Coelogyne (lat. Coelogyne) - səhləbkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.
Coelogyne (lat. Coelogyne) - səhləbkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.
Целогина (лат. Coelogyne) – Orchidaceae кушкыл-влакын тукымыш пура, Азийын шуко верлаште кушшо пеледыш.
Целогина (лат. Coelogyne) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Целогина увтырӧ пырӧны 200 вид. Целогина пантасьӧ Азияын да Океанияын.
Целогина (лат. Coelogyne) – Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь Азилэн но Океанилэн сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 200 пӧртэм.
Целогина (латинокс Coelogyne) — Орхидея тъналста панчф касыкссь. 200 калопне (вид). Васьфневихть Азиеса ди Океаниеса.
Целогина (латин Coelogyne) – Орхидея котырса быдмӧг увтыр. Сійӧ быдмӧ Азияын да Океанияын.
Целогина (лат. Coelogyne) – Orchidaceae кушкыл-влакын тукымыш пура, Азийын шуко верлаште кушшо пеледыш.
Целогина (латин Coelogyne) – Орхидея котырса быдмӧг увтыр. Сійӧ быдмӧ Азияын да Океанияын.
Целогина (лат. Coelogyne) – Орхидной будосъёс (Orchidaceae) семьяысь Азилэн но Океанилэн сяськаё будос. Дуннеын тодмо ог 200 пӧртэм.
Целогина (латинокс Coelogyne) — Орхидея тъналста панчф касыкссь. 200 калопне (вид). Васьфневихть Азиеса ди Океаниеса.
Целогина (лат. Coelogyne) – Орхидея котырись (Orchidaceae) быдмас увтыр. Целогина увтырӧ пырӧны 200 вид. Целогина пантасьӧ Азияын да Океанияын.
Coelogyne is a genus of over 200 sympodial epiphytes from the family Orchidaceae, distributed across India, China, Indonesia and the Fiji islands, with the main centers in Borneo, Sumatra and the Himalayas. They can be found from tropical lowland forests to montane rainforests. A few species grow as terrestrials or even as lithophytes in open, humid habitats. The genera Bolborchis Lindl., Hologyne Pfitzer and Ptychogyne Pfitzer are generally included here. The genus is abbreviated Coel. in trade journals.
The name Coelogyne was first published as Caelogyne in 1821 by John Lindley.[1] and is derived from the Ancient Greek words κοῖλος (koîlos, hollow) and γῠνή (gunḗ, woman), referring to the concave stigma.
A few species are commonly known as "necklace orchids", because of their long, pendant, multi-flowered inflorescence.
This genus lacks the saccate base of the labellum, a typical characteristic which is present in the other genera in the subtribe Coelogyninae. The free lip has high lateral lobes along the basal part of the labellum (hypochile) and smooth, toothed or warty keels.
The pseudobulbs of one internode vary in size. They may be closely or widely spaced through sympodial growth along the rhizome.
Inflorescences often show a small to very large number of showy, medium-sized to large flowers. They may arise either from the apex of the newly completed pseudobulb at the end of the growing season (as in Coelogyne fimbriata), or may precede the new growth in early spring (as in Coelogyne cristata). The typical colour range of this genus is white, through tawny brown to green, and occasionally peachy tones. All species have four pollinia.
They have often a sweet scent, attracting different kinds of pollinators, such as bees, wasps and beetles.
The cooler growing species such as Coelogyne fimbriata, Coelogyne ovalis, Colegyne fuliginosa, Coelogyne cristata, Coelogyne flaccida, Coelogyne nitida originate in the Himalayan region of India and southeast Asia.
The traditional taxonomy of the genus Coelogyne is still disputed. Coelogyne has been subdivided in 23 sections or subgenera by De Vogel (1994) and Clayton. Molecular data show that Coelogyne is paraphyletic and should be reorganised. It should include the genera Neogyna and Pholidota, and several sections should be removed, including Cyathogyne, Tomentosae, Rigidiformes, Veitchiae and Verrucosae. This new genus Coelogyne should then contain about 160 species.[2]
The type species is Coelogyne cristata.
The database IPNI gives 415 entries for this genus, but a large number are invalid or have become synonyms. These are not mentioned in the following traditional list.
Coelogyne hybrids include:
The wide distribution of this genus has resulted in a wide variety of temperature requirements from species to species, some requiring cool to cold conditions to grow and bloom reliably, while others need decidedly warmer temperatures to achieve the same.
The orchids in this genus require a decided rest period during winter in which they receive no feed, very little water (enough to prevent pseudobulbs shrivelling), cool to cold temperatures and high light. These conditions seem to aid flowering in spring for some growers, though others report that more constant conditions can also produce regular flowering.
