Yuzu (ユズ, Yuzu? Citrus ichangensis x Citrus reticulata var. austera) ye un cítricu que crez en Xapón. Tien apariencia d'una pequeña naranxa, y ye de color mariellu o verde.
El sabor ye paecíu al de la toronxa, pero tracamúndiase col de la mandarina; sicasí ye raru que se coma la fruta. Úsase comúnmente como infusión, del mesmu mou que s'usa'l limón. La cáscara úsase como arreglu nes salses. El yuzu úsase tamién pa faer mermelaes y duces. Yuzukosho, (lliteralmente yuzu y pimienta), ye un mueyu picante fechu con cáscara de yuzu verde y pimienta verde.
Bañase con yuzu nel Toji (solsticiu d'iviernu) ye una costume popular.
Un yuzu (Citrus ichangensis × Citrus reticulata, anteriorment Citrus junos) (en japonès: ユズ, 柚 o 柚子 ("yuzu"), en coreà: 유자 ("yuja"), en xinès: 柚子 ("youzi") és una fruita cítrica i la seva respectiva planta, originària de l'Àsia Oriental.[1]
Es creu que és un híbrid entre la mandarina agra (Citrus reticulata var. austera) i la llimona Ichang (Citrus ichagensis). Té aparença d'una petita taronja però de color groc (o verd irregular, depenent del grau de maduresa). De mida oscil·len entre 5,5 i 7,5 cm de diàmetre. El gust és semblant al de l'aranja, però es confon amb el de la mandarina. Normalment no es menja la fruita, sinó que és usat comunament com a infusió, de la mateixa manera que la llimona. Les peladures són usada per amanir salses. El yuzu és usat també per fer melmelades i dolços. Yuzukosho, literalment «yuzu i pebre», és una salsa picant feta amb closca de yuzu verd i pebre verd.[2]
Un yuzu (Citrus ichangensis × Citrus reticulata, anteriorment Citrus junos) (en japonès: ユズ, 柚 o 柚子 ("yuzu"), en coreà: 유자 ("yuja"), en xinès: 柚子 ("youzi") és una fruita cítrica i la seva respectiva planta, originària de l'Àsia Oriental.
Es creu que és un híbrid entre la mandarina agra (Citrus reticulata var. austera) i la llimona Ichang (Citrus ichagensis). Té aparença d'una petita taronja però de color groc (o verd irregular, depenent del grau de maduresa). De mida oscil·len entre 5,5 i 7,5 cm de diàmetre. El gust és semblant al de l'aranja, però es confon amb el de la mandarina. Normalment no es menja la fruita, sinó que és usat comunament com a infusió, de la mateixa manera que la llimona. Les peladures són usada per amanir salses. El yuzu és usat també per fer melmelades i dolços. Yuzukosho, literalment «yuzu i pebre», és una salsa picant feta amb closca de yuzu verd i pebre verd.
Die Yuzu (japanische Aussprache von chinesisch 柚子, Pinyin yòuzi; wissenschaftlicher Name Citrus × junos) ist eine hybridogene Pflanzenart aus der Familie der Rautengewächse (Rutaceae).
Die Yuzu wird wahrscheinlich seit Tausenden von Jahren im mittleren Yangtze-Becken in China angebaut. Sie ist eine Kreuzung: Citrus × junos = Citrus ichangensis × Citrus reticulata var. austera.
Die Yuzu-Pflanze bildet einen dichten, aufrecht wachsenden Strauch oder schmalen Baum mit feiner Belaubung, das Laub wird manchmal über Winter abgeworfen. Die Zweige sind an den Blattachseln mit Dornen bis zu 3 cm besetzt. Die Blattstiele sind bis zu 1 cm breit geflügelt und 2 cm lang, das Blatt ist am Ende zugespitzt und vorne abgerundet, Größe des Blattes ohne Stiel etwa 3 × 6 cm.
Die gelbe bis hellorangefarbene Frucht ist tennisballgroß und etwa 100 g schwer. Die Form ist rund bis leicht abgeflacht. Das Albedo ist etwa 0,5 bis 0,7 mm dick, die äußere Schicht, das Flavedo, ist rau. In den Früchten finden sich bis zu 40 große, polyembryonische Samen.
Das Fruchtfleisch ist sauer-aromatisch, leicht bitter und saftig.
Die Yuzu kann bedingt im Weinbauklima mit geeignetem Schutz für Freilandauspflanzung genutzt werden.
Die Yuzu ist frosthärter als die Satsuma. Es existieren verschiedene Typen: großblättrige, schmalblättrige, breit- und schmal geflügelte. Eine sehr ähnliche Sorte, die sich durch leicht rötlichen Austrieb unterscheidet, wird Sudachi genannt.
Yuzus, vor allem die Öle in der Schale, werden vielfach in der Parfumindustrie verwendet und neuerdings auch in der feinen Küche, da der Saft ein wesentlich komplexeres Aroma als die Zitrone bietet.
Die Yuzu war in Japan eine der am meisten genutzten Veredelungsunterlagen für die Satsuma, heute meist ersetzt durch die Dreiblättrige Orange. In der traditionellen japanischen Küche wird hauptsächlich die Haut der frischen Yuzu verwendet. Weit verbreitet ist Yuzukoshō, eine Paste aus grünem oder rotem Chilipfeffer, Salz und der Haut der Yuzu. Der Saft der Yuzu kommt in Japan nicht unverdünnt zum Einsatz, sondern als Bestandteil von Soßenmischungen wie z. B. dem Yuzu-Ponzu, die für den Fleischwok Shabu-Shabu verwendet wird.
In Korea wird die feingeschnittene Frucht in Honig eingelegt und, mit Wasser aufgegossen, als Yujacha (Yuzu-Tee) getrunken.
Die Yuzu (japanische Aussprache von chinesisch 柚子, Pinyin yòuzi; wissenschaftlicher Name Citrus × junos) ist eine hybridogene Pflanzenart aus der Familie der Rautengewächse (Rutaceae).
Yuzu (Citrus junos, from Japanese 柚子 or ユズ) is a citrus fruit and plant in the family Rutaceae of East Asian origin. Yuzu has been cultivated mainly in East Asia, though recently also in New Zealand, Australia, Spain, Italy, and France.[1]
It is believed to have originated in central China as an F1 hybrid of the mangshanyeju subspecies of mandarin orange and the ichang papeda.[2][3]
This fruit resembles a small grapefruit with uneven skin and can be either yellow or green depending on the degree of ripeness. Yuzu fruits, which are very aromatic, typically range between 5.5 and 7.5 cm (2+1⁄8 and 3 in) in diameter but can be as large as a regular grapefruit (up to 10 cm or 4 in, or larger).
Yuzu forms an upright shrub or small tree, which commonly has many large thorns. Leaves are notable for a large, leaf-like petiole, resembling those of the related makrut lime and ichang papeda, and are heavily scented.
Yuzu closely resembles sudachi (Citrus sudachi, a Japanese citrus from Tokushima Prefecture, a yuzu–mandarin orange cross) in many regards, though, unlike the sudachi, yuzu eventually ripen to an orange colour and there are subtle differences between the flavors of the fruit.
Citrus junos fruits and cross sections
The leaves have large leaf-like petioles.
Yuzu (left) compared to mandarin orange (right)
The yuzu originated and grew wild in central China and Tibet region. It was introduced to Japan and Korea during the Tang dynasty and is still cultivated there.[4] It grows slowly, generally requiring ten years to fruit. To shorten the duration to fruiting, it may be grafted onto karatachi (P. trifoliata). It is unusual among citrus plants in being relatively frost-hardy, due to its cold-hardy Ichang papeda ancestry, and can be grown in regions with winters as low as −9 °C (16 °F) where more sensitive citrus would not thrive.
In Japan, an ornamental version of yuzu called hana yuzu (花柚子, 花ゆず) "flower yuzu" is also grown for its flowers rather than its fruit. A sweet variety of yuzu known as the yuko, only present in Japan, became severely endangered during the 1970s and 1980s; a major attempt has been made to revive this varietal in southern Japan.[5] Another variety of yuzu in Japan, with knobby skin, is called shishi yuzu (獅子柚子, literally "lion yuzu").[6]
Dangyuja, a Korean citrus fruit from Jeju Island, is often considered a type of yuzu due to its similar shape and flavor, but it is genetically a variety of pomelo.
