhra landşaftlı alçaq dağlıqda məskunlaşıb. Bitki örtüyü zəif olan, quraq iqlimli seyrək qayaların çınqıllı yamaclarında qayanın çıxıntısı altında (yerdə) sadə yuva düzəldir. Azərbaycanda biologiyası zəif öyrənilib [3]. Çoxlu qayalar olan yamacı xoşlamır. Suya yaxın olan sahələrdə məskunlaşır. Monoqamdır. May-iyun aylarında 8-12 yumurta verir. Sərçə boyda cücələrinə iyulda və avqustda rast gəlinir. Ona görə ki, reproduksiya dövrü uzun çəkir. Təhlükə olanda uçmağı yox, gizlənməyi xoşlayır [4]. Əsas yemi səhra bitkilərinin vegetativ hissəsindən və toxumundan ibarətdir. Həşərat da yeyir.
Populyasiyanın sıxlığı aşağıdır. Xoşladığı biotop az olduğu üçün ümumi sayı azdır. İyun ayında 6 km2 sahədə 5 quş qeyd edilib [5].
Qanunsuz ovlanma halları, ev heyvanları və çobanlar tərəfindən yuvasının dağıdılması, növün yeni yaşayış yerində yaşamaq çətinlikləri, tülkünün və ilanların çox olması.
Elmi və estetik əhəmiyyəti var.
Ovlanması qadağandır, Naxçıvan MR-in "Qırmızı Kitab"ına daxil edilib, yasaqlıqlarda nəzarət altında saxlanılır [6].
Nəsil verdiyi lokal yerlərin təbiət abidəsi elan edilməsi, ekoloji maarifçiliyin gücləndirilməsi, İlandağ sahəsinə yasaqlıq statusunun verilməsi.
Səhra balakəkliyi (lat. Ammoperdix griseogularis) — Qırqovullar fəsiləsinə aid quş növü.
La perdiu golagrisa (Ammoperdix griseogularis) és un ocell de la família dels fasiànids (Phasianidae) que habita zones àrides amb escassa vegetació des del sud-est de Turquia i l'Orient Mitjà fins a Pakistan.
La perdiu golagrisa (Ammoperdix griseogularis) és un ocell de la família dels fasiànids (Phasianidae) que habita zones àrides amb escassa vegetació des del sud-est de Turquia i l'Orient Mitjà fins a Pakistan.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Petrisen si-si (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: petris si-si) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ammoperdix griseogularis; yr enw Saesneg arno yw See see partridge. Mae'n perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae) sydd yn urdd y Galliformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. griseogularis, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r petrisen si-si yn perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Ffesant Phasianus colchicus Ffesant werdd Phasianus versicolor
.jpg)
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Petrisen si-si (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: petris si-si) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Ammoperdix griseogularis; yr enw Saesneg arno yw See see partridge. Mae'n perthyn i deulu'r Ffesantod (Lladin: Phasianidae) sydd yn urdd y Galliformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn A. griseogularis, sef enw'r rhywogaeth.
Das Persische Sandhuhn (Ammoperdix griseogularis) ist ein Vertreter der Gattung der Wüstenhühner aus der Familie der Fasanenartigen. Es ist vom Nahen Osten über den Iran und Zentralasien bis nach Nordwestindien verbreitet.
Die Art wird 22–25 Zentimeter groß, die Männchen sind im Regelfall etwas größer als die Weibchen, sie werden 187–238 Gramm schwer, die Weibchen 182–205 Gramm. Die Flügelspannweite beträgt 40–42 Zentimeter.[1] Diese Vögel haben ein größtenteils rotbraunes Gefieder. Der Bauch ist etwas heller gefärbt. Der Schnabel ist orange oder rot. Das Männchen hat einen bläulich grauen Nacken und vor sowie hinter dem Auge einen dicken weißen Streifen. Über dem Auge ist ein länglicher schwarzer Streifen vorhanden. Die Brust des Männchens ist ebenfalls braun. Sehr auffällig sind große blaue, rote oder rosa Federn unter den Schwingen. Der Bauch ist hellbraun und der Schwanz ist oben dunkelbraun. Das Weibchen ist etwas kleiner als das Männchen und ist am Rücken und den Flügeln einheitlich braun mit kleinen Farbabstufungen in Wellenform gefärbt. Der Bauch des Weibchens ist hellgrau.[2] Die Beine sind braun und mit langen Krallen versehen.
