Ar plomer an Andoù(Daveoù a vank) (Podiceps andinus) a oa un evned dour e-touez kerentiad ar Podicipedidae.
Er bloavezhioù 1940 e oa paot ar plomer-se c'hoazh. E 1968 ne veze renablet ken nemet 300 hinienn, hag e 1977 e voe gwelet teir hinienn evit ar wech diwezhañ. E 1981 ha 1982 e voe graet enklaskoù evit dont a-benn da ziskoachañ un hinienn bennak, en aner. Renket eo bremañ e-touez ar spesadoù aet da get.
Liesseurt e vefe an abegoù :
Bevañ a rae al labous e Kolombia, e-kichen lenn Tota dreist-holl.
Diouzh an evnoniourien e vez renket Podiceps andinus en urzhiad Ciconiiformes pe Podicipediformes.
Ar plomer an Andoù(Daveoù a vank) (Podiceps andinus) a oa un evned dour e-touez kerentiad ar Podicipedidae.
Er bloavezhioù 1940 e oa paot ar plomer-se c'hoazh. E 1968 ne veze renablet ken nemet 300 hinienn, hag e 1977 e voe gwelet teir hinienn evit ar wech diwezhañ. E 1981 ha 1982 e voe graet enklaskoù evit dont a-benn da ziskoachañ un hinienn bennak, en aner. Renket eo bremañ e-touez ar spesadoù aet da get.
Liesseurt e vefe an abegoù :
distruj ha saotradur e diriad naturel (tennet ar raoskl hag implij louzoù enep-amprevaned), degas an dluzh a breizhatae ar pologed, ar chase.El cabusset de Colòmbia o cabusset colombià [1] (Podiceps andinus) era un ocell de la família dels Podicipèdids (Podicipedidae) actualment extint. Antany habitava llacs i estanys dels Andes de l'est de Colòmbia.
El cabusset de Colòmbia o cabusset colombià (Podiceps andinus) era un ocell de la família dels Podicipèdids (Podicipedidae) actualment extint. Antany habitava llacs i estanys dels Andes de l'est de Colòmbia.
Podiceps andinus Podiceps generoko animalia zen, jada iraungia. Hegaztien barruko Podicipedidae familian sailkatzen zen.
Podiceps andinus Podiceps generoko animalia zen, jada iraungia. Hegaztien barruko Podicipedidae familian sailkatzen zen.
Andienuikku, aikaisemmalta nimeltään andiuikku[3] (Podiceps andinus) on sukupuuttoon kuollut uikkulintuihin kuuluva lintulaji. Sen levinneisyysaluetta oli Kolumbian Itä-Andit ja siellä Bogotán kosteikot noin 2 600 metrin korkeudessa.[1] Andienuikku muistutti lähisukuista mustakaulauikkua, mutta sen kaula oli punainen. Andienuikkua on joskus myös pidetty mustakaulauikun alalajina.[3]
Lajia oli vielä vuonna 1945 Totajärvellä runsaasti, mutta eri syistä kanta romahti 1950-luvulla. Viimeinen vahvistettu havainto on vuodelta 1977.[1]
Lajin elinaluetta olivat makeanveden kosteikot, kuten kaislikkojen reunustamat lammet ja järvet. Häviämisen syitä olivat kosteikkojen kuivatus ja madaltuminen, tuhoeläinten myrkytys, kaislojen keräämisen aiheuttama häiriö, metsästys ja istutetun kirjolohen kalastus.[1]
Andienuikku, aikaisemmalta nimeltään andiuikku (Podiceps andinus) on sukupuuttoon kuollut uikkulintuihin kuuluva lintulaji. Sen levinneisyysaluetta oli Kolumbian Itä-Andit ja siellä Bogotán kosteikot noin 2 600 metrin korkeudessa. Andienuikku muistutti lähisukuista mustakaulauikkua, mutta sen kaula oli punainen. Andienuikkua on joskus myös pidetty mustakaulauikun alalajina.
Lajia oli vielä vuonna 1945 Totajärvellä runsaasti, mutta eri syistä kanta romahti 1950-luvulla. Viimeinen vahvistettu havainto on vuodelta 1977.
Lajin elinaluetta olivat makeanveden kosteikot, kuten kaislikkojen reunustamat lammet ja järvet. Häviämisen syitä olivat kosteikkojen kuivatus ja madaltuminen, tuhoeläinten myrkytys, kaislojen keräämisen aiheuttama häiriö, metsästys ja istutetun kirjolohen kalastus.
