Nepukalkovité (Salviniaceae) je čeleď kapradin z řádu nepukalkotvaré. Jsou to vodní, volně plovoucí drobné byliny. Čeleď zahrnuje 17 druhů ve dvou rodech a je celosvětově rozšířena. Jediným původním evropským druhem je nepukalka vzplývající, vyskytující se i v České republice. Některé další druhy nepukalky a azoly zde zdomácněly. Zástupci obou rodů jsou pěstováni jako akvarijní rostliny. Některé druhy se staly zejména v tropech obtížnými invazními rostlinami, zarůstajícími stojaté vody.
Nepukalkovité jsou drobné vodní kapradiny vzplývající na hladině. Stonek je plazivý, dichotomicky větvený. Cévní svazky jsou typu protostélé, tvořené několika cévicemi a buňkami floému, uloženými v parenchymatické tkáni. Pravé kořeny jsou přítomny pouze u rodu azola, zatímco u nepukalek chybějí a jsou nahrazeny rhizofyly. Listy jsou drobné (1 až 25 mm dlouhé), přisedlé nebo jen krátce řapíkaté. U rodu azola jsou listy hluboce dvoulaločné a střídavé, horní list je zelený a spodní bezbarvý. U nepukalek jsou listy jednoduché a uspořádané ve trojčetných přeslenech, přičemž horní 2 jsou zelené, jednoduché, plovoucí, zatímco spodní list je silně členěný a přeměněný v kořenovitá vlákna (rhizofyly) volně visící dolů. Svrchní strana plovoucích listů je pokryta modifikovanými, vodoodpudivými chlupy. U rodu azola se na spodní straně horních listů nachází dutina obývaná symbiotickou sinicí rodu Anabaena. Na ponořených listových orgánech se vytvářejí kulovité sporokarpy dvou velikostí, obsahující buď pouze megasporangia nebo pouze mikrosporangia. Megasporangia obsahují jedinou megasporu, v mikrosporangiích je po 64 mikrosporách. Sporangia nemají prstenec. Spory jsou kulovité, triletní.[1][2][3][4]
Nepukalka vzplývající
Detail listu nepukalky obtížné
Azola karolínská
Nepukalka vzplývající se sporokarpy
Prokel je u nepukalkovitých podobně jako u jiných heterosporangiátních kapradin silně redukovaný a po celou dobu vývoje spojený se sporangiem. Samičí prokel je volně plovoucí, asi 0,5 až 1 mm dlouhý, tvořený jen několika vrstvami buněk a spojený se zbytky megasporangia. Vytváří se v něm několik archegonií. U azoly jsou mikrospory uzavřeny v komplexních strukturách, zvaných massulae. Tvoří je shluky mikrospor uložené ve zhutněném gelu. Tento útvar se po opuštění mikrosporangia zachycuje hákovitými výrůstky (glochidie, chybějí u A. nilotica) na dlouhých chlupech na povrchu megasporangia. Samčí prokel je tvořen pouze několika buňkami a zůstává spojen s mikrosporou uzavřenou v massule. Vytvářejí se v něm 2 antheridia, v nichž se vyvíjejí spermatozoidy, které se proderou gelem ven a následně oplodňují archegonia samičího proklu.[2][1][5]
Čeleď zahrnuje 2 rody, rozšířené na všech kontinentech. Rod nepukalka obsahuje asi 10 druhů. Největší počet z nich roste v tropické Africe a Americe. V Evropě roste jediný původní druh, nepukalka vzplývající (Salvinia natans). Vyskytuje i v České republice v oblasti severní Moravy. Rod azola zahrnuje 7 druhů a je rozšířen od mírného pásu po tropy. V Evropě není původní, některé druhy zde však zdomácněly.[6][7][1] Některé druhy dosáhly vlivem člověka kosmopolitního rozšíření, např. azola americká (Azolla filiculoides)[8] nebo nepukalka obtížná (Salvinia molesta).[9]
V listech azol jsou oválné dutiny obývané symbiotickými sinicemi druhu Anabaena azollae. Tyto sinice fixují dusík a přeměňují jej na formu kterou mohou rostliny využít. Díky tomu mohou azoly růst i v živinami chudých vodách, na rozdíl od nepukalek, které obývají vody eutrofní.[4]