Das Persische Sandhuhn kommt vom Südosten der Türkei über den Irak und Syrien sowie Zentralasien (Armenien, Turkmenistan, Kasachstan, Tadschikistan und Usbekistan) sowie den Iran bis nach Afghanistan, Pakistan und Nordwestindien vor.
Das Persische Sandhuhn bewohnt die felsigen Regionen mit spärlicher Vegetation. Außerhalb der Fortpflanzungszeit streifen diese Tiere in Gruppen von 4 bis zu 20 oder mehr Exemplaren auf der Suche nach Nahrung und Wasser durch die Gegend. Sie ernähren sich von Pflanzensamen, anderen Pflanzenteilen sowie von Insekten, deren Larven und Spinnen. Es wurde angenommen, dass sich die Vögel lieber auf dem Boden als durch die Luft fliegend bewegen. Es konnte jedoch gezeigt werden, dass der Genfluss zwischen weit auseinander liegenden Populationen sehr hoch ist, was nur durch die Überwindung großer geographischer Distanzen im Flug erklärt werden kann.[3]
In der Brutzeit finden diese Vögel paarweise zusammen. Die Henne legt in eine flache Erdmulde, die sich zwischen Steinen und Grasbüscheln oder an einem niedrigen Felsvorsprung befindet, sechs bis acht hellgelb gefärbte Eier ab. Das Brutgeschäft übernimmt das Weibchen allein. Nach 13 bis 21 Tagen schlüpfen die Jungen. Das Männchen hilft bei der Versorgung der Jungen mit. In der Nacht, oder wenn sie sich zum Ausruhen niederlassen, nimmt das Weibchen die Jungen zum Schutz unter ihre Flügel. Bis sie flügge sind, werden sie vom Weibchen neben Nahrung auch mit Wasser versorgt.
Ammoperdix griseogularis wurde im Jahr 1843 von dem deutschen Naturforscher Johann Friedrich von Brandt unter dem Namen Perdix griseogularis erstmals beschrieben.[2]
Es wurden drei Unterarten beschrieben, nämlich A. griseogularis termeuleni aus dem südwestlichen Iran, A. griseogularis bucharensis aus Usbekistan und A. griseogularis peraticus aus dem Nordwesten Afghanistans.[1] Molekulargenetische Untersuchungen zeigen jedoch, dass Unterschiede im äußeren Erscheinungsbild eher auf intraspezifische Variation als auf geographisch bedingte genetische Unterschiede zurückzuführen sind.[3]
Da diese Art ein relativ großes Verbreitungsgebiet hat und keinerlei konkrete Gefährdungen bekannt sind, wird sie von der IUCN als „ungefährdet“ (least concern) eingestuft. Die Areale sind teilweise unzugänglich und unwirtlich, sodass sie in der Regel nicht für die Landwirtschaft genutzt werden können. Die Art wird jedoch von den Einheimischen gerne bejagt.[4]
Das Persische Sandhuhn (Ammoperdix griseogularis) ist ein Vertreter der Gattung der Wüstenhühner aus der Familie der Fasanenartigen. Es ist vom Nahen Osten über den Iran und Zentralasien bis nach Nordwestindien verbreitet.
Chilkaklik (Ammoperdix griseogularis) — qirgʻovullar oilasiga mansub kush. Ogʻirligi 200 g cha. Nari kulrangsargʻish, pushti tusda. Biqinida jigarrang va qora yoʻllari bor, peshonasi va koʻzining atrofi ham qora. Tumshugʻi qizgʻish, oyogʻi boʻgʻiq sariq. Modasi odmiroq. Iroq,i Eron, Afgʻoniston, Pokiston, Oʻzbekiston, Turkmaniston, Tojikiston va Qozogʻistonda tarqalgan. Togʻ oldi, qir adirli qoyatoshli joylarda yashaydi. Uyasini yerda yasaydi; 8—16 ta tuxum qoʻyadi. Modasi ularni 3 haftaga yaqin bosadi. Oʻsimliklar urugʻi, kurtagi, baʼzan hasharotlar bilan oziklanadi. Ovlanadi.
Къумадэджынэ (лат-бз. Ammoperdix griseogularis) — мэзджэд лъэпкъым щыщ лӀэужьыгъуэщ.
