dcsimg

Curculio (taxon) ( Interlingua (International Auxiliary Language Association) )

provided by wikipedia emerging languages

Curculio esse un taxon.

Classificaiton

Supertaxones

Description

On denomina curculiones le species de scarabeos (Coleopteros) del familia Curculionidae, le plus importante e diverse del superfamilia Curculionoidea.

Illos es majoritarimente insectos phytophage (que se alimenta de vegetales), e multes de iste scarabeos es plagas de cultivos o de alimentos immagazinate.

Illos es celebre per perforar ligno, cereales e fabas immagazinate.

Le curculiones se characterisa per haber un apparato buccal masticator in le extremitate de un proboscide que secundo le species pote ser relativemente massive o large e stricte.

Illos possede antennas inserite in le proboscide.

Le corpore es massive sed lor talia es generalmente parve, quando on los compara con altere scarabeos. Illos pertine a un del familias de animales le plus diverse e ric in species.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Curculio

provided by wikipedia EN

Curculio larva emerging from Chinese chestnut acorn

Curculio is a genus of weevils belonging the family Curculionidae and subfamily Curculioninae.[1][2] Members of the genus are commonly referred to as acorn weevils or nut weevils as they infest the seeds of trees such as oaks and hickories. The adult female weevil bores a tiny hole in the immature nut to lay her eggs, which then hatch into legless grubs. In autumn, the grubs bore holes through the shells from the inside to emerge into the soil where they may live for a year or two before maturing into adults.[3]

Species

Species of Curculio include:

See also

References

  1. ^ Lester P. Gibson (1969). Monograph of the genus Curculio in the New World (Coleoptera: Curculionidae). College Park, Maryland: Entomological Society of America.
  2. ^ Frank W. Pelsue, Jr. & Runzhi Zhang (2000). "A review of the genus Curculio L. from China with descriptions of new taxa. Part I (Coleoptera: Curculionidae: Curculioninae: Curculionini)". The Coleopterists Bulletin. 54 (2): 125–142. doi:10.1649/0010-065X(2000)054[0125:AROTGC]2.0.CO;2. JSTOR 4009530.
  3. ^ Otto Kumpe & Dwight Isely (1936). "Notes on biologies of nut infesting weevils". Journal of the Kansas Entomological Society. 9 (1): 13–16. JSTOR 25081433.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Curculio: Brief Summary

provided by wikipedia EN
Curculio larva emerging from Chinese chestnut acorn Curculio sayi

Curculio is a genus of weevils belonging the family Curculionidae and subfamily Curculioninae. Members of the genus are commonly referred to as acorn weevils or nut weevils as they infest the seeds of trees such as oaks and hickories. The adult female weevil bores a tiny hole in the immature nut to lay her eggs, which then hatch into legless grubs. In autumn, the grubs bore holes through the shells from the inside to emerge into the soil where they may live for a year or two before maturing into adults.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Kurkulio ( Esperanto )

provided by wikipedia EO

La Kurkulioj (Curculio) aŭ rostroskaraboj estas grupo da skaraboj kiu ampleksas nombron da familioj.
Estas proksimume 60.000 specioj.
Kelkaj estas tre fifamaj pro la malutilo de ili kaŭzata al grenoj kaj aliaj plantoj kiuj servas kiel nutraĵo de la homo.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visit source
partner site
wikipedia EO

Curculio (insecto) ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES
 src=
Larva de Curculio emergiendo de una bellota
 src=
Larva de Curculio en castaño chino

Curculio es un género de coleópteros, fitófagos de los conocidos como gorgojos.[1][2]​ Se alimentan principalmente de bellotas o nueces, es decir semillas de árboles de la familia Juglandaceae.

La hembra adulta taladra pequeños agujeros en la nuez inmadura y deposita sus huevos. Las larvas carecen de patas. En el otoño siguiente las larvas ya crecidas perforan la nuez desde adentro; caen al suelo donde se transforman en pupas. Puede llevar hasta dos años para completar su metamorfosis a un adulto.[3]

Hay más de 350 especies descritas.

