Menetries's Warbler

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como ^NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.

'''Sylvia mystacea^[2] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Sylviidae que vive nel suroeste d'Asia y l'estremu nororiental d'África. El so nome conmemora al zoólogu francés Édouard Ménétries que describió la especie en 1832. Ta emparentada cercanamente cola papuda sarda (Sylvia melanocephala) del Mediterraneu y que tien un aspeutu similar.

Descripción

La papuda de Menetries mide ente 12 y 14 cm de llargu y tien un valumbu alar d'ente 15 y 19 cm, y pesa alredor de 9-11 gramos. La so cola ye relativamente llarga y corita coles plumes esteriores blanques. Suel caltenela arguta o moviéndola de riba abaxo o de llau a llau. El so picu ye bastante robustu y escuru cola base rosada. Tien un aniellu periocular claro.

El machu de la subespecie nominal, S. m. mystacea, tien les partes cimeres de color abuxáu escuru y les inferiores ablancazaes con una infrabigotera blanca y el pechu y el gargüelu rosadas. Tien la metá cimera de la cabeza corita que s'esclaria escontra tras hasta la so nuca gris, a diferencia de la papuda sarda que la tien totalmente negra. La papuda de Menetries tien les plumes terciaries de color uniforme a diferencia de la papuda sarda que les tien escures nel centru y colos cantos claros. La subespecie occidental, S. m. rubescens, tien les partes cimeres d'un gris más claru que la subespecie nominal y el rosáu de les partes inferiores tamién ye más claru o escarez d'él. La subespecie oriental, S. m. turcmenica, tamién tien les partes cimeres grises y les inferiores rosadas más clares que la nominal y tien les nales más llargues que les otres dos subespecies. Los machos de la papuda de Menetries vuélvense más parduzos fora de la estación de cría y la so cabeza faise menos escura.

La fema tien les partes cimeres de tonos pardu abuxaes claros y les inferiores ablancazaes. Paecer a les femes de la papuda sarda y la papuda carrasqueña, anque tien les plumes primaries más uniformes y más contraste ente'l llombu claru y la cola escura. Los machos inmaduros de primer añu son similares a les femes anque tienen daqué de rosa nel gargüelu y el pechu.

Distribución y hábitat

Ye un ave migratoria que cría nel suroeste d'Asia y pasa l'iviernu en Arabia, el sur d'Irán y les rexones costeres d'África qu'arredolen el mar Negru. La subespecie S. m. mystacea cría dende la rexón rusa del Mar Caspiu, Xeorxa, Armenia y Azerbaixán hasta l'este de Turquía y el norte d'Irán. S. m. rubescens cría nel sureste de Turquía, Siria, Iraq, l'oeste d'Irán y posiblemente n'El Líbanu. S. m. turcmenica atopar dende'l nordeste d'Irán hasta'l valle de Syr Darya n'Asia Central y la rexón de Baluchistán en Paquistán. N'Europa y el restu d'África ye un divagante raru.

Alcuéntrase en zones de carba, montes abiertos y tierres cultivaos de clima continental secu. Xeneralmente ocupa rexones d'estepa, les fasteres de los montes y al pie de los ríos, de cutiu acomuñaos a los tarays. Alimentar ente les sos fueyes y cañes d'inseutos y otros invertebraos, empezando pela parte cimera y baxando pol parrotal. Tamién s'alimenta de frutos y granes.

Reproducción

Constrúi niales en forma de concu ente la vexetación baxa, hasta los 90 cm del suelu. Pa la so fabricación usa ramines y yerbes y fórralo con plumes y pelo. Suelen poner cuatro o cinco güevos y guarar de 11 a 13 díes. Los güevos son blancos y brillantes con llixos marrones. Los pitucos dexen el nial a los 10 o 11 díes. Dambos miembros de la pareya encargar de guarar los güevos y de curiar de los pitucos. De normal críen dos niaraes per cada dómina de cría.