Nejstarší známé fosílie obou rodů pocházejí z období křídy.[2] Četné nálezy fosilních azol i nepukalek pocházejí ze severočeské uhelné pánve. Azola americká se v Evropě vyskytovala ještě v období druhého interglaciálu. Později zde vyhynula a v současné době je přirozené rozšíření tohoto druhu omezeno na Ameriku, byť byl činností člověka široce rozšířen i na jiné kontinenty.[10][5]
Příbuzenské vztahy nepukalkovitých s ostatními kapradinami byly dlouho nejasné. V současné taxonomii je čeleď Salviniaceae řazena spolu se sesterskou čeledí Marsileaceae (marsilkovité) do společného řádu Salviniales. Ten tvoří samostatnou vývojovou větev, jejíž sesterskou skupinou jsou recentní řády Polypodiales a Cyatheales.[11][12] Oba rody byly v minulosti často řazeny do samostatných čeledí, Salviniaceae a Azollaceae v rámci řádu Hydropteridales, který dále zahrnoval čeleď Marsileaceae. Ta se odlišuje zejména stavbou sporokarpů, které jsou sice přítomny u obou čeledí, mají však odlišnou morfologii. U marsilkovitých je obal sporokarpu listového původu a uzavírá větší počet podlouhlých výtrusných kupek obalených ostěrami, zatímco u nepukalkovitých představuje celý sporokarp jednu výtrusnou kupku, jejíž ostěra tvoří stěnu sporokarpu.[3]
Nepukalky i azoly jsou pěstovány jako akvarijní rostliny.[13] Některé druhy náležejí zejména v tropech mezi obtížné a silně invazní druhy. Některé druhy azol se vysazují do stojatých vod k omezení populací komárů a místy slouží jako zelené hnojivo nebo krmivo.[5]
Obrázky, zvuky či videa k tématu nepukalkovité ve Wikimedia Commons
Nepukalkovité (Salviniaceae) je čeleď kapradin z řádu nepukalkotvaré. Jsou to vodní, volně plovoucí drobné byliny. Čeleď zahrnuje 17 druhů ve dvou rodech a je celosvětově rozšířena. Jediným původním evropským druhem je nepukalka vzplývající, vyskytující se i v České republice. Některé další druhy nepukalky a azoly zde zdomácněly. Zástupci obou rodů jsou pěstováni jako akvarijní rostliny. Některé druhy se staly zejména v tropech obtížnými invazními rostlinami, zarůstajícími stojaté vody.
Die Pflanzenfamilie Schwimmfarngewächse (Salviniaceae)[1][2][3] gehört zur Ordnung der Echten Farnen (Polypodiopsida).
Wurzeln sind vorhanden (Azolla) oder fehlen (Salvinia). Die Sprossachse ist eine Protostele, die dichotom verzweigt ist. Die Blätter sind sitzend, wechselständig und klein (1 bis 25 Millimeter). Die Blattform ist länglich mit ganzem Blattrand. Die Blattnervatur ist frei (Azolla) oder anastomosierend (Salvinia).
Die Salviniaceae sind heterospor: Es sind große Megasporen und kleine Mikrosporen vorhanden. Die Keimung erfolgt in den Sporen.
Die Chromosomengrundzahl beträgt bei Salvinia x = 9 (die kleinste bekannte bei Farnen), bei Azolla x = 22.
Die Familie Salviniaceae wurde am 3. August 1820 durch Ivan Ivanovič Martinov in Tekhno-Botanicheskīĭ Slovar': na latinskom i rossīĭskom iazykakh. Sanktpeterburgie, Seite 559 aufgestellt. Typusgattung ist Salvinia Ség. Die Gattung Salvinia ehrt den italienischen Philologen Antonio Maria Salvini (1653–1729).[2]
Die Familie Salviniaceae ist fossil seit der Kreide bekannt. Die Familie Salviniaceae ist subkosmopolitisch verbreitet. Es sind freischwimmende Arten.
In dieser einen Familie werden die beiden Gattungen Salvinia und Azolla zusammengefasst, die lange als eigene Familien geführt wurden:
Die Pflanzenfamilie Schwimmfarngewächse (Salviniaceae) gehört zur Ordnung der Echten Farnen (Polypodiopsida).