Algunas especies

  • Lester P. Gibson (1969). Monograph of the genus Curculio in the New World (Coleoptera: Curculionidae). College Park, Maryland: Entomological Society of America.
  • Frank W. Pelsue, Jr. & Runzhi Zhang (2000). «A review of the genus Curculio L. from China with descriptions of new taxa. Part I (Coleoptera: Curculionidae: Curculioninae: Curculionini)». The Coleopterists Bulletin 54 (2): 125-142. JSTOR 4009530. doi:10.1649/0010-065X(2000)054[0125:AROTGC]2.0.CO;2.
  • Otto Kumpe & Dwight Isely (1936). «Notes on biologies of nut infesting weevils». Journal of the Kansas Entomological Society 9 (1): 13-16. JSTOR 25081433.
  • Curculio wenzeli Chittenden, 1927

    Referencias

     title=
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autores y editores de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia ES

    Curculio (insecto): Brief Summary ( Spanish; Castilian )

    provided by wikipedia ES
     src= Larva de Curculio emergiendo de una bellota  src= Larva de Curculio en castaño chino

    Curculio es un género de coleópteros, fitófagos de los conocidos como gorgojos.​​ Se alimentan principalmente de bellotas o nueces, es decir semillas de árboles de la familia Juglandaceae.

    La hembra adulta taladra pequeños agujeros en la nuez inmadura y deposita sus huevos. Las larvas carecen de patas. En el otoño siguiente las larvas ya crecidas perforan la nuez desde adentro; caen al suelo donde se transforman en pupas. Puede llevar hasta dos años para completar su metamorfosis a un adulto.​

     src= Curculio sayi

    Hay más de 350 especies descritas.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autores y editores de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia ES

    Curculio (genre) ( French )

    provided by wikipedia FR

    Curculio est un genre d'insectes de l'ordre des coléoptères et de la famille des Curculionidae (charançons ou balanins). Un grand nombre d'espèces rangées autrefois dans ce genre, sont aujourd'hui classées dans d'autres genres ou tribus. Il n'en existe donc plus qu'une trentaine selon la classification moderne.

    Quelques espèces

    Noms devenus des synonymes
    • Curculio elegans Say, 1831, un synonyme de Cryptorhynchus elegans, une espèce trouvée en Amérique du Nord
    • Curculio elegans Kirby, 1834, un synonyme de Eurylobus elegans, une espèce trouvée au Brésil
    • Curculio elegans Olivier, 1807, un synonyme de Compsus argyreus, une espèce trouvée en Amérique du Sud
    • Curculio elegans Fourcroy, 1785, un synonyme de Sphenophorus abbreviatus, une espèce trouvée en Europe
    • Curculio elegans Legalov, 2015, un synonyme de †Menatorhis elegans, une espèce trouvée dans le gisement Éocéne de Menat dans le Puy-de-Dôme

    Notes et références

    1. Systema naturae per regna tria naturae, secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Editio Decima, Reformata. Tomus I. Laurentii Salvii, Stockholm (1758)

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Auteurs et éditeurs de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia FR

    Curculio (genre): Brief Summary ( French )

    provided by wikipedia FR

    Curculio est un genre d'insectes de l'ordre des coléoptères et de la famille des Curculionidae (charançons ou balanins). Un grand nombre d'espèces rangées autrefois dans ce genre, sont aujourd'hui classées dans d'autres genres ou tribus. Il n'en existe donc plus qu'une trentaine selon la classification moderne.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Auteurs et éditeurs de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia FR

    Curculio ( Italian )

    provided by wikipedia IT

    Curculio Linnaeus, 1758 è un genere di insetti della famiglia Curculionidae (Coleoptera: Cucujiformia).

    Descrizione

    Tutte le specie hanno la caratteristica di avere un rostro lungo e sottile, più sviluppato nella femmina e lungo talvolta fino a due volte il corpo.

