Multimedia w Wikimedia Commons Ponocnica trójpręgowa[1], dawniej znana jako: ponocnica[4][5], także mirikina[4] (Aotus trivirgatus) – gatunek małpy szerokonosej z rodziny ponocnicowatych (Aotidae), wcześniej zaliczana do płaksowatych. Jest jednym z nielicznych gatunków małp prowadzących nocny tryb życia. W nocy rozróżnia kolory. Żyje w monogamicznych parach.
Nazwa zwyczajowa: W polskiej literaturze zoologicznej dla oznaczenia gatunku używane były nazwy zwyczajowe „ponocnica”[4][5], „mirikina”[4]. Ostatecznie w wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” rodzajowi przypisano oznaczenie ponocnica trójpręgowa, rezerwując nazwę ponocnica dla rodzaju Aotus[1].
Rozród i rozwój: po ciąży trwającej od 133 do 153 dni rodzi się najczęściej jedno, bardzo rzadko dwa młode. Maleństwem opiekuje się przede wszystkim ojciec otaczając ochroną, zabawiając i przenosząc z miejsca na miejsce.
Występowanie: zamieszkują najwyższe piętra drzew w zwrotnikowych i podzwrotnikowych lasach Ameryki Południowej.
To szybkie i zwinne zwierzę waży około 1 kg i mierzy, bez ogona, 24-47,5 cm. Długi ogon, pełniący podczas dalekich skoków z drzewa na drzewo rolę steru, mierzy 22-41,8 cm długości. Do nadrzewnego sposobu życia przystosowane są również ich kończyny, wyposażone w smukłe i długie palce, z których każdy może się zginać oddzielnie, zakończone krótkimi paznokciami. Kciuk jest przeciwstawny, a wszystkie palce mają poduszeczki pełniące rolę podobną do przylg u innych zwierząt. Tylne kończyny są dłuższe od przednich. Wszystko to pomaga mirikini w długich skokach i szybkiej wspinacze po cienkich i wiotkich gałęziach.
Poruszając się grupami rodzinnymi zajmują obszar do 9 hektarów. Po wtargnięciu innej grupy dochodzi do walki, która rozstrzyga o pozostaniu. Walki, w których biorą udział zarówno samce jak i samice nie trwają dłużej niż 10 minut.
Ponocnice poruszają się w ciemności cicho, ale mają upodobanie do hałasowania. Wydają przeróżne dźwięki od przypominających świergot ptaków, miauczenie kota i szczekanie psa podobne do ryku jaguara. Głos służy im do utrzymywania ze sobą kontaktu w ciemnościach.
Małpy te są łagodne, łatwo się oswajają i przywiązują do swoich opiekunów. Chętnie więc hodowane są w ogrodach zoologicznych, a niekiedy nawet w mieszkaniach.
Ponocnica trójpręgowa, dawniej znana jako: ponocnica, także mirikina (Aotus trivirgatus) – gatunek małpy szerokonosej z rodziny ponocnicowatych (Aotidae), wcześniej zaliczana do płaksowatych. Jest jednym z nielicznych gatunków małp prowadzących nocny tryb życia. W nocy rozróżnia kolory. Żyje w monogamicznych parach.
Nazwa zwyczajowa: W polskiej literaturze zoologicznej dla oznaczenia gatunku używane były nazwy zwyczajowe „ponocnica”, „mirikina”. Ostatecznie w wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” rodzajowi przypisano oznaczenie ponocnica trójpręgowa, rezerwując nazwę ponocnica dla rodzaju Aotus.
Rozród i rozwój: po ciąży trwającej od 133 do 153 dni rodzi się najczęściej jedno, bardzo rzadko dwa młode. Maleństwem opiekuje się przede wszystkim ojciec otaczając ochroną, zabawiając i przenosząc z miejsca na miejsce.
Występowanie: zamieszkują najwyższe piętra drzew w zwrotnikowych i podzwrotnikowych lasach Ameryki Południowej.
To szybkie i zwinne zwierzę waży około 1 kg i mierzy, bez ogona, 24-47,5 cm. Długi ogon, pełniący podczas dalekich skoków z drzewa na drzewo rolę steru, mierzy 22-41,8 cm długości. Do nadrzewnego sposobu życia przystosowane są również ich kończyny, wyposażone w smukłe i długie palce, z których każdy może się zginać oddzielnie, zakończone krótkimi paznokciami. Kciuk jest przeciwstawny, a wszystkie palce mają poduszeczki pełniące rolę podobną do przylg u innych zwierząt. Tylne kończyny są dłuższe od przednich. Wszystko to pomaga mirikini w długich skokach i szybkiej wspinacze po cienkich i wiotkich gałęziach.
Poruszając się grupami rodzinnymi zajmują obszar do 9 hektarów. Po wtargnięciu innej grupy dochodzi do walki, która rozstrzyga o pozostaniu. Walki, w których biorą udział zarówno samce jak i samice nie trwają dłużej niż 10 minut.
Ponocnice poruszają się w ciemności cicho, ale mają upodobanie do hałasowania. Wydają przeróżne dźwięki od przypominających świergot ptaków, miauczenie kota i szczekanie psa podobne do ryku jaguara. Głos służy im do utrzymywania ze sobą kontaktu w ciemnościach.
Małpy te są łagodne, łatwo się oswajają i przywiązują do swoich opiekunów. Chętnie więc hodowane są w ogrodach zoologicznych, a niekiedy nawet w mieszkaniach.
