El tràgul petit (Tragulus kanchil) és una espècie d'artiodàctil de la família dels tragúlids. Viu a la Indoxina, Myanmar (istme de Kra), Brunei, Cambodja, la Xina (sud de Yunnan), Indonèsia (Kalimantan, Sumatra i moltes illes petites), Laos, Malàisia (Malàisia peninsular, Sarawak i moltes illes petites), Singapur, Tailàndia i el Vietnam. És un dels ungulats més petits coneguts, amb una mida adulta d'uns 45 cm i un pes d'uns 2 kg.
El tràgul petit (Tragulus kanchil) és una espècie d'artiodàctil de la família dels tragúlids. Viu a la Indoxina, Myanmar (istme de Kra), Brunei, Cambodja, la Xina (sud de Yunnan), Indonèsia (Kalimantan, Sumatra i moltes illes petites), Laos, Malàisia (Malàisia peninsular, Sarawak i moltes illes petites), Singapur, Tailàndia i el Vietnam. És un dels ungulats més petits coneguts, amb una mida adulta d'uns 45 cm i un pes d'uns 2 kg.
Den lille dværghjort (latin: Tragulus kanchil) er et lille drøvtyggende dyr i dværghjorte-familien, der lever i det sydøstlige Asien (Burma, Brunei, Cambodja, Yunnan i Kina, Indonesien, Laos, Thailand, Malaysia, Singapore og Vietnam).
Den lille dværghjort er det mindste hovdyr, der kendes, med en størrelse for udvoksede individer på 45 cm og en vægt på 2 kg. Med sin lille størrelse er den et yndet byttedyr for vilde hunde.
Der Kleinkantschil (Tragulus kanchil) ist eine Säugetierart aus der Familie der Hirschferkel (Tragulidae) und ist, zusammen mit anderen Vertretern der Gattung Tragulus, der kleinste Paarhufer der Welt. Er ist in Südostasien beheimatet.
Kleinkantschile erreichen eine Kopfrumpflänge von 45 bis 55 Zentimetern, eine Schulterhöhe von 20 bis 25 Zentimetern und ein Gewicht von 1,5 bis 2,5 Kilogramm. Der Schwanz wird nur rund 5 Zentimeter lang.
Ihr Fell ist an der Oberseite graubraun gefärbt, oft mit einem orangefarbenen Farbstich. Die Unterseite und das Kinn sind weiß. Der Kopf ist zugespitzt, die schwarze Nase ist unbehaart und die Augen sind sehr groß. Ihr Körperbau ist rundlich und nach hinten hin ansteigend, die Beine wirken im Gegensatz zum Körper auffallend zierlich. Wie alle Hirschferkel haben sie kein Geweih und keine Hörner, dafür sind die oberen Eckzähne insbesondere beim Männchen stoßzahnartig vergrößert und ragen aus dem Maul heraus.
Das Verbreitungsgebiet des Kleinkantschils reicht vom südlichen China (Yunnan) bis zur Malaiischen Halbinsel und zu den Inseln Sumatra und Borneo sowie kleineren vorgelagerten Inseln. Sein Lebensraum besteht aus mit dichtem Unterholz bestandenen Wäldern, meist in der Nähe von Gewässern.
Der auf Java endemische Java-Kantschil (Tragulus javanicus) wurde als eigenständige Art abgetrennt.
Kleinkantschile sind sehr scheue, zurückgezogen lebende Tiere, die vorwiegend in der Nacht aktiv sind. Tagsüber schlafen sie in Felsspalten oder hohlen Baumstämmen. In der Nacht begeben sie sich auf Nahrungssuche, wozu sie tunnelartige Pfade durch das Dickicht anlegen.
Zum Sozialverhalten gibt es unterschiedliche Beobachtungen, sowohl von Tieren, die einzelgängerisch leben, als auch von monogamen Paaren. Es sind ausgesprochen territoriale Tiere, wobei Männchen ein Streifgebiet von rund 12 Hektar und Weibchen von rund 8,5 Hektar haben. Zur Verständigung werden Markierungen aus Harn, Kot und Drüsensekreten verwendet, die für den dichten und lichtarmen Dschungel hervorragend geeignet sind. Territorialkämpfe zwischen den Männchen werden mit den langen Eckzähnen ausgetragen.
Kleinkantschile sind in erster Linie Pflanzenfresser, die Blätter, Knospen und Früchte zu sich nehmen. In Zoos fressen sie auch Insekten; inwieweit diese auch in freier Natur zu ihrer Nahrung gehören, ist nicht bekannt.