Yuzu's domestic production is about 27,000 tons (2016).[7] Though rarely eaten as a fruit, yuzu is a common ingredient in Japanese cuisine, where the aromatic zest (outer rind) and the juice are used much in the same way that lemons are used in other cuisines.[8] The yuzu's flavor is tart and fragrant, closely resembling that of the grapefruit, with overtones of mandarin orange.[9]
It is an integral ingredient (along with sudachi, daidai, and other similar citrus fruits) in the citrus-based sauce ponzu, and yuzu vinegar is also produced.[8] Yuzu is often combined with honey to make yuzu hachimitsu (柚子蜂蜜), a kind of syrup that is used to make yuzu tea (柚子茶), or as an ingredient in alcoholic drinks such as the yuzu sour (柚子サワー).[10] Yuzu kosho (also yuzukosho, literally "yuzu and pepper") is a spicy Japanese sauce made from green or yellow yuzu zest, green or red chili peppers, and salt.[3]
It is used to make liquor (such as yuzukomachi, 柚子小町) and wine.[11][12] Slivered yuzu rind is used to garnish a savory, salty egg-pudding dish called chawanmushi, as well as miso soup.[13] It is often used along with sudachi and kabosu. Yuzu is used to make various sweets, including marmalade and cake. It is used extensively in the flavoring of many snack products, such as Doritos.[14][15][16]
In Korean cuisine, yuja is most commonly used to make yuja-cheong (유자청, yuja marmalade) and yuja tea. Yuja-cheong can be made by sugaring peeled, depulped, and thinly sliced yuja, and yuja-cha, yuja tea, can be made by mixing hot water with yuja-cheong.[3] Yuja-hwachae (유자화채, yuja punch), a variety of hwachae (fruit punch), is another common dessert made with yuja. Yuja is also a common ingredient in Korean-style western food, such as salads.[17]
Yuja tea and yuja-cheong
Deodeok yuja salad
Yuja bread sold in Yeosu
Yuzu is also known for its characteristically strong aroma, and the oil from its skin is marketed as a fragrance. In Japan, bathing with yuzu on Tōji, the winter solstice, is a custom that dates to at least the early 18th century.[18][19] Whole yuzu fruits are floated in the hot water of the bath, sometimes enclosed in a cloth bag, releasing their aroma.[20] The fruit may also be cut in half, allowing the citrus juice to mingle with the bathwater. The yuzu bath, known commonly as yuzu yu (柚子湯), but also as yuzu buro (柚子風呂), is said to guard against colds, treat the roughness of skin, warm the body, and relax the mind.[19]
The body of the taepyeongso, a Korean traditional oboe, close to the Chinese Suona or the Zurna, is often made from jujube, mulberry, or yuzu wood.[21]
Beginning in the early 21st century, yuzu has been increasingly used by chefs in the United States and other Western nations, achieving notice in a 2003 article in The New York Times.[22]
In the United States, the Department of Agriculture has a ban on the import of fresh yuzu (alongside most citrus plants) from abroad, including both the fruit and the trees.[23] This is intended to prevent the spread of contagious diseases amongst domestic crops.[22][24] However, following its introduction to California in 1888, yuzu is cultivated and available for sale in the United States.[22]
{{cite book}}: CS1 maint: date and year (link) {{cite book}}: CS1 maint: date and year (link) Yuzu (Citrus junos, from Japanese 柚子 or ユズ) is a citrus fruit and plant in the family Rutaceae of East Asian origin. Yuzu has been cultivated mainly in East Asia, though recently also in New Zealand, Australia, Spain, Italy, and France.
It is believed to have originated in central China as an F1 hybrid of the mangshanyeju subspecies of mandarin orange and the ichang papeda.
Yucha (en hangul, 유자; romanización revisada del coreano, yuja; McCune-Reischauer, yucha) en coreano o Yuzu (ユズ? Citrus ichangensis x Citrus reticulata var. austera) en japonés es un cítrico que crece en Asia Oriental. Tiene apariencia de una pequeña naranja, y es de color amarillo o verde. El sabor es parecido al de la toronja o pomelo, pero se confunde con el de la mandarina; sin embargo es raro que se coma la fruta. Se usa comúnmente como infusión (véase Yujacha), de la misma forma que se usa el limón. La cáscara se usa como aderezo en salsas. El yuzu se usa también para hacer mermeladas y dulces. Yuzukosho, literalmente yuzu y pimienta, es una salsa picante hecha con cáscara de yuzu verde y pimiento verde.
Datos: Q867776
Multimedia:
Especies: Citrus × junos
Le yuzu (Citrus ichangensis × Citrus reticulata var. austera), ex Citrus × junos (Siebold ex-Tanaka) est un agrume acide (pH 2,7 à 3, Brix 8 à 9) originaire de l'est de l'Asie. Le fruit est récolté soit comme agrume de jours longs, en vert pour son zeste et sa saveur, soit à maturité jaune, comme agrume de jours courts, pour son zeste et son jus.
Le yuzu est un agrume japonais, le Japon est le principal producteur et consommateur de yuzu, on y trouve des centaines de produits dérivés ; le fruit est fêté à la fin de l'année.
Le fruit du yuzu a un épicarpe irrégulier, son diamètre varie entre 5 et 8 cm, le poids du fruit mûr est environ 110 g. Le fruit est modérément juteux, peu dense à maturité, et contient de gros pépins. Le goût du jus est fruité et le parfum de son huile essentielle typé.
Le mot yuzu est la transcription phonétique du japonais 柚子 (yuzu) ; coréen 유자 (yuja) ; chinois : 香橙, xiāngchéng. Le mot yuzu a fait son entrée dans le dictionnaire Le Petit Larousse en 2016[2],[3].
Oranger du Kan-Sou est classé valide[4] pour désigner la plante et donné comme unique dénomination en français[5] par les botanistes. Le professeur Tyōzaburō Tanaka utilise ce nom en 1933[6]. Le fruit n'est cultivé hors de son centre de domestication que depuis le XXIe siècle sous la désignation yuzu. Dans l'usage actuel, le terme yuzu désigne aussi bien le fruit que l'arbre chez les pépiniéristes.
Le terme chinois 柚子 désigne également Citrus maxima, le « pamplemousse asiatique », voir pour la signification de Pamplemousse et pomelo dans les différents pays francophones.
Le mot japonais ユズ est parfois traduit en français par « cédrat », mais le yuzu est entièrement différent du Citrus medica.
Le yuzu, originaire de Chine, pousse à l'état sauvage au centre de la Chine ainsi qu'au Tibet. Il fut introduit au Japon et en Corée pendant la dynastie Tang (618-907), au début de la période Asuka (593-710)[7]. Le séquençage des agrumes asiatiques a permis de retrouver ses géniteurs : Il appartient au sous-groupe Citrus subg. Papeda[8]. Il est un hybride F1 de l'espèce de mandarine sauvage mangshanyeju[9] avec un pollen Ichang papeda (C. ichangensis)[10]. Wu, Sugimoto et al. écrivent (2021): [11].
« Nous avons collecté deux accessions de yuzu du Japon, Nikou yuzu et Shingu yuzu. Les deux accessions sont liées par clonage à un ADNcp de C. ichangensis [ ]. Le yuzu est un hybride interspécifique de C. ichangensis × C. reticulata et le parent C. reticulata était une mandarine sauvage mangshanyeju (MS). Fait intéressant, le yuzu est le seul hybride interspécifique connu avec un parent MS pur. [ ] Tachibana est un hybride entre le mangshanyeju et la mandarine commune. L'ascendance purement mangshanyeju propre au Yuzu pourrait s'expliquer par la proximité géographie des populations d'Ichang papeda sauvage et de mangshanyeju. La région de Mangshan pourrait être le lieu de naissance du yuzu. »
En Europe au XXe siècle, son intérêt comme porte greffe est signalé en Italie en 1940[12], aux États-Unis, il entre dans la collection de University of California Riverside en 1918 grâce à une graine[13].
