El lèmur nan de Coquerel (Mirza coquereli) és un lèmur de la família dels quirogalèids. Com tots els altres lèmurs, és endèmic de Madagascar. El nom de l'espècie li fou donat en honor de l'entomòleg francès Charles Coquerel. Fins al 1985 se'l classificava dins del gènere Microcebus; després se'l classificà al seu propi gènere, Mirza, del qual fou l'únic ocupant fins que el 2005 es descobrí el lèmur nan septentrional (M. zaza).
El lèmur nan de Coquerel (Mirza coquereli) és un lèmur de la família dels quirogalèids. Com tots els altres lèmurs, és endèmic de Madagascar. El nom de l'espècie li fou donat en honor de l'entomòleg francès Charles Coquerel. Fins al 1985 se'l classificava dins del gènere Microcebus; després se'l classificà al seu propi gènere, Mirza, del qual fou l'únic ocupant fins que el 2005 es descobrí el lèmur nan septentrional (M. zaza).
Der Südliche oder Große Riesenmausmaki (Mirza coquereli) ist eine Primatenart aus der Gruppe der Lemuren.
Südliche Riesenmausmakis erreichen eine Kopfrumpflänge von 23 bis 27 Zentimetern, hinzu kommt ein rund 32 Zentimeter langer Schwanz. Ihr Gewicht beträgt 285 bis 335 Gramm, sie sind damit die größere der beiden Riesenmausmakiarten. Ihr Fell ist an der Oberseite graubraun gefärbt, die Unterseite ist hellgrau. Das Gesicht ist rundlich, die Augen sind relativ groß, ebenso die unbehaarten Ohren. Der lange Schwanz ist buschig und wird zur Spitze hin dunkler.
Wie alle Lemuren sind Südliche Riesenmausmakis auf Madagaskar beheimatet, ihr Verbreitungsgebiet umfasst die trockenen Laub- und die Küstenwälder im Westen der Insel. Sie kommen bis in 700 Meter Seehöhe vor und sind häufig in der Nähe von Flüssen zu finden.
Diese Primaten sind nachtaktiv. Tagsüber schlafen sie in selbstgebauten Nestern aus Zweigen und Blättern, diese Nester haben einen Durchmesser von rund 50 Zentimetern und liegen häufig im Kronendach. In der Nacht begeben sie sich auf Nahrungssuche, wobei sie sich vorwiegend auf allen vieren durch das Geäst fortbewegen und sich meist in Höhen von 5 bis 10 Metern aufhalten. Gelegentlich kommen sie auch bei der Nahrungssuche auf den Boden.
Im Gegensatz zum Nördlichen Riesenmausmaki sind sie einzelgängerisch, sie schlafen allein in Nestern und gehen auch einzeln auf Nahrungssuche. Die Weibchen etablieren Streifgebiete von 1 bis 4 Hektar, die sich mit denen von Artgenossinnen überlappen. Männliche Tiere haben außerhalb der Paarungssaison ein ähnlich großes Territorium, erweitern dieses jedoch während der Fortpflanzungsperiode bis um das Dreifache. Mit Urin und dem Sekret ihrer Analdrüsen werden die Grenzen ihrer Streifgebiete markiert. Eine Reihe von Lauten sind für die Tiere bekannt, die zum jetzigen Zeitpunkt jedoch keiner genauen Funktion zugeordnet werden können.
Im Gegensatz zu anderen Katzenmakis halten sie keinen Winterschlaf oder tägliche Starrezustände, in der Trockenzeit ist ihr Aktivitätsgrad allerdings eingeschränkt. Südliche Riesenmausmakis sind Allesfresser, die Früchte, Blumen, Knospen, Baumsäfte, Insekten und andere Kleintiere zu sich nehmen. Die Zusammensetzung der Nahrung variiert je nach Jahreszeit, Früchte sind besonders in der Regenzeit häufiger. In der Trockenzeit können Ausscheidungen von Insekten bis zu 60 % der Nahrung ausmachen. Ungewöhnlich für Katzenmakis ist, dass sie manchmal auch kleine Wirbeltiere wie Jungvögel, Frösche, Echsen und sogar Mausmakis fressen.