De andesfuut (Podiceps andinus) is een uitgestorven watervogel uit de familie van de futen (Podicipedidae).[2] De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd 1959 door Meyer de Schauensee.
De soort werd tot 1977 waargenomen in de buurt van Lago de Tota in Boyacá, Centraal-Colombia. De vogel wordt als uitgestorven beschouwd.
Bronnen, noten en/of referentiesDe andesfuut (Podiceps andinus) is een uitgestorven watervogel uit de familie van de futen (Podicipedidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd 1959 door Meyer de Schauensee.
Colombiadykker (Podiceps andinus) er en utdødd monotypisk art i dykkerfamilien (Podicipedidae). Den var trolig endemisk for våtmarkene ved innsjøen Tota (56,2 km²) og elven Bogotá i Colombia, i cirka 2 600 meters høyde øst i Andesfjellene.[2] Arten ble sist observert i 1977 og regnes som utryddet ifølge IUCNs rødliste.[1]
Colombiadykkeren ble cirka 33 cm lang. Hodet og oversiden var stort sett mørk grå eller nærmest sort, mens selve krona var dusere grålig. Kinnene, halsen og brystet var nøttebrunt, mens undersiden var gråhvit. I skillet mellom den nærmest sorte oversiden og den gråhvite undersiden var fuglen nøttebrun ispedd gråhvitt og mørkere grått.
Inndelingen følger HBW Alive og er i henhold til Llimona et al. (2017).[3] Norske navn på artene følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008).[4] Norske navn i parentes er ikke offisielle navn, men kun en midlertid beskrivelse (i påvente av et offisielt navn).
Arten var tallrik på Totasjøen til ut på 1940-tallet, og den ble tidvis observert på andre mindre innsjøer i nærheten opp til innpå 1950-tallet. I 1968 ble populasjonen på Tota estimert til cirka 300 individer, men i 1972 ble kun ett individ observert, og i 1977 1–3 individer. Etter dette har aldri fuglen blitt observert, til tross for at det ble organisert leteaksjoner etter den i både 1981 og 1982. Man regner med at drenering av våtmarkene var hovedårsaken til at den døde ut, men i 1944 ble også regnbueørret (Oncorhynchus mykiss) introdusert til innsjøen. Den predatoriske atferden til denne arten kan ha vært en medvirkende årsak, sammen med forurensning, innhøsting av siv og jakt.[2]
Colombiadykker (Podiceps andinus) er en utdødd monotypisk art i dykkerfamilien (Podicipedidae). Den var trolig endemisk for våtmarkene ved innsjøen Tota (56,2 km²) og elven Bogotá i Colombia, i cirka 2 600 meters høyde øst i Andesfjellene. Arten ble sist observert i 1977 og regnes som utryddet ifølge IUCNs rødliste.
Perkoz kolumbijski (Podiceps andinus) – gatunek wymarłego ptaka z rodziny perkozów (Podicipedidae). Zamieszkiwał Jezioro Tota (2600 m n.p.m.[3]) we wschodnich Andach w Kolumbii. Niekiedy gatunek ten rozpatrywany był jako podgatunek perkoza zausznika (Podiceps nigricollis).
Spadek liczebności tego gatunku spowodowany był pierwotnie przez osuszanie rozlewisk, zamulenie wody oraz zanieczyszczenie pestycydami. Poza tym wpływ miały również: polowania, współzawodnictwo z wprowadzonymi do środowiska obcymi gatunkami zwierząt, wycinanie trzcin oraz straty w liczbie piskląt wywołany atakami pstrąga tęczowego (Oncorhynchus mykiss).
Gatunek jest znany z 18 lub 19 okazów pozyskanych mędzy 1939 a 1964. W 1945 nadal był pospolity na jeziorze; liczebnosć populacji zaczęła spadać w latach 50. XX wieku. Ostatni raz odnotowano ten gatunek w 1977. Intensywne poszukiwania perkoza kolumbijskiego w 1981 i 1982 roku nie przyniosły żadnych rezultatów i obecnie gatunek ten uznawany jest za wymarły[3].
Lista wymarłych gatunków za: Maas, P.H.J: Globally Extinct Birds. The Sixth Extinction, 2 stycznia 2017. [dostęp 24 maja 2017].