Сальвініевыя[1] (Salviniaceae) — сямейства судзінкавых расьлінаў, якое зьмяшчае 2 роды і каля 20 відаў[2].
Расьліны водныя, шматгадовыя або аднагадовыя[3][1].
Распаўсюджаныя ў тропіках і ва ўмераных шыротах[3].
Сальвініевыя (Salviniaceae) — сямейства судзінкавых расьлінаў, якое зьмяшчае 2 роды і каля 20 відаў.
Salviniaceae (/sælˌvɪniˈeɪsiˌiː/),[1][2] is a family of heterosporous ferns in the order Salviniales.[3] The Salviniaceae contain the two genera Azolla and Salvinia,[4] with about 20 known species in total.[5] The oldest records of the family date to the Late Cretaceous.[6] Azolla was previously placed in its own family, Azollaceae, but research has shown Azolla and Salvinia to be sister genera with the likely phylogenic relationship shown in the following diagram.[7]
Salviniales Marsileaceae SalviniaceaeLa salviniacoj (latine Salviniaceae) estas planta familio el pteridofitoj. Tiu familio de heterosporiaj filikoj apartenas al la ordo salvinialoj (Salviniales). Ĝi entenas 2 genrojn, kaj ĉirkaŭ 20 speciojn[3]. Ĝia tipa genro estas salvinio.
La radikoj ekzistas (Azolla) aŭ mankas (Salvinia). La folioj sidas, alterne starantaj kaj etaj (1 ĝis 25 milimetroj). La foliformo estas longeta kun plena folirando. La folia nervaturo estas libera (Azolla) aŭ anastomozaj (Salvinia).
La kromosomonombro de Salvinia x = 9 (la plej malgranda ĉe filikoj), ĉe Azolla x =22.
La genro Azolla estis pli frue lokita en propra familio Azollaceae, sed nuntempaj esploroj pruvas fratinecon de la genroj Azolla kaj Salvinia, laŭ filogenetika rilato.
Jen la listo, laŭ The Plant List kaj World Flora Online (3 apr. 2020)[3],[2], de la akceptitaj taksonoj, kaj ties Esperantaj nomoj[4]:
La salviniacoj (latine Salviniaceae) estas planta familio el pteridofitoj. Tiu familio de heterosporiaj filikoj apartenas al la ordo salvinialoj (Salviniales). Ĝi entenas 2 genrojn, kaj ĉirkaŭ 20 speciojn. Ĝia tipa genro estas salvinio.
Las salviniáceas (o helechos flotantes, nombre científico Salviniaceae) son helechos acuáticos con dos representantes bien definidos: Salvinia es un conocido invasor de diques y aguas estancadas, Azolla es cultivado en los campos de arroz debido a su asociación con una bacteria fijadora de nitrógeno. Los dos géneros están agrupados en la misma familia porque comparten su estructura de reproducción antes llamada "esporocarpo de origen indusial", hoy considerada soro sostenido por un soróforo con (en Azolla) o sin (en Salvinia) cubierta del soróforo (ver referencias). También, a diferencia de otros helechos acuáticos, son los únicos helechos flotantes, no arraigados a ningún sustrato.
Con las características de Pteridophyta.
Raíces presentes (Azolla) o ausentes (Salvinia). Tallos protostélicos, ramificados dicotómicamente.
Hojas sésiles (sin pecíolo), dispuestas en el tallo de forma alterna, pequeñas (entre 1 y 25 milímetros de longitud), redondeadas a oblongas, enteras. Venas libres (Azolla) o anastomosadas (Salvinia).
Esporas de dos morfos (plantas heterospóricas): megasporas grandes y microsporas pequeñas. Esporas globosas, trilete. Germinación endospórica.
Número de cromosomas x = 9 (Salvinia, el menor número de cromosomas encontrado en helechos), 22 (Azolla).