Wie bei den meisten Lemuren ist die Fortpflanzung saisonal und erfolgt am Beginn der Regenzeit (etwa November). Die Weibchen sind oft nur wenige Tage oder gar nur eine Nacht empfängnisbereit. Die Männchen etablieren zu dieser Zeit deutlich größere Streifgebiete und haben auch auffallend vergrößerte Hoden, was dafür spricht, dass sie untereinander um die Paarungsvorrechte kämpfen. Nach einer rund 90-tägigen Tragzeit bringt das Weibchen ein oder zwei Jungtiere zur Welt – Zwillinge sind häufiger als Einzelgeburten. Diese sind wenig entwickelt und verbringen ihre ersten Lebenswochen im Nest der Mutter. Nach drei bis vier Wochen verlassen sie dieses, nach rund viereinhalb Monaten werden sie entwöhnt. Weibchen sind mit rund 10 Monaten geschlechtsreif.
Südliche Riesenmausmakis sind gebietsweise sehr häufig, ihre Lebensräume werden aber durch Brandrodungen und Abholzungen zunehmend verkleinert und zerstückelt. Mancherorts werden sie vermutlich auch wegen ihres Fleisches gejagt. Die IUCN schätzt, dass die Gesamtpopulation in den letzten 15 Jahren (drei Generationen) um 20 bis 25 % zurückgegangen ist und listet die Art als „gering gefährdet“ (near threatened).
In Europa wird die Art nicht mehr gehalten, ehemalige Halter sind London und Berlin.[1]
Der Südliche oder Große Riesenmausmaki (Mirza coquereli) ist eine Primatenart aus der Gruppe der Lemuren.
Coquerel's giant mouse lemur (Mirza coquereli), also known as Coquerel's dwarf lemur or the southern giant mouse lemur, is a small nocturnal lemur endemic to Madagascar. This species can be found in parts of the Madagascar dry deciduous forests.
This lemur is active throughout the year; unlike mouse lemurs (Microcebus), it does not hibernate. It feeds on the larvae of hemiptera (the true bugs) to sustain itself. It is an arboreal species, and feeds on fruit, flowers, and small animals such as insects and spiders. Coquerel's giant mouse lemur is heavily preyed upon by owls.
Coquerel's giant mouse lemur was named after the French entomologist Charles Coquerel. It was the only member of the genus Mirza until 2005, when a second species, the northern giant mouse lemur (M. zaza) was described.
Coquerel's giant mouse lemur (Mirza coquereli), also known as Coquerel's dwarf lemur or the southern giant mouse lemur, is a small nocturnal lemur endemic to Madagascar. This species can be found in parts of the Madagascar dry deciduous forests.
Mirza coquereli es una especie nocturna de lémur de la familia Cheirogaleidae (lémures enanos o lémures ratones). Como todas las especies de lémur, es endémica de Madagascar. Puede ser encontrado en los bosques caducifolios secos del este de la isla, en la región de Sambirano.[1]
Este lémur es activo durante todo el año, ya que, al contrario de los otros lémures ratón, no hiberna, alimentándose durante la estación seca de las secreciones dulces que producen las larvas de insectos homópteros de la familia Flatidae, y del insecto mismo.[1]
Es una especie arbórea, que se alimenta de frutas, flores, lagartos pequeños, insectos y arañas. Es fuertemente predada por búhos.[1][2]
La especie fue nombrada en honor del entomólogo francés Charles Coquerel.[2] Fue la única especie de su género hasta 2005, cuando fue descrita la especie Mirza zaza.[3]
Mirza coquereli es una especie nocturna de lémur de la familia Cheirogaleidae (lémures enanos o lémures ratones). Como todas las especies de lémur, es endémica de Madagascar. Puede ser encontrado en los bosques caducifolios secos del este de la isla, en la región de Sambirano.