Perkoz kolumbijski (Podiceps andinus) – gatunek wymarłego ptaka z rodziny perkozów (Podicipedidae). Zamieszkiwał Jezioro Tota (2600 m n.p.m.) we wschodnich Andach w Kolumbii. Niekiedy gatunek ten rozpatrywany był jako podgatunek perkoza zausznika (Podiceps nigricollis).
Spadek liczebności tego gatunku spowodowany był pierwotnie przez osuszanie rozlewisk, zamulenie wody oraz zanieczyszczenie pestycydami. Poza tym wpływ miały również: polowania, współzawodnictwo z wprowadzonymi do środowiska obcymi gatunkami zwierząt, wycinanie trzcin oraz straty w liczbie piskląt wywołany atakami pstrąga tęczowego (Oncorhynchus mykiss).
Gatunek jest znany z 18 lub 19 okazów pozyskanych mędzy 1939 a 1964. W 1945 nadal był pospolity na jeziorze; liczebnosć populacji zaczęła spadać w latach 50. XX wieku. Ostatni raz odnotowano ten gatunek w 1977. Intensywne poszukiwania perkoza kolumbijskiego w 1981 i 1982 roku nie przyniosły żadnych rezultatów i obecnie gatunek ten uznawany jest za wymarły.
Colombiadopping[2] (Podiceps andinus) är en utdöd fågel i familjen doppingar inom ordningen doppingfåglar.[3] Den förekom tidigare i Anderna i Colombia. Arten är försvunnen, senast rapporterad 1977.[3] IUCN kategoriserar arten som utdöd.[1]
Wikispecies har information om Podiceps andinus.
Colombiadopping (Podiceps andinus) är en utdöd fågel i familjen doppingar inom ordningen doppingfåglar. Den förekom tidigare i Anderna i Colombia. Arten är försvunnen, senast rapporterad 1977. IUCN kategoriserar arten som utdöd.
Podiceps andinus là một loài chim trong họ Podicipedidae.[1]
Podiceps andinus là một loài chim trong họ Podicipedidae.
Podiceps andinus
(Meyer De Schauensee, 1959)
Андская поганка[1] (лат. Podiceps andinus) — вымершая водоплавающая птица из семейства поганковых (Podicipedidae). Возможно, являлась подвидом черношейной поганки.
Обитала в северо-восточной Колумбии. Населяла горные озёра, особенно многочисленная популяция обитала на озере Тота.
В 1945 году вид считался многочисленным. Популяция на озере Тота составляла 3000 птиц. Но загрязнение озёр и уничтожение тростниковых зарослей привели к сокращению численности колумбийской поганки — в 1968 году осталось всего 300 птиц. В последний раз андскую поганку видели в 1977 году. Поиски в 1981—1982 годах результатов не дали. Вид считается вымершим.
Андская поганка (лат. Podiceps andinus) — вымершая водоплавающая птица из семейства поганковых (Podicipedidae). Возможно, являлась подвидом черношейной поганки.
哥倫比亞鷿鷈（Podiceps andinus），或稱哥倫比亞鸊鷈，是一種生活在哥倫比亞安地斯山脈東邊的鸊鷉。牠們於1945年時數量仍很豐富。牠們有時被分類為黑頸鸊鷉的亞種。
哥倫比亞鷿鷈的消失是因濕地減少、淤泥充塞、殺蟲劑污染、捕獵及被虹鱒獵食雛鳥。[2]最主要原因是棲息地的失去，濕地的減少及淤泥充塞引起污染物的積聚。眼子菜因而破壞，令伊樂藻屬獨大。[3]
至1968年，哥倫比亞鷿鷈的數量下降至300隻。於1970年代就只曾有兩次對牠們的觀察：一次於1972年，另一次則是在1977年。於1981年至1982年的研究確定了牠們已經滅絕。
哥倫比亞鷿鷈（Podiceps andinus），或稱哥倫比亞鸊鷈，是一種生活在哥倫比亞安地斯山脈東邊的鸊鷉。牠們於1945年時數量仍很豐富。牠們有時被分類為黑頸鸊鷉的亞種。
哥倫比亞鷿鷈的消失是因濕地減少、淤泥充塞、殺蟲劑污染、捕獵及被虹鱒獵食雛鳥。最主要原因是棲息地的失去，濕地的減少及淤泥充塞引起污染物的積聚。眼子菜因而破壞，令伊樂藻屬獨大。
至1968年，哥倫比亞鷿鷈的數量下降至300隻。於1970年代就只曾有兩次對牠們的觀察：一次於1972年，另一次則是在1977年。於1981年至1982年的研究確定了牠們已經滅絕。