Referencies

Bibliografía

• Harris, Alan; Shirihai, Hadoram & Christie, David (1996) The Macmillan Birder's Guide to European and Middle Eastern Birds, Macmillan, London.
• Harrison, Colin (1975) A Field Guide to the Nests, Eggs and Nestlings of British and European Birds, Collins, London.
• Hollom, P. A. D.; Porter, R. F.; Christensen, S. & Willis, Ian (1988) Birds of the Middle East and North Africa, T & AD Poyser, Calton, England.
• Lewington, Ian; Alström, Per & Colston, Peter (1991) A Field Guide to the Rare Birds of Britain and Europe, HarperCollins.
• Roselaar, C. S. (1995) Songbirds of Turkey: an atles of biodiversity of Turkish passerine birds, Pica Press, UK.
• Snow, D. W. & Perrins, C. M. (1998) Birds of the Western Palearctic: Concise Edition, Vol. 2, Oxford University Press, Oxford.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Sylvia mystacea .
• Aves d'Omán - Galería de semeyes

Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.

El tallarol de Ménétries^[1] (Sylvia mystacea) és un ocell de la família dels sílvids (Sylviidae) que habita arbusts, matolls i arbres d'Àsia Occidental, des del sud-est de Turquia i Orient Pròxim, cap a l'est fins a l'oest de la regió del Mar Caspi, Caucas, nord d'Iraq, oest i nord d'Iran, Uzbekistan, Turkmenistan i Afganistan.

Referències

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Tallarol de Ménétries

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Telor Ménétries (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: telorion Ménétries) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Sylvia mystacea; yr enw Saesneg arno yw Ménétries' warbler. Mae'n perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae) sydd yn urdd y Passeriformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn S. mystacea, sef enw'r rhywogaeth.^[2]

Teulu

Mae'r telor Ménétries yn perthyn i deulu'r Teloriaid (yr Hen Fyd) (Lladin: Sylviidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Drywbreblyn Borneo Ptilocichla leucogrammica Drywbreblyn Godwin-Austin Spelaeornis chocolatinus Drywbreblyn Mishmi Spelaeornis badeigularis Preblyn bochfoel Turdoides gymnogenys Preblyn brith Hinde Turdoides hindei Preblyn brith y Gogledd Turdoides hypoleuca Preblyn brown Affrica Turdoides plebejus Preblyn coch India Turdoides subrufa Preblyn mawr llwyd Turdoides malcolmi Preblyn saethog Turdoides jardineii Robin yddf-frith Modulatrix stictigula

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Вэджьэгъуплъ (лат-бз. Sylvia mystacea) — вэд лъэпкъщ.

Щхьэбгъухэр, натӀэр, щхьэщыгур гъуабжэ-щхъуафэщ, тхыцӀэр щхъуэщ, жьэгъум плъыфэ къыщӀоуэ.

Къаукъазым нэхъыбэу здэщыӀэр къуэкӀыпӀэлъэныкъуэращ, бгылъэхэм тафэхэм. Мэлъэтэж.

Абгъуэр гъурцхэм щещӀ, джэдыкӀэ 4-5-ху ирилъхьу.

Тхылъхэр

• Адыгэхэм я къуалэбзу щӀэныгъэр. Брат Хьэсин. Черкесск. 2007 гъ.

La Tamariksilvio aŭ Silvio de Ménétries (Sylvia mystacea) estas komuna kaj disvastigata specio de birdo de la familio de Silviedoj kaj de ties plej tipa genro nome Sylvia aŭ silvioj, kiuj estas grizecaj aŭ grizecbrunaj insektovoruloj. Ĝi estas indiĝena de sudokcidenta Azio. La dua nomo de la specio omaĝas Édouard Ménétries, la franca zoologo kiu priskribis tiun specion en 1832. Ĝi estas tre rilata al la Nigrakapa silvio (Sylvia melanocephala) de la regionoj de Mediteraneo kaj estas simila laŭ aspekto.

Priskribo

La Tamariksilvio estas 12 al 14 cm longa kun enverguro de 15 al 19 cm kaj pezas ĉirkaŭ 9-11 g. Ties longa vosto estas nigreca kun blanko en la eksteraj plumoj kaj estas ofte levata aŭ malfermata. Ĝi estas ofte movata suben kaj supren kaj el flanko al flanko. La beko estas fortika kaj mahela kun rozkolora makulo ĉebaze. Estas pala okulringo.