Die Weibchen paaren sich oft schon ein paar Stunden, nachdem sie ihre Jungen zur Welt gebracht haben, erneut und können so nahezu ihr gesamtes erwachsenes Leben trächtig verbringen. Nach rund 140-tägiger Tragzeit bringt das Weibchen ein, seltener zwei Jungtiere zur Welt, die an vier Zitzen gesäugt werden. Jungtiere sind Nestflüchter und können schon 30 Minuten nach der Geburt gehen. Nach rund 10 bis 13 Wochen werden sie entwöhnt und mit rund 5 bis 6 Monaten geschlechtsreif. Das Höchstalter beträgt 12 Jahre.
In südostasiatischen Märchen gelten Kantschile als gewiefte Tiere, denen ähnliche Eigenschaften wie in Mitteleuropa dem Rotfuchs (Reineke Fuchs) zugesprochen werden. Vielerorts wird das Fleisch dieser Tiere gegessen, sie gelten auch als leicht zu zähmen und werden manchmal zu Haustieren gemacht. Die Hauptbedrohung stellt aber die fortschreitende Rodung der Wälder dar. Die IUCN listet die Art als gering gefährdet.
Der Kleinkantschil (Tragulus kanchil) ist eine Säugetierart aus der Familie der Hirschferkel (Tragulidae) und ist, zusammen mit anderen Vertretern der Gattung Tragulus, der kleinste Paarhufer der Welt. Er ist in Südostasien beheimatet.
Peulandôk atawa (Tragulus kanchil) nakeuh saboh meunatang nyang hudép di wilayah Asia Teunggara. Lam bahsa Bahsa Meulayu ngon bahsa Indônèsia geupeunan Pelanduk, lam bahsa Inggréh geupeunan Lesser mouse-deer atawa Lesser Malay chevrotain. Salang lam bahsa Jawa geupeunan Kancil, ngon lam bahsa Burma geupeunan yun.
Peulandôk hudép lam wilayah nyang that luwah di Asia Teunggara, Pulo Ruja, Jawa, sampoe u Borneo.
Peulandôk atawa (Tragulus kanchil) nakeuh saboh meunatang nyang hudép di wilayah Asia Teunggara. Lam bahsa Bahsa Meulayu ngon bahsa Indônèsia geupeunan Pelanduk, lam bahsa Inggréh geupeunan Lesser mouse-deer atawa Lesser Malay chevrotain. Salang lam bahsa Jawa geupeunan Kancil, ngon lam bahsa Burma geupeunan yun.
Peulandôk hudép lam wilayah nyang that luwah di Asia Teunggara, Pulo Ruja, Jawa, sampoe u Borneo.
The lesser mouse-deer, lesser Malay chevrotain, or kanchil (Tragulus kanchil) is a species of even-toed ungulate in the family Tragulidae.
The lesser mouse-deer is found widely across Southeast Asia in Indochina, Myanmar (Kra Isthmus), Brunei, Cambodia, China (Southern Yunnan), Indonesia (Kalimantan, Sumatra and many other small islands), Laos, Malaysia (Peninsular Malaysia, Sarawak and many other small islands), Singapore, Thailand, and Vietnam.
It is one of the smallest known hoofed mammals, its mature size being as little as 45 cm (18 inches) and 2 kg (4.4 lb) and related to the even smaller Java mouse-deer. It is threatened by predation by feral dogs.
Through further research it is also discovered that the creatures who were initially believed to be nocturnal actually conduct their activities during the day. As discovered by Kusuda, the first being that though many births occur in May, November or December, the females are able to reproduce throughout the year (Kusuda et al).
In Indonesian and Malaysian folklore, the mouse-deer Sang Kancil is a cunning trickster similar to Br'er Rabbit from the Uncle Remus tales, even sharing some story plots. For instance, they both trick enemies pretending to be dead or inanimate,[2][3] and both lose a race to slower opponents.[4][5]
Kusuda, S., Adachi, I., Fujioka, K., Nakamura, M., Amano-Hanzawa, N., Goto, N., et al. (2013). Reproductive characteristics of female lesser mouse deers (tragulus javanicus) based on fecal progestogens and breeding records. Animal Reproduction Science, 137(1-2), 69-73. doi:10.1016/j.anireprosci.2012.12.008
The lesser mouse-deer, lesser Malay chevrotain, or kanchil (Tragulus kanchil) is a species of even-toed ungulate in the family Tragulidae.
El ciervo ratón pequeño o kanchil (Tragulus kanchil) es una especie de mamífero artiodáctilo que habita en Indochina, Birmania, Brunéi, Camboya, China, Indonesia (Kalimantan, Sumatra, y otras islas menores), Laos, Malasia (Malasia peninsular, Sarawak y otras islas), Singapur, Tailandia y Vietnam.[2] Es el ungulado más pequeño que se conoce, con ejemplares adultos que miden alrededor de 45 cm de largo y 2 kg de peso. Se encuentra amenazado a causa de la depredación por parte de perros.
