Anakondalar[1] - Yatağanlara aid ilanlar cinsi. Dörd növü məlumdur. İkisi nadir növdür. Cənubi Amerikanın şimali və mərkəzi hissəsində yayılmışlar. Həyat tərzi su ilə çox bağlıdır. Adi Anakonda (E.murinus)-ən iri müasir ilandır(uzunluğu 11 metrədək).Amazon çayı hövzəsində olan göllərin,bataqlıqların və çayların sahillərində,Trinidad və Tobaqo adalarında yaşayır.Gözəl üzür, suyun altında uzun müddət qala bilir:balıqları, körpə kaymanları,quşları və məməliləri ovlayır. Quraqlıq zamanı rütubətli lilin içərisinə girir və yağış mövsümünədək fəaliyyəti zəif olur. 15-25 (bəzən 40-dək)bala doğur. Nəzarətsiz ovlama nəticəsində Anakondaların sayı azalmışdır. Bir sıra zooparklarda yetişdirilir.
Anakondalar - Yatağanlara aid ilanlar cinsi. Dörd növü məlumdur. İkisi nadir növdür. Cənubi Amerikanın şimali və mərkəzi hissəsində yayılmışlar. Həyat tərzi su ilə çox bağlıdır. Adi Anakonda (E.murinus)-ən iri müasir ilandır(uzunluğu 11 metrədək).Amazon çayı hövzəsində olan göllərin,bataqlıqların və çayların sahillərində,Trinidad və Tobaqo adalarında yaşayır.Gözəl üzür, suyun altında uzun müddət qala bilir:balıqları, körpə kaymanları,quşları və məməliləri ovlayır. Quraqlıq zamanı rütubətli lilin içərisinə girir və yağış mövsümünədək fəaliyyəti zəif olur. 15-25 (bəzən 40-dək)bala doğur. Nəzarətsiz ovlama nəticəsində Anakondaların sayı azalmışdır. Bir sıra zooparklarda yetişdirilir.
Anakonda (Eunectes) je rod velkých, nejedovatých hadů vyskytujících se v tropické Jižní Americe. Přestože se jméno vztahuje na celou skupinu hadů, často se jím označuje jen jeden konkrétní druh, a to anakonda velká (Eunectes murinus), což je nejtěžší had na světě.
Anakonda se vyskytuje v tropické Jižní Americe, od Kolumbie a Venezuely až po Argentinu. Patrně nejrozšířenějším druhem je anakonda velká (Eunectes murinus), areálem svého výskytu zahrnujícím téměř celý sever jihoamerického kontinentu.
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Anaconda na anglické Wikipedii.
Obrázky, zvuky či videa k tématu Eunectes ve Wikimedia Commons
Anakonda (Eunectes) je rod velkých, nejedovatých hadů vyskytujících se v tropické Jižní Americe. Přestože se jméno vztahuje na celou skupinu hadů, často se jím označuje jen jeden konkrétní druh, a to anakonda velká (Eunectes murinus), což je nejtěžší had na světě.
Anakondaen (latin: Eunectes) er en af verdens største kvælerslanger, som kan blive op til 9 meter lang. Den lever kun i sumpområder omkring amazonfloden i det nordlige Sydamerika.
Når anakondaen bliver omtalt menes ofte Stor Anakonda som kan blive op til 8-9 meter lange og veje op til 150 kilo.
Navnet kommer formodentligt fra portugisisk, men har rødder i det singhalesiske ord henakanday, dvs. "en slags slange", et navn, som indeholder ordet "hena" – "lyn".
Anakondaen tilbringer det meste af sit liv i langsomt strømmende vand på udkig efter bytte. Når et dyr kommer ned til vandkanten for at drikke, griber slangen det i sine vindinger og kvæler det langsomt.
Hunnerne får op til 40 levende unger,som er 66 cm lange fra fødslen. Anakondaer vokser hele livet.
Stub
Anakondaen (latin: Eunectes) er en af verdens største kvælerslanger, som kan blive op til 9 meter lang. Den lever kun i sumpområder omkring amazonfloden i det nordlige Sydamerika.
Die Anakondas (Eunectes) sind eine Schlangengattung aus der Familie der Boas. Sie sind ovovivipar und leben in weiten Teilen Südamerikas.
Die Gattung umfasst heute vier Arten:[1]
Anakondas leben semiaquatisch, d. h. sie sind zumeist in Sumpflandschaften oder Bach- und Flussläufen zu finden. In Brasilien sind sie über das ganze Land verbreitet, wo sie bis in Großstadtnähe (z. B. São Paulo) vorkommen. Ihre Beute besteht aus Nagetieren, Vögeln, kleineren Schildkröten, Wasserschweinen sowie Kaimanen bis zu mittlerer Größe. Ebenfalls einen großen Anteil ihrer Ernährung machen Fische bis hin zu gepanzerten Welsen aus.
Die Anakondas (Eunectes) sind eine Schlangengattung aus der Familie der Boas. Sie sind ovovivipar und leben in weiten Teilen Südamerikas.
Is e anaconda[1][2][3] (iolra: anacondathan) seòrsa nathair mòr, a tha a' fuireach anns an Amazon.
'S e Anaconda ainm air film còmhla ri Jennifer Lopez cuideachd.
Is e anaconda (iolra: anacondathan) seòrsa nathair mòr, a tha a' fuireach anns an Amazon.
'S e Anaconda ainm air film còmhla ri Jennifer Lopez cuideachd.
Ang anakonda (Ingles: anaconda o giant anaconda)[1] ay isang uri ng malaking ahas na boa.
Ang lathalaing ito na tungkol sa Hayop ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.
Anakondalar (Eunectus) – bo‘g‘ma ilonlar urug‘i. Hozirgi ilonlarning eng yirigi – uz. 10 m gacha (qayd qilingan uz. 11,43 m). Sarg‘ish-kulrang tanasi orqa tomondan 2 qator yirik doira shakli-dagi qo‘ng‘ir, yon tomonlardan bir necha qator mayda oqish dog‘lar bilan qoplangan. 3 turi tropik. Janubiy Amerikaning daryo, ko‘l va botqoqliklarida tarqalgan. Od-diy A. (Ye. murinus) kuproq uchraydi. A. suvda yaxshi suzadi va sho‘ng‘iydi, suv tu-bida uzoq, tura oladi. Suv ostida burun teshiklari klapanlar bilan bekiladi. A. har xil mayda umurtqalilar (kemiruvchilar, tuyoqlilar, toshbaqalar, qushlar, yosh timsohlar), ba’zan uy hayvonlari bilan oziqlanadi, kamdan-kam odamga hujum qiladi. Qurg‘oqchilik mavsumida balchiqqa ko‘milib karaxt bo‘lib oladi. Tuxumdan tirik tug‘ish (ba’zan tuxum qo‘yish) orqali ko‘payadi. 28dan 42 taga-cha tuxum qo‘yadi. Tuxumlardan darhol yosh ilonlar chiqib, suvga tushib ketadi. A. tutqinlikda 28 yilgacha (o‘rta hisobda 5–6 yil) yashaydi. Terisi, go‘shti va yog‘i uchun ovlanadi.
Anakondalar (Eunectus) – bo‘g‘ma ilonlar urug‘i. Hozirgi ilonlarning eng yirigi – uz. 10 m gacha (qayd qilingan uz. 11,43 m). Sarg‘ish-kulrang tanasi orqa tomondan 2 qator yirik doira shakli-dagi qo‘ng‘ir, yon tomonlardan bir necha qator mayda oqish dog‘lar bilan qoplangan. 3 turi tropik. Janubiy Amerikaning daryo, ko‘l va botqoqliklarida tarqalgan. Od-diy A. (Ye. murinus) kuproq uchraydi. A. suvda yaxshi suzadi va sho‘ng‘iydi, suv tu-bida uzoq, tura oladi. Suv ostida burun teshiklari klapanlar bilan bekiladi. A. har xil mayda umurtqalilar (kemiruvchilar, tuyoqlilar, toshbaqalar, qushlar, yosh timsohlar), ba’zan uy hayvonlari bilan oziqlanadi, kamdan-kam odamga hujum qiladi. Qurg‘oqchilik mavsumida balchiqqa ko‘milib karaxt bo‘lib oladi. Tuxumdan tirik tug‘ish (ba’zan tuxum qo‘yish) orqali ko‘payadi. 28dan 42 taga-cha tuxum qo‘yadi. Tuxumlardan darhol yosh ilonlar chiqib, suvga tushib ketadi. A. tutqinlikda 28 yilgacha (o‘rta hisobda 5–6 yil) yashaydi. Terisi, go‘shti va yog‘i uchun ovlanadi.
Do Anakondas (Eunectes) sunt aan Sleek fon Slangen uut ju Familie fon do Boas. Jo lieuwje in wiede Deele fon Suud-Amerikoa. Anakondas lieuwje semiaquatisk, dät hat, deelwiese in't Woater. Jo sunt maasttieds in Sump-Loundskuppe of tichte bie Siepen un Äien tou fienden. In Brasilien rakt dät do in't heele Lound, wier jo bit ap'e Naite fon Grootstääde foarkuume (biespilswiese bie São Paulo. Hiere Büüte bestoant uut Gnauedierte (uk do groote Woaterswiene), Fuugele, litjere Skildpudden un bit tou middelgroote Kaimoane. Buppedät freete jo uk Fiske.
Deer sunt fjauer Oarde fon bekoand:
Do Anakondas (Eunectes) sunt aan Sleek fon Slangen uut ju Familie fon do Boas. Jo lieuwje in wiede Deele fon Suud-Amerikoa. Anakondas lieuwje semiaquatisk, dät hat, deelwiese in't Woater. Jo sunt maasttieds in Sump-Loundskuppe of tichte bie Siepen un Äien tou fienden. In Brasilien rakt dät do in't heele Lound, wier jo bit ap'e Naite fon Grootstääde foarkuume (biespilswiese bie São Paulo. Hiere Büüte bestoant uut Gnauedierte (uk do groote Woaterswiene), Fuugele, litjere Skildpudden un bit tou middelgroote Kaimoane. Buppedät freete jo uk Fiske.
Deer sunt fjauer Oarde fon bekoand:
Groote Anakonda (Eunectes murinus) Jeele Anakonda (Eunectes notaeus) Beni-Anakonda (Eunectes beniensis) De Schauensees Anakonda (Eunectes deschauenseei)Eunectes is a genus o boas foond in tropical Sooth Americae. Thay are an aquatic group o snakes an include ane o the lairgest snakes in the warld, E. murinus, the green anaconda. The name Eunectes is derived frae the Greek wird Eυνήκτης, which means "guid soummer". Fower species are currently recognised.[2][3]
Eunectes is a genus o boas foond in tropical Sooth Americae. Thay are an aquatic group o snakes an include ane o the lairgest snakes in the warld, E. murinus, the green anaconda. The name Eunectes is derived frae the Greek wird Eυνήκτης, which means "guid soummer". Fower species are currently recognised.
Η ανακόντα (του είδους Eunectes murinus ελλ. Ευνήκτης ο μυόχρους, Ευνήκτης ο μυοθήρας, Ανακόνδας) είναι γένος των μη ιοβόλων φιδιών της οικογένειας Βοΐδες και της τάξης Φολιδωτά ή Λεπιδωτά. Μπορεί να φθάσουν σε μήκος τα 7 μέτρα και σε βάρος τα 100 κιλά[1]. Απαντώνται κυρίως στην τροπική Λατινική Αμερική, όπου έχουν την κοινή ονομασία ανακόντες. Τα μέλη τους συμπεριλαμβάνουν μερικά από τα μεγαλύτερα φίδια στον κόσμο. Τρέφονται με θηλαστικά και πτηνά, τα οποία ακινητοποιούν σφίγγοντάς τα και στη συνέχεια συνθλίβοντάς τα, όπως οι βόες. Η ονομασία Eυνήκτης προέρχεται από την ομώνυμη αρχαία ελληνική λέξη, που σημαίνει τον "καλό κολυμβητή." Σήμερα αναγνωρίζονται 3 είδη.[2]
Το χρώμα του φιδιού είναι πράσινο και λαδί ή καστανό με μαύρες κηλίδες. Το μέγιστο μέγεθος των ερπετών αυτών έχει επιφέρει συζητήσεις. Ο Mehrtens (1987) θεωρεί ότι η ενήλικη ανακόντα κατά μέσο όρο φτάνει σε μέγεθος τα 18-20 πόδια για το είδος της πράσινης ανακόντας, Eunectes murinus και πολύ σπάνια τα 23-25 πόδια. Οι υπολογισμοί που κάνουν λόγο για 35-40 π. είναι ασαφείς[3] Σε έρευνα που έγινε σε 1000 είδη που πιάστηκαν στη Βενεζουέλα, το μεγαλύτερο ήταν 5,2 μέτρα και ζύγιζε 97 κιλά.[4]
Τα τοπικά ονόματα του φιδιού στη Λατινική Αμερική περιλαμβάνουν τον ισπανικό όρο matatoro, που σημαίνει "φονιάς ταύρων", και τα ονόματα sucuri και yakumama, που του έχουν δώσει οι ιθαγενείς. Η λέξη ανακόντα προέρχεται από τη σιναλεζική γλώσσα, που είναι η ιθαγενής γλώσσα των κατοίκων της Σρι Λάνκα. Οι πύθωνες που βρίσκονται στις ζούγκλες του νησιού αυτού έχουν ομοιότητες με τις ανακόντες και είναι μερικές φορές πολύ μεγάλοι σε μέγεθος. Η σινγκαλέζικη λέξη "Hena Kandaya" που σημαίνει ζώο με μεγάλο σώμα, πιθανότατα πέρασε στους Βρετανούς ως Anaconda. Οι Βρετανοί κυβέρνησαν τη Σρι Λάνκα για περισσότερο από έναν αιώνα. Πιστεύεται επίσης ότι η ονομασία ανακόντα μπορεί να προήλθε από τη γλώσσα Ταμίλ και τη λέξη anaikondran, που σημαίνει "δολοφόνος ελεφάντων" ή anaikkonda, που σημαίνει "έχοντας σκοτώσει έναν ελέφαντα".