Au XXe siècle, le yuzu a migré au Brésil où il n'est pas sorti de la communauté japonaise, on récolte des yuzus dans l'État de São Paulo, de mars à mai [14]. En Australie, quelques horticulteurs assurent une production marginale [15],[16].
L'arbre est de petite taille et fortement épineux ; sa croissance et sa mise à fruit sont lentes. Le fruit en lui-même ressemble au kabosu, d'un diamètre d'environ sept centimètres et d'un poids d'environ 90 grammes.
Le yuzu est produit dans le sud du Japon, spécialement sur l’île de Shikoku, dans la préfecture de Kōchi[7] et de la Corée sur l'île de Jeju. Certains villages japonais sont réputés pour la qualité de leurs yuzu, Umajimura[17] dans la préfecture de Kochi, Kitagawa[18] signalé par Slowfood Japon. On trouve aussi des yuzu dans les jardins plus au nord, jusqu'à Tokyo. Sa rusticité lui permet de subir des gels légers : il est classé Zone de rusticité 8 USDA (jusqu'à −12 °C (celsius)). Aux États-Unis et en Europe, des yuzu fructifient également au nord, dans des endroits bien protégés des vents froids.
Il existe une petite production de yuzu frais en Occident à destination des restaurants de luxe et des amateurs : en plein champs en Espagne, au Portugal (Amareleja), en Californie, en Suisse, et au Québec (Laval). De même, dans l'hémisphère sud, en Australie et au Brésil.
L'arbre est de taille moyenne. Vigoureux, on l'utilisait comme porte-greffe. Au Japon, il était traditionnellement reproduit par semis d'où des arbres qui conservent longtemps un caractère de juvénilité (épineux, floraison parsemée)[19]. Les fruits des arbres centenaires cultivés en altitude y sont réputés et recherchés. Depuis la fin du XXe siècle le yuzu est greffé sur Poncirus trifoliata. Les pépiniéristes spécialisés ont aujourd'hui une offre de jeunes yuzu greffés, en Europe et en Amérique du Nord.
Le yuzu greffé gagne encore en vigueur : sa végétation est plus verticale, confuse et dense. La revue du California Rare Fruit Grower a mis en ligne un texte en anglais sur la culture du yuzu en espalier qui accélère la production de fruits, améliore l’accessibilité[20] et diminue la tendance du yuzu à l'alternance bisannuelle[21]. La taille de formation est indispensable ; elle s'effectue de la manière qui suit : on conduit le yuzu sur tronc unique en 1/2 tige ou 1/4 de tige, et on supprime les gourmands.
Au Japon, on cultive de même :
Le yuzu a retenu l’attention des Japonais car c’est un agrume acidulé d’automne, époque de pêches abondantes et de récolte des champignons avec qui le yuzu s’accorde à merveille.
La fleur est utilisée pour aromatiser le thé et le saké.
Le yuzu vert est utilisé du 15 août à fin septembre dans les plats cuisinés et les boissons. Le zeste râpé en petite quantité dans les bouillons s'accorde bien avec le goût d'umami, les œufs peuvent être cuits en cuisson lente avec un peu de zeste de yuzu[23]. Le fruit vert en fines tranches, marinées ou non, est servi avec les soba. Le zeste de yuzu vert mélangé au piment et broyé en purée donne un condiment usuel : le yuzukoshō utilisé dans la soupe ou avec les sashimis.
La récolte à maturité se fait en novembre et décembre. Le jus du fruit mûr est utilisé tel quel ou pasteurisé. Ce jus est souvent utilisé sur les champignons nombreux à cette époque de l'année. Ajouté à la sauce soja au même titre que celui du sudachi ou du kabosu, il donne une sauce ponzu. Le ponzu à 50 % de jus de yuzu frais est utilisé pour aromatiser le poisson. Le zeste de yuzu jaune est utilisé pour garnir une crème aux œufs salée nommée chawanmushi, ainsi que la soupe miso[24]. En cuisine sucrée on en fait des confitures ou des gâteaux ou du thé, une liqueur nommée yuzukomachi (柚子小町?) ou on peut l'ajouter à des vins. On confit le yuzu vidé de sa pulpe avec une gelée de jus de yuzu, on y sert aussi des soupes, des plats d'automne.
Vert ou jaune, une tranche de yuzu peut parfumer la bière ou les alcools.
Les graines fraîches infusées entrent dans la composition d'une lotion pour la peau réputée donner un visage clair et une peau parfaite.
L'huile essentielle est utilisée en parfumerie. Le bain au yuzu (柚子湯, yuzu-yu?, littéralement « eau chaude au yuzu ») lors du Toji (solstice d'hiver) est une coutume populaire[7]. Les fruits entiers sont plongés dans l'eau chaude du bain, tels quels ou enveloppés d'un sac de tissu, pour y répandre leur arôme[25]. Ce bain aurait la vertu de protéger les articulations et prévenir les maladies.
Le yuzu est utilisé en tranches fines et mélangé à du sucre et à du miel pour confectionner un sirop proche de la confiture, contenant de petits morceaux de fruit. Une cuillerée à café de ce sirop (qui peut être préparé à la maison ou acheté) dans une tasse d'eau chaude donne une boisson nommée yujacha (유자차, également écrit yuja cha ou yuja-cha, cha signifiant « thé » en coréen), utilisée traditionnellement comme remède contre le rhume et les maladies de l'hiver.
Le corps du taepyeongso, une sorte de hautbois traditionnel coréen, peut être fabriqué en bois de yuzu, de jujubier ou de mûrier.
Au XXIe siècle, le yuzu est utilisé par des chefs cuisiniers occidentaux. D'une part, des chefs occidentaux de haut niveau se sont installés au Japon (Alain Ducasse, Pierre Gagnaire, Joël Robuchon, Michel Troisgros, etc.), d'autre part, les stagiaires japonais sont devenus nombreux dans les cuisines occidentales de luxe, ces échanges ont valu au yuzu une notoriété puis une reconnaissance en Occident. Il en résulte des utilisations nouvelles du yuzu : ceviche au yuzu, trou normand au crabe et sorbet au yuzu, condiment yuzu/chou fleur, etc.), foie gras au yuzu (chef Pascal Meynard). Les chocolatiers (notamment Laurent Gerbaud à Bruxelles) et les pâtissiers se sont emparés de ce goût nouveau (succès au yuzu et au praliné de Christophe Michalak).
Le yuzu est utilisé dans le secteur agroalimentaire à l'état d'arôme naturel ou de zeste sec dans une boisson d'Henniez, le Schweppes Lemon, des bières, des thés, dans du beurre, etc.
Le marché du yuzu se segmente en yuzu frais et produits dérivés (conserve, secs, ou congelé, etc.).
Le marché du yuzu frais est bien établi au Japon et s’ouvre depuis une décennie ailleurs car sa saveur et son jus sont un réel apport en cuisine. Ce marché concerne la gastronomie de luxe.
Le principal produit en conserve issu du yuzu est le jus dont le marché est en voie de mondialisation récente. Les extraits de zeste secs ou congelés suscitent un intérêt dans l’agroalimentaire. C’est sur ce segment que la demande est la plus dynamique.
L’agriculture japonaise ne sera pas en mesure d’y répondre tant que le yuzu ne sera pas un marché grand public hors du Japon. En quoi il est intéressant d’observer le marché du combava et la rapidité avec laquelle il se développe.
Le parfum de yuzu est nettement distinct de celui du citron[26]. Une étude (2008) réalisée sur 6 cultivars de yuzu (Kumon, Nagano Yasu, Jimoto, Komatsu Sadao - jugé le parfum le plus typique - et Komatsu Koichi) a identifié 69 composés des six échantillons, parmi lesquels le 8 aromatiques les plus présents sont le limonène, le -pinène, le α- et le -phellandrène, le myrcène, le -terpinène, le β-farnésène et linalol[27].
Yuzu (arbuste)
Yuzu (fruit coupé)
Foie gras au yuzu
Le yuzu (Citrus ichangensis × Citrus reticulata var. austera), ex Citrus × junos (Siebold ex-Tanaka) est un agrume acide (pH 2,7 à 3, Brix 8 à 9) originaire de l'est de l'Asie. Le fruit est récolté soit comme agrume de jours longs, en vert pour son zeste et sa saveur, soit à maturité jaune, comme agrume de jours courts, pour son zeste et son jus.