Datos: Q1059263
Multimedia:
Especies: Tragulus kanchil
El ciervo ratón pequeño o kanchil (Tragulus kanchil) es una especie de mamífero artiodáctilo que habita en Indochina, Birmania, Brunéi, Camboya, China, Indonesia (Kalimantan, Sumatra, y otras islas menores), Laos, Malasia (Malasia peninsular, Sarawak y otras islas), Singapur, Tailandia y Vietnam. Es el ungulado más pequeño que se conoce, con ejemplares adultos que miden alrededor de 45 cm de largo y 2 kg de peso. Se encuentra amenazado a causa de la depredación por parte de perros.
Tragulus kanchil Tragulus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Tragulidae familian sailkatuta dago.
Tragulus kanchil Tragulus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Tragulidae familian sailkatuta dago.
Tragulus kanchil, communément appelé Petit chevrotain malais, Petit cerf-souris ou Kanchil (localement en malais), est une espèce de mammifères herbivores de la famille des Tragulidae, identifiée en 1821 en Asie du Sud-Est.
L'espèce Tragulus kanchil est identifiée en 1821 par le militaire et naturaliste britannique Stamford Raffles[2]. « Kanchil », en malais, en plus de désigner cet animal, signifie « personne intelligente ».
En 2004, l'espèce jusqu'alors associée Tragulus williamsoni (identifiée en 1916 par le zoologiste britannique Cecil Boden Kloss) est reconnue comme espèce à part entière, distincte de Tragulus kanchil, sur la base de ses dimensions nettement supérieures le rapprochant plus de Tragulus napu[2],[3].
L'espèce vit dans les forêts tropicales humides et les mangroves du Sud-Est asiatique : elle est présente en Indonésie (à Sumatra, Bornéo, et dans les petites îles de l'archipel), en Malaisie (continentale et insulaire), Singapour, dans le Sud de la Birmanie, du Viêt Nam, du Laos et du Cambodge ainsi que dans le Sud de la Chine (au Yunnan)[4].
Les sous-espèce sont[1] :
Le Petit Chevrotain malais est l'un des plus petits ongulés pesant environ 2 kg pour 45 cm de longueur[5]. Il ne doit pas être confondu avec Tragulus napu (le Grand Chevrotain malais) qui est présent dans les mêmes zones géographiques, mais est de taille et de poids nettement plus grands.
De couleur rousse à gris-roux sur le dos, il présente des bandes blanches sur la partie ventrale et possède des pattes graciles.
Le petit cerf souris, à la différences de cervidés, n'a jamais de bois.
Les mâles mais possèdent deux canines supérieures allongées formant des crocs.
C'est un animal solitaire, la plupart du temps nocturnes mais parfois actif le jour en particulier pendant la saison "froide".
Le petit cerf souris kanchil est essentiellement herbivore.
Il se nourrit d'herbes, de fruits, de jeunes pousses et de tiges.[6]
L'espèce est menacée par la disparition de son milieu naturel ainsi que par les populations de chiens errants.
Le Chevrotain malais est le héros d'une série de fables folkloriques du monde malais : le cycle de Sang Kancil. Ces fables racontent les aventures de Sang Kancil, un chevrotain malicieux et rusé, qui berne de nombreux animaux plus puissants. Il est comparé par Romain Bertrand et Georges Voisset au Roman de Renart ou aux Fables de La Fontaine[7],[8].
Tragulus kanchil, communément appelé Petit chevrotain malais, Petit cerf-souris ou Kanchil (localement en malais), est une espèce de mammifères herbivores de la famille des Tragulidae, identifiée en 1821 en Asie du Sud-Est.
Tragulus kanchil, xeralmente chamado cervo-rato menor, é unha especie de ungulado artiodáctilo de pequeno tamaño da familia Tragulidae, que vive no sueste asiático.
Encóntrase amplamente distribuído en hábitats selváticos do sueste asiático en Indochina, Birmania (istmo de Kra), Brunei, Camboxa, China (Yunnan), Indonesia (Kalimantán, Sumatra e moitas pequenas illas), Laos, Malaisia (península de Malaca, Sarawak e moitas pequenas illas), Singapur, Tailandia e Vietnam.
É o mamífero ungulado máis pequeno coñecido, o seu tamaño na madurez é de menos de 45 cm e 2 kg de peso. Ten patas curtas e delgadas e un pelame avermellado máis ou menos uniforme cun deseño característico de espiña de peixe na parte anterior do corpo. Ten hábitos crepusculares e nocturnos, vive en solitario ou forma pequenos grupos familiares; os machos son territoriais e marcan o seu territorio con urina, feces e secrecións das glándulas odoríferas que teñen na cara. Son tímidos e esquivos, e hábiles para agocharse na mesta vexetación, o que é a súa arma de defensa máis importante, e permanecen agochados inmóbiles se se achega un depredador, pero foxen rapidamente se é necesario dando grandes saltos. Come follas, arbustos, xemas e froitas caídas. Ten un período de xestación duns 5 meses.