Reinterpretación del esporocarpo. A la vista de que salviniáceas y marsileáceas poseen un ancestro común, y que el "esporocarpo de origen indusial" de las salviniáceas no es homólogo al "esporocarpo de origen foliar" de las marsileáceas, Nagalingum, Schneider y Pryer proponen que el "esporocarpo de origen indusial" de las salviniáceas pase a llamarse directamente soro, que la rama portadora de soros pase a llamarse esporoforo (homólogo al esporoforo de marsileáceas) y se considere que las salviniáceas poseen un esporocarpo que ha perdido la cubierta del esporocarpo en forma secundaria (Nagalingum, Schneider y Pryer 2006[6]).
Plantas acuáticas flotantes, no arraigadas.
Subcosmopolitas.
El registro fósil comienza en el Cretácico (Collinson 1996[7]).
La clasificación más actualizada es la de Christenhusz et al. 2011[1][2][3] (basada en Smith et al. 2006,[4] 2008);[5] que también provee una secuencia lineal de las licofitas y monilofitas.
Taxones superiores: Plantae (clado), Viridiplantae, Streptophyta, Streptophytina, Embryophyta, Tracheophyta, Euphyllophyta, Monilophyta, Clase Polypodiopsida, Orden Salviniales, familia Salviniaceae. Incluye Azollaceae.
2 géneros:
Unas 16 especies.
Monofilético (Pryer et al. 1995,[8] 2004b,[9] Reid et al. 2006[10]).
Algunos autores separan los géneros en dos familias (Schneller en Kubitzki 1990[11]).
Las salviniáceas (o helechos flotantes, nombre científico Salviniaceae) son helechos acuáticos con dos representantes bien definidos: Salvinia es un conocido invasor de diques y aguas estancadas, Azolla es cultivado en los campos de arroz debido a su asociación con una bacteria fijadora de nitrógeno. Los dos géneros están agrupados en la misma familia porque comparten su estructura de reproducción antes llamada "esporocarpo de origen indusial", hoy considerada soro sostenido por un soróforo con (en Azolla) o sin (en Salvinia) cubierta del soróforo (ver referencias). También, a diferencia de otros helechos acuáticos, son los únicos helechos flotantes, no arraigados a ningún sustrato.
Les Salviniaceae sont une famille de fougères aquatiques. Cette famille est actuellement classée dans l'ordre des Salviniales.
Les Salviniaceae comprennent deux genres : Azolla et Salvinia[1], pour un total de 20 espèces environ[2]. Le genre Azolla était précédemment classé dans sa propre famille, celle des Azollaceae, mais des recherches récentes ont montré que les genres Azolla et Salvinia ont une relation phylogénétique étroite comme le montre le cladogramme ci-après[3] :
Salviniales MarsileaceaeLe nom vient du genre type Salvinia, dont le nom est un hommage au botaniste italien A.W. Salvini (1633–1729)[4].
Les Salviniacées sont des plantes aquatiques flottantes, non enracinées. Elles sont composées d'une tige ramifiée. À chaque nœud, il apparaît 3 feuilles présentant un dimorphisme marqué : 2 feuilles chlorophylliennes sont étalées à la surface de l'eau (rôle dans la flottaison), la troisième feuille est réduite à ses nervures (ressemble à des racines). Cette dernière porte les fructifications (sporanges).
Les sporanges sont regroupées en sporocarpes qui ne produisent qu'un seul type de spores, on distingue :
Ainsi, on parle d'hétérosporie conduisant à une hétéroprothallie.
Les Salviniacées pratiquent abondamment la multiplication végétative ce qui leur permet de coloniser rapidement un milieu quand les conditions sont favorables.
Les salvinias, Salvinia natans, qu'on pourrait éventuellement confondre avec des lentilles d'eau (Lemnacées) ont des feuilles groupées par trois sur un rhizome flottant. Une des trois feuilles, très découpée, pend sous la surface comme une masse de racines mais porte les sporanges, les deux autres feuilles assurent la flottaison protégées par des poils qui les empêchent d'être mouillées.
La salvinia géante, Salvinia molesta, originaire du Brésil, a une croissance très rapide et devient une plante envahissante dans de nombreuses régions.
