Ophion is a genus of ichneumonid wasps, which are nocturnal, parasitic, and often seen at lights. They are mostly orange to yellow in colour and are endoparasites of insect larvae, particularly Lepidoptera. They are very diverse but morphologically very similar. They have a worldwide distribution but the majority of species are found in the temperate zone.
The genus Ophion is distinguished by the absence of a transverse keel on the hind mesosternum. They also have a long membranous flange to the spur on the foretibia.[1] They are within the same tribe as Afrophion, Alophophion, Xylophion, Sclerophion, and Rhopalophion.[2]
There are 17 species of Ophion described from the Nearctic and 79 in the Palearctic.[1]
Ophion is a genus of ichneumonid wasps, which are nocturnal, parasitic, and often seen at lights. They are mostly orange to yellow in colour and are endoparasites of insect larvae, particularly Lepidoptera. They are very diverse but morphologically very similar. They have a worldwide distribution but the majority of species are found in the temperate zone.
The genus Ophion is distinguished by the absence of a transverse keel on the hind mesosternum. They also have a long membranous flange to the spur on the foretibia. They are within the same tribe as Afrophion, Alophophion, Xylophion, Sclerophion, and Rhopalophion.
Ophion es un género de insecto de la familia Ichneumonidae.[1]
Miden de 10 a 19 mm. Son de distribución holártica, hay 17 especies en el Neártico y 79 en el Paleártico. Habitan las copas de los árboles o arbustos. Las larvas generalmente se alimentan de orugas.[2]
Ophion es un género de insecto de la familia Ichneumonidae.
Miden de 10 a 19 mm. Son de distribución holártica, hay 17 especies en el Neártico y 79 en el Paleártico. Habitan las copas de los árboles o arbustos. Las larvas generalmente se alimentan de orugas.
Ophius
Ophion est un genre d'insectes hyménoptères de la famille des Ichneumonidae, de la sous-famille des Ophioninae.
Ce genre a un synonyme déclaré par Émile Blanchard (1819-1900) zoologiste français : Ophius Blanchard, 1840.
En Europe, ce genre comprend les espèces suivantes :
Selon Paleobiology Database, les espèces fossiles sont au nombre de deux[1] :
Ophius
Ophion est un genre d'insectes hyménoptères de la famille des Ichneumonidae, de la sous-famille des Ophioninae.
Sierpoń (Ophion) – rodzaj błonkówek z rodziny gąsienicznikowatych.
Duże gąsienicznikowate[1]. Polska nazwa zwyczajowa pochodzi od kształtu odwłoka, stromo wzniesionego na styliku a następnie sierpowato opadającego w dół. U samic pokładełko słabo wysunięte. Czułki 16 członowe[potrzebny przypis].
Należące tu błonkówki są najczęściej wewnętrznymi parazytoidami gąsienic średniej wielkości do dużych motyli, szczególnie sówkowatych. Dorosłe są aktywne nocą i przylatują do światła[1].
Rodzaj ten jest najliczniej reprezentowany w strefie umiarkowanej. W Nearktyce występuje około 50 gatunków[1]. Z terenu Polski wykazano występowanie 13[2].
Niektóre gatunki[3]:
Sierpoń (Ophion) – rodzaj błonkówek z rodziny gąsienicznikowatych.
Duże gąsienicznikowate. Polska nazwa zwyczajowa pochodzi od kształtu odwłoka, stromo wzniesionego na styliku a następnie sierpowato opadającego w dół. U samic pokładełko słabo wysunięte. Czułki 16 członowe[potrzebny przypis].
Należące tu błonkówki są najczęściej wewnętrznymi parazytoidami gąsienic średniej wielkości do dużych motyli, szczególnie sówkowatych. Dorosłe są aktywne nocą i przylatują do światła.
Rodzaj ten jest najliczniej reprezentowany w strefie umiarkowanej. W Nearktyce występuje około 50 gatunków. Z terenu Polski wykazano występowanie 13.
Niektóre gatunki:
Ophion abbreviator (Fabricius, 1793) Ophion albistylus Szépligeti, 1905 Ophion andalusiacus (Shestakov, 1926) Ophion areolaris Brauns, 1889 Ophion atlanticus Roman, 1938 Ophion brevicornis Morley, 1915 Ophion compensator (Fabricius, 1793) Ophion cortesi Ceballos, 1938 Ophion costatus Ratzeburg, 1848 Ophion crassicornis Brock, 1982 Ophion dispar Brauns, 1895 Ophion formosus Bridgman, 1882 Ophion forticornis Morley, 1915 Ophion frontalis Strobl, 1904 Ophion fuscicollis Hellén, 1926 Ophion kevoensis Jussila, 1965 Ophion longigena Thomson, 1888 Ophion luteus (Linnaeus, 1758) – sierpoń żółty Ophion minutus Kriechbaumer, 1879 Ophion mocsaryi Brauns, 1889 Ophion neglectus Habermehl, 1930 Ophion nigricans Ruthe, 1859 Ophion obscuratus Fabricius, 1798 Ophion ocellaris Ulbricht, 1926 Ophion parvulus Kriechbaumer, 1879 Ophion perkinsi Brock, 1982 Ophion picocuba Fernández-Triana, 2005 Ophion pteridis Kriechbaumer, 1879 Ophion rostralis Meyer, 1935 Ophion scutellaris Thomson, 1888 Ophion sibiricus (Szépligeti, 1905) Ophion slaviceki Kriechbaumer, 1892 Ophion subarcticus Hellén, 1926 Ophion summimontis Heinrich, 1953 Ophion ventricosus Gravenhorst, 1829 Ophion wuestneii Kriechbaumer, 1892
Латинское название Ophion Fabricius, 1798 NCBI 29048
Ophion (лат. , от др.-греч. Ὀφίων, «змей, Офион») — род наездников из семейства Ichneumonidae (подсемейство Ophioninae).
Наездники средних размеров, в длину достигающие 10—20 мм.[1] Распространены всесветно, кроме Афротропики и Австралии.[2]
Встретить можно под пологом леса и на кустарниковых полях. Представители рода — паразиты чешуекрылых, иногда и жесткокрылых.[1]
Европейские виды:
Ophion (лат. , от др.-греч. Ὀφίων, «змей, Офион») — род наездников из семейства Ichneumonidae (подсемейство Ophioninae).