Le yuzu est un agrume japonais, le Japon est le principal producteur et consommateur de yuzu, on y trouve des centaines de produits dérivés ; le fruit est fêté à la fin de l'année.
Le fruit du yuzu a un épicarpe irrégulier, son diamètre varie entre 5 et 8 cm, le poids du fruit mûr est environ 110 g. Le fruit est modérément juteux, peu dense à maturité, et contient de gros pépins. Le goût du jus est fruité et le parfum de son huile essentielle typé.
Ini adalah artikel tentang buah-buahan. Untuk grup musik lihat Yuzu (grup musik)
Yuzu atau (Citrus ichangensis x C. reticulata, sebelumnya C. junos Siebold ex. Tanaka; bahasa Jepang ユズ, 柚, 柚子 (yuzu); Hangul: 유자 (yuja); dari bahasa Tionghoa: 柚子, yòu zi) adalah sejenis tanaman jeruk yang berasal dari Asia Timur. Yuzu adalah turunan dari jeruk mandarin dan citrus ichangensis. Buah yuzu umumnya sedikit lebih kecil dari grapefruit dengan kulit yang kasar, serta warnanya hijau hingga kuning oranye bergantung pada kematangannya. Ukuran buahnya (diameter) berkisar antara 5,5 cm hingga 7,5 cm, tetapi ada yang sebesar grapefruit (diameter 10 cm atau lebih).
Tanaman ini berasal dari Cina dan tumbuh secara liar di Cina bagian tengah dan Tibet. Yuzu diperkenalkan ke Jepang dan Korea sejak zaman Dinasti Tang dan produksinya berkembang pesat di ketiga negara itu.
Yuzu sangat tahan terhadap cuaca beku sampai -5 °C ketika sebagian besar tanaman jenis jeruk tidak bisa berkembang pada cuaca sedingin itu. Di Jepang, Hanayuzu (花ゆず atau 花柚) adalah sebutan bagi pohon yuzu yang hanya untuk dinikmati keindahan bunganya saja.
Yuzu rasanya asam, dan lebih asam dari grapefruit. Buahnya jarang dimakan, tetapi karena aromanya yang kuat, sering digunakan untuk dijadikan pewangi masakan atau kue di dalam kuliner Jepang dan Korea. Saat ini, aroma Yuzu juga banyak digunakan dalam penggunaan parfum atau wewangian.
Keturunan yuzu digunakan dalam pertanaman jeruk di Indonesia sebagai batang bawah sejak masa penjajahan Belanda dan populer dengan nama Japanse Citroen (JC atau "jeruk jepang") sampai sekarang. JC dianjurkan sebagai batang bawah karena perakarannya baik, tahan terhadap penyakit bersumber dari tanah, dan dapat mempercepat pembungaan beberapa jenis jeruk batang atas (misalnya jeruk manis)[1]
Ini adalah artikel tentang buah-buahan. Untuk grup musik lihat Yuzu (grup musik)
Yuzu atau (Citrus ichangensis x C. reticulata, sebelumnya C. junos Siebold ex. Tanaka; bahasa Jepang ユズ, 柚, 柚子 (yuzu); Hangul: 유자 (yuja); dari bahasa Tionghoa: 柚子, yòu zi) adalah sejenis tanaman jeruk yang berasal dari Asia Timur. Yuzu adalah turunan dari jeruk mandarin dan citrus ichangensis. Buah yuzu umumnya sedikit lebih kecil dari grapefruit dengan kulit yang kasar, serta warnanya hijau hingga kuning oranye bergantung pada kematangannya. Ukuran buahnya (diameter) berkisar antara 5,5 cm hingga 7,5 cm, tetapi ada yang sebesar grapefruit (diameter 10 cm atau lebih).
Tanaman ini berasal dari Cina dan tumbuh secara liar di Cina bagian tengah dan Tibet. Yuzu diperkenalkan ke Jepang dan Korea sejak zaman Dinasti Tang dan produksinya berkembang pesat di ketiga negara itu.
Yuzu sangat tahan terhadap cuaca beku sampai -5 °C ketika sebagian besar tanaman jenis jeruk tidak bisa berkembang pada cuaca sedingin itu. Di Jepang, Hanayuzu (花ゆず atau 花柚) adalah sebutan bagi pohon yuzu yang hanya untuk dinikmati keindahan bunganya saja.
Citrus junos Siebold ex Tanaka (giapponese ユズ, 柚, 柚子 (yuzu); coreano 유자 (yuja); entrambi derivati dal cinese 柚子, yòuzi) è un albero da frutto distribuito nell'Asia orientale del genere Citrus. Si pensa che sia un ibrido tra il mandarino e il papeda.
Il frutto è molto aromatico, il diametro è solitamente compreso tra 5,5 e 7,5 centimetri, ma possono arrivare anche a 10 centimetri.
È originario della Cina centrale e del Tibet. È stato introdotto durante la dinastia Tang in Corea e Giappone, nei quali viene coltivato più estensivamente.
È un frutto che grazie alle particolari proprietà organolettiche e al suo caratteristico sapore viene molto utilizzato in cucina, soprattutto in quelle giapponese[1][2], coreana e occidentale[3][4][5][6].
Citrus junos Siebold ex Tanaka (giapponese ユズ, 柚, 柚子 (yuzu); coreano 유자 (yuja); entrambi derivati dal cinese 柚子, yòuzi) è un albero da frutto distribuito nell'Asia orientale del genere Citrus. Si pensa che sia un ibrido tra il mandarino e il papeda.
Citrus × junos, linguis vernacularibus saepe yuzu, est species hybrida arborum fructiferarum quae ad genus citrorum pertinet. Pro specie anno 1922 a Tanaka ex opere von Siebold descripta est. E parentibus Citrus ichangensis et Citrus reticulata orta est. Fructus flavi diametro inter 5.5 et 7.5 cm, sed interdum maiores, valde aromatici sunt. Arbores in Serica media et Thibeto feraces, in Iaponia et Corea coluntur ibique in coquina atque ad potiones faciendas adhibentur.
Situs scientifici: Tropicos • GRIN • Plant List • NCBI • Biodiversity • Plant Name Index • Flora of China 
Vide "Citrus × junos" apud Vicispecies. 
Haec stipula ad biologiam spectat. Amplifica, si potes! Citrus × junos, linguis vernacularibus saepe yuzu, est species hybrida arborum fructiferarum quae ad genus citrorum pertinet. Pro specie anno 1922 a Tanaka ex opere von Siebold descripta est. E parentibus Citrus ichangensis et Citrus reticulata orta est. Fructus flavi diametro inter 5.5 et 7.5 cm, sed interdum maiores, valde aromatici sunt. Arbores in Serica media et Thibeto feraces, in Iaponia et Corea coluntur ibique in coquina atque ad potiones faciendas adhibentur.
Situs scientifici: Tropicos • GRIN • Plant List • NCBI • Biodiversity • Plant Name Index • Flora of China Vide "Citrus × junos" apud Vicispecies. Haec stipula ad biologiam spectat. Amplifica, si potes! Citrus × junos, linguis vernacularibus saepe yuzu, est species hybrida arborum fructiferarum quae ad genus citrorum pertinet. Pro specie anno 1922 a Tanaka ex opere von Siebold descripta est. E parentibus Citrus ichangensis et Citrus reticulata orta est. Fructus flavi diametro inter 5.5 et 7.5 cm, sed interdum maiores, valde aromatici sunt. Arbores in Serica media et Thibeto feraces, in Iaponia et Corea coluntur ibique in coquina atque ad potiones faciendas adhibentur.