Este lémur es activo durante todo el año, ya que, al contrario de los otros lémures ratón, no hiberna, alimentándose durante la estación seca de las secreciones dulces que producen las larvas de insectos homópteros de la familia Flatidae, y del insecto mismo.
Es una especie arbórea, que se alimenta de frutas, flores, lagartos pequeños, insectos y arañas. Es fuertemente predada por búhos.
La especie fue nombrada en honor del entomólogo francés Charles Coquerel. Fue la única especie de su género hasta 2005, cuando fue descrita la especie Mirza zaza.
Mirza coquereli edo Coquerelen Lemur Ipotxa Madagaskarren bizi den lemuriforme txikia bat da. Charles Coquerel entomologoaren omenez jarri zioten izena. Hosto erorkorreko baso lehorretan bizi dira.
Gauez ibiltzen dira eta urte osoan dira aktiboak, beste senide batzuk ez bezala. Homopteroen larbak jaten dituzte neguan bizirauteko. Zuhaitzetan bizi dira eta frutuak, loreak eta intsektu zein armiarmak jaten dituzte. Hontzen ehizatzen dituzte.
Espezie hau Mirza generoko espezie bakarra zen, 2005ean Mirza zaza espezeia deskribatu zen arte.
Mirza coquereli edo Coquerelen Lemur Ipotxa Madagaskarren bizi den lemuriforme txikia bat da. Charles Coquerel entomologoaren omenez jarri zioten izena. Hosto erorkorreko baso lehorretan bizi dira.
Gauez ibiltzen dira eta urte osoan dira aktiboak, beste senide batzuk ez bezala. Homopteroen larbak jaten dituzte neguan bizirauteko. Zuhaitzetan bizi dira eta frutuak, loreak eta intsektu zein armiarmak jaten dituzte. Hontzen ehizatzen dituzte.
Espezie hau Mirza generoko espezie bakarra zen, 2005ean Mirza zaza espezeia deskribatu zen arte.
Mirza coquereli
Le Microcèbe de Coquerel (Mirza coquereli) est une espèce de petit lémuriens nocturnes endémique à Madagascar. Cette espèce porte le nom de l'entomologiste français Charles Coquerel.
On peut le trouver dans les régions de Madagascar ayant des forêts sèches à feuilles caduques.
Ce lémurien est actif toute l'année ; contrairement aux microcèbes vrais (genre Microcebus), il n'hiberne pas mais se nourrit de larves d'hémiptères en saison froide. C'est une espèce arboricole, qui se nourrit de fruits, de fleurs et de petits animaux comme des insectes et des araignées. Il est pour sa part largement victime des hiboux.
Cette espèce a été le seul membre du genre Mirza, jusqu'en 2005, quand une deuxième espèce, le Microcèbe géant du Nord (M. zaza), a été décrite.
Il microcebo di Coquerel (Mirza coquereli A. Grandidier, 1867) è un lemure della famiglia Cheirogaleidae, endemico del Madagascar.[2]
Il nome della specie fu dato in onore dell'entomologo francese Charles Coquerel. Fino al 1985, era ascritta al genere Microcebus; venne poi riclassificata in un genere monospecifico, Mirza, dove è rimasta fino al 2005, quando fu scoperta la congenere Mirza zaza.
È una specie di taglia medio-piccola, che misura fino a mezzo metro di lunghezza, di cui almeno metà spetta alla lunga coda, munita di un folto e lungo pelame.
La pelliccia è grigio-bruna dorsalmente e sfuma nel giallo-biancastro ventralmente.
Gli occhi sono molto grandi, il muso conico e allungato, le orecchie ellittiche e piuttosto grandi anch'esse.