Nepačkovke (lat. Salviniaceae), biljna porodica iz reda Salviniales koja je kao i red dobila ime po rodu nepačka (Salvinia), listopadnih vodenih trajnica, sa oko 12 vrsta pretežito tropskog heterospornog bilja. U Hrvatskoj je prisutna vrsta plivajuća nepačka (Salvinia natans)[1] koja je raširen i po ostatku Europe i Azije, u Nizozemskoj i Švicarskoj je regionalno izumrla, dok je na Kubu i Jamajku uvezena.[2]
Drugi rod koji pripada ovoj porodici je acola (Azolla) raširena po Novom svijetu, koja je nekada pripisivana vlastitoj porodici Azollaceae, a sastoji se od šest priznatih vrsta.
Nepačkovke (lat. Salviniaceae), biljna porodica iz reda Salviniales koja je kao i red dobila ime po rodu nepačka (Salvinia), listopadnih vodenih trajnica, sa oko 12 vrsta pretežito tropskog heterospornog bilja. U Hrvatskoj je prisutna vrsta plivajuća nepačka (Salvinia natans) koja je raširen i po ostatku Europe i Azije, u Nizozemskoj i Švicarskoj je regionalno izumrla, dok je na Kubu i Jamajku uvezena.
Drugi rod koji pripada ovoj porodici je acola (Azolla) raširena po Novom svijetu, koja je nekada pripisivana vlastitoj porodici Azollaceae, a sastoji se od šest priznatih vrsta.
Salviniaceae merupakan salah satu suku anggota tumbuhan paku (Pteridophyta) yang tergolong dalam paku air (Salviniales atau Hydropteridales). Menurut klasifikasi Smith et al. (2006, lihat artikel tumbuhan paku), Azollaceae dimasukkan ke dalam suku ini. Suku ini beranggotakan dua marga paku air yang mengapung di permukaan air: Azolla dan kiambang (Salvinia).
Le Salviniacee (Salviniaceae Martinov, 1820) sono una famiglia di felci acquatiche.[1][2]
La famiglia comprende due generi e 17 specie:[2]
De vlotvarenfamilie (Salviniaceae) is een familie van kleine, drijvende aquatische varens, die vooral in tropische gebieden voorkomen.
De familie heeft in België en Nederland één inheems vertegenwoordiger, de kleine vlotvaren (Salvinia natans), en drie geïntroduceerde soorten.
De familie Salviniaceae is vernoemd naar het geslacht Salvinia.
Salviniaceae zijn drijvende waterplanten zonder (Azolla) of met (Salvinia) wortels. De stengel is een dichotoom vertakte stengel met een primitieve protostele: een stele opgebouwd uit slechts één enkele, concentrische vaatbundel. De blaadjes zijn alternerend ingeplant, zittend, klein tot zeer klein (van 1 tot 25 mm lang), rond tot ovaal en gaafrandig. De bladnerven zijn dichotoom vertakt en vrijliggend (Azolla) of anastomoserend, aan de tip met elkaar verbonden (Salvinia).
De sporen worden geproduceerd in sporendoosjes of sporangia in gesteelde, ronde of langwerpige sporocarpen, die ontspringen aan de basis van de blaadjes. Salviniaceae zijn heterospoor, ze produceren twee soorten sporen in twee verschillende soorten sporocarpen. De macrosporocarpen dragen één of enkele megasporangia met telkens één grote (vrouwelijke) macrospore, de microsporocarpen dragen vele microsporangia met telkens 64 kleinere (mannelijke) microsporen.
Beide soorten sporen zijn drievoudig bolvormig. De mannelijke en vrouwelijke gametofyten ontwikkelen zich endospoor, binnenin de spore, maar breken bij rijpheid door de sporewand. De vrouwelijke gametofyten drijven dan aan het wateroppervlak met de archegonia naar beneden gericht; de mannelijke blijven bevestigd aan de wand van het sporangium.
De familie omvat uitsluitend drijvende aquatische planten die voorkomen in vooral ondiep, stilstaand of traagstromend zoet water. Ze kent een bijna wereldwijde verspreiding, maar komt vooral in subtropische en tropische streken voor.
Er is slechts één soort van nature inheems in Europa, de kleine vlotvaren (Salvinia natans), die ook een enkele maal in België en Nederland is aangetroffen. Drie andere soorten zijn geïntroduceerd en worden ook steeds algemener, vooral de grote kroosvaren (Azolla filiculoides), en verder de kleine kroosvaren (Azolla cristata) en de grote vlotvaren (Salvinia molesta).
