A víbora fociñuda[5][6] (Vipera latasti ou Vipera latastei) é unha especie de víbora presente na Península ibérica e no norte do Magreb. Pode acadar os 70 cm de lonxitude.[7] É a víbora máis frecuente na Península Ibérica, abarcando todo o territorio agás o extremo norte e os Pireneos. É rara en Galicia, sendo substituída pola víbora de Seoane.
É a que conta coa pezoña menos tóxica das tres especies presentes na Península Ibérica, e aínda que a súa chantada non é mortal, cómpre de asistencia sanitaria para un tratamento axeitado, e se fose realmente necesaria, a aplicación dun soro antipezoñoso ou antiofídico.[7]
Existe certa confusión sobre o nome científico desta especie.[8] Boscá (1878)[2] describiuna coma Vipera latasti, aínda que no pé da figura do seu traballo denomínaa Vipera latastei. O ano a seguir o propio Boscá (1879),[3] utilizou a combinación Vipera latastei, o que foi considerado unha emenda xustificada (McDiarmid et al., 1999).[9] Pola súa banda David e Ineich (1999)[10] consideran que son os primeiros revisores e elixen V. latastei. Porén, Alonso-Zarazaga (1998)[11] e Montori et al. (2005)[12] consideran que o uso de V. latastei por Boscá en 1879 é un lapso e que debería utilizarse V. latasti, nome que ten sido utilizado por varios autores.
Conta con dúas subespecies:
A víbora fociñuda (Vipera latasti ou Vipera latastei) é unha especie de víbora presente na Península ibérica e no norte do Magreb. Pode acadar os 70 cm de lonxitude. É a víbora máis frecuente na Península Ibérica, abarcando todo o territorio agás o extremo norte e os Pireneos. É rara en Galicia, sendo substituída pola víbora de Seoane.
É a que conta coa pezoña menos tóxica das tres especies presentes na Península Ibérica, e aínda que a súa chantada non é mortal, cómpre de asistencia sanitaria para un tratamento axeitado, e se fose realmente necesaria, a aplicación dun soro antipezoñoso ou antiofídico.
