Tipiese sangers (Sylvia) is 'n genus van voëls in die familie van ouwêreldse sangers (Sylviidae) in die orde van sangvoëls (Passeriformes). Tans word 28 spesies onder die genus ingedeel, insluitende vyf spesies wat vroeër onder die genus Parisoma ingedeel is.
Die meeste spesies lewe in bosse en digte struike, sommige spesies kom algemeen in tuine en parke voor. Hulle tjirp meestal luidrugtig, sodat hulle mekaar kan uitken.
Die volgende spesies behoort aan die genus:[1]
Tipiese sangers (Sylvia) is 'n genus van voëls in die familie van ouwêreldse sangers (Sylviidae) in die orde van sangvoëls (Passeriformes). Tans word 28 spesies onder die genus ingedeel, insluitende vyf spesies wat vroeër onder die genus Parisoma ingedeel is.
Die meeste spesies lewe in bosse en digte struike, sommige spesies kom algemeen in tuine en parke voor. Hulle tjirp meestal luidrugtig, sodat hulle mekaar kan uitken.
An devediged[1] eo an evned a ya d'ober ar genad Sylvia, krouet e 1769 gant an naturour aostrian Giovanni Antonio Scopoli (1723-1788).
Eizh spesad golvaneged warn-ugent a ya d'ober ar genad :
Un isspesad ha tri-ugent (61) bev c'hoazh en holl.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
An devediged eo an evned a ya d'ober ar genad Sylvia, krouet e 1769 gant an naturour aostrian Giovanni Antonio Scopoli (1723-1788).
Sylvia dits popularment busquereta, buixquereta, busqueret o busquera[1] és un gènere d'ocells de la família dels sílvids (Sylviidae). Segons la classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.6, 2010) aquest gènere conté 28 espècies:
Sylvia er en slægt af fugle, der er udbredt i Europa, Asien og Afrika. Det er sangere, der især lever af insekter og mindre bær. De danske arter trækker bort om vinteren og overvintrer længere mod syd. Nogle arter trækker til Afrika.
Nyere forskning tyder på, at slægten Sylvia kun bør bestå af seks arter: munk og havesanger samt fire afrikanske arter fra de nuværende slægter Horizonrhinus, Lioptilus og Pseudoalcippe.[1]
Et udpluk af de 28 arter i slægten Sylvia:
De fire førstnævnte arter er almindelige danske ynglefugle, mens de to sidstnævnte er på IUCNs rødliste over henholdsvis sårbare og næsten truede arter i forhold til global udryddelse.
Sylvia er en slægt af fugle, der er udbredt i Europa, Asien og Afrika. Det er sangere, der især lever af insekter og mindre bær. De danske arter trækker bort om vinteren og overvintrer længere mod syd. Nogle arter trækker til Afrika.
Nyere forskning tyder på, at slægten Sylvia kun bør bestå af seks arter: munk og havesanger samt fire afrikanske arter fra de nuværende slægter Horizonrhinus, Lioptilus og Pseudoalcippe.
Die Grasmücken (Sylvia) sind eine Gattung von Singvögeln, die zur Familie der Grasmückenartigen (Sylviidae) gehört.
Der Name Grasmücke kommt aus dem Althochdeutschen von Gra-smucka = Grauschlüpfer. Die Färbung der Grasmücken ist mehr oder weniger graubraun.
Grasmücken leben in Wäldern und dichtem Gebüsch und schlüpfen geschickt durch niedrige Dickichte. Einige Arten kommen gerne in Gärten. Ihr Gesang ist oft laut und charakteristisch, so dass man sie daran gut erkennen und unterscheiden kann.
Die Gattung ist eine der größeren in der Familie Sylviidae und umfasst 26 Arten, von denen 12 in Europa vorkommen. Sie besteht wie die Gattung Phylloscopus aus zwei sehr divergenten Teillinien, die eigentlich beide den Status von Gattungen haben sollten, da sie taxonomisch gleichrangig sind.
Diese beiden Arten sind Schwesterarten und stellen zusammen mit »Pseudoalcippe« abyssinia die Schwestergruppe aller anderen Sylvia-Arten dar.[1]
Die Grasmücken (Sylvia) sind eine Gattung von Singvögeln, die zur Familie der Grasmückenartigen (Sylviidae) gehört.
Der Name Grasmücke kommt aus dem Althochdeutschen von Gra-smucka = Grauschlüpfer. Die Färbung der Grasmücken ist mehr oder weniger graubraun.
Grasmücken leben in Wäldern und dichtem Gebüsch und schlüpfen geschickt durch niedrige Dickichte. Einige Arten kommen gerne in Gärten. Ihr Gesang ist oft laut und charakteristisch, so dass man sie daran gut erkennen und unterscheiden kann.
Dábálaš vizarat gullet vizariidda.
Dábálaš vizarat gullet vizariidda.
Feuvette (Sylvia) (in frinsé: fauvette)
Feuvette (Sylvia) (in frinsé: fauvette)
De hagekrûpers (Sylvia) is in skaai yn de famylje fan de sjongers. It is ien fan de gruttere skaaien yn de famylje mei sa'n 25 soarten.
De hagekrûpers libje yn de bosken en tichte strûken, guon soarten komme ek graach by de minsken yn de tún. Sy binne faak wer te kennen oan harren lúde en karakteristike sjongen.