Ещхьщ къуршджэдым, ауэ нэхъ цӀыкӀущ. Къешэч г. 200 хуэдиз. Хъухэм я теплъэр щхъуэщ, мащӀэу тхьэмбылыфэ къыщӀэуэу, и пкъыщхьэм мащӀэу къыхэщу ӀэпапӀэ цӀыкӀухэр хэпхъауэ ирокӀуэкӀщ. Гу лъытыгъуэр и теплъэм хужь кусэ цӀыкӀура и пэм деж къыщыщӀидзэу и тхьэкӀумэм нэс екӀуэкӀыр, абдежым гъуэжь ӀэпапӀэ хъурей хъууэ. И бгъухэмкӀэ кусэ гъуабжэ-фӀыцӀафэхэр ирохыр. Анэм и теплъэр нэхъ фагъуэщ — щхьэмрэ, и бгъухэмрэ кусэхэр хэлъкъым. Я пэр гъуэжьщ, лъакъуэхэр гъуэжь-фӀеифэщ.
Азиэм и Ӏэхьэ нэхъыбэр хеубыдэ. Къажэрым и ищхъэрэ-къухьэпӀэ лъэныкъуэм къыщыщӀэдзауэ Инд псыхъуэм нэс, абым нэмыщӀу Азиэ Курытми и къумылъэ щӀыпӀэхэм я нэхъыбэм. Абгъуэр щӀым щещӀ, удз лъагэ Ӏуву зэщӀэкӀахэм. Къыришыр шыри 10-16, мащӀэу 18-м нэс къышыриш мэхъу.
Нэхъыщхьэу и Ӏусыр къэкӀыгъэхэм я пкъыщӀэ, жылэ, мэракӀуэ. Нэхъ мащӀэу хъумпӀэцӀэдж, цӀыв, хьэпщхупщ.
ऍमोपर्डिक्स ग्राइसियोगुलारिस (अंगरेजी: See-see partridge, बैज्ञानिक नाँव:Ammoperdix griseogularis) चिरइन के तीतर बंस के एगो प्रजाति बाटे। ई चिरई तुर्की, सीरिया से ईरान आ पाकिस्तान लिहले भारत के उत्तरी पच्छिमी इलाका ले पावल जाले।
आमतौर पर ई चिरई जोड़ा में देखल जाले, हालाँकि, कुछ जगह पर एकरा के लगभग पचास के झुंड में भी देखल जा चुकल बाटे।[2]
सी-सी तीतर (See-see Partridge) (Ammoperdix griseogularis) फ़ीज़ैन्ट कुल का एक पक्षी है जो कि सीरिया, अज़रबैजान, अफ़्गानिस्तान, ईरान, ईराक़, ताजिकिस्तान, तुर्कमेनिस्तान, कज़ाख़िस्तान, उज़बेकिस्तान, पाकिस्तान तथा भारत में पाया जाता है।[1]
इनका आकार २२ से २५ से. मी. का होता है और यह खुले, शुष्क और प्राय: पर्वतीय इलाकों में रहना और प्रजनन करना पसन्द करते हैं। यह ज़मीन की पतली दरार में ८ से १६ अण्डे देते हैं। इनके भोजन में कई प्रकार के बीज और कीड़े-मकोड़े शामिल हैं। सी-सी तीतर गोल-मटोल सा पक्षी होता है, जिसका रंग भूरी रेत जैसा होता है और परों के किनारे में सफ़ेद तथा भूरी धारियाँ होती हैं। नर का सिर सलेटी होता है और आँखों के एक छोर से दूसरी छोर सफ़ेद धारी होती है जिसके ऊपर एक काली धारी होती है और ठोड़ी में एक सफ़ेद धब्बा होता है।
छेड़े जाने पर यह उड़ने से ज़्यादा ज़मीन पर भागना पसन्द करता है लेकिन यदि उड़ना ही पड़े तो अपने गोल पंखों की मदद से कुछ दूरी तक उड़ लेता है।
अमूमन यह जोड़े में रहता है या ज़्यादा से ज़्यादा दो से चार के झुण्ड में, लेकिन पचास पक्षियों से ज़्यादा के झुण्ड भी देखे गये हैं।[2]
|accessdate= में तिथि प्राचल का मान जाँचें (मदद) |title= में 82 स्थान पर line feed character (मदद); Cite journal requires |journal= (मदद); |accessdate= में तिथि प्राचल का मान जाँचें (मदद) सी-सी तीतर (See-see Partridge) (Ammoperdix griseogularis) फ़ीज़ैन्ट कुल का एक पक्षी है जो कि सीरिया, अज़रबैजान, अफ़्गानिस्तान, ईरान, ईराक़, ताजिकिस्तान, तुर्कमेनिस्तान, कज़ाख़िस्तान, उज़बेकिस्तान, पाकिस्तान तथा भारत में पाया जाता है।
The see-see partridge (Ammoperdix griseogularis) is a gamebird in the pheasant family Phasianidae of the order Galliformes, gallinaceous birds.
