Asaflaw n urtan neɣ Abazul (Assaɣ ussnan: Sylvia borin) d yiwet n telmest n igṭaṭ igan d ayla n twacult n tberdeffilt yessegdafen (yessefruruxen) deg wamur ameqran n Uruppa d tlemmast n Asya. Afriwen-is ur lin ara (ur sɛin ara) ula d tanmegla neɣ amsekni aneflus, Dɣa asaflaw n urtan iga d tiberdeffelt tamsudemt n tewsit n Sylvia, Yuddes yerna ila iferran d udfar ɣezzifen
Tamuɣlit tuffiɣt
Asaflaw n urtan ila tamuɣlit yuddsen s wassaɣ, Akat-is yettawaṭ ar 14 cm deg teɣzi, d udinan n wafriw ilan seg 7,6 cm ar 8,4 cm, Azuk-is yettili gar n 16 ar 22 g. Maca yezmer ad yaweṭ ar 35,5 ɣer Iylalen yesuddusen (yettheggin) ad inigen, Asaflaw n urtan ila adfar d wafriwen ɣezzifen
Asemyif gar n snat n tdu-lemsin n usaflaw n urtan
Asčewčew
Tilmas yettemcabin
Asaflaw n urtan neɣ Abazul (Assaɣ ussnan: Sylvia borin) d yiwet n telmest n igṭaṭ igan d ayla n twacult n tberdeffilt yessegdafen (yessefruruxen) deg wamur ameqran n Uruppa d tlemmast n Asya. Afriwen-is ur lin ara (ur sɛin ara) ula d tanmegla neɣ amsekni aneflus, Dɣa asaflaw n urtan iga d tiberdeffelt tamsudemt n tewsit n Sylvia, Yuddes yerna ila iferran d udfar ɣezzifen
Bekafiko esas ula mikra ucelo, Sylvia borin
'A fucetula (Sylvia borin, Boddaert 1783) è n'aucielluzzo canoro d''o gennere d''e Sylvia e d''a famiglia d''e Sylvidi (Sylviidae).
Garðljómari (frøðiheiti - Sylvia borin)
Вэдгъуа́бжэ (лат-бз. Sylvia borin) — вэд лъэпкъым щыщщ.
Щопсэу псыӀэ мэз щӀагъ зэхэкӀахэм, псом хуэмыдэу екӀэпцӀэ, пхъэщабэ жыгхэр здэкуэд щӀыпӀэхэм щыбэгъуащ. Жыг хадэжьхэм къызэрыкӀуэу щопсэу, щогъуалъхьэ. Къаукъазым къинэмыщӀауэ уащыпэщӀэхуэнущ Еуропэм, Сыбырым и щӀыпӀэ щхьэхухэм.
ТхыцӀащхьэр гъуабжэ-щхъуафэщ, ныбэ щӀагъыр хужьыфэщ, бгъэмрэ джабэхэмрэ мащӀэу гъуэжьыфэ къащӀоуэ. Хъухэри анэхэри зэфэгъущ.
Абгъуэр м. 2-м нэскӀэ щӀым теӀэтыкӀауэ жыг къудамэхэм дащӀыхь, шырхэр анэми хъуми зэдапӀ. ЕтӀуанэу мэгъуэлъхьэж.
Ӏусыр — цӀыв, хьэндырабгъуэ, щыгъыныхь, бадзэ, мэракӀуэхэкӀ, къэкӀыгъэ жылэщ.
Вэдгъуа́бжэ (лат-бз. Sylvia borin) — вэд лъэпкъым щыщщ.
Щопсэу псыӀэ мэз щӀагъ зэхэкӀахэм, псом хуэмыдэу екӀэпцӀэ, пхъэщабэ жыгхэр здэкуэд щӀыпӀэхэм щыбэгъуащ. Жыг хадэжьхэм къызэрыкӀуэу щопсэу, щогъуалъхьэ. Къаукъазым къинэмыщӀауэ уащыпэщӀэхуэнущ Еуропэм, Сыбырым и щӀыпӀэ щхьэхухэм.
ТхыцӀащхьэр гъуабжэ-щхъуафэщ, ныбэ щӀагъыр хужьыфэщ, бгъэмрэ джабэхэмрэ мащӀэу гъуэжьыфэ къащӀоуэ. Хъухэри анэхэри зэфэгъущ.
Абгъуэр м. 2-м нэскӀэ щӀым теӀэтыкӀауэ жыг къудамэхэм дащӀыхь, шырхэр анэми хъуми зэдапӀ. ЕтӀуанэу мэгъуэлъхьэж.
Ӏусыр — цӀыв, хьэндырабгъуэ, щыгъыныхь, бадзэ, мэракӀуэхэкӀ, къэкӀыгъэ жылэщ.