En lingua Malaia ou indonesia o nome kancil, (pronunciado 'kanchil') significa tanto 'cervo-rato' coma 'persoa intelixente'. O nome xenérico Tragulus, está composto de Tragos, 'cabra' en grego, e a terminación latina –ulus, que significa 'diminuto'.
Nun relato folclórico indonesio e malaio, o cervo-rato Sang Kancil quería cruzar un río para chegar ás árbores froiteiras do outro lado, pero un gran crocodilo moi malo chamado Sang Buaya estaba esperándoo na ribeira para comelo. Sang Kancil chamou Sang Buaya e díxolle que o rei estaba invitando a todo o mundo a unha festa, para o cal necesitaba saber cantos crocodilos virían. Sang Kancil pediulle a todos os crocodilos que se puxesen en liña dun lado ao outro do río para que os puidese contar para o rei, e fíxolles prometer que non o comerían mentres os contaba. El despois foi pasando por riba saltando sobre as súas cabezas mentres os contaba. Cando chegou ao outro lado do río deulles as grazas por axudarlle a cruzar o río, e deuse un banquete coas froitas, pero os outros crocodilos incomodáronse con Sang Buaya porque deixou que Sang Kancil se burlase deles.[2]
Tragulus kanchil, xeralmente chamado cervo-rato menor, é unha especie de ungulado artiodáctilo de pequeno tamaño da familia Tragulidae, que vive no sueste asiático.
Pelanduk kancil[3] (Tragulus kanchil), juga dikenal sebagai kancil atau pelanduk, adalah sejenis ungulata berteracak genap bertubuh kecil anggota suku Tragulidae. Hewan yang menyebar di Asia Tenggara hingga ke Sumatra dan Kalimantan, ini merupakan salah satu jenis pelanduk terkecil di dunia. Di beberapa daerah Sumatra hewan ini dikenal sebagai pelanduk (atau kadang-kadang kancil), dan di Kalimantan disebut pelanduk kancil, pelanduk renggas, pelanduk kecil, dan lain-lain. Sementara dalam bahasa Inggris disebut sebagai Lesser mouse-deer atau Lesser Malay chevrotain.
Pelanduk ini dikenal dengan nama yun (Burma), kancil, dan pelandok (Melayu).[4]
Pelanduk bertubuh kecil, tinggi bahu sekitar 200 mm; panjang kepala dan tubuh 400-480 mm; ekor 65-80 mm; dan beratnya 0,7-2 kg[5]. Data dari Kalimantan sedikit berbeda; dengan panjang kepala dan tubuh 425-485 mm, ekor 60-93 mm, dan berat 2,0-2,5 kg[3].
Tubuh bagian atas berwarna tengguli polos, dengan tengkuk lebih gelap dari bagian tubuh lainnya. Sisi bawah tubuh berwarna putih berulas kecokelatan pucat dengan dada yang bebercak cokelat tua khas.[3] Perbedaannya dengan pelanduk napu (T. napu) yang memiliki lima garis putih, sedangkan pelanduk ini memiliki tiga garis putih di sekitar dada dan tenggorokan.[6]
Pelanduk aktif baik pada malam maupun siang hari. Hewan ini memakan aneka buah-buahan yang jatuh di tanah, pucuk dedaunan, dan juga jamur.[3] Pelanduk kancil bersifat soliter, biasanya terlihat berjalan sendirian; atau berpasangan bila musim kawin tiba. Bersarang di celah batu-batuan atau di lubang kayu, namun jika tempat semacam itu tak ada, ia bersembunyi di bawah vegetasi yang lebat dan teduh. Setelah hamil selama 140-177 hari, pelanduk biasanya melahirkan satu anak, jarang-jarang dua.[5][4]
Pelanduk hidup di hutan-hutan tinggi dan hutan sekunder, kadang-kadang juga memasuki kebun[3]. Binatang ini diketahui menghuni tepi hutan lebat di dataran rendah, sampai pada ketinggian 600 m. Ia juga mendiami belukar lebat. Ia juga bisa didapati di hutan mangrove sepanjang pesisir Tenasserim hingga Semenanjung Malaya.[4] Tersebar di hutan-hutan Asia Tenggara, di Indonesia hewan ini didapati di Sumatra, Kalimantan, dan pulau-pulau kecil di sekitarnya.[7] Bahkan, W.T. Blanford mengabarkan pula ia dapat ditemui di Tenasserim dan Kamboja.[4]
Pelanduk kancil menyebar luas di Asia Tenggara, mulai dari Tiongkok selatan (Yunnan bagian selatan), Indocina, Burma, Thailand, Semenanjung Malaya, Singapura, Sumatra, dan Kalimantan. Beberapa subspesies Tragulus kanchil, di antaranya[8]:
Pelanduk kancil (Tragulus kanchil), juga dikenal sebagai kancil atau pelanduk, adalah sejenis ungulata berteracak genap bertubuh kecil anggota suku Tragulidae. Hewan yang menyebar di Asia Tenggara hingga ke Sumatra dan Kalimantan, ini merupakan salah satu jenis pelanduk terkecil di dunia. Di beberapa daerah Sumatra hewan ini dikenal sebagai pelanduk (atau kadang-kadang kancil), dan di Kalimantan disebut pelanduk kancil, pelanduk renggas, pelanduk kecil, dan lain-lain. Sementara dalam bahasa Inggris disebut sebagai Lesser mouse-deer atau Lesser Malay chevrotain.