Coelogyne is a genus of over 200 sympodial epiphytes from the family Orchidaceae, distributed across India, China, Indonesia and the Fiji islands, with the main centers in Borneo, Sumatra and the Himalayas. They can be found from tropical lowland forests to montane rainforests. A few species grow as terrestrials or even as lithophytes in open, humid habitats. The genera Bolborchis Lindl., Hologyne Pfitzer and Ptychogyne Pfitzer are generally included here. The genus is abbreviated Coel. in trade journals.
Coelogyne es un género con unas 195 especies de orquídeas epífitas . Estas orquídeas con formas de volantes se distribuyen ampliamente por sur de Asia y las islas del Pacífico occidental.[1]
Estas especies son epífitas o litófitas se distribuyen ampliamente por el Sur de Asia desde India y Sri Lanka hasta el archipiélago de Malasia, Papúa Nueva Guinea y Filipinas.
Pueden tener pseudobulbos a lo larga del rizoma juntos o espaciados con una o dos hojas apicales, que salen del ápice del pseudobulbo o del de nueva formación e inflorescencias de flores espectaculares y delicadas de gran variedad de color.
El género fue descrito por John Lindley y publicado en Collectanea Botanica , ad pl. 33. 1821.[2]
Coelogyne (abreviado Coel.): nombre genérico que deriva del griego: "kolios"= "hendidura" y "gyne" = "hembra" refiriéndose al profunda cavidad estigmática característica de este género.
Coelogyne es un género con unas 195 especies de orquídeas epífitas . Estas orquídeas con formas de volantes se distribuyen ampliamente por sur de Asia y las islas del Pacífico occidental.
Coelogyne est un genre de la famille des Orchidaceae et de la sous-famille des Epidendroideae.
Il comporte 190 espèces, 2 sous-espèces et 12 variétés, ce qui fait 204 taxons en tout. On trouve les Coelogyne sous tous les climats, chaud, tempéré, frais et froid, en Asie du sud et du sud-est jusqu'aux îles du Pacifique du sud-ouest à l'est. La plupart des espèces sont surtout épiphytes, bien que beaucoup soient lithophytes ou terrestres.
Il est donc important de savoir d'où vient une plante. Les espèces chaudes comme pandurata, dayana ou speciosa ne demandent pas de repos alors que les espèces plus froides (C. cristata) demandent un repos hivernal au sec. Elles peuvent avoir des pseudo-bulbes serrés ou espacés le long du rhizome avec 1 ou 2 feuilles plicatives.
L'inflorescence se fait soit à l'apex d'un pseudobulbe soit à l'apex d'une nouvelle pousse.
Coelogyne est un genre de la famille des Orchidaceae et de la sous-famille des Epidendroideae.
Il comporte 190 espèces, 2 sous-espèces et 12 variétés, ce qui fait 204 taxons en tout. On trouve les Coelogyne sous tous les climats, chaud, tempéré, frais et froid, en Asie du sud et du sud-est jusqu'aux îles du Pacifique du sud-ouest à l'est. La plupart des espèces sont surtout épiphytes, bien que beaucoup soient lithophytes ou terrestres.
Il est donc important de savoir d'où vient une plante. Les espèces chaudes comme pandurata, dayana ou speciosa ne demandent pas de repos alors que les espèces plus froides (C. cristata) demandent un repos hivernal au sec. Elles peuvent avoir des pseudo-bulbes serrés ou espacés le long du rhizome avec 1 ou 2 feuilles plicatives.
L'inflorescence se fait soit à l'apex d'un pseudobulbe soit à l'apex d'une nouvelle pousse.
Xénero Coelogyne
Coelogyne Lindl.1821. É un xénero cunhas 200 especies de orquídeas epífitas da subtribo Coelogyninae da familia Orchidaceae. Estas orquídeas con formas de volantes distribúense amplamente polo Sur da Asia e as illas do Pacífico Occidental.
O seu nome "Coelogyne" (Coel.) do Grego "kolios"= "fendedura" e "gyne" = "femia" referindose á profunda cavidade estigmática característica deste xénero.
Sinónimos :
Estas especies son epífitas o litófitas. Distribuense amplamente por el Sur da Asia, desde a India e Sri Lanka até o arquipélago de Malasia, Papúa Nova Guinea e as Filipinas.
Poden ter pseudobulbos ao longo do rizoma, xuntos ou espazados con unha ou dúas follas apicais, que saen do ápice do pseudobulbo ou do de nova formación, e inflorescencias de flores espectaculares e delicadas de grande variedad de cor.
Coelogyne Lindl.1821. É un xénero cunhas 200 especies de orquídeas epífitas da subtribo Coelogyninae da familia Orchidaceae. Estas orquídeas con formas de volantes distribúense amplamente polo Sur da Asia e as illas do Pacífico Occidental.
Coelogyne Lindl., 1821 è un genere di piante della famiglia delle Orchidacee cui appartengono oltre 200 specie originarie in prevalenza dell'Asia e dell'Oceania.[1]
Il nome deriva dalle parole greche "Kailos" con significato di cavo e "gyne" con significato di parte femminile (in questo caso il pistillo), quindi pistillo incavato.