    Tassonomia

    Tra le oltre trenta specie di Curculio si ricordano:

    Sinonimi obsoleti

    • Curculio pulverulentus Scopoli, 1763 = Lixus pulverulentus (Scopoli, 1763)
    • Curculio angustatus Fabricius, 1775 = Lixus pulverulentus (Scopoli, 1763)

     title=
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autori e redattori di Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia IT

    Curculio: Brief Summary ( Italian )

    provided by wikipedia IT
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autori e redattori di Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia IT

    Curculio ( Latin )

    provided by wikipedia LA

    Vide etiam paginam discretivam: Curculio (discretiva)

    Curculio est genus curculionoideorum familiae Curculionidae subfamiliaeque Curculioninae, circa triginta species comprehendens. Seminibus plantarum vescitur, saepe arborum generum Quercus et Caryae. Adultus femineus perparvum in nuce immatura foramen terebrat ad ova gignenda, quae se vermiculi sine cruribus ex ovis tum excludunt. Ei vicissim, foramina ex parte interiore per putamina seminum autumno terebrantes, in solo emergunt, ubi habitare unum annum vel duos annos possunt, antequam adulti fiunt.

    Quinque Curculionis species infames sunt:

    Insecta Haec stipula ad insectum spectat. Amplifica, si potes!
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Et auctores varius id editors
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia LA

    Vaisiastraubliai ( Lithuanian )

    provided by wikipedia LT

    Vaisiastraubliai (lot. Curculio) – straubliukų (Curculionidae) šeimos vabalų gentis, kuriai priklauso smulkūs ir vidutinio dydžio straubliukai, turintys labai ilgą ploną, lenktą straublelį.

    Lietuvoje 9 rūšys:

     src=
    Riešutinis vaisiastraublis (Curculio nucum)
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia LT

    Curculio ( Polish )

    provided by wikipedia POL
    Commons Multimedia w Wikimedia Commons

    Słonik (Curculio) – rodzaj chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych. Należy do niego około 345 gatunków występujących w Azji, Europie, Afryce i Ameryce Północnej[2]. Fauna Europaea wymienia dziesięć gatunków[3]. Na terenie Polski wykazano istnienie ośmiu gatunków (C. betulae, C. elephas, C. glandium, C. nucum, C. pellitus, C. rubidus, C. venosus i C. villosus)[4].

    Przedstawiciele rodzaju mają budowę ciała zbliżoną do innych ryjkowców, wyróżniają się głównie długim i cienkim ryjkiem (rostrum).

    Różne gatunki słoników związane są z różnymi gatunkami roślin, głównie z rodzin Fagaceae, Betulaceae i Juglandaceae, niekiedy są uznawane za ich szkodniki (głównie Curculio caryae, Curculio elephas i Curculio nucum). Cykl życiowy słonika orzechowca związany jest z leszczyną pospolitą; imagines żerują na liściach, podczas gdy larwy rozwijają się w orzechach. Jesienią larwy opuszczają opadłe orzechy i przepoczwarczają się głęboko w glebie. Badano w jaki sposób samice wybierają orzechy, w których umieszczają złożone jaja; wydaje się, że słoniki wybierają najbardziej wartościowe orzechy, nie kierując się stopniem dojrzałości orzecha ani wcześniejszym zajęciem przez inne larwy (w jednym orzechu mogą żerować dwie larwy)[5].

    Ścisły związek owadów z roślinami-gospodarzami (zasięg występowania owada ściśle zależy od zasięgu rośliny) umożliwia badania filogeograficzne nad tymi roślinami. Zmienności mitochondrialnego DNA w różnych populacjach słonika Curculio hilgendorfi posłużyły do badań nad wiecznie zielonymi lasami Castanopsis w Japonii[6][7].