In de recente taxonomische beschrijving van Smith et al. (2006) zijn de Salviniaceae sammen met de pilvarens (Marsileaceae) in de orde Salviniales geplaatst, die samen met het grootste deel van de varens de klasse Polypodiopsida vormen.
Volgens diezelfde auteurs omvat de familie twee recente geslachten en ongeveer 20 soorten[1]. Daarbij worden ook de leden van de voormalige familie Azollaceae hierin opgenomen. De Salviniaceae vormen in deze samenstelling een monofyletische groep. Daarnaast telt de groep nog een aantal uitgestorven soorten.
Van de vlotvarenfamilie worden de volgende soorten in detail beschreven:
.png){kind=small}
Geslacht: Azolla:A. circinata · A. cristata (= A. caroliniana, A. mexicana) (Kleine kroosvaren) · A. filiculoides (Grote kroosvaren) · A. japonica · A. microphylla · A. nilotica · A. pinnata (=A. imbricata) · A. rubraGeslacht: Salvinia:S. auriculata · S. biloba · S. cucullata · S. cyathiformis · S. hastata · S. herzogii · S. minima · S. molesta (Grote vlotvaren) · S. natans (Kleine vlotvaren) · S. nymphellula · S. oblongifolia · S. radula · S. rotundifolia · S. sprucei De vlotvarenfamilie (Salviniaceae) is een familie van kleine, drijvende aquatische varens, die vooral in tropische gebieden voorkomen.
De familie heeft in België en Nederland één inheems vertegenwoordiger, de kleine vlotvaren (Salvinia natans), en drie geïntroduceerde soorten.
Salwiniowate, wiąślowate (Salviniaceae) – rodzina wodnych paproci. Obejmuje dwa rodzaje: salwinia (Salvinia) i azolla (Azolla) z 16 gatunkami[1] (czasem ten drugi rodzaj wyodrębniany jest w osobną, monotypową rodzinę Azollaceae). Należą tu rośliny wodne, swobodnie unoszące się na powierzchni wody, niemal kosmopolityczne. W Polsce występuje jednak jako gatunek rodzimy wyłącznie salwinia pływająca. Pędy roślin w tej rodzinie rozgałęziają się dychotomicznie. Liście są siedzące, drobne (od 1 do 25 mm), całobrzegie. Zarodniki zróżnicowane na makro- i mikrospory[1].
Rodzina siostrzana wobec marsyliowatych (Marsileaceae) w obrębie rzędu salwiniowców (Salviniales) wchodzącego w skład klasy paprocie (Polypodiopsida). Do monofiletycznej w tym ujęciu rodziny należą dwa siostrzane rodzaje[1]:
Salwiniowate, wiąślowate (Salviniaceae) – rodzina wodnych paproci. Obejmuje dwa rodzaje: salwinia (Salvinia) i azolla (Azolla) z 16 gatunkami (czasem ten drugi rodzaj wyodrębniany jest w osobną, monotypową rodzinę Azollaceae). Należą tu rośliny wodne, swobodnie unoszące się na powierzchni wody, niemal kosmopolityczne. W Polsce występuje jednak jako gatunek rodzimy wyłącznie salwinia pływająca. Pędy roślin w tej rodzinie rozgałęziają się dychotomicznie. Liście są siedzące, drobne (od 1 do 25 mm), całobrzegie. Zarodniki zróżnicowane na makro- i mikrospory.
Salviniaceae é uma família de samambaias conhecidas como “samambaias aquáticas”, caracterizadas pela flutuação livre e adaptadas a sistemas de água doce estagnados de climas tropicais e temperados. O gênero Salvinia pertence à essa família.
Essas plantas não possuem raízes e suas folhas são unidas em grupos de três, com duas folhas distintas. A dorsal flutuante, verde, simples com folhas inteiras, e a folha ventral, fortemente ramificada e submersa. Apresentam pelos repelentes à água na superfície superior das folhas e há órgãos produtores de esporos (esporângios) nas folhas submersas, constituídos por soros cercados de um indúsio globoso (esporocarpo). São consideradas heterosporadas por produzirem dois tipos diferentes de esporos.[1]
Um exemplar da família Salviniaceae, é a Salvinia gigante (Salvinia molesta), samambaia flutuante exótica, nativa do sudeste do Brasil. São consideradas uma grande ameaça para estes ambientes de água doce porque formam tapetes grossos que cobrem a superfície de corpos de água lentos. Além disso, impedem recreação e entradas para irrigação de energia elétrica, bem como fornecem refúgios para organismos portadores de doenças como mosquitos e caracóis, e ainda, são capazes de expulsar espécies nativas de plantas aquáticas reduzindo o conteúdo de oxigênio dos animais.