Il genere comprende piante di taglia molto variabile, da molto piccola a grande, generalmente epifite, dotate di pseudobulbi che possono essere addensati oppure distanziati lungo un rizoma e hanno normalmente 1 o 2 foglie plicate.
L'infiorescenza è costituita da racemi che si originano o dalla base di uno pseudobulbo maturo o dall'apice di uno nuovo e portano in genere molti fiori duraturi, profumati, cerosi.[2]
Il genere Coelogyne comprende le seguenti specie:[1]
Coelogyne è un genere originario dell'Asia fino all'Oceania, dall'India all'Indonesia, fino alle Isole Figi.[2]
Le specie appartenenti a questo genere possono essere conservate in cesti appesi, contenitori in teak o vasi, che permettano di estendere le radici in aria. Crescono meglio nei composti ben drenati. Le specie originarie di climi caldi come C. pandurata e C. speciosa non necessitano di riposo, mentre le specie originarie di climi più freddi hanno bisogno di un periodo di riposo a secco in inverno.[2]
Coelogyne Lindl., 1821 è un genere di piante della famiglia delle Orchidacee cui appartengono oltre 200 specie originarie in prevalenza dell'Asia e dell'Oceania.
Il nome deriva dalle parole greche "Kailos" con significato di cavo e "gyne" con significato di parte femminile (in questo caso il pistillo), quindi pistillo incavato.
Ertmenė (Coelogyne) – gegužraibinių (Ochidaceae) šeimos augalų gentis, kuri aprašyta 1825 m. pagal Nepale aptiktą skiauterėtąją ertmenę. Genties pavadinimas iš dviejų graikiškų žodžių: koelos – tuščiaviduris ir gyne – moteriškas, nes šios genties augalų piestelės purkos yra su ertme.
Augalai paplitę Pietryčių Azijoje.
Gentyje yra apie 200 rūšių:
Skiauterėtoji ertmenė (Coelogyne cristata)
Tamsioji ertmenė (Coelogyne pandurata)
Ertmenė (Coelogyne) – gegužraibinių (Ochidaceae) šeimos augalų gentis, kuri aprašyta 1825 m. pagal Nepale aptiktą skiauterėtąją ertmenę. Genties pavadinimas iš dviejų graikiškų žodžių: koelos – tuščiaviduris ir gyne – moteriškas, nes šios genties augalų piestelės purkos yra su ertme.
Augalai paplitę Pietryčių Azijoje.
Coelogyne is een geslacht met ongeveer 200 soorten tropische orchideeën uit de onderfamilie Epidendroideae.
Het zijn voornamelijk epifytische orchideeën uit laagland- en montane regenwouden van India, China en Zuidoost-Azië, die worden gekenmerkt door een lange bloeiaar met vele middelgrote tot grote, witte Bloemen - vandaar de Engelse naam 'Necklace orchids'.
De botanische naam Coelogyne is een samenstelling van Oudgrieks κοῖλος, koilos (hol) en γυνή, gunē (vrouw) en slaat op de holle stempel van de bloem.
Coelogyne-soorten zijn middelgrote tot grote (70 cm), robuuste, epifytische, terrestrische of lithofytische orchideeën met een sympodiale groei, een hangende, liggende of rechtopstaande stengel, voorzien van tot 15 cm lange pseudobulben en één of twee geplooide bladeren.
De bloeiwijze ontstaat op de pseudobulben of aan de top van de stengel, en is een lange, eindstandige tros met vele middelgrote tot grote, opvallende bloemen, meestal wit gekleurd, met een contrasterend gekleurde bloemlip. Het geslacht onderscheidt zich van andere in de subtribus door zijn bloemlip en gynostemium. De lip is steeds losbadig, nooit zakvormig, min of meer duidelijk drielobbig, de zijlobben lateraal tegen het gynostemium aanliggend, de middenlob voorzien van opvallende versieringen zoals tanden, haren, papillen of parallelle richels, die tot onder het gynostemium doorlopen. Dat laatste is steeds gevleugeld en draagt één meeldraad met vier pollinia.
Vele soorten verspreiden een zoete geur, die vooral bijen, wespen en kevers aantrekt.
Coelogyne-soorten komen voor van koele montane regenwouden tot vochtige tropische laaglandwouden, in India, Sri Lanka, China, Indonesië, Réunion, Nieuw-Caledonië en de Fiji-eilanden, met als zwaartepunten Borneo en Sumatra en de Himalaya. Enkele soorten groeien als terrestrische planten en lithofyten op open, vochtige plaatsen.
De taxonomie van Coelogyne is onzeker en verandert nog steeds. Klassiek wordt het geslacht onderverdeeld in een twintigtal sectie (biologies of subgenera, maar recent DNA-onderzoek[1] heeft aangetoond dat Coelogyne een parafyletische groep is en dus nog zal worden gereorganiseerd.