Limau Yuzu atau Oren Yuzu (Citrus ichangensis × C. reticulata, sebelumnya C. junos Siebold ex. Tanaka; bahasa Jepun ユズ, 柚, 柚子 (yuzu); Hangul: 유자 (yuja); berasal dari bahasa Tionghoa: 柚子, yòu zi) adalah sejenis tumbuhan citrus atau limau yang berasal dari Asia Timur. Limau Yuzu adalah limau yang berada sub-keluarga Limau Mandarin dan citrus ichangensis. Buah Limau Yuzu umumnya sedikit lebih kecil dari grapefruit dengan kulit yang kasar, serta warnanya hijau hingga kuning kejinggaan bergantung kepada tahap keranumannya. Ukuran buahnya (diameter) berkisar diantara 5,5 cm hingga 7,5 cm, tapi ada juga buah Limau Yuzu ini yang sebesar grapefruit (diameter 10 cm atau lebih).
Tanaman ini berasal dari China dan tumbuh secara liar di China khususnya berdekatan dengan wilayah Tibet. Yuzu diperkenalkan ke Jepun dan Korea sejak zaman Dinasti Tang lagi, penghasilannya telah menampakkan peningkatan secara ketara pada ketiga-tiga negara tersebut.
Buah Limau Yuzu sangat tahan/rentan terhadap keaadaan cuaca yang bersifat agresif seperti ia mampu bertahan dalam keadaan sejuk beku sehingga -5 °C dimana sebahagian besar tanaman limau tidak boleh hidup subur pada cuaca sedingin itu. Di Jepun, Hanayuzu (花ゆず atau 花柚) adalah sebutan bagi pohon pokok Liamu Yuzu yang hanya untuk dinikmati keindahan bunganya sahaja.
Isi Limau Yuzu rasanya agak masam, dan lebih masam dari grapefruit. Buahnya jarang dimakan, namun kerana aromanya yang kuat, ia sering digunakan untuk dijadikan pewangi masakan atau bahan tambah (food additive) di dalam aktiviti kulinari Jepun dan Korea. Ketika ini, ekstrak minyak Limau Yuzu juga banyak digunakan sebagai bahan tambah bernutrisi dalam membuat pewangi dan bahan kosmetik seperti krim dan sabun penjagaan muka dan wajah. Di Jepun, terdapatnya suatu adat mandi bersama jus Limau Yuzu yang begitu popular yang diadakan pada musim Toji (solstis musim sejuk).
Limau Yuzu atau Oren Yuzu (Citrus ichangensis × C. reticulata, sebelumnya C. junos Siebold ex. Tanaka; bahasa Jepun ユズ, 柚, 柚子 (yuzu); Hangul: 유자 (yuja); berasal dari bahasa Tionghoa: 柚子, yòu zi) adalah sejenis tumbuhan citrus atau limau yang berasal dari Asia Timur. Limau Yuzu adalah limau yang berada sub-keluarga Limau Mandarin dan citrus ichangensis. Buah Limau Yuzu umumnya sedikit lebih kecil dari grapefruit dengan kulit yang kasar, serta warnanya hijau hingga kuning kejinggaan bergantung kepada tahap keranumannya. Ukuran buahnya (diameter) berkisar diantara 5,5 cm hingga 7,5 cm, tapi ada juga buah Limau Yuzu ini yang sebesar grapefruit (diameter 10 cm atau lebih).
Tanaman ini berasal dari China dan tumbuh secara liar di China khususnya berdekatan dengan wilayah Tibet. Yuzu diperkenalkan ke Jepun dan Korea sejak zaman Dinasti Tang lagi, penghasilannya telah menampakkan peningkatan secara ketara pada ketiga-tiga negara tersebut.
Buah Limau Yuzu sangat tahan/rentan terhadap keaadaan cuaca yang bersifat agresif seperti ia mampu bertahan dalam keadaan sejuk beku sehingga -5 °C dimana sebahagian besar tanaman limau tidak boleh hidup subur pada cuaca sedingin itu. Di Jepun, Hanayuzu (花ゆず atau 花柚) adalah sebutan bagi pohon pokok Liamu Yuzu yang hanya untuk dinikmati keindahan bunganya sahaja.
Yuzu (Koreaans:유자,hiragana: ゆず) (Citrus ×junos) is een citrusvrucht uit het Verre Oosten, die met name voorkomt in China, Korea en Japan. Het is een hybride, waarschijnlijk van Citrus ichangensis × Citrus reticulata var. austera.
Yuzu is een kleine onregelmatige vrucht, die qua smaak enigszins lijkt op een citroen, maar ook de smaak van ander citrusfruit in zich heeft. De smaak van yuzu is minder hard en scherp dan van een Europese citroen.
Yuzu (Koreaans:유자,hiragana: ゆず) (Citrus ×junos) is een citrusvrucht uit het Verre Oosten, die met name voorkomt in China, Korea en Japan. Het is een hybride, waarschijnlijk van Citrus ichangensis × Citrus reticulata var. austera.
Yuzu is een kleine onregelmatige vrucht, die qua smaak enigszins lijkt op een citroen, maar ook de smaak van ander citrusfruit in zich heeft. De smaak van yuzu is minder hard en scherp dan van een Europese citroen.
.jpg)
Systematyka[1] Domena eukarionty Królestwo rośliny Klad rośliny naczyniowe Klad rośliny nasienne Klasa okrytonasienne Klad różowe Rząd mydleńcowce Rodzina rutowate Rodzaj cytrus Gatunek yuzu Nazwa systematyczna Citrus junos Siebold ex TanakaYuzu (Citrus junos[3]; jap: 柚子 – yuzu kor: 유자 – yuja) – niewielkie drzewo lub krzew należący do rodziny rutowatych. Pochodzi z Chin, został sprowadzony do Japonii i Korei w okresie dynastii Tang. Obecnie bardziej popularny w tych krajach niż w swojej ojczyźnie[4]. Uwaga: we współczesnym języku chińskim termin 柚子 yòuzi odnosi się do pomelo, podczas gdy yuzu określa się jako 香橙 xiāngchéng.
Yuzu (Citrus junos; jap: 柚子 – yuzu kor: 유자 – yuja) – niewielkie drzewo lub krzew należący do rodziny rutowatych. Pochodzi z Chin, został sprowadzony do Japonii i Korei w okresie dynastii Tang. Obecnie bardziej popularny w tych krajach niż w swojej ojczyźnie. Uwaga: we współczesnym języku chińskim termin 柚子 yòuzi odnosi się do pomelo, podczas gdy yuzu określa się jako 香橙 xiāngchéng.
Yuzu (ユズ?) (Citrus ichangensis × C. reticulata, antigamente C. junos Siebold ex. Tanaka) é uma fruta cítrica originária do Leste chinês. Acredita-se que seja um fruto híbrido da tangerina com o Citrus ichangensis. Ele se parece um pouco com uma pequena toronja com casca irregular, e pode ser amarelo ou verde dependendo do grau de maturação. As frutas Yuzu, que são muito aromáticas, normalmente medem entre 5,5 e 7,5 centímetros de diâmetro, mas podem ser tão grandes quanto as toronjas (10 centímetros ou mais).
O yuzu se forma em um arbusto em uma pequena árvore, que normalmente contém um grande número de galhos. As folhas possuem um grande pecíolo, lembrando aqueles da combava e Citrus ichangensis, além de serem muito perfumadas. Yuzu se parece muito com o sudachi em muitos aspectos; eles compartilham o mesmo ancestral, apesar de o sudachi acabar amadurecendo e ficando com uma cor alaranjada. Há diferenças sutis no sabor da fruta.
O Yuzu se originou na China, e crescendo nas regiões centrais do país e no Tibet. Foi introduzido no Japão e na Coreia durante a Dinastia Tang e é nesses países onde o cultivo é mais intenso.[1] Apesar de contraditório, no chinês moderno, a palavra 柚子 (yòuzi) refere-se ao pomelo, enquanto que o yuzu é conhecido como 香橙 (xiāngchéng).
É incomum as plantas cítricas serem resistentes ao frio, entretanto, devido à descendência do Yuzu em relação ao C. ichangensis, ele consegue crescer em regiões com invernos com temperaturas que chegam a -12°C, onde os cítricos mais sensíveis não conseguiram sobreviver. No Japão, uma versão ornamental do yuzu chamado hana yuzu (花ゆず, 花柚子?) é cultivado por sua flor, e não pelo seu fruto. Uma variação doce do yuzu conhecido como yuku ficou gravemente ameaçada durante as décadas de 1970 e 1980; uma tentativa foi realizada para reviver essa variedade no sul do Japão.[2]
Outra variedade de yuzu com uma casca nodosa é chamada de shishi yuzu (獅子柚子? literalmente yuzu leão).