De hagekrûpers (Sylvia) is in skaai yn de famylje fan de sjongers. It is ien fan de gruttere skaaien yn de famylje mei sa'n 25 soarten.
De hagekrûpers libje yn de bosken en tichte strûken, guon soarten komme ek graach by de minsken yn de tún. Sy binne faak wer te kennen oan harren lúde en karakteristike sjongen.
Tiberdeffelt (Assaɣ ussnan: Sylvia) d tawsit n igṭaṭ yeṭṭafaren tawacult tiberdeffilt, Tawsit-a dges azal n 28 n telmas
Tiberdeffelt (Assaɣ ussnan: Sylvia) d tawsit n igṭaṭ yeṭṭafaren tawacult tiberdeffilt, Tawsit-a dges azal n 28 n telmas
Әрәмә чыпчыклары (лат. Sylvia) — әрәмә чыпчыгы кошлар отрядының сайрар кошлар ыругы. Якынча 26 төрене эченә ала.
Урманнарда һәм куе куаклыкларда яшиләр, кайбер төрләр бакчаларда да ияләшеп яшиләр. Кошлар коңгырт соры төсендәге.
Әрәмә чыпчыклары (лат. Sylvia) — әрәмә чыпчыгы кошлар отрядының сайрар кошлар ыругы. Якынча 26 төрене эченә ала.
Урманнарда һәм куе куаклыкларда яшиләр, кайбер төрләр бакчаларда да ияләшеп яшиләр. Кошлар коңгырт соры төсендәге.
The typical warblers are small birds belonging to the genus Sylvia in the "Old World warbler" (or sylviid warbler) family Sylviidae.[1][2]
There are 7 species in the genus.[1][2][3][4] Typical warblers occur in the temperate to tropical regions of Europe, western and central Asia, and Africa, with the highest species diversity centred on the Mediterranean.
They are strongly built, with stouter legs and a slightly thicker bill than many other warblers. The plumage is in varying shades of grey and brown, usually darker above and paler below, with bluish or pinkish tones in several species; several also have orange-brown or rufous fringed wing feathers. The tail is square-ended in most, slightly rounded in a few, and in several species has white sides. Many of the species show some sexual dimorphism, with distinctive male and female plumages, with the males in many having black or bright grey on the heads, replaced by brown, brownish-grey or similar dusky colours in females; about a third of the species also have a conspicuous red eye ring in males. Species breeding in cool temperate regions are strongly migratory, while most of those in warmer regions are partially migratory or resident. They are active warblers usually associated with open woodland, scrub, hedges or shrubs. Their diet is largely insectivorous, though several species also eat fruit extensively, mainly small berries such as elder and ivy, particularly from late summer to late winter; one species (blackcap) also frequently takes a wide variety of human-provided foods on birdtables in winter.[2][5]
The genus Sylvia was introduced in 1769 by the Italian naturalist Giovanni Antonio Scopoli.[6] Scopoli did not specify a type species but this was designated as the Eurasian blackcap (Sylvia atricapilla) by Charles Lucien Bonaparte in 1828.[7][8] The genus name is from Modern Latin silvia, a woodland sprite, related to silva meaning "a wood".[9]
The typical warblers are now known to form a major lineage in a clade containing also the parrotbills and some taxa formerly considered to be Old World babblers.[10][11] The other "Old World warblers" have been moved to their own families, entirely redelimiting the Sylviidae.[12]
A molecular phylogenetic study using mitochondrial DNA sequence data published in 2011 found that the species in the genus Sylvia formed two distinct clades.[13] Based on these results, the ornithologists Edward Dickinson and Leslie Christidis in the fourth edition of Howard and Moore Complete Checklist of the Birds of the World, chose to split the genus and moved most of the species into a resurrected genus Curruca retaining only the Eurasian blackcap and the garden warbler in Sylvia. In an additional change they moved the African hill babbler and Dohrn's thrush-babbler into Sylvia.[14] The split was not made by the British Ornithologists' Union on the grounds that "a split into two genera would unnecessarily destabilize nomenclature and results in only a minor increase in phylogenetic information content."[15]
The genus as currently circumscribed includes the following species:[16]
The typical warblers are small birds belonging to the genus Sylvia in the "Old World warbler" (or sylviid warbler) family Sylviidae.
There are 7 species in the genus. Typical warblers occur in the temperate to tropical regions of Europe, western and central Asia, and Africa, with the highest species diversity centred on the Mediterranean.
They are strongly built, with stouter legs and a slightly thicker bill than many other warblers. The plumage is in varying shades of grey and brown, usually darker above and paler below, with bluish or pinkish tones in several species; several also have orange-brown or rufous fringed wing feathers. The tail is square-ended in most, slightly rounded in a few, and in several species has white sides. Many of the species show some sexual dimorphism, with distinctive male and female plumages, with the males in many having black or bright grey on the heads, replaced by brown, brownish-grey or similar dusky colours in females; about a third of the species also have a conspicuous red eye ring in males. Species breeding in cool temperate regions are strongly migratory, while most of those in warmer regions are partially migratory or resident. They are active warblers usually associated with open woodland, scrub, hedges or shrubs. Their diet is largely insectivorous, though several species also eat fruit extensively, mainly small berries such as elder and ivy, particularly from late summer to late winter; one species (blackcap) also frequently takes a wide variety of human-provided foods on birdtables in winter.