Градинското грмушарче (науч. Sylvia borin) е вообичаена и широко распространета врапчевидна птица низ речиси цела Европа и западна Азија. Ја има и во Македонија. Таа е обична, со долги крилја и долга опашка, кафеава одозгора, бела одоздола, без особени карактеристики. Половите се слични, а и младенчињата. Поради недостаток на главни карактеристики овој вид може да се помеша со голем број други грмушари. Неговата богата мелодична песна е слична на црноглавото грмушарче, нејзиниот најблизок роднина, со кој се натпреварува за територијата при вгнездувањето во исти дрвја.
И покрај нејзиното име, градините не ѝ се вообичаено живеалиште, туку отворените шумски предели со ниски грмушки за гнездење. Несе 4-5 многу испрскани кремави јајца во гнездо во облик на неуредна чашка, изградено близу до земјата и скриено во густата вегетација. Јајцата се инкубираат 11-12 дена,пилињата ги хранат обата родитела, а се оперјуваат по околу 10 дела. Само околу четвртина од младите птици ја преживуваат својата прва година.
Градинското грмушарче е птица преселница, која презимува во субсахарна Африка. Се храни главно со инсекти во сезоната на парење, иако овошјето преовладува кога птиците таложат масти пред миграцијата. Смоквите се особено омилени каде што се достапни.
Оваа птица е жртва на многу предатори, како јастребот врапчар и домашната мачка и често е домаќин на паразитската кукавица. Големиот и стабилен број како и широкиот опсег на распространетост ја сместува оваа птица во категоријата на вид со најмала загриженост.
Градинското грмушарче за првпат беше опишано од Питер Бодерт (Pieter Boddaert) во 1783.[2] Името на родот silvia потекнува од латинскиот, со значење на „шумска нимфа“ и поврзано со дрвото silva.[3] А borin произлегува од локалното име на птицата во Џенова, Италија; а е од латинското bos, говедо, затоа што се верувало дека овие птици ги придружуваат говедата.[4]
Градинското грмушарче е долго 14 см и тежи 16–22 грама, но може да тежи и до 35.5 грама пред миграција[7] Тоа е обично, со долги крилја и долга опашка, неишарано маслинавокафево одозгора и обично бело одоздола. Има белкав прстен околу окото и светла линија над окото и светлопортокалово на грлото и слабините. Очите се црни, нозете синосиви, а силниот клун е сив горе и посветол долу. Мажјаците и женките се исти, па дури и во големината.
Мажјакот обично пее скриен во густата вегетација, а песната му е богато музикално чрчорење, обично експлозивно, во треаење од неколку секунди, но понекогаш и подолго. Песната му е слична со пеењето на грноглавото грмушарче, иако во споредба со него, малку му е пониска, понепрекината и повесела. И дават вида имаат тивка потпесна, придушена верзија на целата песна, во која многу тешко се разликуваат.[8] Најчест повик на птицата е остро кик-кик, што забрзано го повторува како знак за тревога.[9] Понекогаш имитира други птици,[7] но самиот е често имитиран од страна на црноглавото грмушарче.[8] Двата вида пеат слично на славејчето, иако не се роднински поврзани.
Живеалиштето на градинското грмушарче се отворените предели со густи грмушки, вклучувајќи ги и шумските рабови. Ги преферира областите со сенки, високите треви и грмушки и шумите во непосредна близина на реки. Ги избегнува старите четинари и густи насади, иако младите иглолисни насади со густи грмушки се погодни за гнездење. И покрај неговото име, тоа не е птица на градините.
