Drozd białobrzuchy (Turdus helleri) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny drozdowatych. Występuje endemicznie w Kenii. Krytycznie zagrożony wyginięciem.
Po raz pierwszy gatunek opisał Edgar A. Mearns w 1913 na łamach Smithsonian Miscellaneous Collections. Holotyp pochodził z góry Mbololo, była to dorosła samica odłowiona 9 listopada 1911 na wysokości około 1200 m n.p.m. (4000 stóp). Autor nadał nowemu gatunkowi nazwę Planesticus helleri[3]. Obecnie (2016) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza drozda białobrzuchego w rodzaju Turdus, uznając go za odrębny i monotypowy gatunek[3]. Niektórzy autorzy uznają go za podgatunek drozda ogorzałego (T. olivaceus)[4].
Długość ciała wynosi 20–22 cm, masa ciała 53–89 g[4]. U holotypu długość skrzydła wynosiła 108 mm, ogona – 79 mm, górnej krawędzi dzioba – 22 mm, a skoku – 30,5 mm[5]. Głowa całkowicie czarna. Dziób i obrączka oczna pomarańczowoczerwone, jaskrowe. Pierś ciemnoszara w górnej części; niższa część piersi i reszta spodu ciała biała. Boki ciała kasztanowe[6].
Drozdy białobrzuche są znane tylko z czterech połaci lasu położonych w Taita Hills, w południowo-wschodniej Kenii: Mbololo (ok. 200 ha), Ngangao (ok. 92 ha), Chawia (ok. 50 ha) i Yale (2 ha). Pojawiło się doniesienie o obserwacji na Kasigau (około 50 km na południowy wschód od Taita Hills), jednak podczas wyprawy badawczej w 1998 nie odnaleziono tam drozdów białobrzuchych[7].
Środowiskiem życia drozdów białobrzuchych są górskie lasy mgliste. Nie pojawiają się w roślinności wtórnej, w zakrzewieniach ani na obszarach upraw, jednak obszary ich obecnego zasięgu były w przeszłości objęte intensywną wycinką drzew[7]. Zależnie od miejsca występowania zasiedlają różne wysokości: Mbololo 1800–2209 m n.p.m. Ngangao – 1700–2149 m, Chawia – ok. 1500 m n.p.m.[8]. Drozdy te preferują mocno zacienione części lasu z gęstym podszytem, grubą warstwą opadłych liści i bez roślin w runie leśnym lub z niewielkim ich zagęszczeniem. Najrzadsze są w Chawia, gdzie jest las jest stosunkowo świetlisty i rośnie w nim wiele krzewów. Rzadko poruszają się wyżej, niż 2 m nad ziemią, jednak gniazda odnotowywano na wysokości do 10 m nad ziemią. Żywią się owocami i bezkręgowcami, skład pożywienia zmienia się sezonowo[7].
Okres lęgowy trwa od stycznia do czerwca, jednak dane są ograniczone; bazując na obserwacjach z badań terenowych z 2000 i 2015 można uznać, że sezon lęgowy trwa od września do marca. W zniesieniu od 1 do 3 jaj[7].
IUCN uznaje drozda białobrzuchego za gatunek krytycznie zagrożony (CR, Critically Endangered) nieprzerwanie od 1994 (stan w 2016). Zagrożeniem dla gatunku jest wycinka drzew celem pozyskania miejsca pod uprawy lub ponownego zalesienia obcymi dla obszaru drzewami. Problem stanowi również słabe połączenie między połaciami lasów, w których występują drozdy białobrzuche[7]. W Chawia – najbardziej zniszczonej działalnością ludzką części zasięgu – występuje znaczne odchylenie w proporcjach płci w populacji (w stronę samców). W pozostałych częściach zasięgu różnice między odsetkiem samców i samic nie są znaczące (dane z 1998)[8].
Drozd białobrzuchy (Turdus helleri) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny drozdowatych. Występuje endemicznie w Kenii. Krytycznie zagrożony wyginięciem.