La masklo de la nomiga subspecio S. m. mystacea estas malhelgrizeca supre kaj blankeca sube kun blanka subvanga strio kaj rozkoloraj gorĝo kaj brusto. Ĝi havas malhelan kronon kiu estas nigra frunte sed iĝas pli pala malantaŭen kaj merĝas en griza nuko malkiel la Nigrakapa silvio kiu havas tute brilnigran kronon. La Tamariksilvio havas senmarkajn flugilplumojn malkiel la Nigrakapa silvio kiu havas triarangajn kun pli malhelaj centroj kaj palaj bordoj. La okcidenta subspecio S. m. rubescens estas pli palgriza supre ol la nomiga kaj la roza koloro de subaj partoj estas pli pala aŭ tute ne estas. La orienta subspecio S. m. turcmenica estas pli palgriza supre kaj pli palrozkolora sube ol la nomiga kaj havas pli longajn flugilojn ol ambaŭ aliaj subspecioj. Maskloj de la Tamariksilvio iĝas pli brunaj for de la reprodukta sezono kun pli hela krono.

La ino estas sablokolore grizbruna supre kaj sablokolore blankeca sube. Ŝi estas simila al la inoj de la Nigrakapa silvio kaj de la Barbstria silvio sed ŝi havas pli senmarkajn triarangajn flugilplumojn kaj pli da kontrasto inter la pala dorso kaj la malhela vosto. Unuavintraj maskloj estas similaj al inoj sed povas havi iom da rozkoloro ĉe gorĝo kaj brusto.

Tiu specio havas akran zumadan alvokon kaj ankaŭ kvazaŭ paserecan plendadon. La kanto de la masklo estas trankvila babilado kiu miksas muzikecajn kaj akrajn notojn kaj ofte dumfluge.

Distribuado

Ĝi estas migranta birdo, kiu nestumas en sudokcidenta Azio kaj vintrumas suden tiom for kiom ĝis nordorienta Afriko. La subspecio S. m. mystacea reproduktiĝas el la regiono de la Kaspia Maro en Rusio suben tra Kartvelio, Armenio, Azerbajĝano kaj plej orienta Turkio al norda Irano. S. m. rubescens reproduktiĝas loke en sudorienta Turkio, Sirio, Irako, okcidenta Irano kaj eble en Libano. S. m. turcmenica loĝas el nordorienta Irano orienten al valo de la Sir Darja en Centra Azio kaj la regiono de Baluĉistano en Pakistano.

La vintra teritorio kovras sudan Iranon, Arabion kaj Nordorientan Afrikon el Sudano al Somalio. Kelkaj birdoj pasas tra Israelo kaj Jordanio dum migrado kaj oni konstatis vagantojn el Portugalio, Niĝerio kaj Niĝero.

Ekologio

Ili loĝas en arbustaroj, makisoj, malfermaj arbaroj, kultivataj areoj kaj ĝardenoj en areoj kun sekaj kontinentaj klimatoj. Ili troviĝas tipe en regionoj de stepoj, ĉe montaj deklivoj kaj laŭlonge de riveroj kaj ofte asociiĝas kun arbustoj de tamariko, de kio devenas la nomo de la specio. Ili manĝas inter folioj kaj branĉoj insektojn kaj aliajn senvertebrulojn, komence de la pinto de arbusto kaj moviĝante suben. Ilil manĝas ankaŭ fruktojn kaj semojn.

Reproduktado

La tasforma nesto estas konstruita en malalta vegetaĵaro, ĝis 90 cm supergrunde. Ĝi estas farita el bastonetoj, tigetoj kaj herberoj kun plumoj kaj haroj uzata por kovrado. La ino demetas 4 aŭ 5 ovojn, kiuj estas kovataj dum 11 al 13 tagoj. Ili estas brilblankaj kun brunaj punktoj. La elnestiĝo okazas post 10 aŭ 11 tagoj. Ambaŭ seksoj implikiĝas en la kovado kaj idozorgado. Ili kutime faras du ovodemetadojn dum la reprodukta sezono.

Referencoj

• Harris, Alan; Shirihai, Hadoram & Christie, David (1996) The Macmillan Birder's Guide to European and Middle Eastern Birds, Macmillan, London.
• Harrison, Colin (1975) A Field Guide to the Nests, Eggs and Nestlings of British and European Birds, Collins, London.
• Hollom, P. A. D.; Porter, R. F.; Christensen, S. & Willis, Ian (1988) Birds of the Middle East and North Africa, T & AD Poyser, Calton, England.
• Lewington, Ian; Alström, Per & Colston, Peter (1991) A Field Guide to the Rare Birds of Britain and Europe, HarperCollins.
• Roselaar, C. S. (1995) Songbirds of Turkey: an atlas of biodiversity of Turkish passerine birds, Pica Press, UK.
• Snow, D. W. & Perrins, C. M. (1998) Birds of the Western Palearctic: Concise Edition, Vol. 2, Oxford University Press, Oxford.

