El ratpenat de ferradura filipí (Rhinolophus philippinensis) és una espècie de ratpenat que es troba a Austràlia, Indonèsia, Malàisia, Papua Nova Guinea i Filipines.
El ratpenat de ferradura filipí (Rhinolophus philippinensis) és una espècie de ratpenat que es troba a Austràlia, Indonèsia, Malàisia, Papua Nova Guinea i Filipines.
Die Philippinen-Hufeisennase (Rhinolophus philippinensis) ist ein Vertreter aus der Ordnung der Fledertiere.
Die Körperlänge beträgt 7–9 Zentimeter, der Schwanz ist 1,5–2,5 Zentimeter lang. Die Spannweite der Flügel beträgt 23–36 Zentimeter. Das Weibchen ist etwas kleiner als das Männchen. Der Rücken und der Bauch ist mit einem braunen Fell versehen. Die Flügel, die Beine, der Schwanz ist schwarz. Die Ohren sind oval und lauf nach oben hin spitz zu. Sie hat eine kurze Nase mit hufeisenförmigen Nasenblatt und riemenartiger Stella und kleine Augen und scharfe Zähne. Aufgrund ihrer breiten Flügel kann sie sich nur langsam im Flug fortbewegen, ist aber dafür in engem Buschwerk sehr manövrierfähig.
Diese Art kommt auf den Philippinen, Indonesien, Papua-Neuguinea und Australien vor. Die Philippinen-Hufeisennase bewohnt die dortigen Wälder, kommt aber auch landwirtschaftlichen Flächen vor.
Die Philippinen-Hufeisennase ernährt sich von langsam, fliegenden Insekten und Laufkäfern mit dickem Panzern. Ihre scharfen Zähne helfen ihr bei der Zerteilung der Chitinpanzer ihrer Beute. Sie ist ganze Jahr hindurch aktiv und hält keinen Winterschlaf. Sie hat eine ganzjährige Fortpflanzungsperiode. Ihre Ruheperioden verbirgt sie kopfüber hängend in hohlen Bäumen oder Höhlen. Die Geschlechtsreife erreichen die Jungen in einem Alter von 2 Jahren.
Schließungen und Einstürze alter Minen, Entwaldungen, bedrohen den Bestand dieser Art in ihrem gesamten Lebensraum. In Südostasien zählen der Kalksteinabbau und die Sammlung für Museen zu weiteren Bedrohungen. Da dies bisher kaum Auswirkungen auf den Bestand hat, wird sie von der IUCN noch als (Least Concern) ungefährdet gelistet, es ist aber eine Aktualisierung erforderlich.
Die Philippinen-Hufeisennase (Rhinolophus philippinensis) ist ein Vertreter aus der Ordnung der Fledertiere.
பெருங்காது லாட வௌவால் வௌவால் இனத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பாலூட்டி ஆகும். இவை ஆஸ்திரேலியா, இந்தோனேசியா, மலேசியா, பிலிப்பைன்ஸ் போன்ற நாடுகளில் காணப்படுகின்றன.
பெருங்காது லாட வௌவால் வௌவால் இனத்தைச் சேர்ந்த ஒரு பாலூட்டி ஆகும். இவை ஆஸ்திரேலியா, இந்தோனேசியா, மலேசியா, பிலிப்பைன்ஸ் போன்ற நாடுகளில் காணப்படுகின்றன.
The large-eared horseshoe bat (Rhinolophus philippinensis) is a species of bat in the family Rhinolophidae. It is found in Australia, Indonesia, Malaysia, Papua New Guinea, and the Philippines.
The large-eared horseshoe bat (Rhinolophus philippinensis) is a species of bat in the family Rhinolophidae. It is found in Australia, Indonesia, Malaysia, Papua New Guinea, and the Philippines.
Rhinolophus philippinensis es una especie de murciélago de la familia Rhinolophidae.
Se encuentra en el norte de Australia, Indonesia, Timor Oriental, Malasia Oriental, Papúa Nueva Guinea y las Filipinas.
Rhinolophus philippinensis es una especie de murciélago de la familia Rhinolophidae.
Rhinolophus philippinensis Rhinolophus generoko animalia da. Chiropteraren barruko Rhinolophidae familian sailkatuta dago.
Rhinolophus philippinensis Rhinolophus generoko animalia da. Chiropteraren barruko Rhinolophidae familian sailkatuta dago.