Possuem diferentes formas de crescimento, dentre elas primária, secundária e terciária, exibem folhas ovais que variam de 15 mm de largura a 60 mm, dependendo do estágio de crescimento. [2]
Caules – As plantas da família Salviniaceae possuem caules aquáticos, alongados, horizontais, e revestidos por tricomas. Além disso, em cada nó do caule, emerge uma parte flutuante e uma parte submersa. Esses nós podem dar origem a novos indivíduos através de propagação vegetativa e por esse motivo são considerados “clones”, chamados de rametes.[3]
Frondes flutuantes – Em cada nó do caule existe um par de fronde flutuante. Estas, têm pecíolo curto ou ausente, são clorofiladas, e portanto, verdes. Ademais, são as partes utilizadas para propagação vegetativa.
Sistema de tricomas – Possuem associados a papilas e pelos são encontrados acima delas. As papilas possuem diversidade de formas, sendo curtas ou alongadas, ausentes ou presentes, afiladas ou cupuliformes. Esse sistema de tricoma está localizado na face abaxial das frondes flutuantes. Além disso, os tricomas podem ser únicos ou estar em conjuntos de dois, três ou quatro e possuem também o ápice hidrofílico e o restante hidrofóbico também, como fator importante para flutuação das plantas.[4][5].
Frondes submersas – As frondes que estão submersas tem uma morfologia semelhante a raízes. Possuem ramificações e são as partes responsáveis pela reprodução sexuada da planta. As frondes férteis possuem divisão em trofóforos e soróforos.
Soróforos – Os soróforos portam os soros por meio de indúsios. A organização desses soros é uma característica importante para definir a taxonomia. Essa estrutura diferencia-se de acordo com a espécie e podem ter formatos muito distintos, como espiga, cacho ou glomérulo.[6]
Soros – Assim como os soróforos, os soros também possuem formas e tamanhos variáveis: globosos ou apediculados e sésseis ou pedicelados e são comumente envoltos por tricomas.
Indúsio - Os indúsios são tecidos protetores dos esporângios e nesse caso, cada soro (megasporangiado ou microsporangiado) é envolto por um indúsio parenquimatoso formado por duas camadas de celulas, o que torna-os delicados com facilidade de rompimento.[7]
Esporângios – Os esporângios estão localizados no interior dos soros com indúsios e são classificados em microsporângios ou megasporângios. Dessa forma, um microsporângio contém muitos micrósporos, enquanto o megasporângio, apenas um megásporo em seu interior. Isso varia de acordo com as espécies, já que, algumas possuem as duas estruturas e outras apenas uma em cada soro.
A maioria das espécies de Salviniaceae ocorre em água rica em nutrientes nas regiões tropicais e subtropicais e demonstram forte propagação vegetativa e uma taxa de crescimento alta. Algumas tornaram-se ervas daninhas em reservatórios e sistemas de irrigação.
As espécies atualmente identificadas estão representadas abaixo:
No Brasil a família Salviniaceae é distribuída nos domínios fitogeográficos da Amazônia, Caatinga, Cerrado, Mata Atlântica e Pantanal, nas vegetações de campo de várzea, floresta ciliar e vegetações aquáticas e são descritas 10 espécies.
É encontrada em todas as regiões brasileiras, detalhadas a seguir: Norte: nos estados do Acre, Amazonas, Amapá, Pará, Roraima, Tocantins;
Nordeste: em Alagoas, Bahia, Ceará, Maranhão, Paraíba, Pernambuco, Piauí, Rio Grande do Norte, Sergipe;
No Centro-Oeste: Distrito Federal, Goiás, Mato Grosso do Sul, Mato Grosso.
No Sudeste: Minas Gerais, Rio de Janeiro, São Paulo e possíveis ocorrências no Espírito Santo.