La silvioj estas malgrandaj insektovoraj birdoj kiuj apartenas al genroj Sylvia kaj Parisoma de la familio de Silviedoj kie ĝi konsistiĝas la tipa genro[1]. Estas ĉirkaŭ 20 specioj en la genro Sylvia, sed ankaŭ ties probablaj plej proksimaj vivantaj parencoj, nome Parisoma povus fakte aparteni ĉi tie[2][3]; la rilatoj kun la Afrika montetosilvio (Pseudoalcippe abyssinica) kaj la Ĉina ropofilo (Rhopophilus pekinensis) ne estas entute solvitaj sed tiuj estas certe pli distancaj. Tipaj silvioj loĝas en moderklimataj kaj subtropikaj regionoj de okcidenta Eŭrazio kaj apuda Afriko, centre ĉirkaŭ la Mediteraneo.
Multaj el la specioj de Sylvia montras seksan dimorfismon, kun distingaj pormasklaj kaj porina plumaroj. Komuna karaktero estas ke maskloj de kelkaj specioj havas nigron enkape, anstataŭata de bruno, grizo aŭ simila malhela koloro ĉe inoj. Specioj kiuj reproduktiĝas en moderklimataj regionoj estas kutime tre migrantaj, kvankam kelkaj estas loĝantaj birdoj. Ili estas aktivaj, konstante moviĝantaj; silvioj kutime asociiĝas kun malfermaj arbaroj, arbarbordoj aŭ arbustaroj.
La tipaj silvioj estas nuntempe konataj pro formado de plej granda stirpo en klado enhavanta ankaŭ la Paradoksornitedojn kaj kelkajn taksonojn iam konsideratajn kiel veraj Silviedoj[4][5]. La aliaj "Silviedoj" estis translokigitaj al siaj propraj familioj, entute ŝanĝante la limojn de la Silviedoj. Pro la distingeco de la grupo Sylvia-Parisoma, tiu povus esti konsiderata subfamilio Silvienoj, sed oni notu, ke kelkaj "silviedoj" estu ankoraŭ restudataj laŭ novaj informoj.
Kiel estas jam sugestita, la genro Sylvia kiel numtempe difinita en estas monofiletika. La grupo Sylvia-Parisoma ŝjane enhavas unu distingan ĉefan stirpon kaj kelkajn superspeciojn.
Moderklimata eŭrazia superspecio (" grupo atricapilla-borin")
Superspecio Parisoma
Klado curruca
Grupigo communis-melanocephala
La rilatoj inter la lasta grupo kaj la aliaj specioj ne estas bone solvita[6][7].
La silvioj estas malgrandaj insektovoraj birdoj kiuj apartenas al genroj Sylvia kaj Parisoma de la familio de Silviedoj kie ĝi konsistiĝas la tipa genro. Estas ĉirkaŭ 20 specioj en la genro Sylvia, sed ankaŭ ties probablaj plej proksimaj vivantaj parencoj, nome Parisoma povus fakte aparteni ĉi tie; la rilatoj kun la Afrika montetosilvio (Pseudoalcippe abyssinica) kaj la Ĉina ropofilo (Rhopophilus pekinensis) ne estas entute solvitaj sed tiuj estas certe pli distancaj. Tipaj silvioj loĝas en moderklimataj kaj subtropikaj regionoj de okcidenta Eŭrazio kaj apuda Afriko, centre ĉirkaŭ la Mediteraneo.
Multaj el la specioj de Sylvia montras seksan dimorfismon, kun distingaj pormasklaj kaj porina plumaroj. Komuna karaktero estas ke maskloj de kelkaj specioj havas nigron enkape, anstataŭata de bruno, grizo aŭ simila malhela koloro ĉe inoj. Specioj kiuj reproduktiĝas en moderklimataj regionoj estas kutime tre migrantaj, kvankam kelkaj estas loĝantaj birdoj. Ili estas aktivaj, konstante moviĝantaj; silvioj kutime asociiĝas kun malfermaj arbaroj, arbarbordoj aŭ arbustaroj.
Sylvia es un género de aves paseriformes de la familia Sylviidae, donde se clasifican 28 especies de pájaros. Este grupo se extiende por Eurasia y África.
Son aves de pequeño porte, plumaje discreto y poco vistoso, canto melodioso y prolongado, muy activas. Se mueven constantemente en busca de insectos de los que se alimentan. Habitan tanto zonas de bosques frondosos y claros, como zonas de matorral semidesértico, campos agrícolas y áreas urbanas. Las especies que nidifican de climas templados son migratorias.
La mayoría de las especies presentan dimorfismo sexual, y los machos suelen distinguirse por tener el píleo de distinto color y otro tipo de manchas y listas.
El género contiene las siguientes especies:[1]
Sylvia es un género de aves paseriformes de la familia Sylviidae, donde se clasifican 28 especies de pájaros. Este grupo se extiende por Eurasia y África.
Son aves de pequeño porte, plumaje discreto y poco vistoso, canto melodioso y prolongado, muy activas. Se mueven constantemente en busca de insectos de los que se alimentan. Habitan tanto zonas de bosques frondosos y claros, como zonas de matorral semidesértico, campos agrícolas y áreas urbanas. Las especies que nidifican de climas templados son migratorias.
