Pijavka koňská (Haemopis sanguisuga) žije dravě, její potravou jsou drobní bezobratlí živočichové, ale je schopna lovit i drobné obratlovce.[1] Za oběť mohou padnout zejména mladí obojživelníci po přechodu na souš nebo jejich pulci. Pijavka koňská se v ČR poměrně hojně vyskytuje v pomalu tekoucích, ale i stojatých vodách.[2] Měří 15 – 150 mm.[3] V umělých vodních rezervoárech, jako jsou protipožární nádrže nebo bývalá koupaliště bývají Pijavky koňské snadno pozorovatelné blízko hladiny čekající na kořist. Po podkladu se pohybuje tak, že se pídalkovitě přichycuje střídavě přední a zadní přísavkou. Parazitem této pijavky je prabičíkovec Chilomastix aulostomi.
Názvy ve většině jazyků včetně českého názvu spojují tuto pijavku s koňmi. Latinský název Haemopis sanguisuga lze přeložit jako ,,pijavice krvežíznivá". Všechny tyto názvy jsou zavádějící. Pijavka koňská není ektoparazit, nýbrž aktivní predátor a nemá nic společného s koňmi. Mezinárodní přídomek je zřejmě odvozen od pijavky Limnatis nilotica vyskytující se ve Středomoří, jež je velikostí i vzhledem Pijavce koňské podobná, ale jedná se o parazita skotu, koní atp.
Obrázky, zvuky či videa k tématu pijavka koňská ve Wikimedia Commons
Pijavka koňská (Haemopis sanguisuga) žije dravě, její potravou jsou drobní bezobratlí živočichové, ale je schopna lovit i drobné obratlovce. Za oběť mohou padnout zejména mladí obojživelníci po přechodu na souš nebo jejich pulci. Pijavka koňská se v ČR poměrně hojně vyskytuje v pomalu tekoucích, ale i stojatých vodách. Měří 15 – 150 mm. V umělých vodních rezervoárech, jako jsou protipožární nádrže nebo bývalá koupaliště bývají Pijavky koňské snadno pozorovatelné blízko hladiny čekající na kořist. Po podkladu se pohybuje tak, že se pídalkovitě přichycuje střídavě přední a zadní přísavkou. Parazitem této pijavky je prabičíkovec Chilomastix aulostomi.
Hevosjuotikas (Haemopis sanguisuga) on juotikkaiden alaluokkaan (Hirudinea) kuuluva laji. Hevosjuotikas elää rantavesissä ja kasvaa 10–15 cm pituiseksi. Se syö pieniä vesieläimiä eikä ime verta. Useimmiten hevosjuotikas on ruskea tai musta. Hevosjuotikkaalla on yhteensä 10 silmäpistettä, jotka kiertävät päätä. Ulkonäöltään hevosjuotikkaan voi sekoittaa harvinaiseen verijuotikkaaseen (Hirudo medicinalis).
Hevosjuotikas (Haemopis sanguisuga) on juotikkaiden alaluokkaan (Hirudinea) kuuluva laji. Hevosjuotikas elää rantavesissä ja kasvaa 10–15 cm pituiseksi. Se syö pieniä vesieläimiä eikä ime verta. Useimmiten hevosjuotikas on ruskea tai musta. Hevosjuotikkaalla on yhteensä 10 silmäpistettä, jotka kiertävät päätä. Ulkonäöltään hevosjuotikkaan voi sekoittaa harvinaiseen verijuotikkaaseen (Hirudo medicinalis).
Hestigle (Haemopis sanguisuga) er i familie med blodiglen, altså av samme art av igler i orden kjeveigler (Arhynchobdellida). Fargen er svart/ brun, den har en lengde på 15-20 cm.
Den har nesten samme utseende som blodigle og kan ofte oppfattes som det, men den kan ikke bite gjennom varmblodige dyrs ytre hud fordi kjevene er nokså stumpe. Den kan likevel bite gjennom tynne slimhinner. Den er sjeldent funnet i svelget hos mennesker og husdyr, men er egentlig et rovdyr som ernærer seg av ormer og andre små vanndyr.
På verdensbasis er det mange arter av igler i samme slekt som hesteigle. De største kan bli 45 cm lang. Hesteigle finnes i hele Norge, men den er vanligst i små dammer og innsjøer i Sør-Norge. Mange steder der det er påstått at det finnes blodigler, viser disse seg ved nærmere undersøkelse av være hesteigler (Haemopis sanguisuga).
Hestigle (Haemopis sanguisuga) er i familie med blodiglen, altså av samme art av igler i orden kjeveigler (Arhynchobdellida). Fargen er svart/ brun, den har en lengde på 15-20 cm.
Den har nesten samme utseende som blodigle og kan ofte oppfattes som det, men den kan ikke bite gjennom varmblodige dyrs ytre hud fordi kjevene er nokså stumpe. Den kan likevel bite gjennom tynne slimhinner. Den er sjeldent funnet i svelget hos mennesker og husdyr, men er egentlig et rovdyr som ernærer seg av ormer og andre små vanndyr.
På verdensbasis er det mange arter av igler i samme slekt som hesteigle. De største kan bli 45 cm lang. Hesteigle finnes i hele Norge, men den er vanligst i små dammer og innsjøer i Sør-Norge. Mange steder der det er påstått at det finnes blodigler, viser disse seg ved nærmere undersøkelse av være hesteigler (Haemopis sanguisuga).