No Sul: no Paraná, Rio Grande do Sul, Santa Catarina.
Não há espécies endêmicas no Brasil.
As espécies atualmente identificadas no Brasil estão representadas abaixo:
Salvinia Ség
Azolla Lam
Salviniaceae é uma família de monilófitas da ordem Salviniales. As Salviniaceae contêm os dois gêneros Azolla e Salvinia, com um total de cerca de 20 espécies conhecidas. O Azolla foi anteriormente colocado em sua própria família, Azollaceae, mas pesquisas recentes mostraram que Azolla e Salvinia são gêneros irmãos.
Algumas espécies de Salvinia são utilizadas como ferramentas para estudos em engenharia naval, pelo motivo de terem grande capacidade de retenção de ar devido ao sistema de tricomas presentes nessas plantas. [8]. Essa característica é estudada pela indústria naval em cascos de navio, possibilitando à diminuição do atrito entre a camada de ar e a superfície da água e facilitando o deslizamento do navio, utilizando a tecnologia similarmente as plantas. Além disso, a Salvinia é muito utilizada como planta ornamental em aquários e lagos artificiais, Salvinia cucullata Roxb é facilmente encontrada em sites de lojas online. Quanto à importância ecológica, essas espécies possuem potencial como bioindicadores da qualidade da água e bioacumuladores, absorvendo metais pesados presentes (como Cádmio e Chumbo) no ambiente aquático em que se encontram.[9] e Crômio. [10]
Salviniaceae é uma família de samambaias conhecidas como “samambaias aquáticas”, caracterizadas pela flutuação livre e adaptadas a sistemas de água doce estagnados de climas tropicais e temperados. O gênero Salvinia pertence à essa família.
Сальвінієві (Salviniaceae) — родина папоротей порядку Сальвінієві (Salviniales).
Переважна більшість рослин населяє прісноводні водойми тропічних та субтропічних країн, рідше зустрічаються у помірних широтах. Часто вони утворюють на поверхні водойм щільні зарості, що перешкоджають проникненню світла та кисню в глибину. Більшість сальвіній — багаторічні рослини з плаваючими на поверхні стеблами, без додаткових коренів.
У родині — 21 вид у двох родах, з них в Україні росте лише один вид.
Це незавершена стаття про Папороті.Сальвінієві (Salviniaceae) — родина папоротей порядку Сальвінієві (Salviniales).
Переважна більшість рослин населяє прісноводні водойми тропічних та субтропічних країн, рідше зустрічаються у помірних широтах. Часто вони утворюють на поверхні водойм щільні зарості, що перешкоджають проникненню світла та кисню в глибину. Більшість сальвіній — багаторічні рослини з плаваючими на поверхні стеблами, без додаткових коренів.
Salviniaceae Martinov (1820)
Синонимы
Сальвиниевые (лат. Salviniaceae) — семейство папоротников порядка Сальвиниевые (Salviniales).
Представители этого семейства травянистые растения небольших размеров. Листья простые, яйцевидно-эллиптические или чешуевидные. Стебли почти незаметные. Все растения этого семейства спороносящие.
Произрастают на поверхности воды.
Семейство Сальвиниевые включает 2 рода[1]:
Сальвиниевые (лат. Salviniaceae) — семейство папоротников порядка Сальвиниевые (Salviniales).
생이가래과(Salviniaceae)는 생이가래목에 속하는 이형포자성 양치식물 과의 하나이다.[1] 물개구리밥속(Azolla)과 생이가래속 (Salvinia)의 2개 속을 포함하고 있다.[2] 물개구리밥속은 한때 물개구리밥과(Azollaceae)로 분류하기도 했지만, 현재 물개구리밥속과 생이가래속은 자매 속 관계이다.[3]
아래의 분기도는 생이가래목의 2개 과와 5개 속 사이의 계통발생학적 관계를 보여주고 있다.[2][3]
생이가래목 네가래과네가래속 (Marsilea)
필루라리아속 (Pilularia)
레그넬리디움속 (Regnellidium)
생이가래과물개구리밥속 (Azolla)
생이가래속 (Salvinia)
_1.jpg)
.JPG)
_1.jpg)