Pelanduk ini dikenal dengan nama yun (Burma), kancil, dan pelandok (Melayu).
Il tragulo minore (Tragulus kanchil Raffles, 1821), noto anche con il nome malese di kanchil o come tragulo della Malesia minore, è un ungulato artiodattilo della famiglia dei Tragulidi originario, come tutte le altre specie del genere Tragulus, dell'Asia sud-orientale.
A causa dell'esteso areale che occupa, in gran parte insulare, gli studiosi attualmente riconoscono trenta sottospecie di tragulo minore[2]:
Il tragulo minore è il più piccolo ungulato del mondo: misura 44-48 cm, è alto al garrese 20 cm e pesa circa 1,7-2,6 kg. Presenta un mantello di colore rosso più o meno uniforme con un disegno caratteristico a spina di pesce sulla parte anteriore del corpo. Come tutti i traguli, ha costituzione tozza e zampe corte e sottili.
Ha un areale molto esteso, che si estende su quasi tutte le foreste pluviali tropicali dell'Asia sud-orientale: si incontra dallo Yunnan meridionale, attraverso tutta l'Indocina, fino alle isole di Sumatra e Borneo, oltre che su molte altre piccole isole indonesiane.
Di abitudini crepuscolari e notturne, vive solitario o forma piccoli gruppi familiari; i maschi sono territoriali e segnano i loro possedimenti con urina, feci e il secreto di ghiandole odorifere situate sul mento. Timido e schivo, è abile nel nascondersi nella fitta vegetazione: la sua arma di difesa più importante, infatti, consiste nel rimanere rannicchiato sul terreno quasi perfettamente immobile; se un predatore si avvicina troppo, però, fugge via rapidamente con ampi balzi. Si nutre di foglie, arbusti, germogli e frutti caduti. Ha un periodo di gestazione di circa 5 mesi.
Il tragulo minore (Tragulus kanchil Raffles, 1821), noto anche con il nome malese di kanchil o come tragulo della Malesia minore, è un ungulato artiodattilo della famiglia dei Tragulidi originario, come tutte le altre specie del genere Tragulus, dell'Asia sud-orientale.
Kancil (bahasa Inggeris: Lesser Mousedeer) atau juga dikenali sebagai Pelanduk (dalam kebanyakan masyarakat di Malaysia dan Indonesia), ianya merupakan spesies yang paling kecil antara hanya empat spesies yang masih wujud dalam famili Tragulidae serta infraorder Tragulina. Panjangnya yang hanya berukuran 45 sentimeter, dengan berat sebanyak dua kilogram, menyebabkannya merupakan salah satu ungulat yang paling kecil. Kancil suka akan hutan yang berbatu-batan dan terdapat di hutan tropika Asia Tenggara. Nama saintifiknya Tragulus javatticus.
Famili Tragulidae amat meluas antara Epok Oligosen (34 juta tahun dahulu) hingga Epok Miosen (kira-kira 5 juta tahun dahulu) tetapi hampir tidak bertukar sejak masa itu dan oleh itu, merupakan satu famili haiwan ruminan yang primitif. Famili ini mempunyai perut empat kebuk untuk menapaikan makanan tumbuhan yang susah cerna, tetapi keluk ketiga tidak berkembang dengan sempurna. Serupa dengan spesies-spesies lain dalam famili Tragulidae, kancil tidak mempunyai tanduk, dan kakinya pendek dan kurus.
Kancil tersebar luas di Asia Tenggara, bermula dari Cina selatan (Yunnan bahagian selatan), Indocina, Burma, Thailand, Semenanjung Malaysia, Singapura, Sumatera, dan Kalimantan. Beberapa subspesies Tragulus kanchil, di antaranya[2]:
Kancil merupakan sejenis haiwan yang termasyhur di Malaysia disebabkan legenda Melayu. Cerita rakyat "Sang Kancil dan Sang Buaya" mengisahkan tentang kecerdikan Sang Kancil memperdayakan sekumpulan buaya untuk menyeberangi sungai untuk menikmati buah rambutan yang sedang masak ranum.
