Ischnocoris angustulus ist eine Wanze aus der Familie der Rhyparochromidae.
Die Wanzen werden 2,4 bis 3,0 Millimeter lang.[1] Sie haben Ähnlichkeit mit Macrodema micropterum, können aber durch die überwiegend blass gefärbten Schienen (Tibien), die verhältnismäßig großen Facettenaugen und die zum Teil blass gefärbten Fühler unterschieden werden.[2] Meistens sind die Imagines brachypter, haben also verkürzte Flügel. Nur selten treten makroptere, also voll geflügelte Tiere auf.[1]
Die Art ist in Europa, vor allem im Westen, verbreitet. Im Norden kommt sie bis in den Süden Skandinaviens und Großbritanniens vor, im Süden bis ins westliche Nordafrika und weiter östlich über Mitteleuropa bis Russland. Die Art ist in Deutschland weit verbreitet, im Norden aber häufiger als im Süden, und sie fehlt in Österreich. Die Tiere bewohnen Sandböden in Besenheide-Heiden, Brachen oder Ruderalflächen und leben zwischen Moosen und Flechten, aber auch in der Bodenstreu unterhalb von Wacholdern (Juniperus) und Geißklee (Cytisus). Selten findet man die Tiere auf steinigem Untergrund, etwa unter Feld-Beifuß (Artemisia campestris).[1]
Dass die Tiere spezielle Nahrungspflanzen haben, ist nicht nachgewiesen. Pro Jahr tritt eine Generation auf, wobei die Paarung im Mai stattfindet und die Adulten der neuen Generation ab Juli erscheinen.[1]
Ischnocoris angustulus ist eine Wanze aus der Familie der Rhyparochromidae.
De Ischnocoris angustulus is een wants uit de onderfamilie Rhyparochrominae en uit de familie bodemwantsen (Lygaeidae). 'Bruinpootheidebodemwants' is de Nederlandse naam voor deze wants op Waarneming.nl, waar voor alle in de Benelux voorkomende wantsen eenduidige Nederlandse namen zijn ingevoerd.[1][2]
De onderfamilie Rhyparochrominae wordt ook weleens als een zelfstandige familie Rhyparochromidae gezien in een superfamilie Lygaeoidea.[3] Lygaeidae is conform de indeling van bijvoorbeeld het Nederlands Soortenregister.
De bruinpootheidebodemwants is 2,4 tot 3 mm lang. Het is een overwegend zwarte wants. De poten en de antennes zijn gedeeltelijke lichtbruin en gedeeltelijk donkerbruin. Van het zwarte halsschild (pronotum) is het onderste deel bruin met donkere stippels. De voorvleugels zijn licht grijsbruin met donkerbruine stippellijnen. Ze zijn gewoonlijk kortvleugelig (brachypteer), langvleugelige (macropteer) wantsen zijn zeldzaam. Hij lijkt veel op de zwartpootheidebodemwants (Macrodema microptera). Die heeft echter geheel zwarte poten en antennes en heeft iets kleinere ogen.
De soort komt voor in Europa van het zuidelijk deel van Scandinavië tot het westelijke deel van Noord-Afrika. De wantsen leven vooral op zandgronden in heidevelden.
De wantsen zuigen aan zaden van heide en waarschijnlijk van andere planten, maar dat is niet vastgesteld. Men vindt ze in het mos en in de strooisellaag behalve onder heide ook onder jeneverbes (Juniperus) en brem (Cytisus). De imago’s overwinteren en paren in mei, waarna er in juli, augustus een nieuwe generatie volwassen wantsen verschijnt.
De Ischnocoris angustulus is een wants uit de onderfamilie Rhyparochrominae en uit de familie bodemwantsen (Lygaeidae). 'Bruinpootheidebodemwants' is de Nederlandse naam voor deze wants op Waarneming.nl, waar voor alle in de Benelux voorkomende wantsen eenduidige Nederlandse namen zijn ingevoerd.
De onderfamilie Rhyparochrominae wordt ook weleens als een zelfstandige familie Rhyparochromidae gezien in een superfamilie Lygaeoidea. Lygaeidae is conform de indeling van bijvoorbeeld het Nederlands Soortenregister.