Rhinolophus philippinensis (Waterhouse, 1843) è un pipistrello della famiglia dei Rinolofidi diffuso nell'Asia sud-orientale, Australia e Nuova Guinea.[1][2]
Pipistrello di medie dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 54 e 60 mm, la lunghezza dell'avambraccio tra 51 e 59 mm, la lunghezza della coda tra 29 e 33 mm, la lunghezza del piede tra 10 e 12 mm, la lunghezza delle orecchie tra 28 e 36 mm e un peso fino a 15 g.[3]
Le parti dorsali variano dal marrone opaco al castano o grigio-brunastro con la base dei peli grigio chiara, mentre le parti ventrali sono brunastre chiare con la base dei peli più scura. Le orecchie sono marroni, enormi, appuntite, con una concavità sul bordo esterno appena sotto la punta e l'antitrago grande ed elevato, con un incavo triangolare lungo il bordo esterno. La foglia nasale è grande, gialla brillante o rosata, presenta una lancetta triangolare o molto allungata, un processo connettivo che può essere ben sviluppato, una sella che varia nell'aspetto tra le varie sottospecie essendo talvolta con i bordi paralleli altre volte stretta e più larga verso l'estremità e con i margini del setto tra le narici sollevate tali da formare una profonda cavità. La porzione anteriore è larga, copre interamente il muso ed ha un incavo centrale profondo alla base. Il labbro inferiore ha tre solchi longitudinali. Le membrane alari sono marroni scure, talvolta con dei riflessi rosati. La coda è lunga ed inclusa completamente nell'ampio uropatagio. Il primo premolare superiore è situato lungo la linea alveolare.
Emette ultrasuoni ad alto ciclo di lavoro con impulsi a frequenza costante di 27–54 kHz.
Si rifugia in piccoli gruppi all'interno di grotte, miniere e gallerie calde ed umide. Rimane appeso sulle volte. Spesso condivide i siti con Rhinolophus megaphyllus. L'attività predatoria inizia prima del tramonto, inizialmente effettuata nel sottobosco e successivamente, a notte fonda, in spazi aperti. Il volo è lento ed estremamente manovrato, può restare sospeso in aria e spiccare il volo anche dall'acqua, se vi è caduto inavvertitamente.
Si nutre di insetti, particolarmente falene catturati sulla vegetazione e vicino al suolo o a specchi d'acqua.
Questa specie è diffusa nell'Asia sud-orientale dal Borneo e le Isole Filippine fino alla Nuova Guinea e all'Australia nord-orientale.
Vive nelle foreste primarie e secondarie fino a 1 500 metri di altitudine.
Sono state riconosciute 6 sottospecie:
In Australia convivono due differenti sottospecie, una più grande e una più piccola. Tale anomalia dimostra una confusione sullo stato sistematico della specie e l'evidenza che almeno una delle due sia una forma distinta.
La IUCN Red List, nonostante ci siano poche informazioni sullo stato della popolazione e considerato che è ampiamente diffusa e con una popolazione presumibilmente numerosa, classifica R.philippinensis come specie a rischio minimo (LC).[1]
Rhinolophus philippinensis (Waterhouse, 1843) è un pipistrello della famiglia dei Rinolofidi diffuso nell'Asia sud-orientale, Australia e Nuova Guinea.
Rhinolophus philippinensis is een vleermuis uit het geslacht Rhinolophus.
R. philippinensis is een middelgrote soort met enorme oren. De vorm van het neusblad kan voor de identificatie worden gebruikt. Sommige Australische exemplaren hebben een deels felgele vacht.[2][3][4]
In onderstaande tabel zijn maten van R. philippinensis uit enkele gebieden opgenomen.