Dalam sejarah penubuhan negeri Melaka pula, kancil dilihat sebagai maskod haiwan pada jata negeri Melaka. Mengikut sejarah, negeri Melaka mula mendapat nama dari "kisah Kancil menendang Anjing". Pada catatan aliran sejarahnya dikisahkan bahawa, pada suatu ketika dahulu, (selepas baginda dan para bangsawan Palembang berjaya menyelamatkan diri dari ditangkap oleh tentera (Siam)(Thailand) dan kemudiannya diselamatkan oleh penduduk orang laut@ nelayan yang menetap disekitar pesisir laut Muar, Johor. Paduka (Parameswara) telah berkenan untuk pergi memburu kedalam hutan(kini disekitar hutan negeri Melaka). Ketika baginda pergi memburu bersama-sama hulubalangnya, baginda berasa penat dan berkenan berehat sebentar di bawah pokok yang terletak dihadapan sebatang anak sungai.Tiba-tiba, sewaktu baginda berehat, baginda dikejutkan dengan suatu peristiwa yang aneh bahawa seekor kancil yang kecil yang berdiri diatas batang pokok tumbang yang merentasi anak sungai telah menendang anjing buruan baginda dengan kuat kedalam sungai.Melihat peristiwa tersebut, baginda merasakan bahawa kawasan ini kelak mampu dibangunkan dengan sempurna dan sekaligus mampu melahirkan rakyat yang kuat dan handal dalam semua perkara. Maka dengan itu, baginda telah menanyakan nama pokok tempat baginda bersandar pada ketika itu, tuan bendahara yang bersama baginda telah memberitahu bahawa pokok itu adalah pokok Melaka. Oleh yang demikian, Parameswara telah berkenan menjadikan seluruh kawasan tersebut sebagai sebuah negeri baru yang aman dan kuat dikenali sebagai Melaka pada ketika ini.
Kancil turut digunakan sebagai nama kereta Perodua Kancil, Malaysia.
Kancil (bahasa Inggeris: Lesser Mousedeer) atau juga dikenali sebagai Pelanduk (dalam kebanyakan masyarakat di Malaysia dan Indonesia), ianya merupakan spesies yang paling kecil antara hanya empat spesies yang masih wujud dalam famili Tragulidae serta infraorder Tragulina. Panjangnya yang hanya berukuran 45 sentimeter, dengan berat sebanyak dua kilogram, menyebabkannya merupakan salah satu ungulat yang paling kecil. Kancil suka akan hutan yang berbatu-batan dan terdapat di hutan tropika Asia Tenggara. Nama saintifiknya Tragulus javatticus.
Famili Tragulidae amat meluas antara Epok Oligosen (34 juta tahun dahulu) hingga Epok Miosen (kira-kira 5 juta tahun dahulu) tetapi hampir tidak bertukar sejak masa itu dan oleh itu, merupakan satu famili haiwan ruminan yang primitif. Famili ini mempunyai perut empat kebuk untuk menapaikan makanan tumbuhan yang susah cerna, tetapi keluk ketiga tidak berkembang dengan sempurna. Serupa dengan spesies-spesies lain dalam famili Tragulidae, kancil tidak mempunyai tanduk, dan kakinya pendek dan kurus.
De kleine kantjil (Tragulus kanchil) is een zoogdier uit de familie van de dwergherten (Tragulidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Raffles in 1821. Het is de kleinste evenhoevige van de wereld.
Bronnen, noten en/of referenties
Kanchil (Tragulus kanchil) er ein art i familien dvergmoskusdyr som lever i Søraust-Asia.[1]
Det finst kanchil i Brunei, Indonesia; Kambodsja, Laos, Malaysia, Myanmar, Singapore, Thailand og Vietnam.[2]
Kanchil (Tragulus kanchil) er ein art i familien dvergmoskusdyr som lever i Søraust-Asia.
Det finst kanchil i Brunei, Indonesia; Kambodsja, Laos, Malaysia, Myanmar, Singapore, Thailand og Vietnam.
Cheo cheo Nam Dương hay còn gọi cheo cheo kanchil[1] (danh pháp khoa học: Tragulus kanchil)[2] là một loài động vật có vú thuộc họ Cheo cheo, bộ Guốc chẵn. Tại Việt Nam, cheo cheo sinh sống từ Lạng Sơn đến Tây Ninh.
Về danh pháp khoa học, trong tiếng Mã Lai hoặc tiếng Indonesia kancil có hai nghĩa "cheo cheo" và "người khôn ngoan". Tên loài Tragulus hợp bởi hai phần: Tragos là "con dê" trong tiếng Hy Lạp và –ulus là "nhỏ bé" trong tiếng Latin.
Về tên loài, Nam Dương là tên gọi cũ trong tiếng Việt của Indonesia.
Cheo cheo Nam Dương là động vật guốc chẵn nhỏ nhất, với ngoại hình giống hoẵng và hươu, nhưng không có tuyến lệ. Toàn thân phủ lông màu nâu đỏ, bộ lông bóng mượt, vùng ngực và dưới bụng có 3 vệt lông trắng song song với thân, lông cheo mịn, ngắn và bóng mượt. Con đực và con cái đều không có sừng, nhưng một số con trưởng thành lại có răng nanh chìa ra bên mép, con đực có răng nanh dài hơn con cái, răng nanh hàm trên phát triển thò ra ngoài miệng.