This partridge has its main native range from southeast Turkey through Syria and Iraq east to Iran and Pakistan. It is closely related and similar to its counterpart in Egypt and Arabia, the sand partridge, Ammoperdix heyi.
This 22–25 cm bird is a resident breeder in dry, open and often hilly country. It nests in a scantily lined ground scrape laying 8-16 eggs. The see-see partridge takes a wide variety of seeds and some insect food.
See-see partridge is a rotund bird, mainly sandy-brown with wavy white and brown flank stripes. The male has a grey head with a black stripe through the eye and a white cheek patch. The neck sides are speckled with white. The head pattern is the best distinction from sand partridge.
The female is a very washed-out version of the male, and is more difficult to distinguish from its relative due to the weak head pattern.
Usually it is seen in pairs or, at the most, in flocks of two to four birds. But flocks of more than fifty birds have also been seen.[2]
When disturbed, see-see partridge prefers to run rather than fly, but if necessary it flies a short distance on rounded wings. The song is a whistled hwit-hwit-hwit.
{{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help) The see-see partridge (Ammoperdix griseogularis) is a gamebird in the pheasant family Phasianidae of the order Galliformes, gallinaceous birds.
This partridge has its main native range from southeast Turkey through Syria and Iraq east to Iran and Pakistan. It is closely related and similar to its counterpart in Egypt and Arabia, the sand partridge, Ammoperdix heyi.
This 22–25 cm bird is a resident breeder in dry, open and often hilly country. It nests in a scantily lined ground scrape laying 8-16 eggs. The see-see partridge takes a wide variety of seeds and some insect food.
See-see partridge is a rotund bird, mainly sandy-brown with wavy white and brown flank stripes. The male has a grey head with a black stripe through the eye and a white cheek patch. The neck sides are speckled with white. The head pattern is the best distinction from sand partridge.
The female is a very washed-out version of the male, and is more difficult to distinguish from its relative due to the weak head pattern.
Usually it is seen in pairs or, at the most, in flocks of two to four birds. But flocks of more than fifty birds have also been seen.
When disturbed, see-see partridge prefers to run rather than fly, but if necessary it flies a short distance on rounded wings. The song is a whistled hwit-hwit-hwit.
La Mezorienta perdriko, Ammoperdix griseogularis, estas birdo de la familio de Fazanedoj de la ordo de Kokoformaj kaj subfamilio de Perdrikenoj.
Tiu membro de la grupo de la perdrikoj havas sian ĉefan indiĝenan teritorion el sudorienta Turkio tra Sirio kaj Irako oriente al Irano kaj Pakistano. Ĝi estas plej proksime rilata kaj tre simila al sia samgenra de Egiptio kaj Arabio, nome la Sabloperdriko, Ammoperdix heyi.
Tiu 22-25 cm longa birdo estas specio de loĝantaj birdoj en seka, malferma kaj ofte monteteca kamparo. Ili nestumas en malmulte kovrita grunda skrapaĵo, kie la ino demetas 8-16 ovojn. La Mezorienta perdriko manĝas ampleksan varion de semoj kaj iome da insektomanĝo.
La Mezorienta perdriko estas fortika birdo, ĉefe sablobruna kun blankabruna flanka strieco ne vertikala kiel ĉe la perdrikoj de la genro Alectoris, sed ondeca. Masklo havas grizan kapon kun tre markata nigrega strio superokula kaj blanka traokula strio kiu larĝiĝas malantaŭokule al orelareo. La kolflankoj estas makuleca je blanka kaj la gorĝareo estas griza, kialo por la latina scienca nomo. La kapobildo estas la plej certa distingilo el la Sabloperdriko. La beko estas oranĝecruĝa. La kruroj estas flavecaj kaj ne ruĝaj, kiel ĉe la perdrikoj de la genro Alectoris. La maskloj havas tre distingobildajn grizajn kapojn, sed inoj estas tre eluzitaj versioj kompare, kaj tiu manko de distinga kapobildo malfaciligas distingi sian specion.