Populatie Aantal exemplaren Kop-romplengte (mm) Staartlengte (mm) Voorarmlengte (mm) Tibialengte (mm) Achtervoetlengte (mm) Oorlengte (mm) Gewicht (g) Kai-eilanden[2] 1 55 31 55,5 24 - 30 - Mount Karimui[3] 1 57 34,3 54,8 - 9,9 30,4 10,3 Australië (grote vorm)[4] - - - 53-59 - - 29-33 - Australië (kleine vorm)[4] - - - 50-53 - - 25-27 - Australië (beide vormen samen)[4] - 54-60 - - - - - 8,5-15 Celebes[5] 5 - - 52-54 - - 25-27 -Deze soort komt voor op Borneo, de Filipijnen, Celebes, de Kai-eilanden, Nieuw-Guinea en in Noordoost-Australië.[6]
R. philippinensis is een vrij zeldzame soort. In de Filipijnen is de soort gevangen in laaglandregenwoud van 200 tot 1500 m hoogte op de eilanden Luzon, Mindanao, Mindoro, Negros en Panay.[7] In de Molukken en op de eilanden rondom Nieuw-Guinea is de soort alleen gevangen op de Kai-eilanden.[2] Er is slechts één exemplaar bekend uit Nieuw-Guinea, dat in 1984 bij Mount Karimui in Chimbu Province is gevangen.[3]
De taxonomie van deze soort is op veel plaatsen onduidelijk. De soort Rhinolophus megaphyllus is zeer nauw verwant aan R. philippinensis en het is onduidelijk of beide soorten wel natuurlijke groepen vormen. De vorm uit Timor, Rhinolophus montanus, wordt tegenwoordig als een aparte soort gezien in plaats van als een ondersoort van R. philippinensis. In Australië komen twee vormen, een grotere en een kleinere, naast elkaar voor. Deze twee vertegenwoordigen mogelijk aparte soorten. Ook de taxonomie van de verschillende ondersoorten is onduidelijk. Naast R. philippinensis philippinensis (typelocatie Luzon) zijn er vijf ondersoorten beschreven: achilles Thomas 1900 uit de Kai-eilanden, alleni Lawrence, 1939 uit Mindoro, maros Tate & Archbold, 1939 uit Celebes, robertsi Tate, 1952 uit Queensland en sanborni Chasen, 1940 uit Borneo. Er is gesuggereerd dat deze zes namen drie (onder)soorten vertegenwoordigen: R. p. philippinensis in de Filipijnen, R. p. maros op Borneo, Celebes, delen van de Filipijnen, Nieuw-Guinea en Australië en R. p. achilles op de Kai-eilanden en in Australië. R. p. maros is dan de "kleine" Australische vorm en R. p. achilles de "grote" vorm. Anderen suggereren echter dat het beter is alle namen als aparte ondersoorten te erkennen tot de taxonomie van de groep diepgaand is verbeterd.[6]
Bronnen, noten en/of referentiesRhinolophus philippinensis is een vleermuis uit het geslacht Rhinolophus.
Podkowiec filipiński[3] (Rhinolophus philippinensis) – gatunek ssaka z rodziny podkowcowatych[4].
Występuje w dziewiczych lasach oraz na polach uprawnych Filipin.
Rhinolophus philippinensis zajmuje szczególnie miejsce wśród fauny nietoperzy zamieszkujących Filipiny, ponieważ żywi się dużymi chrząszczami i owadami o twardych pokrywach ciała. Zanim przystąpi do spożycia jego ofiar to odgryza im pokrywy i tarczkę przedplecza. W tropikalnym klimacie Filipin nie musi zapadać w sen zimowy i jest aktywny przez cały rok.
Rozród tego nietoperza nie jest związany z żadnymi porami roku. Młode osiągają dojrzałość płciową po ukończeniu 2 lat. Samce są zazwyczaj mniejsze od samic.
Podkowiec filipiński (Rhinolophus philippinensis) – gatunek ssaka z rodziny podkowcowatych.
Rhinolophus philippinensis[2][3] är en fladdermusart som beskrevs av Waterhouse 1843. Den ingår i släktet Rhinolophus och familjen hästskonäsor.[4][5]
Catalogue of Life samt Wilson & Reeder (2005) skiljer mellan 6 underarter:[4][2]
Arten har lång, mjuk, gråbrun päls som är ljusare på buksidan. Den förekommer i åtminstone två former: En större, med inslag av gult till orange i pälsen på ansikte och de enorma öronen, och en mindre, som saknar den gulaktiga färgskiftningen på huvudet.[6] Som alla hästskonäsor har arten flera hudflikar kring näsan. Flikarna brukas för att rikta de överljudstoner som används för ekolokalisation. Till skillnad från andra fladdermöss som använder sig av överljudsnavigering produceras nämligen tonerna hos hästskonäsorna genom näsan, och inte som annars via munnen.[7] Kroppslängden är 6 till 6,5 cm, öronlängden 2,5 till 3,5 cm, och vikten 10 till 16 g.[6]
Arten förekommer med flera från varandra skilda populationer i Sydostasien och i den australiska regionen från Filippinerna och norra Borneo till Nya Guinea och Kap Yorkhalvön (i norra Queensland i nordöstra Australien).[1]
Arten lever i kuperade områden och i bergstrakter mellan 200 och 1 500 meter över havet. Habitatet utgörs av urskog (inklusive tropisk regnskog, som är dess huvudsakliga habitat[6]), kulturskog och andra, öppnare landskap med träd.[1]
Fladdermusen är nattaktiv, och jagar senare än de flesta andra hästskonäsor. Födan består av flygande insekter som bland annat nattfjärilar som oftast fångas i låg flykt nära marken.[6] Den har emellertid också observerats flygande i höjd med trädtopparna.[8] Likt många insektsätande fladdermöss lokaliserar den sitt byte genom ultraljudsinpulser.[6] Individerna sover ensamma eller i mindre kolonier i grottor och övergivna gruvor.[1]
IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig. Man vet litet om populationsutvecklingen, men konstaterar att arten är sällsynt i många delar av dess utbredningsområde.[1] Inga generella hot är kända, men i Australien har arten påverkats starkt av habitatförlust genom att gamla gruvor har stängts.[1][8] Skogsavverkning och stenbrytning (i Sydostasien) samt artinsamling är andra, möjliga hot.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Rhinolophus philippinensis.