La mayoría de las especies presentan dimorfismo sexual, y los machos suelen distinguirse por tener el píleo de distinto color y otro tipo de manchas y listas.
See artikkel räägib linnuperekonnast; eesnime kohta vaata artiklit Sylvia (eesnimi) Põõsalind (Sylvia) on põõsalindlaste sugukonda kuuluv lindude perekond.
Esimesena kirjeldas põõsalinde teaduslikult itaalia bioloog Giovanni Antonio Scopoli 1769.
Tänapäeval arvatakse põõsalindude hulka 28 liiki.
Põõsalinnud elavad Euroopa parasvöötmes ja lähistroopikas, Lääne- ja Kesk-Aasias ning Aafrikas. Nende suurim liigiline mitmekesisus on Vahemere maades. Parasvöötmes elavad liigid on kõik rändlinnud. Lähistroopikas elavad linnud on paigalinnud või osaliselt rändlinnud. Nad tegutsevad aktiivselt, põhiliselt avatud metsamaastikul, võsas, hekkides ja põõsastikes, kus nad osavalt liiguvad.
Põõsalinnud on tugeva kehaehitusega ja tugevate jalgadega. Nokk on natuke jämedam kui enamikul värvulistel. Kõige väiksem nendest on aafrika kõrbe-põõsalind (Sylvia deserti), kes on 11 cm pikk ja kaalub 7 g, kõige suurem on vööt-põõsalind, kes on kuni 17 cm pikk ja kaalub 36 g.
Nende sulestik on mitut karva pruun ja hall, tavaliselt pealtpoolt tumedam ja altpoolt kahvatum. Mitmel liigil on sinakaid ja roosakaid toone, mitmel on tiivad ääristatud oranžikaspruunide või ruugete tiivasulgedega. Saba on enamasti ristkülikukujuline, mõnel otsast kergelt ümardunud. Paljudel liikidel on kerge suguline dimorfism, mis väljendub sulestiku värvis. Sellistel juhtudel on isaslindude pealagi must või erehall, aga emastel pruunikas. Umbes kolmandikul liikidel on isaslindudel silma ümber silmatorkav punane rõngas.
Põõsalinnud toituvad põhiliselt putukaist. Mõned liigid söövad ka palju vilju, eriti väikseid marju, näiteks leedripuu ja luuderohu omi. Mustpea-põõsalind sööb meeleldi mitmesugust toitu, mida inimesed lindudele talvel lindude söögimajadesse panevad.
Põõsalinnud laulavad tavaliselt üsna valjusti. Laulu järgi saab liike üksteisest eristada.
Eestis on kohatud järgmisi liike:
Põõsalind (Sylvia) on põõsalindlaste sugukonda kuuluv lindude perekond.
Esimesena kirjeldas põõsalinde teaduslikult itaalia bioloog Giovanni Antonio Scopoli 1769.
Tänapäeval arvatakse põõsalindude hulka 28 liiki.
Txinbo (Sylvia) Silbidoen familiako eta Sylvia generoko hegazti paseriformeen izen arrunta da. Hegazti intsektujalea, bizkarraldeko lumak arreak eta sabelaldekoak zurixkak dituen txori kantaria da. [1]
Bitxikeriatzat, Bilbotarrek txinbo ezizena dutela aipa daiteke, garai batean hegazti hauek ehizatzeko zuten zaletasunagatik[2].
Egun 24 espezie daude generoaren baitan[3]:
Txinbo (Sylvia) Silbidoen familiako eta Sylvia generoko hegazti paseriformeen izen arrunta da. Hegazti intsektujalea, bizkarraldeko lumak arreak eta sabelaldekoak zurixkak dituen txori kantaria da.
Bitxikeriatzat, Bilbotarrek txinbo ezizena dutela aipa daiteke, garai batean hegazti hauek ehizatzeko zuten zaletasunagatik.
Kertut (Sylvia) on kerttujen heimoon kuuluva varpuslintusuku. Kerttuihin kuuluu BirdLifen mukaan neljä lajia[1].
Kertut (Sylvia) on kerttujen heimoon kuuluva varpuslintusuku. Kerttuihin kuuluu BirdLifen mukaan neljä lajia.
Sylvia est un genre de passereaux de la famille des Sylviidae. Il comprend 28 espèces.
D'après la classification de référence (version 5.2, 2015) du Congrès ornithologique international :
Sylvia est un genre de passereaux de la famille des Sylviidae. Il comprend 28 espèces.
Sylvia é un xénero de aves da orde dos paseriformes, subordo dos páseros, infraorde dos paséridos, e superfamilia dos silvioideos, que é o tipo da familia dos sílvidos ou silvíidos (Sylviidae).
O xénero comprende 29 especies de pequenos paxaros coñecidos popularmente como papuxas ou papudas,[1] propias de Europa, o sur e o sueste de Asia, África e Arabia.
Son aves de pequeno tamaño, plumaxe discreta, pouco rechamante, canto melodioso e prolongado, moi activas, que se moven constantemente en busca de insectos, dos que se alimentan.
Habitan zonas de bosques frondosos e claros, campos agrícolas e áreas urbanas.
A maioría das especies presentan dimorfismo sexual e os machos distínguense, habitualmente, por presentaren manchas, riscos ou coroas na cabeza.
As especies que aniñan en climas temperados son migratorias, desprazánsose a rexiones cálidas en inverno.