Kaze de ĝenado, tiu palearktisa specio preferas kuri anstataŭ ekflugi, sed se necese ili ekflugas mallongajn distancojn per rondoformaj flugiloj. La kanto estas fajfeca hŭit-hŭit-hŭit.
La Mezorienta perdriko, Ammoperdix griseogularis, estas birdo de la familio de Fazanedoj de la ordo de Kokoformaj kaj subfamilio de Perdrikenoj.
Tiu membro de la grupo de la perdrikoj havas sian ĉefan indiĝenan teritorion el sudorienta Turkio tra Sirio kaj Irako oriente al Irano kaj Pakistano. Ĝi estas plej proksime rilata kaj tre simila al sia samgenra de Egiptio kaj Arabio, nome la Sabloperdriko, Ammoperdix heyi.
Tiu 22-25 cm longa birdo estas specio de loĝantaj birdoj en seka, malferma kaj ofte monteteca kamparo. Ili nestumas en malmulte kovrita grunda skrapaĵo, kie la ino demetas 8-16 ovojn. La Mezorienta perdriko manĝas ampleksan varion de semoj kaj iome da insektomanĝo.
La Mezorienta perdriko estas fortika birdo, ĉefe sablobruna kun blankabruna flanka strieco ne vertikala kiel ĉe la perdrikoj de la genro Alectoris, sed ondeca. Masklo havas grizan kapon kun tre markata nigrega strio superokula kaj blanka traokula strio kiu larĝiĝas malantaŭokule al orelareo. La kolflankoj estas makuleca je blanka kaj la gorĝareo estas griza, kialo por la latina scienca nomo. La kapobildo estas la plej certa distingilo el la Sabloperdriko. La beko estas oranĝecruĝa. La kruroj estas flavecaj kaj ne ruĝaj, kiel ĉe la perdrikoj de la genro Alectoris. La maskloj havas tre distingobildajn grizajn kapojn, sed inoj estas tre eluzitaj versioj kompare, kaj tiu manko de distinga kapobildo malfaciligas distingi sian specion.
Kaze de ĝenado, tiu palearktisa specio preferas kuri anstataŭ ekflugi, sed se necese ili ekflugas mallongajn distancojn per rondoformaj flugiloj. La kanto estas fajfeca hŭit-hŭit-hŭit.
La perdiz gorgigrís (Ammoperdix griseogularis)[2] es una especie de ave galliforme de la familia Phasianidae que vive en Oriente Medio.
Mide entre 22–25 cm de largo.[3] En su plumaje predominan los tonos arenosos algo grisáceos. Las hembras presentan un plumaje bastante uniforme y discreto, mientras que los machos presentan unas distintivas franjas en los flancos, donde se alternan el blanco y el pardo oscuro, y además tienen listas superciliares negras que se prolongan y unen por la frente, que contrastan con su lista postocular y lorum que son blancos. Los machos además tienen los laterales del cuello moteados en blanco y la garganta gris. La línea negra de frente y cejas les diferencia fácilmente en el campo de su pariente cercana, la perdiz desértica (Ammoperdix heyi), cuyos machos carecen de ella.
Se extiende desde el sureste de Turquía, por una franja a través de Siria e Irak, hasta Pakistán, llegando por el norte hasta el extremo suroriental de Kazajistán y el este de Tayikistán.
Es un ave sedentaria que se encuentra en hábitats áridos, generalmente accidentados y rocosos.[4]
Se alimenta principalmente de semillas e insectos. Generalmente se encuentra en parejas, o en grupos pequeños. Aunque algunas veces se han observado bandadas de hasta 50 individuos.[5] Cuando se les molesta prefieren correr a volar, pero volarán cortas distancias si es necesario. Su llamada consiste en un silbido de tipo huit-huit-huit.
Anida en el suelo en un pequeño hoyo ligeramente recubierto donde la hembra pone de 8-16 huevos.
La perdiz gorgigrís (Ammoperdix griseogularis) es una especie de ave galliforme de la familia Phasianidae que vive en Oriente Medio.
Ammoperdix griseogularis Ammoperdix generoko animalia da. Hegaztien barruko Phasianidae familian sailkatua dago.
Ammoperdix griseogularis Ammoperdix generoko animalia da. Hegaztien barruko Phasianidae familian sailkatua dago.
Hietikkopyy (Ammoperdix griseogularis) on aitokanoihin kuuluva kanalintu.