Το ερπετό απαντάται στη Νότια Αμερική, από την Κολομβία και τη Βενεζουέλα και νότια της Αργεντινής. Ζει σε υδάτινα ρεύματα ή επάνω στα δέντρα.
Πρόκειται για ωοζωοτόκο ζώο, που σημαίνει ότι γεννά ζωντανά μικρά.
Έχουν αναφερθεί ελάχιστες περιπτώσεις αιχμαλωσίας του ζώου. Τον Οκτώβριο του 2007 στο Ενυδρείο της Νέας Αγγλίας στη Βοστόνη ανακάλυψαν ότι ένα από τα θηλυκά που είχε ήταν έγκυος. Γεννήθηκαν 14 μικρά την Πρωτοχρονιά του 2008.
*)Δεν περιλαμβάνει τα τυπικά υποείδη με ονομασίες.
Η ανακόντα (του είδους Eunectes murinus ελλ. Ευνήκτης ο μυόχρους, Ευνήκτης ο μυοθήρας, Ανακόνδας) είναι γένος των μη ιοβόλων φιδιών της οικογένειας Βοΐδες και της τάξης Φολιδωτά ή Λεπιδωτά. Μπορεί να φθάσουν σε μήκος τα 7 μέτρα και σε βάρος τα 100 κιλά. Απαντώνται κυρίως στην τροπική Λατινική Αμερική, όπου έχουν την κοινή ονομασία ανακόντες. Τα μέλη τους συμπεριλαμβάνουν μερικά από τα μεγαλύτερα φίδια στον κόσμο. Τρέφονται με θηλαστικά και πτηνά, τα οποία ακινητοποιούν σφίγγοντάς τα και στη συνέχεια συνθλίβοντάς τα, όπως οι βόες. Η ονομασία Eυνήκτης προέρχεται από την ομώνυμη αρχαία ελληνική λέξη, που σημαίνει τον "καλό κολυμβητή." Σήμερα αναγνωρίζονται 3 είδη.
Анакондите (науч. Eunectes) се род на големи неотровни удави. Можат да се најдат во тропскиот дел на Јужна Америка, во Колумбија, Венецуела, Гвинеја, Еквадор, Перу, Боливија, Бразил и на островот Тринидад.
Најпознати видови се зелената анаконда (Eunectes murinus), позната по тоа што е една од најголемите змии во светот. Зелените анаконди можат да пораснат и повеќе од 5,21м во должина и да достигнат тежина од 97,5 кг. Други анаконди се: жолтата анаконда (Eunectes notaeus), темноточекстата анаконда (Eunectes deschauenseei) и боливиската анаконда (Eunectes beniensis), откриена во 2002 год. во поплавените рамници на провинцијата Пандо во Боливија. Тоа бил првиот идентификуван нов вид на анаконда од 1936 год. и станал четвртиот познат тип во согласност со WWF.
Сите четири видови се водни змии што ловат други водни животни, вклучувајќи риби и речна живина. Постојат некои информации дека некои домашни животни,како козите и понијата,се плен на анакондите и дека ловат близу до водата. Средбите помеѓу луѓето и анакондите можат да бидат опасни, но тие обично не ловат луѓе. Сепак, заканите од анакондите се познати од стриповите, филмовите и авантуристичките приказни прикажани во Амазонската џунгла. Анакондите имаат навлезено во јужноамериканскиот фолклор, кадешто понекогаш се прикажани како митски суштества наречени Encantados. Локалните општества и некои европски истражувачи имаат дадено информации за гигантски анаконди, легендарни змии со многу големи размери отколку оние потврдени од самите видови.
Во 2016 година, медиумите објавиле дека во пештерата Алтамира во Бразил била најдена мрша од анаконда, долга 10,6 метри и тешка повеќе од 400 килограми. Претходно, најдолгата анаконда со прецизно утврдени димензии имала 5,5 метри и била тешка околу 100 килограми.[2]
Анакондите (науч. Eunectes) се род на големи неотровни удави. Можат да се најдат во тропскиот дел на Јужна Америка, во Колумбија, Венецуела, Гвинеја, Еквадор, Перу, Боливија, Бразил и на островот Тринидад.
அனக்கோண்டா பாம்பு தென் அமெரிக்காவிலே நீர்நிலைகளிலும், சதுப்பு நிலங்களிலும் வாழும் மிகப்பெரிய பாம்பினத்தில் ஒன்று. இது பெரும்பாலும் தென் அமெரிக்காவின் வட நாடுகளிலேயே காணப்ப்படுகின்றது (பெரு, கொலம்பியா, பொலிவியா, பிரேசில், வெனிசுலா). இப்பாம்பைப் பற்றி விளக்கமான அறிவு 1992 ஆம் ஆண்டு வரை ஏதும் அதிகமாய் இல்லை.
நன்றாக வளர்ந்த முழுப்பாம்பு சுமார் 8-10 மீ நீளம் இருக்கும் (20-30 அடி), எடையில் 100-200 கிலோ இருக்கும். தடிப்பு 30 செ.மீ இருக்கும். உலகிலேயே எடையில் அதிகமான இடத்தைப் பிடித்திருப்பது இப்பாம்புதான் (ஒன்று 250 கிலோ இருந்ததாக கண்டு இருக்கின்றனர்). இது பெரும்பாலும் எலி, ஆடு, மான், தேப்பிர் என்னும் விலங்கு, சிறு கைமன் என்னும் முதலைகள் மற்றும் பறவைகள் முதலியவற்றை சுற்றி வளைத்து நொறுக்கிக் கொன்று உண்ணும். போவா, மலைப்பாம்பு போன்றே இதுவும் இரையை உண்ணுகின்றது, ஆனால் நீர்நிலைக்கு இழுத்துச்சென்று நீரில் முழுகடித்தும் கொல்லும் என்கிறார்கள். ஒரொவொருக்கால் (எப்பொழுதாவது), மாட்டிக்கொள்ளும் சிறுத்தைப் புலியையும் உண்ணும்.
அனக்கோண்டாவில் பல வகைகள் உள்ளன. அவற்றில் பச்சை நிறம் கொண்டது ஒன்று, மஞ்சள் நிறம் கொண்டது (மஞ்சளும் கருப்பும் கொண்டது) ஒன்று, பொலிவியாவில் 2002 ஆம் ஆண்டில் லுட்ஸ் டிர்க்ஸன் (Lutz Dirksen) கண்டுபிடித்த பொலிவிய ஆனக்கொண்டான் ஒன்று, பிரேசிலில் வடகிழக்கே கானப்படும் கருப்பு திட்டுகள் உள்ள வகை ஒன்று.
தமிழில் ஆனைக்கொன்றான் என்னும் பெயரின் அடிப்படையில் இப்பாம்பிற்கு இப்பெயர் வைக்கப்பட்டதாகச் சொல்லப்படுகிறது.[1][2]
அனக்கோண்டா பாம்பு தென் அமெரிக்காவிலே நீர்நிலைகளிலும், சதுப்பு நிலங்களிலும் வாழும் மிகப்பெரிய பாம்பினத்தில் ஒன்று. இது பெரும்பாலும் தென் அமெரிக்காவின் வட நாடுகளிலேயே காணப்ப்படுகின்றது (பெரு, கொலம்பியா, பொலிவியா, பிரேசில், வெனிசுலா). இப்பாம்பைப் பற்றி விளக்கமான அறிவு 1992 ஆம் ஆண்டு வரை ஏதும் அதிகமாய் இல்லை.
நன்றாக வளர்ந்த முழுப்பாம்பு சுமார் 8-10 மீ நீளம் இருக்கும் (20-30 அடி), எடையில் 100-200 கிலோ இருக்கும். தடிப்பு 30 செ.மீ இருக்கும். உலகிலேயே எடையில் அதிகமான இடத்தைப் பிடித்திருப்பது இப்பாம்புதான் (ஒன்று 250 கிலோ இருந்ததாக கண்டு இருக்கின்றனர்). இது பெரும்பாலும் எலி, ஆடு, மான், தேப்பிர் என்னும் விலங்கு, சிறு கைமன் என்னும் முதலைகள் மற்றும் பறவைகள் முதலியவற்றை சுற்றி வளைத்து நொறுக்கிக் கொன்று உண்ணும். போவா, மலைப்பாம்பு போன்றே இதுவும் இரையை உண்ணுகின்றது, ஆனால் நீர்நிலைக்கு இழுத்துச்சென்று நீரில் முழுகடித்தும் கொல்லும் என்கிறார்கள். ஒரொவொருக்கால் (எப்பொழுதாவது), மாட்டிக்கொள்ளும் சிறுத்தைப் புலியையும் உண்ணும்.
அனக்கோண்டாவில் பல வகைகள் உள்ளன. அவற்றில் பச்சை நிறம் கொண்டது ஒன்று, மஞ்சள் நிறம் கொண்டது (மஞ்சளும் கருப்பும் கொண்டது) ஒன்று, பொலிவியாவில் 2002 ஆம் ஆண்டில் லுட்ஸ் டிர்க்ஸன் (Lutz Dirksen) கண்டுபிடித்த பொலிவிய ஆனக்கொண்டான் ஒன்று, பிரேசிலில் வடகிழக்கே கானப்படும் கருப்பு திட்டுகள் உள்ள வகை ஒன்று.
தமிழில் ஆனைக்கொன்றான் என்னும் பெயரின் அடிப்படையில் இப்பாம்பிற்கு இப்பெயர் வைக்கப்பட்டதாகச் சொல்லப்படுகிறது.
ಅನಕೊಂಡ ಇದು ದಕ್ಷಿಣ ಅಮೇರಿಕಾ ದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಂಡು ಬರುವ .ಎನೆಕ್ಟ್ಸ್ ಪ್ರಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದ ಎರಡು ಜಾತಿಯ ಹಾವುಗಳು.ಇವುಗಳು ಪ್ರಪಂಚದ ಅತೀ ದೊಡ್ಡ ಹಾವುಗಳು. ಕೆಲವು ಹಾವುಗಳು ೯ ಮೀಟರ್ ನಷ್ಟು ಉದ್ದವಾಗಿದ್ದರೆ ಸರಾಸರಿ ಹಾವುಗಳು ೪.೫ ಮೀಟರ್ಗೆ ಕಡಿಮೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ನಸು ಹಸಿರು ಬಣ್ಣ ಹೊಂದಿದ್ದು ಮೈ ಮೇಲೆ ದೊಡ್ಡದಾದ ಕಪ್ಪು ಚುಕ್ಕಿಗಳು ಇರುತ್ತವೆ.ಬೇರೆ ಹಾವುಗಳಂತೆ ಮೊಟ್ಟೆ ಇಡದೆ ನೇರವಾಗಿ ಮರಿಗಳನ್ನಿಡುವುದು ಇದರ ವೈಶಿಶ್ಟ್ಯ. ಹಕ್ಕಿಗಳು ಹಾಗೂ ಸಣ್ಣ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಇದರ ಆಹಾರ. ತನ್ನ ಬೇಟೆಯನ್ನು ಸುತ್ತುವರಿದು ಉಸಿರುಕಟ್ಟಿಸಿ ಸಾಯಿಸುತ್ತವೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕಚ್ಚಿದರೂ ವಿಷವಿರುವುದಿಲ್ಲ.
ಅನಕೊಂಡ ಇದು ದಕ್ಷಿಣ ಅಮೇರಿಕಾ ದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಂಡು ಬರುವ .ಎನೆಕ್ಟ್ಸ್ ಪ್ರಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದ ಎರಡು ಜಾತಿಯ ಹಾವುಗಳು.ಇವುಗಳು ಪ್ರಪಂಚದ ಅತೀ ದೊಡ್ಡ ಹಾವುಗಳು. ಕೆಲವು ಹಾವುಗಳು ೯ ಮೀಟರ್ ನಷ್ಟು ಉದ್ದವಾಗಿದ್ದರೆ ಸರಾಸರಿ ಹಾವುಗಳು ೪.೫ ಮೀಟರ್ಗೆ ಕಡಿಮೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ನಸು ಹಸಿರು ಬಣ್ಣ ಹೊಂದಿದ್ದು ಮೈ ಮೇಲೆ ದೊಡ್ಡದಾದ ಕಪ್ಪು ಚುಕ್ಕಿಗಳು ಇರುತ್ತವೆ.ಬೇರೆ ಹಾವುಗಳಂತೆ ಮೊಟ್ಟೆ ಇಡದೆ ನೇರವಾಗಿ ಮರಿಗಳನ್ನಿಡುವುದು ಇದರ ವೈಶಿಶ್ಟ್ಯ. ಹಕ್ಕಿಗಳು ಹಾಗೂ ಸಣ್ಣ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಇದರ ಆಹಾರ. ತನ್ನ ಬೇಟೆಯನ್ನು ಸುತ್ತುವರಿದು ಉಸಿರುಕಟ್ಟಿಸಿ ಸಾಯಿಸುತ್ತವೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕಚ್ಚಿದರೂ ವಿಷವಿರುವುದಿಲ್ಲ.
