Thanasimus formicarius és una espècie de coleòpter de la família dels clèrids, de mida mitjana i cos tou, amb unes mandíbules fortes que poden estripar els cos dur d'alguns escarabats (com escolitins i Tomicus). De fet, les larves i els adults són els depredadors comuns dels escolitins a Europa.
Els adults hivernen a la base de coníferes, i excepcionalment a arbres caducifolis. Emergeixen a la primavera i volen cap a les parts baixes dels arbres per caçar escolitins. La seves preses més comunes són Tomicus piniperda, Tomicus minor i Ips typographus. Sovint es troben esperant les preses a pins caiguts o arbres esporgats.
Tant Thanasimus formicarius com els escolitins són atrets pel monoterpè que desprenen els arbres caiguts, així com la fusta amuntegada. Thanasimus formicarius també és atret per les feromones dels escolitins, cosa que fa que sovint caiguin dins de les trampes elaborades per controlar la població d'aquests darrers.[1] Les larves entren a les galeries construïdes pels escolitins i s'alimenten de escolitins que encara no han madurat. Les larves creixen molt a poc a poc (són uns dos anys en etapa larval). Els adults de T. formicarius viuen entre 4 i 10 mesos.[2]
Mascles i femelles es troben sovint, amb diferents parelles al llarg de l'estació. La trobada és curta, i l'aparellament precedeix una persecució Homes i company de femelles repetidament, amb molts socis diferents per tot l'estació. Mating És curt, i la copulació precedeix una persecució i una captura de la femella per part del mascle amb els maxil·lars inferiors.[3][4]
La posta d'ous va des d'abril fins al juny. Normalment la posta és d'uns 20 a 30 ous vora els túnels que excaven els escolitins. Les larves (rosades), després de covar durant una setmana, s'alimenten de larves, ous i pupes dels escolitins. Són ràpides movent-se pels passadissos dels escolitins; i a més també poden córrer enrere.
Abans d'entrar a la fase de pupes, les larves formen una cambra ovalada. La primavera següent els escarabats emergiran.[5]
T. formicarius s'alimenta de 27 tipus d'escarabs que pertanyen a 15 gèneres d'escolitins: Dendroctonus, Dryocoetes, Hylastes, Hylesinus, Hylurgops, Hylurgus, Ips, Leperesinus, Orthotomicus, Pityogenes, Pityokteines, Polygraphus, Scolytus, Tomicus i Trypodendron. Tots aquests escolitins infesten conífers (pi, picea, làrix, avets, i altres), i arbres de fulla ampla (roure, pollancre, i altres)[6][7][8]
Els adults subjecten ben ràpid la presa amb totes les seves cames, per tal que no pugui fugir. Després, comença a mossegar-la entre el tòrax i l'abdomen (o entre el cap i el tòrax) per aprofitar les parts suculentes toves. La ingesta de la presa sencera pot dur uns 10 minuts. El clèrids poden alimentar-se amb uns 3 escolitins al dia. És interessant remarcar que, quan el clèrid comença a alimentar-se, sempre acaba el procés; pel que mai malgasta una presa.[9]
Diferents experiments suggereixen que els arbres preferits per fer la posta són els pins.
Possible mimetisme: La forma i color del cos dels clèrids recorda les formigues de vellut del gènere dels mutíl·lids, que comparteixen territori. Les formigues de vellut són famoses per la seva picada dolorosa.
Thanasimus formicarius és una espècie de coleòpter de la família dels clèrids, de mida mitjana i cos tou, amb unes mandíbules fortes que poden estripar els cos dur d'alguns escarabats (com escolitins i Tomicus). De fet, les larves i els adults són els depredadors comuns dels escolitins a Europa.
Isomuurahaiskuoriainen eli muurahaiskuoriainen (Thanasimus formicarius) on kirjokuoriaisten heimoon kuuluva laji. Se on 7-10 mm:n pituinen ja tummissa peitinsiivissä on yksi tai kaksi mutkittelevaa vaaleaa raitaa, keskiruumis on rusehtavan punainen ja pää on musta. Muurahaiskuoriainen muistuttaa hieman väritykseltään ja käyttäytymiseltään muurahaista. Punertavat toukat elävät petoina kaarnakuoriaisten käytävissä. Isomuurahaiskuoriaista esiintyy pääasiassa Euroopassa.