    Gatunki

    Przypisy

    1. Curculio, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
    2. J Hughes, AP Vogler. The phylogeny of acorn weevils (genus Curculio) from mitochondrial and nuclear DNA sequences: the problem of incomplete data. „Mol Phylogenet Evol”. 32 (2), s. 601-15, Aug 2004. DOI: 10.1016/j.ympev.2004.02.007. PMID: 15223041. PDF
    3. Fauna Europaea : Taxon Details. [dostęp 2009-10-03].
    4. Fauna Polski. Charakterystyka i wykaz gatunków. Tom I - Annelida; Arthropoda pro parte; Insecta pro parte (Coleoptera, Hemiptera, Hymenoptera, Lepidoptera). Pod redakcją: Wiesława Bogdanowicza, Elżbiety Chudzickiej, Irminy Pilipiuk i Ewy Skibińskiej. Muzeum i Instytut Zoologii PAN, Warszawa, 2004. ​ISBN 83-88147-04-8​ s. 96
    5. E.E. Desouhant E.E., Selection of fruits for oviposition by the chestnut weevil, Curculio elephas, „Entomologia Experimentalis et Applicata”, 86 (1), 1998, s. 71–78, DOI: 10.1046/j.1570-7458.1998.00266.x, ISSN 1570-7458 (ang.).
    6. Mitochondrial DNA of Phytophagous Insects as a Molecular Tool for Phylogeographic Study of Host Plants. Act Phytotaxono Geobot (2005)
    7. K.K. Aoki K.K., M.M. Kato M.M., N.N. Murakami N.N., Glacial bottleneck and postglacial recolonization of a seed parasitic weevil, Curculio hilgendorfi, inferred from mitochondrial DNA variation, „Molecular Ecology”, 17 (14), 2008, s. 3276–3289, DOI: 10.1111/j.1365-294X.2008.03830.x, ISSN 1365-294X (ang.).
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autorzy i redaktorzy Wikipedii
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia POL

    Curculio: Brief Summary ( Polish )

    provided by wikipedia POL

    Słonik (Curculio) – rodzaj chrząszcza z rodziny ryjkowcowatych. Należy do niego około 345 gatunków występujących w Azji, Europie, Afryce i Ameryce Północnej. Fauna Europaea wymienia dziesięć gatunków. Na terenie Polski wykazano istnienie ośmiu gatunków (C. betulae, C. elephas, C. glandium, C. nucum, C. pellitus, C. rubidus, C. venosus i C. villosus).

    Przedstawiciele rodzaju mają budowę ciała zbliżoną do innych ryjkowców, wyróżniają się głównie długim i cienkim ryjkiem (rostrum).

    Różne gatunki słoników związane są z różnymi gatunkami roślin, głównie z rodzin Fagaceae, Betulaceae i Juglandaceae, niekiedy są uznawane za ich szkodniki (głównie Curculio caryae, Curculio elephas i Curculio nucum). Cykl życiowy słonika orzechowca związany jest z leszczyną pospolitą; imagines żerują na liściach, podczas gdy larwy rozwijają się w orzechach. Jesienią larwy opuszczają opadłe orzechy i przepoczwarczają się głęboko w glebie. Badano w jaki sposób samice wybierają orzechy, w których umieszczają złożone jaja; wydaje się, że słoniki wybierają najbardziej wartościowe orzechy, nie kierując się stopniem dojrzałości orzecha ani wcześniejszym zajęciem przez inne larwy (w jednym orzechu mogą żerować dwie larwy).

    Ścisły związek owadów z roślinami-gospodarzami (zasięg występowania owada ściśle zależy od zasięgu rośliny) umożliwia badania filogeograficzne nad tymi roślinami. Zmienności mitochondrialnego DNA w różnych populacjach słonika Curculio hilgendorfi posłużyły do badań nad wiecznie zielonymi lasami Castanopsis w Japonii.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autorzy i redaktorzy Wikipedii
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia POL

    Curculio ( Portuguese )

    provided by wikipedia PT
     src=
    Curculio occidentis

    Curculio, ou O Gorgulho, é uma comédia latina da autoria de Titus Maccius Plautus, obra composta na fase intermédia da obra do autor. O autor e título do original grego são desconhecidos, bem como a data de composição da peça, que se supõe ser da primeira década do século II a.C. A acção decorre numa rua de Epidauro, composta por duas casas, um templo a Esculápio e um altar a Vénus.