Cheo cheo Nam Dương là loài động móng guốc nhỏ nhất thế giới. Là loài thú móng guốc nhỏ nhất trong họ Cheo cheo Tragulidae, thân dài khoảng 0,4 - 0,5m, trọng lượng trung bình 1300 - 2300g. Khuôn mặt cheo cheo Nam Dương khá giống con chuột, bốn chân gầy nhẳng như que củi, kích thước không lớn hơn một con mèo nhà.
Dạng ngoài hơi giống hoẵng. Đực, cái đều không có sừng, không có tuyến trước ổ mắt, răng nanh mọc dài ngoài mép (đực dài hơn), thiếu răng cửa trên. Chi rất mảnh, ngón 3, 4 phát triển. Bộ lông ngắn, mịn, đồng màu nâu đỏ ở mặt trên và mặt bên, thẫm ở dọc giữa lưng, nhạt dần ở hai bên, dọc gáy có vệt lông đen. Dưới cằm và họng có 2 vệt trắng chung gốc, 1 vệt dọc giữa tự do; đuôi lông xù, mặt trên màu giống lưng, mặt dưới trắng nhạt.[3].
Cheo cheo ăn lá, chồi, thân non, hoa, quả, hạt, củ, cỏ, nấm. Thức ăn ưa thích là quả. Cheo cheo cũng ăn côn trùng (sâu, nhộng), xác động vật. Cheo cheo ghép đôi vào tháng 9-12 hàng năm, đẻ từ tháng 1 - 9, đẻ nhiều vào tháng 5-7. Cheo cheo mang thai 120 ngày, năm đẻ 1 lứa/1 con. Cheo cheo ưa sống đơn độc, chỉ ghép đôi thời kỳ động dục, hay ở rừng thưa, cũng có ở rừng già, ưa nơi bằng phẳng, khô ráo, có nhiều bụi rậm và có tầng cỏ quyết phát triển, trú ngụ trong các gốc cây to, bụi rậm. Hoạt động chủ yếu về đêm, từ 19h-23h, mạnh nhất 20h-22h. Nơi vắng cũng có thể gặp cheo cheo vào buổi sáng (5h-7h).[3]
Cheo cheo là động vật sống và kiếm ăn đơn độc, nó có khả năng thích nghi với nhiều môi trường khác nhau nhưng chủ yếu là trong rừng, rẫy. Cheo cheo kiếm ăn ban ngày và đêm theo đường nhỏ hoặc trong khu vực riêng có cây rậm rạp bao phủ. Cheo cheo có tính nhút nhát, khi gặp kẻ thù nhảy trốn rất nhanh. Mùa động dục và nuôi con sống ghép đôi giao phối vào khoảng tháng sáu và tháng bảy. Trước khi giao phối con cái dùng chân sau gõ xuống đất 8 lần trong vòng 3 giây báo cho con đực biết. Loài thú này mang thai khoảng 140 ngày. Mỗi lần đẻ một con vào cuối mùa mưa khi thức ăn dồi dào.
Cheo cheo Nam Dương phân bố rộng rãi ở khắp khu vực Đông Nam Á và vùng phụ cận gồm Ấn Độ, Myanmar (phía nam), Brunei, Campuchia, Trung Quốc (phía nam Vân Nam), Indonesia (Kalimantan, Sumatra, Borneo, Java và một số đảo nhỏ), Lào, Malaysia (bán đảo Malaya, Sarawak và các đảo nhỏ), Singapore, Thái Lan và Việt Nam (Lạng Sơn, Vĩnh Phú, Thanh Hóa, Nghệ An, Hà Tĩnh, Quảng Bình, Quảng Trị, Thừa Thiên-Huế, Gia Lai, Kontum, Đắk Lắk, Lâm Đồng, Đồng Nai, Tây Ninh)[3].
Cheo cheo là loài thú hiếm, dễ nuôi làm cảnh, nuôi ở các vườn thú, về khoa học, Cheo cheo là loài thú móng guốc nhỏ nhất, chỉ còn tồn tại ở rừng nhiệt đới Đông Nam Á.[3] Cheo cheo chúng được chọn nuôi làm cảnh ở nhiều nơi trên thế giới do dáng vẻ đáng yêu của chúng. Nhiều tin đồn vô căn cứ cho rằng cheo cheo ngâm rượu sẽ có công dụng giúp cải thiện sinh lý nam giới, chữa nhiều bệnh nan y, khiến thị trường chợ đen săn lùng cheo cheo Nam Dương.[4] Dẫn đến nạn tuyệt chủng động vật hoang dã.