ಬಾಹ್ಯ ಸಂಪರ್ಕಗಳು anacondas.org ↑ McDiarmid RW, Campbell JA, Touré T. 1999. Snake Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference, vol. 1. Herpetologists' League. 511 pp. ISBN 1-893777-00-6 (series). ISBN 1-893777-01-4 (volume).Anakonda yew maro ke cınsanê anakonda aşıle, anakonday Iguaçuy u anakonday roy ra yeno pêser, oyo. Anakonday cayanê verocê qıtay Amerikay zey Venezuela, Brezilya de cıwiyeni. Yew marê Anakonda miyanê 8-10 metran de berz beno u dınya sero tewr maro berz u gırdo. Ankonda timsah, kospese u çıçıkınanê binan u akanodanê binan weno, xo keno mırd. Anakonda merdımi nêweno, yani heta nata nêşınasiyeno ke yew anakonday merdım werdo. Anakonda seydê xo guvışneno, xenekneno u seydê cı mıreno u beno werdê marê anakonda. Anakonda hem herre hem zi awe sero cıwiyeno. Key demê inan yeno, ê şıni awe ser u uca de keni seks. Leyrê anakondan awe sero yeni dınya. Yew leyrê anakondan yew metreyo u yew anakonda yew rey de heştay (80) leyri zêyena. Anakonda wazena xo wareyo tropikal ra bısevekno u germiya tenê xo nızm tepışo, coka daran sero ya zi kışta royan cıwiyeno.
Anakonda yew maro ke cınsanê anakonda aşıle, anakonday Iguaçuy u anakonday roy ra yeno pêser, oyo. Anakonday cayanê verocê qıtay Amerikay zey Venezuela, Brezilya de cıwiyeni. Yew marê Anakonda miyanê 8-10 metran de berz beno u dınya sero tewr maro berz u gırdo. Ankonda timsah, kospese u çıçıkınanê binan u akanodanê binan weno, xo keno mırd. Anakonda merdımi nêweno, yani heta nata nêşınasiyeno ke yew anakonday merdım werdo. Anakonda seydê xo guvışneno, xenekneno u seydê cı mıreno u beno werdê marê anakonda. Anakonda hem herre hem zi awe sero cıwiyeno. Key demê inan yeno, ê şıni awe ser u uca de keni seks. Leyrê anakondan awe sero yeni dınya. Yew leyrê anakondan yew metreyo u yew anakonda yew rey de heştay (80) leyri zêyena. Anakonda wazena xo wareyo tropikal ra bısevekno u germiya tenê xo nızm tepışo, coka daran sero ya zi kışta royan cıwiyeno.
Eunectes is a genus of boas found in tropical South America commonly called anacondas. They are a semiaquatic group of snakes and include one of the largest snakes in the world, E. murinus, the green anaconda. Four species are currently recognized.[3][4]
The recent fossil record of Eunectes is relatively sparse compared to other vertebrates and other genera of snakes. The fossil record of the this group is effected by an artifact called the Pull of the Recent. [5] Fossils of recent ancestors are not known, so the living species ‘pull’ the historical range of the genus to the present.
The name Eunectes is derived from Ancient Greek: εὐνήκτης, romanized: eunēktēs, lit. 'good swimmer'.
Found in tropical South America from Ecuador, Brazil, Colombia and Venezuela south to Argentina.[2]
All four species are aquatic snakes that prey on other aquatic animals, including fish, river fowl, and caiman. Videos exist of anacondas preying on domestic animals such as goats and sometimes even jaguars[6] that venture too close to the water.
While encounters between people and anacondas may be dangerous, they do not regularly hunt humans. Nevertheless, threat from anacondas is a familiar trope in comics, movies and adventure stories set in the Amazon jungle. Local communities and some European explorers have given accounts of giant anacondas, legendary snakes of much greater proportion than any confirmed specimen.
Although charismatic, there is little known on the biology of wild anacondas. Most of our knowledge comes from the work of Dr. Jesús A. Rivas and his team working in the Venezuelan llanos.[7]
The mating seasons in Eunectes varies both between species and within species depending on locality, although the trend appears to be the dry season.[10][11] The green anaconda (E. murinus) is the most well-studied species of Eunectes in terms of their mating system, followed by the yellow anaconda (E. notaeus); unfortunately E. deschauenseei and E. beniensis are much less common, making the specific details of their mating systems less well understood.[10]
Sexual size dimorphism in Eunectes is the opposite of most other vertebrates. Females are larger than males in most snakes, and green anacondas (E. murinus) have one of the most extreme size differences, where females average roughly 32 kg (70 lb) and males average only around 7 kg (15 lb).[11][12] This size difference has several benefits for both sexes. Large size in females leads to higher fecundity and larger offspring; as a result male mate choice favours larger females.[13] Large size is also favoured in males because larger males tend to be more successful at reproducing, both because of their size advantage in endurance rivalry and their advantage in sperm competition because larger males are able to produce more sperm.[13] One reason that males are so much smaller in Eunectes is that large males can be confused for females, which interferes with their ability to mate when smaller males mistakenly coil them in breeding balls; as a result, there is an optimum size for males where they are large enough to successfully compete, but not large enough to risk other males trying to mate with them.[13]
During the mating season female anacondas release pheromones to attract males for breeding, which can result in polyandrous breeding balls; these breeding balls have been observed in E. murinus, E. notaeus, and E. deschauenseei, and likely also occur in E. beniensis.[12][13][14][15] In the green anaconda (E. murinus) up to 13 males have been observed in a breeding ball, which have been recorded to last two weeks on average.[12] In anaconda breeding balls, several males coil around one female and attempt to position themselves as close to her cloaca as possible where they use their pelvic spurs to "tickle" and encourage her to allow penetration.[12] Since there are often many males present and only one male can mate with the female at a time, the success of a male often depends on his persistence and endurance, because physical combat is not a part of the Eunectes mating ritual, apart from firmly pushing against other males in an attempt to secure the best position on the female.[12][13]
Cannibalism is quite easy in anacondas since females are so much larger than males, but sexual cannibalism has only been confirmed in E. murinus.[16] Females gain the direct benefit of a post-copulatory high-protein meal when they consume their mates, along with the indirect benefit of additional resources to use for the formation of offspring; cannibalism in general (outside of the breeding season) has been confirmed in all but E. deschauenseei, although it is likely that it occurs in all Eunectes species.[10][16]
Although sexual reproduction is by far the most common in Eunectes, E. murinus has been observed to undergo facultative parthenogenesis.[10][17] In both cases, the females had lived in isolation from other anacondas for over eight years, and DNA analysis showed that the few fully formed offspring were genetically identical to the mothers; although this is not commonly observed, it is likely possible in all species of Eunectes and several other species of Boidae.
Eunectes is a genus of boas found in tropical South America commonly called anacondas. They are a semiaquatic group of snakes and include one of the largest snakes in the world, E. murinus, the green anaconda. Four species are currently recognized.
La Anakondoj (genro Eunectes) estas genro de serpentoj nevenenaj, ĉiuj el ili sufokaj aŭ konstriktoraj, apartenantaj al la familio de la boaoj. Ĝi estas formita de unu formortinta specio kaj kvar vivantaj, pej kun grandoj de 2 al 10 metroj de totala longo. Tiuj serpentoj kutime ricevas multajn surlokajn nomojn, kiaj kuriĥuoj, sukurioj aŭ guiooj, sed plej konata nomo estas anakondo. Ties scienca nomo, Eunectes (kio donus eŭnekto), derivas de la greka vorto Eυνήκτης, kiu signifas "bona naĝanto".[1][2]
La Anakondoj (genro Eunectes) estas genro de serpentoj nevenenaj, ĉiuj el ili sufokaj aŭ konstriktoraj, apartenantaj al la familio de la boaoj. Ĝi estas formita de unu formortinta specio kaj kvar vivantaj, pej kun grandoj de 2 al 10 metroj de totala longo. Tiuj serpentoj kutime ricevas multajn surlokajn nomojn, kiaj kuriĥuoj, sukurioj aŭ guiooj, sed plej konata nomo estas anakondo. Ties scienca nomo, Eunectes (kio donus eŭnekto), derivas de la greka vorto Eυνήκτης, kiu signifas "bona naĝanto".
Las anacondas (género Eunectes) son un género de serpientes no venenosas, todas ellas constrictoras, pertenecientes a la familia de las boas. Está integrado por una especie extinta y cuatro especies vivientes, la mayoría con un tamaño de dos a doce metros de longitud total. Estas serpientes suelen recibir muchos nombres locales, como kuriyús, sucuríes o güios, pero su nombre más común es anaconda. Su nombre científico, Eunectes, deriva de la palabra griega Eυνήκτης, que significa 'buen nadador'.[1][2]
Las cuatro especies de anacondas son serpientes acuáticas y arborícolas que se alimentan principalmente de peces, patos, caimanes, monos y capibaras. Aunque también hay registro de ataques a animales domésticos y jaguares, estos últimos pudieron haberse aventurado muy cerca del territorio de la serpiente.[4]
Si bien el encuentro entre una Anaconda y un humano podría ser altamente peligroso, éstas no suelen depredarlos. Sin embargo, los ataques dirigidos a humanos se popularizaron en nuestra cultura gracias a historias ambientadas en el Amazonas, mismas que son retratadas en películas o historietas. Las Anacondas incluso han figurado en el folklore sudamericano, en donde forman parte de la mitología como "encantados", seres que además de poder transformarse en humanos, también pueden manipular el clima a placer.
Aunque carismáticas, se sabe poco sobre su biología. La mayor parte de nuestro conocimiento proviene del trabajo realizado en los llanos venezolanos por el Dr. Jesús Antonio Rivas y su equipo.[5]
|url-status= ignorado (ayuda) Las anacondas (género Eunectes) son un género de serpientes no venenosas, todas ellas constrictoras, pertenecientes a la familia de las boas. Está integrado por una especie extinta y cuatro especies vivientes, la mayoría con un tamaño de dos a doce metros de longitud total. Estas serpientes suelen recibir muchos nombres locales, como kuriyús, sucuríes o güios, pero su nombre más común es anaconda. Su nombre científico, Eunectes, deriva de la palabra griega Eυνήκτης, que significa 'buen nadador'.
See artikkel on maoperekonna kohta; teiste tähenduste kohta vaata lehekülge Anakonda (täpsustus) Anakonda ehk vesiboa[2] (Eunectes) on maoliste perekond.
Anakondade elupaik on tänapäeval peamiselt Lõuna-Ameerika: Colombia, Boliivia, Brasiilia, Paraguay, Argentina, Venezuela, Guyana, Ecuador, Peruu ja Trinidadi saar. Nad elunevad meelsamini voolava mageda (vahel ka veidi soolaka) vee läheduses: soode, järvede, jõgede juures ja nende kallastel asuvates koobastes.[7] Enamikku anakondasid loetakse suurepärasteks ujujateks (on pakutud, et nad võivad ujuda neli korda kiiremini kui meisterujujad).[viide?]
Anakondasid loetakse üsna pikkadeks ning jämeda ja lihaselise kehaehitusega madudeks, kusjuures emased on isastest tavaliselt suuremad. Keha üldpikkus ja kaal on siiski liigiti ja indiviiditi küllaltki varieeruv: nii võib kollane anakonda kaaluda ligi 30 kilogrammi ja tema üldpikkuseks pakutakse 3–4 meetrit. Hiidanakonda kohta on aga teada, et nad võivad olla 10–12 meetri pikkused ja kaaluda kuni 250 kg.[8]
Soomuste värvus (seljal) võib paikkonniti ja indiviiditi erineda. Anakondadel võivad seljasoomused olla kas rohekaspruunikat, oliivi- ja/või hallikasrohekat, oranži, kollakasrohelist või kollast värvi.[9][10]
Kuid muster on neil kõigil sarnane: keha katavad suured ümarad mustjad laigud seljal ning poolringid külgedel ja kõhu pool.[11]
Haistmisel, mida anakondad kasutavad saaklooma asukoha määramisel, paaritumisel ja keskkonnast saabuva info edastamisel osalevad kaheharuline keel ja sahkluu-ninaelund ehk Jakobsoni elund, vähesel määral ninasõõrmed ja muidugi peaaju.[8]
Anakondadel on tagakeha küljes kloaagi läheduses paarilised väikesed vaagnakannused, mis on neil kohati abiks kopulatsioonil.[12]
Anakondadel on kaks kopsu, mida nad kasutavad hingamiseks.[12]
Pea on võrreldes ülejäänud kehaga küllaltki väike, kuid pisut laiem kui kael. Silmad ja ninasõõrmed paiknevad külgedel ning anakonda suudab ninasõõrmed vajadusel klappide abil sulgeda, hoides nii ära vee sissetungi sukeldumisel.