    O Gorgulho é uma típica comédia de reconhecimento, como outras que existem na obra plautina (Cistellaria, Poenulus ou Epidicus). Contudo, um dos pontos mais relevantes desta obra prende-se com a galeria notável de personagens-tipo que se encontram numa só comédia, algo de original em Plauto e na própria comédia greco-latina. Encontram-se aqui o escravo engenhoso, o enamorado, a velha ávida de vinho, a jovem enamorada, o alcoviteiro, o cozinheiro, o parasita, o onzeneiro e o soldado fanfarrão, cada um deles com as suas características tradicionais das peças compostas pelos poetas neotéricos.

    Resumo da Peça

    Ato I

    Fédromo, jovem apaixonado por Planésio, sai de sua casa com Palinuro num cortejo paródico, decidido a encontrar-se com a sua amada, que se encontra na casa de Cápadox, um alcoviteiro sem escrúpulos. Fédromo quer comprar a jovem ao alcoviteiro, mas as suas posses não lhe permitem que possa desembolsar 30 minas e levar Planésio, que parece corresponder ao seu amor. Além do mais, Planésio, apesar de dominada por um alcoviteiro, é considerada como uma mulher pura. Fédromo leva consigo vinho, de modo a poder fazer sair de casa a velha Leena, escrava devota ao seu sabor, à qual foi confiada a guarda de Planésio. Ao entornar o vinho à frente da porta de Cápadox, a velha sai atraída pelo odor do néctar. Contente pelo vinho dado por Fédromo, a velha promete-lhe trazer a jovem à presença do amado. Assim que Leena reentra em casa de Cápadox, Fédromo faz uma serenata aos ferrolhos da porta, pedindo-lhes que lhe tragam a amada. Leena traz-lhe finalmente Planésio. O encontro "romântico" acaba por despoletar uma discussão acerca da compra de Planésio. Fédromo informa a sua amada de que o seu parasita, Gorgulho, virá naquele dia da Cária com o dinheiro pretendido pelo alcoviteiro. A amada acaba por entrar na casa de Cápadox dizendo ao desolado Fédromo que a voltará a ver apenas quando este pagar o seu valor ao alcoviteiro. Jovem e servo saem de cena.

    Ato II

    O alcoviteiro Cápadox sai de casa em direcção ao templo de Esculápio, lamentando a sua sorte. Cápadox está convencido de que a sua saúde piora a olhos vistos, o que não passa de mera hipocondria. Será este o tema de conversa com Palinuro, o escravo que entretanto saiu de casa de Fédromo. Supersticioso, Cápadox deseja também que Palinuro interprete um sonho seu que tivera durante a noite. É nesta altura que entra em cena o Cozinheiro, que fica com o papel de intérprete. Perante o sonho de Cápadox, o Cozinheiro aconselha-o que vá tentar apaziguar Esculápio no seu templo. Este fá-lo imediatamente. O cozinheiro chama o seu amo Fédromo para fora de casa. O Gorgulho está a chegar apressadamente. Fá-lo irrompendo em cena numa corrida enérgica, fingindo dar encontrões contra a população, num alarido e aparato enormes; ao chegar ao pé do patrão arfa exageradamente - esta cena é típica dos mensageiros cómicos de Plauto, especialmente os escravos, motivo pelo qual personagens com este tipo de entrada são denominadas servus currens (escravo em corrida). Extraordinariamente, a entrada de servus currens é protagonizada pelo parasita. Fingindo estar a desfalecer, o Gorgulho só dará notícias quando tiver a garantia que o estômago será devidamente satisfeito. O empréstimo, não o conseguira; mas conseguira falar com um soldado que lhe dera uma notícia interessante: comprara a própria Planésio a Cápadox e dera a Licão, um banqueiro de Epidauro, a soma de trinta minas para consumar o negócio. Em embebedando o soldado, o Gorgulho roubara-lhe um anel de herança que lhe permitiria provar a identidade ao banqueiro Licão e fugira até Fédromo.