Оваа птица започнува со размножување на едногодишна возраст и вообичаено се моногамни.[8] Кога мажјаците се враќаат од преселба, тие ја зафаќаат својата територија.[8] Sylvia видовите се специфични по тоа што енергично ја бранат својата територија, и иако имаат исти потреби и живеалиште со црноглавото грмушарче, тие никогаш не ја делат.[10][11]
Мажјакот ја привлекува женката со пеењето и прикажувањето кое се состои од брзо мавтање со крилјата додека се перчи. Тој, исто така, гради повеќе едноставни гнезда, за да ѝ го покаже на партнерката, иако ретко кое од тие се користи, бидејќи таа ќе изгради ново. [8] Гнездото го градат ниско, на 0.3 до 1.2 метра над земја, а многу ретко повисоко од 2 м. Гнездото е чашка од сува трева, гранчиња и мов, послано со пофин растителен материјал и влакна. Леглото типично има 4-5 јајца, белкави или кремави испрскани со сиви, виолетови и кафеави дамки. Обата родитела ги инкубираат јајцата 11–12 дена, а ноќе само женката лежи на нив. Пилињата се излегнуваат голи и слепи, а ги хранат двата партнера. Се оперјуваат по околу 10 дена, напуштајќи го гнездото набрзо откако ќе бидат способни за летање.[7] Обично имаат едно легло, но не е необично да имаат и две легла годишно.[12]
Оваа птица во сезоната на парење се храни со инсекти, иако и други без’рбетници доаѓаат предвид, како на пример пајаците. Го собира својот плен од листовите и гранчињата од дрвјата, понекогаш и висејќи за да го направи тоа. По парењето, ја менуваат исхраната, и се хранат со овошје. Бобинките и особено смоквите, се многу важни за подготовка на организмот за миграција.[13]
Градинското грмушарче има многу широк опсег од 9,650,000 км² и популација од 17 до 31 милион парa во Европа, а заедно со птиците во Азија бројот се движи од 54 до 124 милиони индивидуи. Најголема закана им се јастребот врапчар и домашната мачка, а понекогаш е домаќин на паразитската кукавица.[14] Но, нема некои сериозни падови на бројките, па затоа е класифицирана во вид со најмала загриженост.[15]
Градинското грмушарче (науч. Sylvia borin) е вообичаена и широко распространета врапчевидна птица низ речиси цела Европа и западна Азија. Ја има и во Македонија. Таа е обична, со долги крилја и долга опашка, кафеава одозгора, бела одоздола, без особени карактеристики. Половите се слични, а и младенчињата. Поради недостаток на главни карактеристики овој вид може да се помеша со голем број други грмушари. Неговата богата мелодична песна е слична на црноглавото грмушарче, нејзиниот најблизок роднина, со кој се натпреварува за територијата при вгнездувањето во исти дрвја.
И покрај нејзиното име, градините не ѝ се вообичаено живеалиште, туку отворените шумски предели со ниски грмушки за гнездење. Несе 4-5 многу испрскани кремави јајца во гнездо во облик на неуредна чашка, изградено близу до земјата и скриено во густата вегетација. Јајцата се инкубираат 11-12 дена,пилињата ги хранат обата родитела, а се оперјуваат по околу 10 дела. Само околу четвртина од младите птици ја преживуваат својата прва година.
Градинското грмушарче е птица преселница, која презимува во субсахарна Африка. Се храни главно со инсекти во сезоната на парење, иако овошјето преовладува кога птиците таложат масти пред миграцијата. Смоквите се особено омилени каде што се достапни.
Оваа птица е жртва на многу предатори, како јастребот врапчар и домашната мачка и често е домаќин на паразитската кукавица. Големиот и стабилен број како и широкиот опсег на распространетост ја сместува оваа птица во категоријата на вид со најмала загриженост.
Сад чечен кайăкĕ (лат. Sylvia borin) — чечен кайăк йышшисен (лат. Sylviidae) вĕçен кайăкĕ.
Сад чечен кайăкĕ (лат. Sylvia borin) — чечен кайăк йышшисен (лат. Sylviidae) вĕçен кайăкĕ.
Сэтӧр кай (латин Sylvia borin; рочӧн Садовая славка; смородинка) — пышкай сяма лэбачьяслӧн котырӧ пырысь тылаборда.
Тушанас сэтӧр кай ыджыдджык сьӧдъюрысь, кузьтанас овлывлӧ 16 сантиметрӧдз, а сьӧктанас — 20 граммӧдз. Вывтыр гӧныс абу уна пӧлӧс рӧма. Гозйӧдчан кадас вылысладорыс рудовсера, а улысладорыс сэтшӧм жӧ, но бледджык; кынӧм улыс да бӧж увдорыс еджыд, вижовгӧрд веркӧса. Сьыліыслӧн ӧтар-мӧдар бокыс пӧим рӧма чутпаса. Эньыслӧн татшӧм чутпасьясыс омӧльджыка тӧдчӧны. Арнас гознан лэбачыслӧн вылысладорыс содтӧд турунвиж рӧмсера. Нырныс пемыд рудовгӧрд, кокныс сера, синныс югыдперкаль.
Ай сэтӧр кайыслӧн сьылӧмыс сьӧлӧм вылӧ воана, дзользьӧмыс кыссьӧ вель кузя, оръявлытӧг. Олӧны-вылӧны сэтӧр кайяс Европа пасьтала, Сибырса муясын паныдасьлывлӧны Енисей ю дорӧдз. Коми муын уналаын жӧ гожйӧны: частӧ казявлывлӧмны найӧс Сыктывкар гӧгӧртасын, Эжва йылын, Печора ю пӧлӧнъясын, Летка ю ковтысын. Войвылӧ локтан кадсӧ стӧча оз индыны, а ылӧсалӧны ода-кора тӧлысьлӧн мӧд джынъяс.