De samenstelling van het geslacht varieert van auteur tot auteur. Momenteel worden er ongeveer 195 soorten erkend, maar elk jaar worden er nog nieuwe soorten gevonden.
De typesoort is Coelogyne cristata Lindl. (1821).
Coelogyne is een geslacht met ongeveer 200 soorten tropische orchideeën uit de onderfamilie Epidendroideae.
Het zijn voornamelijk epifytische orchideeën uit laagland- en montane regenwouden van India, China en Zuidoost-Azië, die worden gekenmerkt door een lange bloeiaar met vele middelgrote tot grote, witte Bloemen - vandaar de Engelse naam 'Necklace orchids'.
Celogyne, kapturzyk[4] (Coelogyne Lindl.) – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Należą do niego 199 gatunki, spośród których typowym jest C. cristata Lindley[2].
Jeden z rodzajów podplemienia Coelogyninae należącego do plemienia Arethuseae w obrębie podrodziny epidendronowych (Epidendroideae) z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Storczykowate są kladem bazalnym w rzędzie szparagowców Asparagales w obrębie jednoliściennych[1][5].
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa jednoliścienne (Liliopsida Brongn.), podklasa liliowe (Liliidae J.H. Schaffn.), nadrząd Lilianae Takht., rząd storczykowce (Orchidales Raf), podrząd Orchidineae Rchb., rodzina storczykowate (Orchidaceae Juss.), plemię Coelogyneae Pfitzer, podplemię Coelogyninae Benth., rodzaj Coelogyne Lindl.[6].
Celogyne, kapturzyk (Coelogyne Lindl.) – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Należą do niego 199 gatunki, spośród których typowym jest C. cristata Lindley.
Cœlogyne é um gênero de plantas com aproximadamente 202 espécies que pertence à família das orquídeas, ou Orchidaceae. São facilmente reconhecidas por sua robustez e abundantes flores, intrigantes e delicadas, frequentemente de cor creme, mas também brancas, verdes ou alaranjadas, muitas das quais perfumadas durante o dia e que geralmente duram semanas.
Originárias de ampla área do Sudeste Asiático, e Sudoeste do Pacífico, a variedade deste gênero é muito grande. Há espécies grandes e pequenas, algumas têm pseudobulbos espaçados em vários centímetros, outras os têm amontoados, sempre com uma ou duas folhas. Suas flores crescem tanto do ápice dos pseudobulbos como de um broto novo e podem ser pendentes ou em inflorescências eretas. Em todas as estações há espécies floridas, porém a maioria floresce durante a primavera.
Algumas espécies são amplamente cultivadas em todo o mundo; entretanto, como a maioria delas cresce rapidamente, logo se transformam em um problema para colecionadores de orquídeas com espaço insuficiente. De modo geral os cultivadores escolhem umas poucas espécies para ter em suas coleções, mas elas estão sempre presentes.[1]
Existem registros da antiga utilização dos pseudobulbos de algumas espécies para fins medicinais na China, entretanto modernamente sua utilidade é exclusivamente ornamental.[2]
O nome deste gênero "Cœlogyne" (Cœl.) deriva da latinização de duas palavras gregas: κοῖλος (koilos), que significa cavidade, côncavo, profundo; e γυνή (gyné), que significa mulher, fêmea, numa referência à profunda cavidade estigmática do gênero, bem semelhante à genitália feminina.[3]
Sinônimos:
As espécies de Coelogyne são originárias de ampla área do Sul e Sudeste Asiáticos, estendendo-se desde o Himalaia, Índia e Sri Lanka, ocorrendo em todos os países continentais entre estes e a Península da Malásia, e também em quase todas as ilhas do Sudoeste do Pacífico, chegando até as Ilhas Fiji, Nova Caledônia e Ilhas de Reunião.[carece de fontes?]
Apresentam dois pontos principais de dispersão, a cadeia de montanhas do Himalaia e duas ilhas do sudeste do Pacífico, especificamente Bornéu[5] e Sumatra.[6] Pelo fato de estarem dispersas por tantas ilhas o número de espécies endêmicas, que só ocorrem em um local específico, é muito elevado, ultrapassando 70% das espécies.[carece de fontes?]
Cerca de 30% das espécies são bem conhecidas e comuns em cultivo, outros 30% são espécies conhecidas mas raras em cultivo, 30% são espécies muito raras tanto na natureza como em cultivo; e os 10% restantes são espécies conhecidas somente pela sua publicação original, as quais nunca foram registradas novamente, permanecendo como espécies duvidosas ainda por serem esclarecidas, plantas aberrantes, extintas, ou possíveis sinônimos das espécies conhecidas.[7]
Bornéu é o local onde é registrada a ocorrência de mais espécies,[8] 65, a grande maioria endêmica. O Himalaia registra 43 espécies, seguido por Sumatra[9] com 40, Tailândia e Indochina com 34 e a Península da Malásia com 24.[carece de fontes?]