O xénero foi descrito en 1769 polo médico, entomólogo e naturalista austríaco, de cultura italiana, Giovanni Antonio Scopoli.
O nome Sylvia é un neoloxismo do latín científico usado a miúdo para designar especies de paxaros similares a Sylvia atricapilla,[2] que é un nome propio feminino que significa literalmente "que vive nos bosques", derivado do latín silva, -ae, "selva", "bosque".[3]
Segundo o ITIS, o xénero conta coas 29 especies seguintes:[4]
En Galicia existen 6 especies de papuxas; delas, 3 pódense atopar en Galicia durante todo o ano, e 3 son estivais.[5]
Sylvia Especie
aprox. 138.000 pp.[6] Sylvia cantillans
Sylvia melanocephala
Sylvia communis
aprox. 236.000 pp.[6] Sylvia borin
Sylvia atricapilla 
aprox. 563.800 pp.[6] Sylvia é un xénero de aves da orde dos paseriformes, subordo dos páseros, infraorde dos paséridos, e superfamilia dos silvioideos, que é o tipo da familia dos sílvidos ou silvíidos (Sylviidae).
O xénero comprende 29 especies de pequenos paxaros coñecidos popularmente como papuxas ou papudas, propias de Europa, o sur e o sueste de Asia, África e Arabia.
Grmuše (lat. Sylvia) su rod ptica iz reda vrapčarki (Passeriformes).
Razgraničenje vrsta između ove, još jedne vrstama brojne porodice Cisticolidae i porodice Timaliidae je vrlo teško. Prvu se ponekad razvrstava kao potporodicu grmuša, a drugu se ujedinjuje s njima. U trenutnom obuhvatu, grmuše su parafilijska skupina.
Većina grmuša je sličnog izgleda, iako neke azijske vrste imaju izražene šare. Oba spola su obično ista, ali kod nekih vrsta mogu biti veoma različiti, posebno u rodu Sylvia. Malene su do srednje veličine, 9 do 16 cm duge sa tankim kljunom. Perje im je najčešće sivo, plavo ili maslinasto zeleno. Skoro sve vrste su kukcojedi, iako neke također jedu voće, nektar ili maleno sjemenje.
Nastanjuju prije svega područja s gustom vegetacijom, i tu se i gnijezde. Većina vrsta je monogamno i grade jednostavno gnijezdo oblika šalice u gustoj vegetaciji. Nesu između dva i šest jaja, ovisno o vrsti. Oba spola pomažu u podizanju mladih, koji su sposobni za let nakon dva tjedna.
Rod grmuša ima, prema trenutnoj sistematici, 48 rodova i oko 280 vrsta.
U Wikimedijinu spremniku nalazi se još gradiva na temu: Grmuše
Wikivrste imaju podatke o: Grmuše Sylvia Scopoli, 1769 è un genere di uccelli passeriformi appartenente alla famiglia Sylviidae, comprendente 28 specie, di cui 22 sono diffuse in Europa.[1]
Questi passeracei spesso vivono in densi roveti o anche nei boschi. Robusti, con becco piuttosto pesante e piedi forti. La coda è stretta e squadrata. Spesso i sessi sono molto diversi e alcuni maschi sono caratterizzati da piccole creste, alcune volte messe in risalto dal colore nero, come nel caso della capinera.
Sono state descritte le seguenti specie:[1]
Sylvia Scopoli, 1769 è un genere di uccelli passeriformi appartenente alla famiglia Sylviidae, comprendente 28 specie, di cui 22 sono diffuse in Europa.
Devynbalsės (lot. Sylvia, angl. Typical warbler, vok. Grasmücken) – devynbalsinių (Sylviidae) šeimos paukščių gentis.
Pasaulyje yra virš 20 rūšių, Lietuvoje aptinkamos penkios:
Ķauķi, ķauķu ģints (Sylvia) ir ķauķu dzimtas (Sylviidae) dziedātājputnu ģints, kas apvieno 28 mūsdienās dzīvojošas sugas.[1] Tās sastopamas merēnajā un tropu joslā Eiropā, Āzijas rietumos un centrālajā daļā un Āfrikā. Lielākā sugu dažādība mājo Vidusjūras reģionā. Sugas, kas ligzdo ziemeļu reģionos, ir gājputni, bet siltākos reģionos dzīvojošās ir daļēji migrējošas vai ir nometnieki.