    Ato III

    O Gorgulho encontra-se com o avarento Licão e dá-lhe umas tabuinhas e o anel do soldado, fingindo-se criado dele. Querendo ter a certeza de que o Gorgulho é, de facto, seu escravo, Licão faz algumas perguntas que ridicularizam a figura do soldado Terapontígono Platagidoro. Vendo que Cápadox sai do templo de Esculápio, Licão, o Gorgulho e o alcoviteiro entram na casa deste de modo a consumar o negócio de Planésio.

    Ato IV

    Após uma quebra da ilusão cénica protagonizada pelo Guarda-Roupa da peça, parábase romana onde se relata a vita urbana da cidade de Roma, cujas palavras denunciam os lugares do Foro onde se podem encontrar os homens de bem e as gentes de má rês, aparecem, vindos da casa de Cápadox, o próprio alcoviteiro, Licão, o Gorgulho e Planésio, com o negócio concluído. O Gorgulho aproveita para criticar, perante o público, os alcoviteiros e os onzeneiros, pondo-os na mesma galeria de personagens malfazejas. Capádox vai para o templo agradecer o negócio feito. É então que aparece Terapontígono, o soldado fanfarrão, pedindo a Licão as trinta minas que lhe mandara guardar. Licão, com o negócio feito, acaba por mofar de Terapontígono, sem qualquer medo das ameaças vazias do soldado. De seguida, o soldado vira-se para Capádox, que reage exactamente da mesma forma que Licão, dizendo-lhe que já fez negócio com ele e lhe deu a jovem. Terapontígono desconfia então do Gorgulho, que lhe roubara o anel. Quanto às ameaças a Cápadox, Terapontígono não obteve sucesso, e alcoviteiro e soldado saem de cena, cada um para seu lado.

    Ato V

    Planésio reconhece o anel que o Gorgulho roubou ao soldado. Diz que este faz parte da sua família, já que ela nasceu livre. Quando Terapontígono aborda o Gorgulho de modo a garantir a rapariga que perdera, a conversa toma o rumo inevitável do anel: Terapontígono conta os pormenores familiares e Planésio reconhece-se como irmã dele, dando-lhe a observar um outro anel que a própria jovem traz consigo e que o irmão reconhece como sendo o anel que este lhe deu como prenda de aniversário. Terapontígono promete a mão de Planésio a Fédromo e Cápadox vê-se obrigado a restituir as trinta minas que ganhara por uma jovem que, afinal, era liberta. O soldado é convidado a entrar na casa de Fédromo e o casamento será naquele mesmo dia.

     title=
    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autores e editores de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia PT

    Curculio: Brief Summary ( Portuguese )

    provided by wikipedia PT
     src= Curculio occidentis

    Curculio, ou O Gorgulho, é uma comédia latina da autoria de Titus Maccius Plautus, obra composta na fase intermédia da obra do autor. O autor e título do original grego são desconhecidos, bem como a data de composição da peça, que se supõe ser da primeira década do século II a.C. A acção decorre numa rua de Epidauro, composta por duas casas, um templo a Esculápio e um altar a Vénus.

    O Gorgulho é uma típica comédia de reconhecimento, como outras que existem na obra plautina (Cistellaria, Poenulus ou Epidicus). Contudo, um dos pontos mais relevantes desta obra prende-se com a galeria notável de personagens-tipo que se encontram numa só comédia, algo de original em Plauto e na própria comédia greco-latina. Encontram-se aqui o escravo engenhoso, o enamorado, a velha ávida de vinho, a jovem enamorada, o alcoviteiro, o cozinheiro, o parasita, o onzeneiro e o soldado fanfarrão, cada um deles com as suas características tradicionais das peças compostas pelos poetas neotéricos.

    license
    cc-by-sa-3.0
    copyright
    Autores e editores de Wikipedia
    original
    visit source
    partner site
    wikipedia PT