Multimedia w Wikimedia Commons Pijawka końska, pijawka wielożerna (Haemopis sanguisuga) – gatunek pijawki z rodziny Haemopidae. Występuje w Europie, środkowej i zachodniej Azji oraz w północnej Afryce[1]. Jest największą pijawką żyjącą w Polsce. Na terenach nizinnych kraju jest gatunkiem pospolitym, występuje również w zbiornikach wodnych na wyżynach i w górach[2]. Wbrew nazwie nie pasożytuje, jest drapieżna, żywi się skąposzczetami, drobnymi mięczakami i larwami owadów. Osiąga długość 6–10 cm[1]. Występuje pospolicie w stojących i wolno płynących wodach słodkich.
Grzbiet może mieć kolor od szarego po prawie czarny, spód ciała jest jaśniejszy (żółtoszary). Ciało jest miękkie, zwężające się na końcach, w przekroju ma kształt mniej więcej elipsoidalny. Pokryte jest oskórkiem z wyraźnie widocznymi pierścieniami. Pierścienie nie są równoważne z wewnętrznym podziałem na somity (na każdy somit przypada kilka-kilkanaście pierścieni zewnętrznych). Na obu końcach ciała znajdują się przyssawki. Przednia przyssawka otacza otwór gębowy, stąd jej nazwa: okołoustna. Wzdłuż boków przedniej części ciała znajduje się 5 par oczu. Otwór odbytowy położony jest na grzbiecie, w tylnej części ciała.
Pijawka końska występuje w wodach stojących i wolno płynących. Okresowo może przebywać na lądzie, na wilgotnym podłożu w pobliżu wody. Zimę spędza zagrzebana w osadach dennych.
Wszystkie gatunki pijawek są obojnakami. Pijawka końska składa kokony jajowe na wilgotnej ziemi, np. na brzegach zbiorników wodnych. Dorosłe nie opiekują się jajami. Młode opuszczają kokon po upływie miesiąca. Od razu są zdolne do samodzielnego zdobywania pokarmu. Są ubarwione tak jak dorosłe osobniki.
Pijawki końskie, wbrew swej popularnej nazwie, nie pasożytują na ssakach, gdyż są drapieżnikami. Polują na larwy owadów, ślimaki, skorupiaki, skąposzczety, kijanki, małe rybki oraz na inne pijawki. Zdobycz jest połykana w całości albo wysysana. Pijawka ta, jak i wszystkie inne, jest wytrzymała na głód – może obyć się bez jedzenia nawet przez 7 miesięcy.
Pijawka końska, pijawka wielożerna (Haemopis sanguisuga) – gatunek pijawki z rodziny Haemopidae. Występuje w Europie, środkowej i zachodniej Azji oraz w północnej Afryce. Jest największą pijawką żyjącą w Polsce. Na terenach nizinnych kraju jest gatunkiem pospolitym, występuje również w zbiornikach wodnych na wyżynach i w górach. Wbrew nazwie nie pasożytuje, jest drapieżna, żywi się skąposzczetami, drobnymi mięczakami i larwami owadów. Osiąga długość 6–10 cm. Występuje pospolicie w stojących i wolno płynących wodach słodkich.
Загальна довжина досягає 15 см. Зовнішністю схожа на п'явку виду Limnatis nilotica. З двох боків голови має по 5 очей. Щелепи у неї розвинені значно гірше, ніж у медичній п'явки, мають 2 рядки по 14 зубів. Тулуб складається з 33 сомітів. Кількість видимих кілець не співподає з сомітами. Передня присоски середнього розміру. Задня присоска невелика, менше половини найбільшої ширини тіла. Анальний отвір велике, оскільки через нього виділяються великі шматки неперетравленої їжі.
Спина дорослої особини чорного забарвлення з коричневим відтінком, на її поверхні можуть бути розкидані темні плями. Черево сіре або зеленувато-сіре, бічні жовті стрічки часто відсутні. Молоді особини мають світлішу спину, на ньому нерідко присутній візерунок.
Зустрічається переважно в невеличких водоймах з невеликою глибиною та повільною течією, в калюжах, які іноді пересихають, але дно їх залишається вологим, прибережній зоні озер і річок. Здатна пересуватися суходолом, спираючись на присоски, а також плаває. Є сильним і ненажерливим хижаком. Живиться хробаками, зокрема п'явками інших видів, м'якунами, личинками водних комах та іншими водними безхребетними, також дрібними хребетними, насамперед пуголовками, яких вона може здолати. Іноді можна спостерігати, як два хижаки з двох протилежних кінців намагаються проковтнути довгого хробака. Якщо вони не справляються зі здобичю, то відривають від неї шматки.
Природніми ворогами цієї п'явки є великі водні хребетні.
Поширена в Європі, зокрема в Україні, та північній Африці.
马蛭（学名：Haemopis sanguisuga）为黄蛭科黄蛭属的动物。分布于古北界的西部以及中国大陆的新疆等地，常见于所有类型的淡水中以及特别是在湖泊及山中小湖里。该物种的模式产地在欧洲。[1]
这是一篇與环节动物门相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
