Multimedia w Wikimedia Commons Wrona antylska (Corvus leucognaphalus) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae).
Największy z 4 karaibskich gatunków krukowatych - mierzy 42-46 cm. 2 inne gatunki, wrona kubańska (Corvus nasicus) i wrona jamajska (Corvus jamaicensis) wydają się być z nią bardzo blisko spokrewnione, gdyż dzielą z nią parę kluczowych cech morfologicznych. Czwarty gatunek tego regionu, wrona palmowa (Corvus palmarum), jest prawdopodobnie późniejszym przybyszem (przynajmniej w skali ewolucyjnej), i wykazuje podobieństwo do wrony rybożernej (C. ossifragus) z Ameryki Północnej i do dwóch z meksykańskich krukowatych.
To krępy ptak, leśna wrona spotykana głównie na dużych wyspach Haiti, które obejmują Republikę Dominikańską i Haiti. Znajdowano ją również na Puerto Rico, choć obecnie na ten wyspie jest uznana za gatunek wymarły od początku dwudziestego stulecia. Uznaje się, że powodem były polowania i wycinka lasów. Zasiedla zarówno niziny, jak i górskie lasy i w przeciwieństwie do wrony kubańskiej nie wydaje się żerować na terenach wykarczowanych pod uprawny. Często lata wysoko nad koronami drzew i unosi się wykorzystując termalne konwekcyjne prądy powietrza, inaczej niż blisko spokrewniona wrona palmowa, która szybuje tylko wyjątkowo.
Ogólnie czarne upierzenie z niebieskawo-fioletowym połyskiem w dobrym naświetleniu. Czarny dziób jest długi i głęboki, a na końcu zakrzywia się nieznacznie w dół sprawiając u ptaka wrażenie dużej głowy. Szczeciniaste pióra nosowe nie pokrywają całkowicie nozdrzy w przeciwieństwie do większości przedstawicieli tego rodzaju. Za oczami widać plamy ciemnoszarej gołej skóry, a u podstawy dolnej szczęki nieopierzony pasek tej samej barwy. Tęczówka jest charakterystyczna - rudawno-brunatnożółta, a nogi i stopy są czarne.
Dieta jest typowa dla większości leśnych wron. Zawiera duże ilości owoców, ale również trochę bezkręgowców, które są zbierane zwłaszcza w czasie karmienia młodych. Ślady po małych bezkręgowych ofiarach były znajdowane również w żołądkach zebranych okazów, w tym małe, rodzime dla regionu, ropuchy i pisklęta. Jest prawie pewne, że jeśli napotka ptasie jaja również je zabierze.
Gniazda są zawsze stawiane osobno i lokowane na wysokich drzewach, choć gnieździć mogą się też na mniejszych.
Odgłos wrony antylskiej jest dość niezwykły i posiada serie dźwięków bulgoczącej wody, skrzeczenia i szczebiotania przemieszanego z przyjemnymi i szorstkimi nutami włączając w to krakanie podobne do kruka (Corvus corax).
Wrona antylska (Corvus leucognaphalus) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae).
Największy z 4 karaibskich gatunków krukowatych - mierzy 42-46 cm. 2 inne gatunki, wrona kubańska (Corvus nasicus) i wrona jamajska (Corvus jamaicensis) wydają się być z nią bardzo blisko spokrewnione, gdyż dzielą z nią parę kluczowych cech morfologicznych. Czwarty gatunek tego regionu, wrona palmowa (Corvus palmarum), jest prawdopodobnie późniejszym przybyszem (przynajmniej w skali ewolucyjnej), i wykazuje podobieństwo do wrony rybożernej (C. ossifragus) z Ameryki Północnej i do dwóch z meksykańskich krukowatych.
To krępy ptak, leśna wrona spotykana głównie na dużych wyspach Haiti, które obejmują Republikę Dominikańską i Haiti. Znajdowano ją również na Puerto Rico, choć obecnie na ten wyspie jest uznana za gatunek wymarły od początku dwudziestego stulecia. Uznaje się, że powodem były polowania i wycinka lasów. Zasiedla zarówno niziny, jak i górskie lasy i w przeciwieństwie do wrony kubańskiej nie wydaje się żerować na terenach wykarczowanych pod uprawny. Często lata wysoko nad koronami drzew i unosi się wykorzystując termalne konwekcyjne prądy powietrza, inaczej niż blisko spokrewniona wrona palmowa, która szybuje tylko wyjątkowo.