O sabor do yuzu é ácido, lembrando o da uva, com um toque de tangerina. Raramente ele é comido como uma fruta normal, embora na culinária japonesa sua casca aromática seja usada para decorar alguns pratos, e seu suco seja normalmente usado como tempero, do mesmo modo que se usa o limão em outras cozinhas. É um ingrediente (junto com o sudachi, daidai e outras frutas semelhantes) do ponzu (um molho a base de cítricos) e do vinagre de yuzu. O yuzu também pode ser misturado com mel para se fazer o yuzu hachimitsu (柚子蜂蜜?), um tipo de xarope que é usado para se fazer o chá de yuzu (柚子茶, yuzu-cha?) e um ingrediente de bebidas alcoólicas.[3] Também é utilizado para se fazer licores e vinhos.[4][5] O yuzu também pode ser usado para fazer vários tipos de doces, incluindo marmelada e bolo. Yuzu kosho (literalmente "yuzu e pimenta"), é um molho apimentado japonês feito com raspas de yuzu, pimenta verde ou vermelha e sal. Lascas de yuzu também são usadas para enfeitar um prato salgado chamado chawanmushi, bem como missoshiru.[6] Ele é frequentemente usado com o sudachi e o kabosu.
Na culinária coreana, o yuzu (chamado de yuja em coreano) é usado, em fatias finas e misturado com açúcar e mel, para fazer um xarope parecido com marmelada contendo pedaços de casca picados e a própria fruta. Uma colher desse xarope (que pode ser feito em casa ou comprado em potes de vidro) misturado com um copo de água quente é o suficiente para se preparar uma bebida chamada yujacha (유자차; também escrito yujacha ou yuja-cha, sendo que cha significa "chá" em coreano), que também é usado como um remédio natural para a gripe comum e outras doenças semelhantes.
Ele também é usado para se preparar o yuja hwachae, uma variação do tradicional ponche de frutas.
No começo do século XXI, o yuzu foi gradativamente sendo usado pelos chefes de cozinha nos Estados Unidos e em outros países ocidentais, recebendo atenção em um artigo de 2003 no The New York Times.[7] A Hartwall, uma fabricante finlandesa de refrigerantes, lançou uma edição limitada de soda que contém yuzu. O yuzu também foi utilizado em cervejas na Holanda, sendo chamada de iKi, e em uma cidra finlandesa chamada Gonden Cap Black, produzida na Finlândia. Em 2018 o Brasil passou a ter seu primeiro licor de Yuzu produzido e comercializado no país, no interior de São Paulo pela Destilaria Sapucaia.[8]
O yuzu também é conhecido por sua forte aroma, sendo que o óleo de sua casca é vendido como fragrância. No Japão, tomar banho com yuzu no solstício de inverno é um costume popular. Os frutos inteiros são deixados flutuando na água quente do banho (às vezes dentro de uma bolsa) liberando seu aroma. A fruta também pode ser cortada pela metade, permitindo que seu suco cítrico se misture com a água do banho. Acredita-se que o yuzuyu, ou banho de yuzu, protege contra gripes, aquece o corpo e relaxa a mente. O corpo do taepyeongso, um oboé tradicional coreano, muitas vezes é produzido com a madeira do yuzu.
Yuzu (ユズ?) (Citrus ichangensis × C. reticulata, antigamente C. junos Siebold ex. Tanaka) é uma fruta cítrica originária do Leste chinês. Acredita-se que seja um fruto híbrido da tangerina com o Citrus ichangensis. Ele se parece um pouco com uma pequena toronja com casca irregular, e pode ser amarelo ou verde dependendo do grau de maturação. As frutas Yuzu, que são muito aromáticas, normalmente medem entre 5,5 e 7,5 centímetros de diâmetro, mas podem ser tão grandes quanto as toronjas (10 centímetros ou mais).
Yuzu (Citrus ichangensis x C. reticulata; în japoneză ユズ, 柚, 柚子 yuzu)) este o plantă citrică originară din Asia de est. Fructul seamănă cu un grapefruit mai mic (diametrul este între 5,5 și 7,5 cm), de culoare galbenă sau verde.
Yuzu amintește la gust de grapefruit (dar oarecum și de mandarină) fiind acrișor-amărui. Nu este mâncat decât rareori ca fruct, în schimb este foarte mult folosit în bucătăria japoneză la fel cum este folosită lămâia în bucătăria europeană de exemplu.
Din yuzu se face oțet, marmeladă, etc. și este folosit și ca ingredient al prăjiturilor.
Are un miros plăcut, dar cam puternic, și de aceea uleiul obținut din coaja de yuzu este folosit ca parfumant. În Japonia, în ziua solstițiului de iarnă, există obiceiul ca fructul yuzu întreg, necojit, să fie băgat în apa de baie din cadă pentru a da camerei de baie un miros relaxant, dar și din motive terapeutice, cercetări recente arătând că o baie făcută în apă cu yuzu, ridică nivelul de noradrenalină în corpul omenesc de 4 ori [1]. Astfel, se pare, că are efecte pozitive pentru combaterea nevralgiilor. Acidul citric și vitamina C din coajă se pare că contribuie la tratamentul diferitelor boli de piele (piele crăpată, degerături, etc.), circulația sângelui accelerându-se, astfel fiind un remediu pentru cei care sunt foarte sensibili la frig.
În Coreea, (unde se numește yuja) coaja tăiată în felii subțiri este folosită împreună cu zahăr și miere de albine pentru a face un fel de dulceață mai subțire, care apoi poate fi amestecată cu apă fierbinte rezultând într-o băutură numită yujacha (ceai de yuja), care este deseori folosită ca remediu pentru răceală.
Yujacha
Yuzu (stânga) şi mikan (dreapta)
Yuzu în cada de baie
Carte • 
Categorie • 
Proiect Yuzu (Citrus ichangensis x C. reticulata; în japoneză ユズ, 柚, 柚子 yuzu)) este o plantă citrică originară din Asia de est. Fructul seamănă cu un grapefruit mai mic (diametrul este între 5,5 și 7,5 cm), de culoare galbenă sau verde.
ÎntrebuințăriYuzu amintește la gust de grapefruit (dar oarecum și de mandarină) fiind acrișor-amărui. Nu este mâncat decât rareori ca fruct, în schimb este foarte mult folosit în bucătăria japoneză la fel cum este folosită lămâia în bucătăria europeană de exemplu.
Din yuzu se face oțet, marmeladă, etc. și este folosit și ca ingredient al prăjiturilor.
Are un miros plăcut, dar cam puternic, și de aceea uleiul obținut din coaja de yuzu este folosit ca parfumant. În Japonia, în ziua solstițiului de iarnă, există obiceiul ca fructul yuzu întreg, necojit, să fie băgat în apa de baie din cadă pentru a da camerei de baie un miros relaxant, dar și din motive terapeutice, cercetări recente arătând că o baie făcută în apă cu yuzu, ridică nivelul de noradrenalină în corpul omenesc de 4 ori . Astfel, se pare, că are efecte pozitive pentru combaterea nevralgiilor. Acidul citric și vitamina C din coajă se pare că contribuie la tratamentul diferitelor boli de piele (piele crăpată, degerături, etc.), circulația sângelui accelerându-se, astfel fiind un remediu pentru cei care sunt foarte sensibili la frig.
În Coreea, (unde se numește yuja) coaja tăiată în felii subțiri este folosită împreună cu zahăr și miere de albine pentru a face un fel de dulceață mai subțire, care apoi poate fi amestecată cu apă fierbinte rezultând într-o băutură numită yujacha (ceai de yuja), care este deseori folosită ca remediu pentru răceală.