Si tratta di animali notturni, arboricoli, attivi durante tutto l'anno: a differenza degli assai simili microcebi, non vanno in letargo nei periodi siccitosi. Inoltre, tendono a muoversi in gruppi di 4-5 individui, che si muovono nell'ambito di un piccolo territorio.
Costruiscono numerosi nidi sparsi per il territorio, nei quali si rifugiano durante il giorno: i maschi dormono singolarmente, le femmine a coppie.
Si nutre di frutta, fiori, e tutti i piccoli animali che riesce eventualmente a catturare: insetti, piccoli rettili e anfibi, uova di uccelli, resine vegetali.
Durante la stagione secca si nutre del liquido zuccherino secreto dalle larve di alcune specie di insetti omotteri della famiglia Flatidae.
Le femmine tendono ad accoppiarsi in ottobre: la gestazione dura attorno ai 3 mesi, al termine dei quali vengono partoriti da 1 a 4 cuccioli, che a un mese sono già svezzati e pronti ad allontanarsi dalla madre. La maturità sessuale viene raggiunta però solo attorno ai due anni d'età.
Questi animali vivono nelle foreste decidue della zona occidentale dell'isola, dal livello del mare sino a 700 m di altitudine. La popolazione più cospicua si trova nella parte sud-occidentale, tra il fiume Tsiribihina a nord e il fiume Onilahy a sud. Più a nord sono noti nuclei nella riserva speciale di Andranomena, nel parco nazionale Tsingy di Bemaraha e nella riserva naturale integrale Tsingy di Namoroka. Le popolazioni più settentrionali, nella regione del fiume Sambirano, sono ora identificate come appartenenti alla specie M. zaza.[1]
La IUCN Red List classifica questa specie come vulnerabile.[1]
Parte del suo areale ricade all'interno delle seguenti aree protette: Parco nazionale di Kirindy-Mitea, Parco nazionale dell'Isalo, Parco nazionale di Zombitse-Vohibasia, Parco nazionale Tsingy di Bemaraha, Riserva naturale integrale Tsingy di Namoroka, Riserva speciale di Andranomena, Riserva di Analabe.
Il microcebo di Coquerel (Mirza coquereli A. Grandidier, 1867) è un lemure della famiglia Cheirogaleidae, endemico del Madagascar.
Il nome della specie fu dato in onore dell'entomologo francese Charles Coquerel. Fino al 1985, era ascritta al genere Microcebus; venne poi riclassificata in un genere monospecifico, Mirza, dove è rimasta fino al 2005, quando fu scoperta la congenere Mirza zaza.
De coquereldwergmaki (Mirza coquereli) is een nachtactieve lemuur uit de familie van de dwergmaki's (Cheirogaleidae). Net als alle lemuren is de soort endemisch op het eiland Madagaskar. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Alfred Grandidier in 1867.
Een volwassen coquereldwergmaki weegt 290 tot 320 gram, heeft een kop-romplengte van 20 tot 25 centimeter en een staartlengte van 30 tot 33 centimeter. Het vrouwtje is gemiddeld iets groter dan het mannetje, maar voor de rest zijn beide seksen vrijwel identiek. De vacht is olijfbruin aan de bovenzijde en geelgrijs aan de onderzijde. De kop is relatief klein en de coquereldwergmaki heeft lange kale oren, een natte vlezige neus en grote donkere ogen, voorzien van een laag reflecterende kristallen voor een beter zicht in het donker. Vergeleken met andere dwergmaki's heeft de coquereldwergmaki een lang lichaam met korte ledematen. Het dier rent en springt met behulp van alle vier de poten en gebruikt zijn lange behaarde staart daarmee om zijn evenwicht te houden.