Isomuurahaiskuoriainen on metsänomistajalle hyödyllinen apu tuhohyönteisteisten torjunnassa. Se saalistaa ainakin seuraavia lajeja: kuusentähtikirjaajaa (Pityogenes chalcographus), taimipikikärsäkästä (Pissodes castaneus), pystynävertäjää (Tomicus piniperda), sarvijaakkoa (Acanthocinus aedilis), vaakanävertäjää (Tomicus minor), ukkoniluria (Dendroctonus micans), pikakirjoittajaa (Ips sexdentatus), kirjanpainajaa (Ips typographus), Pityokteines curvidens, Hylurgus ligniperda, havutikaskuoriaista (Trypodendron lineatum), pikkukirjanpainajaa (Ips duplicatus) ja mustaniluria (Hylastes ater) . [1]
Isomuurahaiskuoriainen eli muurahaiskuoriainen (Thanasimus formicarius) on kirjokuoriaisten heimoon kuuluva laji. Se on 7-10 mm:n pituinen ja tummissa peitinsiivissä on yksi tai kaksi mutkittelevaa vaaleaa raitaa, keskiruumis on rusehtavan punainen ja pää on musta. Muurahaiskuoriainen muistuttaa hieman väritykseltään ja käyttäytymiseltään muurahaista. Punertavat toukat elävät petoina kaarnakuoriaisten käytävissä. Isomuurahaiskuoriaista esiintyy pääasiassa Euroopassa.
Isomuurahaiskuoriainen on metsänomistajalle hyödyllinen apu tuhohyönteisteisten torjunnassa. Se saalistaa ainakin seuraavia lajeja: kuusentähtikirjaajaa (Pityogenes chalcographus), taimipikikärsäkästä (Pissodes castaneus), pystynävertäjää (Tomicus piniperda), sarvijaakkoa (Acanthocinus aedilis), vaakanävertäjää (Tomicus minor), ukkoniluria (Dendroctonus micans), pikakirjoittajaa (Ips sexdentatus), kirjanpainajaa (Ips typographus), Pityokteines curvidens, Hylurgus ligniperda, havutikaskuoriaista (Trypodendron lineatum), pikkukirjanpainajaa (Ips duplicatus) ja mustaniluria (Hylastes ater) .
De (bonte) mierkever (Thanasimus formicarius) is een kever uit de familie mierkevers (Cleridae).
De kever heeft een kenmerkend kleurenpatroon en is niet moeilijk op naam te brengen. De dekschilden zijn zwart met twee witte banden, die onder en boven het midden van de dekschilden liggen. De voorzijde van de dekschilden en het halsschild zijn rood, de kop is zwart. Vanwege de zwart met rode kleuren, en duidelijke afsnoering van de kop en borststuk doet de kever wat aan een mier denken. Het achterlijf onder de dekschilden is helemaal rood en steekt aan de achterkant iets uit. De lengte is ongeveer 7 tot 10 millimeter.
De mierkever leeft in naaldbossen, en wordt gezien als een zeer nuttige soort. Zowel de larve als de volwassen kever maken jacht op bastbewonende insecten als schorskevers (familie Scolytidae). Ze zijn erg gespecialiseerd en worden, net als hun prooien, aangetrokken door de geur van beschadigde naaldbomen. De mierkevervrouwtjes leggen de eitjes bij die van een schorskever zodat de larven direct wat te eten hebben. De mierkeverlarven eten vooral larven en poppen van de schorskever, de volwassen kever vangt vooral imagines. Een gevangen schorskever wordt eerst 'gepeld' en van zijn pootjes ontdaan en daarna in stukken gebroken en opgegeten.
Een vrouwtje paart met meerdere mannetjes, elk mannetje bevrucht steeds slechts enkele eitjes, waarna deze worden afgezet en het volgende mannetje paart en weer een paar eitjes bevrucht. Dit heeft meerdere voordelen, de eitjes worden zo niet allemaal op dezelfde plaats afgezet maar goed verspreid. Ook is deze vorm van voortplanting goed voor de genetische variatie binnen de soort; de eitjes van de vrouwtjes hebben verschillende vaders.