Galerie fotoYujacha
Yuzu (stânga) şi mikan (dreapta)
Yuzu în cada de baie
Yuzu (Citrus ichangensis × Citrus reticulata) är en citrusfrukt som ursprungligen kommer från Östasien. Den smakar som en blandning mellan grapefrukt och mandarin.[1]
Yuzu (Citrus ichangensis × Citrus reticulata) är en citrusfrukt som ursprungligen kommer från Östasien. Den smakar som en blandning mellan grapefrukt och mandarin.
В Китаї цей плід відомий ще з часів Конфуція, тобто вже 2500 років. Плоди юдзу схожі на невеличкі грейпфрути з середнім діаметром 5 — 10 см, мають ароматну шкірку жовтого або помаранчевого кольору, яка легко відділяється, та м'якоть, яка має дуже кислий смак, схожий на лимон з нотками грейпфрута.
Юдзу росте як невелике дерево, від 2-8 м у висоту з великими шипами на стовбурі. Плоди дозрівають зазвичай наприкінці осені, що раніше, ніж у інших цитрусових. Юдзу є одним з найбільш морозостійких цитрусових, критична температура від -14 до -15С. В Японії ця рослина часто переносить до - 12С без пошкоджень. Це дає можливість вирощувати цей гибрид в сьомій USDA зоні морозостійкості без укриття.
Юдзу можна зустріти у Китаї, Кореї — росте у дикому вигляді, та Японії — вирощують у промислових обсягах. Також Юдзу можна зустріти в Україні на південному березі Криму.
Юдзу широко використовують в японській кухні як лимон, його додають до перших та других страв та роблять з нього мармелад, у Кореї з плодів Юдзу роблять джем. Ще з соку Юдзу роблять різні напої та оцет. Цедру використовують для виробництва парфумів та ефірної олії. Дерево використовують як підщепу для інших цитрусових, щоб збільшити їх морозостійкість.
В Китаї цей плід відомий ще з часів Конфуція, тобто вже 2500 років. Плоди юдзу схожі на невеличкі грейпфрути з середнім діаметром 5 — 10 см, мають ароматну шкірку жовтого або помаранчевого кольору, яка легко відділяється, та м'якоть, яка має дуже кислий смак, схожий на лимон з нотками грейпфрута.
Citrus ichangensis × Citrus reticulata var. austera, còn gọi là Yuzu là một loài thực vật có hoa trong họ Cửu lý hương. Loài này được Siebold ex Tanaka mô tả khoa học đầu tiên năm 1922.[1]
.jpg)
Bài viết họ Cửu lý hương này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Citrus ichangensis × Citrus reticulata var. austera, còn gọi là Yuzu là một loài thực vật có hoa trong họ Cửu lý hương. Loài này được Siebold ex Tanaka mô tả khoa học đầu tiên năm 1922.
У юдзу терпкий вкус, как у грейпфрута, с мандариновыми нотками. Его редко употребляют как фрукт, хотя в японской кухне цедра юдзу украшает блюда, а сок используется аналогично лимонному. Юдзу вместе с судати, дайдай и другими цитрусовыми входит в соус пондзу, есть и уксус из этого фрукта. Смесь юдзу и мёда называется юдзу хатимицу (яп. 柚子蜂蜜, мёд из юдзу), из неё производят чай юча и алкогольные напитки вроде юдзу сава (яп. 柚子サワー, сауэр из юдзу)[5]. Из юдзу делают ликёры, например, юдзу комати (яп. 柚子小町, красотка юдзу) и вино[6][7]. Юдзу также является ингредиентом японских сладостей, мармеладов и пирожных. Юдзукосё (буквально «юдзу и перец») — острый японский соус из юдзу, перца чили и соли. Стружкой юдзу приправляют солёный яичный десерт, тяванмуси, а также мисо[8].
Юдзу часто используют вместе с судати и кабосу.
В корейской кухне юдзу (его там называют юча) режется тонкой соломкой, пересыпается сахаром и мёдом. Готовый сироп с кусочками фрукта разбавляют горячей водой, получившийся напиток называется чай ючафотография (유자차); он считается полезным при простуде. Концентрат можно купить в магазине или сделать самому, готовый чай тоже доступен в продаже.
Из юдзу делают юча хвачхэ, один из видов корейского пунша.
В начале XXI века юдзу начали активно использовать на Западе, в 2003 году этот факт был освещён в статье The New York Times[9]. Юдзу стали использовать в пивоварении, например, в производстве голландского пива «iKi»[10] и финского сидра «Golden Cap Black»[11].
Юдзу известен своим специфическим запахом, ароматическое масло из его кожуры продаётся в Японии. Там существует традиция купания с юдзу в день Тодзи (зимнее солнцестояние): в ванну опускаются целые или разрезанные пополам плоды юдзу, иногда их предварительно помещают в матерчатый мешочек. «Юдзу-ю», ванна с юдзу, считается укрепляющей силы организма и расслабляющей.
Корпус тхэпхёнсо — корейского гобоя, часто исполняется из древесины юдзу.
У юдзу терпкий вкус, как у грейпфрута, с мандариновыми нотками. Его редко употребляют как фрукт, хотя в японской кухне цедра юдзу украшает блюда, а сок используется аналогично лимонному. Юдзу вместе с судати, дайдай и другими цитрусовыми входит в соус пондзу, есть и уксус из этого фрукта. Смесь юдзу и мёда называется юдзу хатимицу (яп. 柚子蜂蜜, мёд из юдзу), из неё производят чай юча и алкогольные напитки вроде юдзу сава (яп. 柚子サワー, сауэр из юдзу). Из юдзу делают ликёры, например, юдзу комати (яп. 柚子小町, красотка юдзу) и вино. Юдзу также является ингредиентом японских сладостей, мармеладов и пирожных. Юдзукосё (буквально «юдзу и перец») — острый японский соус из юдзу, перца чили и соли. Стружкой юдзу приправляют солёный яичный десерт, тяванмуси, а также мисо.