Anakondad on kägistajamaod[11] ja nende puhul ei ole ohtlik mitte maohammustus, vaid mao haardesse sattumine.
Anakondade hambad (keskmiselt 100 tahapoole suunatud hammast) vahetuvad regulaarselt ja neil on oluline abistav roll lämmatatud saaklooma alla neelamisel, teadlastel pole õnnestunud neist hammastest mürki eraldada
Anakondad armastavad elada valdavalt veerikastes looduslikes piirkondades. Anakondadel ei ole välja arenenud mürgihambaid ja toidu hankimiseks tuleb neil saakloomad pigistamisvõttega kägistada (lämmatada). Tihti keerab ta end ümber pooleldi vees oleva puuoksa ja sukeldub kohe, kui märkab midagi häirivat või mõnda mööduvat saaklooma (närilist, kala, lindu, kilpkonna, noort kaimani, tiigerpüütonit). Arvatakse, et anakonda võib oma saaki tunde või päevi oodata, aga põhjuseid pole siiani õnnestunud tuvastada.[13] Anakonda haarab saaklooma oma haardesse ja lämmatab ta. Ühe toidukorra ajal võib ta alla neelata oma kehakaaluga võrdse ja/või suurema koguse toitu.[14] Kirjanduslikes allikates mainitakse, et värskelt einestanud anakonda suu võib lehata hirmuäratavalt[15] ja et anakondad justkui sööksid inimesi. Uurijate väitel on anakonda võimeline lisaks loomadele ka inimese lämmatama, aga täiskasvanud inimese allaneelamisel võib takistuseks saada õlapiirkond.[16]
Suguküpseks ja paaritumisvõimeliseks loetakse nii emaseid kui isaseid anakondasid umbes 3–4-aastaselt.[8] Paaritumisaeg sõltub suuresti geograafilisest piirkonnast. Anakondadel on levinuimaks seksuaalse käitumise vormiks polüandria. Anakondade paaritumisel võivad ühe vastuvõtliku emase ümber koguneda mitmed aktiivsed isased anakondad (12), moodustades "paaritumiskuhja" ja võideldes paaritumisõiguse pärast mitu nädalat.[17] Tiinus kestab 6–7 kuud ja väidetakse, et selle aja jooksul anakondad toitu ei ihalda.[18]
Anakondad on eluspoegijad (ovovivipaarid). Pojad kooruvad munadest juba enne sündi, emaslooma kehas. Emased toovad olenevalt liigist ilmale keskmiselt 12–80 poega.[19]
Varieerub ka poegade pikkus. Nii võivad Eunectes deschauenseei pojad (3–26 poega) sündida 32–60 cm pikkusena ja hiidanakonda pojad 40–95 cm pikkusena.[20] Noori anakondasid on väga raske kunstlikes tingimustes sööma meelitada.
Vastsündinud anakondad on üsna kohe pärast sündi iseseisvad loomtoidulised isendid, kes toituvad kaladest ja teistest vees elavatest selgroogsetest.[21][13]
Suurimaks ohuks anakondadele loetakse vihmametsade hävitamist ning ka inimesi, kes neid (erinevatel motiividel) kütivad.
Esimesel eluaastal võivad noored anakondad langeda teiste loomade saagiks. Täiskasvanud anakondad ei karda ühtegi kiskjat, isegi mitte võimsat kaimanit ega jaaguari.
Eluiga sõltub suuresti liigist ning elupaigast (kas looduslikes tingimustes, loomaaias või koduses terraariumis), aga ka indiviidist. Looduses elavate hiidanakondade eluiga teatakse olevat 40–50 aastat.[22] Loomaaedades elavate anakondade elukaar on hinnanguliselt poole lühem, kuna loomaaedades ei soovi nad vahel pakutud toitu süüa.[23]
Amazonase indiaanlased nimetavad anakondat metsa vaimuks, nad austavad ja kardavad teda;
Taruma indiaanlased on väitnud, et põlvnevad anakondast.[22]
1749 teatas George Cumberland, et orjad Tobagos sõid hiidanakondasid.[7]
Anakondasid peetakse loomaaedades kõikjal maailmas, vaatamata nende ettearvamatule käitumisele ja närvale toitumisele, ning neid külastab terraariumides igal aastal palju inimesi.
Perekonnanimi Eunectes pärineb vanakreeka sõnast, mis tähendab 'hea ujuja'.
Anakonda munduan dagoen sugerik handiena da. Boa familiako suge hertsatzailea da, eta gaur egun lau espezie bereiz daiteke haien artean:
Ezagunena Anakonda berdea dugu hau baita dudarik gabe suge munduan aurki dezakegun sugerik harrigarriena bere 10 metroak gainditzen dituen luzerarekin.
Harrigarria da batez ere, Anakondak, jaiotze unetik hiltzen diren arte hazten doazela erritmo jarrai batean, baino are eta harrigarriagoa da oraindik, Anakondak 15 urte besterik ez bizi direla jakitea. Beraz esan daiteke anakondak erritmo izugarri azkarrean hazten direla.
Hego Amerikatik batik bat dago zabaldua Anakonda gehienbat Amazonas eta Orinoko ibaien ertzetan daudelarik.
Kolore berde iluneko azala du sabela argiagoa duelarik. Obalo itsurako marka beltzak ditu ere gorputz osoan zehar.
Buru mehea du eta lepoa ez du markaturik ageri. Sudurzuloak eta begiak buruaren goiko aldean ditu kokatuak uretan murgiltzean arnasketa eta pertzepzioa erraztu ahal izateko.
Usaimen glandulak, suge ororen antzera, mihian ditu kokatuak. Gorputz zabal eta gihartsua du, era berean malgua, bere presak irenstean hauen gorputzera moldatu ahal izateko.
Aipatu bezala Anakonda gustora dago orkorrean zuhaitz eta ur lasaietan. Ez ditu ur-lasterrak atsegin, horrexegatik aurki daitezke gehienak putzu eta ur geldiko ibaietan.
Bere gihar ahaltsuei esker oso azkar egin dezake igerian bere arrapakinei ehiza emanez.
Anakonda ez da beste suge asko bezala animalia pozoitsua. Beste bat da anakondak erabiltzen duen arma nagusia. Nagusiki ibai ertzetara gerturatzen diren animaliak masailezurrez harrapatu eta urperatu egin ditu. Ondoren bere gorputza presaren inguruan karabilkatzen du hertsatzearen bidez ito arte. Jende askok hala pentsatzen duen arren anakondak ez du presa hiltzen hertsatzearen bidez, toraxa prentsatuz arnasa hartzea ekiditen dio presa itoz.
Gizakiak ez du parte hartzen anakondaren menuan nahiz eta historian zehar gertakizun tamalgarriak jazo diren Amazonas inguruan.
Anakondak ez du bere haginekin presa txikitu beharrik, bere masailezurra suge guztietan bezala lekutik atera dezake bere presa osorik irensteko. Presaren tamainaren arabera Anakondaren digestioak astea iraun ditzake. Lotan igarotzen du denbora gehiena anakondak digestioa burutzen ari denean. Bere dieta era guztietako animaliek osatzen dute baina batik bat tapirak, oreinak, pekariak, eta beharrez gero kaimanak ere irensten ditu dieta atsegin bezala.
Esaten denez, azken urteetan ikusiak izan dira anakondak jarrera kanibalak izaten, ziurrenik lehorteei aurre egiteko hartu izan dituzten jarrerak izan daitezke adituen ustetan.
Anakonden ugalketa apirila eta maiatza artean jazotzen da, emeak usaimenezko seinale batzuen bidez arrak erakartzen dituelarik. Hauek emearen inguruan ezartzen dira asteetan zehar. Ugalketaren azken fasean, azken 15 egunetan gutxi gorabehera, arrak emearen inguruan kiribiltzen dira hau lortzeko burutzen duten burrukaldi bat eginez. Azkenik emeak bere arra aukeratzen du. Koitoan, bi sugeen “kloakak” (sugeen ugal aparatua) kontaktuak jartzen dira, buztanak elkar kiribiltzen dira eta azkenik intseminazioa ematen da.
Anakonda munduan dagoen sugerik handiena da. Boa familiako suge hertsatzailea da, eta gaur egun lau espezie bereiz daiteke haien artean:
Eunectes beniensis Dirksen, 2002 Eunectes deschauenseei Dunn & Conant, 1936 Eunectes murinus (Linnaeus, 1758) Eunectes notaeus Cope, 1862Ezagunena Anakonda berdea dugu hau baita dudarik gabe suge munduan aurki dezakegun sugerik harrigarriena bere 10 metroak gainditzen dituen luzerarekin.
Harrigarria da batez ere, Anakondak, jaiotze unetik hiltzen diren arte hazten doazela erritmo jarrai batean, baino are eta harrigarriagoa da oraindik, Anakondak 15 urte besterik ez bizi direla jakitea. Beraz esan daiteke anakondak erritmo izugarri azkarrean hazten direla.
Hego Amerikatik batik bat dago zabaldua Anakonda gehienbat Amazonas eta Orinoko ibaien ertzetan daudelarik.
Anakondat (Eunectes) on eteläamerikkalainen käärmeiden suku, johon kuuluu neljä lajia. Ne ovat maailman suurikokoisimpia käärmeitä ja voivat kasvaa jopa kymmenmetrisiksi. Pituudeltaan verkkopython kasvaa vielä muutaman metrin pidemmäksi, mutta anakondat ovat paljon painavampia. Pisin mitattu anakondayksilö on ollut 11,0 metriä pitkä, ja se painoi arviolta 400 kg. Jättiläiskäärme löydettiin vuonna 1944 Venezuelasta Orinoco-joen lähettyviltä. Kyseinen anakonda pääsi karkuun sen pyydystäjiltä, vaikka he ampuivat sitä päähän .45-kaliiperisella automaattikiväärillä. Tapaus on kuitenkin jäänyt hieman kyseenalaiseksi. Kertomusten mukaan lähemmäs 20-metrisiäkin anakondia on tavattu, mutta tarinat saattavat perustua anakondien luomiin nahkoihin, jotka nahanluonnin yhteydessä voivat venyä kaksikymmenmetrisiksi. Asiaa tuntematon voisi näistä nahoista helposti päätellä, että on kaksikymmenmetrisiä anakondia. Nykyään kuitenkin yli kuusimetrisetkin yksilöt ovat erittäin harvinaisia. Näin suuret anakondat ovat poikkeuksetta naaraita, sillä urokset eivät juuri kasva kolmea metriä pitemmiksi.
Anakondat elävät Amazonin sademetsässä. Anakondat ovat väriltään kellertäviä tai vihreitä. Anakondilla ei ole myrkkyhampaita, vaan ne saalistavat kuristamalla nisäkkäitä ja lintuja. Anakondat lamaannuttavat uhrinsa estämällä sen hapen saannin. Joka kerralla kuristusotteessa olevan uhrin hengittäessä ulos, käärme kiristää otettaan. Suuret, 6–8-metriset yksilöt voivat tappaa ja syödä jaguaarin, mutta useimmat jäävät sen verran pieniksi, että tyytyvät pienempään ravintoon.
Vuoden 1997 toimintatrillerissä Anakonda dokumenttielokuvan kuvausryhmä joutuu jättiläisanakondan terrorin kohteeksi.
Elokuva sai jatko-osan nimeltä Anacondas: The Hunt for the Blood Orchid (2004). Tässä elokuvassa anakondat olivat vielä suurempia ja elivätkin Borneossa.
Toisessa jatko-osassa "Anaconda 3: Offspring" käärme on myrkyllinen ja sillä on hännässä suuri piikki jolla se tappaa uhrinsa.
Kolmannessa ja viimeisessä jatko-osassa "Anacondas: Trail of Blood" käärme on kuolematon ja tappaa uhrinsa repimällä sen pään irti.
Anakondat (Eunectes) on eteläamerikkalainen käärmeiden suku, johon kuuluu neljä lajia. Ne ovat maailman suurikokoisimpia käärmeitä ja voivat kasvaa jopa kymmenmetrisiksi. Pituudeltaan verkkopython kasvaa vielä muutaman metrin pidemmäksi, mutta anakondat ovat paljon painavampia. Pisin mitattu anakondayksilö on ollut 11,0 metriä pitkä, ja se painoi arviolta 400 kg. Jättiläiskäärme löydettiin vuonna 1944 Venezuelasta Orinoco-joen lähettyviltä. Kyseinen anakonda pääsi karkuun sen pyydystäjiltä, vaikka he ampuivat sitä päähän .45-kaliiperisella automaattikiväärillä. Tapaus on kuitenkin jäänyt hieman kyseenalaiseksi. Kertomusten mukaan lähemmäs 20-metrisiäkin anakondia on tavattu, mutta tarinat saattavat perustua anakondien luomiin nahkoihin, jotka nahanluonnin yhteydessä voivat venyä kaksikymmenmetrisiksi. Asiaa tuntematon voisi näistä nahoista helposti päätellä, että on kaksikymmenmetrisiä anakondia. Nykyään kuitenkin yli kuusimetrisetkin yksilöt ovat erittäin harvinaisia. Näin suuret anakondat ovat poikkeuksetta naaraita, sillä urokset eivät juuri kasva kolmea metriä pitemmiksi.