Hietikkopyy on 22-25 senttimetriä pitkä. Koiraalla on harmaa päälaki, niska ja kurkku. Silmien ympäri kulkee musta naamari ja silmän takana sillä on valkoinen laikku. Kaulan sivuilla sillä on valkoisia pilkkuja. Selkä ja vatsa ovat hiekanruskeita ja siivillä sillä on mustaa, valkoista ja ruskeaa aaltojuovitusta. Naaras on koirasta himmeämmän värinen.[2]
Hietikkopyitä elää Lähi-idässä, Etelä-Aasiassa ja Keski-Aasian eteläosissa. Sitä tavataan Afganistanin, Azerbaidžanin, Intian, Iranin, Irakin, Kazakstanin, Pakistanin, Syyrian, Tadžikistanin, Turkin, Turkmenistanin ja Uzbekistanin alueilla.[1]
Hietikkopyy (Ammoperdix griseogularis) on aitokanoihin kuuluva kanalintu.
Ammoperdix griseogularis
La Perdrix si-si (Ammoperdix griseogularis) est une espèce d'oiseaux de la famille des Phasianidae.
Sud-est de la Turquie, nord de l’Irak, nord de la Syrie, Iran, Afghanistan, ouest du Pakistan, sud du Turkménistan, sud-ouest du Kazakhstan, sud-est de l’Ouzbékistan, ouest du Tadjikistan.
Aucune reconnue. Des sous-espèces ont été décrites, dont A. g. peraticus du nord-ouest de l’Afghanistan, mais les différences s’apparentent plus à un cline géographique d’ouest en est, les femelles devenant plus grises et plus fortement vermiculées vers l’est (Hennache & Ottaviani 2011).
La perdrix si-si fréquente les déserts rocailleux ou les zones semi-désertiques, relativement plates et à végétation éparse, en dessous de 100 m, mais on la rencontre parfois sur les plateaux montagneux jusqu’à 2 000 m. Elle évite les zones cultivées mais se tient presque toujours à peu de distance d’un point d’eau (Hennache & Ottaviani 2011).
L’alimentation consiste en graines, surtout de graminées, de baies, d’insectes dont des fourmis, coléoptères et diptères.
Cette perdrix vit en couples ou en compagnies familiales de quelques oiseaux. Plusieurs groupes peuvent se retrouver autour des points d’eau pour former des rassemblements de 20 à 40 oiseaux. Les compagnies se dispersent en couples à la fin de l’hiver. Il semblerait que des groupes composés uniquement de mâles subsistent en été, ce qui laisserait penser que la femelle élève seule ses jeunes. En cas d’envol, le bruit produit par les rémiges primaires est tout à fait caractéristique « sii-siii » ; il est d’ailleurs à l’origine du nom vernaculaire de cette espèce. Le vol est rapide, court, et les perdrix ne tardent pas à se reposer pour reprendre leur course (Hennache & Ottaviani 2011).
Le chant du mâle, poussé du haut d’un roc, porte loin. Il s’agit d’une répétition de deux syllabes wouit div- wouit div. Le cri d’alerte est un son aigu répété rapidement bouit-bouit-bouit-bouit.
Cette espèce est probablement monogame. La saison de nidification commence en avril et se poursuit jusqu’en mi-juin. Le nid est une petite coupe garnie de quelques brins d’herbes, de feuilles, de plumes. Il est situé sur le sol nu ou à l’abri d’une touffe d’herbe ou d’une pierre (Hue & Etchecopar 1970).
Cette perdrix n’est pas considérée comme menacée. Elle est localement commune en dépit de la chasse illégale qui représente un danger.
Ammoperdix griseogularis
La Perdrix si-si (Ammoperdix griseogularis) est une espèce d'oiseaux de la famille des Phasianidae.
De Perzische woestijnpatrijs (Ammoperdix griseogularis) is een vogel uit de familie fazantachtigen (Phasianidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1843 door Brandt.
De soort komt voor in het zuidwesten van Azië, met name van zuidoostelijk Turkije tot Pakistan.[2]
Op de Rode Lijst van de IUCN heeft de soort de status veilig.
Bronnen, noten en/of referentiesDe Perzische woestijnpatrijs (Ammoperdix griseogularis) is een vogel uit de familie fazantachtigen (Phasianidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1843 door Brandt.
Multimedia w Wikimedia Commons Kuropatewka piaskowa (Ammoperdix griseogularis) − gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Zamieszkuje Azję. Osiadły.