Sylvia mystacea Sylvia generoko animalia da. Hegaztien barruko Sylviidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Sylvia
• Sylviidae

Kaspiankerttu (Curruca mystacea) on kerttujen heimoon kuuluva länsiaasialainen varpuslintu. Sen esiintymisalue ulottuu Volgan alajuoksulta Turkkiin, Georgiaan, Armeniaan, Azerbaidžaniin, Turkmenistaniin, Kazakstaniin, Uzbekistaniin, Tadžikistaniin, Afganistaniin, Länsi-Pakistaniin, Iraniin, Irakiin ja Syyriaan. Lajista tunnetaan kolme alalajia. Édouard Ménétries kuvaili lajin holotyypin Azerbaidžanin Sal’yanasta Kurajoen alajuoksulta vuonna 1832.^[2]

Lähteet

Aiheesta muualla

• Ääntä, Äänen metadata Macaulay Library

Vogels

De Menetries zwartkop (Sylvia mystacea) is een zangvogel uit de familie van zangers (Sylviidae).

Verspreiding en leefgebied

Deze soort telt 3 ondersoorten:

• S. m. mystacea: van oostelijk Turkije tot zuidwestelijk Rusland en noordelijk Iran.
• S. m. rubescens: van zuidoostelijk Turkije tot oostelijk Jordanië, Irak en zuidwestelijk Iran.
• S. m. turcmenica: van noordoostelijk Iran tot zuidelijk Kazachstan en westelijk Pakistan.

Externe link

• Avibase

Bronnen, noten en/of referenties

Sylvia mystacea

Àutri nòm an piemontèis: ...

Costo artìcol a l'é mach në sboss. Da finì.

Ambient

Da finì.

Distribussion

Da finì.

Arferiment bibliogràfich për chi a veul fé dj'arserche pì ancreuse

Sylvia mystacea

Östlig sammetshätta^[3] (Sylvia mystacea) är en fågel i familjen sylvior inom ordningen tättingar som förekommer i västra Asien.^[4]

Kännetecken

Utseende

Östlig sammetshätta är som namnet avslöjar lik den vida spridda och västligare sammetshättan (Sylvia melanocephala) med hos hanen mörkt huvud och grå rygg, och hos båda könen röd ögonring. Denna art är dock något mindre (12–13 centimeter i kroppslängd) och har kortare stjärt. Hanen skiljer sig genom att vara svart endast på främre delen av hjässan som bakåt mot nacken gradvis övergår i grått. Kroppsidorna är mer vitaktiga än grå och den har ofta en skär ton på strupe och bröst. Honan är ljusare och jämnare sandbrun ovan även hona sammetshätta utan kontrasterande grått huvud, diffusare tertialkanter och ljusare näbb.^[5]

Läten

Arten lockar dels med ett sammetshättelikt "tseck" men också med ett helt avvikande sparvtjatter. Den puttriga och pladdriga sången är lik sammetshättans, men har hackigare rytm och är lite långsammare.^[5]

Utbredning och systematik

Östlig sammetshätta häckar i Mellanöstern och Centralasien och övervintrar i nordöstra Afrika. Den delas in i tre underarter med följande utbredning:^[4]

• Sylvia mystacea mystacea – häckar från Transkaukasien och nordöstra Turkiet till nedre Volga, övervintrar i nordöstra Afrika
• Sylvia mystacea rubescens – häckar från Libanon och sydöstra Turkiet till Irak och sydvästra Iran, övervintrar i nordöstra Afrika
• Sylvia mystacea turcmenica – häckar från Iran till norra Afghanistan och västra Tadzjikistan, övervintrar i nordöstra Afrika

Arten har påträffats tillfälligt i Europa på i Grekland och Italien^[6], i Spanien^[1] samt på Cypern.