De coquereldwergmaki brengt vrijwel zijn hele leven door in bomen en meestal is hij te vinden op een hoogte van 1 tot 6 meter boven de grond. In tegenstelling tot de meeste dwergmaki's houdt de coquereldwergmaki geen winterslaap. In de nacht foerageert hij meestal individueel en gaat op zoek naar vruchten, bloemen, hars, kikkers, reptielen, kleine vogels, eieren en geleedpotigen. In het droge seizoen eet hij ook de larven van kevers. Tijdens het foerageren maakt de coquereldwergmaki zo min mogelijk geluid. Hij communiceert met zijn soortgenoten door middel van geursporen en hoog-frequente geluiden. Het territorium van mannetjes zijn groter dan die van wijfjes. Overdag slapen coquereldwergmaki's in ovale nesten van in elkaar gevlochten twijgen. Volwassen mannetjes slapen solitair en volwassen wijfjes slapen meestal paarsgewijs.
Als de paartijd is aangebroken in oktober, groeien de testikels van de mannetjes tot een opvallende grootte. Wijfjes laten merken dat ze bereid zijn om te paren door luide roepen, die de mannetjes beantwoorden met hoog-frequente gilletjes. De draagtijd bedraagt 86 tot 89 dagen, waarna in het nest één tot vier jongen worden geboren. Tweelingen komen het vaakst voor en is ook het gunstigst, aangezien wijfjes slechts twee melkklieren hebben. Nadat de juveniels hun moeder hebben verlaten, zoeken ze nog vaak contact door middel van roepsignalen. Na 18 maanden zijn jonge coquereldwergmaki's geslachtsrijp.
De soort is endemisch op Madagaskar en komt alleen voor aan de westkust van het eiland. De coquereldwergmaki heeft een voorkeur voor droge loofbossen in de buurt van rivieren of meren. In gezonde bossen komen maximaal 385 exemplaren per vierkante kilometer voor.
Roofvogels en uilen vormden in eerste instantie de grootste bedreiging voor de coquereldwergmaki, tegenwoordig is dit vermindering van leefgebied door brandlandbouw en illegale houtkap. Veel coquereldwergmaki's zijn gevlucht naar gefragmenteerde bossen, maar doen het hier minder goed als in de bossen die hun voorkeur hebben. De beschermingsstatus van de soort is daarom opgenomen als 'bedreigd' op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
De coquereldwergmaki (Mirza coquereli) is een nachtactieve lemuur uit de familie van de dwergmaki's (Cheirogaleidae). Net als alle lemuren is de soort endemisch op het eiland Madagaskar. De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Alfred Grandidier in 1867.
Lêmure-rato-gigante-de-Coquerel ou Lêmure-rato-gigante-do-sul (Mirza coquereli) é uma espécie de lêmure de hábitos noturnos pertencente à família Cheirogaleidae e endêmico de Madagascar. A espécie recebeu seu nome do entomologista francês Charles Coquerel. Este lêmure pode ser encontrado nas florestas decíduas de Madagáscar.
Ao contrário de outros lêmures que hibernam, este lêmure fica ativo por todo o ano alimentando-se de larvas de Homoptera para sobreviver. É uma espécie arbórea que se alimenta de frutas, flores e pequenos animais, como insetos e aranhas. O lêmure de Coquerel tem como principal predador as corujas.
Esta espécie era, até 2005, a única do gênero Mirza, sendo nesse ano descoberta e descrita uma segunda espécie: M. zaza.