Desde as florestas tropicais quentes do litoral até às florestas chuvosas das montanhas frias do Himalaia, do nível do mar até três mil metros de altitude. Há espécies de clima frio, intermediário ou quente, seco ou úmido, sombrio ou luminoso. De modo geral são epífitas, ocasionalmente rupícolas ou terrestres em locais mais frios e abertos.[10]
A diversidade das espécies aumenta com a altitude, através de seus quatro principais habitats:
Sempre crescendo de modo simpodial, tanto cespitoso como escandente ou pendente, com rizomas que podem chegar a mais de 15 cm de comprimento, as Cœlogyneces (plural de Cœlogyne) são plantas invariavelmente robustas. São consideradas grandes entre as orquídeas, como a Coelogyne rumphii e a Coelogyne trinervis, que podem atingir até 70 centímetros de altura, ou pequenas, como a Coelogyne ovalis e Coelogyne miniata, que não passam de 20 centímetros, porém, quando bem cultivadas, sempre crescem profusamente, tornando-se touceiras de tamanho considerável.[7]
As principais características que diferenciam as Cœlogyneces dos outros gêneros de sua subtribo estão principalmente no labelo e coluna de suas flores. O labelo é sempre livre, nunca em formato de saco; sempre com três lobos mais ou menos evidentes, os laterais eretos ao lado da coluna; apresenta calosidades simples ou complicadas, com verrugas, papilas ou pêlos e pode conter diversas lamelas paralelas que se estendem por sob a coluna, a qual é sempre é alada ou espatulada.[2]
Muitas das espécies emitem forte perfume e são polinizadas por abelhas, vespas e besouros.[15]
Apresentam formatos e tamanhos variadíssimos, ovais, fusiformes, tetragonais, medindo de 3 a 20 cm de comprimento, comportando uma ou duas folhas de formatos e tamanhos variados, mais ou menos coriáceas com uma ou diversas nervuras pelo verso.[7]
Têm comprimentos e aparências variadas, retas ou em zig-zag, podem ser pendentes (Coelogyne flaccida) arqueadas (Coelogyne mayeriana) ou eretas (Coelogyne calcicola e a raríssima Coelogyne pulchella), apresentando poucas ou muitas flores, e brotam de quatro modos diferentes denominados:[7]
Abrem simultaneamente (Coelogyne trinervis e Coelogyne suaveolens) ou em sucessão rápida (Coelogyne lawrenceana) ou durante meses (Coelogyne bilamellata e Coelogyne speciosa) e podem apresentar brácteas persistentes ou caducas. São pequenas como na Coelogyne miniata e Coelogyne ovalis, médias (Coelogyne viscosa e Coelogyne tomentosa) ou grandes (Coelogyne lawrenceana). Podem ser vistosas (Coelogyne cristata e Coelogyne barbata) ou discretas (Coelogyne bilamellata e Coelogyne speciosa). A cores variam entre amarelo, verde, alaranjado, salmão e marrom claro, porém as mais comuns apresentam cor creme ou branca, quase sempre com labelo de cor contrastante ou com vistosa mácula. A coluna contém dois pares de polínias abrigadas por antera ventral na extremidade da coluna.[7]
Coelogyne Lindl., Coll. Bot.: t. 33 (1824), está subordinado à subtribo Coelogyninae, tribo Arethuseae da subfamília Epidendroideae de Orchidaceae. A espécie tipo é a Coelogyne cristata Lindl..
Etimologia: O nome do gênero vem do grego Kailus, que significa oco, e gyne que significa fêmea, referindo-se à grande cavidade estigmática existente na coluna de suas flores.[16]
Sinônimos: Hologyne Pfitzer,[17] espécie tipo Hologyne miniata (Blume) Pfitzer; e Ptychogyne Pfitzer,[18] espécie tipo Ptychogyne flexuosa (Rolfe) Pfitzer.[carece de fontes?]