De (bonte) mierkever (Thanasimus formicarius) is een kever uit de familie mierkevers (Cleridae).
Multimedia w Wikimedia Commons Przekrasek mróweczka (Thanasimus formicarius) – gatunek chrząszcza z rodziny przekraskowatych. Bardzo pożyteczny ze względu na odżywianie się szkodnikami.
Gatunek ten opisany został w 1758 roku przez Karola Linneusza jako Attelabus formicarius[1].
Ciało długości od 7 do 10 mm[2][3], spłaszczone i wydłużone. Głowa czarna, gęsto i grubo punktowana, biało i czarno owłosiona, o czułkach brunatnoczerwonych. Przedplecze w przedniej części silnie wgniecione poprzecznie i czarne, dalej czerwone, a z tyłu mocno przewężone. Nasadowa część pokryw czerwona, pokryta punktami o średnicach większych niż odległości między nimi. Dalsza część pokryw czarna z dwiema przepaskami białego owłosienia. Spód ciała czerwony, rzadziej miejscami czarny. Odnóża o czerwonych stopach i smoliście brunatnych goleniach i udach[3].
Larwa różowa[2], wrzecionowata, skąpo owłosiona o długości do 18 mm, ostatni segment odwłoka zakończony tarczką z widełkowatym wyrostkiem[potrzebny przypis].
Larwy są drapieżne, odżywiają się innymi owadami i ich larwami. Przebywają pod korą[2]. Znajdywane są w chodnikach smolików, kózek, bogatków i większych korników[potrzebny przypis]. Dorosłe osobniki polują na pniach i suchych konarach, szybko po nich biegając[2]. W skład ich diety wchodzą przylatujące korniki[potrzebny przypis].
Z wymienionych względów uważanych za owada bardzo pożytecznego w leśnictwie[2].
Zamieszkuje Europę, Azję i Afrykę Północną. Introdukowany w Ameryce Północnej[2]. W Polsce najpospolitszy przekraskowaty[3].
Przekrasek mróweczka (Thanasimus formicarius) – gatunek chrząszcza z rodziny przekraskowatych. Bardzo pożyteczny ze względu na odżywianie się szkodnikami.
Thanasimus formicarius (tên tiếng Anh: ant beetle hay European Red-bellied Clerid) là một loài bọ cánh cứng trong họ Cleridae. Con trưởng thành dài đến 10 mm. Chúng có nhiều màu sắc khác nhau và thường làm tổ.
Phương tiện liên quan tới Thanasimus formicarius tại Wikimedia Commons
Bài viết về bọ cánh cứng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Thanasimus formicarius (tên tiếng Anh: ant beetle hay European Red-bellied Clerid) là một loài bọ cánh cứng trong họ Cleridae. Con trưởng thành dài đến 10 mm. Chúng có nhiều màu sắc khác nhau và thường làm tổ.
Муравьежук обыкновенный, или пестряк муравьиный[1], или короедный волк [2] (лат. Thanasimus formicarius) — вид жуков из семейства пестряков (Cleridae).
Яркоокрашенные жуки длиной 7,0—10,0 мм. Окраска тела красно-чёрная, надкрылья с белыми перевязями. Передний членик лапки грубо вырезан. Белые перевязи в густых и толстых белых волосках. Хищничают в гнёздах жуков-короедов[3][4]. Розоватые личинки имеют длину до 18 мм, живут в ходах под корой, поедают яйца, личинок и куколок короедов, окукливание и зимовка имаго проходят там же. Численность в некоторых районах (например, в Германии) резко снижается из-за использования там химических препаратов для предохранения древесины[5].
Полезные жуки, так как уничтожают вредных насекомых, таких как жуки-короеды[3][5]
Фото муравьежука из Беловежского леса (Польша, 05.2006)
Рисунок из книги: Carl Gustav Calwer; Gustav Jäger (1876). «Käferbuch. Naturgeschichte der Käfer Europas». Штутгарт: Julius Hoffmann.[1]
Муравьежук обыкновенный, или пестряк муравьиный, или короедный волк (лат. Thanasimus formicarius) — вид жуков из семейства пестряков (Cleridae).