Поздысьны да рӧдмӧдчыны пондӧны лӧддза-номъя тӧлысь шӧрсянь. Познысӧ тэчӧны оз чорыд пу вож-увъясысь, а кос турун заясысь. Пыдӧсас вольсавны чукӧртӧны вуж сіяс да вӧрса пемӧсъяслысь гӧнсӧ. Татшӧм позъясыс торъялӧны мукӧд тылабордаяслӧн дорысь сійӧн, мый кышыд тэчассӧ абу топыда йитӧма подувса чальясыскӧд, а быттьӧ тӧрӧдӧма-сюйыштӧма на костӧ. Но абу быд пӧрйӧ дзик тадзи, кодсюрӧыслӧн овлывлӧ куст бердас, но куш му вылас. Позтырас овлывлӧ вит-ӧ-квайт колькйӧдз, рӧмыс налӧн кольквиж вевъя да сера либӧ рудовгӧрд чутъяса.
Пӧжсигас позъяс пукалӧны кыкнан лэбачыс 12 лун чӧж, ӧта-мӧдсӧ вежлалӧмӧн. Сильӧпияныслӧн чужӧм бӧрын сёянсӧ налы ваялӧны мамыс и батьыс. Верстям-мыштӧм бӧрас на мыйтакӧ кад найӧ дӧзьӧритӧны ассьыныс быдтасъяснысӧ.
Пӧткӧдчӧны сэтӧр кайяс кызвыннас гагъясӧн, кодъясӧс найӧ сюся корсялӧны-кокалӧны пу-кустъяслӧн вожъяс вылысь.
Сэтӧр кай — гусьӧнмоз олысь лэбач. Сьылӧм сертиыс и позьӧ гӧгӧрвоны, кодарын найӧ. Мед кӧть и вӧрса ловъяс, но джуджыд пуяса сьӧд парматӧ найӧ оз радейтны. Лунвылысь локтӧм бӧраныс овмӧдчӧны тшӧкыд бурыся кустъяса да понӧляинъясӧ, а сідзжӧ юбердса адзьясӧ.
Сэтӧр кайяс эновталӧны чужанінъяссӧ моз тӧлысьсянь да кӧч тӧлысь помын найӧ войвылад абуӧсь нин. Тӧвся кадсӧ пӧ тайӧ тылабордаясыс коллялӧны Лунвыв Африкаса муясын.
Сэтӧр кай нимыс (тшӧтш и роч смородинкаыс) йитчӧма, тыдалӧ, лэбачьясыслӧн гожъянінъясас быдмысь сэтӧр кустъяскӧд. Удмуртъяслӧн кыввораныс лэбачыслӧн нимыс татшӧм: сутэр утӥсь, гӧгӧрвосьӧ, кыдзи «сэтӧр видзысь».
Сэтӧр кай (латин Sylvia borin; рочӧн Садовая славка; смородинка) — пышкай сяма лэбачьяслӧн котырӧ пырысь тылаборда.
Һаҙ килейеге, сырылдаҡ килейек, сырлауыҡ (лат. Садовая славка, лат. Sylviidae)— турғай һымаҡтар отрядендәге ҡошсоҡ.
Турғай ҙурлыҡ. Ботаҡтар араһында һикергеләп йөрөүсе теремек ҡош. һырты һорғолт көрән, ҡанаттары ҡара-көрән. Кәүҙәһенең аҫ яғы һарғылт һоро, ҡорһағы һорғолт аҡ. һоро килейектән алһыу төҫө булмауы менән айырыла.
Тауышы киҫкен генә: «тек-тек». һайрауы яңғырауыҡлы,
сылтырап аҡҡан йылға тауышын хәтерләтә, һыу буйындағы һирәк ағастарҙа, ҡыуаҡлыҡтарҙа йәшәй. Төрлө бөжәктәр, еләктәр менән туҡлана. Күсмә ҡош. Киң генә таралған. Ҡыуаҡта йәки ағас ботаҡтарында оялай. Ҡыҙғылт көрән таплы 5—6 бөртөк һорғолт аҡ йомортҡаһы була. Зарарлы бөжәктәрҙе, ҡырып, файҙа килтерә.
Һаҙ килейеге, сырылдаҡ килейек, сырлауыҡ (лат. Садовая славка, лат. Sylviidae)— турғай һымаҡтар отрядендәге ҡошсоҡ.
.jpg)
_-_Sylviidae_-_bird_skin_specimen.jpeg)
_-_Sylviidae_-_bird_skin_specimen.jpeg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