Latvijā sastopamas 5 ķauķu ģints sugas: brūnspārnu ķauķis (Sylvia communis), dārza ķauķis (Sylvia borin), gaišais ķauķis (Sylvia curruca), melngalvas ķauķis (Sylvia atricapilla) un svītrainais ķauķis (Sylvia nisoria).[2] Bijis viens novērojums arī Āzijas tuksneša ķauķim (Sylvia nana).[3]
Ķauķi ir neliela auguma, kompakti dziedātājputni ar spēcīgām kājām un nedaudz masīvāku knābi nekā citiem ķauķu dzimtas putniem. Mazākais ģintī ir Sahāras ķauķis (Sylvia deserti), kura ķermeņa garums ir apmēram 11 cm, svars 7 g.[4] Lielākais ir svītrainais ķauķis, kura ķermeņa garums ir apmēram 15,5 cm, bet svars var sasniegt 29 g.[5]
Ķauķiem apspalvojums ir pelēks vai brūns, parasti mugura tumšāka nekā vēders. Dažām sugām apspalvojums ir ar zilganu vai rozīgu toni, vai oranžīgi rudu. Lielākajai daļai sugu astei raksturīgs taisnstūrains gals, dažām sugām tas ir noapaļots. Daudzām sugām ir novērojams dzimumu dimorfisms: tēviņa apspalvojums ir košāks — tur, kur tēviņam ir melna krāsa vai tumši pelēka, mātītei ir brūna vai pelēkbrūna. Apmēram trešdaļai sugu tēviņam ap acīm ir koši sarkans neapspalvotas ādas gredzens.[6][7]
Ķauķi mājo gan atklātās ainavās ar atsevišķiem kokiem un krūmiem, gan mežos. Barojas ar kukaiņiem, bet dažas sugas barojas arī ar augļiem un ogām, piemēram, ar plūškoka ogām.[6][7]
Ķauķi, ķauķu ģints (Sylvia) ir ķauķu dzimtas (Sylviidae) dziedātājputnu ģints, kas apvieno 28 mūsdienās dzīvojošas sugas. Tās sastopamas merēnajā un tropu joslā Eiropā, Āzijas rietumos un centrālajā daļā un Āfrikā. Lielākā sugu dažādība mājo Vidusjūras reģionā. Sugas, kas ligzdo ziemeļu reģionos, ir gājputni, bet siltākos reģionos dzīvojošās ir daļēji migrējošas vai ir nometnieki.
Sylvia is een geslacht van vogels uit de familie zangers van de Oude Wereld (Sylviidae). Het geslacht Sylvia bestaat uit meer dan 25 soorten, waarvan 12 in Europa voorkomen.
De meeste soorten leven in bossen en dichte struiken, sommige soorten zijn tuin- en parkvogels zoals de zwartkop. De zang is vaak luidruchtig maar zeer typisch voor de soort, zodat ze elkaar kunnen herkennen.
Vogels die voorkomen in de gematigde klimaatgebieden zijn trekvogels die veel zuidelijker overwinteren.
Het geslacht kent de volgende soorten:[1]
Sylvia is een geslacht van vogels uit de familie zangers van de Oude Wereld (Sylviidae). Het geslacht Sylvia bestaat uit meer dan 25 soorten, waarvan 12 in Europa voorkomen.
Sylvia er ei biologisk slekt av små insektetande fuglar, nokre gonger kalla verklege eller typiske songarar. Slekta høyrer til familien Sylviidae. Artane i Sylvia finst i tempererte og subtropiske område av vestlege palearktis, med sentrum rundt Middelhavet.
Mange av artane i slekta Sylvia viser kjønnsdimorfisme, med distinkte fjørdrakter for kjønna. Eit fellestrekk er at hannar av einskilde artar har eit svart fjørparti på hovudet og at dette partiet er brunt eller grått hos hoer. Artar som hekkar i tempererte område er vanlegvis sterke trekkfuglar, med nokre unntak. Slekta er prega av fuglar som er mykje aktive og i konstant rørsle, og lever i relativt open skog og i buskhabitat.
'Sylvia' kjem av det latinske ordet 'silva' som tyder «skog».
Den vesle gruppa av parisomasongarar er ofte plassert i si eiga slekt Parisoma (Swainson i Richardson, 1832), men mange taksonomar tar i dag parisomasongarar med i slekta Sylvia ettersom dei to gruppene elles er parafyletiske.[1] Tilhøvet mellom den verkelege songarane i slekta Sylvia og sothovudlauvtimal, Pseudoalcippe abyssinica, og snarsongar, Rhopophilus pekinensis, er ikkje heilt løyst, men er absolutt meir fjernt.
Sylvia er ei evolusjonær linje med buttnebbar og nokre få andre artar som ein tidlegare rekna høyrde til timalar, Timaliidae[2]. Andre slekter som tidlegare var plassert i songarfamilien Sylviidae er flytta til andre familiar, til dømes til grassongarfamilien. På grunn av eigenarten sin vil somme handsama gruppa Sylvia-Parisoma som ein underfamilie Sylviinae, men fleire artar i gruppa må studerast ut frå ny vite om gruppa.
Som nemnt i teksten over er slekta Sylvia i si noverande form ikkje monofyletisk.
Sylvia i rekkjefølgje etter EBird/Clements Checklist v2019[3] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:[4]
Sylvia er ei biologisk slekt av små insektetande fuglar, nokre gonger kalla verklege eller typiske songarar. Slekta høyrer til familien Sylviidae. Artane i Sylvia finst i tempererte og subtropiske område av vestlege palearktis, med sentrum rundt Middelhavet.
Mange av artane i slekta Sylvia viser kjønnsdimorfisme, med distinkte fjørdrakter for kjønna. Eit fellestrekk er at hannar av einskilde artar har eit svart fjørparti på hovudet og at dette partiet er brunt eller grått hos hoer. Artar som hekkar i tempererte område er vanlegvis sterke trekkfuglar, med nokre unntak. Slekta er prega av fuglar som er mykje aktive og i konstant rørsle, og lever i relativt open skog og i buskhabitat.
'Sylvia' kjem av det latinske ordet 'silva' som tyder «skog».