Mirza coquereli[2][3] är en däggdjursart som först beskrevs av Alfred Grandidier 1867. Mirza coquereli ingår i släktet Mirza och familjen muslemurer.[4][5] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[4]
Denna primat har en långsträckt kropp och en lång svans. Den når en kroppslängd (huvud och bål) av cirka 25 cm, en svanslängd av 31 till 32 cm och en vikt av 300 till 320 g. Hos Mirza coquereli har pälsen på ovansidan en brun till gråbrun grundfärg med gulaktig eller rosa skugga. Pälsen på undersidan bildas av hår som är grå vid roten och gul vid spetsen. Den något yviga svansen har en mörkare spets. Arten är större än muslemurer av släktet Microcebus och mindre än vesslemakier som lever i samma region. Den rör sig allmänt snabbare än muslemurer av släktet Cheirogaleus. Mirza coquereli saknar i motsats till släktet Phaner ansiktsmönster.[6]
Arten förekommer med flera från varandra skilda populationer på västra Madagaskar. Den lever i låglandet och i kulliga områden upp till 700 meter över havet. Habitatet utgörs av lövfällande skogar som ofta ligger nära vattendrag, av galleriskogar och av trädodlingar.[1]
Individerna lever största delen av livet ensam. Undantag är hanar och honor vid parningen samt honor med ungar. Denna primat är aktiv på natten och vilar på dagen i boet som är klotrunt och som skapas av kvistar och av andra växtdelar. Boet byggs i träd cirka 2 till 10 meter över marken. Hos de populationer som är mera kända sker parningen i november. Honan föder efter ungefär tre månader dräktighet tvillingar eller sällan en unge. Cirka tre veckor efter födelsen blir ungarna självständiga.[1] Under den första tiden efter födelsen transporterar honan sina ungar i munnen. Senare parkeras de gömd i den täta växtligheten.[6]
Området kring boet försvaras mot artfränder. Andra delar av de 1 till 4 hektar stora reviren kan överlappa varandra. Vanligen delar en hanne revir med flera honor. Boet har ungefär en diameter av 50 cm. Individerna har olika läten för att visa sin närvaro för artfränder och de markerar reviret med saliv, körtelvätska och urin. I vissa delar av utbredningsområdet blir det påfallande kallt under vintern men arten håller ingen vinterdvala och den intar inte heller ett stelt tillstånd (torpor).[6]
Mirza coquereli är allätare och livnär sig av frukter, blommor, unga växtskott, naturgummi samt av smådjur som insekter, grodor, spindlar, mindre ödlor och småfåglar.[6]
Wikispecies har information om Mirza coquereli.
Mirza coquereli är en däggdjursart som först beskrevs av Alfred Grandidier 1867. Mirza coquereli ingår i släktet Mirza och familjen muslemurer. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.
Мишачий лемур Кокерела Coquerel's Dwarf Lemur (Mirza coquereli) Мешкає в посушливих лісах Західного Мадагаскару на висоті близько 700 м над рівнем моря. Довжина тулуба разом з головою становить близько 20 см, хвоста 33 см. Маса - 300 г. Веде нічний одиночний спосіб життя. Днем влаштовується на відпочинок в дуплі дерева. Харчується фруктами, квітами, комахами та їх виділеннями, павуками, жабами, хамелеонами і дрібними птахами. Це територіальні тварини, причому вони терпимо ставляться до порушення кордонів великих володінь і агресивні при обороні зони відпочинку. Кілька тварин сплять в одному дуплі або споруджують гнізда поблизу один від одного. Статева зрілість настає на 2 роки. Шлюбний сезон приурочений до жовтня, вагітність триває 3 місяці, дитинчата (1-4) народжуються в січні. Самка приносить потомство щорічно. Самка піклується про дитинчат і переносить їх в зубах. Через місяць дитинчата вже покидають гніздо. Вони починають годуватися самостійно, але криками дають знати про себе матері, підтримуючи з нею тісний контакт. Тривалість життя 15-20 років.