Anakondat elävät Amazonin sademetsässä. Anakondat ovat väriltään kellertäviä tai vihreitä. Anakondilla ei ole myrkkyhampaita, vaan ne saalistavat kuristamalla nisäkkäitä ja lintuja. Anakondat lamaannuttavat uhrinsa estämällä sen hapen saannin. Joka kerralla kuristusotteessa olevan uhrin hengittäessä ulos, käärme kiristää otettaan. Suuret, 6–8-metriset yksilöt voivat tappaa ja syödä jaguaarin, mutta useimmat jäävät sen verran pieniksi, että tyytyvät pienempään ravintoon.
Eunectes est un genre de serpents de la famille des Boidae[1]. Ces serpents sont appelés anacondas.
Les quatre espèces de ce genre se rencontrent dans les marécages et les fleuves des régions tropicales et subtropicales d'Amérique du Sud ainsi que dans les marécages du sud de l'île de la Trinité[1]. Ils aiment la chaleur et l'humidité.
Ce sont des serpents semi-aquatiques constricteurs non venimeux.
Les yeux et les narines des anacondas sont positionnés sur le dessus de leur tête, leur permettant ainsi de respirer et de voir leur proie alors que leur corps volumineux demeure immergé sous la surface. L'anaconda est un serpent constricteur doté de dents recourbées en arrière et de mâchoires puissantes qu'il utilise pour s'agripper à sa proie qu'il entraîne sous l'eau pour la noyer.
Les anacondas ont la réputation de mangeurs d'hommes auprès des habitants des zones où ils vivent. Cependant, le plus souvent, l'anaconda fuit la présence humaine. Les morts d'hommes causées par les anacondas ne sont pas prouvées. Les anacondas ont pour prédateurs les jaguars, les gros caïmans, et les autres anacondas. Un anaconda blessé peut aussi être la proie des piranhas.
Chez les anacondas, la femelle, plus grosse que le mâle, attire des partenaires en émettant des phéromones. Une sorte de ballet nuptial se déroule sous l'eau. Les femelles peuvent avoir jusqu'à douze partenaires[2]. Pour caresser sa partenaire, le mâle dispose d'un organe sexuel, vestige des membres postérieurs des lézards, ses ancêtres.
L'anaconda est ovovivipare comme tous les boas[3]. Chaque portée peut comporter jusqu'à cinquante petits qui mesurent entre soixante et quatre-vingt-dix centimètres. Aussitôt nés, les serpenteaux ne peuvent compter que sur eux-mêmes. Comme pour la plupart des reptiles, peu d'entre eux atteindront l'âge adulte car leurs prédateurs sont nombreux : caïmans, piranhas, oiseaux, etc.
Un record officiel fait état d'un anaconda qui mesurait 8,30 mètres pour un poids de plus de 235 kilogrammes, qui fut découvert au Venezuela durant les années 1960 et un autre record en 2016 où l'anaconda pesait 400 kg et mesurait 10 mètres de long et 1 mètre de diamètre[4].
Le grand anaconda est moins long que le python réticulé, l'une des espèces les plus longues de serpents, il est néanmoins plus lourd et plus massif. Il peut peser au-delà de 200 kg et avoir un diamètre de 38 cm[5]. Il s'agit de l'espèce de serpent la plus lourde. Les femelles sont plus grosses que les mâles, mesurant en moyenne entre 8 m, (9 m maximum), tandis que les mâles mesurent de 6 m. On les trouve principalement au nord de l'Amérique du Sud, au Venezuela, en Colombie, au Brésil, en Équateur, au nord de la Bolivie, au nord-est du Pérou, en Guyane, au Guyana, au Suriname et à Trinidad. Ces anacondas d'aspect impressionnant étaient mal connus jusqu'en 1992, date à laquelle la première (et jusqu'à présent la seule) étude fut consacrée à cette espèce au Venezuela par le Dr. Jésus Rivas.
Il se distingue du boa par son museau couvert de boucliers plutôt que de petites écailles. Il est en général de couleur marron-olive foncé, avec deux rangées de grandes taches noires alternant sur le dessus du corps et de petites taches en forme d'œil de couleur blanche sur les côtés; le ventre est blanchâtre. Le biotope de l'anaconda est à la fois terrestre et aquatique, et son activité est principalement nocturne. Il repose immergé dans l'eau, avec seulement une petite partie de la tête au-dessus de la surface, guettant la moindre proie convenable. Il peut également s'enrouler sur les branches d'un arbre au-dessus de l'eau. Bien qu'il soit principalement aquatique, l'anaconda peut se déplacer sur terre en conservant son corps droit, suivant un parcours rectiligne. Grâce à de puissants muscles ventraux, l'animal prend appui sur les écailles dirigées vers l'arrière et en contact avec le sol, ce qui lui permet de pousser son corps en avant.
L'anaconda jaune mesure 3 m à l'âge adulte. Les serpents de cette espèce vivent plus au sud, en Bolivie, au Paraguay, en Uruguay, à l'ouest du Brésil et au nord-est de l'Argentine.
Ils se nourrissent principalement de gros rongeurs, de tapirs, capybaras, pécaris, poissons, tortues, chiens et de reptiles aquatiques comme les caïmans. Les jeunes anacondas se nourrissent de souris, rats et poissons.
L'anaconda se tapit habituellement dans des marécages ou sur les berges des rivières. Il attend en embuscade qu'une proie vienne s'abreuver. Alors, il la mord avec ses dents acérées, la saisit avec ses mâchoires puissantes et l'entraîne sous l'eau. La victime se noie alors ou est étouffée par les muscles de l'anaconda. Il serre à chaque fois un peu plus fort lorsque sa victime expire. L'anaconda peut faire une pression de 2 kg par centimètre carré. La victime étouffe rapidement. Alors, l'anaconda l'avale la tête la première. Il peut avaler une proie bien plus grande que la taille de sa bouche car sa mâchoire peut se désarticuler et est reliée de façon lâche au crâne.
L'anaconda n'utilise pas ses dents pour mâcher, ses dents sont orientées vers l'arrière de sa gueule et en se débattant, la victime ne fait qu'aggraver sa blessure. Il se sert de ses dents comme des crampons pour faire avancer la proie dans l'œsophage. Il digère ses proies grâce à de puissants sucs digestifs. Il lui faut six heures d'efforts pour arriver à avaler une proie de la taille d'un capybara. L'anaconda nécessite ensuite quatre ou cinq jours pour digérer voire plusieurs semaines selon l'importance de la proie[6]. L'anaconda devient très vulnérable durant cette période. De plus, ce serpent est capable de jeûner pendant deux ans. Il fait partie des serpents primitifs, donc ne possède pas de venin. Il utilise sa masse et sa puissance pour maîtriser sa victime. Ainsi, être mordu par un anaconda est douloureux mais n'est pas mortel en soi.
Selon Reptarium Reptile Database (26 janvier 2017)[7] :
Le nom scientifique du genre Eunectes dérive du grec ancien Eυνήκτης et signifie « bon nageur ».
Il y a trois origines possibles pour le mot anaconda : il pourrait s'agir d'une altération du mot cingalais henakanday (serpent tonnerre), ou alors du mot tamoul anaikondran (tueur d'éléphant). Il est étonnant que le mot ait une origine aussi lointaine du lieu d'habitat de l'animal ; il se pourrait que le nom soit lié à la vague similarité de l'anaconda avec les pythons d'Asie. Toutefois, il semblerait que le terme « anaconda » provienne des Indiens d'Amazonie et signifie « serpent guerrier de l'onde ».
Des communautés indigènes d’Amérique du Sud appelaient également l'anaconda sucuri, yacumama[8]. Les indiens Ticunas, cocamas et yaguas (Colombie, Pérou) l'appelaient yacumama. En quechua yacu signifie « eau » et mama, la « maman », yacumama étant la mère des eaux[9], d'ailleurs les descendants esclaves marrons de Guyane, les Bushinengue, l'appellent la Wata Mama, tandis qu’en créole guyanais son nom est Maman Dilo[10]. Les colons espagnols d'Amérique du Sud l'appelaient matatoro, le tueur de taureau[11].
Le plus grand anaconda connu aurait mesuré près de 11,5 mètres de long, mesure contestée par la suite[12]. Il fut découvert lors de l'expédition géologique de Lamon-Dunn effectuée en 1944 au Venezuela. Les géologues ont trouvé le serpent dans l'Orénoque, dans l'est du Venezuela. Des soldats d'un détachement qui les accompagnait ont tiré sur le serpent. Puis une vingtaine d'hommes l'ont ramené sur la berge. L'anaconda a été mesuré avec un instrument de mesure géologique. Bien qu'il s'agisse de l'anaconda le plus long mesuré, il n'a malheureusement pas pu être pesé. Les membres de l'expédition sont partis à leur camp pour déjeuner, et quand ils sont revenus sur les lieux de leur découverte, le serpent n'était plus là, et des traces sur le sol indiquaient qu'il était retourné dans le fleuve.
Des recherches zoologiques ont mis en évidence des traces de serpents sur des lits de rivières asséchées dans les llanos vénézuéliens qui indiquent que de grands serpents restent encore à découvrir, certains avec une largeur de plus de 50 centimètres.[réf. nécessaire]
L'anaconda, comme toutes les grosses espèces de boas ou de pythons, continue de croître tout au long de sa vie. Sa vitesse de croissance diminue après qu'il a atteint sa maturité. Il pourrait atteindre 50 ou 60 ans, voire 80 pour certains.
Un autre témoignage douteux a été fait par l'aventurier Percy Fawcett. En 1906, Fawcett a écrit avoir blessé un serpent de près de 19 mètres. Une fois rendu public, le récit de Fawcett fut largement mis en doute. Bernard Heuvelmans prit sa défense, affirmant que Fawcett était généralement honnête et fiable dans ce qu'il rapportait. De plus, Heuvelmans nota que les experts étaient souvent obligés de revoir à la hausse leurs standards concernant la taille maximale des serpents lorsqu'ils étaient confrontés à des serpents qui défiaient leur estimation. À une certaine époque, 6 mètres était la taille maximale généralement acceptée pour un anaconda. Ces anacondas géants sont ceux que l'on a rendu responsables des quelques cas non vérifiés de serpents mangeurs d'hommes.
Lorsqu'il mue, l'anaconda se libère de son ancienne peau. Celle-ci peut être étirée jusqu'à 30 % de la taille originale du serpent. De nombreuses mesures faites sur des exuvies ont donc pu faire croire à des longueurs bien plus grandes que celle du serpent réel.
Les anacondas ont la réputation d'avoir mauvais caractère. De plus, leur taille massive explique que les anacondas sont moins populaires que les autres boas. Cependant, ils sont relativement communs sur les marchés d'animaux exotiques.
Les anacondas se déplacent aussi bien dans les marécages et les cours d'eau (10 km/h maximum) que sur la terre (7 km/h maximum).
Dans différents films, l'anaconda est présenté comme un serpent géant mangeur d'hommes. Dans Anaconda, le prédateur, l'anaconda est représenté avec une longueur, une largeur et une agilité exagérées, beaucoup plus que les anacondas rencontrés dans la nature. Anacondas : À la poursuite de l'orchidée de sang montre un serpent grandissant jusqu'à 23 mètres de long, sûrement du fait du « sang de l'orchidée ». Même avec des spécimens extrêmement rares et vieux, un témoignage sur un anaconda de cette taille n'a jamais été rapporté. Les anacondas grandissent fréquemment jusqu'à 5 à 7 mètres, mais même si certaines rumeurs reportent l'existence de serpents de 10 à 13 mètres, elles n'ont jamais été prouvées.
Dáselle o nome de anaconda[2] a catro especies de boa acuática do xénero Eunectes que habitan nos pantanos e os ríos do denso bosque tropical de América do sur e tamén no sur da illa Trinidad. A anaconda amarela pódese atopar tan lonxe como na Arxentina. As anacondas son as maiores serpes do continente americano e das de maior peso do mundo. É un predador nocturno que caza emboscando ás súas presas, sorprendéndoas coa súa camuflaxe. Non son velenosas e matan por esganamento.
Dáselle o nome de anaconda a catro especies de boa acuática do xénero Eunectes que habitan nos pantanos e os ríos do denso bosque tropical de América do sur e tamén no sur da illa Trinidad. A anaconda amarela pódese atopar tan lonxe como na Arxentina. As anacondas son as maiores serpes do continente americano e das de maior peso do mundo. É un predador nocturno que caza emboscando ás súas presas, sorprendéndoas coa súa camuflaxe. Non son velenosas e matan por esganamento.
Anakonde (Eunectes) su rod zmija iz porodice kržljonoški. Žive u kišnim šumama Južne Amerike.