Sylvia er en slekt av spurvefugler. De eter insekter, men mange eter også bær når de er tilgjengelige. Hos mange av artene har kjønnene forskjellig fjærdrakt. Hannen har ofte svart på hodet, mens hunnen gjerne har brunt, grått eller andre duse farger. Arter som hekker i tempererte områder trekker vanligvis, men noen er standfugler.
Sylvia er en slekt av spurvefugler. De eter insekter, men mange eter også bær når de er tilgjengelige. Hos mange av artene har kjønnene forskjellig fjærdrakt. Hannen har ofte svart på hodet, mens hunnen gjerne har brunt, grått eller andre duse farger. Arter som hekker i tempererte områder trekker vanligvis, men noen er standfugler.
Multimedia w Wikimedia Commons Sylvia – rodzaj ptaka z rodziny pokrzewek (Sylviidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji i Afryce[7].
Długość ciała 13–19 cm, masa ciała 8,5–34 g[8][9].
Do rodzaju należą następujące gatunki[15]:
Sylvia é uma género de aves passeriformes, onde se classificam 24 espécies de felosas, papa-amoras, papuxas e toutinegras. O grupo ocorre na Europa, Sul e Sudeste Asiático, África e Arábia.
São aves de pequeno porte, muito activas, que se movimentam constantemente em busca dos insectos de que se alimentam. Habitam zonas de bosque e floresta aberta, campos agrícolas e áreas urbanas. A maioria das espécies apresenta dimorfismo sexual e os machos distinguem-se, habitualmente, por manchas, riscas ou coroas pretas na cabeça.
As espécies que nidificam em climas temperados são migratórias.
Sylvia é uma género de aves passeriformes, onde se classificam 24 espécies de felosas, papa-amoras, papuxas e toutinegras. O grupo ocorre na Europa, Sul e Sudeste Asiático, África e Arábia.
São aves de pequeno porte, muito activas, que se movimentam constantemente em busca dos insectos de que se alimentam. Habitam zonas de bosque e floresta aberta, campos agrícolas e áreas urbanas. A maioria das espécies apresenta dimorfismo sexual e os machos distinguem-se, habitualmente, por manchas, riscas ou coroas pretas na cabeça.
As espécies que nidificam em climas temperados são migratórias.
Sylvia, bildat av det latinska ordet silva som betyder 'skog', är ett släkte med små insektsätande fåglar, ibland kallade äkta eller typiska sångare, som tillhör familjen sylvior (Sylviidae).
Sylviasläktets arter återfinns dels i tempererade och subtropiska områden i västra palearktis, med sitt centrum runt Medelhavet, dels lokalt i olika delar av Afrika. Många av arterna inom släktet Sylvia uppvisar könsdimorfism, med distinkta hon- och handräkter. Ett vanligt kännetecken är att hanen hos vissa arter har ett svart fjäderparti på huvudet och att detta parti är brunt eller gråaktigt hos honan. Arter som häckar i de tempererade områdena är oftast utpräglade flyttfåglar, men vissa av dessa är stannfåglar. Släktets karaktäriseras oftast av arter som är mycket aktiva och rörliga och återfinns i ganska öppna skogs- och buskbiotoper.
Exakt vilka arter som tillhör släktet har varit kontroversiellt. Fyra arter som tidigare förts till släktet Parisoma inkluderas nu allmänt i Sylvia. DNA-studier har även visat att tre afrikanska släkten som tidigare betraktades som timalior står nära de europeiska arterna svarthätta och trädgårdssångare. Resultaten implementeras på olika vis av taxonomiska auktoriteter, där de flesta expanderar Sylvia till att även inkludera dessa tre afrikanska släkten, medan andra istället bryter ut ett stort antal arter till släktet Curruca.
Listan nedan med 32 arter följer Clements et al 2016:[1]
Följande arter placeras ibland i Curruca
Artikeln är delvis översatt från engelska wikipedias artikel Typical warbler, läst 2008-08-02, där följande källor anges:
Sylvia, bildat av det latinska ordet silva som betyder 'skog', är ett släkte med små insektsätande fåglar, ibland kallade äkta eller typiska sångare, som tillhör familjen sylvior (Sylviidae).
Sylviasläktets arter återfinns dels i tempererade och subtropiska områden i västra palearktis, med sitt centrum runt Medelhavet, dels lokalt i olika delar av Afrika. Många av arterna inom släktet Sylvia uppvisar könsdimorfism, med distinkta hon- och handräkter. Ett vanligt kännetecken är att hanen hos vissa arter har ett svart fjäderparti på huvudet och att detta parti är brunt eller gråaktigt hos honan. Arter som häckar i de tempererade områdena är oftast utpräglade flyttfåglar, men vissa av dessa är stannfåglar. Släktets karaktäriseras oftast av arter som är mycket aktiva och rörliga och återfinns i ganska öppna skogs- och buskbiotoper.
Exakt vilka arter som tillhör släktet har varit kontroversiellt. Fyra arter som tidigare förts till släktet Parisoma inkluderas nu allmänt i Sylvia. DNA-studier har även visat att tre afrikanska släkten som tidigare betraktades som timalior står nära de europeiska arterna svarthätta och trädgårdssångare. Resultaten implementeras på olika vis av taxonomiska auktoriteter, där de flesta expanderar Sylvia till att även inkludera dessa tre afrikanska släkten, medan andra istället bryter ut ett stort antal arter till släktet Curruca.