Släktestillhörighet

DNA-studier visar att typarten för släktet Sylvia, trädgårdssångare (S. borin) samt även svarthätta S. atricapilla) står närmare några afrikanska arter i andra släkten än med övriga Sylvia-arter.^[7] Det medför att antingen expanderas Sylvia eller så förs östlig sammetshätta med släktingar till ett annat släkte, Curruca.^[2]

Ekologi

Östlig sammetshätta häckar från slutet av april till juli i buskmark (gärna tamarisk) eller öppen skog med undervegetation i torr och höglänt terräng. Den påträffas även utmed vattendrag och i kanten av palmlundar.^[5]

Båda könen bygger tillsammans det djupa skålformade boet av kvistar och gräs. Det placeras från marken upp till maximalt 70–90 centimeter upp i gräs, en buske eller ett litet träd. Fågeln lägger fyra till sex ägg som ruvas i elva till 13 dagar. Båda könen både ruvar och matar ungarna, både i boet och när de är flygga efter nio till tolv dagar.^[8]

Arten lever huvudsakligen av insekter och insektslarver. Utanför häckningstid kan den också inta bär, frukt och frön.^[8]

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population med stabil utveckling.^[1] Utifrån dessa kriterier kategoriserar IUCN arten som livskraftig (LC).^[1]

Noter

1. ^ [a b c d] Birdlife International 2012 Sylvia mystacea Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ [a b] Dickinson, E.C., J.V. Remsen Jr. & L. Christidis (Eds). 2013-2014. The Howard & Moore Complete Checklist of the Birds of the World. 4th. Edition, Vol. 1, 2, Aves Press, Eastbourne, U.K.
3. ^ BirdLife Sverige (2019) Officiella listan över svenska namn på alla världens fågelarter
4. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11
5. ^ [a b c] Svensson, Lars; Peter J. Grant, Killian Mullarney, Dan Zetterström (2009). Fågelguiden: Europas och Medelhavsområdets fåglar i fält (andra upplagan). Stockholm: Bonnier Fakta. sid. 308. ISBN 978-91-7424-039-9
6. ^ Tarsiger.com Fynd av östlig sammetshätta i västpalearktis
7. ^ Moyle, R.G., M.J. Andersen, C.H. Oliveros, F. Steinheimer, and S. Reddy (2012), Phylogeny and Biogeography of the Core Babblers (Aves: Timaliidae), Syst. Biol. 61, 631-651.
8. ^ [a b] Aymí, R. & Gargallo, G. (2018). Menetries's Warbler (Sylvia mystacea). I: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive. Lynx Edicions, Barcelona. (hämtad från https://www.hbw.com/node/58969 23 januari 2018).

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör östlig sammetshätta.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Sylvia mystacea.
  Artförteckning
• Bilder och filmer på Internet Bird Collection
• Läten på xeno-canto.org

Pembe göğüslü ötleğen (Sylvia mystacea), ötleğengiller (Sylvidae) familyasına ait bir ötleğen türüdür.

12–14 cm büyüklüğünde, 15–19 cm kanat açıklığına sahip, 9-11 gr ağırlığındadırlar. Zarifçe uzun kuyruk, dış-tüylerde beyazla siyahımsıdır ve çoğunlukla havaya dikilir. Sık sık yukarı aşağı veya kenardan kenara sallanır. Gaga, zarifçe kuvvetlidir ve üstteki pembemsi bir yamayla koyudur.

Göçmen bir kuştur, güney-batı Asya'da yuva yaparlar ve güneye doğru uzakta kuzey-doğu Afrika'da kışı geçirirler.

Dış bağlantılar

• Sylvia mystacea

Ötücü kuşlar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.

Sylvia mystacea là một loài chim trong họ Sylviidae.^[1]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Sylvia mystacea tại Wikispecies

Царство: Животные

Подцарство: Эуметазои

Без ранга: Двусторонне-симметричные

Без ранга: Вторичноротые

Тип: Хордовые

Подтип: Позвоночные

Инфратип: Челюстноротые

Надкласс: Четвероногие

Класс: Птицы

Подкласс: Настоящие птицы

Инфракласс: Новонёбные

Отряд: Воробьинообразные

Подотряд: Певчие воробьиные

Инфраотряд: Passerida

Надсемейство: Sylvioidea

Семейство: Славковые

Род: Славки

Вид: Белоусая славка

Вызывающие наименьшие опасения
IUCN 3.1 Least Concern: 22716971

• 1 Описание
• 2 Распространение
• 3 Размножение
• 4 Примечания
• 5 Литература
• 6 Ссылки