Kada se govori o "anakondi", najčešće se misli na veliku anakondu, čije stanište je uglavnom područje Amazone. Najčešće naraste u dužinu do 7 m. U rijetkim, iznimnim slučajevima, ona može biti duga i 8-9 m i težiti više od 150 kg, no u pravilu su značajno kraće. Nisu duže od mrežastih pitona (Python reticulatus), ali su znatno deblje i teže od njega, pa ih se stoga smatra najvećom i najtežom zmijom na svijetu.
Žuta anakonda (poznata i pod nazivom paragvajska anakonda) dosiže najveću dužinu od 4,50 m i u međuvremenu ju se može sresti i u terarijima u Europi.
Anakonde žive semiakvatički, što znači da ih se može sresti u močvarnim područjima, ali i u potocima i rijekama. U Brazilu ju se može sresti bilo gdje, čak i u blizini velikih gradova (Sao Paolo). Love sve što nije dovoljno brzo da pobjegne. Plijen su joj glodavci, ptice, manje kornjače, pa čak i vodenprasci i mali do srednje veliki kajmani. Jednako tako velik dio njihove hrane su i neke ribe, čak i neke snažno oklopljene vrste somova.
Anakonde (Eunectes) su rod zmija iz porodice kržljonoški. Žive u kišnim šumama Južne Amerike.
Anakonda (Bahasa latin: Eunectes="perenang handal") adalah golongan ular besar yang endemik di perairan tawar dan sunagi-sungai di daerah tropis Amerika Selatan.[1]
Jenis terbesar dari anakonda adalah anakonda hijau (Eunectes murinus), yang juga merupakan ular terbesar di dunia menurut diameter badan maksimum. Spesimen terbesar yang pernah ditemui memiliki proporsi diameter tubuh mencapai 0.85 meter. Anakonda sebenarnya adalah golongan ular boa, tetapi tidak seperti boa jenis lain, anakonda adalah ular yang hidup di air atau tidak jauh dari air (semi-akuatik). Meskipun dapat memanjat pohon, ular ini lebih banyak menghabiskan waktu di dalam air.[2]
Anakonda menjadi salah satu hewan yang melegenda. Ular ini memiliki reputasi sebagai ular raksasa yang mengerikan dan disebut-sebut sebagai ular pemangsa manusia, walaupun belum ada bukti kuat hingga saat ini. Banyak juga literatur yang menyebutkan bahwa anakonda juga ada di perairan hutan pedalaman Kalimantan. Tentu saja hal ini diragukan dan disebut "mengada-ada". Karena reputasinya itu, banyak cerita-cerita kontemporer dan film yang dibuat, dimana di dalamnya menceritakan tentang ular ini sebagai binatang buas.[3][4]
Mengacu pada hal di atas, istilah "anakonda" sendiri memiliki asal-usul yang tidak jelas. Kata ini mungkin berasal dari bahasa Indian Tupi, suku asli penghuni wilayah bagian tengah sungai Amazon, yaitu Anacauchoa atau Anacaona. Kata ini diketahui adalah sebutan untuk ular raksasa penghuni sungai Amazon dalam cerita rakyat suku tersebut. Sebutan lokal untuk anakonda di Brazilia adalah Sucuri, Sucuriju, atau Sucuriuba.[5][6]
Terdapat 5 spesies anakonda, tetapi hanya 4 spesies yang masih hidup:
Anakonda (Bahasa latin: Eunectes="perenang handal") adalah golongan ular besar yang endemik di perairan tawar dan sunagi-sungai di daerah tropis Amerika Selatan.
Eunectes Wagler, 1830 è un genere di serpenti della famiglia dei Boidi[2], che comprende quattro specie di serpenti comunemente noti come anaconda, diffusi nel Nuovo Mondo.
Il nome scientifico del genere Eunectes deriva dal greco antico εὐνήκτης, eunḗktēs, «buon nuotatore».
L'origine del nome comune anaconda è piuttosto dibattuta. I nomi sudamericani anacauchoa e anacaona vennero suggeriti in un resoconto di Pietro Martire d'Anghiera, ma l'idea di un nome di origine sudamericana venne messa in discussione da Henry Walter Bates che, nei suoi viaggi in Sud America, non riuscì a trovare un nome simile in uso. La parola anaconda deriva dal nome di un serpente di Ceylon (Sri Lanka) che John Ray descrisse in latino nella sua Synopsis Methodica Animalium (1693) come serpens indicus bubalinus anacandaia zeylonibus, ides bubalorum aliorumque jumentorum membra conterens.[3] Ray usò un catalogo di serpenti dal museo Leydenfornito fornitogli dal Dr. Tancred Robinson, ma la descrizione delle sue abitudine si basava sugli studi di Andreas Cleyer che nel 1684 descrisse un "serpente gigantesco in grado di schiacciare grandi animali avvolgendosi attorno ai loro corpi, frantumandone le loro ossa".[4] Henry Yule nel sue note Hobson-Jobson osservò che la parola divenne più popolare grazie ad una storia di fantasia, pubblicata nel 1768, sulla rivista scozzese da un certo R. Edwin. Edwin descrisse una "tigre" che sarebbe stata stritolata a morte da un anaconda, quando in realtà non sono mai esistite tigri nello Sri Lanka.[5] Yule e Frank Wall notarono che il serpente era in realtà un pitone, e suggerirono un'origine Tamil per il nome, anai-kondra, che significa "cacciatore di elefanti".[6] Un'origine singalese per il nome (Henakandayā, «serpente-saetta»[7]) venne suggerita anche da Donald Ferguson che sottolineò che la parola era già stata utilizzata per il piccolo serpente frusta dello Sri Lanka (Ahaetulla pulverulenta)[8] e che in qualche modo era stato applicato erroneamente al pitone prima della creazione dei miti.[9][10][11]
Il nome comunemente usato per l'anaconda in Brasile è sucuri, sucuriju o sucuriuba.[12]
Sono serpenti di grandi dimensioni; l'anaconda verde (Eunectes murinus) in particolare può raggiungere i 100 chili di peso e i 5 metri lunghezza. L'anaconda boliviana (Eunectes beniensis) ha invece dimensioni più contenute, con una lunghezza massima di 2,5 metri.
A livello anatomico, come in tutti i costrittori, si può notare la presenza del bacino, che supporta due speroni utilizzati nell'accoppiamento.
Per attaccare le prede si attorciglia a loro e le soffoca, così per poi poterle mangiare, usando la stessa tattica dei pitoni.
Gli anaconda sono serpenti costrittori, cioè non dispongono di veleno ma soffocano la preda. Essi cacciano prede di dimensioni comprese tra quelle di un topo e quelle di un caimano nero, la loro preda preferita però rimane il capibara. Nonostante le notevoli dimensioni, questi animali si muovono piuttosto agevolmente attraverso l'acqua, dove passano la maggior parte della loro vita. Grazie alla posizione degli occhi e delle narici sulla punta del muso possono vedere e respirare stando sommersi in acqua e tendere agguati alle loro prede.
Sono rettili territoriali e non tollerano invasioni se non nella stagione degli accoppiamenti. Si corteggiano e si accoppiano in acqua e possono comporre mucchi di accoppiamento comprendenti diversi maschi più piccoli e una grande femmina, che partorirà in acqua. Le dimensioni della covata comprendono dai 4 agli 80 neonati, essendo ovovivipari.
Il genere è diffuso in Sud America.
Il genere comprende 4 specie:[1][2][13][14]
È nota inoltre una specie fossile risalente al Miocene, † Eunectes stirtoni, facente parte della fauna di La Venta, in Colombia.[15][16]
Eunectes Wagler, 1830 è un genere di serpenti della famiglia dei Boidi, che comprende quattro specie di serpenti comunemente noti come anaconda, diffusi nel Nuovo Mondo.
Anakondas (Eunectes) ir viena no žņaudzējčūsku dzimtas (Boidae) ģintīm, kas apvieno 4 mūsdienās dzīvojošas čūsku sugas.[1] Tās mājo Dienvidamerikas tropu joslā un mitinās ūdenī. Šai grupai pieder viena no pasaules lielākajām čūskām - anakonda (Eunectes murinus).[2]
Ģints nosaukums atvasināts no grieķu valodas un latviski nozīmē "labs peldētājs".[2]
Visām anakondām raksturīgs ūdens dzīves veids, labpratāk apmetas stāvošos, aizaugušos un ne pārāk dziļos ūdeņos. Lietus sezonā anakondas var novērot arī krasta alās, īpaši bieži krastā novērojamas grūsnas mātītes.[3] Tās medī ūdenī dzīvojošus vai daļēji dzīvojošus dzīvniekus, piemēram, zivis, ūdensputnus, kaimanus, kapibaras un tapirus. Reizēm tās uzbrūk sauszemes dzīvniekiem, kas atnākuši pie ūdenstilpes padzerties, piemēram, kazām.[3]
Anakondas (Eunectes) ir viena no žņaudzējčūsku dzimtas (Boidae) ģintīm, kas apvieno 4 mūsdienās dzīvojošas čūsku sugas. Tās mājo Dienvidamerikas tropu joslā un mitinās ūdenī. Šai grupai pieder viena no pasaules lielākajām čūskām - anakonda (Eunectes murinus).
Ģints nosaukums atvasināts no grieķu valodas un latviski nozīmē "labs peldētājs".
Anakonda adalah sejenis ular boa besar tidak berbisa dalam genus Eunectes. Anakonda dapat dijumpai di kawasan tropika Amerika Selatan.
Spesies paling dikenali ialah anakonda hijau, "Eunectes murinus", kerana ia merupakan antara ular terbesar di dunia. Anakonda hijau boleh membesar sehingga 5.21 m (17 ka) panjang dan 97.5 kg (215 lb) berat.[1]
Anakonda adalah sejenis ular boa besar tidak berbisa dalam genus Eunectes. Anakonda dapat dijumpai di kawasan tropika Amerika Selatan.
Spesies paling dikenali ialah anakonda hijau, "Eunectes murinus", kerana ia merupakan antara ular terbesar di dunia. Anakonda hijau boleh membesar sehingga 5.21 m (17 ka) panjang dan 97.5 kg (215 lb) berat.
Anakondaer er en slekt av store, tungbygde boaslanger. Den består av grønn anakonda (Eunectes Murinus), gul anakonda (Eunectes Notaeus), sortflekkete anakonda (Eunectes Deschauenseei), boliviansk anakonda (Eunectes Beniensis), og den utdøde Eunectes Stirtoni.
.jpg){kind=small}
Denne zoologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Anakondaer er en slekt av store, tungbygde boaslanger. Den består av grønn anakonda (Eunectes Murinus), gul anakonda (Eunectes Notaeus), sortflekkete anakonda (Eunectes Deschauenseei), boliviansk anakonda (Eunectes Beniensis), og den utdøde Eunectes Stirtoni.
Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Eunectes – rodzaj węża z podrodziny boa (Boinae) w rodzinie dusicielowatych (Boidae), zamieszkujących bagna, mokradła i rzeki w gęstych lasach tropikalnych Ameryki Południowej. Węże ziemnowodne.
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Kolumbii, Wenezueli, na Trynidadzie, w Ekwadorze, Boliwii, Brazylii, Gujanie Francuskiej, Gujanie, Peru, Paragwaju, Urugwaju i Argentynie[3].
Anakonda zielona różni się od boa pyskiem pokrytym tarczkami, a nie łuską. Kolor jest zwykle oliwkowo-brązowy, z dużymi owalnymi plamami w czarnym kolorze ułożonymi w dwóch rzędach wzdłuż grzbietu.
Anakondy żyją przede wszystkim w wodzie (ze względu na masę i ziemnowodny tryb życia bardzo rzadko wchodzą na drzewa), żywiąc się ssakami (m.in. tapiry, dziki, kapibary, jelenie – atakowane przez duże osobniki anakondy zielonej, gryzonie, niekiedy nawet jaguary), gadami (kajmany), rybami i ptakami, polując zazwyczaj w nocy. Jak inne dusiciele są w stanie połknąć ofiarę znacznie szerszą od swojego ciała, co jest możliwe dzięki rozciągnięciu szczęk. Trawienie jest bardzo powolne – po posiłku wąż trawi większą ofiarę przez wiele dni, a potem może pościć przez szereg tygodni lub miesięcy. Zanotowany rekord postu, w przypadku anakondy znajdującej się w niewoli, wynosi 2 lata. Młode żywią się myszami, szczurami, żabami, rybami i ptakami.
Polująca anakonda leży zanurzona w wodzie, wystawiając czubek głowy i czekając na ofiarę, którą dusi swoimi splotami. Ze względu na rozmiary anakonda zielona jest w stanie zabić i połknąć człowieka (szczególnie dziecko), ale przypadki takie są niezwykle rzadkie. Znacznie bardziej prawdopodobne jest bolesne ugryzienie, które można porównać do ugryzienia dużego psa.
Jak wszystkie boa, anakondy są żyworodne – rodzą żywe młode, od 10 do 50 sztuk (stwierdzono jednak mioty liczące 100 młodych) o długości średnio 75 cm i wadze 250 g, które są samodzielne od chwili urodzenia i opuszczają legowisko już po kilku godzinach. Młode anakondy padają ofiarą kajmanów i piranii, wskutek czego przeżywa zwykle nie więcej niż kilka procent osobników. Wąż osiąga dojrzałość płciową w wieku 3–4 lat, a dożywa nawet ponad 30 lat.