Кропи́в'янка, або сла́вка (Sylvia) — рід птахів родини кропив'янкових (Sylviidae). Невелика співоча пташка, що має бурувате забарвлення і гніздиться звичайно на землі.[1]
Кропив'янки є одним з найбільших за видовим складом родів своєї родини, до них відносять близько 26 видів. У фауні України нараховують 9 видів[2].
Кропив'янки живуть в лісах і густих чагарниках, проте деякі види приживаються і в садах. Їх спів часто гучний і специфічний, по ньому їх можна легко відрізнити від інших птахів. Кропив'янки забарвлені в сіро-коричневий колір і уміють вправно пересуватися в хащах.
Це незавершена стаття з орнітології.Кропи́в'янка, або сла́вка (Sylvia) — рід птахів родини кропив'янкових (Sylviidae). Невелика співоча пташка, що має бурувате забарвлення і гніздиться звичайно на землі.
Sylvia là một chi chim trong họ Sylviidae.[1]
Loài Parophasma galinieri đặc hữu Ethiopia thuộc về nhánh chứa Sylvia với độ hỗ trợ 100% trong phân tích phát sinh chủng loài với sự lấy mẫu của loài điển hình cho chi Sylvia là Sylvia atricapilla, nhưng nó có thuộc về Sylvia hay chỉ là quan hệ chị-em với chi này lại là điều không chắc chắn[2], vì thế xử lý thận trọng nhất và tốt nhất là coi nó như một chi đơn loài có quan hệ chị-em với S. atricapilla và các đồng minh gần gũi nhất của loài này. Phần còn lại của chi Sylvia do vậy nên chuyển sang chi mới được phục hồi lại là Curruca.
Bao gồm cả các loài trước đây xếp trong các chi Horizonrhinus, Lioptilus và Pseudoalcippe.
Chi Curruca tự bản thân nó là tổ hợp của năm nhánh khác biệt, có thể coi là 5 phân chi hoặc 5 chi riêng biệt, bao gồm: Atraphornis, Adophoneus, Parisoma, Curruca và Melizophilus.
Сла́вки (лат. Sylvia) — род птиц из семейства славковых (Sylviidae). Относятся к подотряду певчих воробьиных. Славки являются одним из более крупных родов внутри своего семейства, поэтому и дали ему его название. К ним относятся около 26 видов. Славки живут в лесах и густых кустарниках, однако некоторые виды приживаются и в садах. Их пение часто громкое и специфическое и по нему их можно легко отличить от других птиц. Славки окрашены в серо-коричневый цвет и умеют ловко передвигаться в густых зарослях.
Русские названия по словарю Бёме и Флинта[1]:
Сла́вки (лат. Sylvia) — род птиц из семейства славковых (Sylviidae). Относятся к подотряду певчих воробьиных. Славки являются одним из более крупных родов внутри своего семейства, поэтому и дали ему его название. К ним относятся около 26 видов. Славки живут в лесах и густых кустарниках, однако некоторые виды приживаются и в садах. Их пение часто громкое и специфическое и по нему их можно легко отличить от других птиц. Славки окрашены в серо-коричневый цвет и умеют ловко передвигаться в густых зарослях.
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : スズメ目 Passeriformes 亜目 : スズメ亜目 Passeri 小目 : スズメ小目 Passerida 上科 : ウグイス上科 Sylvioidea 科 : ズグロムシクイ科 Sylviidae 属 : ズグロムシクイ属 Sylvia 学名 Sylvia Scopoli, 1769 シノニム Parisoma
英名 Typical Warbler 種28種
ズグロムシクイ属（ずぐろむしくいぞく、学名 Sylvia）は、鳥類スズメ目ズグロムシクイ科の属である。
定義によってはムシクイに含まれるが、狭義のムシクイであるムシクイ科ムシクイ属Phylloscopus とは、同じウグイス上科だが別科である。
古くはヒタキ科（現在のヒタキ科よりかなり巨大）ウグイス亜科に分類されていた。
1980年代以降は、Sylviidae に分類される。ただしその和名は分類により変動する。
Sibley分類では、ウグイス科 Sylviidae（ウグイスを含むので和名がウグイス科となった）ダルマエナガ亜科オナガムシクイ族 Sylviini の唯一の属だった。
国際鳥類学会 (IOC) による最新の分類（ドラフト）では、ダルマエナガ属など14属を含むダルマエナガ科 Sylviidae の一員である[1]。
暫定的にズグロムシクイ科 Sylviidae にズグロムシクイ属のみを含める分類もある[2]。
国際鳥類学会 (IOC) によると28種が属する[2]。うち5種は以前はカラムシクイ属 Parisoma に分離されていた。Pseudoalcippe の2種と Horizorhinus の1種が統合される可能性がある[3]。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 ズグロムシクイ属（ずぐろむしくいぞく、学名 Sylvia）は、鳥類スズメ目ズグロムシクイ科の属である。
定義によってはムシクイに含まれるが、狭義のムシクイであるムシクイ科ムシクイ属Phylloscopus とは、同じウグイス上科だが別科である。
흰턱딱새속(Sylvia)은 참새목 흰턱딱새과에 속하는 조류 속의 하나이다. 쇠흰턱딱새 등을 포함하고 있다.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_1441.jpg)