Мишачий лемур Кокерела Coquerel's Dwarf Lemur (Mirza coquereli) Мешкає в посушливих лісах Західного Мадагаскару на висоті близько 700 м над рівнем моря. Довжина тулуба разом з головою становить близько 20 см, хвоста 33 см. Маса - 300 г. Веде нічний одиночний спосіб життя. Днем влаштовується на відпочинок в дуплі дерева. Харчується фруктами, квітами, комахами та їх виділеннями, павуками, жабами, хамелеонами і дрібними птахами. Це територіальні тварини, причому вони терпимо ставляться до порушення кордонів великих володінь і агресивні при обороні зони відпочинку. Кілька тварин сплять в одному дуплі або споруджують гнізда поблизу один від одного. Статева зрілість настає на 2 роки. Шлюбний сезон приурочений до жовтня, вагітність триває 3 місяці, дитинчата (1-4) народжуються в січні. Самка приносить потомство щорічно. Самка піклується про дитинчат і переносить їх в зубах. Через місяць дитинчата вже покидають гніздо. Вони починають годуватися самостійно, але криками дають знати про себе матері, підтримуючи з нею тісний контакт. Тривалість життя 15-20 років.
Mirza coquereli là một loài động vật có vú trong họ Cheirogaleidae, bộ Linh trưởng. Loài này được A. Grandidier mô tả năm 1867.[2]
Phương tiện liên quan tới Mirza coquereli tại Wikimedia Commons
Bài viết liên quan đến Bộ Linh trưởng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Mirza coquereli là một loài động vật có vú trong họ Cheirogaleidae, bộ Linh trưởng. Loài này được A. Grandidier mô tả năm 1867.
Mirza coquereli A. Grandidier, 1867
Синонимы
Мышиный лемур Кокерела или карликовый лемур Кокерела (лат. Mirza coquereli) — один из двух видов из рода гигантских мышиных лемуров.
Небольшие приматы, длина тела от 20 до 25 см. Длина хвоста от 30 до 33 см. Вес от 290 до 320 грамм. Шерсть зеленовато-коричневая, на брюхе серо-жёлтая. Голова маленькая, глаза большие, тёмные, нос влажный, уши длинные, безволосые. Тело удлинённое с короткими конечностями. Передвигается на четырёх конечностях или прыжками, используя длинный хвост для балансировки. Самцы и самки внешне очень похожи, хотя самки немного больше в размерах.[1]
Мышиные лемуры Кокерела являются эндемиками Мадагаскара. Встречаются на западном побережье острова. Населяют сухие листопадные леса на побережье или около рек и озёр. Предпочитает нижний ярус леса на высоте от 1 до 6 метров над землёй.[2]
Мышиные лемуры Кокерела ночные животные, проводящие почти всё время на деревьях. В рационе фрукты, цветы, древесные соки, а также мелкие животные, такие как насекомые, пауки, ящерицы, небольшие птицы и яйца. Во время сухого сезона слизывают сладкие выделения нимф некоторых видов клопов.[3]
Хорошо приспособлены к ночному образу жизни. Добывают пищу в тёмное время суток, чтобы укрыться от хищников. Общаются между собой при помощи системы звуков, причём некоторые из них по частоте находятся в ультразвуковом диапазоне. Днём прячутся в сферических гнёздах, сделанных из лиан, прутьев и опавшей листвы.[3]
Брачный сезон приходится на октябрь. Брачное поведение как самцов, так и самок, включает громкие крики. Беременность длится от 85 до 89 дней, в помёте от одного до четырёх (чаще два) детёныша. Половая зрелость наступает после 18 месяцев.[1]
Проведённые в 2005 году генетические, морфологические и поведенческие сравнения привели к выделению в роде Mirza второго вида, получившего название Mirza zaza. M. coquereli больше в размерах, его ареал сосредоточен в юго-западной части Мадагаскара, тогда как M. zaza встречается на северо-западе[4].
Плотность популяции согласно разным исследованиям разнится от 30 особей/км² на возвышенностях до 210 особей/км² в лесах по берегам рек. Угрозой популяции является фрагментация среды обитания из-за подсечно-огневого земледелия и добычи каменного угля. Международный союз охраны природы присвоил этому виду охранный статус «вымирающие виды»[5].
Мышиный лемур Кокерела или карликовый лемур Кокерела (лат. Mirza coquereli) — один из двух видов из рода гигантских мышиных лемуров.