Anakondy są znane z kapryśnego usposobienia, zaś ich duże rozmiary i szczególne wymagania czynią je znacznie mniej popularnymi zwierzętami hodowlanymi niż inne gatunki boa.[potrzebny przypis] Ze względu na zagrożenie wyginięciem, wiele krajów zabrania handlu anakondami, a niektóre zezwalają jedynie na ograniczoną ilościowo sprzedaż do ogrodów zoologicznych. Głównym zagrożeniem dla anakond jest człowiek, zabijający węże ze strachu, a także zniszczenie środowiska, które ogranicza ich habitat.
Eunectes: gr. ευ eu „dobry”; νηκτης nēktēs „pływak”, od νηχω nēkhō „pływać”[2].
Do rodzaju należą następujące gatunki[3]:
Eunectes – rodzaj węża z podrodziny boa (Boinae) w rodzinie dusicielowatych (Boidae), zamieszkujących bagna, mokradła i rzeki w gęstych lasach tropikalnych Ameryki Południowej. Węże ziemnowodne.
As sucuris, também conhecida como anacondas, arigboias, boiaçus, boiçus, boiguaçus, boioçus, boitiapoias, boiuçus, boiunas, sucurijus, sucurijubas, sucuriús, sucurujus, sucurujubas ou viborões, é um gênero de boinae encontradas na América do Sul. Eles são um grupo semiaquático de cobras e incluem uma das maiores cobras do mundo, Eunectes murinus, a sucuri-verde. O nome Eunectes é derivado da palavra grega Eυνήκτης, que significa "bom nadador". Quatro espécies são reconhecidas atualmente.
Existem quatro espécies, das quais as três primeiras ocorrem no Brasil:
Encontrada na América do Sul do Equador, Bolívia, Brasil, Colômbia, Venezuela ao norte da Argentina.[1]
Todas as quatro espécies são cobras aquáticas que atacam outros animais aquáticos, incluindo peixes, aves aquáticas, jacarés e capivaras. Alguns relatos existem de anacondas que predem animais domésticos, como cabras e em algum momento até mesmo jaguar,[2] que se aventuram muito perto da água.
Enquanto encontros entre pessoas e anacondas podem ser perigosos, eles não caçam regularmente humanos. No entanto, ameaça de anacondas é um tropo familiar em histórias em quadrinhos, filmes e histórias de aventura na selva amazônica. Anacondas também figuraram proeminentemente no folclore sul-americano, onde às vezes são descritas como criaturas míticas transformadas em formas chamadas de Encantados. As comunidades locais e alguns exploradores europeus deram conta de anacondas gigantes, cobras lendárias de muito maior proporção do que qualquer espécime confirmada.
Embora estudado, pouco se conhece sobre a biologia das anacondas silvestres. A maior parte do nosso conhecimento vem do trabalho do Dr. Jesus Rivas e sua equipe trabalhando nas florestas venezuelanas.[3]
"Sucuri", "sucuriú", "sucuriju" e "sucuruju" provêm do tupi suku'ri.[4] "Sucurijuba" e "sucurujuba" provêm do termo tupi para "sucuri amarela".[4] "Boiaçu", "boiguaçu", "boiuçu", "boioçu" e "boiçu" provêm da contração dos termos tupis mboîa, "cobra" e gûasu, "grande".[5] "Boiuna" provém do termo tupi para "cobra preta": mboîuna.[5] "Arigboia" possui origem tupi.[6] "Anaconda" é proveniente do tâmil anai-kondra ("matadora de elefante") [7] ou do cingalês හෙනකඳයා (henakan̆dayā, "tronco relâmpago").[8][9] "Viborão" é o aumentativo de víbora.[10]
"Eunectes" vem do grego εὐνήκτης, significando "boa nadadora".
A sucuri-verde divide com a píton-reticulada (Python reticulatus), o título de maior serpente do mundo, alcançando 6 metros ou mais de comprimento, muito embora seus indivíduos adultos, em média, alcancem em torno de 3 ou 4 metros. Uma sucuri pode viver com tranquilidade por até 30 anos. As fêmeas são maiores que os machos, atingindo a maturidade sexual por volta dos seis anos de idade. Há muitas narrativas sobre ataques destas serpentes a seres humanos; no entanto, na sua maioria, os casos são fictícios, principalmente no que diz respeito ao tamanho real do animal. Por ter tamanho acentuado, a sucuri ou anaconda tem vértebras.
As cobras trocam de pele com o intervalo de dias a meses, variando a temperatura do ambiente, alimentação, saúde e tamanho do animal, isso acontece em média cinco vezes ao ano, em caso de cobras mais novas ocorre com mais frequência. O fenômeno ocorre através da liberação da pele inteira e é chamado de ecdise (sendo um dos únicos répteis que não fazem a descamação em partes), esse processo ajuda no crescimento, na remoção de ectoparasitas (como carrapatos), renovação da pele ferida e melhor comunicação química entre indivíduos. Durante a ecdise os olhos da cobra ficam opaco por conta do acúmulo de fluidos entre a nova e a velha pele, tendo sua visão prejudicada e ficando expostas aos predadores e por isso se esconde em abrigos, sabendo disso seus principais refúgios são em árvores, troncos e até entre folhas em decomposição.[11]
As estações de acasalamento em Eunectes variam entre espécies e dentro de espécies dependendo da localidade, embora a tendência pareça ser a estação seca.[12][13] A serpente verde (E. murinus) é a espécie de Eunectes mais bem estudada em termos de seu sistema de acasalamento, seguida pela serpente amarela (E. notaeus); infelizmente E. deschauenseei e E. beniensis são muito menos comuns, tornando os detalhes específicos de seus sistemas de acasalamento muito menos bem compreendidos.[12]
Dimorfismo de tamanho sexual em Eunectes é o oposto da maioria dos outros vertebrados. As fêmeas são maiores que os machos da maioria das cobras, e as anacondas verdes (E. murinus) têm uma das diferenças de tamanho mais extremas, onde as fêmeas têm em média 32 kg e os machos em média apenas 7 kg.[13][14] Essa diferença de tamanho tem vários benefícios para ambos os sexos. O tamanho grande em fêmeas leva a maior fecundidade e maior tamanho de prole; Como resultado, a escolha do parceiro masculino favorece as fêmeas maiores.[15] O tamanho grande também é favorecido nos machos porque os machos maiores tendem a ter mais sucesso na reprodução, tanto por causa de sua vantagem de tamanho na rivalidade de resistência quanto de sua vantagem na competição espermática, porque machos maiores são capazes de produzir mais esperma.[15] Um dos motivos pelos quais os machos são muito menores em Eunectes é que machos grandes podem ser confundidos com fêmeas, o que interfere em sua capacidade de acasalar quando machos menores os enrolam erroneamente em bolas reprodutoras; Como resultado, há um tamanho ideal para os machos, onde eles são grandes o suficiente para competir com sucesso, mas não grandes o suficiente para arriscar outros machos tentando acasalar com eles.[15]
Durante a época de acasalamento, anacondas fêmeas liberam feromônios para atrair machos para reprodução, o que pode resultar em bolas reprodutoras poliândricas; estas bolas reprodutoras foram observadas em E. murinus, E. notaeus, e E. deschauenseei, e provavelmente também ocorrem em E. beniensis.[14][15][16][17] Na serpente verde (E. murinus), até 13 machos foram observados em uma bola reprodutora, que foi gravada para durar duas semanas em média.[14] Nas bolas reprodutoras de anaconda, vários machos enrolam em torno de uma fêmea e tentam se posicionar o mais próximo possível de sua cloaca quanto possível, onde eles usam suas esporas pélvicas para "fazer cócegas" e incentivá-la a permitir a penetração.[14] Uma vez que muitas vezes há muitos machos presentes e apenas um macho pode acasalar com a fêmea de cada vez, o sucesso de um macho muitas vezes depende de sua persistência e resistência porque o combate físico não faz parte do ritual de acasalamento Eunectes , além de firmemente empurrando contra outros machos em uma tentativa de garantir a melhor posição na fêmea.[14][15]
O canibalismo é muito fácil em sucuris, uma vez que as fêmeas são muito maiores que os machos, mas o canibalismo sexual só foi confirmado em E. murinus.[18] As fêmeas ganham o benefício direto de uma refeição rica em proteína pós-copulatória quando consomem seus parceiros, juntamente com o benefício indireto de recursos adicionais para usar na formação da prole; O canibalismo em geral (fora da época de reprodução) foi confirmado em todos, menos em E. deschauenseei, embora seja provável que ocorra em todas as espécies de Eunectes .[12][18]
Embora a reprodução sexual seja de longe a mais comum em Eunectos, observa-se que E. murinus sofre partenogênese facultativa.[12][19][20]
Segundo o mito fundador Kaxinawá, houve um homem, Yube, que, ao se apaixonar por uma mulher-sucuri, transformou-se em sucuri também e passou a viver com ela no mundo profundo das águas. Nesse mundo, Yube descobriu uma bebida alucinógena com poderes curativos e de acesso ao conhecimento. Um dia, sem avisar a esposa-sucuri, Yube decide voltar à terra dos homens e retomar a sua antiga forma humana. O mito explica também a origem do cipó ou ayahuasca - bebida alucinógena tomada ritualisticamente pelos Kaxinawá.[21][22][23]
Em 1997, foi lançado o filme de terror Anaconda, sobre a serpente, o qual foi gravado no Brasil e no Peru.
As sucuris, também conhecida como anacondas, arigboias, boiaçus, boiçus, boiguaçus, boioçus, boitiapoias, boiuçus, boiunas, sucurijus, sucurijubas, sucuriús, sucurujus, sucurujubas ou viborões, é um gênero de boinae encontradas na América do Sul. Eles são um grupo semiaquático de cobras e incluem uma das maiores cobras do mundo, Eunectes murinus, a sucuri-verde. O nome Eunectes é derivado da palavra grega Eυνήκτης, que significa "bom nadador". Quatro espécies são reconhecidas atualmente.
Existem quatro espécies, das quais as três primeiras ocorrem no Brasil:
Eunectes notaeus, a sucuri-amarela, endêmica da zona do Pantanal; Eunectes murinus, a sucuri-verde, a maior e mais conhecida, ocorrendo em áreas alagadas da região do Cerrado e da Amazônia, sendo que, neste último bioma, os animais costumam alcançar tamanhos maiores; Eunectes deschauenseei, a sucuri-malhada, ocorre na Ilha de Marajó e na Guiana Francesa, bem como em algumas outras partes da Amazônia; Eunectes beniensis, a sucuri-da-bolívia. Anatomia interna da sucuri-amarela (Eunectes notaeus)Eunectes[1] este un gen de șerpi din familia Boidae.[1] Cladograma conform Catalogue of Life[1]:
Boidae Eunectes
|access-date= (ajutor)Mentenanță CS1: Nume multiple: lista autorilor (link) 
.png){kind=small}
Acest articol referitor la o reptilă este un ciot. Puteți ajuta Wikipedia prin completarea sa. Anakonda, yeşil anakonda, Iguaçu anakondası, nehir anakondası vb. türlerden oluşup, Venezuela, Brezilya gibi yerlerde yaşayan yılandır. Boyu 8-10 metre olabilir. Dünyanın en büyük ve en uzun yılanıdır. Genellikle timsah, geyik, memeliler, veya başka anakondalar ile beslenir.İnsan yediği hakkında bir bilgi yoktur. Avı bir timsah ise avını enlemesine sarar ve sıkar, avı boğularak ölür ve yem olur. Sadece karada değil suda da tehlikeli bir hayvandır. Genellikle çiftleşme mevsiminde suda yaşar. Diğer yılan türlerinden farklı olarak suda doğum yaparak ürerler. Tek seferde 80 yılan doğurabilir ve bebek anakondaların boyları yaklaşık 1 metre kadardır. Ağaçlara tırmanabilirler. Kendi türlerinden olan ağaç boğa yılanı, deri rengi yeşil olduğundan çok kolay ağaç tepelerinde adaptasyon olabilmiştir. Tıpkı boğa yılanı gibi avının boğarak öldürür. Genellikle tüm anakondalar vücut sıcaklıklarını tropikal ormanlarda yükseltebilmek için ağaç tepelerine ya da nehir kenarlarında bulunurlar.[
Yılan ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.
Trăn anaconda là một chi rắn khổng lồ sống ở lưu vực sông Amazon, Nam Mỹ. trăn khổng lồ (tên quốc tế: anaconda, tên địa phương: sucuri) gồm bốn loài Rắn thích sống dưới nước, hoặc ẩn náu trong các đầm lầy, các con sông và các cánh rừng rậm của khu vực Nam Mỹ. Chúng gồm các loài màu xanh, màu vàng, đốm trắng đen và trăn khổng lồ Bolivia.
Các nghiên cứu cho rằng từ "anaconda" bắt nguồn từ phương ngữ bản địa. Nhiều lý thuyết cho thấy nó bắt nguồn từ chữ "henakanday" trong thổ ngữ Sinhal của Sri Lanka có nghĩa "rắn thần sấm". Giả thuyết khác cho rằng nó bắt nguồn từ chữ "anaikondran" trong ngôn ngữ Tamil có nghĩa "Sát Tượng"(Giết cả voi). Những người Tây Ban Nha đi khai phá Nam Mỹ còn gọi trăn khổng lồ là "matatoro" - Sát Ngưu(Giết cả bò). Những cái tên đó đã cho thấy phần nào về kích thước cũng như tính cách của loài trăn khổng lồ.