No decorrer de suas expedições pelo sudeste asiático o explorador dinamarquês Nathaniel Wallicch enviou do Nepal três espécimes de plantas então desconhecidas da ciência ao botânico inglês John Lindley. Em 1821 Lindley afirma estar em posse de três espécies de orquídeas diferentes de qualquer outro gênero então conhecido; distintas pela sua peculiar cavidade estigmática, posicionamento da antera, formato da coluna e modo de crescimento, concluindo então tratar-se de um gênero novo ao qual chamou Coelogyne. Eram estas espécies a Coelogyne cristata, Coelogyne punctulata e Coelogyne nitida. Logo depois acrescenta mais duas, a Coelogyne fimbriata, e a Coelogyne speciosa.[19]
Desde sua criação, principalmente devido à descoberta e inclusão de novas espécies, o gênero foi reorganizado inúmeras vezes. Em 1840, mais de trinta espécies já eram conhecidas de Lindley de modo que dividiu o gênero em três subgêneros e cinco seções.[7]
Em 1907 eram tantas as espécies que Kraenzlin e Pfitzer fizeram uma revisão nos nomes existentes e dividiram Coelogyne em duas séries, subdivididas em cinco subséries e catorze seções. Além disso, removeram grande número de espécies atribuindo-as a outros treze gêneros.[20]
Depois desta revisão Coelogyne foi estudada novamente diversas vezes com diferentes propostas de divisão infragenérica por Friedhelm Reinhold Butzin (1972), Gunnar Seidenfaden (1975), Udai Chandra Pradhan (1979), Atulananda Das e Sudhanshu Kumar Jain (1980), Eduard Ferdinand de Vogel (1993) e depois De Vogel novamente com Barbara Gravendeel (1999).[15]
Esta última revisão admite 23 seções, mantendo 12 das originalmente criadas por Pfitzer e Kraenzlin. É o tratamento aceite hoje em dia, enquanto espera-se para breve uma nova proposta de circunscrição genérica resultante de análises filogenéticas.[2]
Coelogyne é um gênero heterogêneo cuja divisão infragenérica é complexa. O banco de dados do Royal Botanical Garden, Kew aceita 195 espécies em 2008, mas há 210 outros nomes relegados a sinonímia. Coelogyne já abrigou espécies da maioria dos gêneros de sua subtribo, os quais dele foram desmembrados ao longo dos anos[21] Além disso novas espécies ainda têm sido descritas mesmo em 2008.[22]
O gênero Coelogyne, bem como diversos outros gêneros desta subtribo, totalizando 45 espécies, em 2000, passaram por uma análise molecular preliminar, ou seja seu DNA foi estudado, produzindo resultados muito interessantes. O gênero sofrerá uma nova revisão, pela Dra. Barbara Gravendeel. Com base neste estudo, constatou-se a existência de dois grupos distintos de espécies, e duas alternativas possíveis:[15]
Coelogyne, em certa medida, é um gênero injustiçado pela maioria dos orquidófilos. Paradoxalmente, um dos motivos que ocasionam essa injustiça é exatamente uma de suas qualidades; normalmente são plantas fáceis de cultivar e que em pouco tempo formam grandes touceiras. Os colecionadores consideram as plantas grandes demais pois poderiam ter diversas espécies no local ocupado por uma única Coelogyne. Além disso, excetuadas algumas espécies, geralmente as flores não são grandes e suas cores são discretas.[carece de fontes?]
Alguns colecionadores iniciantes, seduzidos pela beleza de uma Coelogyne cristata plenamente florida, escolhem começar sua coleção por esta espécie mas depois de alguns anos sem nunca conseguir fazê-la florir novamente, concluem que são plantas que não vale a pena ter. Na verdade é muito fácil fazer as Coelogyne florescerem; como para a maioria das plantas, basta reproduzir as condições climáticas próprias de seu habitat original, principalmente no que se refere às regas e temperatura. Assim é muito importante verificar a origem de cada espécie para saber qual é o cultivo indicado.[carece de fontes?]
Por serem tantas as espécies, sempre existe alguma que se adapte perfeitamente às condições de cultivo de cada um. Existem espécies de clima quente, moderado e frio. Quase todas gostam de muita luz.[carece de fontes?]
Espécies de clima quente (Coelogyne parishii, Coelogyne tomentosa, Coelogyne fimbriata Coelogyne flaccida) não apresentam dificuldades de cultivo na maior parte do Brasil, As Coelogyne de clima quente adaptam-se perfeitamente ao calor e podem ser cultivadas da mesma maneira que são cultivadas a grande maioria das espécies brasileiras. Geralmente são plantas grandes, portanto aconselha-se que sejam plantadas em um vaso ou cachepot de madeira que deixe muito espaço livre para a planta crescer intocada por alguns anos. Devem ser regadas de maneira mais ou menos uniforme ao longo do ano. A melhor temperatura para estas espécies varia entre 15 e 35 °C.[16]
Espécies de clima intermediário, (Coelogyne cristata, Coelogyne lawrenceana, Coelogyne nitida) são originárias do Himalaia e montanhas de Bornéu. A maioria das espécie provém de áreas de clima intermediário. Na natureza, geralmente o fim de sua floração coincide com a chegada das monções, famosas chuvas torrenciais praticamente diárias que ocorrem na primavera e parte do verão no sudeste asiático. Assim, após o fim da floração durante cerca de três a quatro meses são necessárias regas abundantes. A partir de então, as chuvas começam a escassear, assim as regas devem ser paulatinamente reduzidas até que serem quase suprimidas no fim do outono ou começo do inverno.[16]
Mesmo durante o verão estas espécies, sendo plantas de maior altitude, não enfrentam temperaturas demasiado quentes, no entanto, durante o inverno, a temperatura diminui muito. Quando o cultivo é feito em locais quentes, durante o inverno a ventilação é importante para evitar excesso de temperatura nas horas de sol, ou a floração será prejudicada. Além disso, na natureza, a variação diária de temperatura que estas plantas estão sujeitas é maior que a enfrentada pelas espécies de clima quente.[carece de fontes?]