Tại Việt Nam, ở các tỉnh phía Bắc, cheo cheo gần như tuyệt chủng, ở các tỉnh phía Nam, diện tích nơi cư trú đang giảm mạnh, hiện còn ước khoảng 2000 km2, chủ yếu ở Tây Nguyên. Số lượng cá thể ước tính còn dưới 10000 con, mỗi năm có thể giảm sút 3 - 4%.[3]. Phân hạng: VU A1a,d C1. Biện pháp bảo vệ: Sách đỏ Việt Nam năm 2000 xếp bậc V. Nhà nước chưa có văn bản bảo vệ[3]
Theo sách đỏ Việt Nam từ năm 2000 đến 2004, cho rằng chi Tragulus chỉ gồm 2 loài, danh pháp Tragulus javanicus được dành cho cheo cheo Nam Dương, ghi chép phân bố trên khắp lãnh thổ Việt Nam, trải dài từ Lạng Sơn đến Tây Ninh.[3]
Tuy nhiên, từ năm 2004 đến nay, phân loại sinh học thay đổi, giới khoa học phân chia chi Tragulus thành 6 loài khác nhau, danh pháp T. javanicus được chuyển sang dành cho cheo cheo Java, không còn dành cho cheo cheo Nam Dương. Sách đỏ thế giới IUCN công nhận loài T. javanicus chỉ phân bố trên đảo Java.[5]
Trong báo cáo công bố năm 2004 của Meijaard E. và Groves C. P., ghi nhận tại Việt Nam có 2 loài là:
Cuốn Danh lục các loài thú hoang dã Việt Nam (2008) ghi nhận có 2 loài cheo cheo Nam Dương (Tragulus kanchil) và cheo cheo Việt Nam (Tragulus versicolor) với chú thích các sách của Việt Nam trước đây đã định danh cheo cheo Nam Dương là Tragulus javanicus, đồng nghĩa với Tragulus kanchil nhưng bây giờ đó là 2 loài khác nhau.
Cheo cheo Nam Dương hay còn gọi cheo cheo kanchil (danh pháp khoa học: Tragulus kanchil) là một loài động vật có vú thuộc họ Cheo cheo, bộ Guốc chẵn. Tại Việt Nam, cheo cheo sinh sống từ Lạng Sơn đến Tây Ninh.
小鼷鹿（学名：Tragulus kanchil）又名鼠鹿，是一种体形很小的原始反刍类动物。
爪哇岛与中国云南南部的鼷鹿原被认为是小鼷鹿的亚种，（学名同为Tragulus javanicus），但自2004年起，爪哇鼷鹿（Tragulus javanicus）与云南鼷鹿（Tragulus williamsoni）被归类为不同的独立物种，小鼷鹿也改用现在的学名（Tragulus kanchil）[1]。
体形略比野兔大，体重1.3-2.0kg，体长420-630mm，肩高约200mm，是仅次于蹄兔目成员最小的有蹄类动物，也是鼷鹿科种体型最小的一种。面部尖长，无角，雄性有发达的獠牙，四肢细长，前肢较短。
小鼷鹿的行动十分灵敏，也善于隐蔽。为夜行性，性格谨慎胆小，除繁殖期外，多单独活动。白天隐藏于草丛中，动作敏捷机警，奔跑时似兔般跳跃。涉水之后会暂时丧失行走能力。主要生活于热带山地丘陵茂密的森林灌丛和草丛。有时也进入农田地带。主食为掉落在地上的野果和野花，但也吃叶子，幼苗和青草。
小鼷鹿的怀孕期为5～6个月。母小鼷鹿产仔48小时后便可以发情受孕，而且能一边哺乳一边怀胎。小鼷鹿每胎可产一或二只小鼷鹿。小鼷鹿出生半年后就会性成熟。
小鼷鹿的栖息地受人类活动的影响大，牲畜践踏和人为建设对小鼷鹿的隐蔽除破坏严重，此外它也受到狩猎的威胁，人们为取食它的肉而捕杀它们。目前，小鼷鹿是中国国家一级保护动物，在世界自然保护联盟的红皮书中的级别是无危[1]，濒危野生动植物种国际贸易公约种被列入附录II。
小鼷鹿（学名：Tragulus kanchil）又名鼠鹿，是一种体形很小的原始反刍类动物。
작은쥐사슴 또는 작은말레이쥐사슴(Tragulus kanchil)은 작은사슴과에 속하는 우제류의 일종이다.
동남아시아의 인도차이나반도, 미얀마(크라 지협), 브루나이, 캄보디아, 중화인민공화국(윈난성 남부), 인도네시아(칼리만탄, 수마트라섬과 주변 제도), 라오스, 말레이시아(말레이반도, 사라왁과 주변 제도), 싱가포르, 태국 그리고 베트남에 널리 분포한다.
,_Singapore_-_20141001.jpg)
_Billiton_TMnr_10005506.jpg)
,_Singapore_-_20141001.jpg)