香橙，也稱羅漢橙，日語爲柚子（中文的「柚子」在日文則一般寫作「文旦」），是芸香科的常綠樹，柑橘類的一種。也可指其果實。外觀類似橘子，外表不光滑，味酸。
現經過研究，已得知其為宜昌橙跟橘子的雜交品種。日本國是現今香橙消費量最大的國家。香橙因其味酸，一般不生食而作為調味料。也可作香料。小喬木。枝通常有粗長刺，新梢及嫩葉柄常被疏短毛。葉厚紙質，翼葉倒卵狀橢圓形，頂部圓或鈍，向基部漸狹楔尖，葉片卵形或披針形，基部圓或鈍，葉緣上平段有細裂齒，稀近於全緣。花單生於葉腋，有下垂性，花梗短；花萼杯狀；花瓣白色，有時背面淡紫紅色；花柱長約為子房高的2倍，柱頭幾與子房等大。果扁圓或近似梨形；種子多達40粒，闊卵形，飽滿，平滑，子葉乳白色，單或多胚。花期4-5月，果期10-11月。
產於中國多省區。五嶺以南不產，是柑橘屬分布較廣也較北的一種，性耐寒，個別品種為半落葉。香橙果實含有益人體的橙皮苷、檸檬酸、蘋果酸，琥珀酸、糖類、果膠和維生素C等；味甘，性平。具有生津止渴、疏肝理氣、通乳等功效。中國古代—主要是12-16世紀期間書冊里提到產長江兩岸各地的橙或稱橙子、香橙，大多是指該種，而非現今所稱的甜橙。民間俗稱的香橙包括各種橙子。
这是一篇與水果相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
この項目では、果実について説明しています。 .jpg)
C. ichangensis x C. reticulata var.austera
英名 Yuzuユズ（柚子、学名：Citrus junos）はミカン属の常緑小高木。柑橘類の1つ。ホンユズとも呼ばれる。消費量・生産量ともに日本が最大である。
果実が小形で早熟性のハナユ（ハナユズ、一才ユズ、Citrus hanayu）とは別種である。日本では両方をユズと言い、混同している場合が多い。また、獅子柚子（鬼柚子）は果実の形状からユズの仲間として扱われることがあるが、分類上はザボンやブンタンの仲間であり、別種である。
日本では古くから「柚」、「由」、「柚仔」といった表記や、「いず」、「ゆのす」といった呼び方があった。学名のjunosは、四国・九州地方で使われた「ゆのす」に由来する[2]。柚子は中国での古い名だが、今の中国語で柚や柚子はブンタンを指している[2][3]。
直立して大木になる[2]。果実は比較的大きく、果皮の表面はでこぼこしている。種子の多いものが多い。酸味は強く、香りもある。
ミカン属の中でもっとも耐寒性が強く、年平均気温12度から15度の涼しい気候を適地とする[2]。柑橘類に多いそうか病、かいよう病への耐久があるため、ほとんど消毒の必要がなく、他の柑橘類より手が掛からないこと、無農薬栽培が比較的簡単にできることも特徴のひとつである。
成長が遅いことでも知られ、「桃栗3年柿8年、ユズの大馬鹿18年」などと呼ばれることがある。このため、栽培に当たっては、種子から育てる実生栽培では、結実まで10数年掛かってしまうため、結実までの期間を短縮するため、カラタチへの接ぎ木により、数年で収穫可能にすることが多い。
若い果実
収穫した果実
![[icon]](http://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%83%95%E3%82%A1%E3%82%A4%E3%83%AB:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small}
本ユズは、中華人民共和国中央および西域、揚子江上流の原産であると言われる。日本の歴史書に飛鳥時代・奈良時代に栽培していたという記載がある[4]。
花ユズは日本原産とも言われるが、詳しいことは判っていない。
海外では、韓国最南部の済州島や全羅南道高興郡など、中華人民共和国の一部地域で栽培されている。
現在の日本で栽培されるユズには主に3系統あり、本ユズとして「木頭系」・早期結実品種として「山根系」・無核（種無し）ユズとして「多田錦[5]」がある。「多田錦」は本ユズと比較して果実がやや小さく、香りが僅かに劣るとされているが、トゲが少なくて種もほとんどなく、果汁が多いので、本ユズよりも多田錦の方が栽培しやすい面がある（長いトゲは強風で果実を傷つけ、商品価値を下げてしまうため）。
なお、収穫時にその実をすべて収穫しないカキノキの「木守柿」の風習と同様に、ユズにも「木守柚」という風習がある地方もある[どこ?]。
農林水産省の統計によると昭和40年代までは埼玉県が主な産地であったが、昭和45年以降は高知県､徳島県などが主要な産地となっている。特に1990年以後から大幅に収穫量が伸びており、今日では四国地方（高知県、徳島県、愛媛県）の3県で国産ユズの8割近くを占める。また、四国山地を初め、九州山地、中国山地、紀伊山地といった山間部に産地が集中しているが、これは昭和40年頃から、それまでの主産業であった農耕馬生産、林業、木炭製造、和紙原料栽培の衰退やそれに伴う過疎化に対し、活性化策として産地形成されたものが多いためである。西日本の産地が大規模化する一方で、東日本の産地は相対的に規模縮小しており、関東地方全都県を合わせても300トン程度（鹿児島県の半分未満）に過ぎない。
ユズの果汁は、日本料理等において調味料として、香味・酸味を加えるために用いられる。また、果肉部分だけでなく皮も七味唐辛子に加えられるなど、香辛料・薬味として使用される。いずれも、青い状態・熟れた状態の両方とも用いられる。九州地方では、柚子胡椒と呼ばれる調味料としても使用される。これは柚子の皮に、皮が青い時は青唐辛子、黄色く熟している時は赤唐辛子と塩を混ぜて作るもので、緑色または赤色をしている。幽庵焼きにも用いられる。
熟したユズでも酸味が非常に強いため、普通は直接食用とすることはない。薬味としてではなくユズ自体を味わう調理例としては、保存食としてのゆべしの他、韓国の柚子茶のように果皮ごと薄く輪切りにして砂糖や蜂蜜に漬け込む方法などがある。ユズの果汁を砂糖と無発泡水で割ったレモネードのような飲み物もある。果汁はチューハイ等にも用いられ、ユズから作られたワインもある。
柚子の果実のうち果肉の部分をくりぬいて器状にしたものは「柚子釜」と呼ばれ、料理の盛りつけなどに用いられる。
近年ではスペインの著名なレストランであったエル・ブジが柚子を大々的に喧伝したのが発端となり、フランス料理を始めとした西洋料理にも柚子の使用が広まりつつある。
独特の爽やかな香りのため、様々な香水に使用されている。最近[いつ?]、日本の植物から精油を精製する日本国内メーカーが増えており、果皮を圧搾することにより精油を採油している。その他、多彩な方法で利用されている。果汁搾汁後の残滓に含まれる精油が残滓を堆肥にする時の生物活性を低下させる要因になっていることから、精油を商品価値のある状態で取り除く方法として、超音波減圧水蒸気蒸留法が開発されている[6]。
収穫時期の冬場に、果実全体または果皮を布袋にいれて湯船に浮かべる。薬効の成分は特定されていないが、血行を促進させることにより体温を上昇させ、風邪を引きにくくさせる効果があるとされている。
京都市右京区嵯峨水尾では、柚子の栽培農家9軒が、柚子風呂付きで鶏料理を提供している。
ユズの種子油には、メラニンの生成抑制やアレルギー性皮膚炎の症状緩和の効果があるとする研究報告もなされてる[7]。
俳句においては秋の季語。これは実を指し、その花は夏の季語になる。また、柚子湯は冬の季語となる。
ポータル 果物 
この項目は、果物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:果物）。 ユズ（柚子、学名：Citrus junos）はミカン属の常緑小高木。柑橘類の1つ。ホンユズとも呼ばれる。消費量・生産量ともに日本が最大である。
果実が小形で早熟性のハナユ（ハナユズ、一才ユズ、Citrus hanayu）とは別種である。日本では両方をユズと言い、混同している場合が多い。また、獅子柚子（鬼柚子）は果実の形状からユズの仲間として扱われることがあるが、分類上はザボンやブンタンの仲間であり、別種である。
유자나무(柚子--)는 운향과의 과일 나무(상록 활엽 관목)이다.[1] 귤속의 잡종 재배식물로, 의창지(C. cavaleriei)와 감귤나무(C. reticulata) 간의 자연 교잡을 통해 생겨났다. 다나카 체계 등에서는 식물학적 종(Citrus × junos Siebold ex Tanaka[2])으로 보기도 한다. 열매인 유자(柚子)를 식용한다.
동아시아에 분포한다. 원산지는 중국의 양쯔강 상류로서 쓰촨성, 후베이성, 윈난성 및 티베트 등지에 야생하고 있으며 한국에는 신라시대에 전래되었고, 제주도를 포함하여 고창, 거창, 완도, 장흥, 강진, 거제 및 남해 등의 남해안에 걸쳐 재배되어 온 것으로 전해지고 있다.[3]
유자는 신맛과 향기가 강한 편이고 열매는 크고 껍질은 울퉁불퉁하다. 귤속 식물 가운데서는 내병성과 추위(내한성)에 강해, 영하 9도까지의 추위에 견딜 수 있다. 일반적으로 직경은 5.5cm에서 7.5cm 가량이나, 10cm 이상 자라기도 한다. 유자에 발생하는 주요 병해충은 검은점무늬병, 더뎅이병과 귤응애, 귤녹응애 등의 해충이 주로 발생하지만 병해충의 종류와 그 발생 빈도가 낮아 유기재배를 하는 것이 용이하다.
유자는 레몬 보다 3배나 많은 비타민 C가 들어 있어 감기와 피부 미용에 좋으며 유기산 또한 풍부하여 노화와 피로방지에도 효과적이고 그 외에 비타민 B 및 당질, 단백질 등이 다른 감귤류 과일보다 많고 모세혈관을 보호하는 헤스페리딘이 들어 있어 뇌혈관 장애와 풍을 막아준다.[4]
유자 단면
유자나무(柚子--)는 운향과의 과일 나무(상록 활엽 관목)이다. 귤속의 잡종 재배식물로, 의창지(C. cavaleriei)와 감귤나무(C. reticulata) 간의 자연 교잡을 통해 생겨났다. 다나카 체계 등에서는 식물학적 종(Citrus × junos Siebold ex Tanaka)으로 보기도 한다. 열매인 유자(柚子)를 식용한다.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