Na natureza, o local predileto destas plantas é o alto das árvores, onde tomam sol moderado no verão e mais sol no inverno. É importante que a exposição à luz seja grande no período em que começam a aparecer os brotos.[16]
A adubação deve ser intensificada desde o momento em que aparecem as primeiras raízes nos brotos novos até o momento em que termina o período de crescimento dos novos pseudobulbos. Então coloca-se a planta em repouso, diminui-se a adubação no final do outono e para-se no inverno, da mesma maneira com as regas.[carece de fontes?]
É importante saber que a grande maioria das Coelogyne detesta ser replantada, sendo que algumas podem recusar-se a florescer por um ou dois anos após o replante. Elas suportam muito bem substratos que já começaram a se decompor e estão bastante ácidos. Dê preferência a substratos que conservem bastante umidade, mas por outro lado permitam grande arejamento nas raizes e lembre-se de proporcionar ótima drenagem. Este é um dos motivos pelos quais as Coelogyne gostam de substrato antigo, com o tempo ficam mais porosos e permitem a entrada de mais ar, além de deixarem a água escorrer rapidamente, Além disso sua acidez não as incomoda. Chachepots de madeira são uma boa solução para aumentar a ventilação nas raízes.[7]
Apesar de híbridos naturais serem razoavelmente comuns dentre as espécies de orquídeas pertencentes a um mesmo gênero e que convivem em um mesmo local, não há registros oficiais de híbridos naturais de Coelogyne.[23]
Existem evidências que a Coelogyne Unchained Melody, um híbrido artificial registrado apenas em 1995, tenha sido coletado inúmeras vezes na natureza pois esta planta era enviada regularmente da Índia para a Inglaterra durante o século XIX, em uma época que a produção de híbridos artificiais de orquídeas estava dando os primeiros passos na Inglaterra. Ambos os pais desta espécie, Coelogyne cristata e Coelogyne flaccida são muito comuns e convivem no mesmo local na Índia, entretanto sua coleta nunca foi registrada oficialmente e a origem destas plantas híbridas permanece incerta.[7]
Este híbrido é muito cultivado no Brasil, onde é erroneamente conhecido como Coelogyne Intermedia. A origem deste erro remonta às mesmas remessas de plantas para a Inglaterra, pois eram enviadas identificadas com esse nome. Sabe-se hoje que Coelogyne Intermedia é uma planta diferente, resultante do cruzamento da Coelogyne cristata com a Coelogyne tomentosa, um híbrido impossível de ocorrer naturalmente pois estas espécies não são geograficamente encontradas próximas o suficiente para serem fertilizadas por agentes polinizadores naturais.[carece de fontes?]
O primeiro híbrido artificial deste gênero ocorreu somente em 1906. Quando comparados a outras orquídeas, são poucos os híbridos artificiais deste gênero registrados na Royal Horticultural Society, cerca de quarenta, mas mesmo assim alguns são comummente cultivados no Brasil:[carece de fontes?]
Cœlogyne é um gênero de plantas com aproximadamente 202 espécies que pertence à família das orquídeas, ou Orchidaceae. São facilmente reconhecidas por sua robustez e abundantes flores, intrigantes e delicadas, frequentemente de cor creme, mas também brancas, verdes ou alaranjadas, muitas das quais perfumadas durante o dia e que geralmente duram semanas.
Originárias de ampla área do Sudeste Asiático, e Sudoeste do Pacífico, a variedade deste gênero é muito grande. Há espécies grandes e pequenas, algumas têm pseudobulbos espaçados em vários centímetros, outras os têm amontoados, sempre com uma ou duas folhas. Suas flores crescem tanto do ápice dos pseudobulbos como de um broto novo e podem ser pendentes ou em inflorescências eretas. Em todas as estações há espécies floridas, porém a maioria floresce durante a primavera.
Algumas espécies são amplamente cultivadas em todo o mundo; entretanto, como a maioria delas cresce rapidamente, logo se transformam em um problema para colecionadores de orquídeas com espaço insuficiente. De modo geral os cultivadores escolhem umas poucas espécies para ter em suas coleções, mas elas estão sempre presentes.
Existem registros da antiga utilização dos pseudobulbos de algumas espécies para fins medicinais na China, entretanto modernamente sua utilidade é exclusivamente ornamental.
Coelogyne là một chi thực vật có hoa trong họ Lan.[1]
Coelogyne là một chi thực vật có hoa trong họ Lan.