Wikispecies har information om Rhinolophus philippinensis.
Rhinolophus philippinensis är en fladdermusart som beskrevs av Waterhouse 1843. Den ingår i släktet Rhinolophus och familjen hästskonäsor.
Rhinolophus philippinensis — вид рукокрилих родини Підковикові (Rhinolophidae).
Країни проживання: Австралія, Індонезія, Малайзія, Папуа Нова Гвінея, Філіппіни, Східний Тимор. Він був записаний від 200 до 1500 м над рівнем моря. Це лісовий вид, який живе в первинних і вторинних лісах. Лаштує сідала поодинці або невеликими колоніями, в печерах, шахтах та інших подібних місцях проживання.
Немає серйозних загроз для даного виду в цілому. Він був записаний в охоронних територіях в Австралії та на Філіпінах.
Rhinolophus philippinensis — вид рукокрилих родини Підковикові (Rhinolophidae).
Rhinolophus philippinensis là một loài động vật có vú trong họ Dơi lá mũi, bộ Dơi. Loài này được Waterhouse mô tả năm 1843.[1]
Rhinolophus philippinensis là một loài động vật có vú trong họ Dơi lá mũi, bộ Dơi. Loài này được Waterhouse mô tả năm 1843.
필리핀관박쥐(Rhinolophus philippinensis)는 관박쥐과에 속하는 박쥐의 일종이다.[2] 오스트레일리아와 인도네시아, 말레이시아, 파푸아뉴기니, 필리핀에서 발견된다.[1] 큰귀관박쥐 또는 워터하우스잎코박쥐로도 불린다.
보통 크기의 박쥐로 몸통 길이는 54~60mm이고 전완장은 51~59mm, 꼬리 길이는 29~33mm이다. 발 길이는 10~12mm, 귀 길이는 28~36mm이고 몸무게는 최대 15g이다.[3] 등 쪽 털은 흐릿한 갈색부터 밤색 또는 갈색빛 회색까지 다양하지만 배 쪽은 연한 갈색빛을 띤다. 귀는 갈색이고 뾰족하다.
동굴과 광산 속, 덥고 습한 굴 속에 작은 무리를 지어 은신한다. 동부관박쥐와 함께 생활하기도 한다. 해가 지기 전에 포식 활동을 시작하고, 처음에는 덤불 속에서 활동하지만 늦은 밤이 되면 점차 앞이 트인 공간에서 먹이를 잡는다. 느리게 날고 기동을 아주 잘하며, 우연히 떨어져도 공중에 매달린 채로 있을 수 있으며 물 위를 날아 갈 수도 있다. 먹이는 곤충, 특히 숲 속과 땅 위, 물에서 잡은 나방이다.
보르네오섬과 필리핀 지역부터 뉴기니섬과 오스트레일리아 북동부 지역까지 동남아시아에 널리 분포한다. 해발 1,500m 이하의 일차림과 이차림에서 서식한다.
6종의 아종이 알려져 있다.[2]
오스트레일리아에서는 두 종의 다른 아종이 공존하는 데, 한 종은 더 크고 한 종은 작다. 이 변칙성은 이 종들의 계통분류학적 지위가 혼란스럽고, 적어도 두 아종 중 하나는 별도의 형태라는 증거를 보여준다.
.jpg){kind=small}