コクレルネズミキツネザル属（コクレルネズミキツネザルぞく、Mirza）は、哺乳綱霊長目コビトキツネザル科に分類される属。
体長20 - 22.5センチメートル[6]。尾長30 - 33センチメートル[6]。体重290 - 320グラム[6]。体色は濃褐色や灰褐色[6]。
以前はコクレルネズミキツネザル（コクレルコビトキツネザル）Mizra coquereliのみで本属を構成していた[3][4]。さらに以前はネズミキツネザル属に含める説もあったが[6]、1982年により大型であること・形態・行動から独立した属に分割する説が提唱された[4]。 コクレルコビトキツネザルは隔離分布するとされていたが、2005年にミトコンドリアDNAシトクロムbの分子系統推定などからこのうち北部個体群がM. zazaとして新種記載された[4]。
以下の分類・和名・英名は日本モンキーセンター(2018)に従う[5]。
乾燥した落葉樹林に生息する[6]。単独で生活する[6]。夜行性で、昼間は枝や葉・蔦などを組み合わせた球形の巣で休む[6]。
果実、花、樹脂、芽、昆虫、カエル、カメレオン類やヘビ類といった爬虫類、小型の鳥類などを食べる[6]。
繁殖様式は胎生。10月に交尾を行う[6]。妊娠期間は3か月[6]。
森林の破壊、食用の狩猟などにより生息数が減少している種もいる[6]。
この項目は、動物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然／プロジェクト:生物）。
코쿠렐쥐여우원숭이 또는 코쿠렐난쟁이여우원숭이(Mirza coquereli)는 난쟁이여우원숭이과에 속하는 영장류의 일종이다. 야행성 작은 여우원숭이로 마다가스카르가 원산지다. 이 종의 이름은 프랑스 곤충학자 찰스 코쿠렐의 이름에서 유래했다. 이 여우원숭이는 마다가스카르 낙엽성 숲의 일부 지역에서 발견된다.
이 여우원숭이는 일 년 내내 활동적이다. 반면에 작은쥐여우원숭이(Microcebus)와는 달리, 코쿠렐쥐여우원숭이는 겨울잠을 자지 않으며, 대신에 스스로를 유지하기 위하여 매미 애벌레를 먹으며 산다. 나무 위에서 사는 수목형 동물로 과일과 꽃들 그리고 곤충과 거미와 같은 작은 동물들을 먹이로 먹는다. 코쿠렐큰여우원숭이의 천적은 올빼미 등이다.
2005년에 두 번째 종인 북부큰쥐여우원숭이(M. zaza)가 발견되기까지 이 종은 큰쥐여우원숭이속(Mizra)의 유일종이었다.
코쿠렐쥐여우원숭이 또는 코쿠렐난쟁이여우원숭이(Mirza coquereli)는 난쟁이여우원숭이과에 속하는 영장류의 일종이다. 야행성 작은 여우원숭이로 마다가스카르가 원산지다. 이 종의 이름은 프랑스 곤충학자 찰스 코쿠렐의 이름에서 유래했다. 이 여우원숭이는 마다가스카르 낙엽성 숲의 일부 지역에서 발견된다.
이 여우원숭이는 일 년 내내 활동적이다. 반면에 작은쥐여우원숭이(Microcebus)와는 달리, 코쿠렐쥐여우원숭이는 겨울잠을 자지 않으며, 대신에 스스로를 유지하기 위하여 매미 애벌레를 먹으며 산다. 나무 위에서 사는 수목형 동물로 과일과 꽃들 그리고 곤충과 거미와 같은 작은 동물들을 먹이로 먹는다. 코쿠렐큰여우원숭이의 천적은 올빼미 등이다.
2005년에 두 번째 종인 북부큰쥐여우원숭이(M. zaza)가 발견되기까지 이 종은 큰쥐여우원숭이속(Mizra)의 유일종이었다.