Kuropatewka piaskowa jest gatunkiem monotypowym.
Samiec różni się od podobnej kuropatewki pustynnej szarym gardłem, jasnymi plamkami na szyi i jaśniejszym, czarno obrzeżonym paskiem ocznym. Samica wyróżnia się białymi plamkami, zamiast różowawych pasków na szyi obecnych u samicy drugiego gatunku kuropatewki.
Wygląd zewnętrzny: Wyraźny dymorfizm płciowy.
Rozmiary: długość ciała: 22-25 cm
Masa ciała: 182-225 g.
Rozpiętość skrzydeł: 40-42 cm
Suche, skaliste i nisko położone tereny pokryte skąpą roślinnością, zwykle w pobliżu zbiornika wodnego.
Bliski Wschód, od wschodniej Turcji i Iraku do południowego Uzbekistanu, Tadżykistanu i Pakistanu
Dominuje pokarm roślinny: liście, pędy, nasiona i owoce, uzupełniane bezkręgowcami, których chętnie poszukuje wśród odchodów koni i mułów.
Najprawdopodobniej gatunek monogamiczny. Samiec może pozostawać z samicą w czasie wysiadywania jaj i wodzenia piskląt, ale obserwowano też w czasie sezonu lęgowego grupy liczące do 20 samców.
Gniazdo na ziemi, w płytkim zagłębieniu, zwykle pod osłoną skały lub kępy trawy.
Okres lęgowy: zależy od regionu. Zwykle od kwietnia do lipca, czasem może wyprowadzać drugi lęg.
Jaja: znosi 6-9 jaj
Wysiadywanie: 21 dni, wyłącznie przez samicę
Pisklęta: wodzone przez samicę lub oboje rodziców.
Status według kryteriów Czerwonej księgi gatunków zagrożonych: gatunek najmniejszej troski (LC)[3].
Kuropatewka piaskowa (Ammoperdix griseogularis) − gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Zamieszkuje Azję. Osiadły.
Visselhöna[2] (Ammoperdix griseogularis) är en hönsfågel som förekommer i västra Asien.[3]
Visselhönan är en rundnätt hönsfågel med en kroppslängd på 22-25 centimeter. Den är huvudsakligen sandbrun med för släktet karakteristiska vågiga brunvita strimmor på flankerna. Hanen har grått huvud med ett svart streck genom ögat och vit kindfläck. Till skillnad från den nära släktingen ökenhöna (Ammoperdix heyi) är halssidorna är vitfläckiga. Honans dräkt är en urblekt version av hanens.
VIsselhönan springer hellre undan än svävar iväg när den störs. Sången är ett upprepat visslande våitt-våitt-våitt som gett fågeln dess svenska namn, påminnande om småfläckig sumphöna.[4]
Fågeln förekommer i sydostligaste Turkiet, nordöstra Syrien, södra Armenien och Irak norrut till sydvästra Kazakstan och österut till sydöstra Uzbekistan, västra Tadjikistan och Pakistan.[5] Arten betraktas som monotypisk, det vill säga att den inte delas in i några underarter.
DNA-studier visar att visselhönans släkte Ammoperdix tillhör en grupp fasanfåglar med bland annat vaktlar i Coturnix, buskvaktlar i Perdicula, berghönsen med släktingar i Alectoris samt Pternistis-frankoliner.[6] Ammoperdix är systerklad till alla andra släkten i gruppen.
Visselhönan häckar i närheten av vatten, oftast på planare mark än den närbesläktade ökenhönan, i exempelvis klippig bergsöken, klippiga bergssluttningar och i wadis, ibland upp till 2000 meter över havet.[7] Där den är sympatrisk med berghöna (Alectoris chukar) föredrar visselhönan lägre och varmare regioner.[5]
Arten lägger i genomsnitt sex till nio ägg direkt på marken i en uppskrapad grop.[7] Honan ruvar äggen i ungefär tre veckor.[7] Två kullar per häckningsperiod förekommer.[7] Den lever av skott, löv, frön och bär, men också insekter.[5]
Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling som inte tros vara utsatt för något substantiellt hot.[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).[1] Världspopulationen uppskattas till 150.000-250.000 individer, varav det i Europa tros det häcka 4.000-6.100 par.[1]
Wikimedia Commons har media som rör visselhöna.
Wikispecies har information om Ammoperdix griseogularis.