贝母兰属(学名:Coelogyne)是兰科下的一个属,为附生兰或陆生兰。该属共有近200种,分布于热带亚洲至大洋洲。[1]
附生草本。根状茎常延长,匍匐或多少悬垂,通常具较密生的节,节上被鳞片状鞘。假鳞茎常较粗厚,以一定距离着生于根状茎上,基部常被箨状鞘,顶端生 (1-) 2枚叶。叶通常长圆形至椭圆状披针形,一般质地较厚,基部具柄。花葶生于假鳞茎顶端,常与幼叶同时出现于幼嫩假鳞茎顶端,初时发自近老假鳞茎基部的根状茎上,有时在花葶基部或上部近花序轴处具多枚二列套叠的、宿存的革质颖片;总状花序直立或俯垂,通常具数朵花,较少超过20朵或减退为单花的;花苞片常较大,近舟状,对折,脱落;花较大或中等大,常白色或绿黄色,唇瓣多有斑纹;萼片相似,有时背面有龙骨状突起;花瓣常为线形,较少与萼片近等宽;唇瓣常以狭窄的基部着生于蕊柱基部,3裂或罕有不裂;侧裂片直立并多少围抱蕊柱;唇盘上有2-5条纵褶片或脊,后者常分裂或具附属物;蕊柱较长,上端两侧常具翅,翅可围绕蕊柱顶端,无蕊柱足;花药内倾;花粉团4个,成2对,蜡质,附着于1个粘质物上;柱头凹陷;蕊喙较大。蒴果中等大,常有棱或狭翅。
全属约200种,分布于亚洲热带和亚热带南缘至大洋洲。我国有26种,主要产西南、少数也见于华南。 本属曾被E. Pfitzer et Fr. Kraenzlin (Pflanzenreich IV. 50. Heft 32. 1907) 分为14个组,其中有些组的建立仅根据细微的差别,令人难以掌握。但考虑到此属的种类很多,我国只占一小部分,故除命名上的变动以及少数组予以归并外,大部分均暂予保留,以待进一步研究。[2]
セロジネ属 Coelogyne は、ラン科植物の分類群の一つ。多くは白っぽい花を穂状に着ける。洋ランの一つとして古くから栽培される
セロジネは東南アジアを中心に分布するラン科植物の群で、洋ランとして古くから栽培されてきた。大きな葉を持つ着生ランで、白っぽい花を穂状に垂らして咲くものがよく知られているが、形態的にはより多様である。
学名は「へこみ」と「女性」を意味する2語からなり、これは柱頭が深く凹んでいることに由来するとされる。学名の読みとしてはコエロギネも有力だが、園芸ではセロジネが定着している[1][2]。
普通は樹上や岩の上に着生する常緑性の多年草[3]。茎は捕捉横に這い、先端に偽鱗茎を生じる。偽鱗茎は肥厚した卵形などで、互いに接して生じるか、やや間を開ける。鱗茎の先端に1から4枚の葉をつける。葉は楕円形で、やや硬くて肉厚。
花は偽鱗茎の先端に葉の展開と共に出るものと、偽鱗茎の基部から出すものがある。花茎には1花を付けるものから総状に多数花を付けるものまであり、花茎は立ち上がるものから下垂するものまである。また蕾は長い苞葉に包まれる。花茎の花は一斉に開花するタイプと次々に開花しながら花茎が伸び続けるタイプがあり、後者では数年に渡って伸び続ける種もある。
花は小型ないし中型で色彩は白から緑が多いが赤みを帯びる種もある。唇弁には黄色や黒っぽい斑紋が入るものが多い。萼片は披針形から長楕円形、側花弁は萼片より幅が狭いものが多い。唇弁は三裂し、側裂片が蕊柱を包むように位置する。距はない。蕊柱は長くて側面に板状の突起がある。花粉塊は4個。
スリランカからインド、インドネシアを経てフィージー諸島に渡る分布域がある[4]。
約150種が知られる[5]。
園芸方面では、丈夫で育てやすい初心者向けの洋ランとして古くから知られている。園芸方面での略号は Coel. である。色彩的には地味ながら根強い人気があり[6]、白っぽい花は「華やかさを内に秘めた控えめな女性を連想させる」[7]とも。病害虫の発生が少ないことも栽培のしやすさに繋がっている[8]。
ヒマラヤ周辺を原産とする低温に強いが夏の高温が苦手なもの、逆に低地産で低温にやや弱く、夏の暑さに強いタイプがある。前者としてはクリスタータ、オクラセアが、後者としてはマッサンゲアナ、ムーレアナなどが有名[9]。クリスタータについて塚本他(1956)は『もっとも一般に知られた栽培容易な品種の一つ』と紹介している[10]。またオクラセアは香りが強い。その香りは柑橘系でさわやかとのこと[11]。
原種が流通することも多いが、交配も数は少ないものの古くから行われている。特に以下の種が有名である。
この品種は1913年に登録されたもので、春に8から10個の花をつけた花茎を半下垂させる。花色は白で唇弁に黄色が入る。古い品種であるが、未だに人気がある[12]。低温に強く強健で栽培しやすく、香りもよく、もっとも作りやすい品種でもあり、現在セロジネとして流通しているのは主としてこの品種である[13]。