Trong số bốn loại trăn khổng lồ nói trên, loại màu xanh có kích thước lớn nhất, con trưởng thành có thể dài tới 9 m và nặng 250 kg (550 lb.). Kích thước ngoại cỡ của chúng chỉ có thể thua kém một chút so với người "anh em" trong các loài bò sát, đó là giống trăn gấm châu Á. Loại trăn này có chiều dài lớn nhất trong các sinh vật họ rắn, con trưởng thành có thể lên tới gần 10 m.
Đã từng có một số báo cáo lịch sử do các nhà thám hiểm Nam Mỹ người châu Âu mô tả rằng họ nhìn thấy những con trăn khổng lồ dài tới 50 m. Thổ dân địa phương thì khẳng định họ từng thấy nhiều con trăn khổng lồ dài tới 15 m. Tuy nhiên cho tới nay vẫn chưa có ai bắt được con trăn nào có kích thước tương tự. Giới nghiên cứu cho biết khi trăn khổng lồ lột xác, lớp da của nó thường giãn ra, tạo nên một kích thước "ảo", lớn hơn nhiều so với thực tế. Tin tức về những con trăn khổng lồ ngoại cỡ thường không thể xác nhận bởi sự không chính xác trong trí nhớ của nhân chứng hoặc đơn giản là người ta đã đo đếm lớp da mà trăn khổng lồ để lại. Bên cạnh đó, con người thường nhầm lẫn trong việc ước tính chiều dài, đặc biệt đối với những con trăn cỡ lớn. Con trăn càng lớn, tỉ lệ sai số càng cao. Ngoài ra, trăn khổng lồ thích sống trong các con sông nên rất khó để ước tính kích thước thực của nó nếu không nhìn thấy toàn bộ phần thân. Tất nhiên không người bình thường nào muốn nhảy xuống sông để đo đếm kích thước thực của trăn khổng lồ, bởi con vật này có thể dễ dàng giết chết một người trưởng thành khỏe mạnh.
Phần lớn thời gian, trăn khổng lồ bơi dọc theo các con sông để tìm thức ăn. Chúng thường sống đơn độc và khá nhút nhát nên không mấy khi được nhìn thấy trong thiên nhiên. Trăn khổng lồ ngụy trang rất tốt trong các đầm nước nên chúng dùng những vùng này làm nơi trú ngụ. Chúng giấu mình dưới nước và săn mồi bằng cách quấn chặt thân quanh con mồi, xiết chặt khiến nạn nhân chết vì ngạt thở, vỡ nội tạng hoặc chảy máu bên trong. Sau khi con mồi chết, trăn khổng lồ sẽ nuốt toàn bộ nạn nhân vào trong bụng.
Đã có những tin tức cho rằng trăn khổng lồ thích ăn thịt người. Ngày 30/10/1990, tuần báo World News đã đăng một loạt bức hình về một con trăn khổng lồ dài gần 7m, nặng hơn 150kg được các nhà nghiên cứu Nhật Bản bắt được tại Amazon. Con trăn có cái bụng căng tròn vì vừa xơi tái con mồi. Ngày 8/1/1991, tờ báo trên đã cho đăng lại các bức ảnh cũ kèm theo chú thích cho biết con trăn là thủ phạm ăn thịt tới 6 em nhỏ.
Các tấm ảnh do một nhiếp ảnh gia tên A.J. "Mac" McBride, người Anh, gửi tới. Anh này cho hay các bức ảnh nằm trong số bưu thiếp mà người bạn gửi cho cha anh. Tuy nhiên sau một thời gian im lặng McBribe phải trưng ra tấm hình thật: con trăn không ăn thịt người mà vừa mới nuốt chửng một chú dê.
Thêm một điều nữa rằng các tấm ảnh không phải vừa được chụp mà đã có từ thời thế chiến thứ hai. "Các nhà nghiên cứu Nhật Bản" thực tế là các quân nhân và dấu hiệu quân đội trên trang phục của họ đã được McBribe cố ý tẩy bỏ. Con trăn khổng lồ trong bức ảnh cũng không phải "đồ thật" mà chỉ là một chú trăn châu Á được chỉnh sửa.
Trăn anaconda là một chi rắn khổng lồ sống ở lưu vực sông Amazon, Nam Mỹ. trăn khổng lồ (tên quốc tế: anaconda, tên địa phương: sucuri) gồm bốn loài Rắn thích sống dưới nước, hoặc ẩn náu trong các đầm lầy, các con sông và các cánh rừng rậm của khu vực Nam Mỹ. Chúng gồm các loài màu xanh, màu vàng, đốm trắng đen và trăn khổng lồ Bolivia.
班尼水蚺 E. beniensis
巴西水蚺 E. deschauenseei
綠水蚺 E. murinus
黃水蚺 E. notaeus[1]
水蚺屬（學名：Eunectes），亦稱森蚺（Anacondas），是蛇亞目蚺科蚺亞科下的一個無毒蛇屬，主要包括分布於南美洲、北美洲及中美洲的一種蚺蛇，目前共有4個品種已被確認。水蚺亦是世界上最巨型的蛇類，體長可達8米，可以吞食大部分體型龐大的動物。[2]
|access-date=中的日期值 (帮助) 水蚺屬（學名：Eunectes），亦稱森蚺（Anacondas），是蛇亞目蚺科蚺亞科下的一個無毒蛇屬，主要包括分布於南美洲、北美洲及中美洲的一種蚺蛇，目前共有4個品種已被確認。水蚺亦是世界上最巨型的蛇類，體長可達8米，可以吞食大部分體型龐大的動物。
この項目では、生物としてのヘビについて説明しています。その他の用法については「アナコンダ (曖昧さ回避)」をご覧ください。 
アナコンダ (Eunectes) は、ボア科アナコンダ属に属するヘビの総称。有名な種としてオオアナコンダとキイロアナコンダがあり、単にアナコンダと言った場合はほとんど前者の方を指す。水生で、トリニダード島の南部湿地と南アメリカの熱帯雨林の湿地や川に生息する。
「アナコンダ」は、スリランカに分布するアミメニシキヘビ（学名 Python reticulatus）の現地名であるシンハラ語の hena-kanda もしくはタミル語の anaik-konda に由来する。南アメリカに生息するヘビには誤ってつけられた。
アナコンダ属は、鼻が小さな鱗ではなく遮蔽盾（shield）で覆われているところがボア属と異なる。3枚の鼻の遮蔽盾の内部で反対側に接している。一般的な体色は暗い茶色で、背中には2列に楕円形の黒い斑点があり、体の両側には小さな白い斑点が並んでいる。腹部は白っぽく、黒の斑点がある。水生と樹上の両方で生活し夜行性である。主に鳥類、哺乳類を食料とする。獲物を待つときは、水面に頭の先だけ出して水中に潜んでいるか、水面に突き出した木の枝に絡み付くかしている。大型個体ではジャガーを捕食した例もあるが逆に捕食される例も少なくない。
アナコンダは気質に悪評があり、さらにオオアナコンダは大きすぎるので、ボアと比べるとペットとしては人気がない。
最大のアナコンダの全長は9mだが、はるかに大きい例も報告されている。
有名な報告のひとつに冒険家のパーシー・フォーセット（英語版）によるものがある。1906年に南アメリカでフォーセットは、アナコンダに発砲し傷を負わせた。フォーセットの報告によると、鼻から尻尾の先まで18.9mであった。
かつては、フォーセットは事実で正確であると主張していたにもかかわらず、巨大アナコンダの報告は嘲笑されていた。バーナード・フーベルマン（英語版）は、フォーセットは概して正直で信頼できると主張し、彼の擁護をした。さらにフーベルマンは、一般的に受け入れられている見積りを大幅に超えた標本が発見されたときは、主な研究者はヘビの最大体長に対する認識を訂正すべきだと指摘した。かつては、アナコンダの最大の体長は6mが広く認知されていた。巨大アナコンダの報告は20世紀末になってもあり、フジテレビ系のバラエティ番組世界超密着TV!ワレワレハ地球人ダ!!内の特集スネークハンター3においてフィリップ・マーキュリーと番組ディレクター木伏智也を中心とする探検隊がアマゾン奥地に入り、巨大アナコンダの探索を行った。このとき紹介された目撃情報には、前述のものに近似の18メートルという体長も含まれていた。なお、木伏はこの探索の最中、探し求めていた大型種と思われるアナコンダに襲撃されて負傷、入院している。番組においては、アナコンダに捕食された人間や捕獲された巨大アナコンダの映像も紹介された。アナコンダは、平均で2ポンドの皮膚を脱皮する。アナコンダの皮膚はもとの大きさの最大30%伸びる。
「大蛇論争」とは、1957年頃に日本で起きた、アナコンダの長さをめぐる論争。作家でアマチュア動物学者の実吉達郎が著書『アマゾニアの恐竜』中で概略を述べている。大蛇論争という名称は、これを報じたブラジルの日本字新聞に出たものである。
ブラジルで財を成した日系移民の男性が、雑誌「文藝春秋」に書いた記事の中で、これまでに知られたアナコンダの最大のものは長さ50mあったと主張し、動物学者の高島春雄が、ヘビの全長の最大は9.5m（当時の記録）であり、そのような巨大なものは有り得ないと反論した事に始まる。その後、他の日系移民の人々も何人かが意見を寄せ、30〜40m程度のものならいる、目撃者がいる、自分も目撃した、等々の論陣を張った。
50m説の根拠とされるのは、1949年頃にブラジルの多くの新聞に掲載された、ブラジル陸軍の国境警備の駐屯部隊が500発の弾丸を撃ち込んで仕留めた巨大ヘビの事件で、計測では全長55m、胴回り2m、重さ5tであったとされ、写真も撮影されたと言われる。
実吉達郎は、作家の黒沼健が挙げている、南米人将校が13mのヘビの皮を持っているというので計測したところ6.5mしかなかったという例、上記のブラジル陸軍の例ではヘビの長さ・太さ・重さの釣り合いが全くでたらめである、などを引きながら、多くの巨大アナコンダの目撃例や遭遇例は極めて実証性に乏しく、信用が置けないとしている。もともと南米の原住民はアナコンダの類を神として畏怖しており、それが定説をはるかに越える巨大ヘビの伝説を生み出したり、南米に当時まだ広く残されていた人跡未踏の密林の存在などから、白人系の人々も巨大ヘビの実在を刷り込まれ、それに日本人移民が影響されたのが真相であろう、と言うのが実吉の意見である。彼によれば、未開のジャングルの中で11メートルくらいになったアナコンダがいる可能性はあるが未確認、それ以上のものがいるとは考えられないという。
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。 アナコンダ (Eunectes) は、ボア科アナコンダ属に属するヘビの総称。有名な種としてオオアナコンダとキイロアナコンダがあり、単にアナコンダと言った場合はほとんど前者の方を指す。水生で、トリニダード島の南部湿地と南アメリカの熱帯雨林の湿地や川に生息する。
「アナコンダ」は、スリランカに分布するアミメニシキヘビ（学名 Python reticulatus）の現地名であるシンハラ語の hena-kanda もしくはタミル語の anaik-konda に由来する。南アメリカに生息するヘビには誤ってつけられた。
아나콘다(anaconda, water boa)는 남아메리카산의 보아뱀의 일종이다. 몸길이는 약 6~10m로 다 자란 경우 최대 15m, 몸무게는 100~400kg 정도이다. 세계에서 가장 큰 뱀 중 하나이며 매우 사납다고 알려져 있으나 실제론 아주 온순한 편이다. 카피바라와 같은 포유류를 먹고 살며, 가끔은 카이만을 사냥할 때도 있다. 천적으로는 재규어와 부채머리수리, 큰수달 등이 있다.
콜롬비아, 베네수엘라로부터 남쪽으로는 아르헨티나까지, 열대 남아프리카에서 발견된다.[1] 브라질의 한 댐 건설 공사장에서 발파 충격으로 죽은 것으로 보이는 길이 10m, 무게 400kg의 아나콘다가 발견되었으며 이것이 현재까지 가장 큰 뱀으로 알려져 있다.[2]
아나콘다(anaconda, water boa)는 남아메리카산의 보아뱀의 일종이다. 몸길이는 약 6~10m로 다 자란 경우 최대 15m, 몸무게는 100~400kg 정도이다. 세계에서 가장 큰 뱀 중 하나이며 매우 사납다고 알려져 있으나 실제론 아주 온순한 편이다. 카피바라와 같은 포유류를 먹고 살며, 가끔은 카이만을 사냥할 때도 있다. 천적으로는 재규어와 부채머리수리, 큰수달 등이 있다.
콜롬비아, 베네수엘라로부터 남쪽으로는 아르헨티나까지, 열대 남아프리카에서 발견된다. 브라질의 한 댐 건설 공사장에서 발파 충격으로 죽은 것으로 보이는 길이 10m, 무게 400kg의 아나콘다가 발견되었으며 이것이 현재까지 가장 큰 뱀으로 알려져 있다.