Bayağı kum kekliği (Ammoperdix griseogularis), sülüngiller (Phasianidae) familyasından bir kuş türü.
Tombul bir kuş olup, çoğunlukla dalgalı beyaz ve kahverengi böğür çizgileriyle kumlu-kahverengidirler. Erkeğin, beyaz bir göz ve yanak yaması boyunca siyah bir çizgiyle gri bir başı vardır. Boyun kenarları, beyazla beneklidir. Baş deseni, Arap kum kekliği (Ammoperdix heyi) türünden en iyi ayrımdır. Dişi, erkeğin çok soluk bir uyarlamasıdır ve zayıf baş deseni yüzünden onu akrabasından ayırmak daha zordur.
Bu 22–25 cm kuş, kuru, açık ve çoğunlukla tepelik ülke yerleşik bir türdür. 8-16 yumurtayı bir yer kazıması yuvaya bırakırlar. Tohumlar ve bazı böcek yiyeceğinin geniş bir değişikliğini alırlar.
Ötüşü ıslık gibi bir hwit-hwit-hwit dir.
Asıl doğal alanları güneydoğuda Türkiye'den Suriye ve Irak'a, doğuda İran ve Pakistan'dır. Mısır ve Arabistan'da yakınca ilgili ve benzer olan Arap kum kekliği (Ammoperdix heyi) türü görülür.
BirdLife International (2004). Ammoperdix griseogularis. Tehlike altında olan türlerin 2006 IUCN Kırmızı Listesisi. IUCN 2006. 11 Mayıs 2006 tarihinde alınmıştır.
Tavuksular ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Bayağı kum kekliği (Ammoperdix griseogularis), sülüngiller (Phasianidae) familyasından bir kuş türü.
Ammoperdix griseogularis là một loài chim trong họ Phasianidae.[2]
Ammoperdix griseogularis là một loài chim trong họ Phasianidae.
Ammoperdix griseogularis Brandt, 1843
Охранный статус
Пустынная куропатка[1], или пустынная курочка [1] (лат. Ammoperdix griseogularis) — вид птиц из отряда куриных.
Размеры взрослой особи достигают 24 см. Пустынная куропатка — типичная обитательница засушливых каменистых склонов в предгорьях Центральной и Южной Азии. Кормится обычно стаями, насчитывающими до 20 особей. Основу рациона составляют семена и другая растительная пища.
Пустынная куропатка обитает в сухих каменистых местностях от северо-восточных окраин Месопотамии и северо-западных частей Ирана до долины р. Инда, восточнее заходя в район Соляного хребта.
Это заготовка статьи по орнитологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Пустынная куропатка, или пустынная курочка (лат. Ammoperdix griseogularis) — вид птиц из отряда куриных.
Размеры взрослой особи достигают 24 см. Пустынная куропатка — типичная обитательница засушливых каменистых склонов в предгорьях Центральной и Южной Азии. Кормится обычно стаями, насчитывающими до 20 особей. Основу рациона составляют семена и другая растительная пища.
Пустынная куропатка обитает в сухих каменистых местностях от северо-восточных окраин Месопотамии и северо-западных частей Ирана до долины р. Инда, восточнее заходя в район Соляного хребта.
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : キジ目 Galliformes 科 : キジ科 Phasianidae 属 : スナシャコ属 Ammoperdix 種 : ヒメイワシャコヒメイワシャコ (Ammoperdix griseogularis)は、キジ目キジ科に分類される鳥類の一種である。現地では鳴き声からSee-seeと呼ばれており、英名もそれに由来する。
中央アジア（アフガニスタン西部、トルクメニスタン、イラン、インド北西部など）に分布する。
体長25-27cm。雄は上体、胸、腹が黄色がかった褐色で、胸はピンク色を帯びている。脇羽は栗色で縁は黒い。頭と頸は灰色で額の部分が黒い。白い通眼線があり、眉斑は黒い。嘴は橙色、足は黄緑色である。雌は雄と比べると地味な体色で、全体に黄色がかった褐色である。嘴も褐色。
主に乾燥地帯の地上で生活している。森林地帯の岩場でも生息する。
食性は雑食で、植物の種子や葉、昆虫類などを食べる。
繁殖期は4-7月で、岩陰や植物に隠された地面のくぼ地に、1腹6-9個の卵を産む。抱卵期間は約21日である。
以下の2亜種に分類される。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 
.png){kind=small}
