Ο πιγκουίνος των Γκαλάπαγκος (Spheniscus mendiculus) είναι πιγκουίνος ενδημικός των Νησιών Γκαλάπαγκος. Είναι ο μόνος πιγκουίνος που ζει βόρεια του ισημερινού.[1] Τα δροσερά νερά του ρεύματος Χούμπολτ και Κρόμγουελ τους επιτρέπουν να επιβιώνουν παρά το τροπικό γεωγραφικό πλάτη.
Ο μέσος πιγκουίνος έχει μήκος 49 εκατοστών και βάρος 25 κιλά. Είναι το δεύτερο μικρότερο είδος πιγκουίνου, μετά το μικρό πιγκουίνο. Έχουν μαύρο κεφάλι με λευκό περίγραμμα γύρω από τα μάτια. Τα θηλυκά είναι μικρότερα από τα αρσενικά.
Περίπου το 90% των πιγκουίνων ζουν στο νησί Fernandina και τη δυτική ακτή της νήσου Isabela, στο δυτικό τμήμα του αρχιπελάγους. Μικροί πληθυσμοί επίσης να εμφανιστούν στο Σαντιάγκο, Βαρθολομαίος, βόρεια της Σάντα Κρουζ και στο Floreana. Το βόρειο άκρο της Isabela διασχίζει τον ισημερινό, με την έννοια ότι κάποιοι πιγκουίνοι ζουν στο βόρειο ημισφαίριο.
Ο πιγκουίνος των Γκαλάπαγκος (Spheniscus mendiculus) είναι πιγκουίνος ενδημικός των Νησιών Γκαλάπαγκος. Είναι ο μόνος πιγκουίνος που ζει βόρεια του ισημερινού. Τα δροσερά νερά του ρεύματος Χούμπολτ και Κρόμγουελ τους επιτρέπουν να επιβιώνουν παρά το τροπικό γεωγραφικό πλάτη.
Ο μέσος πιγκουίνος έχει μήκος 49 εκατοστών και βάρος 25 κιλά. Είναι το δεύτερο μικρότερο είδος πιγκουίνου, μετά το μικρό πιγκουίνο. Έχουν μαύρο κεφάλι με λευκό περίγραμμα γύρω από τα μάτια. Τα θηλυκά είναι μικρότερα από τα αρσενικά.
Περίπου το 90% των πιγκουίνων ζουν στο νησί Fernandina και τη δυτική ακτή της νήσου Isabela, στο δυτικό τμήμα του αρχιπελάγους. Μικροί πληθυσμοί επίσης να εμφανιστούν στο Σαντιάγκο, Βαρθολομαίος, βόρεια της Σάντα Κρουζ και στο Floreana. Το βόρειο άκρο της Isabela διασχίζει τον ισημερινό, με την έννοια ότι κάποιοι πιγκουίνοι ζουν στο βόρειο ημισφαίριο.
